სიხარულით ჩამოვირბინე უნივერსიტეტის კბეები. ჩემი გრძელი თმები ფრენით მომყვებოდნენ. აი შენით რომ მიაღწევ შედეგს ის ყველთვის გახარებს. გარეთ გიჟივით გამოვვარდი. პირი გაბადრული მქონდა. წინ არც ვიყურებოდი როცა მამაკაცის სხეულს შევეჯახე და ძირს მოვადინე ბრახვანი. ისე მეტკინა საჯდომი მაღლა არც ამიხედავს. ზლაზნით წამვდექი და როგორც კი მისი სახე დავინახე გავშეშდი. ეს ის საზიზღარი ვატო იყო რომელაც მთელი არსებით გამამწარა. ვაიმე როგორ მეიზღება. მას კი ხელები გადაეჯვარებინადა მომღიმარი სახით მომცქერებოდა.
-აქ რას აკეთებ?! -გაღიზიანებულმა ვკითხე და წარბი ავწიე.
-რა იყო მთელი თბილისი შენია? -დამცინავად კითხვაზე კითხვით მიპასუხა.
-მითვალთვალებ თუ ?
-შენი თვალთვალი რაში მჭირდება? მაგრამ პრინციპში მტერს უნდა უყურებდეს კაცი!
-მომშორდი! -უკვე ავფეთქდებოდი სადაც არის.
-რომ არა?!
-მომშორდითქო ვერგაიგე?! -უკვე ყვრილზე გადავედი.
-ეხლა მომისმინე პატარავ! -მომიახლოვდა და ნიკაპი ამიწია -ჩემთან ტონს არავინ არ უწევს და შენ გამონაკლისი არ იქნები! გაიგე?! -წყნარად მაგრამ გაღიზიანებულად მითხრა.
-გამიშვი! -ხელიდან დასხლტომა ვცადე მაგრამ მკლავში ხელი მაგრად მომიჭირადა მოფარებულში გამიყვანა. -გამიშვი შე საზიზღარო! -ჩემს ყვირის უვე საზღვარი არ ჰქონდა. გავკიოდი მაგრამ არც არავის ესმდა მის გარდა. კედელზე ძლიერად მიმახეთქა. წელზე ძლიერი წვა ვიგრძენი. ნელნელა ჩავიკეცე. თვალიდან ცრემლები გადმომცვივდა. ვატოს ფეხიც არ გაუნძრევია რომ ავეყენბინე. ძალა მოვიკრიბე, კედელს ხელი მივადე და თავს ძალა დავატანე რომ წამოვმდგარიყავი. როგორც კი წამოვდექი, მას თვალი გავუსწორე.
-მეზიზღები.
-მეც. -ისე აგდებულად გამცა პასუხი გიჟივით მივვარდი და ხელი მკერდზე ვკარი. ცოტა წაბარბაცდა. თმაზე ხელი მოისვა და ქვემოდან შემომხედა. მე სცილი ამიტყდა მაგრამ ისეთი მომვარდა და კედელზე ამაკრა ყველაფერი დამავიწყდა.
-ზედმეტი მოგდის!
-შენთან არასდროს არ მომვა ზედმეტი!
ჩესკენ ხელი გამოაქანა მაგრამ შეაჩერა. მუშტი შეკრადა კედელს დაარტყა. შემდეგ უკან დაიხია და მხოლდ ორი სიტყვა მითხრა.
-კიდევ შევხვდებით!
მერე კი ადგილს უმალ მოწყდა. დიდხანს მივშტერებოდი ერთ ადგილს. ვიცოდი რომ ეს ამბავი ასე უბრალოდ არ ჩაივლიდა. მაშინვე მანქანაში ჩავჯექი და მარისთან წავედი. კარებზე არც დამიკაკუნებია ვიცოდი რომ სახლში იქნებოდა. მარი ლეტოპში იყო შევარდნილივდა ჩემი შეშლლი სახე რომ დაინახა მაშინვე გვერდზე მიაგდო და მე მომვარდა.
-სოფი რა ხდება, რა გჭირს? -ფრთხილად მიმიყვანა სავარძელთან და დამსვა. თვითონ კი წინ დამიჯდა.
-ის... ის უნამუსო... ვვ...ვატო ... ის მოვიდა! -ცრემლები წამსკდა უაზროდ.
-ვინ ის საფი, ვინ არის ვატო? -სოფიმ არ იცოდა რა ერქვა იმ იდიოტს.
-ის დეგენერატი აი... აი ფულს... ფულს რომ ითხოვს...გემის? გამოჩნდა!
