-მარი მიდიხარ?
-ხო თეო, უნდა წავიდე რაღაც ცუდად ვარ.
-დამიცადე წამოვალ მეც
-არა დარჩი გაერთე, მე ფეხით წავალ და ჰაერზე უფრო გამოვფხიზლდები
-მართლა?
-ხო მიდი გაერთე.
-კარგი მაშინ როგორც კი მიხვალ მომწერე
-კაიი
დაქალს დავემშვიდობე და კლუბიდან გამოვედი, არ ვიცი რა დამემართა იმდენი ნამდვილად არ დამილევია ესე, რომ მომკიდებოდა, მაგრამ ირგვლივ ყველაფერი ტრიალებდა. ალბად ვინმემ რამე ჩამიყარა სასმელში. არ ვიცი, ცუდად ვიყავი და ერთი სული მქონდა სახლში მივსულიყავი.
მე მარი ყიფშიძე ვარ 22 წლის, ჩემი მშობლები გერმანიაში არიან და მე აქ მარტო ვცხოვრებ. მყავს ერთი გიჟი, მაგრამ ყველაზე მზრუნველი დაქალი და სხვა, არავინ.
უკვე სადარბაზოში შევდიოდი, რომ დავინახე ვიღაც დაჟინებით მიყურებდა, იმდენად გაბრუებული ვიყავი, რომ არ შემშინებია და გვერდშო უნდა ჩამევლო ხელი, რომ მომკიდა და მომაბრუნა.
-ასეთ დროს გარეთ რა გინდა?
ვერ მივხვდი უცნობი რატომ მისვავდა ასეთ კითხვას. კარგად დავაკვირდი და მივხვდი ნამდვილად არ ვიცნობდი.
-უკაცრავად?
-ამ ღამეში ვინმე სხვა, რომ ყოფილიყო და ასეთი ჩაცმული და თუ არ ვცდები მთვრალი რომ ენახე რა მოხდებოდა წარმოგიდგენია?
მკითხა გაბრაზებულმა, საშინლად მკაცრი ხმით და ჩემი მოკლე და ამოღებული კაბა აათვალიერა. ისე ცუდად ვიყავი ძლივს გავარჩიე რა მითხრა და ჩემმა გათიშულმა ტვინმა მხოლოდ ერთი კითხვა დასვა.
-და რა მოხდებოდა?
-ვერ ხვდები?
-ვერა
ძალიან ახლოს მივიწიე და ისე ჩვაშტერდი თვალებში, თითქოს ჩამჭრელ კითხვაზე ველოდი პასუხს. არადა საერთოდ ვერ ვაანალიზებდი რა ხდებოდა ჩემ თავს.
-და გინდა გაიგო?
-კი
თქმა და მისი ტუჩების შეხება ერთი იყო. ისე ნაზად მიკოცნიდა ტუჩებს ისედაც გათიშული კინაღამ ჩავიკეცე, როცა ვიგრძენი რომ კედელს ვიყავი მიყრდნობილი მეც შევძელი კოცნაში აყოლა, ეს რომ იგრძნო უფრო გათამამდა და ხელები შიშველ ფეხებზე მომიჭირა. ვიღას ახსოვდა გაბრუება, უეცრად ენერგიით შევივსე ფეხები წელზე შემოვაწყე და თმა მოვქაჩე. არ ვიცი, როგორ მოახერხა კიბეებზე ასვლა მაგრამ ცოტა ხანში უკვე ოთახში ვიყავით. მაისური გავხადე და მის სხეულზე ვასრიალებდი თითებს. ის კი ჩემი კისრიდან სულ ქვევით მიიწევდა მალე კაბაც შემომაცალა, ლოგინზე დამაწვინა და ზემოდან მომექცა. ახლა მე ვკოცნიდი და ვგრძნობდი კისერზი დაბერილ ძარღვებს. იმ ღამეს იყო ტკივილი და უსაზღვრო სიამოვნება.
