და აი დადგა თოთხმეტი სექტემბერი სკოლის ბოლო წლის პირველი დღე ძალიან ეზარებოდა ლილეს სკოლაში წასვლა მაგრამ რა უნდა ექნა პირველივე დღეს ხომ არ გააცდენდა? ამიტომაც ზლაზვნით წამოდგა და ჩაცმას შეუდგა ბოლოს სრულიად გამზადებული სასააუზმოდ ჩავიდა დილით მოსამსახურეები არ მოდიოდნენ ადრიანად ამიტომ სულ თავად საუზმობდა თანაც საჭმლის კეთება ძალიანნ უყვარდა და ყველანაირ საჭმელს კარგად აკეთებდა რათქმაუნდა ახლა მხოლოდ საუზმით შემოიფარგლებოდა სულ დამავიწყდა მომეყოლა ეს გოგო არის ლილე იაშვილი 17 წლის ყავს დედა(ლიკა),მამა(თემო) და ტყუპისცალი ცოტნე მამამისი წარმატებული ბიზნესმენია ხოლო დედამისი პროფესიით იურისტია მაგრამ როცა დაორსულდა საქმეს თავი მიანება ასე რომ ახლა უმუშევარია ლილე და ცოტნე ძალიან გვანან ერთმანეთს ორივეს ქერა თმები და მწვანე თვალები აქვთ ძალიან მხიარული და ნიჭიერები არიან ორივე გამოირჩევა თავისი კარგი გარეგნობით ლილეს და ცოტნეს შესანიშნავი ურთიერთობა აქვთ ყველაზე მაგარი და-ძმა არიან მთელს სკოლაში ლილეს ყავს საუკეთესო დაქალი ელენე რათქმაუნდა მეგობრები ბევრი ყავს მაგრამ ელენე მისთვის არაბიოლოგიური დასავითაა ყველაფერე იცის ლილეს შესახებ და მანაც ყველაფერი იცის ელეს შესახებ დღის 3/4 ერთად არიან და ერთობიან ელენეს ყავს შეყვარებული რომელიც სიგიჟემდე უყვარს აი ლილე კი უკარებაა შეყვარებული არასოდეს ყოლია და არც ყვარებია ბევრი თაყვანისმცემელი კი ჰყავს მაგრამ არც ერთი არ მოწონს სიყვარულზე ხომ ლაპარაკი ზედმეტია მოკლედ დახასიათება ძალიან გამიგრძელდა ამიტომაც ისევ ამბის მოყოლას განვაგრძობ.ლილემ მალევე ისაუზმა და ელენეს დაურეკა გამოგივლი და დაბლა დამხვდიო თავისი მანქანის გასაღები აიღო და უცებ მივიდა ელენეს სახლთან გოგო ჩაისვა და სკოლისაკენ გაუყვა გზას მალევე მივიდა იქაც და სკოლაში შესულს ყველამ მათ შეხედა რათქმაუნდა და ასეთ ორ ულამაზეს გოგოს რომ დაინახავ თვალის მოცილება რთულია ლილე ყურადღებას მიჩვეული იყო ამიტომაც ჩვეულებრივად გააგრძელა გზა ელეც მას მიყვა
-გოგო გაიგე ახალი კლასელი გვყოლია ვიღაც ერეკლე წერეთელი ესე იძახიან ძაან სიმპატიურიაო და რავიცი იქნებ გაგიღიმოს ბედმა-მითხრა სიცილით რაზეც ჩემი მუჯლუგუნი მიიღო მხარში-ხო კაი არ მცემო რას მირტყავ ვიხუმრე აბა ეხა შენ ბიჭს როგორ მიიკარებ-თქვა და კლასისაკენ გაიქცა შიგნით რომ შევედინენ ყველა ვიღაცის გარშემო იდგა და ლაპარაკობდა ლილეს ყურადღება არ მიუქცევია წყნარად გასწია თავისი ადგილისაკენ მალევე ელეც შეუერთდა
-ვაუ ლილე მართლა საშენო ბიჭია რა როგორ მოუხდებოდით თქვენ ერთმანეთს-გადაიკისკისა და დაქალის სახეს რომ შეხედა უცებ გაჩუმდა როგორც იქნა კლასში მასწავლებელი შევიდა და ბავშვებიც დაიშალნენ და გამოჩნდა ძალიან სიმპატიური თაფლისფერთვალება და შავთმიანი ბიჭი თითქოს აღწერით დიდი არაფერიო მაგრამ ეს თაფლისფერი თვალები ისეთი ლამაზი იყო და თმა ისეთი შავი ქონდა რომ გააგიჟებდა ნებისმიერს მაღალი და სიმპატიური მოკლედ არ შეიძლებოდა არ მოგწონებოდა ლილესაც ძალიან მოეწონა მაგრამ არ შეიმჩნია არ უყვარდა გოგოები ხამებივით რომ იქცეოდნენ მაგრამ უნდა ვთქვათ რომ ბიჭი მართლაც მოეწონა უბრალოდ არ შეიმჩნია ბიჭს ბოლოჯერ გახედა და უკან უნდა გამოეხედა რომ უეცრად ბიჭმაც მას შეხედა ლილეს შერცხვა და უცბად შემოტრიალდა დიდხანს უსმენდა დამრიგებლის უაზრო ლაპარაკს და აი როგორც იქნა დაირეკა ზარი და პირველი გაკვეთილიც დამთავრდა ჩანთაში ნივთებს ალაგებდა როდესაც ერეკლე მიუახლოვდა
-გამარჯობა მე ერეკლე ვარ-უთხრა და გაუღიმა ლილეს არ უნდოდა რომ უზრდელურად გამოსვლოდა და ამჯტომაც თვითონაც გაუღიმა და უპასუხა
-ლილე იაშვილი სასიამოვნოა-თქვა და კარისაკენ გაიხედა სადაც ელენე იდგა და გოგონას ელოდა
-ჩემთვისაც-თქვა და ახლა მან გახედა ანას-მგონი გელოდებიან და აღარ მოგაწყენ-უთხრა ზრდილობიანად და დაემშვიდობა ამ ქცევების გამო ლილეს უფრო მოეწონა ერეკლე არ უყვარს ლილეს თავდაჯერებული იდიოტები და რა ქნას ამ ფიქრებში იყო გართული ელეს ეშმაკურ ღიმილს რომ გადააწყდა
-ხმა-თქვა თავიდანვე გააფრთხილა და მკაცრი მზერით გახედა ელემაც რაღაც ჩაიბუზღუნა და უკან გაყვა.
