გარეთ გამიყვანა და მანქანაში ჩამტენა
-არანორმალური ხარ! რაგინდა ჩემგან? ან სად მიგყავარ?(მე)
თვითონაც გვერდით მომიჯდა და მანქანა დაქოქა
-გიორგიი მიპასუხე (მე) დავუყვირე, თვალებიდან კი ნაპერწკლებს ვყრიდი
-გირჩევნია დამშვიდდე (გიორგი)
-როგორ დავმშვიდდე? გიჟი ხარ !!! გამიჩერე მანქანა! (მე)
-გაგიჩერებ მალე! (გიორგი)
მივხვდი აზრი არ ქონდა ლაპარაკს და ყვირილს, თავი მინისკენ შევატრიალე და ცრემლებს გასაქანი მივეცი
მანქანა შეაჩერა და ხელი მუხლზე დამადო
-შენ რა ტირი? (გიორგი)
ხმა რომ არ გავეცი, ხელი ნიკაპზე მომკიდა და თავი მისკენ შემატრიალებინა, აცრემლებული თვალები რომ დაინახა, სრულიად შეეცვალა გამომეტყველება, ჩემსკენ გადმოიწია და ჩახუტება სცადა
-არ მომეკარო (მე)
-მაპატიე, უბრალოდ ძალიან თავხედი ხარ როცა ეჭვიანობ (გიორგი)
-არ ვეჭვიანობ, მითუმეტეს შენნაირ იდიოტებზე (მე)
-აი ისევ (გიორგი)
საჭეს მიუტრიალდა დაქოქა და წიოკით მოწყდა ადგილს.
-სად მიგყავარ? (მე)
-მალე მივალთ! (გიორგი)
-მითხარი (მე)
ხმა აღარ გაუცია, აღარც მე გამიგრძელებია რადგან აზრი არ ქონდა ბუზღუნს, თვალები დავხუჭე და თავი მინას მივადე. მანქანა მალევე გააჩერა
-მოვედით (გიორგი)
წელში გავსწორდი და მანქანიდან გადავედი
-სად ვართ ან აქ რაგვინდა? (მე)
-ყვარელში. (გიორგი)
-ყვარელში? აქ რაგვინდა? (მე)
-წამოდი (გიორგი)
ხელი მომკიდა და სადღაც ეზოში შემიყვანა, ირგვლივ სულ სიბნელე იყო, შემდეგ ერთ ადგილას ხელი აკრა და სულ განათდა იქაურობა, ჩვენს წინ ულამაზესი სახლი იდგა.
-აქ ხშირად მოვდივარ ხოლმე (გიორგი)
სახლისკენ წავედით, კარი გააღო და შევედით.
ულამაზესი იყო იქაურობა, ძალიან მომეწონა.
-აქ რას ვაკეთებთ გიორგი? (მე) ავფორიაქდი და ხელი გავაშვებინე.
-ამაღამ აქ ვრჩებით (გიორგი)
-და მე არაფერს მეკითხები? (მე)
-ჩემი აზრიც საკმარისია ამ შემთხვევაში, შეგიძლია გაიხადო, ბუხარს ეხლავე ავანთებ (გიორგი)
-არ ვაპირებ გახდას. სახლში უნდა წავიდე(მე) კარისკენ შევტრიალდი როცა მკლავში მწვდა და მისკენ შემაბრუნა
-ვერსად ვერ წახვალ ელენა. ჯიუტო გოგო, ამაღამ აქ ვრჩებით! (გიორგი) კარი გადაკეტა, გასაღები კი ჯიბეში ჩაიდო
-მე... მე მეშინია, არ მინდა შენთან ერთად ყოფნა (მე) ავსლუკუნდი პატარა ბავშვივით, თვითონ ბუხარს ანთებდა, უცებ შემოტრიალდა და მომიახლოვდა
-ჩემი გეშინია? (გიორგი) თითქოს სევდა ჩაუდგა თვალებში
-მაშინებ ისე იქცევი და სხვას რას მოელოდი (მე) მისი არანაირად არ მეშინოდა, თუმცა მაინც ვუთხარი, ამაზე განერვიულდა აშკარად, თავის დაფასების მეთოდს მივმართე მაგრამ მთელი არსებით მინდოდა მას მივნდობოდი და არ მეთვალთმაქცა, ამიტომ გადავწყვიტე ვყოფილიყავი ის ვინც მთელი გულით მინდოდა ვყოფილიყავი მასთან.
