-ნერვიულობ?
-დავიჯერო გაინტერესებს რას ვგრძნობ. ვუთხარი მამას და მანქანისკენ გავეშურე, სკოლის პირველი დღე იყო, სკოლასთან გაჩერდა მერსედეს G-klass და ყველამ ინტერესით გამოგვხედა კარები უნდა გამეღო როცა კოსტამ მითხრა.
-კითხვაზე არ გიპასუხია(მამა)
-სიმართლეგითხრა ცოყას ვნერვიულობ(მე)
-შენხომ იცი რომ არაფერი გაქ სანერვიულო(მამა)
-მამა მთელი ცხოვრება ყველა კეთილგანწყობით მხვდებოდა ყველგან, ეს ოჯახური მეგობრობის, ფულის და წინაპრებისგან დატოვებული კეთილდღეობაა, მაგრამ რა იქნება იქ სადაც ეს ყველაფერი არ ჭრის, ცუდად რომ მიმიღონ არაფრად რომ არ ჩამაგდონ, რომ არავინ მოისურვოს ჩემთან მეგობრობა?(მე)
-შენ გგონია მე ყველგან კარგად მხვდებოდდნენ ბევრს შურდა ჩემი, ბევრსკი უმიზეზოდ ვსძულდი, მაგრამ ჩემსირგვლივ იყვნენ ისეთი ადამიანები ვისთვისაც არ ვიყავი და ვინც არ იყვნენ ჩემთვის სულერთი, ისინი მე ბრძოლით მოვიპოვე, ისინი მე სიკეთით მოვიპოვე, მათთან არ მჭირდებოდა ჩემი ფულის მარიაჟი რომ მათი პატივისცემა დამემსახურებინა, მაგრამ მათ ყოველთვის იცოდნენ რომ რაც არ უნდა დაჭირვებოდათ მათ გვერდზე ვიქნებოდი და თუ გინდაპატივიგცენ, გვერდში დაგიდგნენ და უყვარდეთ, იყავი ის ვინცხარ, ეცადე ყველას დაეხმარო, ეცადე დაცემულს ზედ კიარ გადაუარო არამედ წამოდგომაში დაეხმარო, მაგრამ გახსოვდეს თავზე ნურასდროს ნურაბის დაისვამ შენი ფასი იცოდე.(მამა)
-გავითვალისწინებ.(მე) ვუთხარიდა მანქანიდან გადმოვედი, არავიმ და არაფერი ჩანდა ირგვლივ, არანაირ ნერვიულობას არ ვგრძნობდი, მხოლოდ შინაგან კმაყოფილებას მამაჩემის გულახდილისაუბრის გამო, მიხაროდა ის რომ პირველად მეგობრულად და გულთბილად მელაპარაკა. ჩაფიქრებული უეცრად ვიღაცას შევეჯახე, თავი ავწიე და საბა იყო. გულმა საშინლად სწრაფად დამიწყო ფეთქვა, ფერი დავკარგე, ძალა წამერთვა და დავიბენი.
-სანდრაა?
-საბბაა
-აქ რაგინდა?(საბა)
-ამსკოლაში გადმოვედი(სანდრა)
-მეგონავეღარასდროს გნახავდი(საბა)
-მეგონა მომძებნიდი(სანდრა)
-ვერსად გიპოვე(საბა)
-ალბათ კარგად ვერ მომძებნე(სანდრა)
-არმოგენატრე?(საბა)
-შენზე ფიქრისთვის არ მეცალა(სანდრა)
-მეც არმნატრებიხარმაინც(საბა)
-მეჩქარება(სანდრა)
-სადგეჩქარება? (საბა)
-გაკვეთილზე(სანდრა)
-ზარიდაირეკა და მევერ გავიგე(საბა)
-ხო(სანდრა)
-და ზარამდე რო 10წუთია დარჩენილიიმაზე რას იტყვი(საბა)
ხმა ვერ ამოვიღე, სასწრაფოდ მივტრიალდი და წამოვედი, კლასს ვეძებდი და აი ვიპოვე კიდეც.
