"ყოველი ადამიანი ცხოვრების წესს თვითონ ირჩევს და პროფესიასაც" ამ სიტყვებს არვეთანხმები. ჩემს შემთხვევაში ცხოვრებამ ამირჩია.წარმოიდგინეთ პატარა ბავშვი როგორ აირჩევს იყოს პურის მცხობელი ან გამყიდველი ან მკვლელი.
ცხოვრება ურჩევს ხალხს პროფესიას.მე "დევიდი"ვარ,29წლის პროფესია "მკვლელი"არ მოგეჩვენათ, მკვლელი ვარ! და ეს საქმიანობა ცხოვრებამ ამირჩია უკვე 10წელია.
"პროფესიული მკვლელი",მოკლედ რომ ვთქვათ, ჩემთან მოაქვთ ბარათი,მასზე "სამიზნის" სურათი და მისამართია. მეც ყველაფერს ვგებულობ იმ ადამიანის შესახებ და "ვკლავ".
არგეგონოთ ყველას,ისეთს ვინც:მკვლელია,ნარკოტიკების გამსაღებელია,მძარცვეკი,მოძალადე და ა.შ
ყველანაირი გრძნობა გათიშული მაქ! გაყინული ქვასავით მაქვს გული, ჩემზე არაფერი მოქმედებს, არვიცი რა გრძნობაა შიში,ან ტკივილი ეს გრძნობები ჩემთვის უცხოა
ჩემი დღე ვარჯიშით იწყება, დილის 5საათზე დავრბივარ, არაფერზე არ ვფიქრობ,გონება გათიშული მაქვს,არც მომავალზე და არც წარსულზე.შემდეგ ტრენაჟორები, არაფერი არმაკლია ჩემს სახლში, ყველაფერი ისე მაქვს მოწყობილი კომფორტს არ ვუჩივი .შემდეგ 2საათიანი ვარჯიში სროლაში,როგორც იარაღის ისე დანის."სუპერ მკვლელი "ყველაფრისთვის უნდა იყოს მზად და მეც ასე ვარ! ყველანაირად შეიარაღებული. მოკლედ ჩემი საქმის პროფესიონალი ვარ,ისე ვაკეთებ ყველაფერს არსაიდან ვჩნდები და ვქრები თითქოს არც ვყოფილვარ.არც სამხილებს ვტოვებ და არც რაიმენაირ ეჭვს.ყველაფერს სუფთად ვასრულებ.
ალბათ გაგიჩნდებათ კითხვა მინდოდა თუ არა ამ ყველაფრის დასრულება?მილიონჯერ!მაგრამ ვერ დავანებე, როგორც ნარკოტიკზე შეჯდებიან და ვერანებებენ,ან მოწევას, წამლის გაკეთებას დაიწყებენ და ვერ ეშვებიან.
(ცხოვრებამ მოიტანა ჯერ ერთს ვკლავდი,მერე მეორეს და ასე ვეღარ ვანებებდი თავს,იმდენად ღრმად შევტოპე ნარკომანივით გავხდი)ვამაყობ? არა! ერთი წუთიც არგაიფიქროთ ეგეთი რამ,იმიტომ რომ,ერთი დიდი "შავი ლაქა ვარ" ამ ცხოვრებაში,რომელიც იმაზე აგებს პასუხს რასაც აკეთებს.ველოდები ცხოვრებისგან განაჩენს "ყველას თავისი მიეზღვება" და მე მითუმეტეს.
ერთმა დღემ თითქოს შეცვალა ჩემი შავ_თეთრი, ცხოვრება.
ერთხელ როცა კაფეში შესვლას ვაპირებდი ერთი უმშვენიერესი არსება დამეჯახა.მუქი მოწაბლისფრო თმა ჰქონდა, შავი მეტყველი თვალები,სწორი ცხვირი,სქლი ტუჩები,ჩემზე ორი თავით დაბალი,თვალებში ჩავხედე.ამღვრეული თვალებით მიყურებდა წამშივე ტყვიასავით წავიდა ჩემგან.დიდხანს გავყურებდი გზას სანამ თვალსაქიერს არმიეფარა,იმდღეს რაღაც გრძნობამ გაიღვიძა ჩემში, მაგრამრამ მეთვითონ ვერ გამეგო........
გავაგრძელო?