როცა უკვე მარიამი და თორნიკე სამომავლო გეგმებს აწყობდნენ , ფიქრობდნენ როგორ იცხოვრებდნენ თავიანთ შვილებთან ერთად და როგორ ითამაშებდნენ მათთან ერთად, ლუკა უკვე გზაში იყო და თორნიკესთვის სახის გალამაზებაზე ფიქრობდა. მარიამი და თორნიკე ერთად ამზადედნენ საჭმელს და ეფერებოდნენ ერთმანეთს. ლუკა საერთოდ გამორთული იყო და დარწმუნებულ ივარ უამრავი ჯარიმა მიუვიდოდა სახლში, კინაღამ ისევ საავადმყოფოსკენ გაიკვალა გზა, მაგრამ ამის დრო არ იყო , ლუკა იქ უნდა მისულიყ ოსადაც საჭირო იყო და თორნიკესთვის ჭკუა ესწავლებინა, თან ცალ ხელში რატის ნაჩუქარ დანას ათამაშებდა. რათქმაუნდა ლუკა ვერავის მოკვლას ვერ შეძლებდა , მაგრამ მიანც წამოიღო , ყოველი შემთხვევისთვის.

- თორნიკე , ჩვენს შვილს რა დავარქვათ ?
- ლუკა
- ეხლა არ დაიწყო. სერიოზულად გეკითხები.
- საბა.
- ეგ არ მომწონს.
- მაშინ , გაბრიელი ..
- სხვა არ გაქვს რამე ?
- თემო , ნიკა , გიორგი რავიცი მე.
- აჰა და მარტო ბიჭის სახელები ?
- აბა ?
- ხო შეიძლება გოგო იყოს ?
- არ შეიძლება. გოგო ძნელია.
- გოგოა ძნელი და ბიჭი არა ?
- გოგო უფრო ძნელია.
- ბიჭი უფრო ძლიერი იქნება და მამაცი.
- გოგო საყავრელი , ლამაზი და ჭკვიანი. მე დამემსგავსება.
- ხო ეგეც მართალია. შენნაირი ლამაზი თუ იქნება იყოს გოგო.
- მიყვარხარ!
- მე უფრო მიყვარხარ! ჩემო სიცოცხლე! რამნიშვნელობა აქვს გოგო იქნბა თუ ბიჭი მთავარი იქნება ის, რომ ჩვენი შვილი ერქმევა და ძალიან გვეყვარება.
- ხო.. მე რო გავუბრაზდები შენ დიაცავი ხოლმე.. მერე მე გეტყვი ნუ იცავ თქო ... მერე შენ მეტყვი ნუ ეჩხუბებიო და მერე ერთად მოვეფერებით..
- ორსულად ხარ?
- არა.
- მაშინ სხვა რამეზე ვილაპარაკოთ . არ მიყვარს ესე წინასწარ ლაპარაკი..
- კარგი . გამოცვებოდა ნამცხვარი , წავალ ვნახავ.
- მიდი.. მშია.
- ჯერ არარის მალე იქნება.
- აუუ..
- კარგი ნუ წუწუნებ. გაჭმევ მალე... ძალიან ლამაზი კაბა უნდა ჩავიცვა ქორწილში ... მერე ახალი სახლი ვიყიდოთ და სხვაგან გადავიდეთ .. უფრო მშვიდად რომ ვიყოთ..
- მართალი ხარ.. თუ გინდა ჩემთან წავიდეთ
- ცალკე მირჩევნია.
- როგორც შენ გინდა.


ლუკამ რატი არ გაიყოლა და რატიც ნინისთან წავიდა. ლაპარაკობდნენ საოცარ სამეულზე. ნინი ხანდახან წუწუნებდა , რატომ ვუთხარი ლუკას ნინიზეო მაგრამ რატი აწყნარებდა და ეუბნებოდა ,რომ სწორად მოიქცა.

