საღამოს მარტოდ დარჩენილ სალომეს ლევანი ესტუმრა, შესვლისთანავე ეძგერა ქალის ტუჩებს და მთელი შემართებით დაუკოცნა ათრთოლებული ბაგეები, გოგონამ სწრაფად გაინთავისუფლა თავი ლევანისგან და მისაღებში შეიპატიჟა, თვითონ ყავის გასაკეთელად წავიდა. ცოტახანში გვერდიგვერდ იჯდნენ და ყავას აგემოვნებდნენ, სალომე თავს იმტვრევდა, როგორღაც უნდოდა შეეპარებინა მათი სულელური იდეა მაგრამ არ გამოსდიოდა..
-წინაზე ვერ მოვასწარი შენი ბინის დათვალიერება. სცადა კითხვებიით გამოეტყუა პაასუხები,,
-ხვალ დაგათვალიერებინებ.. დემეტრე ქალაქგარეთ მიდის ორი დღით და მარტოდ მარტო ვიქნები. თვალი ჩაუკრა ლევანიმ
-ხოო? მარტო მიდის?
-არაა რათქმაუნდა ბო*ები თან მიჰყავს.
-რომელ საათზე?
-რაიყო ესე ძალიან გეჩქარება ჩემი ბინის დათვალიერება? იქნებ მანამდე შენი დაგვეთვალიერებინა.. ხრიწიანი და ვნებიანი ხმით უთხრა , პრიალა თმები მხრებზე გადმოუწია და მოშიშვლებულ ყელზე დაუტოვა მხურვალე კოცნა, მთელს ტანზე დაბურძგლა სალომეს, სიამოვნებისგან ლოყები აეფარკლა, ისევ წამოწითლდა, ეს აგიჟებდა ზუსტად ლევანისაც.. თავიდან დაიბნა იფიქრა კიდევ ერთხელ თუ მაკოცებს გაგრძელების თავი აღარ მექნებაო ამიტომ მისკენ მოახლოებული ტუჩები შეაჩერა
-არ ვცხოვრობ მარტო.. თითქოს დანანებით ჩაილაპარაკა და განაგგრძო
-რომელი საათისთვის მიდი დემეტრე
-11ზე დაბარებული ჰყავს ისინი და ალბათ წავა მაგ დროს.. ჩაილაპარაკა უკმაყოფილოდ მაგრამ როდესაც სალომე გვერდით მიუცუცქდა, თავი გულზე ჩამოადო და ორივე ხელი წელზე შემოჰხვია უკმაყოფილება სადღაც გაქრა, ცოტახანში დაღლილ გოგონას ჩამოეძინა
"პირველადაა გოგოსთან ღამეს ვატარებდე და არაფერი ხდებოდეს ჩვენს შორის" გაიფიქრა ლევანიმ და მასაც ცოტახანში ჩაეძინა..
დილით ვიღაცის ცხელმა სუნთქვამ გამოაღვიძა სალომე, თვალები მაშინვე გაახილა და მის ტუჩებთან მოახლოვებული ტუჩები რომ დაინახა სიამოვნებისგან გაიტრუნა..
-ვიფიქრე ჩუმათ ვაკოცებ და გავიპარებითქო, მაგრამ არ გამომივიდა. ტუჩები მიაწება სალომეს ტუჩებს და ძილისგან დაბუშტული ტუჩები ჩაუკოცნა.
-ყავას ხომ დალევ? მიზეზებს ეძებდა სალომე კიდევ ცოტახანს რომ დარჩენილიყო ლევანი
-ვერა პატარავ, შეხვედრა მაქვს 9ზე სანამ მივალ გახდება და არ მინდა დამაგვიანდეს. შუბლზე აკოცა და ასე დატოვა გოგონა.
ლევანიმ კარი გაიხურა თუ არა სალომე მობილურს წვდა და სესილის დაურეკა
-სესი ვიცი ყველაზზე საშინელი ადამიანი და შენი ნომერ პირველი მტერი ვარ ამ დროს რომ გაღვიძებ მაგრამ 10 წუთში დედაშენის კორპუსთან რომ აფთიაქია იქ იყავი.
