"მაინც ჩემი ციცქნა იქნები"
ყავით ხელში აივანზე გავიდა. ეზო მოათვალიერა, მხოლოდ აქა იქ თუ იყვნენ მოხუცები, რომლებიც ნელა მიაბიჯებდნენ სკამებისკენ დასასვენელბად.
ბიჭი მხრებში გაიმართა. სპორტულ შარვალს თასმა შეუკრა და ცოტათი მაღლა აიწია. უმაიკოდ დგომის გამო ცოტა შეამცივნა, ამიტომ ყავა მოსვა.
–მშვენიერი დღეა–მხიარულად ჩაილაპარაკა, კორპუსები შეათვალიერა, ერთ–ერთ ოთახში გოგონას მოკრა თვალი, რომელიც ლიფის ამარა გარდერობში იქექებოდა. ბიჭის ტუჩები უცნაურად აცმაცუნდნენ, მოაჯირზე დაეყრდნო, რომ უფრო კარგად დაენახა, მაგრამ ჰოპ, ვიღაცამ ფარდა გააფარა, უკმაყოფილოდ ამოიხვნეშა.
–მშვენიერია–ყავა კიდევ ერთხელ მოსვა და ცარიელი ჭიქა იქვე დადო, უბრალოდ გაივარჯიშა, მის ახურებულ კანზე კი სიცივე ცუდად მოხვდა, მაშივნე შეამცივნა. ოთახში დაბრუნებას აპირებდა, როცა დაინახა სადარბაზოდან გამოსული გოგო, მთლიანად შეათვალიერა: საშუალო სიმაღლის, შავთმიანი გოგონა, რომელსაც შავი მუხლჩაცდენილი კაბა და ყავისფერი მანთო ეცვა სიცივის გამო. ფეხზე ყავისფერი მაღლები ეცვა, მხრებზე კი შავი პატარა ჩანთა ქონდა დაკიდებული.
ბიჭი გოგონას ცქერით ვერ ძღებოდა, მიხვდა რომ ამ ერთმა ციცქნა გოგომ მასზე დიდი გავლენა მოახდინა. 'მომწონს'– კმაყოფილმა გაიღიმა და ხელები ერთმანეთს გაუხახუნა, გეგმების დაწყობა უკვე დაიწყო გონებაში, როგორ შეხვდებოდა, როგორ დაპატიჯებდა პირველ პაემანზე, როგორ ისეირნებდა.
–რა ჯანდაბაზე ფიქრობ?– სწრაფად მოეგო გონს და ქალური აზრები გონებიდან გაფანტა. ოთახში შესულმა უბრალო ლურჯი პერანგი და ჯინსის შარვალი ჩაიცვა, ზედ ტყავი მოიცვა, ფეხზე კი კედები ჩაიცვა. მანქანის გასაღებს და ტელეფონს ხელი დაავლო და სახლიდან სწრაფი ნაბიჯებით გავიდა.
სამსახურში მისული ბიჭებს მიესალმა და მის კაბინეტში ადგილი დაიკავა. საშუალო ზომის ოთახი იყო, ერთი საკმაოდ დიდი ფანჯრით. ცენტრში მაგიდით, გოგოლაჭებიანი სკამით და რბილი სავარძლით. მაგიდაზე კომპიუტერთან ერთად ყავის მადუღარა იდგა. ყველაფერი რაც მუშაობისთვის სჭირდება.
სკამზე დატრიალდა და მისი კომპიუტერი ჩართო. უფროსის ბრძანებით ერთერთი კომპანიის საიტი გატეხა, რამოდენიმე პარლამენტარის საბანკო ანგარიში შეამოწმა. მისი დის ზარები და შეტყობინებების ნახვაც არ დავიწყებია. სწორად მიხვდით საბა ჰაკერია.
შესვენებაზე მის დასთან წავიდა სკოლაში, რომ სახლში მიეყვანა. მანქანას სწრაფად ატარებდა. ექსტრიმი, ეს ხომ მისი ცხოვრების ნაწილია.
