თიკა გაუნძრევლად იჯდა და მასწავლებელს თვალს არ აშორებდა
-ნუ ხარ დაძაბული, მოეშვი კიარ შეგჭამ (გვერდიდან მოესმა ნაცნობი ხმა, მაგრამ ყურადღება არ მიუქცევია)
გაკვეთილი თითქოს გაიწელა და ბოლოსდაბოლოს დაირეკა ზარი, მასწავლებელმა საკლასო ოთახი დატოვა და მოსწავლეებიც აიშალნენ, თიკა კი გაუნძრევლად იჯდა მის ადგილას და სრულიად უცხო გარემოს ათვალიერებდა.
-გამარჯობა მე ნინი ვარ (ნინი)
-მე თამუნა(თამუნა)
-გამარჯობა, თიკა, სასიამოვნოა (თიკა) გოგონებს ახედა რომლებიც თბილად და მეგობრულად უღიმოდნენ და მანაც ასეთივე ღიმილით უპასუხა
-ჩვენთვისაც (თამუნა)
-ვიცი ეხლა რასაც გრძნობ, საშინელებაა სკოლის შეცვლა ესეთ ასაკში, მეც რამოდენიმე თვეა რაც აქ გადმოვედი, ნუ მოკლედ ისე იგრძენი თავი როგორც ძველ კლასში, ძაან თბილი კლასელები გვყავს, ნუ ზოგიერთის გარდა (ნინი) თაკოს თვალი ჩაუკრა და გოგონებს გაეცინათ
-წამოდი აქაურობას დაგათვალიერებინებთ (თამუნა)
-კარგი იქნება(თიკა) ამ დროის მანძილზე იჯდა ვაჟბატონი და არ დგებოდა ადგილიდან, თუმცა გოგოები როგორცკი აიშალნენ და წასვლა დააპირეს თიკას დაუძახა
-ერთი წუთით შეიძლება?(სანდრო)
-რაიყო?(ნინი)
-არაფერი ნინ, მაგ გოგონას ვეძახი (სანდრო)
-მე ? და რაშია საქმე?(თიკა) დაბნეულობა შეეტყო გოგოს
-თუშეიძლება მობრძანდით და დაბრძანდით, დაგიძახე წეღან მგონი ხო? (სანდრო)
-ჩვენ დაგტოვებთ, თიკ მანამდე ზარი თუარ დაირეკა გარეთ ვიქნებით(ნინი)
-კარგი გოგოებო (თიკა) ნინი და თამუნა კლასიდან გავიდნენ,თამუნდა გაშეშებული იდგა და სანდროს თვალს არიდებდა
-რა გნებავთ? (თიკა)
უცებ ბიჭი ადგა და გოგოსკენ დაიძრა და წინ დაუდგა
-არ მინდა ჩემს გამო განათლებაში ხელი შეგეშალოს, და გაკვეთილებზე დაძაბული იყო, არ ვიკბინები, სხვათაშორის (სანდრო) ბოლო სიტყვას ირონიული წარბების თამაში მოაყოლა და თავის ადგილს დაუბრუნდა
-არ ვიცი რა მაგრამ აშკარად რაგაც თავში ძაან გაქვს ავარდნილი, თავხედო, ილუზიებში ჩაფლულო! ეგღა მაკლია შენსგამო დავიბნე და საერთოდ, ნუ მიყურებ და შენს საქმეს მიხედე! (თიკა) ნერვების მოშლა ვერ დამალა და საკლასო ოთახიდან გავარდა
-თაკოოო აქ ვართ (თამუნა)
-რა უნდოდა ვაჟბატონს?(ნინი)
-იდიოტია ვიღაცაა,თვითონაც არიცის რა უნდა, ჩემს გამო კლასში დაბნეული გოგონა არ მინდა იყოსო, კრეტინიიი (თიკა) ვერ წყნარდებოდა და თვალებიდან ნაპერწკლებს ყრიდა
