-ძალიან კარგი,-მომიგო გაბრწყინებული სახით-როდის დავქორწინდეთ?
-ჩემთვის გადამწყვეტი მნიშვნელობა არ აქვს როდის დავქორწინდებით, მაინც უსიყვარულოდ მოგყვები-მივუგე უდარდელი სახით და მხრები ავიჩეჩე
-მაშინ 1 კირაში ვიქორწნოთ, გრანდიოზული ქოწილი გვექნებაა, მაგარს გავერთობით და ვინიცის იქნებ მოგვეწონოს ერთმანეთი.
-მეეჭვება შენნაირი ადამიანი შემიყვარდეს შენხომ იძულებით მოგავარ ცოლად, არც კი ვიცნობთ ერთმანეთს.-მივუგე გაბრაზბულმა და კოპები შევკარი
-არაუშავს გავიცნობთ-მითხრა სარკასთული ტონით
-მე არ მინდა დიდი ქორწილი
-რატომ ვითომ?-მკითხა და გაოცებულმა შემომხედა
-დიდ ქორწილებს მაშინ იხდიან როცა წყვილი ბედნიერია და უნდათ რომ ეს დღე არასდროს დაავიწყდეთ და სამუდამოდ აღიბეჭდოს მათ გონებაში და შენი აზრით ჩვენი ქორწილი მასეთია?
-და შენ არ გიდა კარგი ქოწილი?! მერე რა რომ არ გიყვარვარ შეგიყვარდები! ქორწილი ცხოვრებაში ერთხელ გექნება და მოდი ის 'ერთხელ' მაგარი დღე იყოს კარგი? რომ შეგიყვარდები მერე ინანებ.
-არ შემიყვარდები!-ვუთხარი გაწიწმატებულმა და ტონსაც ავუწიე
-ტონი გააკონტროლე!-მითხრა გამაფრთხილებელი ხმით
-რო არა?
-რატომ ცდილობ ჩემი წყობიდან გამოყვანას? რადაგიშავე ასეთი?
-კიდევ იმას მეკიტხები რადაგიშავეეე?? შენ მე ცხოვრება დამინგრიე გესმისს?? ცხოვრება დამინგრიეეე-უკვე ცრემლები მცვიოდა
-კარგი, რა ნუ ტირიხარ გთხოვ ეს ჩემს მდგომარეობას აწყობდა, მომეწონე, თან ხანშისესული მშობლებიმყავს და შვილიშვილი და რძალი უნდათ შენ კი შესაფერის კანდიდატურად მიგიჩნიე, უნდა გიხაროდეს, ვინ შეგხვდება ჩემზე უკეთესი, რაიცი იქნებ მე რომ არ მომყვებოდე ცოლად ვიღაც ახვარს გადაყროდი, მაშინ მართლა გაგიმწარდებოდა ცხოვრება!
-ზულებით ქორწინებას მერჩივნა შინაბერა დავრცენილიყავი-ვუთხარი და ცრებლების უფრო დიდი ნაკადი წამომივიდა თვალებიდან
-კარგი რა ნუ ტირი აი ნახავ სეგვიყვარდება ერტმანეთი და ბედნიერი ცოლ-ქმარი ვიქნებით-მომიახლოვდა და ლოყაზე მხურვალედ მაკოცა მე კი დამაჟრიალა და ნაკოცნი ადგილი ამეწვა
-არარაფრის გაგონება არ მინდა ხო მიიღე შენიი???!! მოგყვები ცოლად ეს მოჩვენებითი სითბო მე არაფერში მჭირდება, მორჩა დღეს დავამტავრეთ ახლა კი სახლში მინდა წასვლა, მარტო მინდა დარჩენა
-წამოდი მიგაცილებ-მითხრა შერბილებული ტონით
-არმინდა მანქანიტ ვარ-მივუგე მკვახედ
-განერვიულებულიხარ ასე მარტოს ვერ გაგიშვებ, წამოდი მე წაგიყვან და ჩემი მძღოლი მოგიყვანს შენს მანქანას სახლში კარგი?-მკითხა და მომლოდინე მზერა მომაბყრო. მივხვდი რომ შეწინააღმდეგებას აზრი არ ქონდა ამიტომ თავი უხმოდ დავუქნიე...