სკოლასთან მისულმა მის დას დაურეკა, რომელმაც ამცნო რომ გაკვეთილი 5წუთში დასრულდებოდა. საბასაც სხვა რა გზა ჰქონდა, მანქანაზე მიყრდნობილი დაელოდა ზარს.
სასიამოვნოდ გაოცებული დარჩა, როცა ზარის გამოსვლამდე შეამჩნია მისი ციცქნა გოგონა. მანტო ხელზე ქონდა გადაკიდებული და ფრთხილად მოაბიჯებდა კიბეებზე. სწორედ ამ დროს დაირეკა ზარი, ბავშვებიც მალევე გამოქანდნენ. ანაც ასე მოქროდა, როცა მისი ძმა დაინახა ნაბიჯებს კიდევ უფრო უმატა. სწრაფად ჩაეიკონა მის მონატრებულ ძმას.
–პატარა ქალი– გაიცინა და ანა ხელში აიწყვანა.
–დამსვი– შეიცხადა 14წლის გოგომ.
–რატომ?– ჩაეძია ძმა და გოგონას ხელები უფრო მოხვია.
–ყველა ჩვენ გვუყრურებს.
–თუ ის ბიჭი შენ რომ მოგწონს?– სიცილით კითხა და დაბლა ჩამოსვა, თმა აუჩეჩა ანას და ლოყაზე აკოცა.
–გამარჯობა ნინია მას– გაიცინა გოგონამ და მასწავლებელს მიესალმა.
–გამარჯობა ანიკო– გაუღიმა ციცქნა გოგონამ, რომელსაც მზერა საბასკენ გაექცა, მორცხვად ჩაიცინა და მზერა აარიდა.
–მას ჩვენთან ერთად წამოდით, მაინც ჩვენსკენ ცხოვრობთ– შესთავაზა ანამ, რაზეც საბას გაეღიმა. უთქმელად ჩაასკუპა მისი დაიკო უკანა სავარძელში. ნინიას კი წინ გაუღო კარები. გოგონამ ჯერ იუარა, მაგრამ მაინც ჩაჯდა მანქანაში. საბამ კმაყოფილი სახით დაიკავა ადგილი საჭესთან და მანქანა დაძრა.
–საბა იცი ნინია ინგლისურს გვასწავლის, ძალიან მხიარულია. უი მას მე3 იუნიტიც უნდა შევავსოთ სამუშაო რვეულში?
–კი ანიკო და წიგნშიც ხომ მოგანიშნინეთ დავალებები? არ დაგავიწყდეს გაკეთება– მორცხვად გაიღიმა და საბას მზერა აარიდა, რომელიც ჩუმად იჯდა და ნინიას საამური ხმით ტკბებოდა.
–ნინია ბავშვებს ამზადებ?– ინტერესით იკითხა საბამ, უნდა რომ მასთან კონტაქტში შევიდეს. რაც მალე მით უკეთესი.
–არა არა– შეიცხადა– მხოლოდ სკოლაში, ისიც 1წლით ვცვლი ერთერთ მასწავლებელს– სიტუაცია აუხსნა.
–აჰჰ, გასაგებია– ჩაილაპარაკა საბამ და უკან მჯდარ ანიკოს გახედა. რომელიც წარბაწევით უყრუებდა ძმას. ანამ ბოროტულად ჩაიცინა.
–მას გათხოვილი ხართ?– სხვათაშორისად კითხა ანამ, რაზეც საბას თვალები გაუფართოვდა. 'პატარა მაჭანკალი' თავი გააქნია საბამ და დას შეუღრინა.
–არა ანიკო ჯერ მხოლოდ 23წლის ვარ, რა დროს გათხოვებაა– ხითხითით თქვა.
