ყველაფერი კარგად მიდიოდა, სალი ძალიან მომეწონა, ძალიან შინაურული და კონტაქტური გოგო ჩანს, აკო ხან მე მასწავლიდა ბურთის სროლას, ხან სალოს. ჩემი სროლის ჯერი რომ მოვიდა, ვისროლე და მოვარტყი მართალია ყველა არ წამიქცევია მაგრამ 3 დარჩა. ზუსტად ამ დროს, ბურთი სანამ მიგორავდა ხმა გავიგე ,,საღოლლ ზურიიიი“, უცბათ დამხცა, არ ვიცი რატომ, თავი უცბათ მივატრიალე იქით საიდანაც ხმა გაისმა და ზურა დავინახე, მიყურებდა თან ირონიული თან რაღაც გამომწვევი თვალებით, უცბათ მოვტრიალდი არ შევიმჩნევთქო ვიფიქრე მაგრამ ჩემსკენ წამოვიდა და მომესალმა
- რა პატარაა ეს თბილისი არაა, როგორ ხარ?
- შენ აქ რა ჯანდაბა გინდა? (თვალები დავუქაჩე, ჩურჩულით ვკითხე და უკან გავიწიე, გადასაკოცნელად როცა წამოვიდა. არ მინდოდა აკოს ეს ყველაფერი შეემჩნია, მაგრამ ის უცბად გაჩნდა ჩემს გვერდით და ამ უტიფარმა აკოს მიმართა)
- გამარჯობა ძმაო მე ზურა მქვია (ხელი გაუწოდა აკოს )
- ალეკო (აკომ ხელი ჩამოართვა და გადმომხედა, თვალებით აშკარად მეკითხებოდა ვინ არის, აქამდე რატო არ მინახიაო)
- სასიამოვნოა, მე მარიამის მეგობარი ვარ (რაოოოო? ვინ ვაროოოო? მომესმა? მეგობარიოოო? როდიდან გახდა ეს იდიოტი ჩემი მეგობარი ნეტა)
- სასიამოვნოა, მე მისი ძმა ვარ, ეს კი ჩემი საცოლეა სალომე
- მოხარული ვარ, რომ გაგიცანით და უფრო მოხარული ვარ, აქ რომ შეგხვდით (სიტყვა დაამთავრა და რაღაცნაირად გადმომხედა, ვიტყოდი თბილად გადმომხედათქო, მაგრამ მისგან შეუძლებელია სითბო)
- კაი გავაგრძელებთ ჩვენ. აბა კარგად (მე)
- ალეკო ხოო ძმა? (მიუბრუნდა ისევ აკოს)
- კი აკოს მეძახის ყველა
- ესენი ჩემი იგივე ძმები არიან: სოსო, ლევანა, გაბო და მიშა, (ყველას ჩამოართვა ხელი და გაიცნო აკომ)
- გაიხარეთ ბიჭებო (აკო)
- ერთად რომ ვითამაშოთ წინააღმდები ხომ არ იქნები ძმა? (ზურა) (რაოოოოო? მეკაიფება? საიდან მოსდის ეს იდიოტური აზრები? ან ეს ყოველ სიტყვაძე ძმა რას ნიშნავს? მართლა ავადმყოფია ეს ბიჭი)
- რავი თუ გოგოებს არ აქვთ პრობლემააა? (აკო) (გადმომხედა აკომ, მე კი უცბად ვთქვი)
- არაა საჭირო, მარტოც კარგად ვერთობით (მარიამი)
- ხო მაგრამ ამ თამაშს ბევრში აქვს მუღამი, რავი თუ გადაწყვეტთ გამიხარდება (ზურა)
- დღეს გოგოების დღეა ამიტომ გოგოები წყვეტენ რა ურჩევნიათ მე უძლური ვარ (სიცილით თქვა აკომ, რაზეც ამოვისუნთქე)
- სხვა დროს იყოს, აკო წამო რა გავიდეთ ჩვენ? სადმე ვჭამოთ, დღეს მარტო ჩვენი დღეა (ვუთხარი თან გავუღიმე და ბოლო რამოდენიმე სიტყვა გარკვევით წარმოვთქვი, რომ არ შემოგვტენოდა ვაჟბატონი)
- რახან გოგოები წასვლას ითხოვენ უნდა დავემორჩილო, სხვა დროს იყოს (იცის რა ჩემმა ძმამ, სად როგორ უნდა მოიქცეს, გამიხარდა მხარი რომ ამიბა და სიამაყით გადავხედე ზურას, რომელიც ირონიულად იღიმოდა)
- რა გაეწყობა მაშინ, კარგი დროის გატარებას გისურვებთ (ზურა)
- თქვენც ბრატ
- მომავალ შეხვედრამდე მარიამმმ (ზურა)
აღარაფერი მიპასუხია ისე გამოვბრუნდი, გაბრაზებული ვიყავი რაღა აქ შემხვდათქო, თან მის სითავხედეზე ვმწარდებოდი მაგრამ აღარაფერი შევიმჩნიე და სალოსთან გავაბი ლაპარაკი. გადავწყვიტეთ კაფეში წავსულიყავით.


*****

- ბიჭო, რა მაგარი გოგოაა მარა, მაგის მორჯულებას ეხუმრები? (გაბო)
- ამან არ იცის თავი რაში გაყო, ჯერ დამაცადოს (ზურა) (თვალი არ მომიცილებია მარიამისთვის, რომელმაც გეგმები ჩამიშალა, ახლა კი მშვიდად მიაბიჯებდა გასასვლელისკენ)
- იმისი რა გითხრა, მაგრამ შენ რო გაყავი თავი მაგას ვატყობ (სოსომ თქვა და ზურას გარდა ყველას გაეცინა)
- ოო, ნუ როხროხებთ რაა, წავედი საქმე მაქ დასამთავრებელი.

