ეს არის ისტორის დასაწყისი არვიცი როგორი გამოდის ან ვინმეს მოეწონება თუ არა ამის წაკითხვის შემდეგ თუ იქნება 2-3 ადამიანი მაინც რომლებსაც დაინტერესებთ ამის გაგრძელება მე გავნაგრძობ წერას.
----------------
სალამი მე ლეონარდო მქვია მე მოგიყვებით ჩემ ცხოვრებას ყოველ შემთხვევაში იმას რასაც ცხოვრებათ ვთვლიდი ეს ამბავი შვიდი თვის წინ დაიწყო 6 აპრილს დილა, ჩემი ყველა დღე ტრადიციულად გაღვიძებით იწყებოდა 7:30 ზე შემდეგ ხელპირის დაბანა მსუბუქი ვარჯიში საუზმე და სამსახურში წასვლა 9:30 ზე ვმუშაობ ბანკში ბუღალტრათ გზაში 20 წუთი მჭირდება ყოველთვის 10 წუთით ადრე მივდიოდი 10 საათზე ზე მუშაობას ვიწყებდი ვამთავრებდი საღამოს 5 საათზე შაბათობით 2 საატზე თავისუფალ დროს ძალიან მიყვარდა პარკში სეირნობა ფილმების ყურება მომწონდა კულინარია და საკმაოდ კარგადაც გამომდიოდა მომზადება მაგრამ ასეა თუ ისე უინტერესო ცხოვრება მქონდა მოსაწყენი ყოველდღე ერთი და იგივე 4 წლის მანძილზე გაღვიზება ვარჯიში ჭამა სამსახური კვირაში ორჯერ დავდიოდი პარკში შაბათობით და ოთხშაბათობით და აი ეს დღეც შაბათ ჩაცმის მერე გარეთ გავიხედე იქ ერთი მანქანა იდგა რომელიც ძალიან მომეწონა ზოგადათ მომწონს ასეთი სტილის მანქანები ეს იყო 1967 Chevrolet Impala, ცოტახნის შემდეგ წავედი სამსახურში მუშაობას 2 ზე მოვრჩი და გადავწყვიტე პარკში წასვლა ჩვეულებრივი დღე იყო ერთი რამის გარდა ჩემ მოპირდაპირე სკამზე ძალიან ლამაზი გოგნა იჯდა ჩაფიქრებული და ახლად ამწვანებულ ხეებს მიჩერებოდა მეც ანალოგიურად ბუნებით ვტკბებოდი უეცრად 50 წლამდე ხანში შესული მამაკაცი გამოჩნდა რომელიც ვარჯიშობდა არც ისე დიდი პარკი იყო ორი წრე დაარტყა მთლიან პარკს და სირბლის აგრძელებდა ჩემგან ოდნავ მოშორებით უეცრად შეჩერდა მაშინვე მიბყრო ჩემი ყურადღება გულზე ხელი ედო და ეტყობოდა რო რაღაც აწუხებდა თითქოს ვეღარ სუნთქავდა უეცრად ძირს დაეცა ბუნებრივია საშველად მივვარდი ის გოგონაც მოპირდაპირე სკამიდან მოვიდა ახლოს არავინ იყო ჩვენს გარდა იმ კაცთან მე მაშინვე მობილური ტელეფონი ამოვიღე და სასწრაფოში დავრეკე გოგონა მეკითებოდა თუ რა დაემართა კაცს ვუთხარი რომ არვიცოდი უეცრად დაეცა თქო მივხვდი რომ გულის შეტევა ქონდა და სასწრაფოს მოსვლამდე გულის მასაჟს ვუკეთებდი ერთერთ ფილმში მქონდა ნანახი ასე იყო თუ ისე უცნობ მამაკაცზე ორივე ვღელავდით სასწრაფოც მოვიდა 10 წუთის შემდეგ, კაცი საკაცეზე დაწვინეს და მანქანაში ჩასვევს ჩვენც გავყევით სავადმყოფოში მიუხედავათ იმისა რომ არცერთი ვიყავით მისი ახლობელი მე და გოგონა, ვიცდიდით და ვიცდიდით რამენიმე საათი მისაღებში იქვე ყავის აპარატი იდგა ყავის დალევა გადავწყვიტე გოგონასაც შევთავაზე ბუნებრივია, მოვიტანე 2 ყავა ერთი უშაქრო ჩემთვის, ტკბილი დიდათ არ მომწონდა გოგონას კი ერთი რძიანი. ცოტახნის შემდეგ ცოტა ავღელდი არც ვიიც რა დამემართა ავდექი გავლა გამოვლა გადავწყვიტე მოულოდნელად თავბრუს ხვევა ვიგრძენი ერთი რამ გამახსენდა ჩემი ოჯახის ამბავი მან მკითხა კარგად ვიყავი თუ არა რა დამემართა არვიცი რატო უცნობისთვის გულის გადაშლა მომინდა თუ უბრალოდ დროის გაყვანის მიზნით თუმცა არამგონია ასე გაყავდეს ვინმეს დრო ვუამბე ჩემი მშობლების ამბავი ამ სავადმყოფოში პირველად არ ვიყავი მაშინაც ვიყავი როცა დედაჩემი გარდაიცვალა მას სიმსივნე ჰქონდა მოვუყევი თუ რას ვგრძნობდი მაშინ რა საშინელება იყო მამაჩემიც რა დღეში იყო თუ როგორ განიცადა ეგ ყველაფერი და ამ დროს მის თვალებში თითქოს რაღაც დავინახე ცრემლი მოადგა და მითხრა რომ ძალიან წუხდა მაგრამ ყველაფერი უკან დარჩა ასეა თუ ისე გამამხნევა და შემდეგ ჩაფიქრდა მე მასზე ვკითხე ქალაქში ახალი გადმოსული იყო სულ რაღაც რამდენიმე დღის და აღმოჩნდა რო ერთ მიკრორაიონში ვცხოვრობდით თავის წარსულზე განსაკუთრებული არაფერი უთქვასმ ასევე მშობლებთან ცხოვრობდა რაღაც მხრივ მის ცხოვრებაშიც ერთფეროვნება დავინახე ვიფიქრე ალბათ ადამიანი იყო რომელსაც ყველაფერი მობეზრდა და მისამართი შეიცვალა კიდევ რაღაცებზე ვისაუბრეთ და ასე გავათენეთ ღამე მეორე დღეს სამუშაო მაინც არ მქონდა და დილის 7 სკენ ორივეს ჩაგვთვლიმა ექიმა გაგვაღვიძა დილის 10 საათისკენ და გვითხრა რომ მოხუცის მდგომარეობა დამაკმაყოფილებელი იყო და ჩვენ რომ არა ის დაიღუპებოდა იმ კაცს ჩვენი ნახვა უნდოდა შევედით პალატაში საწოლზე წამომჟდარი მომღიმარი კაცი იყო რომელმაც მადლობები გვიხადა და ამბობდა რომ მისი სიცოცხლე ჩვენ გადავარჩინეთ ძალიან გმიხარდა რაღაც სასწაული გრძნობა იყო გოგონაც იღიმოდა დავემშვიდობეთ მოხუც მამაკაცს და წამოვედით სავადმყფოდან ისე მოხდა რო ერთ გაჩერებაზე მოგვიწია დადგომა კაი ხანი ველოდით ხმის ამოუღებლად ტრანსპორტს უეცრად გოგონამ სიჩუმე დაარღვია და წამოიძახა ხო მართლა მე მარიანა მქვია მე ვიპასუხე მე ლეონარდო სასიამოვნოა შენი გაცნობა მარიანა, ხო ჩემთვისაც ლეონარდო მითხრა მან მოკლედ ახლა გმირები ვართ როგორ გრძნობ თავს მკითხა, რავი მომწონს ამ როლში ყოფნა ვუპასუხე მე მას გაეღიმა ხო მეც თქვა მან, ისე არ მოგშივდა ვკითხე, მიპასუხა რომ ძალიან, კარგი აქვე ახლოს ერთი კაფე ვიცი საუკეთესო ბურგერებს ამზადბენ თქო და წავედით კაფეში ორივემ რათქმაუნდა ბურგერები შევუკვეთეთ რომელიც არც ისე გემრიელი აღმოჩნდა მაგრამ დაგვანაყრა მან ღიმილით მითხრა ესაა საუკეთესო ბურგერებიო ღიმილით ვიპასუხე რომ ალბათ ახლა კრიზისი აქვთ თქო რაღაცებზე ვისაუბრეთ აღმოჩნდა რომ მხატვარი იყო თანაც ძალიან კარგი მხატვარი დრო ისე გავიდა ვერც მივხვდით მოსაღამოვდა ოდნავ ბინდი ჩამოწვა და წასვლის დროც დადგა,