მართლაც 10 წუთში სესილი დანიშნულ ადგილს მიადგა და აფთიაქიდან გამომავალი დაქალი გადაკოცნა
-მომისმინე ეხლა, დღეს დემეტრე ორი დღით მიდის აგარაკზე, 11 საათისთვის გოგოები ჰყავს დაბარებული მიჰყავს, ხოდა მიხვალ 10ზე და ისე იზავ რომ 11 ისთვის უკვე ქალაქგარეთ იყოთ.
იმდენად მოულოდნელად და სწრაფად მოხდა ყველაფერი სესილი გახევებული უსმენდა დაქალის დარიგებებს და მაინც ბოლომდე არ ესმოდა მისი სიტყვები
-სესილი , მეც იმ აზრზე ვარ რომ არ გინდა ამის გაკეთება. უთქმელად წაიკითხა დაქალის აზრები სალომემ
-არ მინდა მაგრამ მჭირდება. სინანულით ამოილაპარაკა სესილიმ
-კარგი მაშინ აი ესენი გამომართვი, ერთი სპორტული ჩანთა გაუწოდა სალომემ
-რამოდენიმე ხელი ტანსაცმელი და ქვედატანები ჩავდე და კიდევ აი ესენი .აფთიაქის პარკი ჩანთაში ჩადო და ამჯერად უფრო ჩუმად უთხრა
-პრეზე*****ვი და დაორსულების საწინააღმდეგო აბებია.. ლიზის მე წავიყვან ბაღში და ინგასთანაც მე დავრჩები არ ინერვიულო, ვეტყვი რომ ახალი სამუშაო იშოვე და ორი დღით ქალაქგარეთ გაგიშვეს ვიღაც მდიდარის წვეულებაზე მიმტანად,ხო და კიდევ ერთი ორჯერ შენც დარეკე ხოლმე..
ერთი სიტყვით გამოემშვიდობნენ ერთმანეთს , სეისლიმ გეზი დემეტრე ქურციკიძის ბინისაკენ აიღო , ტაქსი გააჩერა მისამართი უკარნახა და გაიტრუნა, ეხლაღა შეამჩნია როგორ უკანკალებდა მუხლები და მაინც ვერ ხვდებოდა რის გაკეთებას აპირებდა, 4 წელი მამაკაცი არ შეხებია მის სხეულს ახლა კი თავის თავს ფულზე ყიდდა, აქამდე თვითონ აკრიტიკებდა ასეთ ქალებს მაგრამ ამჯერად მათ ამპლუაში რომ აღმოჩნდა მიხვდა რა საშინელი გრძნობა იყო, ჯიბიდან ორი დღისწინ ნაყიდი ექსტაზი ამოძვრინა და დახედა.. გამყიდველის სიტყვები გაახსენდა
-ძალიან მაგრა მოაქვს, მაგრამ ისააქ ცუდი მეორე დღეს არაფერი რო არ გახსოვს. მაგასაც ეშველება დაიკო, იცხვრე დღევანდელი დღით რაში გჭირდება გახსოვდეს რამოხდა " და მანაც იყიდა, ეს საუკეთესო საშუალებად ჩათვალა, დალევდა და თავს ვიღაც კაცს აჩუქებდა რომელიც მეორე დღეს ფულს გადაუხდიდა და გამოუშვებდა, იმაზე ამყარებდა იმედებს ეს საშინელი კადრები რომ არ ემახსოვრებოდა და ყოველწამს ფრო და უუფრო არ დატანჯავდა.ფიქრებში გართული მძღოლის ხმამ გამოაფხიზლა
-მოვედით . დასჭექა მისმა განაჩენმა . შიშისგან ათრთოლებული ფეხები გადმოდგა მიწაზე და იმდენად სუსტად იგრძნო თავი მანქნის კარს რომ არ დაყრდნობოდა იქვე ზღართანს გაადენდა ალბათ.