- მემგონი მაინც არ უნდა მეთქვა.
- უნდა გეთქვა. სწორად მოაზროვნე ადამიანი ეგრე იზავდა , არ უნდა შერჩეს.
- რაღაც მინდა გითხრა.
- ვიცი , მეც მიყვარხარ !
- მეც, მაგრამ სხვა რაღაცა უნდა გითხრა.
- მითხარი და მერე რამე საჭმელი გამიკეთე.
- თორნიკემ მარიამს ხელ ითხოვა და მარიამიც დათანხმდა. *ნინიმ ძლივს გაადააბა სიტყვები ერთმანეთს და კანკალით ძლივს უთხრა რატის*
- რაა ?
- ხო და მაგიტომ წავიდნენ. ლუკასთვის არ მითქვამს.
- ვაიმე , რო მივა დ აგაიგებს რამხოდება იცი?
- არმინდა ვიცოდე.
- აუ მოკლავს. გეთქვა ბარემ ეგეც.
- აუ რავიცი , ვერ ვუთხარი.
- ვახ ჩემიი ... მოკლავს ! უეჭველი მოკლავს!
- რა ვქნათ?
- არვიცი. ორი ვარიანტია.
- რა ვარიანტებია?
- პირველი , ვურეკევ , ვეუბნები და თუ რამე მოუვიდა ჩემი ბრალი არარის , ან მეორე არაფერს ვცვლით და ველოdებით თორნიკეს სიკვდილს.
- არცერთი არ მომწონს.
- კარგი დამშვიდდი , რაღაცას მოიფიქრებს... იმედია .
- გშია ხო შენ ..
- აღარ.


ლუკა , სახლის კარებთან რომ მივიდა ღრმად ჩაისუნთქა და კარებზე ძლიერად დააბრახუნა , ზარსაც რეკავდა , აბრახუნებდა ... მარიამს არც უკითხავს ვინ იყო ისე გააღო კარები... მაგრამ მალევე მიაუკეტა კარები , თუმცა ლუკა უფრო ძლიერი აღმოჩნდა , შიგნით შევიდა და თორნიკეს ძებნა დაუწყო ისე რომ მარიმის არცერთ კითხვას არ უპასუხა. ხმაურზე თორნიკე სამზარეულოდან გამოვიდა და ლუკამაც ის , რატის ნაჩუქარი დანა ამოიღო ჯიბიდან , თორნიკეს ხელი ყელში მგარად წაუჭირა , დანა ყელზე მიადო და კედელზე მიაჯახა.

- ხელი გაუშვი, რას აკეთებ ?! *მარიამი აყვირდა და თან ცდილობდა თორნიკესთვის ლუკას ხელები მეოშორებინა*
- მე რას ვაკეთებ?! შენ რასაკეთებ მარიამ? გინდა ჭკუიდან შემშალო ხო?! რაგინდა ამასთან? დაგარტყა და კიდე ამასთან ხარ?! გამაგიჟებ შენ მე რა.. გაიწიე თორემ მართლა მოვკლავ!
- ვაიმე ხელი გაუშვი და წესიერად დავილაპრაკოთ!! ლუკააა !!! ძალიან გთხოვ ეგ დანა მომეცი.. !!
- გაიწიე მეთქი.
- გთხოვ , აგიხსნი.

ლუკამ დანა მოატრიალა, ხელები მოუჭირა და ტორნიკეს ძლიერად დაარტყა. მარიამი თორნიკესკენ გაქცევას აპირებდა , მაგრამ ლუკამ დაიჭრა და ახსნა განმარტებას მოუსმინა.

- ვინ გითხრა რო თორნიკემ დამარტყა?
- რა მიშვნელობა აქვს ვინ მითხრა. მთავარია გავიგე და ამას არ შვარჩენ!
- თორნიკემ ხელი მთხოვა ... მეც დავთანხმდი და მოკლედ .. დავინიშნეთ .. ამიტომაც შევურიგდი..
- რა ?
- ხო , დავინიშნეთ .. ეხლა წადი ..

ლუკა თითქოს გაითიშა. მთელმა ცხოვრებამ თვალ წინ ჩაუარა... გაახსენდა რამდენს იბრძოდა მარიამისთვის ... როგორ უყვარდა .. როგორ არუნდოდა რომ ეს გაეგონა მისგან .. " დავთანხმდი " .. " დავინიშნეთ " .. და ასე შემდეგ. არუნდოდა ეფიქრა , რომ მარიამი დაკარგა .. მისი რომ აღარ ერქვა.. ნელნელა თავისთვის იმშვიდებდა თავს .. ყველაფერი მაშინ არ მთავრდება როცა ერთმანეთისგან მიდიან , არამედ მაშინ როცა ერთმანეთის დანახვისას აღარაფერს გრძნობენ .. ლუკა კიდევ როცა ამრიამს უყყურებს ისეთი გრძნობა ეუფლება რასაც სიტყვებით ვერ აღწერ... ყველა დღე გაახსენდა რაც მარიამთან ქონდა გატარებული ... მთელი სამეგობრო რომ მთაში ადიოდნენ და კოცონთან თბებოდნენ.. სიგიჟეებს რომ ჩადიოდნენ .. გაახსენდა პირველად რომ ნახა მარიამი და მაშინვე რომ შეუყვარდა.. ყველა ბედნიერი დღე გაახსენდა , მაგრამ ყველაზე საშინელებაა , როცა ბედნიერი დღეების გახსენება , იმხელა ტკივილს გაყენებს , რამხელა ბედნიერებაც მოგანიჭა.

