მე და შენ : დიდი პრობლემები (სრულად)
........................................................... "სახლთან ახლოს ვიყავი, სკოლამ უფრო უარესად ჩამიმწარა ეს დღე, მაგრამ როდესაც სახლში უცნობი მამაკაცის და ქალის ხმა გაისმა, გამიკვირდა და შიგნით შევვარდი, სტუმრები ყოველთვის მიხაროდა" -გამარჯობა დედა, მამა ეხლავე ჩამოვალ (მე) -კარგი შვილო მიდი (დედა) "გამიღიმა და მანიშნა ავსულიყავი, მეც უცებ ავვარდი, ჩანთა დავაგდე და ჩავედი, დედამ მამაკაცის გვერდით მთხოვა დაჯდომა, მეც ჩამოვჯექი... არ ვიცი ვინ იყო, დაახლოებით 30-წლამდე მამაკაცი იყო, ჩემზე ზედმეტად დიდი და ალბათ მშვიდიც! მის ადიკალონის სუნმა დამატყვევა, ბიჭს გავხედე, ალბათ მზერა იგრძნო და გაღიმებული სახით გამომხედა, არა რა, რა 30 წლის! ალბათ ეს ლამაზი არსება 18 წლის თუ იქნება, თუმცა ასაკი მატყუებს, არცერთი არ იქნება ჩემი ბედი რო ვიცი!" -მოკლედ შვილო (მამა) ოჰჰ დაიწყო ეხლა მამის როლს თამაში -მე ვეტყვი მალხაზ! (უცნობი ქალი) მომიახლოვდა და გვერდით ჩამომიჯდა, ეხლა ამ ბიჭსა და ქალს შორის მოვექეცი -შვილო! ძალიან გამიხარდება თუ შენნაირი ლამაზი, ნიჭიერი და თბილი გოგო შემოვა ჩემს ოჯახში... ჩემი შვილი უკვე 26 წლისაა და ცოლი რომ არ შევურჩიო ალბათ ვერაფერს ვერ იზამს! ხომ გესმის ჩემი? (უცნობი ქალი) ანუ მე რა ცოლად უნდა გავყვე უცნობს? თან 10 წლით დიდს? -დედა? მამა? (მე) ბიჭიც დაიბნა ჩემს ქმედებაზე, თითქოს მშობლებში დახმარებას ვეძებდი -შვილო ფული აღარ გვაქვს, ვეღარც ჩვენს თავს ვარჩენთ, მინდა კარგი მომავალი გქონდეს, თუ გათხოვდები ყველაფერი მოგვარდება, თან სახლისსაქმეებს ისწავლი და ქმარს გაახარებ (მამა) ამის იმედი არც მქონდა -მამაშენი მართალია, არ ინერვიულო ჩვენ ჩვენ თავს გავიტანთ... მთავარია შენ კარგად იყო (დედა) მანაც იგივე გააკეთა, ყველამ მიმატოვა... -შენ არ ინერვიულო შვილო, მე ისე მოგივლი, ჩათვალე დედაშენი ვარ, ჩემი შვილიც შეგიყვარებს! (უცნობი ქალი) ჰო და მალე მოკვდება! რა დავაშავე, ეს ლამაზი არსება მაინც ყოფილიყო ის ბებრუხანა... -თქვენ შვილს რა ქვია? (მე) -გაბრიელი (უცნობი ბიჭი) -გაეცანი შვილო, მე მანანა ვარ, შენ როგორც გინდა ისე დამიძახე, ყველა მანჩოს მეძახის! (მანანა) -კარგით... (მე) გავუღიმე, მაგრამ ეს მართლა წრფელი ღიმილი იყო, ეს ქალი ჩემი მომავალი დედამთილი იყო, უკვე შემიყვარდა -გაბრიელ წერეთელი, სასიამოვნოა ელენე (გაბრიელი) ჯანდაბა მისი ხმა, მისი თვალები, ისააა? ის ბიჭია? ოღონდ ეგ იყოს, სიხარულით მოვცილდები აქაურობას და ცოლადაც გავყვები... -ჩემთვისაც... მანანა დეიდა თანახმა ვარ (მე) გავუღიმე და დავინახე ქალის ცრემლები თვალებზე -გაიგე გაბო? შენი მომავალი ცოლი ანგელოზია (მანანა) ის ყოფილა! ისაა! -გაიარეთ თქვენ თუ გინდათ... (დედა) -კარგით ქალბატონო ნანა (გაბრიელი) "წამოდგა და ხელი გამომიწოდა, ხელი ნელა მოვკიდე და წამოვდექი, მსიამოვნებდა მასთან, რა მჭირს? ნუთუ მომეწონა? გარეთ გავედით და სიარული დავიწყეთ, მსიამოვნებდა როცა მისი თვალები ჩემსას ეჯახებოდა და ვარსკვლავები ციმციმებდნენ, ეს საოცრება მის ხმამ გაწყიტა" -არ მეგონა ცოლობაზე თუ დამთანხმდებოდი... (გაბრიელი) -რატომ არ უნდა დაგთანხმებულიყავი? შენი მადლობელიც ვარ, გადამარჩინე, შენ რომ არა კიდევ მომიწევდა მამაჩემის ცემის ატანა, როცა ნასვამი მოვიდოდა და თავის პრობლემებს ჩემზე ამთხევდა, მეგობრებთან არ მტოვებდნენ, ვაი და ვინმე ბიჭს არ მიკარგოს ყველაზე ძვირფასიო, არადა იციან რომ ამას არასდროს არ დავთმობ, უსიყვარულოდ არავის მივასაკუთრებინებ ჩემს სხეულს... მამაჩემს უვარგისი არსება ვგონივარ რომელმაც საჭმლის მომზადებაც კი არ იცის, მაგრამ გეფიცები ასე არაა, მხოლოდ მას არ ვუმზადებ, თორემ მეგობართან ყველაფერი მაქვს გაკეთებული... არ ვიცი რაღა ვქნა არავის ვჭირდები (მე) ცოტაც და ავტირდებოდი... უცბათ შეჩერდა, ჩემი სახე ხელებში მოიქცია და მისი ბაგეები შუბლზე მომადო, აი ეს იყო გრძნობაა, მთელმა ორგანოებმა ხლართვა დაიწყეს, რაღაცეები დაძრწოდნენ... -მაგას ნუ ამბობ რომ არავის სჭირდები, მე ხომ მჭირდები არა? აქ დედას თხოვნით ვიყავი სანამ არ დაგინახე, სანამ შენმა ღიმილმა არ მომაჯადოვა ამხელა კაცი და ეხლა სულელობაც ჩამადენინა, იმის მაგივრად რომ დაგკერო შუბლზე გაკოცე (გაბრიელი) მისმა სიტყვებმა გამახალისა და გამეცინა -არ ვთვლი რომ სულელობა იყო, რაგდან მესიამოვნა... (მე) თავი დავხარე და ტუჩის კბილით წვალება დავიწყე... -ანუ 16-ის ხარ? (გაბრიელი) -გავხდი წინა თვეში... (მე) -აპრილი კაი თვეა... (გაბრიელი) -ჰოო, შენ? (მე) -მე შენზე ბევრად დიდი ვარ! (გაბრიელი) და ამას რა მნიშვნელობა აქვს ოღონდ ჩამახუტა შენს თბილ სხეულს და ცოლად დღესვე გამოგყვებოდი, ვაიმე რაზე ვფიქრობ!!! -ჩემთვის მაგას მნიშვნელობა არ აქვს როცა გიყვარს (მე) ეს რამღა მათქმევინა, არადა მგონი ერთი ნახვით შეყვარების უნდა დავიჯერო -დამიჯერე, შენ მე არ შეგიყვარდები! (გაბრიელი) -სიყვარულს დამიშლი? (მე) გაგვეცინე -არა არ დაგიშლი მაგრამ 26 წლის კაცს 15 წლის გოგო ვერ შეიყვარებს ისე როგორც 17-18 წლის ბიჭს, ვერც აკოცებს! ურთიერობაა შეუძლებელი... ასე რომ ამას ვერავინ შეძლებს (გაბრიელი) -მე შემიძლია (მე) ამოვიჩურჩულე და ავხედე -რა? (გაბრიელი) "ჩემზე ცუდად მოქმედებს ეს ბიჭი, ისე მინდა ვაკოცო იმ თბილ ტუჩებზე რომელსაც ყოველ წამს ენით ისველებს რომ... მგონი ვერ ვარ, მივუახლოდი და თვალებში ჩავხედე, ხელი მისი ხელისკენ ნელა წავიღე, გაბრიელმა ჩვენს ხელებს დახედა, მანაც უცებ მომკიდა და ჩემი ხელი მისაში ახლართა... როცა ჩამომხედა, გული ამიჩქარდა, ეხლა მხოლოდ მის ტუჩებზე ვფიქრობდი, რომელიც ჩემთვის პირველი იქნებოდა... მისკენ ავიწიე და ეხლა მისი სუნთქვა პირდაპირ სახეზე მელამუნებოდა, გული მასაც ჩემსავით აჩქარებული ჰქონდს, ისე ახლოს ვიყავი მის ტუჩებთან რომ უკან დახევა არ მინდოდა, ცხვირი მის ცხვირს სულ შემთხვევით გამეხახუნა და მაშინ ვიგრძენი ცხელი ბაგეები ჩემს პატარა ტუჩებზე, რომელსაც ჭკუიდან გადავყავდი, ხელს ძლიერად ვუჭერდი და ცერა თითით მის ხელს ვეფერებოდი, მეორე ხელი კი ჩემს წელზე ედო და ეშინოდა არ გავქცეულიყავი, ეშინოდა რომ სხვებივით ჯერ ბოდიშს მოვუხდიდი და ვეტყოდი რომ ეს შეცდომა იყო, რომ ვნებას ავყევით, მაგრამ როცა ჩემი ხელი მის სახეზე იგრძნო რომელიც მომთხოვნად ითხოვდა კოცნას ხელი სულ ოდნავ შემიშვა" -ამას რატომ აკეთებ? (გაბრიელი) ჯერ კიდევ ღრმად სუნთქავდა, თუმცა იგივე ამპულაში ვიდექით, ხელი მის სახეზე მედო და ცერა თითს მის მშვენიერ სახეს ვუსმევდი -და მაინც რა გავაკეთე გაბრიელ? იქნებ მითხრათ რადგან მე ჩემს საქმროს ვკოცნიდი, წინააღმდეგი ხომ არ ხართ? (მე) გაეცინა და ისევ თვალებში ჩამხედა -ინანებ ამ ყველაფერს ელე... (გაბრიელი) ისე თქვა რომ ღიმილი სევდამ ჩაანაცვლა -მაგას მეორედ იტყვი და სამუდამოდ ხმას არ გაგცემ! (მე) გაბრაზებული მზერა ვტყორცნე და კიდევ ერთხელ შევეხე მის ტუჩებს -ნუ მიეჩვევი (გაბრიელი) -მაწყენს? (მე) ეჭვის თვალით შევხედე და ორივე ხელი მის წელს შემოვხვიე -შეიძლება! გაცნობის პირველ დღეს ყველას კოცნი? (გაბრიელი) -არაა, შენ... პირველი ხარ ვისაც მაგის ნება მივეცი, აქამდე არასდროს არავის უკოცნია (მე) გაუკვირდა -მართლა? მერე? მოგეწონა? (გაბრიელი) ღმერთო სულ გავწითლდი, ამას ეხლაც კი ვგრძნობ -ოოო ნუ მაწითლებ! (მე) გაეცინა და თავი ამაწევინა -როგორ გაკოცე? (გაბრიელი) აღარ დავფიქრებულვარ, ამის საშვალება მის თვალებმა არ მომცეს -მშვენივრად, უბრალოდ საოცრება იყო... (მე) ამაზე გაეღიმა და ხელი ჩამჭიდა -გავიაროთ (გაბრიელი) თავი დავუქნიე და ხელი გადავახვევინე, მინდიდა მისი ჩახუტება მეგრძნო, რომელიც ეგრევე მოხდა და ხელი ძლიერად მომხვია, არ ვიცი რამდენი ვიარეთ უხმოდ მაგრამ დაგვიღამდა... ........................................................... "ამ გოგოს კოცნამ ყველაფერი დამავიწყა, არ მინდოდა გამქცეოდა, არ მინდოდა რამე ისეთი ეთქვა რომ იმედი დაეკაგა, მაინც პატარა იყო, გამოუცდელი თინეიჯერი, მაგრამ იმხელა გრძნობები ჰქონდა, ძალიან ჭკვიანი ჩანს, ძალიან ლამაზია, საყვარელი... როცა ხელი სახეზე შემახო, უფრო გავთამამდი და ვნებიანად ჩავუკოცნე პატარა ლამაზი ბაგეები, ღმერთო რა ტკბილი იყო, ალბათ ასეთ გოგოს ვერსად ვერ ვიპოვი, რომ გავუშვა საკუთარ თავს არ ვაპატიებ, თუმცა მე მაინც დიდი ვარ მისთვის და წასვლის საშიშროება ჯერ კიდევ არის სანამ არ მეტყვის რომ ვუყვარვარ! ბევრი ვიარეთ, ისე ვეხუტებოდი თითქოს წლებია ვიცნობ და წლებია ამ სხეულს ვათბობ, თუმცა ეს ასე არაა! სახლამდეც მალე მივედით... კარი შევაღეთ და ეგრევე სიცილის ხმა მომესმა, დედა იცინოდა..." -მოხვედით? (ნანა) -დიახ (მე) -შვილო აქ ვრჩებით (დედა) -აქ რატომ? შევაწუხებთ ხალხს წამოდი სახლში (მე) ელენემ ხელი მომკიდა და გამიღიმა -რა შეწუხებაა, დარჩი რაა... (ელე) მართლა მთხოვს? -მოუსმინე შენ საცოლეს და დავრჩეთ კარგად ვერთობით მე და ნანა (დედა) -ოხ მანჩო ოხ! (მე) -ნუ ეუბნები ეგრე, წამოდი რამე ვჭამოთ არ გშია? (ელე) -იცავ უკვე? (მე) -ჩემი სადედამთილოა და... წამოდი მშია (ელე) მანჩოს ლოყაზე აკოცა და გაუღიმა, ეხლა მივხვდი რომ სულაც არაა 16 წლის, დიდია და ჭკვიანი... -ეხლა უნდა ჭამო? (მე) -ჰო, მშია, თან მგელივით... დღეს საერთოდ არ მიჭამია... (ელე) თავბრუ დაეხვა და რამის წაიქცა, შემეშინდა, ხელი მოვხვიე და გამოვაფხიზლე -ელენე, შემომხედე, თვალები არ დახუჭო (მე) ხელი წყლით დავისველე და შუბლზე მივადე, მერე ლოყებზე, გამოფხიზლდა, ამოვისუნთქე და გულში ჩავიკარი, ასე რატომ ვღელავ? -კარგად ვარ გაბრიელ ნუ ღელავ (ელე) -დაჯექი რამეს მოვამზადებ (მე) -არ გინდა მაცივარშია გამოალაგე უბრალოდ და მოდი შენც (ელე) ასეც მოვიქეცი, ყველაფერი დავალაგე და ერთად მივირთვით... ........................................................... "დავინახე როგორ ღელავდა ჩემზე, მეც შევჭამე და გამოვფხიზლდი, წამოვდექი, ჭურჭელი დავრეცხე და გაბრიელს გავხედე" -ნუ ღელავ კარგი? არამიშავს (მე) -რამის გული წაგივიდა, მშიერი რატომ დადიხარ? რამე რომ დაგმართნოდა? (გაბრიელი) -მოდი ჩემთან (მე) "ხელი გავუშვირე, წამოდგა და მომიახლოვდა, სუნთქვა შემეკრა, ახოვანი, მოქერო სიმპათიური მამაკაცი იყო ჩემი გაბრიელი, ლამაზი სახის ნაკვთებით და მომაჯადოვებელი ხმით, ცისფერი თვალებით, თუმცა მწვანეც ერია მის ლამაზ თვალებში... შავ უბრალო მაისურშიც კი უჩანდა სულ ოდნავ ნავარჯიშები სხეული..." -მე კარგად ვარ, ბოდიში რომ განერვიულე, კარგი? (მე) ხელები მხრებზე მომხვია და თბილად ჩამიხუტა, მეც ძლიერად მოვხვიე წელზე ხელები და მივენდე... -ხვალ სახლში წამომყვები? (გაბრიელი) -რატომ? (მე) -მინდა ჩემთან იცხოვრო, ქორწილს ვერ დაველოდები (გაბრიელი) -ხალხი იჭორავებს! (მე) -მერე? (გაბრიელი) -არ მაინტერესებს მაგათი აზრი, მე შენთან მოვდივარ... (მე) გამიღიმა და შუბლზე მაკოცა -ვერ გასწავლე რაა (მე) -????? (გაბრიელი) -ის რომ პირველი შენ უნდა მაკოცო... (მე) -უკაცრავად? (გაბრიელი) -შუბლზე კი არა აი აქ უნდა მაკოცო (მე) მის ტუჩებს ნაზად შევეხე და მალევე მოვცილდი -ცუდად მხდი! (გაბრიელი) -???? (მე) "ჩამოიწია და მაკოცა, აი კოცნაა ესაა, ჯანდაბა მართლა ცუდად ვარ, ვერ ვსუნთქავ! მისი ტუჩები, უკვე ენაც! არა მართლა ცუდად ვარ... ხელები კისერზე მოვხვიე და ვნებიანად ავყევი, ნელა უკან გადაინაცვლა და ამწია, მაგიდაზე შემოვჯექი, ფეხები წელზე შემოვხვიე და ხელები მაისურის ქვეშ შევუცურე, არ ვიცი ეს რა გრძნობაა მაგრამ მინდა მთელი არსებით ვიგრძნო... ალბათ უკანასკნელი თუ მოიქცეოდა ასე მაგრამ არა! მე ის შემიყვარდა, ამას ამიტომ ვაკეთებ... "ჰო გიყვარს გიყვარს, ძლივს არ აღიარე?" ჩემი მეორე მეც მეთანხმებოდა... ანუ მიყვარს?" -თავს ისე მალე მაყვარებ რომ მგონია კაი ხანია ასე ვართ (გაბრიელი) -არ ვიცი რა გრძნობაა მაგრამ უშენოდ აღარ მინდა! (მე) -გვერდიდან არ მომშორდე (გაბრიელი) -წამითაც არ მოგცილდები (მე) გამიცინა და ჩამომსვა, ცოტა უხერხულად ვიყავი რაც გავაკეთე მაგრამ მთავარია მან შემაწყვეტინა... დავამთქნარე და გაბრიელს მივეხუტე -გეძინება პატარავ? (გაბრიელი) ისე მესიამოვნა ეს სიტყვა, "პატარავ" უბრალოდ ისე წარმოთქვამს რომ მეღიმება ამ ემოციებისგან და უბრალოდ თავი დავუქნიე -ჩემთან ხომ დაიძინებ? (მე) -ჯობია სხვა ოთახში დავწვე (გაბრიელი) -კარგი რაა, გენდობი და მინდა რომ ჩემთან იყო, ღამეც და დღეც! (მე) -კარგი ჩემო ლამაზო (გაბრიელი) ხელში ამიყვანა და ოთახამდე მიმიყვანა, კარი შეაღო და ჩამომსვა, არ ვცილდებოდი, წამითაც კი არ მოვშორებივარ... საწოლზე დამაწვინა და ისიც წამოწვა, ეგრევე ხელი მოვხვიე და თავი მკერდზე დავადე, ცხვირი კი ყელში ჩავუცურე და იქვე დავუტოვე კოცნა... ........................................................... "გაბრიელი არ მოელოდა ამხელა ბედნიერებას ერთ დღეში, თითქოს გოგონამ მისი გული უცებ დაიპყრო, იყო შიში იმისა რომ ელენე ოდესმე უფრო ახალგაზრდა ბიჭს აირჩევდა მაგრამ ის ხომ არ იცოდა რომ ელენეს ის ძალიან მოსწონდა... არ ვიცი გაბრიელზე სიმპათიურს და მომხიბლელ ბიჭს სად იცოვიდა, რადგან ის კეთილიც და თბილიცაა ამავდროულად... დილით გაბრიელი ადგა პირველი, სამსახური იხმობდა, ბაბის უკვე დაერეკა რამოდენიმეჯერ და მანაც გადაურეკა" -გისმენ ბაბი... -"ბატონო გაბრიელ მისტერ ჯორჯი და მის ვივიენი ამერიკიდან ჩამოვიდნენ, ფირმაზე რაღაც კითხვები აქვთ გვჭირდებით..." -მოვდივარ ბაბი, ჩემს ოფისში შეიპატიჟე და რაიმე მიართვი, 15 წუთში მანდ ვარ -"კარგით..."-გაბრიელმა მძინარე ელენეს დახედა და ოყაზე ნაზად ეამბორა მომავალ ცოლს, მერე კი ამოდგა და ქვევით ჩავიდა -გაბო?