- ჩვენ გადავწყვიტეთ ბაკურიანში წავიდეთ 3 დღით და გაგვიხარდება შენც თუ წამოხვალ დღესვე მივდივართ მერე დათოს და გიორგის საქმეები აქვთ და ვეღარ მოიცლიან წასასვლელად (თიკა)
- აუ დიდი ბოდიშით, მაგრამ ძალიან მეზარება წამოსვლა მაგის ხასიათზე არ ვარ თან ისედაც ბევრი გაცდნები მაქვს უნივერსიტეტში (მე)
- ბევრი გაცდენები თუ ილიკუნას ვერ ტოვებ მარტო? (ლაშა)
- ყოველ დღე გიუმჯობესდება შენ იუმორი თუ რაშია საქმე ? ირონიულად ვკითხე დავანიშნე გავეტარებინე.
- კაი რა ანა წამოდი გავერთობით თან ცოტა განტვირთვა არ გვაწყენდა მიდი გაემზადე და წავედით ჩვენ მზად ვართ უკვე სახლიც წინასწარ შევუკვეთეთ (დათო)
ვიფიქრე მართლა წავსულიყავი თან ილია წამეყვანა. მინდოდა ლაშაზე აღაარ მეფიქრა მითუმეტეს რაც მაკოცა უფრო მიჭირდა მისი დავიწყება. ძალა მოვიკრიბე ლაშას შევუბრუნდი და ვთქვი
- მართალია ზოგზოგიერთებს ილიას დანახვა არ სიამოვნებთ, მაგრამ ჩემთვის ის ადამიანი ბევრს ნიშნავს ამიტომ თუ ჩემთან ერთად ისიც წამოვა მეც მოვდივარ. ვთქვი და ტელეფონი მოვიმარჯვე რომ ილიასთვის დამერეკა.
- ილია რაღაც მინდა გითხრა
- გისმენ
- ჩემი მეგობრები ბაკურიანში მიდიან სამი დღით დასასვენებლად და მინდა რომ შენც წამოხვიდე
- ლაშაც იქნება ?
-კი
- მაშინ ის გეყოლება გვერდით მე რა საჭირო ვარ
- ილია მე ძალიან მინდა წამოხვიდე
-კარგი ანა მხოლოდ შენი ხათრით
- ვაიმე ძალიან გამახარე. მიდი გაემზადე და ჩემ სახლთან გელოდები ნახევარ საათში
-ეხლავე მივდივართ?
-კიი
- შენ სულ გამაგიჯებ მე. ტელეფონი გავთიშე და ლაშას შევხედე აშკარად არ ესიამოვნა "ჩემი ილიკუნას" წამოსვლა მაგრამ ეს სულაც არ მადარდებდა მე. თიკა ბედნიერებისგან მეცხრე ცაზე იყო სულ ამბობდა რომ უყვარდა მეგობრებთან ერთად დასასვენებლად წასვლა თუნდაც სამი დღით. ისევ ლაშას შევხედე, რომელიც ხატიას იყო აკრული და ვთქვი
-თქვენ წადით და მე და ილიაც მოვალთ
-ისე რა ჩემი საქმეა მაგრამ შენ და ილიას რა ურთიერთობა გაქვთ ? (დათო)
თვალი ერთ წერტილს გავუშტერე და მართლა გულწრფელად გავეცი დათოს პასუხი
-იცი არასდროს არ მყოლია მეგობარი ვისაც ჩემს გრძნობებს, ტკივილს, ბედნიერებას გავუზიარებდი ვფიქრობ ილია ის ადამიანია ვისთანაც შევძლებ თამამად ვთქვა ჩემი გრძნობების შესახებ, თიკა შენ კარგად იცი რას წარმოადგენ ჩემთვის ამიტომ არ გეწყინოს არის რაღაც რაც დღემდე მარტო მე ვიცოდი, მაგრამ დღეს ილია ის ადამიანია, ვინც ამის შესახებ გაიგო. ასე რომ დათო მგონი მიხვდი ვინც არის ილია ჩემთვის.
- მეტნაკლებად. კარგი წავედით ბავშვებო და ილია და ანააც ამოვლენ რა. ყველა ერთდროულად წამოდგა და კარებისკენ წავიდნენ თიკას გზაში შევძახე ზუსტი მისამართი მოეწერა სახლის.