- დიდხანს იქნები ჩუმად?
- გაგიჟდი ხო შენ ?
- რატომ ?
- რა რატომ მარიამ ! *ლუკამ მაგიდაზე მდგარი ჭიქა ხელში აიღო და კედელზე მიაფშვნა. მარიამი კედელთან მიიმწყვდია და კედელს მუშტი დაარტყა*!
- ვაიმეე !!
- შენა რიცი ეხლა ჩემს ადგიას სხვა რას გიზამდა.

თორნიკე გამოფხიზლდა და ლუკას ხელში მაკრატელი ჩაარტყა. ლუკას დამწვარ ხელს მაკრატელი მოუხდა და ლუკამაც საშინლად დაიღრიალა ტკივილისგან. თორნიკეც მიხვდა რომ ეს არ უნდა გაეკეთებინა, რადგან ლუკა უფრო გააცოფა! ... ერთმანეთს გამწარებულები ურტყავდნენ ლუკა და თორნიკე .. გარშემო ყველაფერი დალეწეს .. მარიამი გაშველების დროს წაიქცა და ხელი გაიფხაჭნა შუშეებზე .. ამან გააჩერა ბიჭები .. შემდეგ მეზობელი ბიჭებიც მოვიდნენ ,ლუკა მანქანაში ჩასვეს და სახლში გაუშვეს. ლუკა ნინისთან მივიდა , რადგან იცოდა რომ რატი იქ ელოდებოდა.
ნინიმ როცა კარები გააღო , შიშისგან შეკრთა და ლუკა მაიკით შეიყვანა სახლში.

- ვაიმე ! რას გავხარ რაარი !
- უნდა გეთქვა რომ დაინიშნენ!
- ... გაიხადე ეგ რაღაც ! სახეს მოგწმინდავ.

რატი დიდი ხანი გაშეშებული და პირდაღებული უყურებდა , შემდეგ კი ძლივს თქვა :

- უსწავლია ხელის შემობრუნება.
- დამცინი ?
- არა , მართლა!
- აუ შემეშვი , შენი თავი არ მაქვს!
- ბოდიში! წაგეყვანე და უფრო მალე მოვრჩებოდით!
- არა მარტო უნდა მეცემა! და რაც მთავარია მარიამი მიმეყოლებინა ზედ მაგრამ ვერა ვერ ვცემე მარიამი! არადა ღირსი იყო!
- კარგი დამშვიდი. ახალი წელი გვიახლოვდება. წამოდი დავლიოთ.
- ... *ლუკა გაჩუმდა , საერთოდ დალევაზე უარს იშვიათად ამბობს ხოლმე მაგრამ რატომღაც ძალიან ჩუმად იჯდა და თავის წყლისფერი თვალებით რატის ახრჩობდა.
- სად უნდა წახვიდეთ გაგიჟდი ?! შეხედე რას გავს! *ნინიმ ყინულებ იდა სპირტიანი ბამბა მოიტანა , შემდეგ კი ხელზეც შეამჩნია ჭრილობა*
- ეს რა არის ?
- არაფერი!
- რა არაფერი ?! ვერახარ შენ.
- თორნიკემ ივაჟკაცა და..
- დანა ...
- მაკრატელი ..
- ღმერთო..

ნინიმ სახის დამუშავება დაიწყო , მაგრამ პირველივე შეხებაზე ლუკა წამოხტა სავარძლიდან , კურტკა ჩაიცვა და რატის მიანიშნა , რომ დალევაზე თანახმა იყო.

- წადით ხო ! სულელებო ! ჩემთან არცერთი არ მოხვიდეთ , მთვრალები რო იქნებით, თქვენი თავი არ მაქვს!
- ნუ ყვირიხარ რა ნინი! *ლუკამ ოხვრით გადააბა სიტყვები ერთმანეთს*

ლუკამ ჯერ თავის სახლთან გააჩერა მანქანა , სახლში შევიდა გამოიცვალა , მოწესრიგდა (ცოტათი) და ისე წავიდნენ ბარში.

