გზიდან ყველა მეცლებოდა და თავს მიხრიდა.
ზოგის მზერაში შიში ისახებოდა ზოგის მზერაში მოკრძალება და მოწიწება.
ამ შიშმა დამაბნია.
თავაწეულმა გავიარე მთელი დერეფანი და ტახთან აღმოვჩნდი დიდ დარბაზში.
ისეთი ლამაზი იყო თვალი ვერ მოვწყვიტე.
უამრავი სურათი ეკიდა.ერთში ჩემი თავი ამოვიცანი ოღონდა ისეთი როგრიც დავიბადე.
მამაჩემმა რამდენიმე სიტყვა წარმოთქვა და იმწამსვე ყველამ ქედი მოიყარა.
სიტყვა მე გადმომცა.არ ვცოდი რა მეთქვა.
მამამ მითხრა
-რასაც გული გიკარნახებს.
ამ სიტყვებმა ჩემზე მუხტივით იმოქმედა და სტიმული მომეცა.
-არ ვიცი რა ვთქვა.შეიძლება ემოციებისგან სიტყვები ამერიოს და ვერ გადმოვცე ის რისი თქმაც მინდა.ჯერ არ მახსოვს ვინ ვარ.მინდა მალე გავიხსენო თითოეული თქვენგანი მინდა მალე გავერკვე აქაურ საქმეებში და მაშინ როცა ძალებს დავიბრუნებ მე ვაზღვევინებ მათ ვინც გამყიდა და ჩემზე ნადირობა გამოაცხადა.
მოღალატეების ხსენებისას ყველას ბრდღვინვა აღმოხდა.
წარმოუდგენელია თუმცა მე უფრო დიდი პატივით მექცეოდნენ ვიდრე მამჩემს.
მგონი ჩემი ეშინიათ და ყველას რაღაც დავუშავე.
ალბათ რაიმე მონსტრი ვარ.
ყველაფერი თავიდან გამეორდა ორი კვირა თქვენ წარმოიდგინეტ ორი კვირა დამჭირდა ყველაფერის წასაკითხად ცალკე ჰალუცინაციების სახით მახსენდებოდა და აღვიდგინე ყველა გრძნობა გავიხსენე დედაჩემი რომელიც ჩემი დაბადების დღის შემდეგ ‘’დაიძინა’’ დაახლოებით ცოცხალია თუმცა ფიტულად არის ქცეული მაგრამ არ ვიცი რატომ.
ლუკასი არსად მინახავს.სხვათაშორის ისიც გარვარკვიე რომ ალექსს მოსაწყენ ტიპად მივიჩნევდი რომ გავიზარდე და შეურაწყოფას ვაყენებდი თუმცა მე იგივეს არ ვფიქრობ ის ისეთი სხვანაირია.ღამით დერეფანში იმიტომ გამოდის რომ დამინახოს,იმიტომ გამოდის ბაღში რომ უბრალოდ თვალი მომკრას და შემდეგ მშვიდად ამოისუნთქოს.
ხო მართლა ამ დღეებში მარკუსის ნახვა მინდა შეიპყრეს.მაინტერესებს რატომ უნდოდა ჩემი სიკვდილი და რატომ დამედო დიდი ფასი ჩემს დღიურში ამაზე არაფერი წერია ალბათ იმიტომ რომ ჩემს თავსაც კი ვუმალავ სიმართლეს.
კაიუსი მამჩემის ერთ-ერთი მეგობარია ის არ აგვჯანყებია ჩემს დღიურს თუ წაიკითხავთ გაიგებთ როგორ ვაფასებ მას რამხელა პატივს ვცემ.რა თქმა უნდა მაშინ როდესაც აწამებდნენ და სხეულს უსერავდნენ სიკვდილის პირას მიყავდათ და სამეფოს უოხრებდნენ არ დაუწუწუნია და რაც მთავარია მამაჩემი არ გაყიდა არ უღალატა პრინციპებს.მინდა რომ კაიუსს შევხვდე თუმცა ჯერ მარკუსთან მოვაგვარებ.