-აჰაჰააა (ნინი) ნინი ლამის ჩაბჟირდა
-გოგო ეგ საერთოდ ისეთი დასტოინი ტიპია ცოტაარიყოს მიკვირს, თან ჩვენს კლასში ყველაზე უფროსია, ნუ ეგ და ლადო, ადრე შეიყვანეს სკოლაში, 19 წლის არიან.(თამო)
-ლადოს არ ვიცნობ(თიკა)
-აი ძაღლი ახსენე, ჯოხი ხელში დაიკავეო. (თამუნა)
-რაიყო ჩემზე სალაპარაკოს მეტი სხვა თემა არგქონდათ? -გამარჯობა ახალო (ლადო) თან მიესალმა თიკას და თან ნინის და თამოს გადახედა
-უფროს ბიჭებზე ვლაპარკობდით და გახსენეთ, გაიცანი ეს ლადოა, ლადო ეს თიკაა (ნინი)
-სასიამოვნოა, ყოველთვის მიხარია თქვენისთანა ადამიანის გაცნობა (ლადო)
-მადლობთ, ჩემთვისაც მაგრამ ჩემისთანა როგორის? (თიკა)
-აი სახეზე სულ ღიმილი რომ აქვთ და სიუჟმურის განსახიერებები არ არიან, ვითომ რომ სწერვობენ ეგეთი ტიპები მაგრად არ მევასება (ლადო)
-აჰა გასაგებია, მადლობა (თიკა)
ამასობაში სკოლის კარიდან სანდრომაც გამოაბიჯა, და მეტად უსიამოვნო გამომეტყველება დაედო სახეზე, ირონიული გამომეტყველებით და ღიმილით აუარა გვერდი თაკოს რომელსაც წინ ლადო ედგა და წავიდა
-იცნობ? (ლადო)
-არცისე (თიკა)
-გასაგებია (ლადო) ეხლა კი ნინის და თამოს მიუბრუნდა - გოგოებო წამოიყვანეთ ეს მისის ‘’ღიმილი’’ და წამოდით ამ საღამოს გეპატიჟებით, ავღნიშნოთ თაკოს გადმოსვლა (ლადო)
-არა მე ვერ... (თაკო) ნინიმ აღარ დაამთავრებინა
-ოპ ოპ დაასტოპეე, არა და ვერ არ გვინდა, ცოტა ხნით წავიდეთ და ეგარის ოკეი??? (ნინი)
-არვიცი ვნახოთ, ჩემები რას იტყვიან (თიკა)
-ღადაობ?(ლადო)
-რაზე? (თიკა)
-ანუ შენებმა თუ არ გამოგიშვეს ეგარის სულ? არ წამოხვალ? (ლადო)
-ხო თუ არ გამომიშვეს რანაირად წამოვალ (თიკა)
-გოგო რა შენები, ამხელა გოგო ხარ კაი რა თიკუნაა (ნინი)
-მე ჩემებს სულ ვეუბნები სად მივდივარ, უფრო სწორედ ნებართვას ვიღებ, და ეს მსიამოვნებს კიდეც, ვისურვებდი ჩემი შვილიც ესე იყოს (თიკა)
-პირველად მესმის შენი ასაკის გოგოსგან რომ მშობლებისგან ნებართვას იღებდეს, ეს ერთი განსხვავებული რაღაც რაც აღმოვაჩინე (ლადო) ლადომ თვალი ჩაუკრა გოგონას და ამასობაშ ზარის ხმაც გაისმა
-წავედიით კლასში (თამუნა)
-ლადო არ მოდიხარ ? (თიკა) თიკამ უკან გაიხედა და ლადოს დაუძახა რომელიც სასიამოვნო ღიმილაკრული უყურებდა მიმავალს.
-კი კი მოვდივარ (ლადო) გოგონებს დაეწია და კლასში შევიდნენ.
