მთელი ღამის უძილოს თავი საშინლად ტკიოდა, მაგრამ არც ძილი ეკარებოდა
-თიკა შვილო, ადექი მოწესრიდგი და ჩამოდი დაბლა, როგორც ადრე ერთად მთელი ოჯახი ვმხიარულობდით ხოლმე (კახა)
-მამა, როგორც ადრე იყო ისე ვერასოდეს ვეღარ იქნება ვერაფერი.. (თიკა)
-თავს ნუ დაიტანჯავ შვილო, რაც იყო იყო, ეხლა ჩემს შვილიშვილზე იფიქრე (კახა)
-სულ არ მინდა ეს ბავშვი, მოვიშორებ და ყველაფერი დალაგდება (თიკა) თვალებ ჩაწითლებულმა შეხედა გაკვირვებულ მამამისს
-რასამბობ თიკა... ეგ აღარ თქვა! (კახა)
გოგონას ხმა აღრ ამოუღია კახა კი გატრიალდა და ოთახიდან გავიდა
-ბავშვის მოშორებაზე ფიქრობს... (კახა)
-ეგ რამ აფიქრებინა, სულ გაგიჟდა ეს გოგო ღმერთო ჩემო (ნატო)
-დაბნეულია აღარ იცის რას ფიქრობს, ეხლა კი ყველაზე მეტად ჩვენი გვერდში დგომა ჭირდება (კახა)
-შენ სულ გაათავხედებ მაგას. (ნატო)
-ნატო რატომ ხარ ესეთი გულქვა დედა ??(კახა)
-გულქვა? სულაც არ ვარ უბრალოდ მინდოდა ყველასგან წესიერებით გამორჩეული შვილი მყოლოდა, და აჰა ეხლა მყავს კიდეც!! (ნატო)
-არა რაა სულაც გეცოდება შენი შვილი, დაელაპარაკე მაინც? ანუგეშე? (კახა)
-მესმის რომ ცუდად არის მაგრამ არვიცი, არშემიძლია ეხლა წყნარად ლაპარაკი ამიტომ ჯობია სულ არ დაველაპარაკო.(ნატო)
დრო მალე გავიდა შუადღემაც გადაიარა
-თიკა წამოდი საჭმელი საჭმელი ჭამე, მთელი დღე წოლით ვერაფერს უშველი (ნატო)
თიკა საწოლიდან წამოიწია და დედას ამღვრეული ჩაწითლებული თვალები შეანათა, ნატოს ეტყობოდა როგორ განიცდიდა მაგრამ რაექნა, ესეთი იყო და ვერ ანუგეშებდა..
-ჩამოვალ. (თიკა) ნატო დაბლა ჩავიდა, თიკა წამოიწია, ბარბაცით წამოდგა და სააბაზანოშ შევიდა, მოწესრიგდა, სპორტულები ჩაიცვა და დაბლა ჩავიდა.
კუხნაში იყო და საჭმელს მიირთმევდა უგემოვნოდ, როდესაც კარზე ზარის ხმა გაისმა. -ალბათ მოვიდნენ (კახა) წამოდგა და ნატოს გაყვა უკან რომელიც კარის გასაღებად მიდიოდა, თიკას კი ცრემლები მოერია ჩაწითლებულ, მთელი ღამის უძილო თვალებში და სკამიდან ვეღარ დგებოდა თითქოს ისე გაქვავდა ადგილზე, არადა იქედან გაქცევა უნდოდა, ყველაფრისგან შორს, ყველასგან და ყველაფრისგან...
კარი გააღეს და წინ მაღალი შავგვრემანი ბიჭი აესვეტათ, უკან კი მისი მთელი ოჯახი
-გამარჯობათ. შემობრძანდით (ნატო)
-გაგიმარჯოთ, კეთილი იყო ჩემი ფეხი.(ნიკოლოზი) მისაღებში შევიდნენ, ნიკოლოზმა კახას ხელი ჩამოართვა, შემდეგ ლადომ და დასხდნენ.