-ელენეც წამოდგა, უცებ ჩაიცვა და ბიჭს უკან გაყვა...-გაბრიელ-კარში მდგომი გააჩერა და მიუახლოვდა -გაგაღვიძე? -არა, სადმე მიდიხარ?-უთხრა სევდიანად -ოფისში საქმეები მაქვს, არ მოიწყინო, მერე კი ბარგი ჩაალაგე გამოგივლი და ჩემთან წაგიყვან!-თვალი ჩაუკრა და გასვლა დააპირა -მოიცა-მოაბრუნა და მოულოდნელად აკოცა-ასე მტოვებდი?-გაუცინა და ჩაეხუტა -პატარავ მეჩქაებოდა, მერე იმდენს მოგეფერები ვერსად განექცევი-გოგონა ბედნიერებისგან ბრწყინავდა... -მაშინ დაგეოდები-გაუღიმა და გააცილა, შებრუნებულს კი მამამისმა გაიარა -და კიდე უარზე იყავი? ეს კაცი შეგიყვარდა სულელო არსებავ -მოკეტე! ხმის ამოღების უფლება არ გაქვს-კარზე ზარი გაისმა, ელენემ გააღო და მამამისი დახვდა-რა? შენ? აქ არ იყავი? -ელენე ხო კარგად ხარ?-თხრა პროდუქტებით ხელში მდგომ მამამ -აბა როგორ შევასრულე როლი? ვგავდი მამაშენს არა? ისე ყველაფრის მოყოლა მოგიწევს-გაუღიმა გოგამ ძლისშვილს -ძიააა-გოგონა კარში მდგომ მამას მოცილდა და გოგასკენ გაექანადა ლოყები დაუკოცნა-არ უნდა გეთქვა შენ რო იყავი? -რა იყო ამ ვაჟბატონმა გაგაბრაზა? წამოდი შენს ოთახში... "გოგა და მალხაზი ტყუპები იყვნენ, ორივე საკმაოდ სიმპათიური მამაკაცი იყო, გოგა მითუმეტეს, გოგა მდიდარიც იყო, აქამდე მალხაზს არ უთქვამს რომ უჭირდათ, თორე გოგა ძლისშვილისთვის არაფერს დაიშურებს... ისე საიდუმლოს გაგიმხელთ და ელენე გოგას შვილია, მან ვიღაც ქალმა გაუჩინა და აბორტის გაკეთება მოინდომა თუმცა კაცმა ფული გადაუხადა და გოგონა მისგან გაჩენის მერე წამოიყვანა, მის ძმას ბავშვი არ უჩნდებოდა ამიტომ მას გააზრდევინა..." -აბა ჩემო პატარა პრინცესა მოყევი ეს ბედოვლათი როგორ გექცევა? ხომ არ..? -არა ჯერ ეგრეც არ გაგიჟებულა, მოკლედ ვიღაც გაბრიელ წერეთელზე ძალით მათხოვებს, არ მინდოდა შეწინააღმდეგება მაგრამ ფულთან დაკავშირებით პრობლემა აქვთ, ეს კაცი კი მდიდარია, მე ვერ მაჭმევენ... მაგრამ არ ესმით რომ ოჯახი არის ოჯახი და ჩვენ ყველაფერს ერთად გადავიტანთ! ეს ბიჭი კი არც ისეთი ცუდი აღმოჩნდა, ალბათ ვერავის ვიპოვიდი მისნაირს -მე ფულს მოგცემ და აღარ დაგჭირდება გათხოვება -არა! აქედან მასთან ერთად წასვლა მინდა, დღეს გადავალ და მამას აღარ დავენახები... -გოგო 16 წლის ხარ, ოჯახს მიხედავ? -ვეცდები ყველანაირად, მისთვის ვეცდები, მინდა კარგი ცოლობა გავუწიო, ისე შენთან იგივეს არ ვუკეთებდი გიგილოს? და შენც მე გივლიდი, პერანგებს გირეცხავდი და გიუთოვებდი "ბიძას გაუცინა და მოეხვია, რა იცოდა თავისი გიჟი გიგილო რომ მისი ძმა იყო? ისიც იმ ქალისგან ჰყავდა თუმცა როცა ელენეზე დაორსულდა აიჩემა მეორე არ მინდაო და აღარც შენ მიყვარხარო, იმის მერე გოგა მარტო ზრდიდა 8 წლის შვილს... რომელიც სიცოცხლეს ერჩივნა" -ჩემთან გადმოხვალ?-უთხრა გოგამ ქალიშვილს -შენთან? -ჰო, როცა გათხოვდები ქმართან წახვალ... იქამდე მინდა შენით დავტკბე... -არ ვიცი, გაბრიელს უნდა ვკითხო... ანუ მინდა რათქმაუნდა მაგრამ მას გავაფრთხილებ-ტელეფონი აიღო და გაბრიელს დაურეკა -"გისმენთ?" -გაბრიელ ელე ვარ -"ჰო ელე..." -ქორწილამდე ვერ გადმოვალ, ბიძაჩემი ჩამოვიდა და მთხოვა ჩემთან წამოდიო და ქორწილის მერე მასთან გადახვალო, 1 წელია არ მინახავს დაა... შეიძლება რომ მასთან გადავიდე? -"რათმაუნდა, არაა პრობლემა, მადლობ რომ მკითხე და ჩათვალე რომ საჭირო იყო გეკითხა" -რათმაუნდა, შენ ხომ ჩემი საქმრო ხარ-გოგნამ დიდი სიყვარული ჩადო ამ სიტყვაში და ეს ტელეფონისიქით გაბრიელსაც ეუცნაურა და საშინლა ესიამოვნა-მადლობ რომ გამიგე...-უთხრა გოგონამ და ხმაურიანად აკოცა ტელეფონს, გაბრიელს გაეცინა მის საქციელზე "ღმერთო რა ბავშვია" გაიფიქრა და უფრო გაეღიმა -"არ მეჩქარებოდეს გელაპარაკებოდი კიდე, კაი ხანი..." -საქმეს მიხედე და როგორც კი მოიცლი დამირეკე, მისამართს გეტყვი სადაც ვიცხოვრებ... -"კარგი ელენე, შეხვედრამდე" -შეხვედრამდე ბატონო გაბრიელ -"წესივრად!" -კაი კაი... გკოცნი -"მეც ბევრს..." -ჩემი კაცუნა თანახმაა წავედით ბიძიკო-ტაში შემოკა და ბარგი გაამზადა, მერე კი ქვევით ჩავიდა, ამ დროს გოგა და მალხაზი ერთმანეთს შეეჩეხნენ -სად მიგყავს? -ჩემთან სახლში... გიგი მოენატრა თან მინდა ცოტახნით მეც დავტკბე ჩემი ძმის შვილით-გაუცინა კაცმა და მოცეკვავე ელენეს ჩახედა, რომელიც დედამისს ეცეკვებოდა და მღეროდა "გოგა ბიძიასთან მივდივარო!" -მშვენივრად ვხვდები რაც გინდა! შვილს მართმევ... -არა მახო, ეგ მასე არაა, მინდა მისით ვიცოცხლო, დიდი ხანია ვერ ვნახე და რომ არ წავიყვანო გიგი გამომლანძღავს, არც ელენეს მოეწონება ჩემი უყურადღებობა... -შენი შვილია, დიდი ხანი მასთან რომ გაატარო ვიფიქრებ რომ შვილს მართმევ და ქორწილს შლი, ის ბიჭი საჭიროა რომ ვალები გადავიხადო, შენი შვილი კი ბევრ ფულს მიიღებს გათხოვების მერე -ნუ იყენებ მას როგორც სათამაშოს, შენ სულ ასეთი იყავი, არც ნანას ინდობდი, ბავშვს უნდა შეეცვალა შენი გუნება მაგრამ უფრო გაბოროტდი... ელენე შენი შვილია მახო... ყველაფრისდა მიუხედავად უყვარხარ! მე ელენეს ბარგს ჩავიტან-კაცმა პიჯაკი გაიხადა ხელზე გადაიკიდა და ბარგი ქვევით ჩაიტანა, ელენე კი მახოს მოეხვია -ყველაფრისდამიუხედავად მიყვარხარ, მადლობ რაც აქამდე გაგიკეთებია და ბოდიში რაც მე არ გაგიკეთე წყენის გამო რომელსაც სითბო ერქვა-მალხაზმა გოგონას გაუღიმა, სულ ის სიტყვები უტრიალებდა თავში, რაც წამის წინ მან და გოგამ უთხრა -ძალიან მიყვარხარ ელენე... მაპატიე რომ ეს მიწევს -არაფერია, მთავარია თქვენ იყოთ კარგად, მე მეშველება, ორი ადამინი მყავს რომელიც სიოცოცხლეს მირჩევნია და ეხლა მათთან მინდა წასვლა -დედას ცხოვრება-ნანა შვილს მოეხვია და ატირდა -დედა სამუდამოდ ხომ არ მივდივარ? ბიძას ვესტუმრები თქვენ ქორწილზე იზრუნეთ მე გავიქეცი, წავედით ბიძო-გაეხუმრა გოგას და მანქანაში ჩახტა -გიჟია, თუ რამე დაგილეწა...-დაიწყო ქალმა და გოგას გახედა -დამშვიდდი ჩემო ლამაზო რძალო, ძმას მიმიხედე მე შენ გოგოს მივხედავ, იქ გიგი დააჭკვიანებს -მადლობ-ხელი ჩამართვა მალხაზმა და გაუღიმა -არაფრის-მანაც გაუღიმა და BMW-ში ჩაჯდა, მალევე ადგილს მოწყდა -ბიძო ნაყინს მიყიდი? -კი! -რომელიც მინდა?-კაცს გაეცინა "ეს როგორ უნდა გათხოვდეს"-ო გაიფიქრა და ელეს გახედა -რომელიც შენ გინდა! -დაა ტკილეულს? გამიმზადებს შენი მაკუნა? -ვეტყვი და რასაც მოისურვებ იმას მოგართმევს! -აი მამა ხარ რა-კაცს ხელზე მეხვია და ლოყაზე აკოცა "ჩემო გოგო, ჩემო ფერია" გაიფიქრა გულში და გოგონას თავზე აკოცა -შენ ხარ ანგელოზი, მითხარი როო არ უდა შევუსრულო ჩემ ანგელოზს დანაპირები? -რავიცი, მე ფრთებს ვერ ვხედავ! ძილში წამაჭერი ბეზდემონა?-თვალები და ტუჩები დაპრუწა, მკვლელი მზერა სტყოცნა და თითი წინ აუთამაშა-გამოტყდიიი -ჰო შემთხვევით მოხდა, იმდენად ლამაზი იყო, ფიტული გავაკეთე ანგელოზო-ორივემ გემრიელად გაიცინეს და ელენეს თვალებმა ისევ ის ნაპეწკლები ამოხეთქეს -ძიაა... -ჰმმ... -გაბრიელი უნდა გაგაცნო! -მე რატომ? -შენ ყველაზე მეტად მიყვარხარ და გულში ვერ ეტევა ჩემი სიყვარული შენდამი, იმხელაა მგონია გასკდება-კაცს თვალები აუწყლიანდა და მანქანა გადააყენა -შემომხედე-ელენემ შეხედა და ჩაეხუტა -მარტო შენ გიყვარვარ ასე ძაან, მარტო შენ გენატრები, ხანდახან მინდება რომ შენ იყო მამაჩემი!-კაცმა ძლირად მიიხუტა ქალიშვილი და თავი დაუქნია -მე ისედაც ვარ! -რა?-გოგონა სლუკუნით გამოიწია და კაცს შეხედა-მამაჩემი? -რამდენი ხანია ერთმანეთს ვიცნობთ? -მთელი ცხოვრება! -რამდენი ხანია არ მინახიხარ ყველაზე დიდი ხანი? -1 წელი და მხოლოდ ამ წელს, ისე სულ ყოველთვე მიგყავდი 1 კვირით! -გიგი როგორ გიყვარს? ან მე? -როგორც ძმა, შენ კი მამასავით დაჟე უფრო მეტად -და რა გამოვდივარ? -მამა-ამოისლუკუნა და ჩაეხუტა-არ გინდა მიშვილო?-კაცს გაეცინა და თავი დაუქნია -საბუთები მივამზადო?-ელენესაც გაეცინა და ცრემლები მოიწმინდა-აჰჰ ელენე 10 წლის ბავშვივით იქცევი ვისაც კამფეტი უნდა -შენ ჩემი კამფეტი ხარ-ბიძას აკოცა და ჩაეხუტა, ტელეფონმა ზარი გამოსცა -გიგია-თვალები გადაატრიალა და შვილს უპასუხა-ჰო შვილო -"მაა მალე მოხვალ? მეგობარი უნდა გაგაცნო, აი ყველაფერს რო ვუყვები ეგ ტიპი" -სულ დამავიწყდა სიურპრიზი მაქვს შენთვის -"თუ გოგოა მოიყვანე.." -ნუ ირყვნები შენ, გაიზარდა და გავირდა -"მამა რა ლაპარაკია?" -გიგილოო -"ასე მხოლოდ ელეს აქვს მომართვის უფლება შენ ვინა ხარ?" -მამაშენი! -"დიდი ვინმე ყოფილხარ" გაუცინა მამას და კარის ხმაც გაისმა-"კაი მა გოგა წავედი მოვიდა, მალე მოდი და რამე გამოიყოლე" -ოხ გიგი ოხხ! -რა უნდა? -რამე გამომიყოლეო, ძმაკაცი მოიყვანა... -18 წლის ლაწირაკი იქნება -არამგონია დიდი პიროვნება არისო მიყვებოდა -24-ის იქნება ვითომ? -არა გიგიზე ორი-სამი წლითაა დიდი -გასაგებია... "სუპერმარკეტში შევიარეს და რაღაც რაღაცეები იყიდეს... გოგასთან ყველაფერში ხალისს დებდა, On Direction-Clods Remix-ჩართეს და ამანაც შუა გზაში ვიღაცასთან ცეკვა დაიწყო, გოგა უყურებდა ქალიშვილს და იცინოდა, მას გავდა, მისნაირი იყო გოგაც, ახალგაზრდა და თამამი, ელენე ბიჭს გახედავდა და ერთად დაიწყებდნენ სინქრონიულად ცეკვას, თურმე ეს ცეკვა ორივემ იცოდა, ბიჭმა ხელზე გადაიწვინა და ისევ დაიწყეს, არაჩვეულებრივად ამოძრავებდა ულამაზესი ქალიშვილი სხეულს და გოგას თვალს ახარებდა... მისი სიცილი ყველას დადებით განწყობაზ აყენებდა, მუსიკა მორჩა თუ არა ბიჭი მიუახლოვდა და გადაეხვია" -აი ეს მესმის! ეს ცეკვა საიდან იცი? -ღადაობ? ყველამ იცის, ინტერნეტი აჭრელებულია მაგ კორეელის ვიდეოებით -სიმღერა? გიყვარს ეს სიმღერა? -ბიჭები ინდენად არა რამდენადაც ეს სიმღერა -კარგია მომეწონე, მისმინე ხვალ სკოლის მერე გამოგივლი და გამომყევი კარგი? პარტნიორი მჭირდება ჩემი ცუდად გახდა -რავი, კაი!-ნომერი მისცა და სახლისკენ წავიდნენ-აბა მამიკუნა! როგორ ვიცეკვე? -მშვენივრად, ყველა შენ გიღებდა... ......................................................... "სამსახურში გიგიმ დამირეკა, ჩემ მეგობარმა კაი ხანია მეუბნება რომ უნდა მამამისი გამაცნოს, მეც დავთანხმდი, სახლში წავედი, შავი ჯინსი და პეანგი ჩავიცვი და ეგრევე მასთან წავედი, კარი მალევე გამიღო და შემატარა... " -მოდი ძმა... აბა რა ხდება მაღლა?-ჩამჩურჩულა -ჩურჩუტი ხარ ვიღაცა ხარ -რას იზავ ეგრეა! მოდი დაჯე მამა მოვა და სიუპრიზი მოაქვს თუ მოყავს ვერ გავიგე, გოგოა აშკარად! -ბიჭო ასე აგდებულად ამ ქალებს ნუ ექცევი -შენ კიდე ზედმეტად სერიოზულად უყურებ მათ! დაჟე არც უყურებ! -ვუყურებ! და მხოლოდ ჩემს საცოლეს... -საცოლე? ჰა? ეხლა გული დამარტყავს -კარგი გოგოა -ანუ სექსუალური არაა! -ბიჭო... -ჰო კაი კაი, მითხარი როგორია? ლამაზია? -ქალღმერთი! -ასაკი! -15-16 -საწყალი! რა? -ჰო პატარაა... მამამისმა რასაც ქვია მომყიდა, უნდა დააფასოს გადასარევი ქალიშვილია -ქალიშვილიცაა? -აე! -ჰო კაი-გაუცინა და ქსელში შევიდა-შენ ჩემი გოგო არ გყავს ნანახი, იცი რა ტანი აქვს? მიყვას ძაან, დურად! -შენ ვინმე დასავით გიყვარს? ვერ დამაჯერებ -კაი რაა, მართლა მასე მიყვარს ისე გაგაცნობ, იმ გოგოს მიგავიწყებს -არ მინდა ვახ! მე ის მომწონს და იმას მოვიყვან ცოლად... -ვაიმე გაბრიელიტო კაი რაა ჩემ გოგოს რომ მოგინდეს უარს ვერ ეტყვი, რო შემომახტება ხოლმე მკლავს! იცი რა თბილია? ჩემი დაა... ვაბოდებ! რო მომყავს ხოლმე ჯერ პერანგებს მირეცხავს მე ხო ოთხშაბათობით და შაბათობით ვმუშაობ, მერე მიუთოვებს და მიმზადებს, მერე საჭმელს მიკეთებს, იმისთანა ხელები აქვს დააყენე და საჭმელები აკეთებინეო, ულამაზესია ეგ დამპალი-თვალი კომპიუტერისთვის არ მოუცილებია -მგონი მართლა ძაან გიყვარს -გიჟია ჩემსავით, იცი რას ცეკვავს? სადაც სიმღერაა ყველგან იცეკვებს, აი ახალიცაა სუპერმარკეტში, ვაი ეს გიჟი მოიწი განახო-მისკენ მივჩოჩდი და ყუება დავიწყე, ჯერ სახე კარგად არ ჩანდა თუმცა მისი ტანის რხევა ეკალს მთელ სხეულში მაყრიდა-ვახ 1D-ის Claud-ზე ცეკვავს, ნახე რა ანგეოზია ეს გიჟი -ლამაზია -სახე გამოჩნდება ეხლა მოიცა-ბიჭმა გადააწვინა თუ არა თმა გადაეყარა და... -ელენე? -იცნობ? ჰო ელენეა... -შენი ვინაა? -ბიძაშვილი! მამაჩემის ძმისშვილი, უჟმური კაცია მალხაზა, მამა ჯობია, ელენეს მამაჩემი უფრო უყვარ ვიდრე თავისი, ისე იცოდი რო ტყუპები არიან? გვანან! -არა! არაფერი ვიცოდი-ვიდეოს ყურება განვაგრძე... არაჩვეულებრივად გამოიყურებოდა ამ ბიჭთან, არა თინეიჯერ თინეიჯერი მოეწონებაო ხომ ამბობენ -ისე საიდან იცნობ? -რა მნიშვნელობა აქვს!-ზარი გაისმა -მამა იქნება, წამოდი-ავდექი და გავყევი... კარი გაიღო და გაფქრებაც ვერ მოვასწარი ისე შეახტა ვიღაც გიგის -მომენატრე გიგილოოოო -ელეეეე...მეც ძალინ ჩემო სიცოცხლეეეე-ძლიერად ჩაიხუტა და ლოყები დაუკოცნა, ის იყო... ელენე იყო -იიი როგორ მიყვარხარ! -მეც! მეც! მეც! უფრო დიკელი შენ? -ჰოო-გაუცინა და ჩამოხტა -მამა არ უნდა გეთქვა რო მოგყავდა? -სიურპრიზიიი-მხარზე ხელი დაარტყა და ბარგი შეზიდა-ეს ერთი ჩანთაა და აიტანე მერე ელეს საყვარელ ოთახში -აქ რჩები?-ელეს გახედა -ჰო! ქორწილამდე! მერე ჩემს სიმპათიურ ქმართან გადავალ!-ხტუნაობა დაიწყო, მე ცოტა მივიმალე მინდოდა მომესმინა რას იტყოდა -გათხოვებს მამაშენი? -ჰო, მაგრამ ეგ აღარ მანაღვლებს! იცი რა თბილია? ძალიან საყვარელია -მოდი ქალბატონო მოყევი-ჩამოსვა და დააწყებინა მოყოლა, მეღიმებოდა, მას ესეიგი მართლა მოვწონვარ -მოკლედ ეგრე იყო, თავიდანვე მომეწონა, არადა 35 წლის კაცზე ვფიქრობდი ეს კიდე 26 წლის სიმპათიური ბიჭი აღმოჩნდა! თავიდან გულში ვამბობდი ამას მაინც გამაყოლონთქო და როცა დედამისმა სახელი მითხრა და ამ ბიჭმაც იგივე სახელი და გვარი მითხრა მეთქი ვსო, აქედან წამიყვანს და მორჩა მე აქ ფეხის დამდგმელი აღარ ვართქო, აიი მერე როცაა... -როცა რა ქალბატონო?