დანარჩენი გაკვეთილებიც მშვიდად ჩატარდა, სამწუხაროდ თუ საბედნიეროდ სანდრო პირველი გავკეთილის შემდეგ აღარ მოსულა
-ხვალამდე (თიკა) თიკამ გოგოები გადაკოცნა და კლასიდან გავიდა
-გაგაცილებ (ლადო) უცებ გვერდით ამოუდგა ლადო
-არა არაა საჭირო, აქვე ვცხოვრობ (თიკა)
-საჭიროა, ათასი მანიაკი დადის, რაიცი რახდება (ლადო) ორივემ გაიცინეს და სახლამდე სულ სიცილ-სიცილით მივიდნენ
-მადლობა, ხვალამდე(თიკა)
-არაფრის რისი მადლობა (ლადო) ლადო დაიწია და გოგონას ლოყაზე აკოცა
-კარგად (თიკა) უცებ თქვა და სახლში შევიდა
***
-მოვედიი (თიკა) სახლში შესვლისთანავე დაიყვირა
-მამას ანგელოზი მოსულააა (კახა) მამასთან მივიდა და აკოცა
-ძალიან მშია, არაფერი არ მკითხო (თიკა)
-კიმაგრამ რატომ არ ჭამე?(ნატო) სამზარეულოდა ნატომ გამოხედა
-რაღატო მიმეორებ სულ ერთი და იგივეს ხომ იცი ვერ ვჭამ გარეთ დამზადებულს, ვერაფერს... გამოვიცვლი და ჩამოვალ(თიკა) კიბეებზე აირბინა ოთახში შევიდა, გამოიცვალა და სამზარეულოში მაგიდან მიუჟდა, როდესაც მიირთვა, მისაღებში გავიდა და დივანზე ჩამოჯდა
-აბა რა ქენი? (კახა)
-რავი არაფერი, მივედი, გაკვეთილებს დავესწარი, რამოდენიმე კლასელი გავიცანი და წამოვედი(თიკა)
-იმედია მოგეწონა ახალი კლასი (ნატო)
-ხო რავიცი, კარგები არიან. სამეცადინო მაქვს, ავალ ოთახში კაი? (თიკა)
-კაი მამას სიხარულო მიდი (კახა)
კიბეებზე აირბინა, ოთახში შევიდა და მეცადინეობას შეუდგა, დრო ისე გასულიყო რომ ვერც კი შეამჩნია
-ვაიმე რა დრო გასულაა...უკვე 9საათიაა... (თიკა) ჩაილაპარაკა თავისთვის და საწოლზე გადაწვა -მმ.. მგონი ჯობია ეხლა ვჭამო ვიდრე შუაღამეს.(ჩაიცინა, საწოლიდან წამოხტა და სამზარეულოში ჩავიდა, სახლში სიჩუმე იყო, მშობლები უკვე დაწოლილიყვნენ, ქალბატონმა მიირთვა და ისევ ოთახში ავიდა, შემდეგ სააბაზანოში შევიდა და უკან პიჟამათი დაბრუნდა, მართლაც რომ ულამაზესი იყო, მკერდს სავსებით უსვამდა ხაზს, საჯდომს კი ძლივს უფარავდა მუქი წითელი, პრიალა ნაჭერი, მუსიკები ჩართო ლეპტოპში დაბალ ხმაზე, სარკეს მიუჯდა და თმების ვარცხნა დაიწყო... მალევე წამოიზლაზნა და ტანის ნაზი რხევით დაფარფატებდა ოთახში,უკვე შუქი უნდა ჩაექრო რომ აივნის კარის ჭრიალი შემოესმა, დაფეთებულმა მიიხედა და ნერწყვი ძნელად გადაყლაპა
-გამარჯობა თიკა (სანდრო) ირონიული სიცილი არც ეხლა დაიშურა, ხელებ გულზე დაწყობილმა და მისკენ წაიწია რამოდენიმე ნაბიჟით.
-შენ რა დამცინი? რა გინდა მითხარი? რატო ცდილობ პრობლემები შემიქმნა? (თიკა)
-პრობლემები? არა პრინცესა, მე უბრალოდ კლასელი მოვინახულე, რაარის ამაში ცუდი? (სანდრო)
-ღამის 12საათზე? თან როდესაც აივნიდან ხარ შემოპარული? არაფერი ცუდი რა არის, თუ გინდა წამოდი ყავაზეც დაგპატიჟებ იდიოტო!
-ენა რომ არ გქონდეს ალბათ ქარი წაგიღებდა, მე კიდევ სანაძლეო მაქვს წაგებული და აქ მაგიტომ ვარ თორემ გითხარი და ვიმეორებ შენისთანა უჯმურთან როგორ ამოვიდოდი (სანდრო) ამჯერად იცრუა, ვერ უთხრა რომ მისი ნახვა, მისი ყურება უნდოდა, მისი სუნთქვის მოსმენა რომელის ნელი სიოს ხმას წააგავს...