ფული გადაუხადა და ლიფტს მეათე სართულისაკენ უბრძანა.



იშვიათად თუ ეღვიძებოდა ადრე დემეტრეს, გასაკვირად ეს ღამე მარტომ გაატარა და ჯერ კიდევ ძილბურანში იყო კარზე გადაბმულმა ზარის ხმამ რომ გამოაფხიზლა. საათს დახედა, იფიქრა ლევანიაო საბუთები დარჩაო. ფეხები ჩუსტებში გაყო და ტურსის ამარამ გააღო კარი.
სანახაობამ გააკვირვა წინ დაბნეული გოგონა ედგა პატარა სპორტული ჩანთით ხელში, შავ ჯინსი კარგად გამოკვეთავდა მისი ტანადი ფეხების ფორმას, ოდნავ მოკლე მაიკიდან ჭიპი უჩანდა, ზევიდან კი ჯინსის ქურთუკი ეცვა, ორივე ხელი მაგრად ჩაებღაუჭებინა და ჩანთის სახელურს აწვალებდა.
იმდენად დაბნეული იყო სესილი, ნამდვილად არ ელოდა ასეთ სიმპათიურ "პარტნიორს" მუქი ფერის მოკლე თმები და ამავე ფერის თვალები ჰქონდა დემეტრეს,ძილისგან ოდნავ დაბერვოდა ისედაც დიდი ტუჩები, ტანზევე ეტყობდა რომ უყვარდა ვარჯიში, კუბიკებს მის სხეულზე დიდი ადგილი ეკავათ და ისედაც სიმპათიურს უფრო მადისაღმძვრელს ხდიდნენ.
-მასე იდგები, არ შემოხვალ? ტუჩის კუთხე ჩატეხა დემეტრემ და გვერდით გაიწია რომ გოგონა შემოაეტარებინა, მერე კარებში გაიხედა, აშკარად მეორესაც ელოდა
-არ წავიდეთ? შიშველი მამაკაციდან მზერა ბინაზე გადაიტანა სესილიმ და ორი სიტყვა ერთმანეთს ძლივს გადააბა
--ჩავიცმევ სანამ მეორე მოვა, მანამდე ყავა მომიდუღე . უემოციოთ უთხრა და მისაღები დატოვა.. სამზარეულოს მოძებნა არ გასჭირვებია სესილის, დიდი მისაღებისგან გრძელი ბარი ჰყოფდა სამზარეულოს , ჩანნთა დივანზე ჩამოდო და დახლებს შორის მოექცა, ყავის ქილა აიღო რომ ყავა გაეკეთებინა მაგრამ იმდენად დაბნეული და შეშინებული იყო მოსალოდნელით რომ ფიქრებში გაპარულს მამაკაცის ბოხ ხმაზე ერთიანად გასცრა ტანში და ქილა ხელიდან გაუვარდა..
-რა მოუხერხებელი ხარ. უკმაყოფილოდ გააქნია თავი დემეტრემ და სწრაფად მოხვეტა დაყრილი ყავა.
-სადაა ამდენხანს ის მეორე? საკუჭნაოდან გამოსული ათრთოლებულ გოგოს წინ აეტუზა და აწითლებულ ლოყაზე ხელი დაუსვა
-რა ქალიშვილი გოგოსავით მიყურებ ენა გადაყლაპე? როგორც შეეძლო უხეშად ელაპარაკებოდა მაგრამ ვინ იცის რამხელა გადატრიალება ხდებოდა მის შინაგან სამყაროში როდესაც სესილის ეხებოდა, აქამდე მილიონ გოგოს გაუვლია მის ხელქვეშ, მაგრამ ეს არ გავდა არცერთ მათგანს.. ზედვე ეტყობოდა რომ არ იყო ბო*ი.