გამზადება დავიწყე რაც საჭირო იყო ყველაფერი ჩავალაგე და ილიას ზარს დაველოდე. მანაც არ დააყოვნა და დაბლა ჩავედი . მანქანაში ჩავჯექი ილიას შევხედე და უთხარი
- იცი ილია მე და შენი ურთიუერთობა არ მინდა რომ დამთვრდეს მინდა ის ადამიანი იყო ვისაც ყველაფერს მოვუყვები, რადგან ყოველთვის მაკლდა ისეთი მეგობარი რომელსაც გავუზიარებდი ყველაფერს, თუმცა იყო ჩემ ცხოვრებაში ადამინი, ვისაც ვენდობოდი, მაგრამ მან ყველა ჩემი ნდობა და მითი საუკეთესო მეგობრობაზე დაანგრია. იმის მერე მიჭირს გავიხსნა ადამიანებთან ბოომდე მაგრამ შენთან თავს დაცულად ვგრძნობ ვიცი რომ არ მირალატებ ისე როგორც ადრე მიღალატეს ამიტომ მინდა მე და შენ საუკეთესო მეგობრები ვიყოთ ვიცი გაგჭირდება იმიტომ რომ მოგწონვარ როგორც ქალი და არ დაგაძალებ ჩემთან მეგობრობას. მე შემოგთავაზე და ეხლა შენი გადასაწყვეტია რას იზამ შეგიძლია წახვიდე და უბრალოდ დამივიწყო არ მეწყინება. მონოლოგი დავამთავრე ღრმად ამოვისუნთქე და სულმოუთმენლად დაველოდე მის პასუხს
-იცი ცოტაა ადამიანი ვისაც შეუძლია ასე გულწრფელად ილაპარაკოს, ეს მომწონს მე ყველაზე მეტად შენში. შენ ისეთი ლამაზი სუფთა და კეთილშობილი ხარ. ვერ ვხდები როგორ ვერ ამჩნევს ამას ლაშა. მინდა ვიყო შენი მეგობარი რადგან ეხლა რომ წავიდე უფრო გამიმძაფრდება შენს მიმართ გრძნობები ეხლა კი მომწონხარ სანამ სიყვარულში გადამეზრდება ვეცდები მიგიღო ისე როგორც მეგობარი უფროსწორად საუკეთესო მეგობარი
- დიდი მადლობა ილია ვუთხარი და ისე ჩავეხუტე მეგონა გაიგუდებობდა
- კაი ანა გეყოფა წავიდეთ ალბათ გველოდებიან.
სიჩუმე იყო გამეფებული და თითქოს არ მომწონდა ესეთი სოწყნარე ცხოვრებაში პირველად. მიყვარს როცა ირგვლივ სიწყნარეა და მე ვფიქრობ ცხოვრებაზე უბრლოდ სიყვარულზე და უფრო მეტად მეგობრობაზე. ახლა კი ის შემთხვევა იყო როცა მინდოდა ილიასთან ერთად მელაპარაკა და ამდენიხნის დაგროვილი ემოცია მისთვის გამეზიარებინა.
- ილია და ან ძმა გყავს?
-ძმა
- კარგია.მეკიდე არავინ მყავს და ყოველთვის სიცარიელეს ვგრძნობდი მაგის გამო
-მესმის შენი ჩემი ძმა რომ არ არსებობდეს გაცილებით რთული იქნებოდა ჩემი ცხოვრება.