–ჩემი კლასელი მეუბნებოდა რომ შეყავრებული გყავთ. მართლა?– თავი წინ გადმოყო ანიკომ, საბამ მანქანა სწრაფად დაატორმუზა რაზეც გოგოებმა წამოიყვირეს.
–რომ არ დამეტორმუზებინა გადაგვივლიდნენ– თავი იმართლა საბამ და საჭეს ხელი მოუჭირა. 'ჯადნაბა, მას ჩემგარადა ვერავინ შეეხება' გაიფიქრა გონებაში და კმაყოფილმა ჩაიღიმა.
–საბა ნელა ატარე, ხო იცი მეშინია– ხელი მხარზე მოუჭირა ანიმ.
–კარგი, კარგი– გაიცინა საბამ და მანქანის სიჩქარეს ნელნელა უკლო.
–მე სალომესთან დამტოვე, ნინია კი სახლში მიიყვანე– ვითომ მკაცრად თქვა ანიმ. ნინია უხერხულად შეიშმუშნა, აბნევდა საბასთან ერთად მანქანაში ჯდომა, ახლა კი მარტო უწევდა მასთან დარჩენა.
საბამ მანქანა ანის მეგობრის სახლშან შეაჩერა.
–სახლში მალე დაბრუნდი იცოდე, ან დამიერეკე და მე წაგიყვან.
–როგორც თქვენ იტყვით ბატონო– ჩაიცინა ანამ და მანქანიდან გადმოვიდა. საბასაც მეტი რა უნდოდა, მარტო დარჩა მის ციცქნა ქალთან ერთად.
–აბა რას ამბობდი? შეყავრებულიო– დაინტერესდა საბა.
–ამმ...– გაწითლდა– არ მყავს შეყავრებული.
–ჯერჯერობით– ჩუმად ჩაილაპარაკა საბამ და ღიმილით გახედა დაბნეულ გოგონას, რომელმაც კარგად გაიგონა საბას ნათქვამი.
–რა თქვი?– გადაწყვიტა მისი ბოლოს გაგონელი სიტყვა დაეზუსტებინა.
–არაფერი არაფერი, მომწონს შენი დაბნეული ღიმილი– გოგო ამ სიტყვების მოსმენისას უფრო აწითლდა, არ იცოდა სად გაეხედა, არც ის უნდოდა ახლა საბას მზერა ეგრძნო.
–მორცხვი ხარ
–ეს მხოლოდ შენთან– თვალები გადაატრიალა ნინიამ, მაგრამ როცა გაიაზრა რა თქვა თვალები გაუფართოვდა, აწითლებული სახით გახედა საბა როცელიც კმაყოფილებით აღსავსე ღიმილს ვერ იშორებდა სახიდან.– უფროსწორად.. ჰომ რავი– ვერაფერი ვეღარ მოიფიქრა, რაზეც საბას გაეცინა.
–არადა ამ კაბაში საქმიანი, უხეში ქალის შთაბეჭდილებას ტოვებ. გიხდება ეს კაბა– ვითომ სხვათაშორისად თქვა.
–მადლობა– შეიფერა.
საბა სახლთან მიხსვლამდე ფიქრობდა დაეპატიჟა თუ არა ის პაემანზე, მაგრამ ბოლოს როცა მიხვდა რომ ნინია ემშვიდობებოდა გამოფხიზლდა და დაუძახა.
–ჰოო– შინაურულად მიმართა ნინიამ.
–ხვალ საღამოს 8 საათზე დაბლა დაგელოდები.– თვალი ჩაუკრა– ნახვამდი ციცქნა– ბოლო სიტყვა ჩუმად ჩაილაპარაკა.
–კარგად– დაბნეულმა უთხრა და მანქანის კარები დახურა. როცა მანქანას მზერა მოაშორა, მხოლოდ მაშინ მიხვდა, რაც უთხრა საბამ.
