სანდრო ფილფანის საკუთრება (1 თავი)
ანამარია დოლიძე,19 წლის,სიმაღლე 1.74 სმ, შავგრემანი, მწვანეთვალება. დედა ნინო კერესელიძე, ძმა დათო - 10 წლის. სანდრო ფილფანი, 25 წლის, სიმაღლე 1.84 სმ, შავგრემანი, ცისფერთვალება. მამა დემეტრე ფილფანი, და ნინი - 20 წლის. -მარია გაიღვიძე შვილო გაგვიანდება გასაუბრებაზე. -მმ რომელი საათია? -ცხრის ოცი წუთია! როგორ გამეპარა დრო სახლის დალაგებაში, შენც დაგვიწყებია მაღვიძარას დაყენება. - ქოთქოთებდა ნინო. -რაააა? ვაიმე მაგვიანდება! სწრაფად წამოხტა საცვლების ამარა საწოლიდან და აბაზანაში შევარდა. უცებ მოიწესრიგა თავი. სწრაფად გადაიცვა შავი მუხლებამდე კაბა, თმები მაღლა აიწია, როგორც თავად ეძახის 'ცხენის კუდი' გაიკეთა, მაღლებზე შედგა და ოთახი დატოვა. -შვილო ყავა მაინც დალიე ცუდად არ გახდე! -არ მინდა დედა, ისედაც ვაგვიანებ, ამ სამსახურს ხელიდან ვერ გავუშვებ. ჩვენი ბოლო იმედია! -კი მაგრამ.. -ნინაჩკა კარგი რა მე რა გამხდის ცუდად, აბა წავედი წარმატებები მისურვე. - გადაიკისკისა და დედას ფუმფულა ლოყები დაუკოცნა. -წარმატებები ჩემო საყვარელო, უფალი გფარავდეს. ერთმანეთს გადაეხვივნენ, ორივე ძალიან ღელავდა. ანამარია არ იყო შეძლებული ოჯახიდან. 15 წლის იყო მამის გარდაცვალების შესახებ, რომ შეატყობინეს. ოჯახის მარჩენალი ავტოკატასტროფას შეეწირა. ეხლაც თვალწინ უდგას საყვარელი მამის გაყინული სხეული, ჩამქვრალი მწვანე თვალები, თუ როგორ ევედრებოდა გულამოსკვნილი მის უსულო სხეულს დაბრუნებულიყო და მისი პატარა ანგელოზი გულში ჩაეკრა. ორი თვე სახლიდან არ გადიოდა, წესიერად არც კი ჭამდა. დედისა და პატარა ძამიკოს გულისთვის ბოლოს შეეცადა ძალები მოეკრიბა და ცხოვრების ძველ რიტმს დაბრუნებოდა. სკოლა დაამთავრა და ჯავახიშვილში ჩაირიცხა 80%-იანი გრანტით. მაინც ძალიან უჭრდათ. ნინო ერთ პატარა სასურსათო მაღაზიაში მუშაობდა, მაგრამ 400 ლარით თავის რჩენა შეუძლებელი გახდა. მარია კი უკვე თვეებია ეძებს სამსახურს მაგრამ უშედეგოდ. ყველგან ერთიდაიმავეს ეუბნებიან მოვიფიქრებთ და დაგიკავშირდებით, მაგრამ ყოველ ჯერზე იმედები უცრუვდება. ამ ვაკანსიის შესახებ საუკეტესო მეგობარმა თათიამ უთხრა. დიდი არაფერია თათიას ახლობელი ეძებს მოსამსახურეს. დაქალის თქმით წესიერი ოჯახია, საკმაოდ შეძლებული. ოჯახის დიასახლისი 2 წლის წინ გარდაცვლილა. ეხლა კი მხოლოდ ოჯახის უფროსი ბატონი დემეტრე და მისი ორი შვილი ცხოვრობს ამ უზარმაზარ სახლში. წინა მოსამსახურე სხვა ქალაქში გადასულა საცხოვრებლად შვილთან და ოჯახიც იძულებული