-გაბრაზებული სახე მიიღო, აი სად დამერხა -არ გაბრაზდები? -ჯერ თქვი! -პირველი კოცნა მომპარა... -რა? -არ გაბრაზდე, ჩემი ბრალი იყო მე ვაიძულე! -ამხელა კაცი როგორ აიძულე? -ნუუ... -ოო არა, შენი თვალები არა? საწყალი კაცი, ცდუნებას ვერ გაუძლო!-"აჰაა ესმის ჩემი, მისმა თვალებმა მაცდუნა!" გავიფიქრე და თავი სიცილით გავაქნიე -ოო სულ მე ნუმაბრალებ, მაგ ბიჭს დამატყვევებელი სილამაზე აქვს და თან ძალიან...-წამოდგა და გიგიც ადგა, გვერდი უნდა აევლო და თან ლაპარაკობდა რომ მე შემომხედა, მეცინებოდა, უხერხულში ვაგდებდი! რას ვაკეთებ?-ამმ... შენ? აქ?-დაიბნა -ეს... -გაბრიელია! ვიცი... და შენ იცი ვინაა?-გაუცინა -ჰო მეგობარი, არა მიკვირს, მანაც გიცნო ვიდეოში -რომელ ვიდეოში? -აი ვიღაც სიმპათიურ 18 წლის ბიჭს რო ეცეკვებოდი -აჰჰ ალექსს, ჰო სიმღერა მარკეტში ჩაირთო და მაგ ბიჭის ცეკვამ ამიყოლია, მეც რა მექნა, ჰო იცი ჩემი ხასიათი! მამაშენს ვგევარ უცებ ავყევი და მერე მოვცლდი ყველა რომ მიღებდა, უკვე ატვირთულა! -ჰო, გაბრიელ ეს ელეა, ელე ეს გაბრიელია -არაა გაბრელი, ეს მამაკაცი ჩემი საქმროა!-გაუცინა და ხელები წელზე მომხვია, გამიკვირდა მაგრამ მის სუსტ სხეულს ჩემი ხელები მოვხვიე და მივიხუტე, გიგი ჯერ კიდევ შოკში იყო -რა? თქვენ? ანუ ის ლამაზი და კარგი გოგო ელე იყო? და ის ბიჭი სიმათიურიო გაბრიელი იყო? ერთმანეთზე მიყვებოდით? და მე არ ვიცოდი? -ისე გაბრიელი არა?-გოგა ბიძიაც მოგვიახლოვდა -დიახ! -შენ ის გაბრიელი ხო არ ხარ ჩემი ელე რო გადაარჩინა -შენ რატო მიხვდი ასე უცებ? -ისტორიას თუ მოუსმენ კარგად შვილო მიხვდები რომ გაბრიელმა თქვა 16 წლისააო და ამანაც თქვა 26 ისააო! ჰო და თან მე მითხრა ელემ და შენ ვერ გასწავლე ეგრევე რომ ჯიბეში იდებ ტელეფონს უნდა გამორთო ჯერ, მთელი გაბრიელის ისტორია მოვისმინე როგორ ახასიათებდა ელენეს-თქვა და ბარგი კიბეთან მიაგორა-მომწონხარ ისე, ჩემ შვილს გული არ ატკიო-მომიბრუნდა და გამიღიმა -მაგას არასდროს ვიზავ გოგა ძია -იზავ და ვისი აჯობებს-ელემ გამომხედა და გიგი სამზარეულოში გაიყვანა-მოდი წყალი დალიე ფერი არ გადევს!-მიაწოდა და გიგიმაც გადაკრა -უტვინო ვარ!-თავი გააქნია -არა ჩემი სიხარული-ელე ჩაეხუტა და თავზე მოეფერა -ვითომ? -ნუ სულ ცოტა -ელეე! -ჰო გეხუმრები რა იყო, შენ ხარ ჩემი ჭკვიანი, ალბათ გადაიღალე თორე შენ ამაში ვერავინ გჯობნის! -ჰო არა? -აჰაამ! -გაიხარე თორე ვიფიქრე დავბერდი! -ოოო გაკლია-თქვა და კარადა გამოაცარიელა-არ გშიათ ბიჭებო? -გააჩნია რას მთავაზობ-მივუახლოვდი და უკნიდან მივეხუტე -რაც შენ გულს გაუხარდება-გამიღიმა და ლოყაზე მაკოცა -შენ! -მე?-შემომხედა -ჰო შენ... -მმმ ვიფიქრებ მაგაზე, იქამდე საჭმელი მითხარი რა გინდა -რავი! გიგი რას შეჭამ? -აუ ელე, შენ რო იცი უცებ ეხლა ყველაფერი მოამზადე უნდა დაგლოცოთ! მამაც დალევს არა მა? -აბა როგორ აბა როგორ, ელე შვილო სახლის ტანსაცმელი სად არის ხო არ იცი? -მამა აქ სულ კი არაა, როცა არის იცის, ეხლა იქნებ ყველაფერი გადააადგილე...-აღარ დააცადა ისე უთხრა -აუ გიგილოს ოთახში გავიტანე და ისევ მანდ იქნება, მეორე უჯრაში თაროსთან... და მაისური თუ გინდა, შენ ოთახში დაუთოვებული მეოთხე უჯრაზე -არ იცისო არა?-გაუცინა გოგამ და კიბეებს აუყვა -ელე ჯადოქარი ხარ? -არა გიგილო უბრალოდ ამ სახლში სულ მე ვარ დიასახლისი და ვიცი რას სად ვალაგებ! ისე წადი ეგ მაისური გასარეცხებში ჩააგდე და მე რო მიყვარს ის მაისურია შენ კარადაში სულ ახალი პარკით რო არ გაფუჭდეს, მიდი ჩაიცვი -ეხლავე ცუნცულ-ადგა და ისიც მეორე სართულზე ავიდა -მეც ასე გამანებივრებ?-მომიბრუნდა და გამიღიმა -აი ეგ დღე მალე მოვიდეს და სიამოვნებით, არ მომბეზრდება შენთვის ამ ყველაფრის გაკეთება! -არასდროს?-მივუახლოვდი და ხელი ყელთან ავაცურე, ისეთი პატარაა და ისეთი სათნო, ისეთი სუფთა, სიყვარულით სავსე -არასდროს!-თვალებიდან ტუჩებზე შემომხედა, ამაზე გამეცინა და ვაკოცე! არ შემეძლო კიდე დიდი ხნით გაჩერება, მიყვარდა? ჰო ალბათ მიყვარდა, მინდოდა? მთელი არსებით მინდოდა მჭირდებოდა? ჰო ჰაერივით მჭირდებოდა, ამ პატარა გოგომ ყველაფერი რეცვალა ჩემში... შევიცვალე ...................................................... "გემრიელად ვისადილეთ და შემდეგ გაბრიელმა მის სახლში მიმიყვანა, ცოტახნით ჩემთან დარჩიო, მეც მასთან წავედი მერე კი სახლში მიმიყვანდა, არაჩვეულებრივი სახლი ჰქონდა, პირდაპირ გავგიჟდი..." -ეს ჩვენი სახლი იქნება-გამიღიმა და გვერდით ამომიდგა-დედ-მამასთან არ ვცხოვრობ უკვე 6 წელია აქ ვარ, დედა მირეცხავს ხოლმე და მიდის -ეხლა მე დაგირეცხავ ხოლმე!-გავუღიმე და ჩავეხუტე-არაჩვეუებრივი ხარ, ძალიან კარგი -ჰო? მერე? -მერე ის რომ მხოლოდ ჩემი ხდები, ჩემი ბიჭი ხარ! "გავუცინე და ლოყაზე ვაკოცე, მერე კი სახლში შევედი, გავგიჟდი, ძალიან ლამაზი იყო, ისეთი მე რომ ვოცნებობდი, მართლა ცუდად ვიყავი, თეთრ ცხენზე ამხედრებულ პრინცზე ვოცნებობდი რომელიც სასახლეში წამიყვანდა და აი ამიხდა, მაგრამ თეთრი BMW-თი მოვიდა, არაუშავს ხომ თეთრია... გაბრიელის ეს სტილი ეხლაღა შევამჩნიე და საშინლად უხდებოდა... ისეთი... ვერ ვიტვი, სექსუალური? მომხიბლელი? სიმპათიური? ჰო! სამივე ერთადაა! სიმღერები ვიპოვე DVD-ში და ბიჭების DMD ჩავრთე, ამ ბიჭებიდან ჰარი სტაილსი მიზიდავდა ყოველთვის, ძალიან სექსუალური ბიჭია! ვიდეობი მოვძებნე რომელშიც მხოლოდ ჰარი იქნებოდა, ვაუუ! ჯანდაბა ხელს სად იდებს "უსირცხვილო მაკაკა" ჩავიცინე და სიმღერას ავყევი თან მისი ჯოჯოხეთური სიმპათიურობით ვტკბებოდი! გიჟია არანორმალური" -ეს ვინაა?-გაბრილი ნაყინით ხელში შემოვიდა და გამომიწოდა -ეს ჰარია, ჩემი ყოფილი ქმარი-გავიმასხარავე-ეჰჰ რა ბიჭია! მკლამს-ნაყინი შევჭამე და თვალები გამიფათოვდა როცა ბიჭებმა შარვალი ჩახადეს-მოუხდებბააა.. რას იკიდებს ხელს-გადავიკისკისე და გაბრიელს გავხედე -რას შვება?-ძლივს ამოისუნთქა -აუ ხშირად გამიცინე ხოლმე რა-ლოყაზე ვაკოცე და ჰარის გავხედე ისევ-რა საყვარელია მაინც -ამიხსენი რა მიგწონს ამ ბიჭში! -1000000 მიზეზი მაქვს-გავუცინე -10 მითხარი-შემომხედა და ნაინი მაგიდაზე დადო -კარგი! ჰმმ...-გავაჩერე და ჰარის გავხედე, ჩავფიქრდი და დავიწყე- 1. სიმათიურია 2. საყვარელი! 3. ძალიან თბილია ხალხთან 4. მექალთანეა მაგრამ თან ამავდროულად პატივს გცემს 5. იცის რომ ქმრად ვთვლი და ვუყვარვარ 6. უსაყვარლესი და სათნო ღიმილი აქვს 7. ჩაცმის სტილი არც გადაჭედილი აქვს რამით არც ძაან ბომჟური არაა, არის ის ვინც არის სახლში! 8. მიყვარს როცა ადამინი ჩემზე ზრუნავს, ასეა ჰარიც! მისი სოლოები უნდა მოისმინო, ისეთ სიტყვებს ამბობს თითქოს გამშვიდებს, მერე კი მიგახვერებს ყველაფერს! 9. ძალიან მინდა ვნახო, იმ ფოსოებზე ვაკოცო! თუ დააკვირდები როცა იცინის ფოსოები აქვს ლოყებზე-გაბომაც გაიცინა, ვაიმე ამასაც აქვს-შენც გაქვს!-გავუცინე და ლოყაზე ვაკოცე-გიხდება ძაან სიცილი -ჰო? -ჰო! -10 რა არის? -მომწონს!-თვალებში მიყურებდა და დროდადრო ბაგეებზე დამაშტერდებოდა ხოლმე...-ისევე მომწონს როგორც შენ! მაგრამ შენ... აქ ხარ და... მინდა სულ ჩემთან იყო-მოიწია და მაკოცა, ისე როგორც პირველად, ისევე ნაზად, მაგრამ ხელი არ მოუჭერია, იცოდა არ გავექცეოდი, ამას ჩემი ხელიც ამტკიცებდა, რომელიც მის სახეზე მედო და მთლიანად მას მაგრძნობინებდა! -არ მინდა ცოლად გამომყვე -რა? გაბრიელ... -არა არ იფიქრო რომ არ მინდა, არ ჯობია შეგიყვარდე? და შენ დამთანხმდე ვიდრე დედაშენი და მამაშენი? მე ცოლად შენ მომყავხარ ისინი ხომ არა -გინდა სიყვარულით გამოგყვე? -მინდა პირველ ღამეს ჩემთან იყო, არ მინდა ეს ვალდებულების გამო გავაკეთოთ! არაჩვეულებრივი ხარ და ჩემთანაც იცხოვრე რომ უკეთ გაგიცნო, უფრო შეგიყვარო-გადავახვიოთ გადავახვიოთ! "უფრო შეგიყვარო!" და ეხლა ვუყვარვარ?-თუ ვერ მოიცდი... -არა! იყოს ისე როგორც უნდა იყოს... პირველად ხომ ჯერ ერთმანეთი უნდა გავიცნოთ? ქორწილი მოიცდის-გამიღიმა და ჩამეხუტა -ორივესთვის ასე აჯობებს, მთავარია მამაშენი დავითანხმოთ! -ჰო, ეხლა მაგაზე გაბრაზდება, რა შემოირიგებს -მე მოვუვლი მაგ საქმეს...-გამიღიმა და ჩამიხუტა -ხვალ სკოლაა, მიმიყვან? -რა თქმა უნდა... სკოლის მერე ბიძასთან მიდიხარ? -არა ალექსს უნდა შევხვდე-ძარღვები დაეჭიმა -რომ ეცეკვებოდი მას? -ჰომ, მაგის მეწყვილე ცუდად გახდა და როცა დამინახა კარგად ვცეკვავდი მთხოვა და მეც დავთანხმდი, ხვალ უნდა ვიცეკვოთ -გასაგებია -თუ არ გინდა არ წავალ-გავუღიმე და ჩავეხუტე-არ იეჭვიანო იცოდე, მეწყინება! -რატომ? -იმიტომ რომ არაა საჭირო ეჭვიანობა, შენზე სიმპათიური არავინაა, არც შენზე საყვარელი, არც თბილი! შენ ერთადერთი ხარ გაბრიელ, ერთადერთი -ჩემი გიჟი! "ყველაფერი მოვაგვარეთ, მამა ცოტა გაბრაზდა მაგრამ გაბრიელმა სამყოფი ფული დაუტოვა, ამაზე გავბაზდი, ჩემს შეყვარებულს ფულს ჩემს გამო თხოვდა! ასეთი ძვირი ვარ? მამაჩემია მაგრამ ასეთი? არა მის თავს რა ხდება ვერ გამიგია, ვერ ვცნობ! ბიძაჩემთანაც უზდელია, გამარჯობა არ იცის, კაცი ჩემზეა გადამკვდარი და ეს ხმასაც არ სცემს! 1 კვირა ძალიან ჩვეულებრივად გავიდა, მე და ალექსმაც ვიცეკვეთ, გაბრიელიც წავიყვანე მაგ დაჯილდოვებაზე, ალექსს კი თავისი შეყვარებული ჰყავდა, ხელი ჰქონდა მოტეხილი და ამიტომ ვერ იცეკვა, თუმცა მე და მან მაინც გავიმარჯვეთ, მედალი სახლში წამოვიღე, ერთი მე და ერთი ალექსმა... 1 კვირის მერე გაბრიელმა სკოლაში დარეკა და მეც გამოვედი 11 კლასიდან, აღარ მინდიდა იქ მისვლა, ვერავის ვერ ვიტანდი, მხოლოდ ერთისაყვარელი მასწავლებელი იყო, ქეთინო, ვგიჟდები მასზე! მას ეწყინა ჩემი ამბავი მაგრამ რომ ვუთხარი ვთხოვდებოდი, გაუხარდა იცოდა მამას ამბავი და რა ექნა, ძლივს წამოხვედიო მითხრა და დამემშვიდობა... მთელი ეს დღეები გაბრიელთან ვერთობოდი, 1 კვირის მერე მასთან გადავედი, გოგამაც გამიშვა, კარგი ბიჭიაო, გიგის გაუხარდა მოვალ და მანდაც არ მოგასვენებო! რაც აქ ვარ ერთი დღეც არ გასულა, რადგან გუშინ ღამე მომიყვანა და არც იცის რომ რაც გავიღვიძე ვამზადებ ყველაფერს! როგორც კი სამსახურიდან მოვიდა საჭმელი დავახვედრე, სახლის ტანსაცმელიც გადაფენილი მქონდა, ყველაფერი მზად იყო, სასმელიც, სახლიც დალაგებული იყო! მოვიდა თუ არა ისევ ტელეფონზე ლაპარაკობდა, მივედი და დოკუმენტები გამოვართვი, შემოსაცმელი გავხადე და გალსტუხიც ჩემით მოვუხსენი" -არა ბაბი, დავდე მანდ იყო-გამომხედა და გამიღიმა-მადლობ-ტუჩებში მაკოცა და გალსტუხზე მიმითითა-ასე მეგონა მახრჩობდა... ჰო ბაბი მაგიდაზე ნახე...-თვალები საყვარლად გადაატრიალა და შემომხედა-სახლისები მომიტანე რა ჩემო ცხოვრება...-შემევედრა, თავი სიცილით დავუქნიე და მაღლა ავედი, ჩამოვუტანე და გავუწოდე -აიღე! -მოიცა... იპოვე ბაბი?... მშვენიერია ეხლა დაისვენე ორი დღე კარგი?... სად წახვიდე?... რავი ბაბი შაბათი და კვირა სადმე წადი, არც მე ვიქნები ჰოლდინგს ვკეტავ ორი დღე... კარგი მადლობ მოგიკითხავ აუცილებლად... კაი კარგად... -რაო? -მომიკითხე შენი ცოლიო! -მადლობთ...-შევიფერე და პერანგი გავუხსენი-დაიღალე?-სევდიანად ჩამომხედა და ჩამეხუტა -აღარ შემიძლია, ვინმე უნდა ავიყვანო -მოდი დაჯექი-დავსვი და ზედ გადავაჯექი, ხელები მხრებზე დავაწყე და მასაჟების გაკეთება დავუწყე-ჩემი ბიჭი დაიღალა-ლოყაზე ვაკოცე და პერანგი ნელა გავხადე, მერე სხეული დავუკოცნე და ახალი გადავაცვი -ყველაზე მაგარი ცოლი იქნები შენ!-გამიღიმა და მაკოცა -გაჩერდი-გამოვეცალე და შარვალი მივაჩეჩე -ოო მოდი რა... -არა დაიკუჭება შენი შარვალი, ეს ჩაიცვი და გამოდი სამზარეულოში!-გავუღიმე და გავედი, სუფრა გავაწყე და გაბრიელიც გამოვიდა ფლასტუნით, ხელი კისერზე მოისვა და ნანახით თვალები გაუფართოვდა... -ეს სულ შენ მოამზადე? დღეისთვის? -ჰო, ვიცოდი სამსახურში არაფერს შეჭამდი და რავი, არ ვიცი რა გიყვარს, ამიტონ ყველაფერი გვაქვს არც მე მიჭამია -ელენე რაზე შევთანხმდით? -აუ უშენოდ შენს თავს გეფიცები ყელში არაფერი გადამდის!-ტუჩი გადმოვაგდე და სკამი გამოვწიე-დაბრძანდით ბატონო გაბრიელ, როგორ გეძახის ბაბი?-გაეცინა -ჰო ბატონ გაბრიელს მეძახის -და მე რა დაგიძახოთ ბატონი გაბრიელი?-გავუცინე და ლოყაზე ვაკოცე -უბრალოდ გაბრიელი ძვირფასო -კარგი ტკბილო-მივუჯექი და გავუღიმე -ძალიან გემრიელია-თქვა როცა გადაყლაპა -მიხარია თუ მოგეწონა... .......................................................... "მალევე წყვილი ტელევიზორს შეექცა, ცოტახანი უყურეს, მერე კი ელემ ვერ მოითმინა და ტელევიზორი გამორთო" -რას აკეთებ?-ჰკითხა გოგონას და ანიშნა გაწეულიყო, ის კი მიუახლოვდა და ფეხები გარდი-გარდმო დაულაგა ანუ კალთაზე გადააჯდა, ელე ძალიან ლამაზი და ახალგაზრდა იყო რაც გაბრიელს ჭკუას აკარგვინებდა, მას აქამდე ასეთ პატარასთან არ ჰქონია საქმე, თუ ქალთან იწვა მხოლოდ მისი ასაკისები იყნენ და არცერთი ელესნაირი მიმზიდველელი არ ყოფილა -ახალ ამბებს მე არ ვჯობივარ?-უთხრა და ყელში აკოცა, ბიჭი გაინაბა და ხელები უკან მოკიდა (ანუ ხო ხვდებით სადაც...) ოდნავ ასწია და აკოცა -შენ ნებისმიერ ამბავს ჯობიხარ... მაგრამ ახალი ამბები ხომ უნდა გავიგო? -გითხრა? -აბა გისმენთ! -დღეს გაირკვა-თქვა სუცილით და მამაკცს აკოცა-რომ 16 წლის ახალგაზრდა მოსწავლე ელენე გიორგაძე, სიგიჟემდეა შეყვარებული თავის საქმროზე გაბრიელ წერეთელზე, რომელიც ყველაზე შრომის მოყვარე და ახალგზარდა ბიზნესმენია მთელ საქართველოში! და ეხლა ის ძალიან დაღლილია და საცოლე ცდილობს მოადუნოს, თუმცა არ უნდა! -მოდი აქ-ბიჭმა გადააწვინა და კოცნა დაუწყო-ხომ იცი რომ მინდიხარ რატომ მიმატებ?