სიცოცხლეს აზრი არ აქვს #2
მე ვაგრძელებ ჩემს სევდისფერ ისტორიას მამაჩემი სანამ გამოვიდოდა ძაან ცუდად მექცეოდნენ მამის მრივ თავზე მასხავდნენ საჭმელებს კედელზე მარტყმევინებდნენ თავს მამცირებდნენ მეძახოდნენ ისეთ სიტყვებს რაც არ მსიამოვნებდა ჩემი მამიდაშვილი კი 7 წლიდან მეუბნებოდა იმას რომ კაცი და ქალი როგორც ცხოვრობს ისე ვიცხოვროთო იგივედ სექსს მთავაზობდა მე სულ უარზე ვიყავი რის გამოც კეგელზე მარტყმევინებდა თავს და მგუდავდა ღამე ჩემი შარვლის გახდაზე ჩალიჩობდა რასაც ვერ ახერხებდა ისინი ჩემს ტანსაცმელებს ჩუმად იცმევდნენ და მპარავდნენ მამაჩემი როცა გამოვიდა ციხიდან სიგარეტებს მაწვავდა და ჭიქებს მესროდა რის გამოც არაერთხელ დავზიანებულვარ 3 ჯერ დამაწვა ხელზე სიგარეტი და ტანზე კი 5 ჯერ ეხლა ხელზე ერთი შრამი მაქვს ტანზე კი სამი მან ჩემი დაქალის წინაშე მესროლა ჭიქა რისგამოც კისერი გავიჭერი მერე კი ჩემს დაქალს ესროლა ვანში რო წავედი ამ ზაფხულს იქაც ჩემი მამიდაშვილი მელაპარაკებოდა სექსზე რაც ძალიან არ მსიამოვნებდა სულ მცემდა 2 სართულზე რო ავედი ხელი მკრა და გადმომაგდო გზაზე რო გადავდიოდი იქაც ხელი მკრა და წავიქეცი და კინაღამ მანქანამ გადამიარა მამაჩემი სიგარეტებს როცა მაწვავდა სულ ვყვიროდი რის გამოც მეზობლები გვიკაკუნებდნენ და გვეკითხებოდნენ თუ რა მაყვირებდა მე მამიდაჩემი ეტყოდა მეზობელს რო ცუდი სიზმარი დაესიზმრაო და ამით მორჩებოდა ყველაფერი სინამდვილეში კი სიგარეტებს მაწვავდნენ მაგდროს პირში მტენიდნენ ქაღალდებს რო არ მეყვირა რამეს თუ არ შევუსრულებდი მამაჩემს მაშინ ის მემუქრებოდა რო სასაფლაოზე დამმარხავდა ის კი ამის გამკეთებელი იყო მე მასთან ძაან ბევრჯერ ვარ ავარიებში მოყოლილი მის გამო ძაან ბევრჯერ კინაღამ მომკვდარვარ გარეთ რო გავიდოდი უბრალოდ ვიცოდი რო სახიდან ღიმილი არ უნდა ჩამომეშორებინა თუ არადა მაშინ ცუდ რამეს გამიკეთებდნენ მე ამ ყველაფრის თქმა არავისთვის შემეძლო სულ შეშინებული და მარტო ვიყავი პატარა რო ვიყავი სიბნელის მეშინოდა საშინლად მათ როცა გავაბრაზებდი ტვალეტში ჩამკეტავდნენ შუქს ჩამიქრობდნენ და მაყვირებდნენ და მატირებდნენ მთელი დღე ამ ყველაფრის შესახებ დედის მხრიდან არავინ იცოდა და არც მინდოდა რომ გაეგოთ მე დედასთან და ბებოსთან არ მარეკიებდნენ არც სკოლაში მიშვებდნენ მე ამის შემდეგ სულებს ვხედავდი ვერ ვიძინებდი ც ბევრჯერ ვცადე ბოლოს მაინც გაიგო დედაჩემმა ეს ყველაფერი და დაიშოკა ეხლა მამაჩემი ციხეში ზის ისევე და რამოდენიმე თვეში გამოვა და მომკლავს ყოველდღე მირეკავს მაგრამ არ ვპასუხობ მის ხმის გაგონებაზე თან ვიცინივარ და ტან ვტირივარ არ ვიცი რას ვაკეთებ ყველაფერს ვლეწავ შოკში ვვარდები უბრალოდ დიღომში რო ვიყავი მარტო ტკივილს ვგრძნობდი იქ ჩემი ცრემლი იყო ბრძოლა და ტკივილი არ ვიცოდი რა მექნა შეშინებული ვიყავი დამწვარი ხელებით დავდიოდი ყველაფერი მტკიოდა არვიცოდი ამ ყველაფრისგან როგორ დამეღწია ტავი ღმერთს ვცეკითხებოდი თუ რა დავაშავე რო ამქვეყნად გავჩნდი ბავშვებს მე ყოველთვის ვეუბნებოდი რო კარგი მამა მყავდა მაგრამ როცა გამოვიდა ციხიდან და როცა ვნახე მისი ნამდვილი სახე აღარ ვიცოდი როგორ მომეკლა თავი არ მინდოდა რო მის გამო მეგობრები დამეკარგა მე მის გამო ბებიაჩემის ნდობა დავკარგე და ჩემი ახლო მეგობრების რის გამოც ძალიან ვნანობ არ მინდა რო ნარკომანი ყაჩაღი და მორფინისტი მამა რო მყავდეს უბრალოდ მიინდა სიკვდილი აღარ მინდა ტკივილის შეგრძნება უბრალოდ მინდა რო საერთოდ არ მყავდეს მამა და ეს ყველაფერი დავივიწყო მაგრამ მე ამას რა დამავიწყებს ეს ყველაფერი უბრალოოდ ჩემი შრამია ჩემი წარსული უბრალოდ სევდის ფერია მინდა რო სულ მარტო ვიყო არავინ მჭირდება და არავის ვჭირდები უბრალოდ მინდა რო მარტო ვიყო.
|
ტესტები
აქტიური მწერლები
აქტიური მწერლები
.:დღის აქტიური მკითხველი:.
თქვენი აზრით, ქალებისთვის, რა ასაკშია მიზანშეწონილი დაოჯახება?
ყველა გამოკ
.:შემოგვიერთდით FACEBOOK-ზე:.