***
დაბნეული იყო დემეტრე,არ იცოდა რა ექნა,რა უნდა გაეკეთებინა?რათქმაუნდა ძმაკაცების დათმობა არ უნდოდა და იმასაც ხვდებოდა რომ თუ ამას გააკეთებდა ყველას დაკარგავდა, მაგრამ რა ექნა როცა ეს ტვინში ქონდა ჩაბეჭდილი,მამამისის სიკვდილის შემდეგ,სულ ამ შურისძიებაზე ფიქრობდა,მაგრამ ახლა ისე შეიცვალა ყველაფერი,სულ აირია მისი გეგმები და მისი ტვინიც,ბოლოს დაფიქრდა და გადაწყვუტა ამ ყველაფრისათვუს თავი დაენებებინა.
როგორც ამბობენ ღამის ჩანაფიქრი დილას კარგავს ძალასო,როგორც ჩანს მართლაც ასეა, რადგან მეორე დილით,ისევ ისე შეიპყრო შურისძიების სურვილმა და გადაწყვიტა ეს ყველაფერი ნებისმიერ ფასად დაესრულებინა, მისი გეგმა ასეთი იყო ლილესთვის თავი შეეყვარებინა,შემდეგ გამოეყენებინა და ასე მიეგდო,რათქმაუნდა მტკივნეულია როდესაც გამოგიყენებენ და მიგაგდებენ,მაგრამ საყვარელი ადამიანისგან ეს ასჯერ უფრო მტკივნეულია,ამიტომაც იცდიდა დემეტრე, თორემ ამის განხორციელება ნებისმიერ დროს შეეძლო,ამ შურისძიებაში კი ძმაკაცები სულ გადაავიწყდა და სადარდებელიც მოეხსნა ამ მხრივ,მაგრამ თითქოს შიგნიდან რაღაც ჭამდა, არ ემეტებოდა ლილე ასეთი საქციელისთვის,ის ხომ ძალიან ახალგაზრდა და კეთილი იყო, დემეტრე ძალიან კარგი ადამიანი იყო, მამამისზე აბოდებდა ,ესეთი ურთიერთობა ათასში ერთს თუ ქონდა ერთმანეთთან, ამიტომაც განიცადა ესე ძალიან,თორემ ისე არაფრის დიდებით არ გაუკეთებდა ამას უმწიკვლო კეთილ ბავშვს.ამ ფიქრებში დრო მალე მიილოა,ისიც უცბად გაემზადა და სკოლისაკენ წავიდა.
***
ლილემ დილით კარგ ხასიათზე გაიღვიძა და სკოლაში წასასვლელად მზადება გააგრძელა, უცებ ისადილა და წავიდა სკოლისაკენ,ასე გახარებული წავიდა,ადრე სულ ეზარებოდა სკოლაში წასვლა,ახლა კი დიდი სიხარულით მიიწევდა რადგან იცოდა რომ ეკეც იქ დახვდებოდა,ეს ბიჭი მხოლოდ რამოდენიმე დღეა გაიცნო და უკვე როგორ დიდი სიმპათიას იწვევს მასში,მაგრამ ამ ყველაფერთან ერთად სულ მცირე ოდენობით ეჭვიც ეპარება მის ასეთ კარგ პიროვნებაში,მაგრამ ეს ეჭვი ისეთი პატარაა რომ მოწონება ფარავდა.
კლასის კარები რომ შეაღო,ზარი ჯერ კიდევ არ იყო დარეკილი ,თხუთმეტი წუთი კიდევ ქონდათ და ამიტომ ეს წუთები ბავშვები ჭორაობდნენ და ერთობოდნენ,ისიც ბავშვების ჯგუფს შეემატა. და ყველა გადაკოცნა,რაღაცნაირად გული დაწყდა ეკე რომ ვერ დაინახა და მოწყენილო იყო,მაგრამ როგორც კი კარი შემოაღო ეკემ მაშინვე გაუბრწყინდა თვალები და გაეღიმა, ეკეც მათლენ დაიძრა და ბავშვებს მიესალმა.ამ თხუთმეტ წუთში ეაზე აღარ ილაპარაკეს,ბევრიც იცინეს და ზარიც დაირეკა ყველა თავის ადგილას დაჯდა და მასწავლებელმაც მალე +შემოაბიჯა კლასში
-ლილე სალაპარაკო გვაქ ჩვენ-გადაუჩურჩულა ელემ და მასწავლებლისაკენ შებრუნდა. გაკვეთილები ძალიან გაიწელა და საბოლოოდ დაღლილი ბავშვები ეზოში გამოვიდნენ,ლილე გარეთ იდგა და სხვა ბავშვებს ელაპარაკებოდა, როცა ელემ დაავლო ხელი და ეზოდან გაიყვანა
-გოგო ხო არ გაგიჟდი შენ,რას წამომათრიე დავმშვიდობებოდი მაინც ბავშვებს-უთხრა გაბრაზებულმა
-არაფერი გაქვს სათქმელი ჩემთვის?-კითხა ელემ და შეეცადა მკაცრი გამომეტყველება შეენარჩუნებინა
-რაზე?-დაიბნა ლილე
-რავი აბა მაგალითად ახალი კლასელი რომ გვყავს ძალიან კარგი ბიჭია ხომ?-უთხრა და მაინც გაეღიმა,ლილე უცბად მიხვდა და აწითლდა-რაო,რაო,მოეწონაო ჩვენს უკარებას ვინმე?