-ელენა, მისმინე.. ჩემი არასოდეს შეგეშინდეს კარგი? რადგან ეგრეა მაშინ აჯობებს წავიდეთ. (გიორგი)
-არა (მე)
-ვერგავიგეე.. ?? (გიორგი)
თითქოს მოესმაო ისეთი გამომეტყველება მიიღო
-აქ მინდა (მე)
-დარწმუნებული ხარ? (გიორგი)
გაოგნებული იდგა ჩემს წინ
-ეს ერთადერთი ადგილია სადაც ეხლა ყოფნა მინდა (მე) ვუთხარი და სავარძელში ჩავეშვი, თვითონ ბედნიერების ღიმილმა გადაურბინა სახეზე და ბუხრისკენ შეტრიალდა რომეილშიც უკვე ცეცხლი გიზგიზებდა
-აქ მოდი, გათბი (გიორგი)
წამოვიწიე და ხალიჩაზე მის გვერდით მოვკალათდი, თან სახლს გადავავლე თვალი.
პატარა კომფორტული სახლი, დაბლა ერთი ოთახი, მაღლაც ალბათ ერთი ამხელავე ოთახი იქნებოდა, მაღლა ასასვლელი კიბეები ამ ოთახიდანვე ადიოდა, აქ კი სასადილო ბარი, სამზარეულოს მსგავსად მოწყობილი პატარა კუთხე და მისაღები იყო გაერთიანებული.
ორივე ბუხართან ვისხედით გვერდიგვერდ და ხმას არცერთი არ ვიღებდით, ბოლოს მაინც გადავწყვიტე მეკითხა ის რაც აქ მოსვლისთანავე გავიფიქრე
-გიორგი, აქ შენი ქალები მოგყავს? (მე)
აშკარად მოულოდნელი კითხვა დავსვი, მას გაეცინა და გამომხედა
-რას ნიშნავს ჩემი ქალები ელენა? (გიორგი)
-მიპასუხე რა, მაინტერესებს მეც მორიგი ვარ ? (მე)
ამის გაგონებაზე უცებ წამოენთო და ფეხზე წამოდგა, მერე მე წამომაყენა და თვალებში ჩამაშტერდა
-შენ ეგრე გგონია? (გიორგი)
-მე უბრალოდ გკითხე (მე) მივხვდი ეს კიხვა რომ არ უნდა დამესვა, მაგრად გვიან.
-თუ ეგრე ფიქრობ რომ შენთან გართობა მინდა და მორჩა მაშინ რატომ ხარ აქ ესე მშვიდად??? (გიორგი)
ვერაფერი მოვიფიქრე რომ პასუხად დამებრუნებინა და გავჩუმდი
-წავიდეთ ჯობია (გიორგი)
კურტკას დაავლო გაავებულმა ხელი და კარისკენ წავიდა
-მე შენთან მინდა აქ! (მე)
უცებ წამოვიძახე, ვერცკი მივხვდი რა ვთქვი და რომ გავიაიზრე ძალიან შემრცხვა, გიორგი უცებ შემოტრიალდა და ჩემსკენ სვლა დაიწყო
-რა თქვი? (გიორგი)
-შენთან მინდა(მე)
თვალებში ორივეს ჩაგვდგომოდა ვნების ამსახველი ბინდი, მომიალოვდა და მკლავზე ნაზად დამისვა ხელი, მთელს სხეულში ჟრუანტელმა დამიარა, ხელები უმისამართოდ დადიოდნენ ჩემს სხეულზე, კაბა ძირს დაეცა, შემდეგ მისი მაისური და შარვალი,ერთმანეთის პირისპირ საცვლებით ვიდექით, უცებ ხელში ამიყვანა და მაღლა ავედით.