ბიჭს დიდადაც არ უნერვულია მომდევნო დღეზე, რა გაეკეთებინა, სად წაეყვანა, რაზე ელაპარაკა. იცოდა რასაც ეტყოდა, რასაც გააკეთებდა, სად წაიყვანდა. ყველაფერი ხო დაგეგმილი ქონდა იმ წამიდან როცა ის ლიფში დაინახა.
მომდევნო დღემ მშვიდად ჩაიარა, ისევ შეამოწმა მისი დის შეტყობინებები და ზარები. მოუწია რამოდენიმე საიტის გატეხვაც, ბოლოს კი ნინიასთან დაკავშირებით მოძებნა ყველაფერი, თითქმის ყველაფერი ამოიკითხა მასზე, მის მშობლებზე, მეგობრებზე, მისი სოციალური ქსელიც ნახა, სურათები დაათვალიერა. სიამაყით ივსებოდა, ეს სწორედ ის იყო ვინც სჭირდებოდა.
სახლში მისულმა უბრალო თეთრი სხეულზე მოტმასნული მაიკა, კლასიკური შავი შარვალი და კოსტუმი ჩაიცვა. არ უყვარს თეთრი პერანგი, ამიტომაცაა ახლა უბრალოდ მაისური, რომ აცვია.
მანქანით ყვავილების მაღაზიაში გაიარა, ყველაზე ლამაზი წითელი ვარდები აარჩია, მხოლოდ შუაში მოათავსა ერთი–შავი ფერის ვარდი.
მანქანაზე მიყრდნობილი ელოდა როდის ჩამოვიდოდა ნინია, უკვე ნერვიულობდა რადგან არავინ ჩანდა, ბოლოს კი მოესმა მაღალქურლიანი ფეხსაცმლის წკარუნი, სადარბაზოზე მიშტერებულს ახლა ზედ მიადნა თვალები, როცა ნინია მუქ მწვანე მოტმასნულ კაბაში დაინახა, მისი სხეულის ფორმებით გაკვივრებული პირდაღებული უყურებდა. ბოლოს კი გონს მოეგო, თაიგული მას მიაწოდა.
–სექსუალურია– მოურიდებლად უთხრა და ლოყაზე აკოცა, გოგონა დაიბნა, რის გამოც მხოლოდ აწითლება მოახერხა, საბამ კი სწორედ ამ აწითლებულ ლოყაზე აკოცა.
–წავიდეთ?
–კი,კი– მანქანის კარი გახსნა, ნინია შიგნით მოთავსდა თუ არა კარები ფრთხილად დახურა. ისევ ისე კმაყოფილი ღიმილით დაიკავა საჭე და მანქანით გაურკვეველი მიმართულებით წავიდა, ბოლოს როცა ქალაქს გასცდა გოგონას გახედა. შეშინებული სახით იყურებოდა, მაგრამ ხმას არ იღებდა.
–ნუ გეშინია, ქალაქგარეთ ერთერთ რესტორანში მიმყავხარ. იქ მშვიდად მოვახერხებთ საუბარს.
–კარგი– ამოისუნთქა ნინიამ და გაიღიმა.– რამდენი წლის ხარ საბა?
–25ს გავხდი ახლახანს, შენ 23 ხარ ხომ?
–საიდან იცი?–ეჭვისთვალით გახედა ნინიამ, რაზეც საბას გაულიანად გაეცინა.
–შენთვითონ არ თქვი რომ 23 წლის ვარ, რა დროს ჩემი გათხოვებააო?–სიცილით კითხა და მანქანა ორსართულიანი შენობის წინ შეაჩერა.
–ოუ...– ლოყები აუწითლდა რის გამოც თავი დაბლა დახარა. საბამ კი ნიკაპქვეშ ორი თითი ამოსდო და თავი მაღლა ააწევინა.
–ნუ გცხვენია და ნუ ცდულობ დაბნეულობის დაფარვას. მომწონს შენი აწითლებული ლოყევი– ფრთხილად აკოცა ლოყაზე, რისგამოც ნინიას ისევ აუწითლდა ლოყები.