-გოგონამ გაუცინა და თავი მიუახლოვა -იმიტომ რომ მეც მინდიხარ და ვერ ვწყდები შენს ტუჩებს-კიდევ ერთხელ აკოცა და წამოაყენა -ჯერ პატარა ხარ, ადრეა... -კარგი რა ჩემზე პატარები უგორდებიან საწოლში შეყვარებლებს და მე 17-ის ვხდები 1-2 თვეში! რა ვქნა რომ...-ბიჭმა გახედა და დაიბნა .......................................................... "ამის თქმა მინდოდა საკუთარ თავს შევეწინაამდეგე და მაინც ვუთხარი" -ძალიან მიყვარხარ!-თავი მის კისერში ჩავმალე და გამეღიმა, არ ვიცი რას ვაკეთებ მაგრამ ამ წამს მე ეს მაინც ვთქვი, ღმერთო თავი შემაყვარა? ერთ-ორ კვირაში? ეს ამ დროის მანძილზე მოხდა?? -ელენე... თვალებში შემომხედე-აი უკვე ავტირდი-ელე კაი რა ნუ ტირი, ვერ ვიტან როცა ტირი, პატარა ბავშვივით ნუ იქცევი! შემომხედე-თავი ამაწევინა და თვალებში ჩამაშტერდა-რა გატირებს გოგო? რადგან მითხარი? მერე რა მოხდა? ელენე ნუ ტირი, მეც მიყვარხარ!-აქ უკვე გავჩერდი -რა? შენ?-თავი დამიქნია და ჩამეხუტა -ჰო მე, მე... მე მიყვარხარ... ელე პატარავ! -გისმენ!-ავხედე და ცრემლები მივიწმინდე -ცოლად გამომყვები?-ისე მითხა რომ გულში აპოკალიფსი დაიწყო, თითოეულ ორგანოს უხაროდა მისი ეს სიტყვები, გამეღიმა და ჩავეხუტე -ჰო, გამოგყვები, გამოგყვბი, მადლობ! -რისთვის? -ბედნიერება და სიყვარული რო შემოიტანე ჩემს ცხოვრებაში, შენი სახით გაბრიელ! -ჩემო ცხოვრება! -დაურეკე ნანას და მანჩოს, ქორწილი დაგეგმონ და ჩვენც გავემზადოთ, წამის დაკარგვაც არ მინდა, საუკეთესო ქორწილს გადამიხდიან, მაგრამ მთავარია საკურთხეველთან შენ მელოდებოდე -დაგელოდები! ოღონდ არ დააგვაიანო-გამეცინა -არა ბატონო გაბრიელ, საკმაოდ მოწესრიგებული პიროვნება ვარ, არ დამაგვიანდება! -ამიტომ მიყვარხარ! -მე უფრო-ვაკოცე და ყელზე გადავინაცვლე, ძალიან დაძაბულია, ეტყობა რომ მხოლოდ სამუშაოსაა გადამკვდარი, არ მომწონდა ეს ფაქტი-მიყვარხარ-ნიკაპზე ვაკოცე და ძლიერად ჩავეხუტე -მეც მიყვარხარ...-გადამაწვინა და უკნიდან მომეკრო, თავი ყელში ჩამიყო, ძლიერად ჩაისუნთქა ჩემი სურნელი და თვალები დახუჭა... მეც ტკბილად დამეძინა მასთან ერთად. ................…………….....……………… "ყოველი დღე ასე გადიოდა, კიდევ ერთი კვირა გავიდა მათი სიყვარულით და მალე მოვიდა დასვენების დღეც, როცა ელე და მახო გოგასთან მივიდნენ, გიგიმ გოგონა ოთახში აიყვანა და კომპიუტერი აჩუქა, ამაზე ელემ დაიკივლა და გიგის შეახტა, სანამ ელენე ამ ყველაფრით ტკბებოდა გიგი ქვევით ჩავიდა და ხმა მოესმა... ნელა გაარჩია კიდევაც" -მახო ვერ გაგებსთქო! -თუ გაიგებს რომ ელენე შენი შვილია გიგი არ გაპატიებს ხომ იცი! -მალხაზ გეყოს, ვერაფერს გაიგებს, არავისთვის მითქვამს არც არავინ იცის... პრობლემას ნუქმნი... "გიგი გაშეშებული იყო, ელენე მისი და იყო, ის და იყო რომელზეც ოცნებობდა, რომელიც მკვდარი ეგონა, ოთახში აბრუნდა და ელეს ძლიერად მოეხვია, გოგონაც დანებდა და ძლიერად ჩაეხუტა... სამი დღის მერე ძლივს გადაწყვიტა ეთქვა თუ არა და მანაც უთხრა! ელე და გაბრიელი სახლში დაპატიჟა, ისინიც მივიდნენ..." -ელე მოდი დაჯექი და გაბრიელ წყალი მოუტანე -მეტყვი რა ხდება? -გაბო წყალიი-გაბრიელი გავარდა და წყალი მოუტანა-დამპირდი რომ ნორალურად მიიღებ -ვაიმე გიგილო მაშინებ! -მოკლედ... ხომ იცი როგორ მიყვარხარ? -კი როგორც შენი და! -მამა შენთვის ისეა როგორც... -მამაჩემი!! -ჰო და მე შენი... -ძმა ხარ ვიცი! -რა? როდის გითხრა? ოხ გოგა გითხრა არა? -რა მითხრა? -ის რომ შენ ჩემი და ხარ! -ჰა? -ხო ანუ მთლიანად ჩემი სისხლი და ხორცი ხარ, ანუ ჩემი და ხარ, გოგას ნამდვილი კანონიერი შვილი -წყალი დალიე-გაბომ მიაწოდა, გოგონა კიდევ შოკში იყო, ვერ გაუაზრებია ეს რა ამბავი უთხრა გიგიმ! ყველაფერი დატრიალდა და აიბურდა-ჩემო პატარა კარგად ხარ?-მიიხუტა და თავზე აკოცა -ეს როგორ დაგვიმალეს? -არ ვიცი აზრზე არ ვარ... შენ ჩემი და ხარ, არა კი ვიცოდი რო ერთი სისხლი გვიჩქეფდა მაგრამ მთლად ჩემი ყოფილხარ, სულ ჩემი ხარ... -საიდან გაიგე? -მამაჩვენების საუბარი გავიგე, ნუ მამაჩვენის და მახუნასი -ანუ ჩემი ძმა ხარ? -ჰო... -ჩამეხუტე რა-სთხოვა გოგონამ და გიგის მიეხუტა -ჩემო ცხოვრება! აი გამიხარდა რომ ჩემი საოცნებო და ხარ, ძალიან მიყვარხარ ხომ იცი? -ვიცი, მეც ძალიან-ამოისლუკუნა და გიგის ახედა -უნდა გამოვტეხოთ! -როგორ? -აუუ ვერ ვფიქრობ... -მე მაქ იდეა მაგრამ ჩემი ქმარუკა რას იტყვის?-ელემ გაბრიელს ახედა და გაუღიმა -ამოღერღე-გიგი დაინტერესდა -ცოლად უნდა მომიყვანო -რა?-გაბომ ჩახედა და გაეცინა-ელე ჰო კარგად ხარ? -კი, ვითომ გიგის ვუყვარვარ და მე მიყვარს ამის გამო ვითომ ცოლად მივყვები, მე და შენ კი ვითომ ვიჩხუბეთ! -არ მომწონს-თავი გააქნია და წამოდგა -არა ისე ცუდი იდეა არაა...-ამ დროს შემოვიდნენ ტყუპებიც -არ ვიცი რა გითხრა, საშინლად იქცევი, შენი მომავალი ქმარი ვარ, გიგის როგორ აკოცე?-ორივე დებილივით მიაშტერდა მოჩხუბარ გაბრიელს და გაეცინათ -ეეეე დამშვიდდი დუვალ!-გაბომ უკან ანიშნა და მათაც გაიხედეს თუ არა...-რა მოხდა? მიყვარს და ვაკოცე-აყვა გიგიც -კაი რა გაბრიელ რა დავაშავე?ჰომ იცოდი რომ არ მიყვარდი? მე სულ გიგი მიყვარდა -არ უნდა გეთქვათ? შემოგისწარი ეს რა სირცხვილია! -რა ხდება?-თქვა მახომ და მათ მიუახლოვდა -თქვენი ქალიშვილი გიგის კოცნიდა!-მახომ რამის თმებით ითრია გოგონა რომ არა გიგი -დამშვიდდით, ხელი არ ახლოთ, მე ის მიყვას და ცოლად ვირთავ! -შვილო სიცხე ხო არ გაქვს?-ეხლა გოგამ გალანძღა შვილი-შენს ბიძაშვილს ირთავ ცოლად? -კაი რა მამა, მექსიკაში შენს დეიდაშვილს მრთავდი რომელიც თვალით ნანახი არ მყავდა და ბიძაშვილი რომ შევირთო რა მოხდება? თან ელე მიყვარს! -რა გიყვარს ბიჭო კარდ ხარ? -გოგა ძია მიყვარს გიგი, გაბრიელიც კი არაა წინააღმდეგი -შვილო შენ მაინც მოდი აზრზე-ეხლა გაბოს გახედა -რა ვქნა უყვართ ერთმანეთი! -გიგი მოდი გონზე ვერ მოიყვან მას! -რატომ? მე ის მიყვარს!-გოგა დაიძაბა რომ წარმოიდგინა ეს ყველაფერი და შვილს დაუყვირა -იმიტომ რომ.... და-ძმას.... შვილი ვერ ეყოლებათ...-გიგის და ელეს გაეცინათ, გაბოც მათ აყვა -აჰაა ჰომ გამოგტეხე რომ ჩემი დაა...-ელენეს სახე სევდამ მოიცვა როცა გოგას შეხედა -რა? თქვენ? -ჰო მამიკო ვიცოდით რაც ხდებოდა, რატომ არ თქვი? გეგონა არ მივიღებდი? ან ვერ გავიგებდი რომ დედამ მიგვატოვა? მე გავზრდიდი ელეს, როგორც ეხლა გავზარდე!-უთხრა თბილი ხმით გოგას და გაუღიმა -ელე მე... -გიგი წამიყვანე-ელემ უთხა და მანაც სახლიდან გაიყვანა -მე სახლში ვარ იქ მოიყვანე-გაუღიმა გაბომ და მანქანაში ჩაჯდა, გიგიმ ელე ჩასვა და ისიც მიუჯდა -ელე... -სად მიგყავარ? -ტყეში! -რა?-გოგონა შეხტა და აკანკალდა -ვხუმრობ, მოდი პიკნიკზე წავიდეთ! პროდუქტები ვიყიდოთ და სადმე დავსხდეთ -კარგი-ელემ ავი დაუქნია და გაყვა "დღემ კარგად ჩაიარა, ელემ გაუგო გოგას მაგრამ არ დალაპარაკებია, გიგი უკვე მიიღო როგორც ძმა და ეს ძალიან გაუადვილდა... მთელი ყურადღება ქორწილზე გადაიტანა... რამოდენიმე დღეში, ყველაფერი წესრიგში იყო, ნანა და მანჩო ყველაფერს აკეთებდნენ რომ რაც შეეძლოთ ყველაფერი მოესწროთ! როდესაც გაბრიელი სახლში დაბრუნდა უამრავი ადამიანი დახვდა, ბიჭი დაიბნა, რა უნდოდა ამდენ ხალხს მის სახლში? კიბიდან ელენე ჩამოვიდა, დაინახა თუ არა გაეღიმა და დაუძახა" -ელე, საყვარელო აქ რა ხდება?-ელენე მივიდა, დოკუმენტები და შემოსაცმელი გამოართვა, შემდეგ იქვე დადო და გაბრიელს გახედა -რა და მანჩოა მოსული, ასევე ნანაჩკაც!-თვალები გადაატრიალა გოგონამ და ისევ საქმროს მიაჩერდა-იცი რამდენი კაბა გავისინჯე?-თქვა გადაღლილმა და კიბეები აირბინა, აბრიელიც აყვა და საწოლზე დამხობის ელენეს გვერდით მიუჯდა -დამეღალე?-თავი დაუქნია და ხელები მუცელზე დაიწყო-მოდი ჩემთან-ელენე დაუფიქრებლად მოთავსდა მომავალი მეუღლის მკლავებში და მიეკრო -არ ჯობია პატარა ქორწილი? დავიღალე ცოტა არ იყოს, შენ? -მეც ეგრე ელე, ადვილი არაა ორი საქმე ერთად და შენიც მესმის, დღეში რამდენ კაბას იცმევ და იხდი, ან რამდენი ტორტი და ყვავილები უნდა ნახო-გოგონას მისი სიტყვები ესიამოვნა და ჩაეხუტა -მენატრები ხოლმე, ვინმე იპოვე რომ შეგცვალოს... -ვიპოვე უკვე-გაუცინა და ყელზე აკოცა გოგონას -მართლა? დაა ვინაა? -ნიკოლოზ ბარათაშვილი, კარგი პიროვნებაა... ცოლი ჰყავს და ერთი პატარა გოგონა რომლის დატოვებაც დღეს მოგვიწევს -რამხელაა პატარა პრინცესა? -12-ის! -დიდი ყოფილა! -ჰოო... ეგ შენთვის-გაუცინა კაცმა და წამოდგა -დამპალო-გაბრიელის წელიდან ჩამოხტა და აბაზანაში შეასწრო -აუუ ელე გთხოვ მე შემიშვი -არა! -ელეე! გთხოვ რა თუ გიყვარვარ -არა! -არ გიყვარვარ? -შეიძლება... -ელენეეე... -მიყვარხარ მაგრამ რო არ გადავივლო მოვკვდები... თუ გინდა შემოდი-კარი გამოაღო და გაბრიელს გახედა-შემოხვალ? -არა, შენ დაიბანე -მოდი-ხელი მოკიდა და საშხაპეში შეიყვანა -ელე არ გინდა... -ვიცი რო გინდა-მაისური გადაიძრო და წერეთელს სხეულზე აეკრა, კაცმაც ცდუნებას ვერ გაუძლო და აკოცა, ნელა კი შიგნით შევიდნენ, წყალი ორივეს სხეულს მოედო-მიყვარხარ-უჩურჩულა გიორგაძემ წერეთელს და ჩაეხუტა, გაბრიელმა ხელი გოგონას წელს დაუსვა და ძლიერად მოეხვია -მეც მიყვარხარ ჩემო ლამაზო... -ძალიან? -ძალიან!-გაუღიმა კაცმა და პირსახოცი მის სხეულს შემოახვია -მადლობ... -არაფრის-გაბომ წელს ქვეშ შემოიხურა პირსახოცი და ელენე ხელში აყვანილი გაიყვანა ოთახში, საწოლზე მიაწვინა და გაამშრალა-ვგიჟდები შენ ლამაზ სხეულზე-ხელი ელენეს ფეხს დაადო და მანაც მოკუმა, სულ აწითლდა, არ იცოდა რა სჭირდა-ჩემი ისევ გრცხვენია, ამ ყველაფრის მერე? -უბრალოდ, მეშინია რომ... არ ვიცი იქნებ მეტკინება... როცა ამ ყველაფერზე ვფიქრობ შიში მიბყრობს! -ელე ხომ ხედავ ზედმეტად არ გეხები, შენ კი სააბაზანოში შემათრიე-გაეცინათ -იმიტომ რომ მარტო შენ შეგიძლია ჩემი გათბობა სულელო-გაუცინა წერეთელს და მოეხვია -ჩემი ლამაზმანი-თავზე აკოცა და წამოდგა, უცებ ამოიცვა საცვალი, ისე რომ ელენეს წამითაც არ შეუედავს მისთვის, მერე კი შარვალიც ჩაიცვა და მაისურიც უცებ, თმა შეიმშრალა და ელეს გახედა-ელე კარგად ხარ? -ჰა? -კარგად ხარ-თქო? -კი, ჩავფიქრდი -რაზე?-გოგონა წამოდგა და სხეული შეიმშრალა, ლამაზი სარაფანი გადმოიღო და გადაიცვა -ჩემს მეგობარს ვეტყვი ჩამოვიდეს ჩვენთან, მომეხმარება და თან მასთან თავს კარგად ვგრძნობ, დავპირდი რომ არ დავკარგავდი, ტელეფონს მათხოვებ? -ჰო ჩემი პიჯაკის კიბეშია-გაუღიმა და წამოწვა -დაიცა-ელენემ მოძებნა და ისიც გაბრიელს წამოუგორდა...-გადის -"დიახ?" გაისმა გოგონას ხმა -მოვედი-კარი გიგიმ შემოხსნა -გიგი ჩემი მეგობარია დაელაპარაკე -ვეღადაო? -ჰო -რა პრობლემაა-გამოართვა და ხმა შეიცვალა-ალოოო, რა ქვია?-ელეს გახედა -ნინიკო -ნინიკოოო -"დიახ?" -იცი ვინა ვარრ? -"ამმ.. არამგონია!" -მუხრანელ გიგილოიის იცნობ შენა ჰამ? აი ისა ბირჟიაზე რო დგა და არახით იჩხიფებაა -"არა არ ვიცი, სხვაგან მოხვდით" -მოიცა არ დაკიდო-ეხლა ჩვეუებრივად უთხრა და ელეს გაუწოდა -ნინიკოო -"ელე? შენ? დამპალო შემეშინდა" -ჩემი ძმა იყო მე კი არა... -"შენ როდის მერეა ძმა გყავს?" -დიდი ისტორიააა... -"აბა რამ შეგაწუხა ცხოვრებ?" -გახსოვს რა მითხარი? თუ მე ვთხოვდებოდი შენ სადაც არ უნდა ყოფილიყავი ჩამოხვიდოდი! -"რა დამავიწყებს? მერე?" -გაამზადე ბარგი-გაბრიელს გახედა და ლოყაზე აკოცა, მანაც უფრო მიიკრო, გიგი კი ხითხითით დატოვა იქაურობა -"რა?????" -ჰოო ვთხოვდებიი... -"რა ქვია? სადაურია? რამდენისაა? სიმპაიურია? კეთილია? ჯენტლმენი?" -გაბიელი, არ ვიცი, 26-ისაა, კიიიი ძაააანნ სიმპათიურია, კეთილიცააა დაა ჯენტლმენიცაა! -"ვაიმეეე საყვარელიიი! მოვდივარ ხვალ მანდ ვარ" -იიი როგორ გამახარე გელოდები იცოდე -"მელოდეეე" -ოკკკ! "გაუთიშა და გაბოს მიეხუტა, ცოტა წაუძინეს, კარგად გამოიძინეს და ქვევით ჩასვლა გადაწყვიტეს, ჯერ გაბრიელი ჩავიდა და მანჩოს დაუძახა" -დე არ გინდა ამდენი რაღაც, ელეს დიდი ქორწილი არ უნდა-ამ დროს ელეც ჩამოვიდა და მათი ლაპარაკი გაიგო -არ უნდა? -არ იფიქრო რო არ მოსწონს, დავიღალეთ, ელე დამეღალა, გენახა რა სახე ჰქონდა, ამდენი კაბა რომ ანახეთ, ჯერ საუკეთესო აგერჩიათ და მერე მოგეზომებინათ -ნანა ყვავილები და კაბა არ გვინდა... იმ კაცს ბოლო რო ჰქონდა ის ავიღოთ-თქვა ქალმა და გაბოს შეხედა -მაპატიე შვილო მე... -აბა მანჩო როგორი კაბა უნდა ჩავიცვა ამჯერად? მე დიდი დარბაზი მინდა და ლამაზი ყვავილები, ოღონდდ წითელი ვარდები-ქალს ხელები მოხვია და ლოყაზე აკოცა-შენ განდობ ყველაფერს-ქალი გოგონას მოეხვია და ატირდა -საუკეთესო ქორწილს გადაგიხდით შვილებო-ორივეს მოეხვია და ლოყები ჩაუკოცნა -კაი დედა კაი, მიდი ეხლა ელეს კაბა შეურჩიე -ეხლავე, ნანა იმ სტივს დაურეკე შეკვეთა განაახლოს-მანჩო ნანას მიუახლოვდა -რატომ აკეთებ ამას? -გაბრიელ ხომ ხედავ რა ბედნიერია? ვაცადოთ, მე კიდე მოვითმენ, ოღონს თქვენ იყოთ კარგად-ამოილაპარაკა ელემ და სამზარეულოში გავიდა, ისევ გამობრუნდა და გაბრიელს ხელი წაავლო, ტელეფონი აიღო და სახლიდან გაიყვანა-მშია და იქ კაცი ვერ შევა, წამო პიცერიაში-ტუჩი გადმოუგდო წერეთელს და მანქანის გასაღები მისცა-მაჭმევ? -უარი როგორ ვუთხრა ჩემ მომავალ ცოლს?-გაუცინა და გადმობრუნებულ ტუჩზე აკოცა-მიყვარხარ -მეც ჩემო სიმპათიურო! ........................................................... "მეორე დღეს ასეთივე იყო, ბავშვი დაიტოვეს მაგრამ ძალიან ცელქი იყო და ელენე დაღალა, ხან სად ავიდა და რამის ჩამოვარდა ხან საიდან, გაბრიელიც პატარა სესილის დასდევდა, აღარ იცოდა რა გაეჯეთებინა, ძლივს ბოლოს წაიყანეს და ამ დროს გაისმა მანქანის ხმაც, ულამაზესი მანქანიდან ნინიკო გადმოვიდა და ელეს გაუღიმა" -რაო მეზობელო ვერ მცნობ? -ნიიიი-ელე გაიქცა და გოგონას შეახტა -ვაიმე შენი ქმარი კი ნუ გგონივარ -მომენატრა შენი მწარე ენა -ჩემო ლამაზუკა, როგორ მიყვარხარ, თხოვდები არ მჯერა -დაიჯერე დაიჯერე, წამო გაბრიელს გაგაცნობ -შენს სიმპათიურ ქმარს? -ჰოო მას...