-მე მეტს ვეღარ დავლევ..(თიკა) რამოდენიმე ჭიქის შემდეგ გახედა დაქალს და შებარბაცდა
-მოწეული გაქ როდესმე? (ნინი)
-რაა?? (თიკა)
-დაბოლებულხარ მეთქი?(ნინი)
-არა გოგო რა დავბოლებულვარ, სასმელსაც კი სულ რაღაც მეოთცედ ვსვამ...(თიკა)
-სერიოზულად? (ნინი) აღშფოთებული თვალებით გამოხედა თიკას -აუუ მე შარშან გავსინჯე პირველად და ათასში ერთხელ ვამეორებ ხოლმე, წამოდი გამომყევი, სულ ცოტა გასინჯე, არაფერს გიზამს (ნინი) ხელი ჩაავლო მეგობარს და საპირფარეშოში შეიყვანა
-არა არ მინდა რა შანსი არაა მაგას არ გავსინჯავ (თიკა) მართალია ნასვამი იყო მაგრამ კონტროლს თითქოს არ კარგავდა
-კაი რა ნუ დაიწყე ეხლა, მიდი თან ვერც ვერავინ გაიგებს (ნინი)
-ნინი კი მაგრამ ....(თიკა)
-არავითრი მაგრამ, მიდი მაგრად გაგისწორდება, აჰა გამომართვი, აქ დაყარე და შეისუნთქვე, სულ ესარის (ნინი) უცებ აუხსნა და თვითონ კართან დადგა
-ჯანდაბას, მხოლოდ ერთელ (თიკა) სარკესთან შეტრიალდა და ნინის მითითებები ზედმიწევნით შეასრულა
-ჰა აბა რას შვრები? (ნინი)
-აუუ თავბრუ მეხვევა... იქნებ ნასვამზე არ შეიძლებოდა ნინი? (თიკა) ბარბაცით შეტრიალდა ნინისკენ და ჩამოეყრდნო
-საშიში არაფერია, წამო სასტუმროში გადავიდეთ და დაწექი. შენი ნომერი რომელია? (ნინი)
-191 (თიკა)
-კაი აჰა მოვედით, შემოგყვე? (ნინი)
-ნწ.. (თიკა) ოთახში შევიდა და კარი გადაკეტა, სანდრო აბაზანიდან იმ წუთის გამოსული იყო, ქვედა ტანზე თეთრი პირსახოფი ქონდა შემოკრული და დაკუნთული სხეული საშინლად მამაკაცურს ხდიდა. სანდრომ აბაზანის კარი მიკეტა და უცებ შეცბა
-ვაიმე, აქ არ მეგონე.. (სანდრო)
-არაუშავს, რა პრობლემაა... (თიკა) მის წინ მდგარი ვაჟკარი ჩაათვალიერა და თვალები სულ მიებინდა, უცებ წაბარბაცდა და სანდროს მკლავებშიც აღმოჩნდა
-თიკა კარგად ხარ?(სანდრო) შეშეინებული თვალებით დაცქეროდა გოგონას მაღლიდან, ხელში ააფრიალა და საწოლზე მიაწვინა
-ნერვიულობ? (თიკა) ვნებიანი და სრულიად უცხო ხმით დაუსვა კითხვა სანდროს
-ვნერვიულობ? კი ვნერვიულობ რადგაც ძალიან ბევრი გაქვს დალეული, დაიძინე (სანდრო)
-არ გამხდი? (თიკა)
-ვერ გავიგე? (სანდრო) საწოლიდან წამომდგარი უცებ შემოტრიალდა და ეგონა რომ ეს ყველაფერი უბრალოდ მოესმა, მაგრამ როდესაც თიკამ იგივე გაუმეორა მაშინ სანდროს თვალებში გაკვირვებას წააწყდებოდით.