ვერანდაზე მშვიდად მიირთმევდნენ ქართულ ტრადიციულ საჭმელს. ნინია არაფერს ჭამდა რაზეც საბა ძალიან ბრაზდებოდა. ბოლოს იმდენი ქნა ნინიამ, რომ საბასგან მუქარა დაიმსახურა.
–რა იქნება ამის შემდეგ?– ჩურჩულით იკითხა ნინიამ, რომელიც საბაზე მიკრული მუსიკის ჰანგებს აყოლებდა ტანს.
–სიმართლე გითხრა არ ვიცი– გაიცინა ბიჭმა, ნინიას კი სახე მოეღუშა 'არასერიოზული' გაიფიქრა და თავი გააქნია.– ყველაფერს დრო მოიტანს. მომწონს შენთან ყოფნა, შენი სურნელი, აწითლებული ლოყები, მომწონხარ, ამას ვერ ვუარყოფ. ჩემი ციცქნა ხარ.– ნინიამ აწითლებული სახე დაბლა დახარა, რაზეც საბას ისევ გაეცინა, თავზე აკოცა– მინდა გავაგრძელოთ ის რაც ახლა ხდება, მერე კი ვნახოთ რა იქნება.
–კარგი– ჩურჩულით თქვა და თავი საბას მხარზე დაასვენა.
ისინი აგრძელებდნენ ასე ყოფნას, უფრო ახლოსაც, დღეს ისე არ ატარებდნენ რომ ერთმანეთი არ ენახათ, საბა ისევ აგრძელებდა ნინიას ყურებას აივნიდან. ამ დროს კი სიამაყით ივსებოდა, ხვდებოდა რომ ნელნელა უყვარდებოდა, მაგრამ აღიარებას არ ჩქარობდა. სიტყვა 'მიყვარხარს' უფრთხილდებოდა, არ უნდოდა ამ სიტყვის ჰაერში გასროლა, რაც ნინიას საშინლად ტანჯავდა. ბევრჯერ უტირია ამის გამო, როცა ხვდებოდა რომ მათი ურთიერთობა ერთ წერტილზე იყო ვირივით შემდგარი და არდა არ მიიწევდა წინ. უნდოდა ეთქვა მისი გრძნობების შესახებ, მაგრამ ეშინოდა. დუმდა, თითქმის 6 თვე დუმდა და ჩუმად იტანდა ამ ყველაფერს. ტანჯვასთან ერთად ბედნიერიც იყო, მაგრამ აკლდა ის სიტყვა, რომელიც მის ფიქრებს და ტანჯვას ბოლოს მოუღებდა.
საბამ სამსახური იმაზე მალე დაასრულა ვიდრე ეგონა, სწრაფად გაგზავნა შეტყობინება ნინიასთან, რომ 15 წუთში სადარბაზოსთან დაელოდებოდა. ყოველწამს ელოდდა მის შეტყობინებას, მაგრამ არადა არ მოსდიოდა. სადარბაზოსთან მისულმა სწრაფად აკრიფა შეტყობინება, რითაც ნინიას აცნობებდა, რომ უკვე ელოდა.
თითქმის 5 წუთი ელოდა, უკვე სადარბაზოში შესვლას აპირებდა, როცა ნინია გამოჩნდა, ხალათით და თბილი ჩუსტებით, საბამ იფიქრა გაციებულიაო.
–კარგად ხარ პატარავ?– მასთან მისულმი პასუხს არ დაელოდა სწრაფად ეძგერა გოგოს ტუჩებს, მაგრამ როცა მისგან იგივე პასუხი ვერ მიიღო ტუჩები დააშორა. გაკვირვებული დაჰყურება მის ციცქნა გოგონას. როცა მის სახეს დააკვირდა მიხვდა რომ რაღაც ვერ იყო რიგზე, ნინიას თვალები აწითლებული ქონდა ტირილისგან.
–მორჩა– ჩურჩულით წარმოთქვა– ასე ვერ გავაგრძელებთ.