გამახსენდა ტანსაცმელი და ისევ მისი კორპუსისკენ ავიღე გეზი, როცა მოვიდოდა დავუძახებდი და მივცემდი. ბიჭები ისევ იცინოდნენ და შევეშვი. მანქანაში ჩავჯექი და ჩემს თავთან დიალოგი გავმართე:
- არა, მაინც რა ჯიუტია? მოკვდებოდა ერთი ხელი რომ ეთამაშა?
- არა კიარ მოკვდებოდა, სიამაყე გაგუდავდა (ისევ მე გავეცი ჩემს თავს პასუხი და ისევ გავაგრძელე)
- ისე ერთი და იგივე ბოლო ექნებოდა ანუ. გავიფიქრე და ღიმილი ავიკარი სახეზე.
- არა რაა რას გადავეკიდე ამ გოგოს? მეც მაგრა მაკლია, დაილია გოგოები? ამ უტიფარ თხას რომ არ ვდიო?
- მარა ჯერ ასეთი არავინ რომ არ შემხვედრია და მართლა მინდა უკეთ გაცნობა?
ამ ფიქრებში ვიყავი გართული, ისევ მარიამის კორპუსს რომ მივადექი, ვფიქრობდი ისეთი ამაყია თავზე არ დამამხოს ეს პარკებითქო, მაგრამ სხვაგან ვერც დავტოვებდი, მისამართი ზუსტად არ ვიცოდი, არც გვარი ვიცოდი რომ გამეკითხა, ამიტომ გავრისკე და დაველოდე. დიდი ხანი ვფიქრობდი, ისე როგორ მიმეცა, რომ ცუდად არ მიეღო და გამოერთმია. ძალიან ბევრი ვარიანტი განვიხილე გონებით, მაგრამ ყველა ცუდად დამთავრდა, ამ ფიქრებში ვიყავი, ნაცნობი მანქანა რომ გამოჩნდა. საათს შევხედე და 22:27 იყო. ჩემს თავზე გამეცინა მთელი დღე მას რომ შევალიე, ასეთი არ ვარ, გოგო რომელიც უარს მეტყვის და აღარც ვუბრუნდები მას, მაგრამ მარიამმა რაღაცით დამიჭირა. ახლა იმაზე დავიწყე ფიქრი, აკოსგან როგორ გამომეყვანა ისე რომ არ გაეგო. მანქანა გაჩერდა და ჩემდა საბედნიეროდ მარტო მარიამმი გადმოვიდა. როგორც ჩანს ჯერ მარიამი დააბინავა აკომ და სალი მერე უნდა გაეყვანა. ამან გამახარა და სანამ მანქანა არ გავიდა უბნიდან, არც მე გადავედი. ვხედავდი მარიამი მეორე სართულს რომ აცდა, და გადავწყვიტე დამედგინდა მისი სახლი. ჩუმად ავყევი და 5 სართულზე ერთ კართან მივიდა. ,,აჰააა ანუ აქ ცხოვრობ პატარა ქალბატონო?“ გავიფიქრე და დავუძახე
- მარიამ (ამაზე შეხტა, არ მელოდებოდა, უფრო სწორად აშკარად ვერ მიხვდა, უკან თუ ვინმე მიყვებოდა)
- გადაირიე? გული გამიხეთქე
- ბოდიში... (ნერვები მომეშალა ჩემ თავზე, ბოდიში უკვე მერამდენედ მოვუხადე ამ 2 დღეში და სიამაყემ წინ გამისწრო შემდეგი სიტყვებით) მეგონა მიხვდი რომ მოგდევდი
- ფუ რა იდიოტი ხარ? რო მცოდნოდა მომდევდი, მოვბრუნდებოდი და კიბეებზე დაგაგორებდი. რა ჯანდაბას აკეთებ აქ?
- საქმე მაქვს შენთან და ასე უხეშად არ გინდა ლაპარაკი
- ლატარიაში მერგე ადამიანო? წადი რა შემეშვი! რას გადამეკიდე? მართლა მანიაკი ხარ?
- ცოტახნით ჩამოდი რა დაბლა, აქ როგორ დაგელაპარაკო (რახან მივხვდი რომ ბრაზდებოდა, გადავწყვიტე დამეთმო და მშვიდად დავლაპარაკებოდი)
- მე რას გეუბნევი არ მისმენ?
- გთხოვ... გპირდები 15 წუთზე მეტს არ გაგაჩერებ (მისი სახე რომ დავინახე, ისევ ჩხუბს აპირებდა აშკარად და უცებ მივაყარე) კაი 5 წუთი იყოს, ოღონდ წამო. რაღაცას განახებ და ვსო
- არცერთი წუთი აღარ მინდა გხედავდე. შე მე შვი. ( კარისკენ მივბრუნდი ხელი რომ დამიჭირა, რაზეც უარესად გავბრაზდი და ხელზე დავიხედე, მერე წარბ აწეულმა შევხედე სახეზე, ამოვისუნთქე და მივახვედრე ხელი გაწიეთქო)
- კაი რა გთხოვე ეგეთი? მართლა საქმე მაქ. იცოდე აქედან არ წავალ, სანამ დაბლა არ ჩამოხვალ. (ჩუმად იდგა და გაბრაზებული მიყურებდა, კიდევ ერთხევ მომეძალა ენაზე ეს სიტყვა თავისით) გთხოვვვვ
- ღმერთო მომეცი ძალა ( თქვა და კიბეებისკენ წავიდა)
- და ძალას რისთვის ითხოვ? ჩემი ძალა არ წავა? იცი რა ძლიერი ვარ? (ვცადე სიტუაცია განმემუხტა, მაგრამ აშკარად ცუდი იდეა იყო, ისე შემომხედა გავქვავდი)
- ვინმეს უთქვია შენთვის რომ ძალიან ცუდი მზერა გაქვს? რაღაცნაირი მწარე და ...