-არ გამხდითქო? თუ ესე გინდა რომ დავიძინო?(თიკა)
სანდრომ თავი აღარ მოიტყუა ეს ძალიანაც უნდოდა და გოგონასკენ დაიხარა
-შენ თუ ესე ძალიან გინდა გაგხდი (სანდრო)
ჯერ ფეხსაცმელი გახადა, ისე ნელა და ნაზად ხდიდა თითქოს რამეს დაუშავებდა და ეს ყველაზე მეტად არ უნდოდა, შემდეგ კაბაში ხელი შეაცურა და კოლგოტი ნაზად ჩამოწია, ამ დროს თიკა წამოიწია და ბიჭს თვალებში ჩააშტერდა
-რატომ იკავებ თავს?? (თიკა)
-თიკა შენ მთვრალი ხარ!(სანდრო)
-მთვრალი ვარ მაგრამ მინდა შენიც ვიყო!(თიკა)
მეტად გაუკვირდა თიკას ეს საქციელი, და განაგრძო გახდა, ფეხზე წამოაყენა და კაბის ელვა შესაკრავი ნელ-ნელა ჩამოია, კაბა კი წამში მოწყვეტით დაეცა ძირს, მის წინ საცვლებით იდგა გოგონა რომელის დაუფლების სურვილიც შეშლიდა მალე
-კიდევ დიდხან უნდა მიყურო?(თიკა) ისევ ნებიანი ხმით მიმართა ბიჭს რომელსაც ცეცლი მოსდებოდა და თითქოს იწვოდა
-თიკა ნუ აკედთებ ამას (სანდრო)
-რას ?ამას?...(თიკა) ხელი მისი ქვედატანისკენ წაიღო სადაც პირსახოცი ქონდა სანდროს შემოხვეული და პირსახოცს ხელი დაავლო
-თიკა...(სანდრო)
-მე მეგონა გინდოდი, არ ვიცოდი ესე თუ გაღიზიანებდა ჩემი შეხება.. (თიკა) საწოლისკენ შეტრიალდა დასაწოლად როდესაც მკლავში ძლიერი ხელის წავლება იგრძო, სანდრომ მისკენ მიატრიალა და გოგონას ტუჩებში ეძგერა, ისე კოცნიდა თითქოს პირველი და უკანასკნელი კოცნა ყოფილიყო, თიკასთვის პირველი კოცნა ნამდვილად იყო რასაც სანდროზე ვერ ვიტყვით, მაგრამ ეს ყოველივე იმდენად შეუდარებელი იყო რომ შეუძლებელი იქნებოდა დაგენახა და გულს ბაგაბუგით ძგერა არ დაეწყო. ის კოცნიდა გაშმაგებით და თან ტუჩებზე კბენდა, ხელები წელზე აუსრიალა და იგრძნო როგორ გააჟრჟოლა გოგონას, შემდეგ ზურგზე ლიფის შესაკრავს დაწვდა და რამოდენიმე წამში ლიფიც სწორედ რომ კაბის გზას დაადგა, ამას თიკამ სანდროს პირსახოცსაც იგივე გამოუწერა, მალე თიკას ქვედა საცვალიც მოისროლა სანდრომ და სულ შიშვლები გადაწვნენ საწოლზე.
***
დილით საშინელმა თავის ტკივილმა გააღვიძა, წამწამები ძლივს დააშორა ერთმანეთს და თვალწინ მომღიმარი სანდრო დაუდგა რომელიც მიშტერებოდა და საოცარი გამომეტყველებით უმზერდა, უცებ შიშმა დაუარა მთელს სხეულში როდესაც ბოლო კადრები ამოუტივტივდა გონებაში, გიჟივით რომ ხდიდნენ ერთმანეთს...
-დილამშვიდობისა (სანდრო) ვნებით სავსე ხმით უჩურჩულა გოგონას რომელიც ისე იყო გაწითლებული რომ ლამის ცეცხლი მოკიდებოდა.
-ჩვენ... მე.. შენთან... (თიკა) ჩუმად ლუღლუღებდა
-ნუ გეშინია, არაფერი მიმიქარავს, უბრალოდ ისე იქცეოდი თავი ვეღარ შევიკავე რომ არ მოგფერებოდი, მაპატიე არ უნდა მოვქცეულიყავი ესე მაგრამ იმედია მეც გამიგებ (სანდრო) უხსნიდა შეშინებულ გოგონას ღიმილიანი სახით და თან მისკენ იწეოდა
-მადლობა ღმერთს, მაგრამ ეგ მაინც არაფერს ცვლის, სულ ჩემი ბრალია ყველაფერი, შენ არაფერში არ ხარ დამნაშავე (თიკა)გოგონა აქვითინდა, სანდრომ ხელი შეუცურა თავქვეშ და მის გულმკერდზე დაადებინა თავი
-შენ ნანობ ? (სანდრო) ბიჭს თვალები ერთი წერტილისთვის ქონდა გაშტერებული და თითქოს რამოდენიმე წუთის წინ რომ ღიმილი ეკვრო სახეზე შეყინოდა უღიმღამოდ.