-თიკა, შვილო გამოდი (კახა)
თიკა მოიზლაზნებოდა სამზარეულოდან, არც მისალმებია არავის, სამზარეულოდან გამოვიდა და მისაღებში დადგა, პირდაპირ ლადოს გაუსწორა უსიცოცხლო, ზიზღით სავსე და ჩასისხლიანებული თვალები და თვალსაც არ ახამხამებდა ისე უყურებდა ესე გაშტერებული.
-გამარჯობა გოგონა (ეკა) თბილად გაიღიმა თიკას შემოსლისთანავე ლადოს დედამ მაგრამ პასუხი რომ არ მიიღო ღიმილი იქვე შეაშრა
-თიკა რანაირად იქცევი! (ნატო) მაჯაში ხელი წაავლო ნატომ და დივანზე დასვა ლადოს მოპირდაპირედ, ეს კი ისევ ისე არაფრის მეტყველი სახით უყურებდა ბიჭს.
-თუ შეიძლება თიკას ცალკე რომ დაველაპარაკო (ლადო) გადახედა კახას და ნატოს
-თუ თვითონ ექნება სურვილი... (კახა)
-თიკა წამოდი გთხოვ, დავილაპარაკოთ(ლადო)
თიკა ადგა და გაყვა მაგრამ მხოლოდ იმიტომ რომ ეთქვა თუ როგორ სძლდა მთელი მისი არსებით
ოთახში ავიდნენ, ლადომ კარი მიიხურა და თიკასკენ წავიდა რომელიც საწოწლზე ჩამოჯდა
-თიკა.. (ლადო) აღარ დაასწულებინა
-არაკაცო არ მომეკარო(თიკა)
-თიკა, მისმინე, არ მინდოდა ესე მომხდარიყო, ნამდვილი ცხოველი ვარ, პირუტყვი, მაგრამ ზურგს ნუ შემაქცევ გთხოვ, იმ დღეს ბათუმიდან რომ წამოხვედით შენ და სანდრო ერთად გავგიჟდი კინაღამ, შემდეგ მივხვდი რომ მხოლოდ ნარკოტიკი მიშელიდა მაგრამ დამღუპა, თიკა დამღუპა გესმის? ვხედავდი როგორ ემშვიდობებოდით იმ ღამეს ერთმანეთს და გულზე ცეცხლი მეკიდა, შემდეგ ამ ნაგავმა სულ გამთიშა და...მე... მაპატიე (ლადო) თიკას წინ ჩაიმუხლა ამხელა კაცი და ტიროდა, მთელი გულით ტიროდა, შემდეგ თიკას ჩუსტებზე დაადო ხელი და თითქოს მოეფერა.
-აზრი არ აქვს ეხლა რას მეტყვი ან რას გეტყვი, მხოლოდ ერთი იცოდე, ციხეში იმიტომ არ დაგალპობ რომ შენი ეს ბანიჭვარი მეცოდება, ისიც იმიტომ რომ დედა ვარ მისი, თორემ არ გეგონოს რომ ეს მეყვარება, ორივე მძულხართ რადგან დაანგრიეთ ჩემი ცხოვრება (თიკა)
ლადო წამოიწია, თვალები სულ ჩაწითლებოდა, ძარღვები დაბერვოდა და უნდოდა ცრემლები შეეწყვიტა
-მე მაპატიე, მგონი პირველად ვიტირე, ისიც შენს თვალწინ, პატარავ, მომეცი შანსი, მხოლოდ ერთი შანსი პატარავ და გპირდები არასოდეს გატკენ გულს.(ლადო)
-შენ უკვე საკმარისად მატკინე გული, ეხლა კი მომისმინე, გამოგყვები ცოლად, მხოლოდ იმ პირობით რომ ბავშვს როგორც კი გავაჩენ გამეყრები და აღარ მომძებნი არასდროს(თიკა)