- თუ არ მოკეტავ, ავბრუნდები
ხმა აღარ ამომიღია, უბრალოდ გავიღიმე ჩემთვის. მანქანისკენ მივანიშნე დავჯდეთთქო რაზეც იგივე მზერა და შემდეგი სიტყვები მივიღე
- დროზე მანახე. დრო 5 წუთზე ნაკლები დაგრჩა
- მანქანაში მაქვს, ოღონდ მართლა, გთხოვ ისე როგორც არასოდეს არავისთვის არ მითხოვია. ცუდად არ მიიღო. დანაშაული მინდა გამოვისყიდო, რასაც მთელი დღეა ვცდილობ და აქამდე არ გამომივიდა. გამომართვი და წადი მერე. მაგრამ გამომართვი იცოდე.
- არ მიყვარს გაურკვევლობები, პირდაპირ თქვი რა გინდა
მანქანისკენ წავედი და უკნიდან პარკები გადმოვიღე. თან გულში ღმერთს ვთხოვდი, მართლა არ დაემხო ეს პარკები თავზე და დაეფასებინა ჩემი დღევანდელი ტანჯვა ამ საკითხზე. პარკები ნელა გავუწოდე
- ეგ რა არის?
- გამომართვი და მერე წადი. შეგპირდი 5 წუთი გაგაჩერებთქო და შევასრულებ კიდეც
- რა დევს? (ხმა უფრო გაიმკაცრა, თითქოს მიხვდა რა იყო)
- ნახე (გამომართვა და ცივად ჩაიხედა)
- ამას არ ავიღებ! არც ისტერიკებს მოვაწყობ, ვინ გგონივარ მეთქი, უბრალოდ გაქრი ჩემი ცხოვრებინდან და მორჩა, მე იმისთვის არ გატარებინე თავი, რომ ამ აზრამდე მისულიყავი. უბრალოდ ისეთი აქოთებული ვერსად ვერ ვივლიდი. მერე იმიტომ გაგაყვანიონე თავი რომ ერთი გითხარი გასამწარებლად და შენც კორპუსთან მობრუნდი. მეც სიამაყეს აღარ გადავაბიჯე. გასაგებია ეხლა? ესენი წაიღე და აღარასოდეს გნახო
- მე მოგეცი და თუ გინდა აგე სანაგვე და გადააგდე. კარგად (ყველაფერს მოველოდებოდი, ამის გარდა, ისე მშვიდი და გაწონასწორებული ჩანდა გამიკვირდა)
- მართლა გადავაგდებ იცოდე
- ხოდა გადააგდე!!! (უზომოდ გავმწარდი, იმიტომ რომ ყველა გზა მომიჭრა, მაგრამ უკან არ გამოვართმევდი, მართლა რომც გადაეგდო)
- რატომღაც მგონია რომ იოლად ვერ იპოვიდი ამას და თან ძვირი გქონია გადახდილი, ამიტომ გადასაგდებად ცოდოა, მაგრამ თუარ გამომართმევ მართლა გადავაგდებ
- ჩემი გითხარი. ძილინებისა
ვუთხარი და აღარ დაველოდე პასუხს ისე დავძარი მანქანა. უკანა სარკეში ვუყურებდი რას იზავდა. გონებამ უცბად განგაში ატეხა, თუმცა არ შევიმჩნიე დატორმუზებით... გონება გაყვიროდა ,, რაააააააა? მართლა გადააგდოოოოოოო? ფუ ჩემი მართლა სანაგვეში ჩააგდოოოო! ამდენი მაგისთვის ვიწვალე დღესსს????“ სიმწრის ბუშტი გამეჩხირა ყელში, გაზს მივაწექი და სოსოს დავურეკე
- ბარში გამო
- რა მოხდა?
- მალე გამოდითქო
ჩავყვირე ტელეფონს და გავუთიშე. რაღაც ბურთი გამეჩხირა ყელში და ვეღარ ვსუნთქავდი. შიგნიდან რაღაც მეწვოდა, მიჭერდა, მჭამდა. ბარში მივედი თუარა ვისკი შევუკვეთე ბოთლით და 2 ჭიქა. დალევა დავიწყე სანამ სოსო მოვიდოდა. მინდოდა ეს ბურთი გადამეგორებინა. თვალებიდან არ გადამდიოდა მთელი დღე და მერე მისი სიამაყის გამო სანაგვე.
- რა ხდება შ...
- ცუდად ვარ. ჭკუიდან მწევს ის გოგო, მაგიჟებს, ნამდვილად მაგიჟებს
- დაასხი დავლიოთ ყველაფრის დედაც...(სოსო მიხვდა რომ ეხლა კაიფი არ გავიდოდა ჩემთან და ძმურად დამიდგა გვერდში)
მოვუყევი ყველაფერი და გაშტერებული მისმენდა. ხმას საერთოდ არ იღებდა, თითქოს ეგონა ხმას თუ ამოვიღებ აზრი გაუწყდება და ხელს შევუშლიო. ასეც იყო, კარგად მიცნობდა სოსო. ისეთი სიმწრით ვლაპარაკობდი, ვერ ვიგრძენი თვალები როგორ ამემღვრა, მხარზე ხელი რომ ვიგრძენი სოსოს შევხედე
- ვერ გცნობ ძმა. ასე უცბად ვერ შეგიყვარდებოდა
- არა ბიჭო რა შემიყვარდა. პროსტა გადამიარა, იმენა გადამთელა და ეგ მამწარებს
- კაი დროთა განმავლობაში მოლბება
- არა! არავითარი დროთა განმავლობა არ იქნება! დავიკიდებ მაგასაც. არ უნდა და იმის იქით წასულა
- შენ ხოარ უბერავ?