-აზრი აქვს? (თიკა)
-თიკა მისმინე, არ ვიცი როგორ აგიხსნა მაგრამ ჯობია ეხლავე გითხრა ყველაფერი... (სანდრო)
ბიჭმა ნერვიულად მოისრისა შუბლი და ხელი სახეზე ჩამოისვა, თიკას ცოტაარიყოს შეეშინდა ესეთი შესავალი რომ გააკეთა სანდრომ.
-სანდრო... (თიკა)
-ჩჩჩშშ... არ გინდა, არაფერი თქვა, მაცადე... პირველად რომ შენს ოთახში შემოვიპარე, სულ სიბნელე იყო, ვაფშე არ ჩანდი, მაგრამ შენი სუნთქვის ხმა ისე ჩამესმოდა ყურებში რომ ტანში სულ ჟრუანტელი მივლიდა, შემდეგ სურათი გადაგიღე მძინარეს და დაბლა ჩვედი, ეს მართლა სანაძლეო იყო, სურათი რომ ვნახე, თითქოს გული გამიჩერდა, გადავწყვიტე კიდევ ამოვსულიყავი და უბრალოდ შენი სუნთქვისთვის მომესმინა, მერე შენც გაიღვიძე და ამის შემდეგ თვითონაც იცი... მხოლოდ ყველაზე მთავარი გამოგრჩა (სანდრომ თიკას დახედა რომელსაც თავი მაღლა აეწია და ბიჭს გატრუნული უსმენდა და უყურებდა.. -შემიყვარდი, როგორცკი დაგინახე კიარა, როგორცკი შენი სუნთქვა გავიგე,მაშნვე შემიყვარდი, გადაუყვარებლად თიკა, ვგიჟდები შენზე! (სანდრო)თვალებანთბული უხსნიდა სიყვარულს გოგონას რომელსაც თვალზე ცრემლები ქონდა მომდგარი და თავისდაუნებურად ეღიმებოდა.. პასუხად არაფერი უთქვამს უბრალოდ თავი დახარა და შიშველი სხეულით უფრო მიეკრო ბიჭს. ნახევარი საათის სიჩუმის შემდეგ კარზე კაკუნი გაისმა
-თიიკუუნააა (ნინი)
-ნინი გამოვალ ცოტა ხანში (თიკა) პასუხი დაუბრუნა და სანდროს ახედა რომელიც მისი სურნელით ტკბებოდა
-უნდა ავდგე (თიკა)
-ცოტა ხანიც რა (სანდრო) და უფრო აიკრა გოგონა
-ჩვენ ბატუმშ ვართ, ადექი და წავიდეთ სადმე, აქ ხომარ ვიწვებით მთელი დღე (თიკა) სანდრო არ მოელოდა თიკასგან ამ ფრაზას, თვალები გაუბრწყინდა და წამოიწია
-იმ ყველაფერზე არაფერს მეტყვი?(სანდრო)
-რომელ ყველაფერზე?(თიკა) თითქოს ვერ მიხვდა რომ სანდრო პასუხს ელოდებოდა მისგან
-თიკა შენც კარგად იცი.. მიპასუხე (სანდრო)
-ნუთუ ესე ძნელია იმის გამეორება რომ გიყვარვარ (თიკა) ეს თქვა ზეწარი მოიფარა, წამოხტა და სააბაზანოში შევარდა
სანდრო გაოცებული იწვა და უაზრო სიცილსაც გამოურევდა ხოლმე
-მიყვარხააარ (სანდრო) სააბაზანოს კართან მივიდა და იღრიალა, პასუხად არაფერი მიუღია თუმცა თიკა სააბაზანოში სიხარულისგან ცეკვავდა, ლამის ფეხიც კი დაუცურდა, მალევე გამოვიდა სააბაზანოდან ისევ იმ ზეწარ შემოხვეული და სანდროს შეეფეთა
-შეგიძლია შეხვიდე (თიკა) გვერდი ამაყად აუარა და ტანსაცმლისკენ წაფარფატდა
-ნორმალურად ჩაიცვი (სანდრო)
-დამიწყე უფროსობა? როგორც მინდა ისე ჩავიცმევ (თიკა) ისევ გაუჯიუტდნენ ერთმანეთს
-არ მომეწონება და ხომიცი სულ ტანსაცმლის გარეშე დაგტოვებ და იჯდები ამ ოთახში შემთან ერთად (სანდრო) თვალი ჩაუკდა და სააბაზანოშ შევიდა,თიკამ შავი საცვლები მოხდენილად მოირგო და ასეთივე ფერის საკმაოდ მოკლე და ტანზე მომდგარი კაბა გადაიცვა და სანდროც მალევე გამობრძანდა
-ეს რაარის?(სანდრო) თან გიჟივით უყურებდა იმიტომ რომ საშინლად უნდოდა მის სხეულს დაუფლებოდა, თან კი ეჭვიანობის ჟინი კლავდა...
