მეწყინა ჩემი მეგობრების ასეთი საქციელი მაგრამ მეორე დღეს წავედი თენგოსთან შესახვედრად.ყველაფერმა კარგად ჩაიარა ვისაუბრეთ და უკან დავბრუნდი.
თენგოსთვის მე აღარ მიმიწერია მაგრამ თურმე მთელი ერთი კვირა ქეთი და ციო წერდნენ.როდესაც ეს გავიგე მეწყინა და მათ ხმას აღარ ვცემდი
დრო გადიოდა ამასობაში ქეთი და ბეგო დაშორდნენ(დათოს ბეგოს ეძახდნენ მეგობრები)ციო და ბეგო კი შეყვარებულები იყვნენ. მე და თენგომაც მოვასწარით შეყვარებაც და დაშორებაც.მეგობრები 27 მარტს ქეთის დაბადებისდღეზე შევრიგდით.თითქოს ყველაფერი კარგად იყო,მაგრამ ციო და ბეგოც დაშორდნენ და ბეგო თბილისში გადავიდა თავის მშობლებთნ.
ყოველი დღე სწრაგფად გადიოდა მე ვერ ვხვდებოდი როგორ მიიწევდა დრო წინ.ჩემი თავი ყველაზე ბედნიერი მეგონა თენგოს გვერდით მაგრამ ეს ყოველივე მალევე დასრულდა.ყველა ადამიანს ვკარგავდი მეგობრები დავკარგე და თენგოც თითქოს მარტო დავრჩი თითქოს კი არა მართლა მარტო ვიყავი.ღამეებს ტირილში ვათენებდი ჩემი მეგობრები დილით მზე და ღამით მთვარე
ერთ საღამოს როდესაც ჩემი Facebook-ზე მეგობრებს ვამატებდი ბეგო ვიპოვე და მივწერე
-როგორ ხარ?
-ვაა მარი კარგად შენ როგორ ხარ?
ამ მიმოწერით დაიწყო ყველაფერი რაც შემდეგ მოხდა და აღარასდროს აღარ განმეორდება სხვა ადაიანთან ყველაზე რთულ დროს ბეგო ამომიდგა გვერდში იგი ყოველდღე მამხნევდებდა და ცხოვრების ძალას მაძლევდა.იგი ჩემთვის ყველაფერია ადამიანია რომელიც ყველაზე მეტად მიყავრს ჩემს ცხოვრებაში.მასძე ბევრის თქმა მე აგარ შემიძლია ჩემს მაგივრად ჩემი ცრემლები ლაპარაკობენ.
ამით იმის თქმა მინდა რომ არასოდეს დაკარგოთ ნამდვილი მეგობარი არანაერი მიზეზის გულისთვის...
ბეგო გისურვებ იმას რაც მე არასდროს არ მღირსებია. ბედნიერებას!!!! და დავრჩი დილით მზესთან და ღამით მთვარესთან ერთად