-ალექსანდრა. მომესმა კლასიდან ხმა და ვიღაც ჩემკენ წამოვიდა, ჩემიგაკვირვებული სახე რომ შენიშნა მიხვდა რომვერ ვიცანი
-სანდრო დადიანი, დავიჯერო ვერ მიცანი?
-სანდრიიკკ . და ძალიან მაგრად ჩავეხუტე
-ვერ ვიჯერებ სანდრო, 5წელია არმინახიხარ, (მე)
-სადნრაა, როგორ გაზრდილხარ (სანდრო)
-შეცვლილხარ(მე)
-გახსოვსძველი დრო(სანდრო)
-რა დამავიწყებს, გახსოვს როგორ ვჩხუბობდით? (მე)
-მახსოვს და მაინც ყოველ დილით მე მოვდიოდი შენთან შესარიგებლად.(სანდრო)
- მე კი შოკოლადები მომქონდა შენთვის (მე)
-ის გახსოვს ცხენიდან რომ გადმომაგდე (სანდრო)
-მერე შეშინებულმა კივილი რომ დავიწყე, და ის თუ გახსოვს აუზში რომ გადამაგდე(მე)
-ხო საფრანგეთში ნაყიდი კაბა რომ დაგისველდა, ორი დღის შემდეგ ძლივს რომ შემოგირიგე(სანდრო)
-მამაჩემის დაბადების დღეზე ტორტი რომ გადავაყირავეთ, (მე)
-ორივე რომ დაგვსაჯეს და ერთი კვირა ერთმანეთს რომ ვერ ვნახულობდით.(სანდრო)
-ხო და მერე ჩემ ოთახში ფანჯრიდან რომ შემოძვერი (მე)
-ხელი რომ მოვიტეხე(სანდრო)
-ის გახსოვს დედაჩემს ვარდების თაიგული რომ აჩუქეს და მეც რომ მინდოდა და შენი სახლის მთელი ვარდები რო მოიპარე და მომიტანე, ეკლებისგან სულ სისხლიანი რომ იყავი.
-ტაშიიი საოცარი ისტორიებია. (საბა) ცინიკური ღიმილით შემოვიდა კლასში საბა.
სანდრომ კი ისე გახედა მეგონა სადაც იყო დამოკლავდა, მიუხედავახ იმისა რომ დიდიხანი არ მყავდა ნანახი მაინც კარგად ვიცნობ, დაბადებიდან ვიცნობ ერთად ვიზრდებოდით, ჩემთან ახლოს ცხოვრობდა,მე მარი ანი და სანდრო სულ ერთად ვიყავით,სახელებიც კი მსგავსი გვაქ მე დასანდროს, მახსოვს 5წლისები რომ ვიყავით ერთმა ბიჭმა სათამაშო წამართვა სანდრომ კი თავი გაუტეხა, 7წლისები რომ ვიყავით ერთი ბიჭი მომწონდა მას კი არ მოვწონდი სანდრომ კი ცემა, 9წლისები რომ ვიყავით ორმა ბიჭმა შემთხვევით ბურთი მომარტყა მან კი ოროვე ცემა, 12წლისები რომ ვიყავით დაბადების დღეზე ვიყავით იქ კი ვიღაცამ ადგილი არ დამითმო, სანდრომ კი ორივე დაალურჯა, ვიცოდი როგორიც იყო, უშიშარი, ჯიუტი და ისეთი ყოველთვის რომიტანდა თავისას. ახლა კიდე უფრო გაზრდილი და ძლიერი იყო, არვიცი რა ურთიერთობა ქონდა მას და საბას მაგრამ აშკარად კარგი არა.
ერთ წამში უკვე საბა ძირს ეგდო, ბიჭებმა გააშველეს და გარეთ გაიყვანეს, უცებ ვიღაც გოგო მოვიდა დამითხრა:
-ყოჩაღ ერთი წამის შემოსუკიხარ და უკვე ჩხუბი მოყვა შენს მოსვლას.