-კარგი დამშიდდი გთხოვ. -მარი სამზარეულოში გაიქცა და წყალივდა დამამშვჯდებელი მომიტანა. -აი დალიე და დამშვიდდები.
წამალი დავლიე. ცოტა დამამშვიდა. მარიმ შეატყო რომ მეძინებოდა და ლოგნში გადამიყვანა. შემდეგ მარისაც დაეძინა. რომ გამეღვიძა ღამის თორმეტი საათი იყო. სიგარეტის მოწევა მომინდა, მარის არ ჰქონდა ამიტომ მაღაზიაში ჩავედი. სადარბაზოდან რომ გავედი ვიღაცამ მკლავში ხელი ჩამავლო.
-ღამე რა გინდა გარეთ?!
ვატო იყო. რითი ვერ წაეთრა და მომშორდა?!
-შენ ვინ გეკითხება?! რატომ დამსდევ?!
-სიგარეტი გიდა ხომ?
-რა იცი?
-მტერზე ყველაფერი უნდა იცოდეო არ გაგიგია?
-და მაგიტომ დამყვები?
-შესაძლოა! -მხოლოდ ეს სიტყვა მითხრა და მაშინვე ტუჩებში მეცა. ეს იყობსულ სხვა რამ. მის შეხებაზე ტანში ჟრუანტელმა დამიარა, მაგრამ არ ვიირატომ. მე ხომ ის მძულს. ის ხომ ჩემი მტერია. მაგრამ ამ დროს ვიგრძენი სულ სხვა რამ. პეპლებმა დაიწყეს ფრენა ჩემში. მისმა ხელებმა კი ჩემს წელზე სერიოზულად იმოქმედა და კინაღამ წონასწორობა დავკარგე. სიმართლე რომ ვთქვა არ გამიჩერებია მაგრამ რომ გავაანალიზე რა ხდებოდა იმ წამსვე მოვიშორე.
-რას მიბედავ?! -ახლა კი ხმაში გაბრაზება დამეტყო.
-მოგპარე პირველი კონა? -იმ სიბნეეში მისი თეთრი კბილები ღიმილის დროს კარგად სჩანდა.
-არა! სხვათაშორის შენამდეც მიკოცნია ბიჭისთვის. ამიტომ ნუ იქნები ზედმეტად გახარებული.
-სახლში ადი! -მითხრა და მაშინვე წავიდა.
-შენი საქმე არ არის სად წავალ! -მივაძახე და მაშინვე სახში ავვარდი. ლოგინზე გადავეშვი და ტუჩებზე ორი თითი ნაზად მოვისვი. ამ ყველაფრის შემდეგ სიგარეტი სულ აღარ მინდოდა. აღარც მეძინებოდა. უბრალოდ ვფიქრობდი. დილით გამთენიისას ჩამეძინა მაგრამ თითქოს როგრც კი თვალი მოვხუჭე მაშინვე გამაღვიძა მარიმ. წამოვიზლაზნე ლოგინდან და მარის შევხედე.
-ბიჭები მოვიდნენ, ადექი ეხლა! -დამიღრინა მარიმ და თითი კარისკენ გაიშვირა. მეც წამოვდეგი, სწრაფად ამოვიცვი შორტი და ზევიდან მაიკა გადავიცვი. ხელპირი დავიბანე და მისაღებში გავედი. ბიჭები წამოდგნენ, ერთმანეთი გადავკოცნეთ და სავარძელზე კომფორტულად მოვთავსდით.
-ნიკა ის ბიჭები ფას წარმოადგენენ? -იკითხა მარიმ.
-არ ვიცი რა ვიცი, ეხლა მაინც ნუ მელაპარაკები ამ თემაზე სიხაულო რა. -ნიკამ ხელი მოხვია და შუბლზე აკოცა.
-აუ მამაჩემის ქორწილი მოდის და დაიწყება სერიოზული სამზადისი. -თემა შევცვალე და მაგიდაზე დადებულ ნამცხვარს დავწვდი.
-ხო ტო, რას ასწორებს. -ლუკამ გახარებულმა წამოიძახა.
-რამდენ ხანშია სოფი? -მკითხა საბამ.
-ერთ კვირაში. -ვუპასუხე და ფეხი ფეხზე გადავიდე.
-დაიწყო კაბების რჩევა არა? -თქვა ლუკამ და გაიცინა.
-არ ინერვიულო შენ მაგაზე, ჩვენ მოვაგვარებთ ყველაფერს. -თქვა სალომ.




-------
აბა შემიფასეთ <3333