-კაბა (თიკა) მისკენ შეტრიალდა და თვალებით ჭამდნენ ერთმანეთს.
-გირჩევნია გახვიდე სანამ თავს ვაკონტროლებ და წუხანდელ დაწყებულ საქმეს არ დავამთავრებ (სანდრო)
-იდიოტი ხარ (თიკა) დამცინავი და ამასთანავე მაცდური ღიმილი გაუგზავნა და ოთახიდან დავიდა ნუ სწორედ რომ ვთქვათ გაასწრო.
მალე მთლიანი კლასი სანაპიროზე ერთად შეიკრიბა, ზოგი ირუჯებოდა, ზოგი სვავდა, ზოგიც კი ზღვაში ნავარდობით ტკბებოდა
-არ ჩმოხვალ ზღვაში? (სანდრო)
-შენ უნდა ჩახვიდე? (თიკა)
-რავი არ ჩავიდე?(სანდრო)
-მე ცურვა კარგად არ ვიცი (თიკა)
-არაუშავს, მე აქ რისთვის ვარ (სანდრო)
-აჰა კაი მაშინ დაიცა გავიხდი (თიკა)
-დაიცა შენ რა, უნდა გაიხადო? (სანდრო) თვალები მოჭუტა და გოგონას გაუსწორა’
-ხო სანდრო ზღვაზე ვარ აბა ჩავიცვა? (თიკა) უცებ გადაიძრო კაბა და სანდროს აესვეტა წინ
-აბა წავედით? თუ კიდევ დიდხანს უნდა მიყურო ესე დებილივით? (თიკა)
-კარგად გამოიყურები, მაგრამ არ იყო საჭირო რომ გაგეხადა (სანდრო) ბრაზ მორეულმა უთხრა, გოგონას, ხელი ჩაკიდა და ზღვაში შევიდნენ.
-სანდრო (თიკა) მოულოდნელად ახედა ბიჭს რომელიც ჩაბღაუჭებოდა გოგონას რომ არ ჩაძირულიყო
-გისმენ (სანდრო) წყნარად უთხრა და თვალებში ჩააშტერდა
-მეც მიყვარხარ (თიკა) ეს იმდენად მოულოდნელი იყო მისთვის რომ სულ გაითიშა
-სანდროოო (თიკა) ბიჭს ხმა აღარ ამოუღია პირდაპირ ბაგეებს ეძგერა და მადიანი კოცნა დაუწყო, რომ დანაყრდა საყვარელი ადამიანის ტუჩებით ისევ თვალებში შეხედა
-მართლა გიყვარვარ?(სანდრო)
-ხოო(თიკა) გოგონას შერცხვა და თავი დახარა, სანდრომ კი ბოლო ხმაზე სიცილი დაიწყო და ბედნიერებისგან ფრინავდა, თიკა ხომ საერთოდ აფრიალა ხელში.