- კარგია ოჯახური სითბო ბუნდოვნად მახსოვს მამას და დედას ურთიერთობა. მათი ბედნიერი თვალები. როცა გვერდით გყავს მშობლები თითქოს ყოველი დილა ბედნიერია და გჯერავს რომ რამე თუ მოხდება ისინი შენს გვერდით იქნებიან. ამ სიტყვებს თითქოს გულიც ამოვალყოლე და ცრემლებმაც სწრაფად დაიწყეს ლოყების დასვლება
- ანა კარგად ხარ ? თუ გინდა მომიყევი ყველაფერი უფრო დამშვიდდები
- სხვა დროს იყოს. არ მინდოდა უფრო დავძაბულიყავი რადგან ვიცოდი იქ ლაშა იქნებოდა და არ მინდოდა ასეთი სახით დავენახე. ცრემლები მოვიწმინდე და ისევ ჩემი ჩვეული ფიქრი დავიწყე ილიას აღაფერი უკითხავს . ისე სწრაფად ჩავედით ვერც გავიგე. გარშემო ლამაზდ იდო თოვლი და აქეთ-იქით მოსიარულე წყვილები ისეთი საყვარლები იყვნენ ყურებით ვერ გაძღებოდი. სახლში შევედით იქაურობა ძალიან მომეწონა თბილი და მყუდრო სახლი იყო. ჩვენ ჩამოსვლამდე მათ ვახშამი გააემზადებინათ და სუფრაც გაეშალათ
- ვააა ვაა მოვიდნენ გვრიტები (ლაშა)
-გვრიტები არა საყვარელო(მე)
- მოდით რა ისედაც გელოდებით რამდენიხანია (ლაშა)
ილია ყველას მიესალმა მათ შორის ლაშასაც მაგრამ ლაშას ისეთი გამომეტყველება ჰქონდა როდესაც მიესალმა თითქოს უნა მოეკლათ. ლაშას ილია აშკარად არ მოსწონდა მაგრამ ამის მიზეზს ვერ ვხვდებოდი. ვახშამმა კარგად ჩაიარა ბევრი ვისაუბრეთ ხანდახან თვლას ვაპარებდი ლაშასკენ და ხატიასკენ და გული მტკიოდა. ვერაფრით ვერ ვაცნობიერებდი იმას რომ ხატიას ამდენხანს ერთ ბიჭთან ჰქონდა ურთიერთობა ის ვერასდროს სძლებდა დიდი ხანი ერთ ბიჭთან რაღა ლაშასთან მოუნდა პატიოსანი გოგოს თამაში. პატიოსანზე მისი სიტყვები გამახსენდა "მაგიჟებ ლაშა" და უეცრად უსიამოვნო გრძნობამ დამიარა ტანში. სუფრა ავალაგაეთ ოთახები გავინაწილეთ და დასვენება გადავწყვიტეთ უკვე ღამე იყო და ამიტომ მეორე დღისთვის დავგეგმეთ გართობა. მე არ მინდოდა ოთახში გამოვკეტილიყავი და გარეთ გავედი ვსეირნობდი და ვფიქრობდი ყველაფერზე ჩემ ცხოვრებაზე იმაზე თუ როგორ დავკარგე პატარა ასაკში მამა შემდეგ როგორ ჩავიკეტე საკუთარ თავში თითქოს ეს ყველაფერი არ მეყოფოდა ჩემმა ყველაზე საუკეთესო მეგობარმა მიღალატა და ჩემ მაგივრად გაურიგდა ადამიანს რომელიც ჩემ საზღვარგარეთ წაყვანას აპირებდა და იქ სად მამუშავებდნენ ღმერთმა არ იცოდა. წლების შემდეგ თითქოს მინელდებოდა ტკივილი მაგრამ ხან თავს ისე გამასენებდა რომ ყველაფერს ისევ ისე განვიცდიდი როგორც მაშინ. ეხლა კი რა ხდება? როგორც ყოველთვის ეხლაც ვიტანჯები ამჯერად სიყვარული მტანჯავს. ისე გავერთე ფიქრებში ვერც მივხვდი რომ უკან ლაშა მომყვებოდა
-ანა მკაცრი ხმით დამიძახა და მეც ვერ მივხვდი ისე გავჩერდი და შემივტრიალდი
-გისმენ
- სად მიდიხარ
- ვსეირნობ არ მინდა სახლში
-გაცივდები
-როდიდან ზრუნავ ჩემზე?
- მე სულ ვზრუნავ შენ ვერ ამჩნევ უბრალოდ
- ჰაჰ მაოცებ
-ვიცი რო გაოცებ
ხმა აღარ ამომიღია ისე გავბრუნდი და ჩემი გზა გავგრძელე მაგრამ უკნიდან შეხება ვიგრძენი ლაშამ მომატრიალა და ისე რომ გააზრებაც ვერ მოვასწარი ჩემს ბაგეებს დაეწაფა, როგორც სწრაფად მოხდა ეს ყველაფერი ისევე მალე მომშორდა ბაგედან და მითხრა
-იმედია მეორე კოცნაც წავართვი შენს ილიკუნას. გაბრუნდა და წავიდა. მინდოდა დამეძახა და მეთქვა რომ არარობა იყო მაგრამ ისე მომეწონა მისი კოცნა ვერ შევძელი დაძახება.
******************************
იმედია მოგეწონებათ. დიდი ისტორიიის დაწერას არ ვაპირებ ალბათ მალე დავამთავრებ, მაგრამ აზრიანად. დიდი მადლობა ყველას ვინც კითხულობს<3 თქვენი კომენტარები კი ძალიან გამახარებს<3 მადლობა.