დერეფანში ალექსს შევეჯახე და გამეცინა პირველად ზუსტად ასე გავიცანით ერთმანეთი.
-რამე გჭირდებათ თქვენო უდიდებულესობავ?
ისევ ის ოფიციალური ტონი თუმცა მე ხომ ვიცი რომ ახლა მის ცისფერ თვალებში ანთებული ვნება მე მეკუთვნის.
-მარკუსთან მისვლა მსურს
მარკუსის სახელი ისე ცივად დავისისინე ჩემმა ხმამ შემაკრთო.
-ისე ისეთი ხარ (ჩაიჩურჩულა გაღიმებულმა ალექსმა)
თითქოს ვერ გავიგონე.
დაბლა საწამებელი ოთახები იყო.მთლიანი იატაკი სისხლით მოთხვრილიყო და ყარდა.
შეიძლება უცნაური ვარ თუმცა სისხლის სუნი ჩემზე ისე არ მოქმედებს როგორც სხვა ვამპირებზე არც სისხლზე ვგიჟდები თუმცა კვება მჭირდება რომ მოვძლიერდე.საჭმელს ვჭამ თუმცა სისხლი უფრო მაძლიერებს.
ამ ფიქრებში ვიყავი გართული მარკუსის საგანი რომ დავინახე.
-გამარჯობა ჯეინ
ისეთი ხმით მომმართა თითქოს რამდენიმე კვირის წინ ჩემი მოკვლა არ უნდოდა.
-გამარჯობა
აშკარად არ გამომივიდა ხმის ტემბრის შენარჩუნება.
-დაგვტოვე
ახლა ალექსს მივუბრუნდი
ისიც გავიდა.არ სწყენია ცივი ხმით რომ მივმართე ალბათ მიჩვეულია გავიფიქრე და ვინანე.
-რაღაც უნდა ამიხსნა
მივახალე ეგრევ
-ისევ ის ხასიათი გაქვს არ იცვლები.
-კარგი ამაზე სხვა დროს რატომ დამედო ფასი?
-არ გახსოვს არა??სხვა დროს ადვილად იხსენებდი.კარგი მოგიყვები.შენ ძალიან ძლიერი შენ უბრალოდ ვამპირი კი არ ხარ არამედ მაქცია ვამპირი და ალქაჯი შენ ჰიბრიდი ხარ დაუმარცხებელი,შეუჩერებელი შენნაირი მხოლოდ ერთია.აბა თუ გამოიცნობ ვინ??დედაშენი ელიზაბეტი.ელიზაბეტ მეისონი.შენი დაბადების შემდეგ მან დაიძინა უბრალოდ ძილი არ გეგონოს ის მკვდრის მდგომარეობაშია აბა თუ მიხვდები რა უშველის??შენი სისხლი შენი სხეულიდან ბოლო წვეთამდე უნდა გამოგწოვოსს და გაიღვიძებს.შენმა გაჩენამ ის დაასუსტა და მხოლოდ შენი შთამომავლობა იქნება ისეთი როგორიც შენ და დედაშენი ხართ.
-კი მაგრამ ვის უნდა მისი გაღვიძება??
-შენ რა ვერ დაინახე??მაქციებს შენი სიკვდილი ყველას უნდა.
-რატომ არიან მაქციები ასე მონდომებულები.
-ძვირფასო დედაშენი მაქციებს ის კარგად ექცეოდა რომ უნდათ ისევ ის იყოს დედოფალი და არა შენ.სხვათაშორის რამდენიმე ალქაჟიც ეხმარება მათ.
ისე გამოვედი არ დავემშვიდობე.
მე დედაცემი.მე და ჰიბრიდი?არა ვერ წარმომიდგენია.ვერ გავიაზრე როგორ აღმოვჩნდი ბაღში.
იქ კი სიურპრიზი მელოდა ლუკასი დავინახე რომელსაც სახეზე ბედნიერი ღიმილი დასთამაშებდა.