მეორე დილით, რომ გავიღვიძე არაფერი მახსოვდა, მხოლოდ იმას ვხედავდი, რომ გვერდში უსიმპატიურესო მამაკაცი მეწვა. მალევე გავიხსენე წინა ღამეს მომხდარი და გულში საშინელი ტკივილი ვიგრძენი. წამოვდექი ლოგინიდან, ჩავიცვი ჩემი კაბა და ისე გამოვარდი მისი სახლიდან რომ არ გაუღვიძია. ტელეფონის დავხედე და თეოს უამრავი ნარეკი იყო მეც სახლში აღარ მივედი და პირდაპირ მასთან წავედი, კარი გამიღო თუ არა ტირილი დავიწყე
-მარიი რა დაგემართა, მარი მაშინებ, გოგო ამოიღე ხმა, ცუდად ხარ მითხარი რა გჭირს?
-თეოოო ვით მოვიქეცი და გუშინ უცხო კაცთან დავწექი
-რააა?
მარის გაოცებას საზღვარი არ ჰქონდა. ყველაფერი დაწვრილებით მომაყოლა, მერე დამამშვიდა და მითხრა რომ არაფერი კატასტროფა არ იყო 22 წლისას სექსი თუ მექნებოდა. თან ისიც გამახსენა რომ ნასვამი და გაბრუებული ვიყავი და მეც თითქოს სინდისი დამიმშვიდდა. მაგრამ ის აზრი რომ ის ბიჭიც ჩემ კორპისში ცხოვრობდა და შეიძლება შემხვედროდა მაგიჟებდა.

საბა
კარების ხმამ გამაღვიძა და მივხვდი რომ ის გოგო წავიდა, რომ გადმოვბრუნდი და ლოგინზე წითელი ლაქა დავინახე გავოგნდი, გუშინ ისეტი აქტიური იყო რომ არც კი მიფიქრია ქალიშვილი თუ იქნებოდა. იმწუთში ჩემ ძმაკაცს დავურეკე და მოსვლა ვთხოვე
-რა მოხდა საბა დილაუთენია რომ გამომაქცუნე
მითხრა ვიტომ გაბრაზებულმა ლუკამ
-ის გოგო გახსოვს რომ გადმოვდიოდით და დაგანახე?
-ის ძაან რომ მოგეწონა?
-ხო ეგ. გუშინ ღამე პირველი იქნებოდა, სადარბაზოში რომ შემხვდა მეც ეხლა გამიკვირდა ესთი ჩაცმული, ღამე, მარტო რას დადისთქო და თან მთვრალიც იყო და გამოველაპარაკე მერე კი ისე აღმოჩნდა ჩემს საწოლში ვერც გავაცნობიერე. ძალიან გამიკვირდა, მაგრამ მერე სულ გავგიჟდი ქალიშვილი რომ აღმოჩნდა.
-ეუფ ბიჭო, ისე ხო თქვი მთვრალი იყოო
-კი მაგრამ, რავი ეგეთი მთვრალიც არ იქნებოდა ვერ მოეტვინა რას აკეთებდა
-კი, მაგრამ შენ რა გადარდებს?
-აუუ არ ვიცი უბრალოდ ძალიან მომეწონა ეს გოგო და ეხლა არ ვიცი რა ვქნა
-მთვრალი თუ იყო ეხლა არამგონია ახლოს გაგიკაროს
-ხო მეც მაგის მეშინია.

მარი
ერთი თვე გავიდა იმ ღამის შემდეგ. თითქოს ყველაფერი დავივიწყე და ძველებურად გავაგრძელე ცხოვრება. ძირითადად თეოსთან ვრჩემოდი, არ მინდოდა სადმე საბას გადავყროდი. ხო ცოტა რაღაც გავარკვიე მასზე. საბა ჟორჟოლიანი, 25 წლის, ცნობილი წყალბურთელი იყო, ბევრი გიჟდებოდა მასზე თუმცა ცოლი ან შეყვარებული არ ყოლია. მესიამოვნა ამის გაგება, მაგრამ მერე საკუთარ თავზე გავბრაზდი. ავკრძალე საბაზე ფიქრი, მე მან როგორც მორიგი გასართობი ისე აღმიქვა, მთვრალი ვიყავი თუ არა უთქმელად ჩავუხტი ლოგინში, ეხლა კი აღარასდროს უნდა მეფიქრა მასზე. მაგრამ ჯანდაბა, რომ გულს ვერ უბრძანებ, ჯანდაბა რომ შეუძლებელია პირველი მამაკაცის დავიწყება.