გახდა მისი შემცვლელი მოეძებნათ. და აი ამ სასახლის შესასვლელთან დგას გულაჩქარებული მარია და ცდილობს დამალოს მღელვარება. თან დაიგვიანა და იმის წარმოდგენაც ზარავს, რომ შესაძლოა ეს შანსიც გაუშვა ხელიდან. როგორც იქნა დარეკა ზარი. ცოტაოდენი ლოდინის შემდეგ კარი მაღალმა სილუეტმა გაუღო, უმალ გადაეყარა ბიჭის ცისფერებს მისი თვალები და შიგ ჩაიკარგა. ბიჭი წელს ზევით შიშველი იყო, შარვლის ქამარი გახსნილი ქონდა, თმები არეული. ჯერ მხოლოდ მისმა დაკუნთულმა სხეულმა დამართა მარიას ელეთმელეთი, შემდეგ სახეზე გადაიტანა მზერა. დაბალზე შეჭრილი თმა, ცისფერი თვალები, მოზრდილი წვერი, ღვინისფერი ტუჩები. დაეფიცება მსგავსი გარეგნობის ჯერ არავის შეხვედრია, როგორც იტყვიან ჩასაკბეჩი ბიჭი იყო. როგორც ჩანს ახალ გაღვიძებული იყო უცნობი და ჯერაც ვერ მოსულიყო გონს. ბოლოს ისევ მამაკაცის ირონიულმა ჩაცინებამ მოიყვანა გონს და ჭარხალივით აწითლდა, როცა გაიზრა თუ როგორ ხარბად აკვირდებოდა ბიჭის იდეალურ სხეულს. -დიდხანს უნდა მიყურო საყვარელო ეგრე? - მამაკაცის ბოხმა ბარიტონმა დაარღვია სიჩუმე, გოგონას სხეული უტიფრად აათვალიერა და ირონიული ღიმილი აჩუქა. მარია წამსვე აწითლდა, თან გააბრაზა მამაკაცის თავხედობამ, მაგრამ შეეცადა თავი ხელში აეყვანა და რამოდენიმე სიტყვა ძვლივს წაილუღლუღა. -უკაცრავდ.. მე გასაუბრებაზე მოვედი.. მოსამსახურის ვაკანსიის თაობაზე.. -აჰჰ შენ ხარ ის გოგო? ჰმ.. ვაღიარებ მამაჩემს გემოვნება ქონია. ჩაიბურტყუნა ბიჭმა და გოგო სახლში შეატარა. მისმა სიტყვებმა გოგონა უფრო ააღელვა. გრძელი დერეფანი გაიარეს. წინ მარია მიდიოდა უკან კი უცნობი მიყვებოდა და მადიანად ათვალიერებდა გოგონას უნაკლო სხეულს. სასტუმრო ოთახში შესვლისას გოგონა უეცრად მოტრიალდა, უნდოდა ეკითხა თუ ვისთან მოუწევდა გასაუბრება, რომ ბიჭის შიშველ სხეულს აეკრა. უცნობის ხელებმა უცებ გაიკვლიეს გზა დაბნეული და აწითლებული მარიას სხეულზე. მარჯვენა ხელი წელზე მოხვია, მარცხენა კი საჯდომზე ჩააცურა და მოუჭრა. მამაკაცმა ვნებიანი ხმით ჩასჩურჩულა ყურში გონება დახშულ გოგონას. -დიდი სიამოვნებით გაგ*იმავდი ამწამსვე, აქვე მარტონი რო ვიყოთ სახლში პატარა. ---------------------- გამარჯობა, მე ანი ვარ. გადავწყვიტე მეც დამეწერა ისტორია, იმედია მოგეწონებათ და ისიამოვნევთ. დააფიქსირეთ თქვენი აზრი. გავაგრძელო ისტორია?! |
ტესტები
აქტიური მწერლები
აქტიური მწერლები
.:დღის აქტიური მკითხველი:.
ყველაზე მნიშვნელოვანი ცხოვრებაში არის?
ყველა გამოკ
.:შემოგვიერთდით FACEBOOK-ზე:.