- არ შევეხვეწები მეტს სოსო. მორჩა. ეყოს რაც ვდიე მთელი დღე. თავი მაგარი გონია და ეგონოს მე ვსო (4 ჭიქაც გადავკარი )
- არ ხარ მართალი, ძმურად გეუბნევი. გოგო ისე მოგეწონა, მე კიარა შენც კი ვერ ცნობ თავს, ისეთები აკეთებ, არასოდეს რომ არ იზავდი არავის გულისთვის
- ხოდა მაგაში შევცდი. გოგოების მეტი რაარი?
- ბაზარი არაა ძმაო, მაგრამ თუ მარიამის ნაირ გოგოს არ სდიე, ვიღას უნდა სდიო? ერთ დაძახებაზე ლოგინში რო ჩაგიხტება? მერე რა ამაყი როა? იცის თავისი თავის ფასი. მაგარი გოგო ჩანს, წესიერი, პატიოსანი, და რაც მთავარია სერიოზული. მის თვალებს არ შეხედე? რა ღრმა თვალები აქვს. იქნებ რატო გკრავს ასე ხელს? იქნებ ატკინა ვინმემ გული და შენზე იყრის ჯავრებს? დაფიქრდი ძმა
- აუ აღარ ვიცი აღარაფერი. წადი რა ძმურად კიდე მოიტანე ვისკი
- არა გვეყოფა ეხლა. სხვა დროს გავაგრძელოთ. ეხლა წამო სახლში გავიდეთ, ბევრი გაქ საფიქრალი.
ჩემდა გასაკვირად, იოლად დავთანხმდი სოსოს და სახლში Taxs-ით წამოვედით, მანქანას ხვალ გავაკითხავდი. კიდე კარგი მარტო ვცხოვრობდი. ახლა არავისთან არ მინდოდა ლაპარაკი. დავწექი და ვფიქრობდი ყველაფერზე. ადრე მიყვარდა ერთი გოგო რომელიც მეგონა რომ შეუცვლელი იყო, მაგრამ მასზეც კიარ გამიჭედია ამ დონეზე. მერე მარიამის რეაქცია გადავხარშე ისევ, აღვიდგინე ყველა სიტყვა რაც მითხრა: ,, ამას არ ავიღებ! არც ისტერიკებს მოვაწყობ, ვინ გგონივარ მეთქი, უბრალოდ გაქრი ჩემი ცხოვრებინდან და მორჩა, მე იმისთვის არ გატარებინე თავი რომ ამ აზრამდე მისულიყავი. უბრალოდ ისეთი აქოთებული ვერსად ვერ ვივლიდი. მერე იმიტომ გაგაყვანიონე თავი რომ ერთი გითხარი სიამაყით, შენც მობრუნდი და სიამაყეს აღარ გადავაბიჯე. გასაგებია ეხლა? ესენი წაიღე და აღარასოდეს გნახო.“ მერე სოსოს სიტყვები გავიხსენე ,, მარიამის ნაირ გოგოს თუ არ სდიე ვიღას უნდა სდიო? ერთ დაძახებაზე ლოგინში რო ჩაგიხტება? მერე რა ამაყი როა? იცის თავისი თავის ფასი. მაგარი გოგო ჩანს, წესიერი, პატიოსანი, და რაც მთავარია სერიოზული. მის თვალებს არ შეხედე? რა ღრმა თვალები აქვს. იქნებ რატო გკრავს ასე ხელს? იქნებ ატკინა ვინმემ გული და შენზე იყრის ჯავრებს? დაფიქრდი“ თვალები დავხუჭე და მარიამის გაცნობის წამიდან მოყოლებული ყველა მოგონება აღვიდგინე, ასე უცებ არ უყვარდებათ, მაგრამ მართლა დამაინტერესა ამ გოგომ და უზომოდ მომეწონა, ამიტომ ბევრი ფიქრის მერე გამეღიმა, გულში რაღაც სითბო ჩამეღვარა და ხმამაღლა ვთქვი: ქალბატონო მარიამ, ჩემი ცოლი გახდები... ღიმილით დავხუჭე თვალები და დავიძინე.

*****

გაბრაზებული ვიყავი, მაგრამ, როცა პარკში ჩავიხედე და იგივე ფერის ტანსაცმელი დავინახე, მივხვდი, რომ იფიქრა რითი გამოესწორებინა საქმე, იმასაც მივხვდი, რომ ასე უბრალოდ ვერ იყიდიდა და სულ ცოტას მაინც ივლიდა მის შესარჩევად, მაგრამ ვერ ავიღებდი. რომ ამეღო იფიქრებდა რომ ხელში ჩამიგდო, მაგრამ ასეთ რამეს ვერავის ვაფიქრებინებდი. წავიდა თუარა სანაგვეში ჩავაგდე პარკები და გამოვბრუნდი. მანქანამ სიჩქარეს რომ მოუმატა, მივხვდი დამინახა. ვიფიქრე აღარასოდეს გამოჩნდება და სულელი ვარმეთქი, იმიტომ რომ მომეწონა პირველი დანახვიდანვე, მაგრამ მეშინია, რომ ესეც გამომიყენებს და ყველაფერი განმეორდება, თუმცა უნდა ვაღიარო, ნდობა ჩემმა გულმა პირველი წამიდან გამოუცხადა, როცა მანქანაში ჩავუჯექი. უკან მივბრუნდი და პარკები ამოვიღე. პარკებიდან ტანსაცმელები ამოვალაგე და პარკები ისევ გადავყარე. გამეცინა რომ დავინახე რეებიც იყო,მერე ისევ ფასს რომ დავხედე და შევაჯამე რამის გულმა დამარტყა. აქამდე მხოლოდ ,,შარვალ-კოსტუმის“ ფასი ვიცოდი. სახლში ავედი და დედას ყველაფერი მოვუყევი.