-გაუცინა და გიგისთან და გაბოსთან მიიყვანა-გაბრიელ საყვარელო ეს ნინია, ჩემი ბავშვობის მეგობარი -სასიამოვნოა ნინი-ხელი ჩამოართვა და გაუღიმა -ჩემთვისაც, სიძევ! -ნწ ნინი-მეგობარს მხარი გაკრა და გაუცინა -რა ვთქვი ისეთი? -არაფერი... ეს კიდე გიგია! ჩემი ძმა -ააჰაა შენ იყავი ის მასხარა ტელეფონიდან? -მე ვარ მასხარა? სახელი შეგეშალა ალქაჯო! -აჰ ალქაჯი? მე შენ განახებ ალქაჯს-გაეკიდა, გიგიც გაიქცა -მოიცა გულო ამერევა ნუ დარბიხართ! ბავშვებოოოო-დაუყვირა ელემ და ორივე გააჩერა-ეხლა მისმინეთ გიგი ტორტზე წადი, ნინი კაბა ავარჩიოთ ოთახშია -კარგი-ერთმანეთს ენა გამოუყეს და საქმეებს მიხედეს! "გოგოებმა ბევრი ილაპარაკეს ყველაფერი მოყვნენ, ძალიან დაღლილები კი ქვევით ჩავიდნენ, ამ დროს როცა ნინიმ კარი გააღოო......" (5 წუთის წინ) "გიგიმ ტორტი გამოიტანა, ძლივს მოჰქონდა რომ არ დაზიანებულიყო, "ტორტს გაჭმევთ მე ქორწილში უნამუსოები, ყველაზე ძნელი დავალება მე მომცეს, იმ ქალბატონს კიდე კაბა უნდა აარჩევინოს" გაიფიქრა გიგიმ და სახლს მიუახლოვდა "ძლივს, მხოლოდ ეს კარი და კარგად ტორტო" ისევ გაიფიქრა და ამ დროს კარები ტორტს მოხვდა და გიგის სახეს მიეკრა..." -უნამუსოო...-დაიყვირა გიგიმ და ტორტი ძირს დადო -მაპატიე, აუ გიგი არ მინდოდა, ბოდიში-თქვა ნინიმ და ელეს გახედა -ვაა გიგი მოასწარი ჭამა?-გაუცინა გაბომ და ელეს მოხვია ხელი -თქვენი დასაცინი რა მჭირს? -ის რომ ტორტი ხარ! ოღონდ მოსიარულე-თქვა ელემ, ლოყიდან მოაცილა და თითი მოლოკა-გემრიელია, გაბო ეს შევუკვეთოთ კიდევ რა.. -ეხლავე შევუკვეთავ ძვიფასო-თავზე აკოცა და გავიდა, ელე მას გაყვა -აუ მაპატიე რა! -ხმა არ გამცე, მგონი ყურებში რაღაც მიწუის! -მოიცა!-ნინიმ ყურის ჩხირები მისცა და პისახოცი მოიკიდა-წამოდი თვალები არ გაახილო-ოთახში შევიდა და შეიყვანა, მერე საშხაპეში და წყალი მოუშვა -ააა...-დაიკივლა ბიჭმა, უცებ ნინიმ ცხელზე გადართო და გიგიც მოდუნდა, ნელა ჩამოიბანა და ნინის შეწუხებული სახე რომ დაინაა გული მოულბა... ................……….................…..……… "ძალიან გავბრაზდი როცა ცივი წყალი მოუშვა, მაგრამ როცა თბილზე გადათო და ჩამოვიბანე, მისი სახე შემეჩეხა, ძალიან შეწუხებული და ანგელოზი სახე ჰქონდა ამ ალქაჯს, ვატყობდი როგორ ღელავდა, სველი მაისური გავიხადე და იქვე მივაგდე, შარვალი სულ ოდნავ დამისველდა, ნინის მივუახლოვდი რომელმაც ხელი წყლით დაისველა და აკანკალებული ხელი ყურთან, თმის ქვევით მომისვა... მერე კი პირსახოცი თავზე მომაფარა და ოდნავ შემიმშრალა, გავოგნდი, არა ძალიან გავოგნდი, თან სცხვენოდა, მაგრამ მაინც ცდილობდა ჩემს დახმარებას!" -ნინი დამშვიდდი კარგა ვარ, ოტა ყურები მიწუის -აუ მაპატიე რა, არ მინდოდა -ნინიი...-ამოვისუნთქე როცა მისი ტირილი გავიგე-ვაიმე ნუ ტირი გაპატიე უკვე -მართლა?-ამომხედა და ცრემლები შეიმშრალა, ისეთი თვალები ჰქონდა რამის ჩემი თავი დავწყევლე გიგი ნუ უყურებთქო, მაგრამ ჩამითრია, ულამაზესი თვალები ჰქონდა, არა რაღაც არაამქვეყნიური... ვაიმე გიგი მოკეტე, მიდი სხვაგან გაიხედე... ვაიმე არ შემიძლია ამ ალქაჯს გავუბრაზდე... -ჰო მართლა-გავუღიმე და ვანიშნე გასულიყო... შარვალიც გავიძრე, უცებ მივიღე შხაპი და გამოვედი, ისევ იქ იდგა და ჩემი მაისური და შარვალი ჰქონდა მიფენილი -მე გავალ შენ ჩაიცვი-მითხრა და გავიდა -არა რა... რა მიქნა ამ ალქაჯმა... "ჩავიცვი და ქვევით ჩავედი, ნინი ვიღაც ბიჭს ელაპარაკებოდა, თითქმის ყვირილზე გადადიოდა... მინდოდა გვერდი ამევლო მაგრამ როცა ბიჭმა ხელი მოუჭირა, ცანცარა გიგი გადავდე და ბიჭს ხელი გავაშვებინე" -პრობლემაა?-ნინი უკან დავმალე და ბიჭს გავხედე -კი და პრობლემა შენ ხარ! -დაახვიე სანამ კონტროლი არ დამიკარგავს, მეორედ შეეხები და 32-ივე კბილს ჩამოგიმტვრევ... -შენ არ გეხება ლაწირაკო! -გიგი არ გინდა-ხელზე დამქაჩა და გამიყვანა-მაინც მოვა აზრი არ აქვს -ვინ არის? -ჩემი ყოფილია... -ჰო და აღარ მოვა-მივუბრუნდი და გავაგდე-აქ აღარ შემოუშვათ, თორემ სამსახუს დაკარგავთ -კარგით ბატონო გიგი "წავიდა, მაგრამ მისმა მზერამ მითხრა რომ დაბრუნდებოდა, ნინი შეშინებული იდგა და ბოლთას სცემდა" -ნინი დამშვიდდი თავბრუ ნუ დამახვიე... -მომკლავს, მოვა და მომკლავს -ნინი-თქო-ხელები მოვკიდე და გავაჩერე-აღარ მოვა და თუ მოვა მე მივხედავ, გპირდები, შენ კი დღეს აქ დარჩები, ხვალ ჩემთან გადმოხვალ, თორე აქ ესენი ხშირად არ არიან სახლში და რომ მოვიდეს ვერავინ დაგიცავს -კარგი "თავი დამიქნია და ამომხედა, ისევ ეს თვალები, ვერ ვწყდები!მერე კი ძლიერად მომხვია ხელები, მე არ მომიხვევია, ვფიქრობდი, თუმცა რა მაფიქრებდა, მას ხომ ვინმე თბილი სჭირდებოდა? "გიგი ნუღა ფიქრობ" შევძახე ჩემს თავს და ნელა შემოვხვიე ხელები, ისიც გამითამამდა და უფრო მომეხვია, არა ეს ალქაჯი შემიწირავს -ალქაჯო მშია და ეხლა რომ მიჭერ სადაცაა გავსკდები -მაპატიე-ამომხედა და გამიცინა, მეც გამეცინა -მოდით არ გშიათ?-გამგვძახა ელემ და გაგვიღიმა -მოვდივართ!-გაყვირა ნინიმ და გაიქცა -ბავშვი ხარ ბრეგვაძე ბავშვი!-ვთქვი და გავყევი... ...........................………………........... "ელემ და ნინიმ საჭმელი მაგიდაზე გაანაწილე და სუფრა ლამაზად მორთეს, თავში ნანა და მანჩო ისხდნენ და ქორწილზე საუბარი გამართეს, მეორე მხარეს კი ახალგაზრდებს მოეყარა თავი, გიგიმ ნინის გემრიელი სალათი გადმოიღო და შეექცა..." -ძალიან მაგარია, მიყვარხარ-მერეღა მოტვინა რა თქვა და ნინის სიცილმა გამოაფხიზლა-უიიიჰჰ-პირზე ხელი შემოირყა და ნინის დაუბვირა-ნახე რაა, ამ ალქაჯმა რა მიქნა, მომაჯადოვა... -აღიარე რო ნინიკოს სილამაზემ მოგნუსხა გიგი-უთხრა გაბრიელმა და ელენეს გახედა -ჰო, ძალიან ლამაზი გოგო მყავს მე... -კი ეგრეა-გაუცინა გიგიმ-მაგრამ ვაღიარებ კარგი დიასახლისია! ვინ გასწავლა? -დედამ, შენ? -მე ჩემით ვისწავლე, კვერცხიდან დავიწყე და ხორცით მოვრჩი! -კარგია, გაბრიელ შენ აკეთებ? -კი მე მანჩომ მასწავლა, მამაც ხშირად აკეთებდა -ელე შენ?-ნინი ეხლა ელეზე გადავიდა -მე ბებიამ, დედას არასდროს ეცალა... ამიტომ მან მასწავლა -კარგი ქალი იყო მარინა-ამოიხვნეშა გიგიმ და ნინის გახედა -რატომ მიყურებ მასე? -მომეწონე ალქაჯო და მაგიტომ -კრეტინო-წამოდგა და სამზარეულოში გავიდა -ეხლავე აეგდე და ბოდიში მოუხადე...-თქვა გაბრიელმა და გიგის დაუბღვირა -მაგას არ ვიზავ! -იზავ, ეხლავე მიდი-ელე აუმხედრდა -ოო ვერ გიტანთ, მივდივარ მივდივარ-წამოდგა და სამზარეულოში შევიდა...-ალქაჯო... -გისმენ-დესერტს ჭრიდა და არც კი შეუხედავს -იქნებ შემომხედო? -ღირსი არ ხარ -ნინი! -ჰო-ამჯერად შეხედა -ჰო არ გწყინს ალქაჯს რო გეძახი? -არა, მაშინ არა როცა კარგად მელაპარაკები, მერე კიდე იდიოტურ ღიმილს იკრავ და ნერვებს მიგლეჯ! -ვაი დამშვიდდი შენ, შენი ნერვები უფრო მნიშვნელოვანია -აი კიდევ-გაბრაზდა და დესერტით ხელში მხარი გაკრა და გავიდა -კაი რაა რას ბრაზდები-გაყვა და არ ცილდებოდა-შემირიგდი -არა!-ელეს დაუდო და გაბრიელს მიუბრუნდა-ხომ გინდა? -კი!-გაუღიმა-მადლობ... -არაფრის-ისევ სამზარეულოში შებრუნდა -ანუ არ მირიგდები?-ხმამაღლა უთხრა -არა!-მანაც იგივე ტონით თქვა -მშვენიერია...-დაიყვირა -დიახ, მართლა მშვენიერია "მანაც დაუყვირა და გაბრუნდა, მაგრამ გიგიმ მის სხეულს ააკრა და აკოცა, გოგონას სხეულში რაღაცამ გაიელვა, როგორც გიგისაში, თუმცა გიგი ძალიან დაიბნა, უნდოდა ამ ლამაზი ტუჩების გემო გაესინჯა, უნდოდა ეს ალქაჯი მხოლოდ მისი ყოფილიყო, იქამდე არ გაჩერდა სანამ არ აყვა ნინიც და სუნთქვა არ გაუჩერდა, მოცილდა, ჯერ კიდევ გოგონას სახესთან ედო ხელი და ცერა თითს ნაზად უსმევდა აცხელებულ და აწითლებულ ლოყაზე" -ჩემს გამძლე ნერვებზე მოქმედებ ალქაჯო, ინანებ იცოდე-უთხრა და სამზარეულო დატოვა "ეს რა ჯანდაბა ვქენი?" გაიფიქრა და გაუჩინარდა -რა?-ნინიმ მხოლოდ ესღა თქვა და ჩამოჯდა, გულს ბაგაბუგი გაუდიოდა, სადაც იყო ამოვარდებოდა და ცეკვას დაიწყებდა...-რა ჩაიდინა?!-თავი გააქნია და გარეთ გავიდა, ჰამაკში ჩაწვა და ფიქრი დაიწყო... ..................................………........…… "ქორწილამდე მხოლოდ ერთი დღეღა იყო დარჩენილი, გიგი და ნინიც მთელი გულით და სულით ემზაებოდნენ, ნინი თავს არიდებდა და სხვა ოთახში გადიოდა, რომ გიგისთან მარტო არ დარჩენილიყო... უბრალოდ არ უნდოდა რომ დალაპარაკებოდა, არც გიგი იწუხებდა თავს... აი ქოწილის დღეც მოგვადგა კარს, ელენე ნინიმ გამოაწყო, ბიჭები კი უკვე გამოწყობილები ელოდებოდნენ პატარძალს, მანჩოს ხელი ყველაფერს ეტყობოდა, მანქანაში ჩასხდნენ და ეკლესიამდე ძლივს მივიდნენ... როდესაც გადმოვიდა გაბრიელი არ დახვდა, გიგი მივიდა და ელეს შეხედა" -ელე, გაბოს მნიშვნელოვანი შეხვედრა აქვს და ვერ მოვა, ხვალამდე გადაიდო თქვენი ნიშნობა -რა? რას ქვია ეგ? დაურეკე და უთხარი თუ არ მოვა ჰარი სტაილსს გავყვები ცოლად! -რას იზავ?-გაისმა გაბრიელის შეშინებული და გაბაზებული ხმა... -უპსს, წავედიი-გიგი ნნისკენ წავიდა -ჰო შენ ქალბატონო, შემობრუნდი!-ელე შებრუნდა და მიუახლოვდა-რას აპირებდი? -რას და თუ არ მოხვიდოდი ჰარი სტაილსს გავყვებოდი ცოლად -აჰაა, მიდი მერე, ლონდონის კაფეში ზის და გელოდება! -წავალ დიახ! -წადი -წავალ! -მიდი მერე...-ელე გაბრაზებული შებრუნდა თუმცა ხელი მოკიდა და მოაბრუნა-და ეგ შენი ჰარი ჩემზე მეტად გეყვარება?-უთხრა გაბრიელმა გოგონას და მის ტუჩებს დააკვდა...-თვალები გაახილე და მითხარი -არა-ამოიჩურჩულა ელენემ და გაბრიელს ხელები მოხვია-შენზე მეტად მაინც არასდროს არავინ მეყვარება... -არც ჰარი? -ეგ ვინღაა?-გაუცინა გოგონამ და ხელი ჩაჭიდა -აბა ანუ მომყვებით ცოლად მომავალო ელენე წერეთელო? -აჰაა გვარიც შემიცვალე? -რათქმაუნდა... -გიორგაძეს რა დაუწუნე? -არაფერი, მაგრამ შენ ჩემი ცოლი ხდები... -მშვენიერია "ყველაფერმა კარგად ჩაიარა, განსაკუთრებით როცა თქვეს რომ სიცოცხლის ბოლომდე ერთად იქნებოდნენ, რომ თანახმა იყვნენ მთელი ცხოვრება ერთად გაეტარებინათ! და ბოლოს... კოცნა რომლითაც ერთმანეთს ბედნიერება და ნდობა შეფიცეს! ამ ყველაფრის მერე წყვილი დაჯავშნულ რესტორანში წავიდა... იქ იცეკვეს, გაერთნენ, შემდეგ კი ახალგაზრდები კლუბში წავიდნენ, ნინი და ელე დათვრნენ, გაბრიელმა და გიგიმ კი სულ ცოტა დალიეს... მერე კი სახლში წასვლის დროც მოვიდა და მანქანებში განაწილდნენ, ნნი გიგისთან გადავიდა, მანქანაში უხმოდ ისხდნენ და ეს ნინის უფრო აბრაზებდა" -ხმას არ ამოიღებ?-გიგის გახედა -რა ვთქვა? -ის რაც ბოლოს გამიკეთე... -რა გაგიკეთე?-მშვენივრად ხვდებოდა რაც ჩაიდინა მაგრამ საკუთარ თავს ვერ უტყდებოდა რომ თავისი ალქაჯი შეუყვარდა -თავს ნუ ისულელებ, სამზარეულოს კოცნაზე ვამბობ, არ უნდა გექნა თუ დარწმუნებული არ იყავი! -მინდოდა და გავაკეთე, პრობლემას რატომ ქმნი? -მე ვქმნი? მაკოცე და დებილივით დამტოვე, დამამცირე და ჩემი გრძნობები ფეხქვეშ გათელე, ბოლო იმედიც ჩამიკალი... მანქანა გააჩერე-ისევ განაგრძო ნინის აცრემლიანებული თვალების ყურება-გიგი გააჩერეთქო-გაუჩერა, ისიც გადავიდა და გზა ფეხით განაგრძო -წასვლის უფლება როგორ მოქცე?-საჭეს ხელი დაარტყა, მაინც გადმოვიდა და დაეწია-მოიცადე, ნინი მაპატიე-შემოაბრუნა და მისი სახე ხელებში მოიქცია-მაპატიე, ვიცი სიივით მოვიქეცი, არ უნდა წამოვსულიყავი მაგრამ შემეშინდა, არ მინდოდა, უბრალოდ შენი დაკარგვა არ მინდოდა -არ მკარგავდი გიგი პირიქით, რომ მაკოცე მეგონა მორჩა მოვწონვარ მაინცთქო, მერე კი მომცილდი და დამტ...-აღარ აცალა და მის სიცივისგან გალურჯებულ ტუჩებს აკოცა, თეი არსებით აკოცა და დაავიწყა ის ტკივილი რაც წინა კოცნამ მოუტანა -იცი რა ცუდ დღეში ვარ?-გაუცინა გიგიმ და გოგონას თვალებში ჩახედა-ჩემივე ალქაჯი შემიყვარდა... მიყვარხარ ალქაჯო-ნინის გაეცინა და შეახტა...-ეგ თანხმობაა?-უთხრა გიგიმ და ძლიერად მოხვია ხელები -ჰო, თანხმობაა, მეც ძალიან მიყვარს ჩემი მასხარა! -ძალიან? -ძალიან ძალიან! -ჩემი ალქაჯი-ყელზე აკოცა და მანქანაში ჩასვა, მანქანა დაძრა და სახლისკენ წავიდნენ, გზაში გიგიმ ნინის ხელი აიღო და აკოცა, ამაზე ნინის გაეღიმა და მათი ხელები ახლართა... აი ეს იყო ის დღე რომელიც არავის არასდროს დაავიწყდებოდა... ეხლა წყვილზე გადავიდეთ! ელენე ხელში აყვანილი შეიყვანა და მიეხუტა" -აიი ამ დღეზე ვიცნებობდი გაბრიელ!-ქმარს მოეხვია და ლოყაზე აკოცა -ჩემი ცოლი, ჩემი ლამაზი ცოლი!-გოგონას გაეღიმა და შეახტა -მხოლოდ ჩემი ხარ...-აკოცა და კაციც აიყოლია... გაბრიელს კაი ხანია რაც გოგონას სხეული უნდოდა, მისი შეხება, მისი კოცნა -ელენე მზად ხარ ამისთვის? -მეშინია მაგრამ შენ ხომ გიყვარვარ, ვიცი არ მატკენ-გაუღიმა ელემ და მიეკრო-გაბრიელმა ასე აიყვანა გოგონა და საწოლზე ნელა გადააწვინა -ძალიან მიყვარხარ ელენე... ჩემი სიცოცხლე ხარ -შენ კი ჩემი-ხელი მის სახეს შეახო და მისკენ ჩასწია, მის ტუჩებს მიუახოვდა და აკოცა, გაბრიელიც ნელა აყვა და მისი სხეულიდან ზედმეტი მატერეა მოაშორა, მერე კი თავის ტანისამოსს მიხედა -მზად ხარ? -კი-უთხრა და აკოცა... "გაბრიელმა თხელი ზეწარი გადაიფარა და გოგონას მიეკრო, ნელა მისი სხეული დაიპატრონა და აი ელენეს პირველი ტკივილი" -მტკივა გაბრიელ-ამოიკრუსუნა გოგონამ და გაბრიელის ზურგს ფრჩხილები ჩააჭირა -გაივლის გპირდები, აუცილებლად გაივლის-ტკივილი კოცნით ჩაუხშო და მალევე განაახლა-გაიარა?