თეო ერთი კვირით ყაზბეგში წავიდა. მე სამსახურის გამო დარჩენა მომიწია და სახლში წავედი. კორპუს, რომ მივუახლოვდი მანქანაზე მიყრდნობილი საბა შევნიშნე, ყველაფერი ამიკანკალდა, მაგრამ ვითომც არ დამინახავს ისე შევედი სადარბაზოში. მალე ნაბიჯის მერე კი ჩემი მკვლელის ხმა გავიგე.
-როგორც იქნა შეგხვდი, რამდენი ხანია გყარაულობდი.
-რატომ?
დაბნეულმა მეტი ვერაფერი ვკითხე
-შენი ნახვა მინდოდა
მითხრა და გამიღმა მისმა ღიმილმა თითქოს გამომფხიზლა, კიბის მოაჯირს ხელი მოვკიდე და მკაცრი ტონით ვუთხარი
-იმ ღამეს რაც მოხდა უბრალოდ შეცდომა იყო, არ იფიქრო რომ ეს კიდევ განმეორდება და არც ის იფიქრო, რომ აქ დახვედრის უფლება გაქვს. არ მიცნობ არ გიცნობ მორჩა .
დავამთავრე თუ არა მონოლოგი შევბრუნდი, მაგრამ ხელი მომჭირა მკლავზე და არ გამიშვა
-რაც მოხდა ის შეცდომა არ ყოფილა და როცა მოვინდომებ განმეორდება
მითხრა და სხეულზე ამიკრო. ვგრძნობდი, რომ ყველაფერი მიკანკალებდა, მაგრამ ტვინი მეუბნებოდა რომ ეხლა სისუსტე უბრალოდ დაუშვებელი იყო. რაც ძალი და ღონე მქონდა ვცდილობდი თავის დაღწევას, მაგრამ მას როგორ მოვერეოდი, ის კი უფრო მომიახლოვდა და ტუჩებზე დამაცხრა, რომ მივხვდი ვერ ვაჯობებდი ის კი გაშვებას არ ცდილობდა ტუჩზე ვუკბინე, მერე სილა გავაწენი და ვუყვირე.
-კიდევ ერთხელ რომ მომეკარო ჩემ თავზე პასუხს არ ვაგებ
-და რას მიზავ? მეორე ტუჩზეც მიკბენ?
მკითხა ირონიით და ტუჩიდან სისხლი მოიწმინდა. არაფერი მიპასუხია ისე ავირბინე კიბეებზე, კარები ჩავკეტე და ტირილი დავიწყე. ჩემ თავს ვწყევლიდი, რადგან ვიცოდი რომ რაც მოხდა ჩემი ბრალი იყო.

საბა
-ტუჩზე რა გჭირს ბიჭო
-მარიმ მიკბინა
-რაა ღადაობ?
-არა სადარბაზოსთან დავხვდი და გამიჭედა, მერე ვაკოცე და მიკბინა
-გოგო არ გადარიო
-მე თუ გადამრია? სულ მასზე ვფიქრობ, თან ვგრძნობ, რომ ისიც არაა გულგრილი
-ხო ტუჩზე გეტყობა
მითხრა ლუკამ და სიცილი დაიწყო. არ ვიცი რა მჭირდა 25 წლის ვიყავი და აქამდე მსგავსი კი არა მიახლოვებულიც არაფერი მიგვრძნია. სულ მარიზე ვფიქრობდი, არავინ და აღარაფერი მაინტერესებდა მის გარდა. მასზე გავიკითხე და კარგის მეტი ვერაფერი გავიგე. დღეს რომ დავინახე კორპუსთან კინაღამ გული ამომივარდა სიხარულისგან და იმ ფაქტმა რომ მომთხოვა ყველაფერი დამევიწყებინა უფრო გამაბედნიერა, რატომ? ალბად იმიტომ, რომ იქამდე ყველა გოგო კისერზე მეკიდებოდა.