სესილი ჩაფიქრდა ,დრო გადიოდა და იფიქრა თუ ახლავე არ წავიყვან მერე ალბათ ის ორნიც მოვლენ და გაურკვევლობა მოხდებაო, თავის თავს ძალას ატანდა და ბოლოს ვითომ ვნებამორეულივით მოიკვნიტა ტუჩი
-ეს ორი დღე მხოლოდ ჩვენ გავატაროთ ერთად, არ ინანებ. ყურთან ძალიან ახლოს უჩურჩულა, ისე რომ მისი მსხვილი ტუჩები დემეტრეს კანს ეხებოდნენ, მაგრამ მალევე მოშორდა და საწყისი პოზიცია კმაყოფილმა დაიკავა.
ვნებამორეულმა მამაკაცმა ტუჩები ენით დაისველა და ისე სწრაფად ეძგერა თავისი საქციელით კმაყოფილ ქალს სესილიმ გააზრებაც ვერ მოასწრო, ხელებს შორის მოიწყვდია დემეტრემ გოგონა და ტორები წელზე შემოაჭედა, კოცნაში კბენასაც ურევდა და მერე ისევ კოცნით უხშობდა ნატკენ ბაგეებს,სესილიიმ იფიქრა არაფერი იეჭვოსო და ველურულ კოცნაში თვითონაც აჰყვა მაგრამ ორიოდე წამში ტუჩები ფრთხილად დააცილა მის ტუჩებს
-დანარჩენი შემდეგ. ხელი ჩაჰკიდა მამაკაცს და კარისკენ წაიყვანა. დემეტრემ სესილის ჩანთა და გასაღებიც გამოაყოლა და ხმაურით გაიხურა კარები.
მანქანაში ჩაჯდომისთანავე მამაკაცმა ძმაკაცს შეტყობინება გაუშვა და მობილური გათიშა. კიკეთისკენ მიმავალ გზაზე მხოლოდ ერთხელ გაჩერდნენ ,სუპერმარკეტში ორი ესპრესო და დონატსები აიღო, ამასთან ერთად ორი დღის სამყოფი იქაურობისათვის და გზაც მშვიდად გააგრძელეს. მთელი გზა არც ერთს დაუძრავს ხმა თუმცა ორივეს ფიქრები ერთმანეთს ერწყმოდა, დემეტრეს თავში ათასი რამ უტრიალებდა , ყველაფერზე ფიქრობდ გარდა სესილისა, სესილიც , ყველაფერზე ფიქრობდა და ყველაზე მეტად ცდილობდა თავი აერიდებინა მამაკცზე ფიქრისთვის. გზა და დრო დიდად არ გაწელილა, მალე ჩავიდნენ კიკეთში, ირგვლივ გაზაფხულისამებრ აბიბინებულიყო ბალახი და ადგილ ადგილ ლამაზ ყვავილებსაც გამოეჩინათ თავი,
დემეტრეს აგარაკი დასახლებული პუნქტისგან არცთუ ისე მოშორებით მაგრამ განცალკევებულად ჰქონდა, სახლს გარშემო ტყე ეკვროდა და ხმა რომელსაც ტყე გამოსცემდა ყველა საოცრებაზე უფრო დიდი საოცრება იყო, მანქანა გაჩერდა თუ არა სესილიმ დაღლილი კიდურები აამოძრავა და სწრაფად გადმოაბიჯა მანქანიდან, ისე ღრმად ჩაისუნთქა ტყის სუფთა ჰაერი, რომ ფილტვები მთლიანად გაევსო სუფთა ჟანგბადით, მზის სხივები ალაგ-ალაგ ეფინებოდნენ მიწას , ხეების კენწეროებიდან კი ჩიტების ულამაზესი ჭიკჭიკი ისმოდა.