-თუ მომცემ შანსს, ერთ შანსს, გამოვასწორებ ყველაფერს (ლადო)
-ან ეს პირობა ან მიბრძანდით აქედან შენ და შენი ოჯახი! (თიკა)
-კარგი, მაგრამ იცოდე, იქ იმ საღამოს, ლადო კიარა მხეცი იყო რომელიც თავის თავს არ ეკუთვნოდა და ამის შემდეგ შენთან სულ ლადო იქნება რომელსაც სულ ეყვარები, სიგიჯემდე ეყვარები ანგელოზო (ლადო)
-ეხლა გადი და უთხარი იმათ რომ ცოლად მოგყვები.(თიკა)
-შენ არ ჩამოხვალ ? (ლადო) ლადომ თიკას სახისკენ წაიღო ხელი
-არ მომეკარო (თიკა) უცებ გაიწია გოგონა და თვალები აუელვარდა სიბრაზისგან- არ ჩამოვალ! (თიკა)
-კარგი მაშინ გაემზადე და დღესვე წაგიყვან (ლადო) კარებთან შეჩერდა
-დღესვე? (თიკა)
-ხო დღესვე, რამეს უნდა დაველოდო? (ლადო)
თიკას პასუხი არ გაუცია, ჩემოდანი გადმოიღო და კარისკენ გაიხედა, ლადო ისევ იქ იყო და ღიმილიანი თვალებით აკვირდებოდა გოგონას მოძრაობებს, თიკა კარისკენ წავიდა და ცხვირწინ მიუხურა კარი ლადოს რომელსაც ეგონა რომ მისკენ მიდიოდა.
ბარგი ჩაალაგა და დაბლა ჩავიდა
-მე მზად ვარ.(თიკა) ურეაქციოდ და გაყინული მზერით აათვალ ჩაათვალიერა იქაურობა და კარსკენ წავიდა
-მგონი ქორწილები და თეთრი კაბის ფრიალი ნაღდად არ არის საჭირო ხომ? (ეკა)
-დიახ მეც ესე ვფიქრობ ეხლა მაგის დრო არ არის (ნატო)
-და უკაცრავად ქალბატონო აბა რისი დროა? გლოვის? (ნიკოლოზი)
-ნიკოლოზ ქორწილი ერთად გადავუხადოთ(კახა)
-კიბატონო კახა(ნიკოლოზი)
-არა რა საჭიროა ეხლა ეს ქორწილი? (ნატო?)
-არც მე არ მესმის რა(ეკა)
-მეკი მართლა რომ გავთხოვდები თეთრ კაბასაც ჩავიცვამ და ვაფრიალებ კიდეც! (თიკა) გარეთ გავიდა და კარი მიიჯახუნა.
-ბარგს ჩამოვიტან და წავიდეთ (ლადო)
ლადომ ბარგი ჩამოიტანა და გარეთ გავიდნენ
-აბა არვიცი მოილაპარაკენებ ბოლოს ალბათ ამ ქორწილზე (ეკა)
-კარგით, კარგად იყავით (ნატო)
კახა მანქანასთან მივიდა სადაც თიკა ჯდებოდა
-მამას ანგელოზო აბა შენიცი, არაფერზე არ ინერვიულო თავს გაუფრთხილდი (კახა)
-კარგი მამა (თიკა) გოგონამ მამას გაუღიმა ნაძალადევი ღიმილით და უკანა კარი გამოხსნა
-შვილო შენ წინ დაჯექი (ნიკოლოზი)
თიკა უსიტყვოდ წაიწია წინ და ჩაჯდა, ლადოც მიუჯდა მის გვერდით საჭეს, უკანაც ჩასხდნენ და წავიდნენ. გზაში არავის ხმა არ ამოუღია, მხოლოდ ლადო გააპარებდა ხოლმე თიკასკენ მზერას... მანქანა ნახევარ საათში გაჩერდა დიდი კარების წინ.