–რაა?– გაკვირვებულმა საბამ დაიღრინა– რას ნიშნავს ეს ყველაფერი?
–ნუ ყვირიხარ. სადარბაზოში ვართ, მეზობლები გაიგებენ.– დაამშვიდა უცებ, მარგამ რა დაამშვიდებდა გაცეცხლებული თვალებით უყურებდა მის ციცქნას და ბრაზი ახრჩობდა ამ სიტყვების გამო.
–ასე ვერ გავაგრძელებთ რას?– ჩუმად იკითხა.
– ერთად ვერ ვიქნებით, მორჩა ყველაფერი რაც ჩვენს შორის იყო, ასე ვერ გავაგრძელებ მე.– თავი გააქნია ნინიამ, რაზეც საბა უფრო გაცეცხლდა.
–ახლა ახვალ სახლში და დაფიქრდები, რა სისულელეებს ბოდიალობ. ხვალ კი მშვიდად ვილაპარაკებთ ჩვენ.– წასვლა დააპირა საბამ, მაგრამ ნინიას სიტყვებმა ადგილზე შეაჩერა
– ჩვენ ? ეს არსებობდა რომ?– ირონიული სიცილით კითხა ნინიამ– მე ჩემი სათქმელი ვთქვი, ჩვენს შორის ყველაფერი დამთავრდა.
–ნინია– დანანდებით ჩაილაპარაკა საბამ და ცადა რომ მის ციცქნას სახეზე შეხებოდა. ნინიამ უკან დაიხია.
–არა.– თავი გააქნია– არ შემეხო– რამოდნიმე ნაბიჯი ისევ გადადგა უკან და მალე სიბნელეში გაუჩინარდა ატირებული ნინია, იგივე სიტუაციაში კი საბა დატოვა. სიმწრის ცრემლები გადმოსცვივდა, მისი ციცქნა აღარაა, ნინია მისი აღარაა. მათ შორის ყველაფერი მორჩა. მაგრამ ამას მხოლოდ ნინია ფიქრობს, საბა კი დანებებას არ აპირებს. სახლში გიჟივით შევარდა და მისი ოთახის კარები ძლიერად მიაჯახუნა. არაფერი გაუკეთებია, არც არაფერზე უფიქრია, უაბრალოდ დაემხო საწოლზე და მშვიდ ძილს მიეცა.
დილით როგორც ყოველთვის ტრადიცია არ დაარღვია, აივანზე გავიდა, რომ ნინიას ნახევრად შიშველი სხეული დაენახა, მაგრამ ფარდები გაფარებული დახვდა. გაბრაზდა, საშინლად გაბრაზდა, მაგრამ დამშვიდება მოახერხა. სამსახურში წასულმა კომპიუტერის კლავიატურა ლამის ჩაამტვრია, ბრაზის ჩახშობა ბოლომდე არ გამოსდიოდა, ამიტომ უნდოდა დაელეწა რაიმე, პირველი რაც ხელში მოხვდა მადუღარა იყო, ამიტომ დაუფიქრებლად მოისროლა კედლისკენ. მსხვრევის ხმამ დაამშვიდა, ესიამოვნა ეს ყველაფერი.
ტელეფონი მოიმარჯვა, სროლად აპირებდა, მაგრამ შეჩერა. ძველ შეტყობინებებს გადაავლო თვალი და მიხვდა რომ ამან უფრო დაამშვიდა.
'მაინც ჩემ ციცქნად დარჩები'– შეტყობინების წაკითხვისას ნინიას თვალები აემღვრა, არ უნდოდა ტირილი, მაგრამ ვერ მშვიდებოდა.
'შეწყვიტე'– ხელის კანკალით აკრეფილი სიტყვები გაგზავნა თუ არა ტელეფონი ბალიშის ქვეშ შეინახა და სააბაზანოში გავიდა. მისი დაწითლებული თვალები დაიბანა და გამოეწყო, სკოლაში აგვიანდებოდა. თვალები ტელეფონისკენ გაექცა, ფიქრობდა აეღო თუ არა, მაგრამ ისევ იქ დატოვა სადაც დადო.