-რაღა ჩემს აივანს და ოთახს გადაეკიდეთ წადი ვინმეს სხვას შეუვარდი ოთახში შუაღამისას და მერე საინტერესო იქნება ის სხვაც თუ ესე უჯმურად დაგხვდება და პირდაპირ ციხეში თუარ გიკრავს თავს. ამ ლაპარაკში ოთახის კარი გაიღო და კახა შემოვიდა
-თიკა შვილო რა ხდება ვის ელაპ... (კახა) უცებ შეწყვიტა და აივნის კართან მდგარ ბიჭს მიაშტერდა
-მამა.. ეს ჩ..ჩემიი კლასელიაა... (თიკა) ისე ანერვიულდა რომ მუცელში თითქოს ტანკებმა გადაიარეს
-გამარჯობა (სანდრო) დამორცხვებულმა და შიშ-გაელვებულმა წარმოთქვა მისალმება
-გაგიმარჯოს მაგრამ... (კახა)
-უკაცრავად ყველაფერს აგიხსნით..(სანდრო)
-მიდი შენ მანდ კარს უკან დადექი ეხლა თუგინდა შტორმმა გადაიაროს და მართლაც რომ ამიხსნი ყველაფერს (კახა) ამ დროს ნატომ შემოაღო კარი
-შეკრებილა მამა-შვილი, რაო რაზე ლაპარაკობთ? (ნატო)
-სკოლის ამბებს მიყვებოდა, მეკი მამა-შვილურ რჩევებს ვაძლევდი, სავალდებულო ხომარაა დაესწრო შენც, მიდი და გამოვალ მალე (კახა)
-მიდით კაცო მე აივანზე გავალ მანამდე(ნატო) ნატო აივნისკეენ დაიძრა როცა კახამ შესძახა
-ნატო გადი და გამოვალ! (კახა)
-მოკლედ რა, აივანზე გასვლასაც რო დაგიშლიან (ნატო) ბუზღუნით გავიდა ქალი ოთახიდან
-შეგიძლია გამოხვიდე და დაიწყო (კახა)
-შეგვიძლია ამაზე თიკას გარეშე ვილაპარაკოთ? (სანდრო)
-რათქმაუნდა(კახა)
-მაშინ მე ჩავალ და ეზოში დაგელოდებით (სანდრო) ბიჭი აივანზე გავიდა და წამში გაშპა
-შენ მერე დაგელაპარაკები ქალბატონო, ისე კარგი ბიჭი ჩანს (კახა) შვილს თვალი ჩაუკრა და ოთახიდან გავიდა, მალევე კი იზოშიც დააბიჯებდნენ სანდრო და კახა.
დაახლოებით ერთ საათში კი აივანზე თითქმის გადაყუდებულმა და თვალებ დაჭყეტილმა თიკამ დაინახა როგორ გადაეხვივნენ და მხარზე დაკრეს ერთმანეთს ხელები.რამოდენიმე წუთში კი თიკას ოთახის კარი კახამ შეაღო
-მამა აგიხსნი(თიკა)
-არა შვილო არაა საჭირო, ვიცი რომ არაფერში არ ხარ დამნაშავე, თან ხოიცი მამა შენ როგორც გენდობა, აბა შენიცი ჩემო ანგელოზო, დაიძინე ეხლა (კახა) შვილს შუბლზე აკოცა და ოთახიდან გავიდა
დილით 9უკვე კლასში იჯდა და წიგნს ჩაჰყურებდა
-დილამშვიდობისა (სანდრო) მოესმა უცებ მაღლიდან, თავი აწია და სანდრო დაინახა რომელიც უღიმოდა
-დილამშვიდობისა (თიკა) ჩვეულებრივი მზერით მიელასმა და თავის საქმე განაგრძო, მალე მასწავლებელიც შემოვიდა
***
ბავშვებო რაც შეეხება ექვსკურსიას, თუ ყველაფერი ხვალვე დილით მოგვარდა, მაშინ წავიდეთ ხვალვე, 3 დღე დავრჩებით ბათუმში და მერე რათქმაუნდა წამოვალთ (დამრიგებელმა ბავშვებს თვალი ჩაუკრა და კლასიდან გავიდა)
-თიკუნა ხო მოდიხარ? (ლადო) გადმოსძახა შორი-ახლოს მჯდარმა ლადომ
-არვიცი ლადო ხოიცი ჩემი სიტუაცია (თიკა)
-აა ხო გამახსენდა, ჯერ მათ... ნუ კაი (ლადო)
უცებ გვერდიდან მოესმა დაბალი ტემბრით
-წამოდი რა (სანდრო)
-ვეცდები (თიკა) გაუღიმა და ისევ წიგნს დააშტერდა მაგრამ ამჯერად უაზროდ..