-დარჩით ამაღამ აქ (ნიკოლოზი)
-არა ბარემ წავალთ. (ლადო) ლადომ გადაწყვიტა იმ სახლში წაეყვანა თიკა რომელიც რამოდენიმე თვის წინ ნიკოლოზმა უყიდა, ევრორემონტით და ძვირადღირებული ავეჯით, ყველაფრით უზრუნველყოფილი ორ სართულიანი სახლი...
-კარგით, აბა თქვენიცით (ეკა)
ლადო წამში მოწყდა ადგილიდან და მალევე შეაჩერა მანქანა ეზოში.
-მოვედით (ლადო) თბილი ხმით და ღიმილით გახედა თიკას რომელიც არ ტოკდებოდა
-თიკა შენ ამიერიდან ჩემი ცოლი ხარ (ლადო)
-კანონიერი არა(თიკა)
-კანონიერი ხვალვე იქნები. (ლადო) ეტყობოდა ძალიან გაბრაზდა და მანქანიდან გადავიდა, თიკას მხარეს მოუარა და კარი გაუღო
-ესე გაქვს დაგეგმილი ჩემი წვალება ? (ლადო)
გოგონა პასუხს ისევ არ აძლევდა, ამიტომ ლადო დაიხარა და წამში ხელში აიტაცა
-იდიოტოოო, ეხლავე დამსვი რასაკეთეეებ?? (თიკა) გაყვიროდა ბოლო ხმაზე და ფართხალებდა ბიჭის ხელებში. ლადო იტანდა მის მუჯლუგუნებს, სახლში შეიყვანა და მაღლა აიყვანა და ოთახში ჩამოსვა
-მეორეჯერ არ გაბედოოოო ჩემთან მოკარება!!! (თიკა) გაყვიროდა ბოლო ხმაზე
-მაშინ დამიჯერე ხოლმე (ლადო) უყურებდა ჯიუტ გოგონას და გული უკვდებოდა ესე რომ მოექცა
-სადისტოო!!! (თიკა)
-თიკა არ დავიღლები იმაზე ლაპარაკით რომ ერთი შანსი მომცე, ვიცი ვერასოდეს ვერ მაპატიებ, საკუთარი თავი მძულს ამის გამო, თუ მხოლოდ ერთადერთ შანსს მომცემ, დაგპირდები რომ იმ ნაგავს აღარასოდეს გავეკარები (ლადო) თვალებში უყურებდა გოგონას და გული გამალებით უძგერდა
-შენ მე სიყვარული წამართვი (თიკა)
-იცოდე სანდრო რომ მოგიახლოვდეს მოვკლავ, არ ვაცოცხლებ, შენ ჩმი ცოლი ხარ, ჩემი! და არც კი გაიფიქროს შენთან დაკავშირება, ამას ვუსურვებდი, თორემ სკოლაში რომ ვცემდი ეგ მონაგონი იქნება! (ლადო)
-სანდროს არაფერი დაუშავო თორემ იცოდე ცოცხალს ვეღარ მნახავ (თიკა)
-თიკა სიგიჟემდე მიყვარხარ ჩემო პატარა ფიფქია, ჩემო პატარა თოჯინა (ლადო) მუხლზე აკანკალებული ხელი დაადო თიკას, ეგრევე უკან აიღო და კარისკენ წავიდა.
-დაისვენე, მე გვერდით ოთახში ვიქნები (ლადო)
ლადო გავიდა და კარი გაიხურა, თიკამ ტანსაცმელი გაიხადა, საღამურები ჩაიცვა და საწოლში შეწვა
-ნუთუ მართლა ნანობს... მაგრამ სანდრო... რატომ არ იბრძოლა ჩემთვის, რატომ დამტოვა ესე (თიკა) ცრემლიანი თვალები მოხუჭა და დაღლილობამ თავისი მოიტანა, ღრმა ძილში გადაეშვა...
