1 კვირის უკან.
-სად არის ის?-ყვიროდა მამაკაცი.
-არვიცით უფროსო, ის გაიქცა-თქვა ატირებულმა მამაკაცის დამხმარემ.
-ზუსტად ორ დღეს გაძლევთ რომ ის იპოვოთ-თქვა მამაკაცმა და გავიდა კაბინეტიდან.

ტასო.
დღეს უნდა მივიდე სამსახურის საძებნელად. მეზარება. გუშინ კი ოცნების კოკშკებს ვდგავდი თუ როგორ წავიდოდ და როგორ გამოვიდოდი ბედნიერი. ეხლა კი მეზარება. ძლივ წამოვდექი ლოგინიდან და ჩემი ნარინჯისფერი კაბა ჩავიცვი რომელიც მუხლებამდე მეტეოდა.ამას კი ნარინჯისფერი მაღლები შევურჩიე. ჩანთა მოვიკიდე და გავუყევი გზას. უცებ ვიგრძენი როგორ ოტყდა ქყსლი ფეხსაცმელს და სავარაუდოდ ძირს დავეცი, ტფუი რატომ ჩავიცვი მაღლები. დამეჯერე ჩემი თავისთვის და კეტებს ჩავიცმევდი მაგრამ სამოდელო სააგენტოში მივდივარ. უცებ დავინახე როგორ მიწვდიდა ერთი გადაჭარბებულად სიმპატიური ბიჭი, აი კიდე რითი არ გამიმართლა ქუსლმოტეხილი ვუცქერი ამ ბიჭს და მისი ხელის გამოწვდომაზე არც კი ვფიქრობ.
-უკაცრავად მაგრამ ხო შეიძლება ჩემცქერას მორჩეთ და ნება მომცეთ ამოგაყენოდ-თქვა ბიჭმა და ირონიულად ჩაიცინა-ისედაც ვიცი რომ სიმპატიური ვარ-ვანახებ მაგ სიმპატიურ სიფათში როგორ მოხვდება ქუსლი.
-პატარა ბიჭი, გაიწიე სანამ ჩემი ქუსლის გემო არ გაგისინჯია-არც მე დავაკელი ირონია.
-პატარა ბიჭი არა 27 წლის ვარ-თქვა უკვე გაბრაზებულმა,ამაზე მე ჩამეცინა. აბა რა ეგონა მამიკოს ფულით განერვიულებულ ბიჭს.ამდროს მე გამაქსენდა რომ ასვალტზე ვიყავი გაშოტილი და წამოვდექი. ის ქუსლი ავიღე და სტვენა-სტვენით ვესროლე. იმ ბიჭს კი მუცელში მოხვდა. სახეზე არაფერს არ იმჩნევდა მაგრამ ვიცოდი რომ ძალიან ეტკინა. მე არარ მინდოდა მასტან ლაპარაკი და იმ ადგილიდან წამოვედი კოჭლობით რადგან ცოტა მუხლიც მტკიოდა როცა დავეცი.იმ ბიჭს აღარ შევუწუხებივარ და მუცლის სრესვით წავიდა. მალე მიუახლოვდი სამოდელო სააგენტოს, აი აქ კი ჩემი სიხარული მთებსაც არწევდა მაგრამ
-რატო მომყვები?-თქვა იმ მამიკოს ბიჭმა.
-ა, მე მოგყვები? თუ პირიქით-გაბრაზებულს აღმომხდა პირს.
-მე ცოტნე მქვია ცოდნისთვის-ისე როგორ უხდება ეს სახელი. არა, რაზე ფიქრობ ტასო დაზღნარდი.
-მე ტასო ცოდნისთვის-არა! ეს როგორ წამოქცდა გოგო, ტფუი შენი ბედის საფლავზე, ქელეხს მე ვიხდი.
-ასე არ ჯობია, ტო-ახა კიდე ბაბულიკაა-აბა ის რა იყო ქუსლი რომ მომარტყი.
-გამასწარი ეხლა!
-რატომ ლამაზო?-ეს ლამაზო რაღა იყო.
-კიდევ ერტხელ დამიზახებ ლამაზოს და მაგ ენას კედელზე გავაკრავ-ახა, ყოჩარ ეხლა მემგონი მოგეშვება თორე .... წავიდა. ძლივს. ისე რა სიმპატიური იყო. რაზე ბოდავ ჩამესმა ალტერეგოს ხმა. შვედი სააგენტოში. და აი აქ ვნახე რაც ვნახე. ზუსტად ჩემი სტილის სააგენტოა: შავი ფარდები, თეთრი კედლები და შავი ავეჯი. გამეღიმა, მემგონი ზუსტად ამ სამსახურისთვის ვარ დაარსებული. უცებ ერთმა გოგომ ჩაიარა რომელიც ჩემი აზრიტ აქ მუსაობდა.
-უკაცრავად-გოგომ შემომხედა-ხოარ მეტყვით სადა..-დავხედე ფურცელს რომელზეც უფროსის სახელი ეწერა-ბატონი ცოტნეს კაბინეტი-ჩემ ახალ უფროსსაც ცოტნე ერქმევა. კარგი რა, ეხლა როდის უნდა დავივიწყო მამიკოს ბიჭი.
-უი ბატონი ცოტნე?-აი ტასო ვანგა ხარ რა-2 სართულზე, მარცხნივ, მესამე კარი.- ძალიან კარგი გოგო ჩანს მემგონი დავმეგორდებით.აქ თუ ამიყვანეს.ზუსტად იქ მივედი სადაც მან მიმანიშნა. კარი გავაღე და რას ვხედავ მამიკოს ბიჭი ქერათმიან ნაშას ეცეკვება.

გამარჯობათ, მე ახალი ვარ აქ. აი ძალიან მინდა რომ მითხრატ კარგი არის თუ არა ისტორია იმიტომ რომ პირველად ვწერ. წინასწარ მადლობთ.