ბიჭებმა სასმელები ერთმანეთში აურიეს და ამიტომაც ძალიან დათვრნენ , ცხოვრებაში პირველად რატის არ დაულევია ბევრი , ალბათ მიხვდა რომ ყევალა მისი წასაყვანი გახდებოდა სახლში და აღარ დათვრა. როცა შეამჩნია რომ ბიჭები კარგად აღარ იყვნენ , ნინის დუამესიჯა რო ბართან მოსულიყო და მოხმარებოდა ლუკას და ბიჭების წაყვანაში. ნინიმ კი მარიამს დაუმესიჯა და წაყოლა სთხოვა. მარიამი ყოყმანობბდა მაგრამ მაინც წაყვა ნინის , მიხვდა რომ გაუჭირდებოდათ მარტო გადანაწილება ბიჭების სახლებში. ბართან რომ მივიდნენ რატი მანქანაში დახვდათ ლუკასთან ერთად და ნინი რატიმ ლუკასთან არ ჩასვა, გეგასთან ჩასვა და ბიჭები სახლში წააყვანინა , მარიმი კი დიდი ხვეწნა - მუდარით დაითანხმა რომ ლუკა სახლში წაეყვანა. მარიმი არ თანხმდებოდა მაგრამ მიხვდა რომ რატიც მთვალი იყო და ამრტო ვერ წავიდოდნენ, საჭესთან დაჯდა და ჯერ რატი ჩააბარა დედამისს მერე ლუკას სახლისკენ წავიდა. მანქანაში ლუკა ამრიამს არაფერს არ ეუბნებოდა , მარიმი კი ყოველ წუთას ლუკას გადახედავდა ხოლმე , ხომ არ მოკვდაო.. ლუკა მაინც ხმას არ იღებდა , მხოლოდ თავისთვის, ჩუმად ზმუოდა. ელოდებოდა ამრიმი როდის ამოღერღავდა ლუკა სიტყვებს.. და გული უფანცქალებდა.. ლუკამაც დუმილი დაარღვია და უთხრა:

- იმას ცოლად როგორ გაყევი ?
- დაიძინე ლუკა !
- მითხარი !
- მთვრალი ხარ და გაჩუმდი!
- კარგი .. მაგრამ ძალიან ნაწყენი ვარ , იცოდე !
- ხო კარგი.
- დამპალო.
მარიმს გაეცინა და მთელი დარჩენილი გზა ლუკას "დამპალო" ზე ეცინებოდა..

- ნუ დამცინი მარიამ!
- ვაიმე რა საცოდავი ხარ..
- შენ დამპალი ხარ .. უმადური ხარ .. და რავიცი კიდე რომელი ერთი ..
- შენ ლოთი ხარ და რავიცი კიდე რომელი ერთი .
- აუჰ.. არ ვარ მე ლოთი ..
- საერთოდ არა..

მარიმი მანქანიდან გადმოვიდა და ლუკაც გადმოიტანა. ძლივს მოძებნა მარიამმა ლუკას ჯიბეებში სახლის გასაღევი და შიგნით შეიყვანა, დივანზე დასვა , ქურთუკი გახადა , ფეხსაცმელებიც და ცოტა შეისვენა. ცოტა წყალი მოუსვა სახეზე და მერე საძინებელში აიყვანა, კიბეებზე ძლივს მიათრევდა ლუკას..

- ვაიმე ლუკაა ! მძიმე ხარ ცნობისთვის , ცოტა შენც მოინდომე ..
- ვინ გეხვეწება , ამიყვანეო ..
- გაგიშვა ხელი?
- ვაიმე, არა , მოვკვდები მარიამ ! დავგორდები კიბეებზე.. მაგრამ შენც ეგ არ გინდა? მერე ყველა პრობლემა მოგეხსნება ..
- ხო ცოტათი მართალი ხარ , მაგრამ ეხლა არ მოკვდე რა, მე რომ წავალ მერე ..
- მიდიხარ სადმე ?
- არ მიშვებ ?
- დაივიწყე ეგ სიტყვა!
- ღმერთო , რას მერჩოდი.
- არ წახვიდე რა მარიამ..
- არა შენ უნდა გიყურო ..
- აბა თორნიკეს უნდა უყურო?
- ის ფხიზელია სხვთაშორის , ლოთი არარის და არ მბეზრდება ყურება.
- არ წახვალ .
- არ მივდივარ ხო ..

ძლივს მიაღწიეს ლუკას ოთახამდე და მარიმმაც მოიხსნა ლუკას ხელი ყელიდან და საწოლზე დააგდო. ისეთი შეგრძნება ქონდა თითქოს პირველად ამოისუნთქა.. ლუკა ძალიან ცუდად უყურებდა მარიმს და თან ისევ ზმუოდა..

