- ცხოვრება ნაგავია. ბოლოს ყველა დავიხოცებით, ხოო ამაში მაინც გამიმართლა ბედმა. -

ბავშვობიდან მაწუხებდა კითხვა - რა არის ცხოვრება?
თუმცა ამაზე მუდამ ჰქონდა ჩემს ტვინს ერთი პასუხი მუდამ- ცხოვრება ნაგავია ! ჰოო ცხოვრება ნაგავია ზუსტაად ! ცხოვრება კი არარის ნაგავი ხალხია ნაგავი და ამ ყველაფრის ფონზე ჩანს ცხოვრება ნაგავი.
სულ მეგონა რომ ოდესმე პასუხი შემეცვლებოდა, თუმცა ასე არ აღმოჩნდა, 20 წლის მანძილზე ერთხელაც არ შეცვლილა ამ კითხვაზე ჩემივე პასუხი.
არის მომენტები როცა "ბედნიერები" ვართ, და გვგონია, რომ მუდამ ასე იქნება, თუმცა ბედნიერება წამში ქრება. ბედნიერება ილუზიაა. და მაინც ცხოვრება ნაგავია !
ხანდახან სურვილი მიჩნდება მივატოვო ყველა და ყველაფერი და წავიდე, არვიცი სად, მაგრამ უბრალოდ წავიდე.
ვიცხოვრებდი კოსმოსსში, უცხოპლანეტელიც ვიქნებოდი, ოღონდ აქ არა. აქ არა. ყველგან ვიქნებოდი ოღონდ აქ არა.
აღარაფერი აღარ დარჩა ამ ქალაქში ნამდვილი, ეს ხალხიც ნაბი*ჭვარია, ყველა და ყველაფერ სიცრუეა. არაფერია ნამდვილი.
დავიღალე ! ცხოვრებით დავიღალე !
ყოველ დღეს ველოდები იმ წუთს როცა ერტხელ და სამუდამოდ გამოვემშვიდობები აქაურობას. თუმცა ეს დღე აღარ მოვიდა.

ის დრო მენატრება, მხიარულად რო ვთამაშობდით ეზოში, გულწრფელად ვიცინოდით, მაწვნის გამყიდველიც ნამდვილი იყო, ეზოც, ბავშვებიც, სიყვარულიც.. ახლა კი იმ ყველაფრიდან აღარაფერი შემორჩა.. ქალაქი დედა მო*****ია.
და მაინც ცხოვრება ნაგავია.


სათქმელი აღარაფერი დამრჩა ცხოვრებაზე, ჩემ ფიქრებზე.
ლილე გოგიჩაიშვილი, 20 წწლის, ერთი ყველასგან განსხვავებული, დეპრესიული, ნეგატიური, უზრდელი, უპასუხისმგებლო გოგო !
სხვა აქაც არაფერი მაქვს სათქმელი.
ადამიანი დეპრესია ვარ, ყველაფერი ცუდი რაც კი არსებობს მე ვარ და ვაღიარებ, ასეთი ცხოვრებამ გამხადა, თორემ მეცვიყავი პოზიტიური ლაღი თინეიჯერი, მაგრამ ცხოვრებამ მოიტანა, რადგან ცხოვრება ნაგავია !
ღმერთო ჩემო უკვე მერამდენედ გამოვიყენე ეს სიტყვა, უკვე მომბეზრდა თუმცა ვაღიარებ, რომ ცხოვრება ნაგავია !
აი კიდევ, მგონი ჯობია მოვწიო.. აივანზე გავედი, სობრანიეს გავუკიდე და მოაჯირს დავეყრდენი, ნიავი იყო გრილი, შუაღამეს სიბოროტისგან დაცლილი ქალაქი, შვებით სუნთქავდა..
მირჩევნია გაშეშებულ ხეებს ვუყურო ვიდრე ბოღმით გატენილ ადამიანებს. შეიძლება ითქვას, რომ ხეებს უფრო აქვთ გული ვიდრე ადამიანებს.
ჰო ეს შედარებაა, თუმცა ნაწილობრივ ასეცაა..
ალბათ გებადებათ კითხვა - რატომ არის ასე გამწარებული ეს გოგო ცხოვრებაზე ?
ამის ბევრი მიზეზიმაქვს და ტავადაც დარწმუნდებიტ ამასი, როცა ჩემი ისტორიის (ების) მოყოლას დავიწყებ.
ვნახოთ, ვნახოთ, ვნახოთ დავიწყოთ 11 კლასიდან .


მოკლედ ესაა ახალი ისტორია, წინა ისტორიები არმოგწონთდა.. რაღაც ახალი და სხვანაირი გადავწყვიტე დამეწერაა... ვაფშე სხვა, განსხვავებული, ჯერ როარ დამიწერია ისეთი. მურამზე მოვედი :დდდ მოკლედ იმედია მოგეწონებათ.. არ იპასიუროთ და შეფასებები დამიწერეთ <3 <3 <3