- დედიკო, მე ვფიქრობ რომ დროა ვინმეს მისცე შანსი
- ხო მაგრამ, მე ისე ცუდად მოვექეცი, ყველა შანსი გადავჭერი
- ოდესმე ისევ გამოჩნდება დე, მაგრამ მაშინ ცოტა სხვნაირად მოიქეცი. იცოდე რომ მე ვამაყობ შენით
- რაარი იმაში საამაყო რაც 2 დღე ვაკეთე?
- ის რომ თავს არავის დააჩაგვრინებ და კიდევ, ის რომ ეგ ტანსაცმელი მართლა არ გადაყარე
- როგორ მიყვარხარ დე, ყოველთვის იცი, რა დროს რა უნდა მითხრა
- მე კი ვიცი მაგრამ ეხლა წარმოგიდგენია ის ბიჭი რა დღეშია? (მითხრა და სიცილი დავიწყეთ) ესეიგი მაგასაც ზურა ქვია?
- კი დე ამასაც. ყველაზე მეტად ეგ არ მომეწონა და მაგან გამხადა აგრესიული
- არაუშავს შვილო, როცა ცხოვრება რაღაც ზიანს და ტკივილს გაყენებს, იმას აუცილებლად გინაზღაურებს სიხარულად მომავალში, უბრალოდ მოთმინებაა საჭირო, რომ დაელოდო სიხარულს.
- აქ რა ხდება? ქალები სალოს განიხილავთ? (აკო შემოვიდა და შემრცხვა, სალოზე დედას არაფერი რომ არ მოვუყევი, თუმცა დედამ ისევ მიხსნა და თქვა)
- დიახ ვაჟბატონო, შემაშურა რა კარგი გოგო გავიცანიო და სურვილი გამიჩნდა მეც გავიცნო
- ხოდა მაგ სურვილს, მალე რეალობად გიქცევს შენი ვაჟბატონი, რადგან პატარა დედამთილს მოეწონა. სხვათა შორის, სარძლოსაც ძალიან მოეწონა მული და იმდენი მელაპარაკა შენზე რამის ვიეჭვიანე (ისევ სიცილი დავიწყეთ. და წამით გავიფიქრე ნეტა მამაც ჩვენთან იყოს ეხლათქო)
- კარგით, მე წავალ საბუთებს მივხედავ, ორშაბათს მზად უნდა მქონდეს
- მოიცა, ანალიზებზე ორშაბათს მიდიხარ ხო? (აკო)
- კი ძამიკო (ვაკოცე და გავედი).
საბუთების მოწესრიგების თავი არ მქონდა, ფიქრებში გადავეშვი და ვნატრობდი ისევ გამოჩენილიყო ზურა. მერე პირველი სიყვარული გავიხსენე, ბავშობიდან რომ გვიყვარდა ერთმანეთი და უზომოდ დიდი ტკივილი და დამცირება რომ მომაყენა. მასაც ზურა ერქვა და უზომოდ არ მინდოდა ამ ორ ზურას შორიას, სახელის გარდა რამე ყოფილიყო საერთო. დაძინება გადავწყვიტე, საბუთებს ხვალ მოვაწესრიგებთქო ვიფიქრე.
კვირას სახლიდან ცხვირი არ გამიყვია საბუთებში ვიჯექი და დეკლარაციებისთვის ვამზადებდი რამოდენიმე ფირმის მონაცემებს. ორშაბათს დილით 9ზე გავედი სახლიდან და ანალიზებზე წავედი პირდაპირ. გამახსენდა თუარა ზურა გუშინ? კი თან ბევრჯელ. მინიმუმ 7ჯელ გადავიხედე ფანჯრიდან, მინდოდა დამენახა რომ იქ იყო და მზად ვიყავი მაღაზიაში ჩასვლა მიზეზად მომედო, რომ მას დავენახე, იქნებ მოსულიყო სალაპარაკოდ, მაგრამ არ ჩანდა. გულში ღმერთს ვთხოვდი თუ ზურა ის ადამიანია ვინც გამაბედნიერებს გამოჩნდესთქო. წავედი ანალიზებზე მითხრეს 5 დღეში იქნება პასუხებიო და სამსახურში წავედი, მაგრამ სხვა სამსახურში. 3 ოფისის ბუღალტერი ვიყავი. სახლში ვმუშაობდი უმეტესად, ჩეკები, ზეტები და ზედნადებები მომქონდა სახლში და იქიდან ვგზავნიდი ინფორმაციას. ორშაბათმა დღემაც მშვიდად ჩაიარა. ანუ ზურა არ გამოჩენილა. გოგოები ვნახე პატარებთან ერთად. მერე სოფი გამომყვა სახლში დღეს შენთან დავრჩებიო და სახლში წამოვედით. მოვუყევი ის ემოციები რაც მქონდა ზურას მიმართ. ის ტანსაცმელი ვანახე და დამცინოდა, ღმერთს გაახსენდიო. სულ ეს იყო ორშაბათი დღეც დავაღამე მოწყენილმა. ზედმეტად ფიქრი ავუკრძალე ჩემს თავს რომ უიმედო სიყვარულამდე ან აკვიატებამდე არ მივსულიყავი, რადგან 2 დღე არ გამოჩნდა

*****

კვირა გათენდა. ძალიან მაგარ ხასიეთზე გავიღვიძე, თუმცა ვისკისგან ისევ ვიყავი გაბრუებული. სოსოს დავურეკე.