-ყელზე კოცნიდა და თანდათან ტუჩებზეც მოპარავდა ტკბილ კოცნას -გაიარა-უთრა თბილი ხმით და ქმარს აკოცა, მან კი ისევ განაახლა-აჰჰჰ... -მიყვარხარ ელე, ძალიან მიყვარხარ "მალევე გადაეშვნენ სიყვარულის მორევში და ერთმანეთს ჩაეხუტნენ, ელე ძლიერად ეკვროდა გაბრიელს და ხელს არ ადუნებდა "უფრო მეტად შემიყვარდა" გაიფიქრა ელემ და გაეღიმა" -ჩემო ცხოვრება-გაბრიელმა ჩახედა და შუბლზე აკოცა -გისმენ! -გატკინე? -არა, სულ ცოტა... გაგიგია ასეთი რამე? -როგორი?-გაბრიელმა გაუცინა და ტუჩებზე აკოცა -უფრო მეტად შემიყვარდი ვიდრე აქამდე, სიცოცხლეზე მეტად მიყვარხარ! მთელ მსოფლიოს მირჩევნიხარ!-გაბრიელს მის სიტყვებზე გაეღიმა და ძლიერად ჩაიხუტა -ჩემო ტკბილო, ჩემო პატარა ჩემი სუნთქვა ხარ, ძალიან მიყვარხარ -მეც, მეც, მეც-ტუჩები ჩაუკოცნა და მკერდზე მოკალათდა-ხვალ მიდიხარ? -არა 1 თვე სახლში ვარ შენს გამო, ცოლით ხომ უნდა დავტკბე? -იიი ჩემი ბიჭიიი-ყელში აკოცა და ძლიერად მიეკრო, ასე ერთმანეთზე გადაფსკვნილებს მიეძინათ... ........................................……….......... "დილით პირველმა გაბრიელმა გაიღვიძა, ცოლს გახედა და როდესაც მისი მარჯვენა ხელი დაინახა და მასზე ბეჭედი, გაეღიმა და იმავე ხელზე აკოცა... ელენემაც გაიღვიძა და ქმარს ახედა, ჩაეღიმა და თბილი კოცნა დაუტოვა ბაგეებზე, შემდეგ კი ჩაეხუტა და თავი მკერდზე დაადო, მერე კი გაბრიელის ბეჭედს თვალი ვერ მოწყვიტა, მის დიდ ხელებს იმდენად ამშვენებდა ოქროს ულამაზესი ბეჭედი რომ სხვას არავის აქამდე არ მოხდომია, გოგასაც კი!" -ამ ბეჭედს რამხელა ბედნიერების მოტანა შეუძლია იცი?-თქვა გოგონამ და წერეთელს ახედა -ვიცი, შენმა თვალებმა და ღიმილმა მანახა ამ წამს, თურმე შენთვის რამდენს ვნიშნავ... -ძალიან ბევრს-უთხრა და წამოდგა "ხალათი მოიცვა და სააბაზანოში შევიდა, მერე კი ქმარს დაუთმო, ჯინსის შარვალი და თეთრი, უმკლავებო ტოპი ჩაიცვა და ზევიდან შავი ფამფარა მოკლე კლავიანი მაისური გადაიცვა... შავი კეტები მოირგო და ქვევით ჩაირბინა" -ძვირფასო ჩემი შარვალი ხომ არ იცი სადაა?-ჩამოსძახა და ოთახში ძებნა განაგრძო -გაბრიელ შენს უჯრაშია, სად იქნება? -მადლოობ! -არაფრის!!-გაუცინა და საჭმელი გაამზადა... "რამოდენიმე წუთში გაბრიელიც ჩამოვიდა და ტელევიზორთან ჩამოჯდა, როდესაც გოგონას ღიღინი მოესმა გაეღიმა და სამზარეულოში გავიდა... ელენე სუფრას აწყობდა და თან მშვენივრად მღეროდა... სიტყვები ძლივს გაარჩია "You say I'm Crazy, Take me into you love enough, Cause You dont think i know what you've done, Kiss me under the light with the thousand stars... But when you call me baby, I Know I'm not the only one... " მისმა ხმამ გაბრიელი მოაჯადოვა, მისმა სიტყვებმა დაატყვევა და სადღაც გადაისროლა..." -ულამაზესი ხმა გაქვს-უთხრა ცოლს და მიეხუტა -შემაშინე დამპალო...-უსაყვედურა წერეთელს და ხელზე უბრწკინა -აუჩ... -იმსახურებ, ჩუმად ნუ მეპარები, მშიშარა ვარ ძაან... -შეგეშალა, ჩემი მშიშარა ხარ შენ! -ჰო შენი მშიშარა ვარ-ქმარს ხელები კისერზე შემოხვია და გაუღიმა-ისეთი ბედნიერი ვარ რომ მალე მგონი ბედნიერება ბოლოს მომიღებს, პირი გამეხა, წამითაც არ შემიძლია რომ ღიმილი მოვიშორო... -და ეს ვისი დამსახურებაა? -შენი და წუხანდელი ღამის რომელმაც ჩემი ქმარი სიგიჟემდე შემაყვარა... -რითი დავიმსახურე შენი თავი? სად გიპოვე? ან აქამდე რატომ ვერ გიპოვე? -არ ვიცი... ნეტა გეპოვნე, მაგრამ აზრი? ეცდებოდი ჩემი ყუადღება მიგეპყრო, როცა ვიღაც კრეტინი ვანო მიყვარდა, მაგ დროს ჰარიც რომ გამოჩენილიყო და ეთხოვა მიყვარხარ ელენე წამომყევიო მივაწყევლიდი და გამოვუშვებდი, რამ მომაწონა მაგ ბიჭში არ ვიცი, ელამი-გაბოს გაეცინა და აკოცა -ანუ არ მოგწონს? -ნწუ, მე ერთი ბიჭი მიყვარს, მოქეროა, ლამაზი მომწვანო, მოლურჯო თვალებით, ჩემზე აშკარად მაღალი და სიმპათიური, ისე ძალიან უყვარს ცოლი როგორც მე ვიცი -ნუთუ?-გოგონას უბიძგა და კედელს ააკრა -მგონი! -მგონი? -ან მასზე გიჟდება, თუმცა რა იპოვა მაგ გოგოში კარგი არ ვიცი რაა... -რა იპოვა და ისეთი... ჰმმ... ტკბილია, თბილი, იზიდავს თავის ქმარს და ჭკუიდან გადაჰყავს -ასე ვმოქმედებ? -უარესად!-გაეცინათ და ერთმანეთის ბაგეები იპოვეს, გაბრიელი გამალებით უკოცნიდა ცოლს ბაგეებს და ხელებს წელზე ასრიალებდა, ნელა ყელზე გადაინაცვლა და იქაც დაუტოვა კოცნა... -მიყვარხარ, ძალიან მიყვარხარ-ამოიკრუსუნა ელენემ და გაეღიმა -მეც მიყვარხარ, ძალიან!-ერთი კოცნა ბაგეზეც დაუტოვა და მოცილდა...-მშია -მეც "გემიელად შეექცნენ და ისადილეს, შემდეგ კი ბარგი ჩაალაგეს და აეროპოტში წავიდნენ, გაბრიელმა ელენეს სიუპრიზი გაუკეთა და ლომდონის მიმართულებით იყიდა ბილეთი, რადგან აუსრულებდა იმ დიდ ოცნებას და... არა ჯობია მერე ვნახოთ რა ოცნებაა ასეთი! წყვილი ჩავიდა თუ არა სასტუმროს შეაფარეს თავი რადგან წვიმდა როგორც ყოველთვის, თუმცა წვიმა ორივეს იზიდავდა... სასტუმროში ასულებმა გაიხადეს და საწოლში თბილად შეწვნენ, მეორე დილას კი ტელეფონმა დარეკა... ელენე უკვე ამდგარი იყო და პირველ სართულზე ახალ მეგობრებს ესაუბრებოდა" -დიახ?-აიღო გაბრიელმა "გამარჯობათ ნანა ახალაძის სიძე ბრძანდებით?" -დიახ მე ვარ "მოკლედ ცუდად გახდა და საავანდმყოფოშია, არაფერია სერიოზული, ეხლა სახლში მივიყვანთ, მაგრამ ყურადება სჭირდება ვინმე უნდა მივიდეს და მოუაროს..." -დიახ რა თქმა უნდა "მადლობთ" -პირიქით მადლობა თქვენ-გაბომ გიგის დაურეკა და უთხრა რომ მისულიყო, რადგან მალხაზი არ ჩანდა და არც ტელეფონს არ იღებდა... მანაც "ნუ იღელვებ მივალ"ო და დაემშვიდობა...-ელენე სად ხარ?-დაუძახა მაგრამ არ ჩანდა... ჩაიცვა და გადაწყვიტა ქვევით ჩასულიყო "ამ დროს ელენეს ტელეფონმაც დარეკა და გოგონებს ბოდიში მოუხადა რომ აეღო" -აიღე მიდი იქნებ ვინაა -დიახ? "ელენე გიორგაძე ხართ?" -დიახ "მე ექიმი გიორგი ვარ, ეხლა მამაჩემი დედათქვენს სახლში წერს, ცუდად იყო ქალბატონი ნანა და სანამ მკითხავთ, არაფერი სერიოზული არ იყო, ამიტომ მხოლოდ ვინმე უნდა რომ ყურადღება მიაქციოს, მეტი არაფერი, თქვენ შეგიძლიათ რომ მივიდეთ?" -არა არ შემიძლია, ქალაქ-გარეთ ვარ, ქმართან ერთად და მიიყვანეთ ბატონო გიორგი და მეგობას დავურეკავ რომ მივიდეს "კარგით მადლობთ..." -მადლობა თქვენ...-ეგრევე ნინის გადაურეკა და მანაც აიღო "რა არის შუა იმის დროს მირეკავ?" -ოო ვერ ხარ? ეგ ორი-სამი დის წინ მოხდა! მისმინე დედაჩემთან ვერ მიხვალ? ცუდად ყოფილა და ვნერვიულობ, ვერ ჩამოვალ გაბრიელს ეწყინება და თან აქ ისეთი კარგია... "რა ჩამოხვიდე ხო კარგა ხარ? დაეტიე ქმართან მე მივალ და მივხედავ ნანაჩკას! ხო იცი ვუყვარვარ და ცოტას გავართობ" -აი მაგიტომ მიყვარხა სულ რო მხარში მიდგეხარ "რო არ ოგიდგე ამხელა სტოლბა ბიჭი რისთვის გყავს? აწი ამოუდექი და დაგიჭერს!" -ოოო გაკლია, მისმინე ლონდონში ვარ! "რა? აბა საფრანგეთიო?" -გაბრიელმა აქ ჯობიაო, თან წვიმს! იცი რა მაგარია? დილით გამეღვიძა და გაბო ოთახშია თავისთვის სძინავს "იცოდე რო ჩამოხვალ ბავშვი გაკეთებული დამხვდეს გაიგე? მე დეიდობა მინდა!" -ოოო 16-ის ვარ ხო იცი? დიდი შანსებია რო ეგ ჯერ არ მოხდეს! "კაი რა ელე, 15 წლის ლაწირაკები და 16 წლის მათხოჯები აჩენენ და შენ შვილო 16-ის კი ხარ მაგრამ ხარ ჩამოყალიბებული ქალი უკვე, ამიტომ დაიწყეთ მუშაობა არ მაინტერესებს" -შენს გამო ქმარი ყოველ ღამე შევაცდინო? გაკლია? "ოოო რაც გინდა ის ქენი მაგრამ მე ბავშვი ხელში მეჭიროს 8-9 თვეში გეიგე?" -გევიგე გევიგე-ამ დროს დაინახა გაბრიელი როგორ ჩამოვიდა-წავედი გაბოა "მიდი ქმარუკელასთან" -დაავი!-გაუთიშა და წამოდგა-რატომ ადექი? -უშენოდ რა დამაძინებდა?-მოეხვია და ძლიერად ჩაეხუტა... -ჩემი ბიჭიი!!! აბა ეხლა რით დავკავდეთ? -და რას მთავაზობ?-გაუღიმა გაბომ და ელეს ტუჩებზე გადაიტანა აქცენტი -რავი აბა, შენ რა გაიფიქრე? -ჩემი ფიქრები ჯერ მოლოდ გაკოცებენ, მერე კი იცი რითიც დაამთავრებენ... -გაბო... -ჰმ... -ბავშვი გინდა? -ბავშვი ვის არ უნდა? თან საყვარელი ქალისგან როცა გყავს მითუმეტეს, შენ? შენ გინდა? -ძალიან, მაინტერესებს რა გრძნობაა, როცა შენი საყვარელი მამაკაცის რაღაც ნაწილს მუცლით ატარებ... მინდა... -ბატონო გაბრიელ აუზი მზადაა -ეხლავე!... მერე მითხარი ძვირფასო-გოგონას აკოცა და წავიდა -მინდოდა მეთქვა რომ მინდა შენგან შვილი მყავდეს...-ამოიოხრა და უკან გაბრუნდა -შენ ვინ ხარ მისი?-თქვა ქერამ და ელენეს მიუბრუნდა -მგონი მე უნდა გკითხო შენ ვინ ხარ? -მე მისგან ბავშვს ველოდები! -კარგი ტყუილია!-კიბეს მიუახლოვდა -ჰაჰ, ტყული? მუცელს ვერ ხედავ? -ბევრს ჭამ და 4 თვის გეტყობა ალბათ, ან ვინმესთან იყავი, თუმცა არა მასთან -არა, მე და მას რომანი გვქონდა -დაგიჯერე! -გაბრიელ წერეთელი 26 წლის! დედა მანანა, მამა მერაბი... -ვინ ხარ? -ხომ გითხარი, მე და გაბუნას რომანი გვქონდა, მე მისი ცოლი ვიყავი! -მას ცოლი არ ყოლია... -ეხლა ალბათ მისი საყვარელი შენ ხარ ხომ ასეა? -ჰო მასეა-გაუცინა ელენემ და ნომერში დაბრუნდა "ერთი თვის მანძილზე ლონდონში იყვნენ, ელენეს გაბრიელისთვის არაფერი უთქვამს, იმის მერე კიდევ ორჯერ დატკბნენ სიყვარულით მაგრამ რამდენჯერაც ელენემ შეამოწმა იმდენჯერ ერთი ხაზი აჩვენა... უკვე ეჭვი ეპარებოდა რომ ოდესმე დედობაშეძლებდა და ექიმთან წავიდა..." -"გამარჯობათ მისტერ პეინ... მე დაგირეკეთ!"-უთხრა ახალზრდა მამაკაცს და შევიდა -"მობრძანდით ელენე" -"მადლობთ" -"ანუ გაინტერესებთ ბავშვზე არა?" -"დიახ! ანუ რაიმე პრობლემა თუ მაქვს" -"გავარკვევ" "მისტერ პეინმა გამოკვლევა ჩაუტარა და მალევე პასუხიც მოვიდა, ელენე საშინლად ნერვულობდა და ოთახში ბოლთას სცემდა, როდესაც ექიმი შევიდა გაშრა და გაქვავდა... ექიმი ჩამოჯდა, გოგონას სთხოვა რომ დამჯდარიყო, ისიც ჩამოჯდა და პასუხის მოლოდინში რამის გაგიჟდა, კონვერტი გახსნა და თავის ქნევით წაიკითხა "ელენე..." დაიწყო კაცმა... ეგრევე მიხვდა რომ პრობლემა მასში იყო "თქვენ მთლიანად ჯანმთელი ხართ, მეუღლის სისხლის ანალიზი გვინდა, ალბათ მასშია პრობლემა" უთხრა გოგონას რომელიც, ქმრის უბედურების გადამკიდე თავისი ჯანმრთელობა გადაავიწყდა" -"ანუ მას სჭირს რამე?" -"დიდი საშიშროებაა მაგისი, თუმცა მე რამეს ვიზავ" -"არ უნდა იცოდეს რომ ამაზე ვუღებ ანალიზს" -"სახლში ავუღებ ძილში, უბრალოდ წამალი დაალევინეთ რომ კარგად დაეძინოს, ყველაფერს ვიზავ რომ დაგეხმაროთ" -"დიდი მადლობა, დღეს მოდით გთხოვთ, რაც შეიძლება მალე" -"კარგით მისამართი დამიტოვეთ" "ელენემ ყველაფერი მოაგვარა, სასტუმროში კიდევ ერთხელ შეეჩეხა ქერას მომღიმარ სახეს და ორსული რომ არ ყოფილიყო ალბათ რამეს ჩასცხებდა, გაბრიელს წვენში დამაძინებელი წამალი ჩაუყარა და მიართვა, ერთად მიეძინათ, მაგრამ როდესაც გოგონას გაეღვიძა, ქმრის გაღვიძებაც ცადა, მაგრამ ამაოდ, ექიმს დაურეკა და ისიც მალევე იქ იყო, გაბრიელს ანალიზი გაუკეთეს და ელენემ ექიმი გაუშვა, მეორე დღეს კი პრობლემა მართლაც გაბრიელს აღმოაჩდა, ამით ის გაირკვა რომ სოფო მისგან არ დაორსულებულა. ელენეს ქმრის ჯანმრთელობის საბუთიც ანახეს და ასლიც მისცეს, რომ ქმრისთვის ჩუმად მოეარა და პობლემაც გადაწყვეტლიყო, ერთი კვირა ასე განაგრძო, ჩუმად წამლებს ასმევდა და ნელ-ნელა ისიც მოქმედებდა, ერთი კვირის მერე კი გაბრიელმა ცოლი სავახშმოდ ცნობილ რესტორანში დაპატიჟა, სადაც ორივე ულამაზესად გამოიყურებოდა... საღამომ მშვენიერად ჩაიარა, სახლში დაბრუნებულმა გაბრიელმა კი ცოლს ვნებიანად კოცნა დაუწყო, 1 კვირის მონატრებული ცოლი იმდენად ლამაზად გამოიყურებოდა რომ კაცს ტვინი გადაელექა და ვეღარაფერს აზოვნებდა" -ძალიან მომენატრე ძვირფასო...-ჩასჩურჩულა და კედელს ააკრა -მეც, მეც, მეც!-უთხრა ელენემ და საძინებლისკენ წაიყვანა-ჩემი თბილი... -ძალიან მიყვარხარ!-გოგონა საწოლზე გადააწვინა და ზედმეტი მატერეა უცებ მოაცილა მის სხეულს-აღარ გეშინია? -აღარ!-ეხლა ელენემ შეუხსნა პერანგი და მოშიშვლებულ მკერდზე აკოცა, შემდეგ კ. ხელები შარვლისკენაც წაიღო და შეუხსნა-მეც მიყვარხარ, ძალიან მიყვარხარ! "როდესაც პირველი ტკივილი უნდა ეგრძნო, ამის მაგივრად ეგრევე სიამოვნება გამოისაახ მის სახეზე, გაბრიელი იმდენად ცდილობდა რომ არ ეტკინა მისთვის მაგრამ უკვე იმდენად მონატრებოდა ცოლი ამაზე აღარ უფიქრია და უფრო ჩქარა უბიძგა, ამ ორის სიყვარულის შემდეგ, გოგონას სხეულში რაღაცამ ჩაიარა, მთელი სხეული დაუთბა და გული გაუღვივა, ამ დროს მოხდა ის რაც ორივეს ძალიან გააბედნიერებდა, დაიწყო ბავშვის ეტაპი, რომელიც ელენეს ცხოვრებას შეცვლიდა, ხოლო გაბრიელს მემკვიდრეს აჩუქებდა... ამ ულამაზესმა ღამემ დაახლოებით ერთი კვირის მანძილზე გოგონა შეაწუხა, გულის რევები დაეწყო და თავბრუს ხვევებმა გული შეუწუხეს, თუმცა ძალიან გვიანღა მიხვდა ეს რამ გამოიწვია და ტესტი ამოიღო, ეს ბოლოღა იყო მისი ბოლო გამოყენება რადგან მხოლოდ 4 იყიდა, ეს კი მეოთხე იყო, დაელოდა, კაი ხანი ელოდა და სულ ბოლოს როდესაც ილოცა და მერე ნახა, მართალიც აღმოჩნდა "ორი ხაზი, ორსულად ვარ, მოხდა, ძლივს მოხდა" ამოიირა გოგონამ და ტესტი დამალა... გაბრიელი ოთახში შევიდა თუ არა ელენეს მიუახლოვდა რომელიც სახეს იბანდა, ორსულობამ გულის რევა იცისო ამბობენ" -ელე საყვარელო რა გჭირს? -უბრალოდ გული მერევა -ცუდია, წამალს ამოგიტან -არა, მოდი რაღაც უნდა განახო... -რა? -ამმ.. ეს ნახე-ელენემ ყუთი მიაწოდა და გადმოუშალა -ეს რა არის?... "ორსულობის ტესტი" რა? ელე... -ნახე!-საწოლზე ჩამოუჯდა და აჩვენა-ეს პირველად რო გვქონდა მაშინ ვნახე, ერთი ხაზი, მეორედაც გავიკეთე... არაფერი! მესამედაც ვნახე 2-3 კვირის წინ და კიდე არაფერი და დღეს!-ტესტი გაუწოდა და ახედა-ერთი კვირის წინ მე და შენ... ანუ ჩვენ ერთად ვიყავით... ეხლა კი, მე ანუ... ეს იმას ნიშნავს რომ... -ორსულად ხარ!