***
უკვე მოსაღამოვებული იყო როდესაც თიკას და სანდროს სასტუმრო ოთახის კარზე ზარი გაისმა
-რომელი ხართ? (თიკა)
-თიკა მე ვარ ლია, გამიღე კარი (ლია/მასწავლებელი) უცებ თიკას გული აუჩქარდა და ანერვიულდა
-ეხლავე (თიკა) თავი დაიმშიდა და კარი გააღო, ლია კი ეგრევე შევიდა ოთახში
-რა ხდება არ ამიხსნი? თუ შენს მშობლებს დავურეკო მაინცდამაინც (ლია)
-უკაცრავად რას გულისხმობთ?(თიკა)
-ახალი გადმოსული ხარ, ერთი კვირა იქნება მხოლოდ და რა დღეში ხარ ამიხსენი (ლია)
ამ დროს კარი სანდრომ შეაღო
-გამარჯობათ ლია მას(სანდრო)
-თქვენ ერთად რატომ ხართ ?(ლია)
-იმიტომ რომ ერთად ვართ, რა პრობლემაა? (სანდრო) თიკა აწურული იდგა ერთ ადგილას და ხმას ვერ იღებდა
-რა პრობლემაც არის ეხლავე მოვახსენებ ამ ქალბატონის მშობლებს (ლია) ტელეფონი ამოიღო და რამოდენიმე წამის შმდეგ ყურთან მიიტანა
-არ.. (თიკა) უნდა ეთხოვა რომ არ გაეკეთებინა ეს მაგრამ სანდრომ შეაჩერა და თვალებით ანიშნა ყველაფერი რიგზეა დამშვიდდიო.
-ალიო, თქვენ ალბათ თიკას მამა ბრძანდებით ხომ? (ლია)
-დიახ, რაშია საქმე? (კახა)
-იცით რა ხდება ბატონო კახა, საერთოდ არ შეგაწუხებდით მაგრამ მე ვალდებული ვარ მოგახსენოთ ამჟამინდელი სიტუაცია, თქვენმა გოგონამ და ერთერთმა თანაკლასელმა ვაჟმა, ერთად გადაწყვიტეს ნომერში ყოფნა ეს სამი დღე, საჭიროდ ჩავთვალე მომეხსენებინა ეს ყოველივე.(ლია)
-უკაცრავად ვაჟის სახელი?(კახა)
-სანდრო, სანდრო ბარათელი (ლია)
-კარგით და მერე? (კახა)
-თქვენ ალბათ ვერ მიმიხვდით, ესენი ერთად არიან აქ ამ... (ლია)
-უკაცრავად ქალბატონო ლია, მე ეს ყველაფერი ვიცი, ასერომ შეგიძლიათ აცადოთ მაგ ბავშვებს გართობა ექვსკურსიაზე, ეხლაკი თქვენისნებართვით უნდა გავთიშო, მეჩქარება (კახა)
ტელეფონი გაუთიშა ქალბატონ ლიას, ბავშვები კი ისე უყურებდნენ.. არა სანდრომ კი იცოდა ყველაფერი რადგან წინასწარ შეუთანხმდა ბატონ კახას რომ ამგვარი სიტუაციიდან და პრობლემებიდან დახსნილიყო მაგრამ სამაგიეროდ თიკას ლამის გული წაუვიდა ნერვიულობისგან, ლია გამწარებული გავარდა ოთახიდან და კარი მიიჯახუნა, სანდრომ კი იმ წუთასვე აუხსნა ყველაფერი თავის გოგოს და დასაწოლად მოემზადნენ
-ხვალ მივდივართ ხო? (თიკა)
-ხო პრინცესა ქალბატონმა ლიამ ესე განაცხადა, ალბათ ჩვენს ჯიბრზე(სანდრო)
-აივანზე აღარ ამოძვრები ხოლმე?(თიკა) პატარა ბავშვივით ააფახუნა წამწამები და სანდროს ჩაეხუტა
-შენი აზრით? როგორ გავძლებ ისე რომ შენს აივანზე არ ამოვცოცდე და არ დაგხედო რომ ნამდვილად ტკბილად გძინავს (სანდრო) შუბლზე აკოცა და თვალები დახუჭეს...