1 კვირის შემდეგ
დღეს ჩემი ქორწილია დემეტრემ მაინც დამიყოლია და დიდ გრანდიოზულ ქორწილს ვიხდით, ეს დღე ჩემთვის უბედურია მაგრამ ვინ იცის იქნებ სწორ ნაბიჯსაც ვდგავ? იქნებ ეს უბედური დღე ბედნიერად მექცეს? იქნებ ბედნიერება მომიტანოს ამ დღემ და ამის შემდეგ ყველაფერი უკეტესობისკენ წავიდეს? არვიციი.. არვიიციიი... ყველაფერს დრო გვიჩვენებს. ამ ერთ კვირაში დემეტრე უფრო ახლოს გავიცანი, იმ დღის შემდეგ მისთვის ჩემი ცრემლები არარ მინახებია, რაც სემეძლო მშვიდად და გაწონასწორებულად ვიქცეოდი მასტან, არ ვაცვენებდი ჩემს უბედურებას, გარკვეულ წილად ამ მოკლე დროში ამაყიც გავხდი, იმედია დღეს ყველაფერი კარგად ჩაივლის მართალია უსიყვარულოდ ვტხოვდები მაგრამ მაინც ვნერვიულობ ქორწილის წინ. მამიდაჩემმა და ბიძაჩემმა რომ გაიგეს ჩემი გათხოვების ამბავი ძალიან გაუხარდათ. ალბათ ახლა კითხვა გაგიჩნდებათ როგორ გაუხარდათ შენი უბედურებაო მაგრამ არა მათ ჩემი ბედნიერება გაუხარდათ, მათთვის ყველაფერი არ მომიყოლია გონიათ რომ სიყვარულით ვთხოვდები და ძალიან ბედნიერივარ, აბა სიმართლე რომ მეთქვა წინააღმდეგობას გამიწევდნენ და არ მომცემდნენ გათხოვების უფლებას, მე კი არ მინდოდა მამაჩემის კომპანიის გაკოტრება ამიტომ ვარჩიე ისინი მომეტყუებინა, სხვა გზა არ მქონდა.ჩემი მეჯვარეები მარი და ნინი იყვნენ აბა ლიზი ისედაც ნათესავია, დემეტრესაც ორი მეჯვარე ყავდა თავისი ძმაკაცები და ბავშვობის მეგობრები ერეკლე და ლუკა.
ფიქრებიდან ლიზის ხმამ გამომიყვანა, თურმე სიძე მოსულიყო და დაბლა მელოდებოდა, მე ნაღვლიანად გავუღიმე ჩემს მამიდაშვილს და ოტახიდან გავედით. კიბეებზე ჩავედით თუ არა მაშინვე გაღიმებული დემეტრე დაინახე დიდი ვარდების თაიგულით ხელში, გაცისკროვანებული თვალებით მიყურებდა. ყვავილები გამოვართვი, გადავკოცნე და ხელის მოსაწერად წავედით. ხელი მოვაწერეთ, ჯვარიც დავიწერეთ შემდეგ მცხეთაში წავედით სვეტიცხოველში მივედით, შემდეგ კი უკვე რესტორნისკენ ავიღეთ გეზი. რესტორანტან მივედით, გადმოვედი მანქანიდან, ჩემი დიდი ლამაზი ფუშფუშა თეთრი კაბით და დემეტრემ ხელი ჩამკიდა, ერთხელ გაოცებულმა სევხედე სახეზე, მომღიმარი დავინახე შემდეგ ჩვენს ხელებს დავხედე და თავი ისევ ამაყად ავწიე ზემოთ. რესტორანშიც შევედით, დაიწყო სადღეგრძელოები, ცეკვები, კიდევ სადრეგრძელოები, შემდეგ ტორტის გაჭრა, თაიგულის სროლა და ა.შ. უკვე ღამის 10 საათი იქნებოდა, უცებ წყნარი მუსიკა ჩაირთო, დემემ საცეკვაოდ გამიწვია, მეც დავთანხმდი, რარაცნაირად მომწონდა მის გვერდით ყოფნა თან ამდენ ხალხში პატარძალი სიძეს რომ უარს ეტყვის ცეკვაზე ხო "ტეხავს" არაა რარაცნაირად, ამიტომ გავყევი, დავიწყეთ ცეკვა, ნაზად ვარხევდი ტანს და ჩემი კაბაც აქეთ-იქით ფრიალებდა, დემეტრეს ჩემს წელზე ქონდა შემოხვეული ხელები მე კი მის მხრებზე სემომეწყო. ვცეკვავდით და ერთმანეთს თვალებში ვუყურებდით, მე ნერვიულად ცამეციან და ტავი დაბლა დავხარე, დემეტრებ ბაგეები ყურთან ახლოს მომიტანა და მკითხა თუ რა დამემართა, მე სახეზე სევხედე, ჩამეღიმა და ისევ დაბლა დავხარე ტავი.
-ანი რა დაგემართააა?-გაწელა სიტყვა დემეტრემ და გაღიმებული მზერა მომაპყრო
-არაფერი, უბრალოდ ზუსტად ასეთი წარმომედგინა ჩემი ქორწილი, დიდი გრანდიოზული და მხიარული უბრალოდ ორი განსხვავებით-მივუგე და სახე სასაცილოდ დავმანჭე
-რა განსხვავებებით?