ერეკლე ერთი შეხედვით ძალიან ზრდილობიანი იყო მაგრამ ვინ იცოდა რა ხდებოდა მის გულში ერეკლემ მამა ნაადრევად დაკარგა და ახლა მის ბიზნესსაც მართავს ჩვიდმეტი წლის ბიჭი რათქმაუნდა ერეკლესაც ყავდა ნამდვილი და კარგი ძმაკაცები ვინც მასზე ყველაფერი იციან ერეკლე 17 წლისაა ყავს დედა(ხატია) და 15 წლის დაიკო მარიამი მაგრამ მამის დანაკარგს ვერ ეგუება და გულში ბრაზი აქვს ჩადებული.ლილეს გასვლისას ეკემ ირონიულად ჩაიღიმა და თავის ადგილს დაუბრუნდა ხომ ვთქვი ვერაფერს გაუგებ ამ ბიჭს-თქო ვერავინ მიხვდება რა აქვს გადაწყვეტილი.
სკოლის გაკვეთილები გაიწელა ლილე უფრო მეტად იხიბლებოდა ერეკლეთი ნელ-ნელა როცა გახედავდა სულ უღიმოდა მაგრამ რაღაცნაირად უღიმოდა თითქოს ამ ღიმილში სადღაც სულ ოდნავ მაინც იყო ფარსი მაგრამ იმსენად პატარა იყო შემჩნევა ძალიან გაგიჭირდებოდა ლილეც აღარ აქცევდა ამას დიდი ყურადღებას სკოლის შემდეგ ცოტნემ დაურეკა
-ხო ცოტნიკოო-უთხრა სიცილით
-რა ცოტნიკო გოგო კაი რა სუ როგორ უნდა მაბრაზებდე მე კიდე მოგაკითხე ჩემ ლამაზ დაიკოს გავახარებ-თქო შენ კიდე როგორ მაბრაზებ-თქვა ვითომ ნაწყენამ
-ვის ატყებ ცოტნიკო ვითომ არ იცოდე ეხა ჩემი რაშით რომ ვარ მოსული დაფქვი ეხლა რა ხდება-თქვა სიცილით
-აი გხედავ მოდი და მოგიყვები უკან გამოიხადე-თქვა და დაინახა მისი ძმა ზუსტად მისნაირ მერსედესზე იყო მიყრდნობილი ოღონდ შავზე ლილესი თეთრია.უცებ გაემართა ძმისკენ და მაგრად მოეხვია
-აბა დაფქვი-თქვა სიცილით და ძმას პირდაპირ დაუდგა
-მოკლედ ჩემი ძმაკაცი ჩამოვიდა ლონდონიდან და კაი ხანია არ მინახია რო ვნახე ძაან გამიხარდა და ვუთხარი რო საღამოს მოსულიყო ვახშამზე ხოდა ხო იცი მე მარტო შენი გაკეთებული მომწონს და მთელი გულით გთხოვ რო გამიკეთო კაი?თან მგონი ჩვენი ახალი კლასელია ერეკლე წერეთელი იცი?-კითხა ცოტნემ
-კი კი გავიცანი დღეს-უპასუხა ლილემ და გაეღიმა როცა ეკე გაახსენდა
-ანუ გაგვიკეთებ ხო?თან ბიჭებიც ამოვლენ-უთხრა და ლოყაზე მაგრად აკოცა
-ჯანდაბას შენითავი-თქვა ლილემ და ახლა მან აკოცა ძმას



ვეცადე კარგი და საინტერესო გამომსვლოდა იმედია მოგეწონებათ♡♡♡