მარი
სამსახურიდან გამოვედი საბა რომ დავინახე. უკან შებრუნება მინდოდა, მაგრამ ისევ ხელი დამიჭირა.
-მანქანაში ჩაჯექი უნდა დაგელაპარაკო
-რა?? ხომ არ გააფრინე? არსადაც არ ჩავჯდები
-იცოდე ამდენი ხალხის თანდასწრებით ჩაგტენი მანქანაში და მაინც წაგიყვან
-ვერაფერსაც ვერ იზავ, დამანებე თავი
-ბოლოჯერღა გიმეორებ
-საბა შემეშვი
-ჩემი სახელი გაგირკვევია
-გთხოვ შემეშვი
უკვე მუდარაზე გადავედი, არ მინდოდა მასთან ახლოს ყოფნა, უბრალოდ არ შემეძლო.
-მარიი დაგელაპარაკები და მერე თუ მოინდომებ ახლოს არ გაგეკარები,ეხლა კი ჩაჯექი.
მივხვდი აზრი არ ქონდა და წავყევი. თავიდან ჩუმად იჯდა მერე კი რაღაც საოცარი ხმით დაიწყო ლაპარაკი
-ვიცი რატომაც მარიდებ თავს გგონია იმ ღამის შემდეგ შენზე რამე ცუდს ვფიქრობ და შენთან გართობა მინდა მაგრამ ეს ასე არ არის
-ხოო? და რატომ უნდა გენდო?
-რომ გითხრა შემიყვარდითქო დამიჯერებ?
არ ვიცი ესრომ მითხრა რა დამემართა ვიჯექი და მეგონა ვიქცეოდი?
-რა?
-ხო მარი რაც შენ გაგიცანი ლამის გავაფრინო, ერთი თვეა ნორმალურად არ მძინებია, მხოლოდ შენზე ვფიქრობდა არ ვიცი რა დამემართება ეხლა ხელი რომ მკრა.
-მაგრამ
-მარი არავითარი, მაგრამ მართლა ძალიან მიყვარხარ და გთხოვ ახალი ფურცლიდან დავიწყოთ ყველაფერი ვითომ ის ღამე არც ყოფილა?
-ეგ არ გამოვა
-რატომ
-იმიტომ რომ
ენა დამება, არ ვიცოდი მეთქვა თუ არა მე მეშინოდა, ყველაფრის მეშინოდა, მაგრამ მაინც გადავწყვიტე თქმა
-მარი რატომ ვერ დაივიწყებ რა გიშლის ხელს
-რა არა ვინ?
-რა ვინ მარი ვერ ვხვდები რისი თქმა გინდა?
-ორსულად ვარ
ვუთხარი თუ არა დავინახე როგორ შეეცვალა თვალები როგორ გაუბრწყინდა სახე და როგორი სიყვარულით ჩამეხუტა.
მერე? მერე ერთ თვეში იყო ქორწილი, მერე იყო ჭირვეულობა, გამობერილი მუცელი და განებივრებული ორსული, მერე იყო პატარა ბიჭი რომელიც მამის ასლი იყო და რომელმაც ორივე სრულიად შეგვცალა. საბა გახდა გიჟი მამა, გიჟი ქმარი და ჩემი ცხოვრების ყველაზე ტკბილი შეცდომა.


ბოდიში ყველას ვინც ჩათვლით რომ ამ ისტორიის წაკითხვაზე დრო ტყუილად დახარჯეთ. ნელ-ნელა ვისწავლი ჯერ მეორე მოთხრობაა.