-ჩემი მშობლებიც იყვნენ ჩემს იდეებში ჩემს ქორწილში და თანაც სიყვარულით ვთხოვდებოდი-მივუგე ნაღვლიანად
-შენი მშობლების გამო ვწუხვარ-მითხრა შერბილებული და მზრუნველი ტონით-აი სიყვარულს კი ეშველება დაიცადე ცოტახანიი-მითხრა და ფართოდ გამეკრიჭა. მის ასეთ საქიელზე ჩემდაუნებურად გამეღიმა და თავი მის მკერდს მივადე, მან კი ტავზე მაკოცა. ორივე ჩვენს ფიქრობში ვიყავით გართული დაერთმანეტძე აკრულები როცა გონს ხალხის შეძახილებმა მოგვიყვანა...კოცნას ითხოვდნენ, დამეტემ ერთი შემომხედა, გამიღიმა და გამეტებით დაეწაფა ცემს ბაგეებს, მეც არ ვიცი რა დამემართა მაგრამ კოცნაში ავყევი. მონდომებით ვკოცნიდით ერთმანეთს მანამ სანამ, უჰაერობამ არ შეგვაწუხა...
დაახლოებით ღამი 1 საათისთვის ხალხმა დაშლა დაიწყო, ჩვენც სახლში წავედით, თაფლობის თვეზე უარი ვთქვი, თაფლობის თვე მაშინ მოვიწყოთ თუ ერთმანეთი შეგვიყვარდა არც მაშინ იქნება გვიანთქო ვთქვი კატეგორიული ტონით ქორწილამდე 3 დღით ადრე, დემეტრეც არ შეწინააღმდეგებია ჩემს არჩევანს, ამიტომ ქორწილიდან პირდაპირ 'ჩვენი' სახლისკენ ავიღეთ გეზი. მანქანა დიდი 2 სართულიანი სახლის წინ გაჩერდა დიდი სავი ჭიშკარი დემემ ღილაკის საშუალებით გააღო და მანქანა შიგ შევიყვანეთ, სახლის ინტერიერმაც მომხიბლა, საკმაოდ გემოვნებიანად ქონდა მოწყობილი სახლი.
-დემეეეე..-გამოვტქვი მისი სახელი 'გაწელილად'
-ჰოოუუუ
-აუ ჩემი ოთახი მაცვენე რა საინლად დაღლილი და გამოფიტულივარ საშინლად მეძინება...
-ეჰჰ საყავრელო ეგ სანამ დაიღლებოდი მანამდე უნდა გეთქვა რომ სახლში მომეყვანე და სხვა რარაცეებისთვისაც დაგრცენოდა ძალა, მაგრამ არაუშავს ეხლა ჩვენს ოთახს გაჩვენებ და დაიძინე იმ სხვა რაღაცეებს კი ხვალიდან მივხედავთ-ლაპარაკის დროს "ცჰვენს ოთახს" ხაზი გაუსვა, სარკასტულად ჩაარაკრაკა მთელი წინადადება და საყვარლად გამეკრიჭა
-იდიოოტოოო და უტაქტოოო-მივუგე თითქოსდა გაბრაზებულმა მაგრამ მაინც გამეცინა
-რაიყო ფისო გრხვენია მაგ თემაზე ლაპარაკის?-მკითხა და ისევ გამიღიმა
-რატომ უნდა მრცხვენოდეს უბრალოდ მეცოდები იმ მომენტში როცა ფიქრობ რომ სენთან დავწვები_მივუგე და ამ წინადადებაში მტელი ცინიზმი ჩავაქსოვე
-მეც მეც საყავრელო, მეცინება შენზე და გარკვეულწილად მეცოდები როცა გგონია რომ ჩემთან არ დაწვები-ისევ გამიღიმა
-დიახაც, არ დავწვები-მივუგე და ამაყად გავიჯგიმე
-ძალიან კარგადაც დაწვები
-არაფერსაც არ დავწვები
-ვნახოოოთ
-ნახოოთ!!!-ახლა კი ჩემი ოთახი მაჩვენე_მეორე სართულზე ამიყვანა და პირველივე კარგი ფართოდ გააღო შევედი და თვითონაც შემომყვა
-ეხლა რაიყო ჩემთან დაძინებას აპირებ?
-ზუსტადაც რომ ვაპირებ
-არაააა, ცემთან არდაწვები.
-კარგი ბატონო როგორც ინებოთ, მალე თვითონ შემეხვეწები რომ გვერძე დაგწვე
-ოცნებას კაცი არ მოუკლავსო ტუ როგორაა ეგგ???-ვიუთხარი სარკასტული ტონით
-მიდი მიდი დაიძინე მე იქით ოთახსი გავალ თუ ასე გაწუხებ მაგრამ მალე ჩემთან ერთად დაძინება მოგიწევთ პატარა ქალბატონო და არამარტო დაძინება-გამეკრიჭა და წარბები აათამაშა
-მაგასაც ვნახავთ
-დიახაც ვნახავთ-ტქვა და ოტახი დატოვა, მე ჩემი თხელი 'უუუ'მოკლესი პენუარი ამოოვიღე ჩემოდნიდან, შხაპი მივირე გადავიცვი და ლოგინში შევწექი ისეთი დაღლილი ვიყავი არარაფრის თავი არ მქონდა და მალევე გადავინაცვლე მორფეოსის სამყაროში...