- სახლში ხარ?
- ხო აბა ამ დილაუთენია სახლიდან არავინ გამაგდებდა, თან კვირაა. რას შვრები?
- რავი გაბრუებილი ვარ წუხანდელის მერე
- გამო მერე ლუდი მაქ
- 10 წუთში მანდ ვარ, სახლში ვინები ხართ?
- მე და მარიკა
- აუუ რა მაგარიაა. მარიკას უთხარი უპატრონო შვილი მოგდის და შიათქო
- მოდი ბიჭო, რა თქმა უნდა მაგას, თან რაღაც გემრიელობების სუნი მცემს უკვე
- მაგარი დედა გყავს რაა მოვდივარ
წასასვლელად მზად ვიყავი, მაგრამ ფიქრები მარიამთან იყო. ვიფიქრე დღეს არ დავენახები, გაბრაზებამ გადაუაროს და მერე რამე საჩუქარს გავუკეთებთქო. სოსოსთან რო გავედი მარიკას გამზადებულ სუფრას მივუჯექით
- გემრიელად მიირთვით ბიჭებო, მე ინგასთან გავალ ყავას დავლევთ
- მადლობა რა მარიკა დედა ამ გემრიელობებისთვის
- ნეტა როდის უნდა გაიზარდოთ? შეგერგოთ (გაიცინა და გავიდა. სოსო მარიამს არ შეხებია ალბათ ელოდებოდა მე დამეწყო ლაპარაკი, არადა ვიცოდი მაგრა აინტერესებდა ჩემი გადაწყვეტილება)
- იცი სოსოო? მარიამი პირველად რომ დავინახე, რიგითი გოგო მეგონა, მერე ისე მოიქცა მდგომარეობიდან გამომიყვანა და ვიფიქრე ისე უცებ ჩამიხტა მანქანაში, მიიღებს რაც უნდათქო, მაგრამ მერე მისი საქციელიდან რაღაც სხვა დავინახე, ზედაც არ შემოუხედავს ჩემთვის, სულ გარეთ იყურებოდა, წესივრად არც მელაპარაკებოდა და მივხვდი რომ მასში შევცდი. გუშინ ბევრი ვიფიქრე, და მივხვდი რომ მარიამი მართლა სხვანაირია, ლამაზი, ჭკვიანი, თავდაჭერილი, მაგრამ ჯიუტი, ამაყი, და თხაცაა
- მოიცა თხა რაღატო?
- აბა რა გამოხტომა იყო სანაგვე?
- კიდე ვერ შეეგუე ამაგი წყალში რომ ჩაგიყარა? (სიცილით კვდებოდა)
- სიცოცხლის ბოლომდე გავახსენებ მაგას (მეც სიცილით ვუპასუხე)
- ანუ?
- ანუ ის რომ მაგრად მომეწონა ეგ გოგო და ძალიან დამაინტერესა. ყველა დეტალი მინდა ვიცოდე მასზე. არა იმას არ ვამბობ წარსული მაინტერესებსთქო, უბრალოდ მინდა ვიცოდე, როგორ გაიზარდა, რა გამოიარა, ვინაა, რა სულის პატრონი, მოკლედ მისი თითოეული ამოსუნთქვა მინდა გავიგო რას ნიშნავს
- ოჰოოოო
- მოკეტე! მოკლედ გადავწყვიტე ეგ გოგო მარტო ჩემი ცოლი გახდება, რა წარსულიც არ უნდა ჰქონდეს, მის სუფთა და ღრმა თვალებში მარტო მე უნდა ვჩანდე (ხველა აუტყდა სოსოს)
- რააო? ცოლიო? გოგოს მესამე დღეა რაც იცნობ და თან აშკარაა ვერ გიტანს. რა ცოლი?
- მაგრამ წინ საკმაო დრო მაქვს და კაცურ სიტყვას ვდებ, მარიამი ჩემი ცოლი გახდება დაიმახსოვრე! მართალი იყავი, მისნაირს თუ არ გავეკიდები აბა ვის გავეკიდო?
- საღოლ ძმაო, ანუ ქორწილს შევჭამთ. მე შენ გვერდზე ვარ. დღეს უნდა ნახო?
- არა რამოდენიმე დღე დავაცდი, ემოციები დაიმშვიდოს რომ არ მცემოს, როცა დამინახავს. ზეგ სიურპრიზს გავუკეთებ (თან გამეცინა როცა წარმოვიდგინე როგორ მირტყავდა გამწარებილი)
- მაინც?
- რავი რამეს, რა უხარიათ ხოლმე გოგოებს?
- ნინას დაურეკე და კითხე (სიცილი დაიწყო რაზეც თავში წამორტყმა მიიღო)
- და ეგრე აპირებ ჩემს გვერდში დგომას?
- დაიცა ისე სადაა რაღაც ძაან ჩუმათაა
- გუშინ უნდა მენახა, მირეკავდა მაგრამ არ მეცალა მაგისთვის. დღეს ვნახავ და გავუშვებ
- ძაან პირდაპირაც ნუ ეტყვი, ტეხავს ამდენი ხანია შენი გოგოა
- იყო. ჩემი გოგო იყო. ეხლა
- კაი ისევ სურპრიზზე ვიფიქროთ.......