-თქვა გაბრილმა და ტესტს თვალი მოაშორა-ელენე შენ ორსულად ხარ! ხომ ასეა? ორი ხაზია, ორსულად ხარ, ანუ შენ შვილს გამიჩენ, შენში ჩემი ნაწილია, ელენე ეს ხომ შესანიშნავია?-ელენემ ტირილი დაიწყო, ემოციები ვეღარ შეიკავა და ატირდა-ძვირფასო, ჩემო სიცოცხლე რა გატირებს? ეს არ გვინდოდა? შვილი ტო, მეტი რა გვინდოდა, ელე ნუ ტირი... -პატარა გვეყოლება გაბო, შვილი გვეყოლება, ძლივს გვეყოლება-გაბრიელს მოეხვია და კალთაზე გადააჯდა, რომ უკეთ ჩახუტებოდა-მშობლები გავხდებით, მალე შვილი გვეყოლება-გაბრიელი მთელი არსებით იკრავდა ცოლს და მხარზე კოცნიდა -ასეა ასეა, შენ მე ულამაზეს შვილს მაჩუქებ, ელე, ჩემო ლამაზო, ჩემო სიცოცხლე... რა ბედნიერი ვარ იცი? ასე მგონია პირი გამეხევა-გოგონამ გაუცინა და აკოცა -ადრე არ დამამთავრებინე, მინდოდა მეთქვა რომ მინდოდა შენი შვილის დედა ვყოფილიყავი... -ეხლა ხომ იქნები, ჩემი ულამაზესი ცოლი, მინდა მალე გამებერო, რომ ჩაგიკოცნო პატარა მუცელი, რომ ჩვენ გოგონას ან ბიჭს ვესაუბრო თუ რამდენად არაჩვეულებრივი დედა ჰყავთ! -თინეიჯერი დედიკო!-გაუცინა ქმარს და აკოცა -მიყვარხარ! ჩემი ბედნიერება ხარ -შენ კი ჩემი, მეც ძალიან მიყვარხარ! "წყვილმა ცოტახნით არო ინებივრეს, შემდეგ კი ელენეს აუზში მოუნდა და გაბრიელმაც უარი აღარ უთხრა, ან ვეღარ უთხრა, ის ხომ ორსულად იყო, ქმარი კი სიხარულით უსრულებდა ყველაფერს, როცა აუზში ინებივრეს, იმის მიუხედავად რომ ელენემ ცურვა არ იცოდა, გაბრელმა ასწავლა და მანაც სიამოვნება მიიო ცოლის ღიმილით, სიცილით და მისი სილამაზის ყურებით, შემდეგ კი გამოიცვალეს და სასადილოში ჩავიდნენ" -გაბრიელ?-გაისმა ქალის წიკვინა ხმა... ელენეს ესღა აკლდა -სოფო? -აქ რა გინდა? საქართველოში მეგონე...-მოიტყუა და ელენე აათვარიელა -დასასვენებლად ვარ... -ჰო?-გაუღიმა ქერა ქალმა და გაბრიელს მიუახლოვდა-იცი? ძალიან... -შენ ორსულად ყოფილხარ, გილოცავ -5 თვის ვარ, ჩვენი შეცდომა იყო-წერეთელს თვალები შუბლზე აუვიდა -რას ქვია ჩვენი? -5 თვის წინ ხომ... -მერე მე თავი დავიცავი სოფო... შენ კი ისე წახვედი არაფერი მითხარი, მე არაფერს დაგპირებივარ, შენ მითხარი რომ ჩემი სიყვარული არ გინდოდა... არ გჭირდებოდა... ბავშვი ჩემი არ იქნება -შენია! მე არავისთან ვწოლილვარ შენს მერე... -მე... არა შეუძლებელია... არარსებობს-წერეთელმა ცოლს გახედა და თავი გააქნია, ელენეს თვალები უკვე ცრემლებით იყო სავსე და ყველაფერს ხვდებოდა, ამ ქალს მათი დაცილება ჰქონდა განზრახული-ელე...-ეხლა ცოლს მიუბრუნდა და ხელი მოკიდა-გეფიცები... -არა, არაფერი თქვა!-გააწყვეტინა გოგონამ და სოფოს მიუბრუნდა-რატომ წახვედი თუ შვილი ჩემი ქმრისგან გყავს?-ქალს ფერი ეცვალა... მას ხომ ერთი ღამისუბრალო თინეიჯერი გოგონა ეგონა-მითხარი, რა იყო? არ იცოდი რომ ცოლი ჰყავდა? მე და გაბრიელი 3-4 თვეა ცოლ-ქმარი ვართ! და ჰოო, თქვენ შვილი ვერ გეყოლებოდათ რადგან გაბრიელს 2 კვირის წინ პრობლემა ჰქონდა ამასთან დაკავშირებით და იმკურნალა თუ არა ეხლა ეტყობა ვინცაა ორსულად, მალე შვილს მე გავუჩენ, შენ კი ჯობია გაარკვიო აბრიელამდე ვისთან იყავი!-გაბრიელი უსმენდა ამ ყველაფერს და შოკში იყო, თუმცა როდესაც სოფო გაბრაზებული წავიდა, ელეს ხელი მოკიდა და გაიყვანა -რა თქვი? ამიტომ მაძინებდი? რატომ გააკეთე ეს? -არ მინდოდა თავი დაგედანაშაულებინა...-ამოიბურტუნა გოგონამ და ცრემლი მოიწმინდა -ელე, ნუ ტირი, უნდა გეთქვა... ანუ მე ვიყავი ამის მიზეზი? იმის რომ ვერ ორსულდებოდი? -ასე ნუ ამბობ, ოჯახი ვართ, ყველა ოჯახშია რაღაც ასეთი პრობლემა, შენ ჩემი ქმარი ხარ და შენს გამო ყველაფერს ვიზავ, აღარ ღირს ამაზე ფიქრი რადგან ჩვენ მალე შვილი გვეყოლება, შვილს აუცილებლად გაჩუქებ-გაბრიელმა ძლიერად აკოცა და მოეხვია -შენ რომ არ მყავდე რა მეშველებოდა, როგორ მიყვარხარ ჩემო პრინცესა -მეც მიყვარხარ! "ლონდონში კიდევ ორი თვე დარჩნენ, ელენეს სულ პატარა მუცელი ჰქონდა, ოცნება აუსრულა და ჰარი იპოვა, რადგან როგორც უთხრეს ჰარის მამინაცვალი რომელიღაც კომპანიაში მუშაობდა, იმ კომპანიასთან გაბრიელმა ხელ-შეკრულება დადო და დესმაც ჰარის ნომერი მისცა, გაბრიელმა ეგრევე დაურეკა და თხოვა რომ მისი ცოლი ენახა რომელიც სულ რაღაც 16 წლის იყო და 2 თვის ორსული... ჰარიმაც დიდი იამოვნებით გავიცნობო და ადგილზე შეუთანხმდა, როგორც გაბრიელს უთხრა ყველა მოყავდა... აღარ დააცადა ისე წაიყვანა ელე რომელიღაც შენობასთან და კარზე ზარი დარეკა" -მეტყვი სად ვართ?-უთხრა ელენემ და ქმარს ახედა -ეხლავე დაიცა-კარი ქალმა გააღო, შავი თმით და მომხიბლელი ღიმილით-"გამარჯობათ ქალბატონო ანე, თქვენ ქმართან ვარ" -"გაბრიელ წერეთელი ასეა?" -"დიახ მემ!" -"მობრძანდით"-შეიპატიჟა, ელე გაკვირვებული უყურებდა -"დედა მაისური მინდა"-ჩამოვიდა კიბიდან და გაშეშდა, თვით ჰარი სტაილსმა დაინახა ულამაზესი ელენე და იქვე მოინუსხა მისით -"მე გაბრიელი ვარ!" -"ტელეფონზე დამირეკე ასეა? ეს თქვენი?" -"ცოლია..." -"ჰარი? აქ? გაბრიელ! ეს როგორ მოახერხე?"-ელენე გაკვირვებული უყურებდა და აზრზე ვერ მოდიოდა -"გამარჯობა ელენე, მე ჰარი ვარ"-ხელი ჩამოართვეს და ელენე ჩაეხუტა -"აიი ერ ვიჯერებ, აქ ხარ" -"დაიჯერე, დაიჯერე... ანუ 2 თვის ხარ?" -"კი, 2 თვის და რაღაც დღეების!" -"გოგოა თუ?" -"არ ვიცი ჯერ... ღმერთო გავაფრენ... გაბრიელ მადლობ"-ქმარს მოეხვია და ლოყაზე აკოცა -"აი ჰარი შვილო შენც მომიყვანე გოგო რა მოხდება?" -"დე ნუ დაიწყებ..."-გაუცინა ჰარიმ და ელესთან რამდენიმე ფოტო და ვიდეობიც გადაიღო, ასევე მოკითხვა მომავალ ბავშვს... "გაბრიელმა ძველი ბავშვობის ოცნებები აუხდინა, შეხვდა საყვარელ ბენდს და მის საყვარელ ბენდის წევრს... ელენეს ბედნიერებას საზღვარი არ ჰქონდა... მისულებმა მალევე დაიძინეს და შემდეგ დღეს გაემზადნენ თბილისში დასაბრუნებლად!..." ............................................................ (2 თვის წინ) "როდესაც ელენემ დამირეკა და დედამისზე მითხრა, შევშინდი და მასთან წავედი, უნდა მომევლო, რომ გამოჯანმრთელებულიყო, მივედი თუ არა მანქანით გიგი დამხვდა, გადმოვიდა და შემომხედა, კოცნის მერე 3 დღე არ დაურეკავს, არც მერე დაურეკავს, 1 კვირაზე მეტი ეგრე გავიდა და ბედავს და მხვდება კიდევაც, გვერდი ავუარე და სახლისკენ წავედი" ............................................................ -ნინუც მოიცა!-გაეკიდა და გააჩერა -შემეშვი -აქ რას აკეთებ?-თქვეს ორივემ და ერთმანეთს თვალებში ჩახედეს -მე ელენემ დამირეკა და მთხოვა რომ მოვსულიყავი... -მე გაბრიელმა... -შეგიძლია წახვიდე მე მივხედავ -მოიცა რა... რაზე მიბრაზდები?-დაიჭირა და აკოცა... გოგონა ხელებს იშველიებდა რომ მოეცილებინა მაგრამ გიგი მას იჭერდა რომ არ გაქცეოდა -დამანებე, შემეშვი გთხოვ-უთხრა ნაღვლიანი ხმით და თვალებში ჩახედა-გიგი შემეშვი -გოგო რას მთხოვ იცი? შეუძლებელს! რანაირად გაგიშვა როცა გითხარი რომ ჩემი ყველაფერი ხარ, ალქაჯო კარგი რა... მიყვარხარ! -მე არა! -ვაა ეს ვინაა... და რატომ აღარ? -იმიტომ რომ 3 დღეა არ დაგირეკავს რაც ეგ მითხარი, მერე სულ დამივიწყე და კვირაზე მეტი იყო რომ შენზე არაფერი მსმენია... ჩემს გრძნობებზე თამაშობ არა? გინდა გამაგიჟო? რა გინდა? შევიშალო? შენი სიყვარული მკლავს გიგი... -მე კი შენი მონატრება მიღებს ბოლოს ალქაჯო, არ შემიძლია თავი დაგანებო, უბრალოდ უშენობა აღარ მინდა -მაშინ რატომ გაუჩინარდი? -გოგო რა გითხარი მე? ვმუშაობ ნინუც ვმუშაობ! ეხლა იქიდან მოვდივარ... -ანუ? -ანუ საქმეების გამო ვერ მოვიცალე... -მე მეგონა...-გიგის გაეცინა და ჩაეხუტა -ვაიმე რა ჩურჩუტი ხარ! რით ვერ შეუშვი მაგ ტვინში რო მიყვარხარ...-ნინი ძლიერად მოეხვია ბიჭს და გაუცინა -შენ მანერვიულებ, ვერ გიტან! მასხარა ხარ-მოცილდა და სახლისკენ წავიდა -კიდე მიბრაზდები?-დაეწია -არა! უბრალოდ ნანა ვნახოთ... -აა ჰოო, მაგრაამ...-შეაჩერა და მისკენ მისწია -გიგი აქ არა, მოიცა... გამიშვი ეხლავე-ხელები უფრო ძლიერად მოხვია და აკოცა-დამპალო!-მოიცილა და კარი შეაღო -ნინი?-ნანა გამოვიდა და გოგონას შეეგება -ნანა როგორ ხარ?-მივიდა და მოეხვია -კარგად მადლობ, ცოტა თავი მტკივა და არამიშავს წამალი დავლიე... -ჩამოჯექი და მითხარი რა გავაკეთო -ნანაჩკა...-დაუძახა გიგიმ და მოეხვია -გიგი შვილო როგორ ხარ? როგორ გაიზარდე ამ ერთ კვირაში რა არის... -აბაა, მე ყოველდღე ვმაღლდები და თან ვვარჯიშობ-გაუცინა და ჩამოსვა-ეხლა აბა რა უნდა ჩემს ბიცოლას? -შენი ცოლიი მინდაა გიგი ცოლიი! -ოოო ეგ მალე იქნება ნანაჩკა მოიცა, ჯერ გოგო შემოვირიგო უკეთ და ქორწლიც იქნება, შენ ნუ ღელავ! -იცოდე შენს შვილებს ნდა მოვესწრო... -ეგ ასიანი ბიცო, იმისთანა შვილიშვილს მოგიყვანთ, უჰჰ დედასავით ლამაზი იქნება უეჭველი... -ოჰჰ გიგი რა იცი რო ლამაზი იქნება?-არც ნინი ჩამოუვარდა-ალბათ მახინჯი გოგოა -რასაა რო ლაპარაკობ ქალო, ჰა? ეჭვი გეპარება ჩემ გემოვნებაში? ალქაჯია ბიცო, მაგრამ ისეთი ალქაჯია ყველას რომ სჯობია...-ნანას გაეცინა გიგის ლაპარაკზე და თავზე აკოცა -შენ ასაკი გემატება და ტვინი ისევ ისეთი ბატისი გაქვს... მე ჩემი შვილი გამოგიგზავნე დააწყნარებსთქო და აქეთ იმან უნდა დაგამშვიდოს... ისე რა ხდება? სად არიან? -ნუ ღელავ ნანა ლონდონში წაიყვანა გაბრიელმა და კარგად არიან, ველაპააკე და გაბრიელს ეძინა! -კარგია დაისვენოს ჩემი სიძე ბევრს მუშაობს, მეცოდება კაცი უკვე! -ეჰჰ ბიცო იმდენი საქმე მაქვს დილით მდივანმა მკითხა საბუთები სად წავიღოვო და ვუთხარი თავზე დამადევითქო... ალბათ დამადებდა სულელი რომ ყოფილიყო, რადგან ძალიან სერიოზულად გამომივიდა... "ასე დაყვეს 3 დღეც, ნანასთან რჩებოდნენ და ახალისებდნენ, მერე კი ნანამ გამოყარა "წადით ეხლა ერთმანეთით დატკბით"ო რადგან გაიგო რომ ის ალქაჯი ნინი იყო, გიგის შემთხვევით დაეძახა და როდესაც ნანამ გაიგო სიცილი აუტყდა, ეს ორი კი 3 დღე, ჯერ მთაზე იყვნენ კემპინზე, შემდეგ კი ბათუმში ჩავიდნენ 1 თვით დასასვენებლად, ბოლოს კი გიგიმ სახლში წაიყვანა, რომელიც ტყეში იმყოფებოდა... იქ კი მხოლოდ 1 კვირა დაყვეს, ხან სიმინდებს წვავდნენ, ხან ცხელ შოკოლადს სვავდნენ და ფილმებს უყურებდნენ, როდესაც 2 თვე გავიდა ისევ თბილისში დაბრუნდნენ..." .....................…..……….....………… (დღევანდელი დღე) -გიგი...-ჩამძახეს ყურში და შემანჯღრიეს-...გიგილო!-ეხლა უფრო გავარკვიე თუ ვისი ხმა იყო და წამოვხტი -ელეენეეე-ძლიერად მოვეხვიე და გულში ჩავიკარი-როგორ მომენატრეეე, ჩემი დაიკო -მეც მომენატრე!!! ნუ გაგვჭყლიტე -გაგჭყლიტეთ? თ? -მალე დისშვილი გეყოლება -არარსებობს-წამოვხტი და დავატრიალე-ვაიმეე რა კაია, ჩემი დისშვილი, აუუ ტოო ბავშვი, აუუ ჩემი სიძე რა დღეში იქნება, სად არის მივულოცო უნდა -გოგასთან-წარმოთქვა და გამიღიმა -უნდა დაელაპარაკო! -მერე იყოს... -არა ეხლავე! -კაი კაი... მაინც ვერ გავექცევი ლაპარაკს, ჯობია გავარკვიოთ! -წამოდი-ხელი მოვკიდე და ქვევით ჩავიყვანე-მაა...-დავიყვირე თუმცა ტყუილად, გაბრიელთან იდგა და ლაპარაკობდა -რა იყო გიგი?-შემობრუნდა და სევდიანად გაგვიღიმა-ელე? ........................................................... ”დავინახე თუ არა გულმა ბაგაბუგი დაიწყო, მას ყოველთვის ვუყვარდი, ის ისედაც მამაჩემი იყო, ყოველთვიდ მივლიდა, მიფრთხილდებოდა... ცრემლები ჩამომიგორდა, ჯანდაბა ეს ორსულობის ბრალი ხომ არაა? რატომ ვტირი? კიბეებზე ჩავირბინე და ჩავეხუტე, ძალიან მიყვარდა, გოგა მართლა მამაჩემი იყო, ისედაც მინდოდა მისი შვილი ვყოფილიყავი... ეხლა კი გიგი ჩემი ნამდვილი ძმაა და არა ბიძაშვილი, ეს ოჯახი ისედაც ჩემი იყო და ეხლა მითუმეტეს...” -მაა..-ამოვიტირე და გულში ჩავეკარი -ჩემო სიცოცხლე... მაპატიე აქამდე რომ ვერ გითხარი... ძალა არ მეყო მეგონა შემიძულებდი -არასდროს, არასდროს არ შეგიძულებ, შენ ისედაც მამაჩემი იყავი და იქნები... მართლა მიხარია რომ მამაჩემი ხარ, გიგი კი ჩემი ძმა... მაგრამ დედა? რატომ წავიდა? -გამბედაობა არ ეყო ორი უსაყვარლესი და ულამაზესი შვილი გაეზარდა! შეშინდა... მე კი სიამოვნებით გიყურებდი ჩემო ანგელოზო -იცი? მალე ბაბუა გახდები!-ვუთხარი და გავუცინე -მართლა? ორსულად ხარ? -ჰო, მალე დედა გავხდები! -გილოცავ, ჩემს ქალიშვილს გაუფრთხილდი ახალგაზრდავ-გაბოს დაუბღვირა და ხელი ჩამოართვა -აუცილებლად, თუმცა ძალიან ცელქია, ასე რომ მალე ჩემი შვილის და მისი ერთად გაზრდა მომიწევს -შეეჩვიე რადგან მალე პრიკაზების შესრულება მოგიწევს -რაც ჩემს ლამაზებს გაუხარდება იმას ვიზავ! -ჩემი თბილი-ეხლა გაბოს ჩავეხუტე და ხელები მოვხვიე -გიგი მოვედი-გაისმა ნინის ხმა და მეც მის მხარეს გავიხედე-ააააააა ელეეე-გამოიქცა და ჩამეხუტა -ნელა გოგო ორსულად ვარ, მუცელი ჩამწყდება-გავუცინე და მოვეხვიე -მართლა? ჩემს გამო? მაინც გამიკეთეთ ჰო? არა რაა მე რო ვარ, ისე თქვენ ვერც მოახერხებდით, ისე მეორეზეც შეკვეთა უნდა მოგცეთ თუ მოახერხებთ? -შენ ნუ ღელავ რამეს ვიზავთ-გავუცინე და ისევ ჩავეხუტე-ისე აქ რა გინდა? -ჩემი ალქაჯი ჩემთან ცხოვრობს, არ შეიძლება?-გიგიმ ხელი მოხვია და ჩაიხუტა... მოიცა ესენი? -დამპლებოო-დავიბუზღუნე და ტუჩები გავბუშტე-რატო მიმალავდით? ერთად ხართ? და მე არ ვიცოდი? -როდისღა მეთქვა შენ და შენი ქმარი რო ცელქობდით?-გამიცინა გიგიმ და თვალი ჩამიკრა -ენას ამოგაცლი -კარგით ბავშვებო გეყოთ, მე მაგვიანდება სამსახურში, კარგად შვილებო-შუბლზე მაკოცა და წავიდა -აბა გეგმები ამოღერღეთ! -ჯერ სახლში წავალთ! -აუ გაბო წამო კლუბში -წამო წამო, ელე მარტო მიხვალ? -კი არაა პრობლემა წადი, მაგგრააამ... ვინმე ქალთან რო მიხვიდე ყურებს დაგაჭრი და იმას მოვკლავ-გავუცინე და ნინის ჩავეხუტე-გამომიარე ხოლმე... -კარგი-გამიღიმა და გამაცილა, მეც ტაქსით ჯერ დედასთან გავიარე და მამაც ვნახე, გამოჩენილა და უკეთაა, მერე სახლში წავედი და მალევე თვითმფრინავში გამოუძინებელს გემრიელად თბილ საწოლში დავიძინე... ............................................................ ”სახლში მარტო ვიყავი, გიგი და გაბო კაი ხანია წასულები იყვნენ, გოგა ძიამ კიდე დარეკა და გამაფრთხილა რომ არ მოვიდოდა, რაღაც შეხვედრა ჰქონდა და ღამე ქაღალდები ჰქონდა მოსაწესრიგებელი... მეც ტანსაცმელი გავიხადე და ლიფის და საცვლის ამარა შევწექი, რადგან გიგის საქციელს ეტყობოდა ღამე არ მოვიდოდა... მალევე ჩამეძინა, თუმცა როცა ღრმა ძილში ვეშვებოდი ვიღაც ოთახში შემოვიდა და საწოლიც ჩაიზნიქა, მეშინოდა საშინლად შემეშინდა... უცებ გადავტრიალდი და დავიკივლე” -ჩშშ რა გაკივლებს-გაეცინა გიგის და პირზე ხელი ამაფარა, თვალები გადავატრიალე და მხრები ავიჩეჩე-იცი რა გემრიელად გამოიყურები?-მოვეშვი, როცა მისი ცივი ხელი ჩემს ახურებულ სხეულს შეახო და ნელა ფეხამდე დამისვა, გული ამიჩქარდა, ეხლა მუხელზე დამისვა და ჩემი მუცელიც უცებ ხან ზევით აქანდა ხან ძალიან ჩაიზნიქა-რატომ გეშინია ჩემი?-საშინლად თბილო ხმით მითხრა და ყელში მაკოცა, თვალები დამეხუჭა, ხელი პიროდან მომაცილა და ყელზე ბალიშები დამისვა, ავცახცახდი, სულ გამაჩუმა-ნინი, იცი როგორ მინდიხარ?-ყურში ჩამჩურჩულა და ბიბილოზე მაკოცა-თავს ძლივს ვიკავებ რომ აქვე არ მიგისაკუთრო, ძალიან მიყვარხარ... -გ..გი..გი... მმ..მმე... -ჩშშ... სიტყვები არაა საჭირო -გიგი მთვრალი ხარ! -მერე? შენ გგონია ფხიზელი არ მინდიხარ? -გიგი ხვალ... -არ ვინანებ, მთავარია შენ არ ინანო... -გიგი... მე...-უნდა გამომეფხიზლებინა, მართალია მეც მინდოდა მისი ვყოფილიყავი, მიუხედავად დიდი შიშისა მაგრამ მაინც... ნელა წამოვაყენე და ვაკოცე...-გამომყევი-ამოვიჩურჩულე და ნელა უკან დავიძარი, ისიც მომყვებოდა, დუშ კაბინაში შევიყვანე და უცებ ცივი წყალი მოვუშვი -ჰეიი-დაიყვირა და ჩამომხედა-გაზღვევინებ -ჯერ გამოფხიზლდი, მეშინია მთვრალი კაცების, არ მინდა ხვალ... -ნუ ღელავ... ისეთი მთვარი არ ვარ როგორიც გგონია-გამიცინა და მაკოცა -მატყუებდი? -ჰომ-თვალი ჩამიკრა და ხელში ამიყვანა -დამსვი, აღარ გელაპარაკები -ნუ მეძაბები-გამიცინა და საწოლზე მიმაგდო, ჩემს ზემოდან მოექცა და ისევ მაკოცა-მაპატიე მაგრამ რაღაც უნდა გითხრა -გისმენ -ხვალ იტალიაში მივფრინავთ! გვიან -რა? -მინდა ბოლოჯერ დავტკბე შენით, მაგრამ გეფიცები ჩამოვალ, გპირდები! -უნდა მიმატოვო? -არა პატარავ, არასდროს ჩემო სიცოცხლე, გეფიცები ჩამოვალ და გნახავ, მაგრამ... მაპატიე ჩემო სიცოცხლე, ჩემო ლამაზო, ჩემო პატარა ჩშშ ნუ ტირი გთხოვ-თვალები ნახად დამიკოცნა და ჩამიხუტა -მაკოცე გთხოვ-ავიწიე და ვაკოცე, ის მიდის, მტოვებს, მინდა მისი ვიყო, არ მინდა ისე წავიდეს... -მიყვარხარ ალქაჯო... -მეც მიყვარხარ ჩემო მასხარა-გამიცინა და ისევ მაკოცა, ისეთი ნაზი იყო, თბილი, იმდენად თბილი იყო... ვერ მივხვდი როგორ მივედით იმ მომენტამდე რომლისაც ასე მეშინოდა -მზად ხარ? არ ინანებ? -არასდროს, გეფიცები არასდროს არ ვინანებ! -მიყვარხარ-მითხრა თუ არა დიდი ტკივილო ვიგრძენი, ცრემლი თავისით მოწყდა სახეს და ბალიშს დაეცა-მაპატიე, ეს ტკივილი მაპატიე, გთხოვ მაპატიე-თბილად მაკოცა და კიდევ ერთხელ ვიგრძენი ყრუ ტკივილი, რომელშიც სიამოვნების მცირე ნაპერწკალმა გაიელვა... მე მისი ვიყავი, იმ წამს ჩვენ ორნი ერთნი გავხდით, მივხვდი რომ ის იყო ერთადერთი ვინც მთელი ცხოვრება მჭირდებოდა, ვისაც ვუყვარდი და ასე მიფრთხილდებოდა...-მიყვარხარ ალქაჯო, ჩემი ხარ, მთლიანად ჩემი-გამიღიმა და ტუჩებზე თბილი კოცნა დამიტოვა, შემდეგ კი გვერდით მომიწვა და თბილად ჩამიკრა გულში -მითხარი რომ არ მიმატოვებ... -პატარავ ამას როგორ ამბობ? განსაკუთრებით კი ამ ყველაფრის შემდეგ, როგორ მიგატოვო? იცი როგორ მიყვარხარ? იცი ჩემს გულს როგორ სჭირდები? ძალიან, ძალიან მიყვარხარ -მეც ძალიან მიყვარხარ გიგი, ჩემი სიცოცხლე ხარ, უშენოდ აღარ მინდა-ძლიერად მივეკარი და ამდენ ემოციებში ძლივს ჩამეძინა... დილით გამეღვიძა, ხელი გადავწიე და სიცარიელე დამხვდა, თავი წამოვწიე და ზეწარი მკერდთან მოვიკარი, ნელა წამოვდექი, ზეწარზე სისხლი შევამჩნიე და წუხანდელი გამახსენდა... წამითაც არ მინანია, მე ის მიყვარდა და ვიცი მასაც ძალიამ ვუყვარდი... ოთახს თვალი რომ მოვავლე და გიგი ვერ ვიპოვე გავიფიქრე რომ უკვე მიმატოვა და წავიდა, იტალიაში გაფრინდა, დაუმშვიდობებლად...” -გიგი...-ამოვისლუკუნე და საწოლზე დავემხე, ის ბალიში ჩავიხუტე რომელზეც თავი ედო და ხარბად შევისუნთქე მისი სურნელი-მიყვარხარ ჩემო სიცოცხლე, ძალიან მიყვარხარ-ბალიშს ხელი დავუსვი და გულში ჩავიკარი, ცოტახანი ასე გავატარე, ვიტირე, ვინერვიულე, არც კი ვიცოდი რა იქნებოდა, რა მოხდებოდა! ფანჯარას მივუახლოვდი და ქვევით ჩავიხედე, ელენე იყო! გამიკვირდა როცა რაღაც დიდი დაფა აიღო... იქ კი ერთი სიტყვა ეწერა ”Will” , მეორე დაფა კი გაბრიელს ეკავა ”You” ძალიან გამიკვირდა, რადგან გოგა ძიაც დავინახე დაფით ხელში ”Marry” და გულმაც ამ დროს შეწყვიტა ფეთქვა როცა ჩემი გიგიც გამოჩნდა ”Me?” ეს ოთხი დაფა შეერთდა და მეც ცრემლები გადმომცვივდა, თან მეცინებოდა, საცვლით და ბიუსჰალტერით ვაპირებდი ჩარბენას როცა გამახსენდა და აბრეშუმის ხალათს დავავლე ხელი და ჩავირბინე, გიგიც იქვე იდგა, ბაღში გავიქეცი და მთელი ძალით შევახტი... ჩემზე ბედნიერი არავინ იყო... ის აქ იყო, ჩემთან!” -მეგონა წახვედი, რატომ შემაშინე? -მაპატიე ჩემო ალქაჯო მაგრამ რამენაირად ხომ უნდა მომეფიქრებინა როგორ მეთხოვა რომ იტალიაში წამომყოლოდი, ჰო და ეს წინადადება მომაფიქრდა, თანახმა ხარ? -ჰო, ჰო, ჰო თანახმა ვარ-გავუცინე და ვაკოცე, ჩემზე ბედნიერი ადამიანი იმ წამს მგონი არავინ არ იყო, მე მისი ცოლი? ეს რაღაც უცნაურად ჟღერდა -გამომყვები ცოლად? -გამოგყვები! -ჩემს პრიკაზებს აიტან? -ავიტან! -ძალიან გეყვარები? -ძალიან! -მაინც? -გადაუყვარებლად! -ნუთუ ყოველ დღე ჩემს საქციელს გაუძლებ? -გავუძლებ, გავუძლებ!-გამიცინა და მაკოცა -წამოხვალ ჩემთან ერთად იტალიაში? -წამოვალ, ყველგან წამოვალ სადაც შენ იქნები!-გავუღიმე და ჩავეხუტე -დაქალი მითხოვდებაააა...-ელენემ ტაში შემოკრა და გადაგვეხვია-ძმაო იცოდე იქ მეც ვიქნები და აბა ჩემი გოგო გააბრაზო.. -რა თქვენც?-გამეცინა -გაბო და მე კომპანიონები გავხდით დაა... ისინიც იქ აპირებენ ცხოვრებას-გამიცინა გიგიმ და შუბლზე მაკოცა -აააა რა მაგარია, ბავშვი ჩემთან დაიბადებააა, ჩემი მულის შვილი-გავუცინე და მუცელზე მოვეფერე... ........................................................... ”გადიოდა დღეები! თვეები! გიგიმ და ნინიმ ჯვარი იტალიაში დაიწერეს და დაქორწინდნენ, ქორწილში პატარა ელენე 4 თვის ორსული იყო, პატარა საყვარელი მუცლით, გაბრიელი კი მის ყველა სურვილს ზუსტად ასრულებდა, ღამე დგებოდა და ნაყინი საწოლში მიჰქონდა, ელენეკოც კოცნით ასაჩუქრებდა, ქორწილს რაც შეეხება გიგიმ და ნინიმ ქართულო ცეკვები იცეკვეს, იტალიელები გაგიჟდნენ და ცოტა მათაც შეასწავლეს...” -მოდი მეცეკვე დაო-გიგიმ ელენე დაიწვია და ორსული ლამაზად აცეკვა, გაბრიელი კი სიყვარულით უყურებდა ცოლს და ბედნიერებას ისიც ასხივებდა -აღარ შემიძლოა მორჩა-გაიცინა ელენემ და ქმარს ჩაუხტა კალთაში -დაიღალე? -შენი შვილი არ მასვენებს! -ნეტა ვინ არის? -შენ ვინ გინდა? -ორივე ძალიან მინდა... -რაღაც უნდა გითხრა... -გისმენ!-გაუკვირდა მამაკაცს და ელეს ახედა -იცი? მალე ტყუპების მამა გახდები!-გაუცინა და აკოცა -მართლა? ბიჭები? გოგოები? -ორივე გაბო ორივე-გაუცინა და ჩაეხუტა -ჩემო ლამაზოო, ერთი სული მაქვს ორივე ვნახო... -მალე გავა ეს დროც! ”გიგის და ნინიკოს რაც შეეხებათ ჯერ არ დაორსულებულა ნინი, პირველ ღამემ უშედეგოდ ჩაიარა, ქორწილის ბოლოს კი მშვენიერი მეორე ღამეც გაატარეს სიყვარულში და სიხარულში, რამდენიმე თვის შემდეგ კი მშვენიერი დღეც დადგა და...” -გაბრიელ-დაიწუწუნა ელენემ და ქმარს აკოცა -რა იყო ჩემო ლამაზო? -გაბო წ....ბი დავღვარე-შეიშმუშნა გოგო და ტკივილისგან წამოიკვნესა -ცოტაც პატარავ ეხლავე-გაბრიელმა სპორტულები ამოიცვა და გოგონა ხელში აიყვანა, მანქანაში ჩასვა და საავანდმყოფოში გააქანა... გზაში კი გიგის დაურეკა -”რომელი საათია იცი?” -გიგი ელეს მშობიარობა ეწყება საავანდმყოფოში მიმყავს, ბავშვების ნივთები და რამე რუმეები ოთახში დამრჩა გაიარეთ და წამოიღეთ! -”კარგი კარგი მიდით და მე და ნინიც წამოვალთ!” -კარგი-გაუთიშა და ელეს ხელი ჩასჭიდა-გაუძელი ლამაზო ცოტაც -მტკივა გაბო! -ვიცი პატარავ, მაგრამ ბავვების გამო ცოტაც გაუძელი-თავი დაუქნია და ხელი უფრო ჩასჭიდა ”მალევე მივიდნენ, გაბრიელმა გოგონა ხელში აიყვანა და საავანდმყოფოში შეიყვანა, მათაც დააწვინეს საკაცეზე და შეიყვანეს, გაბრიელსაც ჩააცვეს ლურჯი ხალათი და შიგნით შეუშვეს” -გაბრიელ-დაუძახა გიგიმ და შევარდა -გაბო ელე? -შეიყვანეს, მეც შევალ ეხლა აქ იყავით-გაბრიელიც შევიდა და ელეს მიუახლოვდა რომელოც ტკივილისგან ყვირილზე გადადიოდა -გაბრიელ მტკივა-ამოისლუკუნა გოგონამ და ხელი ჩასჭიდა -ცოტაც პატარავ!-გაუღიმა და შუბლზე აკოცა -მალე გამოვა გთხოვთ გაიჭინთეთ!-უბრძანა ექიმმა და ნაყოფს შეეშველა -აააააა-დაიკივლა გოგონამ და თავი წამოსწია -ცოტაც!-შესძახა ისევ და მალე გაისმა ბავშვის ხმა მთელ ოთახში-მეორეცაა, ბავშვი დამიჭირეთ-გამოართვეს და ეხლა მეორეც გამოიყვანეს...-ორივე რიგზეა, ტირიან რაც მთავარია-ქალებმა ჭიპლარი გადაუჭრეს და ორივე წაიყვანეს -ოროვე რიგზეა ელე, ჩვენი პატარები კარგად არიან, ჩემი ძლიერი გოგო, ჩემო პატარა-შუბლზე კოცნიდა და გოგონას ცრემლებს უშრობდა -ხომ კარგად არიან? -ორივე რიგზეა ეხლავე მოგიყვანთ-გაუღიმა მედდამ და ბავშვები მკერდზე დაუწვინეს -დეე... ჩემო პატარა, ჩემო სიცოცხლე-ეფერებოდა პატარა ლამაზ გოგონას და თითს ხელთან უთამაშებდა-ჩემი ლამაზი გოგო, დედიკოს სუნთქვა, გაბრიელ ნახე რა პატარაა -გამარჯობა პატარა პრინცესა, ელე ეს მართლა ხდება? თუ მესიზმრება? ღმერთო რა საყვარელია... -ესეც პრინცი-ეხლა ბიჭი მიუწვინეს და ისიც დას მიეხუტა -ჩემი სიცოცხლე, გაბო ნახე ეხუტება-გაუცინა და ორივეს შუბლზე აკოცა -დაიკო ძალიან უყვარს! -ეხლა პალატაში გადაგიყვანთ და მერე ბავშვსაც მოგიყვანთ-გაუღიმა მედდამ და ბავშვები გამოართვა -ჩემო სიცოცხლე, ჩემო ლამაზო-ტკბილად აკოცა და გაუღიმა -გაბრიელ კიდევ მომიყვანენ? -ჰო ჩემო ლამაზო, ჩვენია ორივე, ნეტა გენახა როგორ აბანავებდნენ... -უკვე მენატრებიან-ამოისლუკუნა გოგონამ და გაბრიელს ჩაეხუტა -ეხლა პალატაში წავალთ, თქვენ გარეთ დაგველოდეთ -კარგით-გაუღიმა გაბომ და გავიდა -აბა? -ტყუპები, გოგო და ბიჭი-გაუცინა გიგის და მოეხვია -გილოცავ ძმაო, ვაა ტყუპების ბიძა? ეგ უკვე ვახ! -გილოცავ გაბო-ნინიც მოეხვია და გაუცინა -მადლობ ნინ... ”რამდენიმე წუთში ელე პალატაში გადაიყვანეს ბავშვებიც იქვე დაუწვინეს და ახალი ტანსაცმელიც მოარგეს, ორივე ულამაზესი იყო, ელენე თვალს ვერ წყვეტდა... მალე სახლშიც გამოწერეს და იქ განაგრძეს ამ ორი საყვარელი ბავშვის აღზრდა... მალე ახალი ამბავიც იყო რომელიც სახლში კივილით გაისმა ”ელეეეე ორსულად ვარ” და ეს იყო ის წამი როცა ელენეს გაახსენდა წარსული ცხოვრება, უყურებდა ქმარს რომელსაც პატარა ანდრეა ეჭირა და პატარა ბარბარე რომელიც ნინის და გიგის გულებს ახარებდა და ფიქრობდა ”აი ჩემი დიდი ოჯახიც, მხოლოდ მე და ის!” ეს იყო ის ამბავი რომელიც მხოლოდ ”შენ და მას” ეხება, მხოლოდ თქვენ ორს და არა სხვას! ნინიკომ პატარა პრინცი სანდრიკო აჩუქა გიგის და ამ ოჯახშიც დაიდო ორ ბიჭმა და ერთ პრინცესამ ბუდე! და ეს ყველაფერი იმიტომ რომ დამთხვევები არ არსებობს!” -შემეშვი-დაიყვირა გოგონამ და ბიჭის მოცილება სცადა -მაინც ჩემი გახდები -შემეშვი ღორო, გამანებე თავი! მიშველეთ -ხელი არ დააკარო-ვიღაცამ უკნიდან უცნობი გოგონას სხეულს მოაცილა და ძირს დაანარცხა, მეორე მანქანიდან გადმოხტა და ბიჭს მუცელში ფეხი უთავაზა -მეორედ შეეხები და მოგკლავ შენი დედაც... ბარბარე კარგად ხარ?-ანდრეა ბარბარეს მიუახლოვდა, გაიხადა და შემოსაცმელი შიშველ სხეულზე შემოახვია-დაიკო კარგად ხარ? ბაბი შემომხედე - გაეკარები კიდევ ერთხელ და გეფიცები განანებ! -სანდრო შეეშვი მაგ ახვარს, ა, ქალის პატივისცემა არ იცის! -ანდრეა მართალია, შენზე ფეხებსაც არ გავიწმენდ, ბაბი კარგად ხარ? -სანდრო-გოგონა მოეხვია და გულზე მიეკრა-სახლში მინდა -სანდრო ჩემი და წაიყვანე რა, მე ამას მივხედავ...-უცებ ტელეფონზე დარეკეს-გისმენ გაბრიელ -”შვილო სად ხარ?” -მამა გარეთ ვარ ბაბი ჩემთან და გიგი ბიძიას ბიჭთანაა დამშვიდდი-გაიცინა და ბიჭს კიდევ ერთხელ უთავაზა, მერე კი სანდროს მანქანა თავად დაძრა და სარკიდან ბაბია გახედა რომელსაც სანდროზე მოკუნტულს ძმას თვალს არ აშორებდა -”რამე მოხდა და მიმალავ?” -მე...-ბაბიმ ტყუპისცალს თავი გაუქნია და მანაც გაუღიმა-არა მა არფერი, მალე მოვალთ!-გაუთიშა, მანქანა გადააყენა და დას მიუბრუნდა-შენ თავს არავის დავაჩაგვრინებ, ჰო იცი არა? მე და სანდრო ყოველთვის იქ ვიქნებით სადაც შენ... შენ რომ გტკივა მეც მტკივა... -იმიტომ რომ ტყუპები ვართ კრეტინო-გაუცინა ძმას და მუშტი მუშტზე დაარტყა -სამუდამოდ? -სამუდამოდ-გაუღიმა და სანდროს მკერდზე მოთავსდა, ანდრეამ მანქანა დაქოქა და უსასრულობისკენ წავიდა... იქ სადაც ყოველთვის დიდი სიხარულით მიდიოდა... ”სახლში”! (დასასრული) |
 |
ტესტები
სხვა გვერდები
აქტიური მწერლები
აქტიური მწერლები
.:დღის აქტიური მკითხველი:.
ყველაზე მნიშვნელოვანი ცხოვრებაში არის?
ყველა გამოკ
.:შემოგვიერთდით FACEBOOK-ზე:.