-ოოო გამანებე რა თავი რაუყო არ შეილება?-გადახედა გაბრაზებულმა
-ვაიმეე,ლილეს ვიღაც მოეწონაა გვეშველაა-იცინოდა ელე და ხელები მუცელზე ქონდა შემოჭერილი-კიდევ კაი თორე ასე ვფიქრობდი შინაბერად არ დაგვირჩეს ეს ანგელოზივით გოგოო-თქვა და ისევ გაიცინა რაზეც ლილეს ჩქმეტა დაიმსახურა-აუუ ამომაგლიჯა ხორცები-თქვა საწყლად
-მეტის ღირსი ხარ აბა რას დამცინიხარ ვახ, ხოდა ეხლა ამის გამო დასჯილი ხარ და დღეს ჩემთან რჩები-უთხრა და წინ გაუძღვა მობუზღუნე ლილეს.
***
სკოლის მერე ბიჭებს ეძებდა ეკე,ასე გადაწყვიტა რომ ბიჭებს არაფერს ეტყოდა და ჩუმად გააკეთებდა ყველაფერს,იცოდა რომ ამაზე უფრო გაბრაზდებოდნენ და შეიძლება სამუდამიდ დაშორებილიყვნენ მაგრამ რა ექნა? ვერც ერთს ვერ თმობდა.მალევე შენიშნა ბიჭები ეზოს გარეთ,ბუჩქებთან და მათთან მივიდა ბიჭებმა ეკე რომ შენიშნეს,სახე გაიმკაცრეს და ისე გახედეს
-რა გადაწყვიტე ვაჟბატონო-მიმართა ლაზარდმ
-შევეშვი-თქვა და ამოიხვნეშა,არავინ იცოდა როგორ უჭირდა ახლა მათთვის ტყუილოს თქმა, მაგრამ სიმართლეს ვერ იტყოდა რა ექნა, ამიტომაც ისევ თამაში გააგრძელა,ბიჭებს ამის გაგონებაზე თვალები სიხარულით და სიამაყით თბილად გადაეხვივნენ და ლაპარაკი გაუბეს ისეთი გახარებული სახეებით იყვნენ,რომ ასჯერ მეტად აწუხებდა სინდისი.
ბიჭები რომ წავიდნენ უკნიდან ვიღაც გოგოების ხმა შემოესმა,ვიღაცას განიხილავდნენ და გახარებულები იყვნენ,კარგად არ ესმოდა მათი სიტყვები მხოლოდ ეს მოესმა "ძლივს ვიღაც მოეწონა ჩვენს უკარება ლილეს"ამის გაგონება და მისი ასოთხმოცი გრადუსით შეტრიალება ერთი იყო,ძალიან დაიძაბა და გაბრაზდა, როდესაც ლილე და ელე დაინახა,თავს აჯერებდა რომ ეს მის გეგმას უშლიდა ხელს, მაგრამ შიგნით გულში,სიღრმეში ხომ ძალიან კარგად იცოდა რომ ლილე მოწონდა და ეს გრძნობა უფრო იზრდებოდა.



ძალიან დიდი ბოდიში უნრალოდ ძალიან გადავიტვირთე ეს დღეები თან მუზაც გამექცა და დღეს ცოტა ფანტაზიის უნარი გამეხსნა და დავწერე იმედია მოგეწონებათ ვინც კითხულობთ ბოდიში რომ ამდენი ხანი დავაგვიანე ერთი ისიც ვიფიქრე ხოარ შევწყვიტოთქო მაგრამ ვერ ვიტან როცა სხვები წგ ეტენ დაწგებულს და ამიტომაც გადავწყვიტე გაგრლება.