გაკვეთილები დამთავრდა და სახლში წასაყვანად მამამ მოაკითხა, დღემ იგივე ნაირად ჩაიარა, ექვსკურსიაზე დიდი ხვეწნა მიდარით ნატომ ძლივს თანხმობა განაცხადა. ღამეს რაც შეეხება იმ ღამით არავინ არ ასულა აივანზე, გულის სიღრმეში დიდი მოლოდინით იყო სავსე თუმცა იმედები გაუცრუვდა ამჯერად...
***
დილით ყველაფერი მოწესრიგდა და ავტობუსში მოეწყვნენ, თვალებით ეტყობოდა ვიღაცას ეძებდა თუმცა აშკარა იყო რომ ვერ პოულობდა
-ნინი სანდრო არ მოდის? (თიკა) თითქოს ზოგადად იკითხა
-ამას ნახე რაა... (ნინი) მხარი გაკრა მეგობარს -კი წამოვა აბა რასიზამს მაგრამ ეგ ავტობუსით? არაა (წარბები აათამაშა და ფანჯარაშ გაიხედა- აი ისიც (ნინი) მიუთითა შავ მ3-ზე რომელშიც სანდრო იჯდა.-სანდრო რეკავს(ნინი)
-ხო (ნინი)
-ნინი, თიკას მიაწოდე რა (სანდრო)
-თიკა აჰა გამომართვი შენთან უნდა ლაპარაკი(ნინი)
-ჩემთან?(თიკა) გაიკვირვა და ტელეფონი გამოართვა
-გისმენ(თიკა)
-ავტობუსიდან ჩამო და ერთად წავიდეთ (სანდრო)
-მგონი სულ გაგიჯდი ხო? (თიკა)
-ხო, იცოდე ეგ რომ არ გააკეთო არ წამოვალ და შენს ნამუსზე იყოს (სანდრო) ამ დროს თიკამ ფანჯრიდან გახედა სანდროს რომელიც მანქანაშ იჯდა და რომელმაც ხელი დაუქნია ვითომც არაფერი ისე..
-ჰა ჩქარა თორე წავიდა ავტობუსი (სანდრო)
-მოვდივარ(თიკა) ტელეფონი გათიშა და ნინის მიაწოდა
-მე სანდროსთან ერთად წამოვალ (თიკა)
-ვიცოდი ვიცოდიიიი (ნინი) ტაში შემოკრა ნინიმ და ფეხები ააბაკუნა
-რა იცოდი გოგო არ გამაგიჯო (თიკა) ცეცხლნარევი თვალებით გახედა და ავტობუსიდან ჩავიდა, არა გულის სიღრმეში უნდოდა კიდეც სანდროსთან ერთად წასვლა, მაგრამ რავიცი რას გაუგებ ამ ქალებს... :დ
მანქანის კარი გააღო და გაბუსხული ჩაჯდა
-ესე ჯობია, ჯიუტო (სანდრო)
-კმაყოფილი ხარ?(თიკა) არც გაუხედავს ისე შეუღრინა
-საოცრად კმაყოფილი (სანდრო) ხელები ერთმანეთზე დაუსვა,Адвайта - Огнями’ ააჟღერა ბოლო ხმაზე,მანქანა დაქოქა და წამში მოწყდა იქაურობას.