ათასი რამ მესმოდა ჩემზე:
-ორივეს უყვარს და... ალბათ საბას ნაშაა და... სანდრო რაში ჭირდება ასეთი გოგო... მიკვირს საბამ ამას როგორ შეხედა.
მივდიოდი დერეფანში და ეს წინადადებები უკან მომყვებოდა, ცრემლები მდიოდა, რა დავუშავე საბას ან ვინმეს ესეთი.სკოლიდან გავედი და შესასვლელთან ვიღაც მძორს შევეჯახე.
-ოეე ცოტა ფრთხილად (უცნობი)
ხმის ამოღების თავი არ მქონდა, თავი ავწიე და... შავი უძირო თვალები, სახეზე შრამი, შავი გრძელი თმა, წითელი ტუჩები, მაღალი დიდი მხრებით. მაგრამ არაფრისთვის მეცალა, ცრემლიანი თვალები რომ დამინახა დაიბნა, მეკი ნაბიჯი გადავდგი როცა, მხარზე ძლიერი ტკუვილი ვიგრძენი, ალბათ ხელი მომკიდა , მის შემდეგ აღარაფერი მახსოვს , საავადმყოფოში გავიღვიძე, წვეთოვანი მეყენა, თვალები რომ გავახილე ყველაფერი ბუნდოვნად ჩანდა, თვალი მოვკარი იმ უცნობს.რომ გამოვფხიზლდი მოვიდა დამხედა უმეტყველო თვალებით და წავიდა.
ექთანი შემოვიდა და ნემსი გამიკეთა.
-სანდრო სადაა?
-სანდრო? დადიანი?
-ხო
-გვერდზე პალატაშიი
-რაჭირსს???
-დაჭრილია

მაშინვე წამოვხტი რაღაცას კიდევ მეუბნებოდა მაგრამ აღარ მომისმენია პალატაში შევვარდი და აჩეხილი საბა და დაჭრილი სანდრო დამხვდნენ, გვერდზე მივუწექი და შუბლზე ვაკოცე. საბამ გამოიხედა სანდროს ჯერ კიდე ეძინა.
-ესე გიყვარს?
-საბა რაგინდა?(მე)
-მიყვარხარ სანდრა (საბა)
-გეტყობა როგორც გიყვარვარ(მე)
-მოდი ჩემთან გთხოვ (საბა)
ნელი ნაბიჯით მივუახლოვდი, ჩემი ხელი აიღო და დაიწო...
-მენატრებოდი, ძალიან მენატრებოდი, შენ გგონია არ მოგძებნე? მოგძებნე მაგრამ შენთან მოსვლა შემეშინდა, მეგონა არ მიმიღებდი, შემეშინდა იმის რომ გაიგებდი ვინც ვიყავი და გაიქცეოდი.
-ამას აღარანაირი მნიშვნელობა აღარ აქ.(მე) მოვტრიალდი და წამოსვლას ვაპირებდი როცა...
-დარჩი გთხოვ! (საბა)
-ხომ იცი რომ ეს არარეალურია(მე)
სანდრა ოთახიდან გავიდა სანდრო რომ გამოფხიზლდა და საბა დაინახა საშინლად გაღიზიანდა.
-სანდრო ვიცი რო ვერმიტან არცმე ვგიჟდები შენზე მაგრამ...
რაილაპარაკეს იმ დღეს პალატაში არავინ იცის მაგრამ ფაქტია იმ დღის შემდეგ სანდროს და საბას აღარ უჩხუბიათ.
იმ დღეს სახლში რომ მივედი ჩემებს აღტაცებული მოვუყევი სანდროზე, საბაზე არაფერი მითქვამს.
-როგორმომნატრებია (მე)
-კოსტა მოდი იქით კვირაში დავპატიჟოთ სანდროს ოჯახი ძველი დრო გავიხსენოთ.(ელენე)
-დიდისიამოვნებით ელენე (კოსტა)