თან შუბლზე მკოცნიდა, გული ისე უცემდა რომ მეგონა საგულედან ამოუვარდებოდა, საწოლზე გადამაწვინა, ფეხები წელზე შემოვხვიე და ჩავეხუტე
-გინდა სულ გაგხადო? (გიორგი)
ყურში მიჩურჩულა და ვიგრძენი როგორ გაიღიმა
-მგონი მინდა (მე)
-მგონი? კარგი პასუხია, ეხლა კი დაისჯები პატარავ (გიორგი)
თავი ოდნავ წამოწია და ჩემს ტუჩებს ეძგერა, თან წელზე ხელი შემიცურა და უფრო მიმიზიდა თავისკენ
-ელენა (უცებ გაჩერდა წამოიწია და თვალებში მომაშტერდა
-ხო (მე)
-რაღაც მინდა გკითხო (გიორგი)
-გისმენ (მე)
-ქალიშვილი ხარ? (გიორგი)
ამ კითხვამ ცოტა არიყოს გამაკვირვა მისგან, არ მოველოდი, თან თავი რაღაცნაირად, ცუდ ქალად ვიგრძენი მანამდე სანამ არ გავიგე ეს რატომ მკითხა
-კი... (მე) ბრაზმორეულმა და დარცხვენილმა ვუპასუხე და თავი გვერდძე გავატრიალე
-მაშინ უფრო დაისჯები. (გიორგი)
ისევ დაეწაფა ჩემს ბაგეებს და თან საცვლების გახდაც დაიწყო, უცებ ისევ გაჩერდა თავი წამოწია და ყურშ მიჩურჩულა
-მე ეგ ისედაც ვიცოდი ჩემო პატარა თავხედო, უბრალოდ იმიტომ გკითხე რომ მეთქვა უფრო დაისჟებითქო (გიორგი)
-ქალიშვილი რომ ვარ მაგიტო დავისჯები? (მე) გამეცინა
-ხო(გიორგი)
-და როგორ? (მე)
-გეტკინება (გიორგი) გაიცინა და ყელში მაკოცა
-ვაიმეეე, საერთოდ რა თემაზე ვლაპარაკობთ (მე)
-ანუ მნებდები? (გიორგი)
-არასოდეს (მე) ბოლო ხმაზე გადავიკისკისე და მამაკაცს უფრო ავეკარი, ჩვენს ვკოცნიდით ერთმანეთს, შემდეგ მასაც გავხადე ყველაფერი,უცებ წამოვიწიე და ისევ გავბედე მეკითხა
-გთხოვ მიპასუხე წეღანდელ კითხვაზე, რომ გაბრაზდი (მე)
-აქ ძმაკაცები მოვდივართხოლმე, შენსთავსგეფიცები, რომელიც ამ ქვეყნად ყველაფერს მირჩევნია შენ პირველი ქალი ხარ ვინც ამ სახლში ნამყოფია, ძმაკაცებსაც არ მოუყვანიათ არავინ რადგან არ ვაძლევდი ამის უფლებას, მარტო შენ მინდიხარ ელენა გაიგე? სხვა არავინ არ მინდა, ამიტომ აღარ იეჭვიანო, ის შენი თანამშრომელი კიდე სპეციალურად შენს გამო შევაბი რომ გეეჭვიანა(გიორგი)
მისი ამ სიტყვების შემდეგ მის ტუჩებს ეხლა მე ვეძგერე, ერთმანეთს უფრო მივეკარით და ჩემი თავხედობის გამო დავისაჯე კიდეც.
ის ისეთი ვნებიანი იყო...
დაღლილმა, ჩემი სხეულიდან საწოლზე გადაინაცვლა, თავი წამოვწიე და დაცვარულ შუბლზე ვაკოცე მამაკაცს რომელსაც თვალები დაეხუჭა და ბედნიერების ღიმილი ედო სახეზე, ეს ისეთი სასიამოვნო შეგრძნება იყო, როდესაც კაცი რომელიც გინდა მთელი არსებით შენთან იყოს და შენი იყოს, შენით ესეთი ბედნიერია. მრცხვენოდა ამიტომ უცებ ვაკოცე და გადასაფარებელი დავიფარე.
რამოდენიმე წამში ნიკაპქვეშ ამომდო ხელი და თავი ამაწევინა, ის ისევ მისი საოცარი ღიმილით მიღიმოდა.
-მაპატიე, რომ არაფერი გითხარი, უბრალოდ ძალიან კარგი იყო, შენ ძალიან კარგი ხარ, ელენა მე სულ შემშალე, არვიცი როგორ მაგრამ გადამრიე.(გიორგი)
-დაიფარე, შეგცივდება (მე) წეზარი გადავაფარე რომელიც მეც მეფარა, მან კი ხელები ჩემს სხეულზე განათავსა და ფერება დამიწყო.
-გეტკინა? (გიორგი)
-რა? ვაიმეე გეყოფა რაა (მე)
გავბრაზდი და ზურგი ვაქციე
-მოდი ჩემთან ჩემო ბუტია, იცოდე აღარ გამაბრაზო თორემ კიდე დაგსჯი (გიორგი)
ხელხემალს ჩააყოლა ხელი ნელნელა, ამაზე სულ გამაჟრჟოლა და უცებ გადმოვტრიალდი მისკენ
-აღარასოდეს გაგაბრაზებ და აღარც დავისჯები (მე)
თვალი ჩავუკარი ეშმაკურად და საწოლიდან ავდექი, საათს დავხედე და უკვე დილის 5ის ნახევარი იყო.
-დავიძინოთ, სადაცაა გათენდება (მე) ისევ საწოლში დავბრუნდი და გვერდით მივუწექი
-ყველაზე ლამაზი ხარ (გიორგი)
მის მკლავზე დამადებინა თავი, შემდეგ შუბლზე მაკოცა, რაზეც გამეღიმა და თვალები დავხუჭე.

აჰა ჩემო კარგებო და თბილებო მეხუთე თავიიც, იმედია მოგეწონებათ <3