წამით ორივეს გადაავიწყდა თუ რისთვის იყვნენ მოსულები აქ,სესილიმ სხეული მოადუნა ,სახე ცისკენ გაიშვირა და თვალები წამით მოჭუტა, მაგრამ სიმშვიდე ისევ ხრიწიანმა და ბოხმა ხმამ დაურღვია
-არ მოდიხარ? წარბაწევით ჰკითა დემეტრემ და პარკები სახლში შეიტანა.
ეზო არც თუ ისე დიდი იყო, ტყისგან მაღალი რკინის ღობეები ჰყოფდა,ღობეების ქვეშ რამოდნეიმე სახეობის ყვავილი ერგო, თუმცა ყველა ჩამჭკნარი, მიუხედავად იმისა რომ ახლა უნდა დაეწყოთ გაფურჩქვნა და გახარება ეხლა იფერფლებოდნენ..
ისევე როგორ სესილი. გული ზიზღით ევსებოდა, თავისი თავის მიმართ უკვე ზიზღსაც გრძნობდა..
ქალაქის ბინისგან განსხვავებით აქაურობა აჭრელებული იყო, თეთრი ჰოლიდან ნარინჯისფერ მისაღებში და იქიდან ლურჯ-თეთრ სამზარეულოში მიდიოდა გზა, მისაღებიდან ხის კიბეები მეორე სართულზე მიიწევდა, კიბეებს უკან კი ორი კარი იყო, ერთი გამჭვირვალე მეორე კედლისფრად შეღებილი, გამჭვირვალე კარიდან უკანა ეზო მოსჩანდა, ლურჯი აუზი და ნაძვების რიგი..
დემეტრემ სახლის დათვალიერებინებაზეც არ შეიწუხა თავი, კიბეებისაკენ უბიძგა, მარჯვნიდან პირველი კარიაო , სესილიმ ჩანთა აიკიდა და კიბეებს აუყვა.
ოთახი როგორც მთელი სახლი ლამაზი იყო, ლაღ და ცოცხალ ფერებში, მიუხედავად იმისა რომ ყველა კედელი თეთრ ფერში იყო, იმდენად ფერადი და ლამაზი ავეჯი იდგა ერთიანად ერწყომდა ერთმანეთს, ფანჯრის პირისპირ დიდი ხისფერი საწოლი იდგა, ლურჯი ტუმბოებით, აბაზანა ორივე სართულზე თითო-თითო იყო. სესილიმ ჩანთა გახსნა და ტანსაცმელების ძებნა დაიწყო, ზურგით იდგა კარისაკენ და ბიუსტჰალტერს ეძებდა ჩანთაში როდესაც დემეტრემ შემოაღო ოთახის კარი. უჩუმრად ჩამოჯდა საწოლზე და თვალი გოგონასკენ გააპარა, წელში ოდნავ გადახრილიყო და მთელი მონდომებით იქექებოდა ჩანთაში, მამაკაცის შემოსვლაზე მოღიავებულ წელზე დაეტყო როგორ დააყარა ხორკლებმა, ისევ შიშისგან დაიწყო კანკალი, ამ ბუნებამ და სახლმაც ვერ დაავიწყა ის საშინელი გრძნობა რომელსაც ალბათ რამოდენიმე საათში განიცდიდა. ბოლოს ბიუსტჰალტერი და მისივე საცვალი ამოიღო და ოთახიდან დააპირა გასვლა როდესაც დემეტრეს ხმამ შეაყოვნა
-საით?
-წყალს გადავივლებ, დავიღალე.. უთხრა გატეხილი ხმით . დემეტრეს უკვე ძალიან შიოდა, უნდა ეთქვა საჭმელი გამიკეთეო მაგრამ სესილი სწრაფად გავარდა დერეფანში და აბაზანის კარი მთელი მოდნომებით გადაკეტა..


ესეც მეორე თავი, აბა როგორ მოგეწონათ? ბავშვებო ისეთი გახარებული ვარ წინა კომენატრებით, ვერც კი წარმოიდგენთ, დიდი მადლობა რომ კითხულობთ და მიფასებთ <3 ძალიან მიყვარხართ!