- მოვიფიქრე
- რა?
- ნახავ. წავალ ცეხში უნდა გავიარო ეხლა
- რა უჟმური ხარ რაა
წამოვედი და გონებაში უფრო დავალაგე აზრები როგორ უნდა გამეხარებინა, მაგრამ ამისთვის მინიმუმ აკოს თანხმობა მინდოდა. არ მინდოდა პრობლემებით დამეწყო მარიამთან ურთიერთობა. ცეხში გავიარე, სიტუაციას გადავხედე და ნინას დავურეკე. ეგრევე დამთანხმდა შეხვედრაზე როგორც ყოველთვის. კაფეში მივედი და უკვე იქ დამხვდა
- როგორ ხარ ცხოვრება? რა ხდება ეს დღეები ვერ გცნობ
- მოკლედ გეტყვი და პანიკებში არ ჩავარდე
- რა ხდება?
- მორჩა ყველაფერი. საკმაოდ დიდი ხანი ვიყავით ერთად ისედაც, დადგა ის დრო რაზეც სულ ვლაპარაკობდით
- რაა? ხოარ გაუბერე ბიჭო?
- ტონს დაუწიე და გითხარი პანიკას შეეშვითქო, შენთვის ეს მოულოდნელი არ ყოფილა
- რა ტონს დავუწიო? მეუბნევი მორჩაო და ტონს დავუწიო? (უფრო უმატა ხმას და სკამზე წამოიწია. ამაზე ავფეთქდი და სკამიდან წამოვხტი ყვირილით)
- ამის დედ........... რა გაწიკვინებს გოგო? ოდესმე შეგპირებულვარ რამეს? ერთ დაძახებაზე ჩემთან იყავი და ეგ იყო. მაგრამ არასოდეს შეგპირებივარ არაფერს. ორივემ ვიცოდით რომ მალე მორჩებოდა ყველაფერი
- არა გთხოვ ზურა, გემუდარები. ხოიცი როგორ შემიყვარდი? დაწყნარდი გთხოვ და წყნარად ამიხსენი რა ხდება? სხვა გყავს? სხვა გოგო ააგდე?
- ეგ არაა შენი საქმე და წესიერად ილაპარაკე
- არ გაგახარებთ, იმ გოგოს გავანადგურებ როგორც შენ მანადგურებ (ორივე ხელით დავეყრდენი მაგიდას და ძალიან ახლოს მივიწიე ნინასთან, ძალიან მშვიდად მაგრამ მკაფიოდ ვუთხარი)
- მე რომ შენი გამოხტომების გამო, სულ უმნიშვნელო პრობლემა მაინც შემექმნას იმ გოგოსთან იცოდე გაგა ნა დგუ რებ !!! შენ იცი რომ ამის გამკეთებელი ვარ და შემიძლია კიდეც, ამიტომ შეირგე ის გულაობა რაც მოგეცი და მუქარას შეეშვი, ეგ შენი საქმე არაა, გაიგე გოგოო?!
- ....
- გაიგე მეთქი? (ხმას ავუწიე და პასუხს დაველოდე)
- ჯანდაბამდე გზა გქონიათ ორივეს
- არც ეგაა შენი საქმე.
წამოვედი და დავფიქრდი ასე რატომ გამოვედი წყობიდან. იმიტომ რომ მარიამს შეეხო ცუდად? სხვა გოგო ააგდეო რომ მითხრა ავილეწე, მარიამი არც ასაგდები არაა და არც ნინასნაირებთან მოსატანი. გულში მწარედ გამეცინა ,,იმედია არ ვცდები მარიამში“ ეხლა აკო უნდა მომეძებნა, მაგრამ როგორ? არ მინდოდა უბანში გამოჩენა. ამიტომ დათოს გადავურეკე
- ვაა ზური, სად დამეკარგე ბიჭო რავახარ?
- დავითს ვახლავარ, რას შვრები როგორ ხარ?
- რა მიჭირს, ოჯახს ცალკე ვუძღვები, სამსახურს ცალკე და ვარ ასე, შენ?
- რავი მე მარტო ჩემ თავს ვუძღვები ჯერ-ჯერობით. პატარა საქმე მაქ დავით შენთან და დამეხმარები?
- რაზეა ლაპარაკი გისმენ
- მოკლედ მანქანის მარკა და სერია რომ გითხრა, შეძლებ პატრონის ნომრის დადგენას?
- აბა ამხელა სამინისტროში ეგ თუ გამიჭირდა რაღა მინდა აქ. გამოუშვი აბა? ხო მშვიდობაა?
- კი კი ძმა, უბრალოდ საქმე მაქ ამ კაცთან და ნომერი არ ვიცი
- ბაზარი არაა მითხარი აბაა
- SUBARU Legacy სერია AA-200-OO
- მაქსიმუმ 15 წუთში დაგირეკავ
- ჯიგარი ხარ რააა
10 წუთში ტელეფიმა დარეკა
- ხო დავით გისმენ
- იოლი საქმე იყო, მთავარია მაგისი იყოს ნომერი. მესიჯით გამოგიგზავნი
- ძმა ხარ რაა
გავუთიშე თუარა მესიჯიც მოვიდა. ნომერზე გადავრეკე და დაველოდე ეპასუხა
- გისმენთ?
- ალეკო ხარ?
- კი, რომელი ხარ?
- მე ზურა ვარ, გუშინ გაგიცანი ბოულინგის სათამაშოდ რომ იყავი
- აა ხო გამახსენდა
- შენთან პატარა საქმე მაქ და შეგიძლია მნახო?