თითქმის ერთი თვე ტანჯვაში გაატარეს. საბას მცდელობები ფუჭი იყო. ნინია ყოველთვის არიდებდა თავს საბას. ერთი თვე, მტანჯველი ერთი თვე. ამ დაშორებამ ვერაფერი შეცვალა, მათი გრძნობები ხელუხლებელი დარჩა. ორივეს უყვარდა, თავდავიწუებით, მაგრამ ჰე შეაყარე კედელს ცერცვი.
გაღიზიანებული საბა საწოლიდან წამოდგა, ბოლო ერთი თვეა ასეთ ხასიათზე იღვიძებს, ბოლო ერთი თვეა უმისობა კლავს.
–ისევ ჩემი იქნები– ჩაიცინა და სწრაფად წამოდგა საწოლიდან. ჯინსის შარვალი, ლურჯი ზედა და ჯინსის კურტკა ჩაიცვა, მანქანა ნინიას სადარბაზოსთან ახლოს შეაჩერა და მანქანიდან გადმოვიდა. როცა კიბეებზე ფეხსაცმლის ხმა გაიგონა სწრაფად აირბინა კიბეები და სიტყვის უთქმელად, ნინია მის მხარზე გადაკიდა, მანქანაში ჩასვა თუ არა კარები მიხურა და სწრაფად ჩაკეტა. თვითონ საჭეს მიჯდა და მანქანა სწრაფად დაძრა.
–რა ჯადნაბას აკეთებ. გააჩერე მანქანა– შიშისგან აჩქარებული გულისცემა კიდევ უფრო აუჩქარა, საბას ღიმილის დანახვისას.
–ჯანდაბა ცოლი მომყავს. მოგიტაცე ციცქნა– გაიცინა საბამ და სიჩქარეს კიდე უფრო მოუმატა. კმაყოფილი იყო მისი საქციელით.
–რაა? გააჩერე მანქანა– არ დანებდა ნინია. სიხარულსი დაფარვას ცდილობდა, ეგონა რომ ეს ბედნიერებაც მალე დასრულდებოდა, ამიტომ ამჯობინა თვითონ შეეწყვიტა ეს ყველაფერი.
–შენ არ თვის 23 წლის ვარ გათხოვებას ჯერ არ ვაპირებო? ერთ კვირაში 24ს ხდები, ამის მერე კი ცოლად მოგიყვან და შენც 23ის კი არა 24ის გათხოვდები– გაიცინა საბამ, ბოლოს ასე კარგ ხასიათზე როდის იყო არ ახსოვდა.
–ა რ ა– კატეგორიულად წარმოთქვა.
–კ ი– იგივე კატეგორიული ხმით წამოთქვა საბამაც.
–საბა.
–ნინია.– ისევ მის გაბრაზებას ცდილობდა.
–მორჩი.
–მორჩი.
–საბა ნუ მაჯავრებ– ნინია გაბრაზდა, ხელი მხარში ძლიერად ჩაარტყა.
–ნინია ნუ მაჯავრებ– არ ნებდებოდა.
–საბა მიყვარხარ.
–ნინია მიყვარხარ.– წარმოთქვა თუ არა გაეღიმა, კმაყოფილი სახით გახედა ნინიას გაოცებულ და ამავდროულად აწითლებულ სახეს.
–საბა?– აკანკალებული ხმით წარმოთქვა. საბამ მანქანა გზიდან გადაიყვანა და იქვე შეაჩერა.– ახლა რა იქნება?
–ვიქნებით მე და შენ. ხომ ვთქვი, რომ მაინც ჩემი ციცქნა იქნებოდი– სწრაფად გადაიხარა გოგოსკენ და მის მონატრებულ ტუჩებს მისი ტუჩები მიაწება.