ღამით გვიან გამოეღვიძა, წყურვილი კლავდა, საწოლიდან წამოდგა ხალათი მოიცვა და ოთახიდან ფრთხილად გავიდა, დაბლა კუხნას რომ მიუახლოვდა დაინახა რომ კუხნიდან სინათლე გამოდიოდა, ფრთხილად მიუახლოვდა და კარი ნელა შეაღო
ლადო მაგიდასთან იჯდა ღვინის ბოთლით ხელში, ცრემლებმომდგარ თვალებს ისრესდა და თავისთვის ლაპარაკობდა
-ნეტავ ოდესმე მაპატიებ ჩემო ფერია ?! რა ცხოველი ხარ ლადო რა არაკაცი! ეს როგორ გააკეთე, ხომ შეგეძლო ისე გეცადა და მისთვის თავი შეგეყვარებინა, ეხლა კი მთელი არსებით ვძულვარ (ლადო) ბოთლი მოიყუდა, მერე კი ხმაურიანად დადო შუშის მაგიდაზე, ლამის ჩაამსხვრია
თიკა უყურებდა და უსმენდა, შემდეგ თითქოს არაფერი დაუნახია და გაუგონიაო პირდაპირ შეაბიჯა თავაწეული და მკაცრი სახით, არც გაუხედავს მისთვის, ნიჯარასთან მივიდა, წყალი ჩამოისხა და დალია
ლადო უცებ შეკრთა და თავი შეატრიალა რომ არ დაენახა მისი ცრემლით ამღვრეული თვალები. სახე დაიწყნარა, წამოდგა და თიკას წინ დაუდგა
-გძულვარ ? (ლადო)
თიკას თავი ქონდა დახრილი და არაფერს არ პასუხობდა
-მიპასუხე (ლადო) ხმას ოდნავ მკაცრი ტონი მიცა და თიკა შეცბა
-ნუ გეშინია, არაფერს დაგიშავებს, ეს ცხოველი ლადო, უბრალოდ მიპასუხე გძულვარ თუ არა? (ლადო) თვალებიდან ნაპერწკლებს ყრიდა
-ამას რა კითხვა უნდა (თიკა) თიკამ მშვიდი ტონით უპასუხა და კარისკენ წაიწია როცა ლადო მაჯაში წვდა
მისი შიში პიკს აღწევდა
-ნუ გეშინიათქო არაფერს დაგიშავებ! ეხლა შენ უნდა დამიშავო! აჰა დანა და პირდაპირ გულშ ჩამარტყი, თორემ ამას მე გავაკეთებ და მერე ინანებ ეს შენი ხელით რომ არ გააკეთე (ლადო)
გოგონას დანა გაუწოდა აკანკალებული ხელით რომელზეც ძარღვები დაბერვოდა
-ლადო გაწიე ეგ დანა და გამიშვი, უნდა დავიძინო! (თიკა)
-მაშინ მითხარი რომ არ გძულვარ ან კიდევ აჰა დანა და მომკალი (ლადო)
-მძულხარ? არა არა.. ეს სიტყვა იმასთან შედარებით ძალიან თბილია რასაც მე შენდამი ვგრძნობ, მძულხარ, მეზიზღები მაგრამ არც შენი მოკვლა არ შემიძლია, იმის ღირსიც კი არ ხარ რომ შენი სისხლით ეს დანა გავსვარო (თიკა) გაცეცხლებულმა მიაყარა და ხელიდან დაუსხლტა, სამზარეულოს კარი მიიჯახუნა და მის ოთახში ავიდა
ლადომ ბოთლი შემოალეწა კედელს და გარეთ გავარდა...




პირველ რიგში ბოდიშს ვიხდი პატარა თავისთვის, ვიფიქრე პატარის დადებას საერთოდ არ დავდებთქო მაგრამ მირჩევნია პატარა მაინც დავდო და გაგახაროთ, შემდეგი ვეცდები დიდი დავდო, აბა ამჯერად რას ფიქრობთ ლადოზე? იქნებ მაინც ცოდოა... გელოდებით აბა, ძაან მაინტერესებს თქვენი აზრი <3