- რა ხდება? ხო მშვიდობაა?
- კი კი მშვიდობაა უბრალოდ კაცურად მინდა შენთან ლაპარაკი, ოღონდ ისე რომ სანამ არ მნახავ მარიამმა არ გაიგოს ამ ზარის შესახებ
- ამხელა კაცები ვართ ბოლო ბოლო, გაფრთხილება არაა საჭირო, ეხლავე შემიძლია გნახო
- ხოდა უკეთესი.
მისამართზე შევთანხმდით ერთ ბარში უნდა მოსულიყო. ნახევარ საათში გამოჩნდა
- აბა რა ხდება ხოა მშვიდობა ჩემს გარშემო? ნომერმა დამაფიქრა საიდან გაიგე. მარიამმა მოგცა?
- აგიხსნი ყველაფერს, დალევ რამეს?
- არა მანქანით ვარ, სამსახურში უნდა დავბრუნდე
- მაშინ პირდაპირ საქმეზე გადავალ. მოკლედ რომ გითხრა მარიამზე მაქ სალაპარაკო
- ხო მაგას მივხვდი, სალოზე როარ გექნება სალაპარაკო მაგასაც მივხვდი (გაეცინა და მხარზე ხელი დამარტყა) მგონი მივხვდი, რისი თქმაც გინდა და პირდაპირ გეტყვი. მარიამს გული რომ ატკინო, შენივე გულს დაგაჭერინებ ხელში. (ცოტა გავბრაზდი ამ რეპლიკაზე მაგრამ მის ადგილზე მეც ასე მოვიქცეოდი. რადგან მშვიდი ურთიერთობა მინდოდა გავჩუმდი)
- მარიამს გულს არასოდეს ვატკენ, მთავარია ცოტათი მაინც მიმიშვას ახლოს
- აშკარად ჩემ დაზე ვლაპარაკობთ, რაო გაგიფინა უკვე? (ისე მითხრა, თითქოს მიმანიშნა ყველას მასე ექვეცაო და გაიცინა)
- თითქმის. მოკლედ არ დავიწყებ იმის ახსნას, რას ვგრძნობ მარიამის მიმართ, უბრალოდ გეტყვი რომ ახლოს მინდა გავიცნო, ოღონდ თავისთავად არა ისე როგორც მეგობარმა, სერიოზული ფიქრები და გეგმები მაქვს მარიამზე, მაგრამ ახლოს არ მიშვებს, არ მაძლევს საშუალებას დაველაპარაკო და გამიცნოს, მაგრამ არ გავჩერდები, ამიტომ მიწევს ისეთ გზას მივმართო რაც შენ აუცილებლად უნდა იცოდე
- რას გულისხმობ?
- ცუდს არაფერს. სურპრიზებს, საჩუქრებს და ასე შ.
- ეგ ყველაფერი კარგი, მაგრამ მოდი მე ესე გეტყვი ეხლა, თავიდანვე რომ გარკვეული იყო საქმეში. წეღანდელი სიყტყვები ჰაერში არ გამისვრია, მარიამი ჩემი გულის ნაწილია, მისი შემწუხებელი ჯერ არ გამიხარებია და არც გავახარებ. მხოლოდ იმიტომ რომ თავის დროზე რაღაცეებს ბავშურად მიმალავდა, ვერ დავიცავი სათანადოდ და მწარედ აწყენინეს. კი მიიღო ყველამ მისაღები, მაგრამ მარი ისეთი არაა როგორიც ერთი შეხედვით ჩანს, ის იმდენად ნაზია შინაგანად რომ უმნიშვნელოდაც რომ შეუბერო გაქრება. მაგრამ სუსტი არაა უზომოდ ძლიერია და თავს არავის დააჩაგვრინებს. ამიტომ ვარ მშვიდად. ხოდა რატო მოვაყოლე ეს ყველაფერი. გაიცანი მარიამი წინააღმდეგი არ ვარ, მაგრამ თუ მარიამს არ ენდომება შენთან ურთიერთობა და შეწუხდება, მერე სხვანაირად წავა საქმე
- ვერც წარმოიდგენ რამდენად ღრმად ვიბეჭდავ შენს სიტყვებს გულში. ყველაფერს გავაკეთებ მარიამთან დასაახლოებლად, მაგრამ თავს არ მოვაბეზრებ. საკმაოდ დიდი ვარ მივხვდე როდის უნდა გავჩერდე
- ანუ შევთანხმდით.
- შევთანხმდით
- მაშინ უნდა დავბრუნდე სამსახურში (წამოდგა და მხარზე ხელი დამარტყა)ხო და კიდე ერთი რამ. სწორად მოიქეცი რომ შემხვდი და მითხარი. ვაფასებ ამას. აბა შენ იცი წარმატებები...
- გაიხარე ძმა
ემოციები ისე მაქვს მოზღვავებული ვერ გამოვხატავ. აკოსთან ლაპარაკისას მივხვდი, რომ ვიღაც იყო მის ცხოვრებაში ვინც აწყენინა, ასევე იმაში დავრწმუნდი რომ არ შევცდი მარიამში და შინაგანად სხვა ადამიანია. ამის გადახარშვა იმდენად სასიამოვნო იყო ვერ გამოვხატავ. კვირაც ასე მივამთავრე. ორშაბათს მთელი დღე სამსახურში მომიწია ყოფნა, ამიტომ გეგმის შესასრულებლად სოსო მჭირდებოდა

____________________
ძალიან მახარებს თითოეულის კომენტარი, დიდი მადლობა ყველას. იმედი მაქვს მოლოდინი გაგიმართლეთ და თავის სიდიდესაც მომიწონებთ :*