დილით ყველა ავტობუსში განაწილდა, თიკა და სანდრო კი სანდროს მანქანაში ჩასხდნენ და წამში მოწყდნენ ადგილს...სანდრომ დაუტოვა ბათუმის ქუჩას პაკრიშკების კვალი... ქალაქში საღამოსკენ ჩავიდნენ
-წამო სადმე შევიაროთ რამე ვჭამოთ კაი? (სანდრო)
-არა რა სახლში მინდა ეხლა, მგზავრობა ძალიან მღლის(თიკა)
-კარგი როგორც გინდა (სანდრო)
მალევე თიკას სახლთან შეაჩერა მანქანა და გადავიდნენ
-ეხლა შენც წადი და დაისველე, ხვალ გნახავ (თიკა) სახეზე შეახო თავისი თლილი თითები და ნაზამ მოეფერა
-მაგიჟებ, იცოდე რომ ჭკუიდან გადაგყავარ, შენ მარტო ჩემი იქნები ყოველთვის (სანდრო) წელზე ხელი შეუცურა და სხეულზე აიკრო -შენი სხეულიც და სულიც მარტო ჩემი უნდა იყოს!! (სანდრო)
-მიყვარხარ (თიკა) ლოყაზე აკოცა და უკან წაწევა სცადა როცა სანდრო ეძგერა ტუჩებში, როცა ცოტათი გონს მოვიდა ხელი შეუშვა და მის ყელში ჩარგო თავი
-ვერ გელევი პრინცესა ამიტომ რამე უნდა მოვიფიქროთ, სულ ჩემთან რომ იყო (სანდრო) თვალი ჩაუკრა
-ნუ სულელობ სანდრო (თიკა)
-რა არ გინდა სულ ჩემთან რომ იყო? მერე შენსავით პატარა პრინცესა რომ მაჩუქო? ხო ისე შენ რამდენი წლის ხარ ?(სანდრო)
-რაღაცეებს ბოდიალობ უაზროდ, 17 წლის ვარ (თიკა)
-ხოდა რაღა გინდა შენხელებს უკვე 3წლის შვილი ყავთ (სანდრო)
-სანდრო !! (თიკა)
-კარგი ხო ჩუმად ვარ, მიდი გაიქეცი ეხლა გიყურებ (სანდრო) შუბლზე აკოცა და გაუშვა, როდესაც შეხედა კარშ როგორ შევიდა და ფანჯრიდან ხელი როგორ დაუქნია ამის შემდეგ ჩაჯდა მანქანაში და თვითონაც წავიდა სახლში.
მშობლები არ გაუფრთხილებია რომ დღეს ჩამოდიოდა, ამიტომ როგორც ჩანს სახლში არ იყვნენ, სამზარეულოში შევიდა, ყავა მოიდუღა და მისაღებში გამოვიდა, ამ დროს ტელეფონზე შეტყობინება მოუვიდა უცხო ნომერით ‘’გარეთ გამოდი’’ -ჰაჰ ალბათ კიდე ვერ მოისვენა, ოხ სანდრო, სანდრო... ყავის ფინჯანი მაგიდაზე დადო, სარკესთან წაიპრანჭა და გარეთ გავიდა,ირგვლივ მიმოიხედა მაგრამ არავინ არ იყო.
-სანდრო ნუ მაშნებ... (თიკა) დაიყვირა ცოტა ხნის შემდეგ.. შემდეგ ისევ გაიმეორა
-სანდრო მეშინია იცოდე!! (თიკა) უცებ ეზოს ბოლოში მამაკაცის სილუეტი დალანდა და მისკენ წავიდა
-სანდრო, იცოდე ვერ გადამირჩები ესე რომ შემაშინე!!! (თიკა) მისკენ მიდიოდა მომღიმარი სახით, მიფარფატებდა დალანდული სხეულისკენ იმ იმედით რომ საყვარელ ადამიანს გადაეხვეოდა, მის სიყვარულით სავსე თვალებში ჩახედავდა და კიდევ მრავალჯერ ეტყოდა თუ როგორ უყვარდა და ეყვარებოდა მთელი ცხოვრება, მაგრამ ცხოვრება ხომ ვარდის ფურცლებით დაფენილი გზა არარის, ის მიაბიჯებდა საყვარელი მამაკაცისკენ და გზა ისე გაიწელა,თითქოს უნდოდა შეგვიანებოდა კიდეც, ან თუნდაც გზის დასრულების მოლოდინში მიტრიალებულიყო სახლისკენ.




ჩემო თბილებოო და საყვარლებოოო აი მესამე თავიც მოგიყვანეეთ ისღა დამრჩენია დაველოდო თქვენს შეფასებას