-რეებს უსმენ გამორთე (თიკა)
-რას ერჩი ასწორებს(სანდრო)
-მამაჩემმა და შენ რაზე ილაპარაკეთ? (თიკა) მოულოდნელად გახედა და პირდაპირი კითხვა მიახალა
-შენთან რომ ყოფილიყო საჭირო ბარემ იქვე დავილაპარაკებდით (სანდრო) მშვიდად აგრძელებდა მართვას, თიკამ სანდროს ფლეშკა გამოაძრო, ჩანთაში მოძებნა სადაც მისი ფლეშკა იპოვა და ჩართო ‘’master-ისე მჭირდები…’’
-მიყვარს (თიკა) თავი მინას მიადო და თვალები მინაბა, სანდრომ გადმოხედა გაიღიმა და ისევ გზას გახედა
შუადღის მიწურულს უკვე ბათუმში იყვნენ და სასტუმროში ლაგდებოდნენ
-ბავშვებო, ერთ ოთახში ორ ორი განაწილდებით, მე რომ არ ჩავერიო თქვენ თვითონ იპოვეთ ერთმანეთი (მასწავლებელმა გამოაცხადა)
-მე უკვე ვიპოვე (სანდრო) გაიჟღერა სანდროს ხმამ ჩუმი ტონალობით, რომელიც მარტო მის გვერდით მდგომმა თიკამ გაიგო, გული ისე უცემდა რომ ხელს იჭერდა არ ამოვარდნილიყო საგულედან
-ეგ აფსურდია(თიკა)
-იცოდე წავალ დავლევ ძალიან ბევრს და მერე მანქანით გავალ, მერე რაიცი რა მოხდეს იქნებ...(სანდრო) მოყვა ფილოსოფიას
-კარგი კარგი, მაგრამ გაფრთხილებ ზედმეტი არაფერი შეგამჩნიო(თიკა) საჩვენებელი თითი აუთამაშა ცხვირწინ
-კაი რა შენნაირ მახინჯთან? ჰაჰ (სანდრო) ჩაიცინა ვაჟბატონმა და კმაყოფილი სახე მიიღო,თიკას ყურადღება აღარ მიუქცევია, ზურგი შეაქცია და და ბავშვებისკენ გაემართა
-თიიკ წამო ბარში მივდივართ, მოსაღამოვდა მაინც მეტი რა გავაკეთოთ (ნინი)
-არა რა მე დავისვენებ (თიკა)
-კაი რაიყო გოგო გთხოოვ(ნინი)
-ნუ კარგი (თიკა) აღარ გაუძალიანდა და ბავშვებს გაყვა
(ნინი, თამუნა, ლადო და კიდე მათი რამოდენიმე კლასელი...ბაჩო, ნიკა და თეონა შევიდნენ ბარში)
ამ დროს ნინის ტელეფონიც აწკრიალდა
-ხო სანდრო (ნინი)
-დამალაპარაკე (სანდრო)
-თიკუუნაა მოდი სანდროს უნდა ლაპარაკი და ვაფშე მიეცი შენი ნომერი რა (ნინი) სიცილით დააყოლა წინადადება და ბართან მივიდა
-ხო(თიკა)
-სად ხარ?(სანდრო)
-ვფიქრობ შენი საქმე არაა(თიკა)
-თიკა მიპასუხე (სანდრო) ხმაზე გაბრაზება დაეტყო
-არ გეტყვი სანდრო და არც იმას გეტყვი ჩემი სახით უჯმურ და მახინჯ გოგოს რამდენჯერ გამოიცეკვენებ და ვაფშე რამდენს დალევს (თიკა) ირონიულად ჩაურტყა, ამაზე კი სულ გადაირია
-იცოდე ვინმეს რომ ეცეკვო ან რამე მაგდაგვარი დედას მოვუტ***ვ გაიგე?? ამიტომ თუ ვინმეს სიკვდილი გინდა მიდი და ეცეკვე(სანდრო)
-ვერ ვხვდები რატომ ღიზიანდები, ან საერთოდ შენ ვინ გეკითხება რამეს, წავედი რა აღარ მცალია(თიკა)
-თიკა იცოდე არ გამითი...(სანდრო) თქმა ვერ დაასრულა, თიკამ იმწუთასვე გაუთიშა ტელეფონი და ისიც ბართან მივიდა
-რა უნდოდა ვაჟბატონს? (ნინი)
-ოო მერავიცი დებილია (თიკა)
-ძაან დაევასე გოგო, აი ის ჩვენი კლასელი რომ არის თეონა, სულ კისერზე ახტება, მაგრამ ზედაც არ უყურებს, ჩვენს კლასში თითქმის ყველასთან იწვა (ნინი)
-კაი რა რომ არიცი ნუ ამბობ... (თიკა)
-გოგო რა ცოდნა უნდა თვითონ ამბობდა ხოლმე... მერე სანდროს ისიც შეტენა შენი შეყვარებული ვარო და ნუ მოკლედ მაგარი შემეტენე გოგოა (ნინი) გოგოებმა გაიცინეს და ნინის უკვე შეკვეთილი ვისკი ბოლომდე გამოცალეს.



ესეც მეორე თავი,აბა რასიტყვით? რამე შესწორებას ხომარ შეიტანდით? იმედია მოგეწონებათ, ველი შეფასებას <3 <3 <3