- ცუდად ხარ?
- არა..
- არა ხო ...

მამრიმმა მაცივარში მინერალური წყალი მოძებნა და ლუკას აუტანა..

- ეს დალიე..
- არმინდა..
- დალიე მეთქი !

ლუკამ ბოთლს ხელი გაკრა და მარიმს ხელზე , ხელი მწარედ მოუჭირა. მარიმი ძალიან შეშინებული იყო , ლუკას წყლისფერი თვალებ ისულ ბოროტად ეჩვენებოდა მაგრამ ახლა უფრო მეტად შეძულდა ეს ფერი ... ლუკა საწოლიდან ადგა , მარიამს ხლეი კრა და საწოლზე დააგდო.. ქამარი შეიხსნა და მარიმს ხელებს უჭერდა .. კოცნა დუაწყო .. მარიმმა ტირილი დაიწყო.. ყვიროდა .. კიოდა მაგრამ ხმა მაინც არავის ესმოდა .. ყველა გრძნობამ ერთად მოიყარა თავი მარიმის სხეულში ... ლუაკსგან თან აგუკვირდა ეს საქციელი ,თან ფიქრობდა რომ ლუკა ამას გააკეთერბდა .. ცდილობდა გაქცეოდა ლუკას .. მაგრამ ძალიან ძლიერად ეჭირა ლუკას მარიამი ... მარიმმა იქვე მდგარ ვაზას მოჰკრა თვალი და ცდილობდა მიწვდომოდა ... მაინც ვერაფერს გახდა ... იმ ღამეს ლუკამმ ძალიან დიდი შეცდომა დაუშვა რაც ძალიან მკაფიო კვალს დატოვებდა მის ცხოვრებაზე .... მარიამის ცხოვრებაზეც ... დილით რომ გაიღვიძა და ტანსაცმელი იატაკზე დაყრილ იდახვდა ძალიან გაუკვირდა .. არაფერი არ ახსოვდა , თორნიკესთან ჩხუბის მერე ... სარკეში რომ ჩაიხდა, სახეზე ნაკაწრებ იდიანახა და დაიბნა ... რატის გადაურეკა , მას ეცოდინება რა მოხდა გუშინო ...

- რატი როგორ ხარ ?
- ვაიმე ! ლაპარაკობ შენ ?
- რა მოხდა რატი ?
- მოდი ჩემთან .. და მოგიყვები , აქ ვერ გეტყვიი ..
- აუ რა დავაშავე ?
- მოდი აქ ..
- კარგი წამოვალ ...

ნინიც რატისთან იყ ოდა ორივემ იცოდა რაც მოხდა გუშინ ... მარიმი ნინისთან იყო ჩაკეტილი .. თორნიკეს უთხრა რომ ცოტახანი ნინისთან დარჩებოდა ... ნინი შეშლილს გავდა ... შეძულდა ლუკა .. ვერ ამართლებდა იმით რომ მთვრალი იყო . მოვიდა თუ არა ლუკა ... სხლში შემოიყვნა და სახეში მწარედ გაარტყა ..

- ვაიმე ნინიი !
- ვაიმე ლუკაა !! მადლობა თქვი ეხლა საერთოდ სახლში რო გიშვებ !
- რატი შენ მითხარი რა მოხდა ...
- დაჯექი ..
- გისმენ ..

რატიმ ყველაფრის მოყოლა დაიწყო , ნინი კი ყველა მყარ ნივთს ცალცალკე ხელში ათამაშებდა ... ლუკას ნელნელა ყველაფერი ახსენდებოდა და თან ხლები ძალიან უკანკალებდა ... შერცხვა თავისი საქციელის ... ესე და ამზე უარესადაც დამთვრალა მაგრამ არასოდეს მსგავსი არაფერი გაუკეთებია ... დაფიქრდა მარიმმაზე , ახლა მხოლოდ ის აინეტრესებდა მარიამი სად იყო და როგორ იყო ...

- მა .. მა .. მარიმი სად არის ? * კანკალით ძლივს იკითხა ლუკამ.. *
- ნინისთან სახლში ..
- უუუ ... უნდა ვნახო ..
- გაგიჟდი ხო შენ !!
- ვაიმე , ეს რა შარში გავყავი თავი ...
- მარიამსაც ივიწყებ და საერთოდ ყველას გაიგე ?! *ნინიმ ოდნავ დაბოხეებული ხმით უყვირა ლუკას*
- ...
- მდიიხარ რუსეთში და ახალ ცხოვრებას იწყებ ... არასოდეს ბრუნდები უკან ... მარიმი სამუდამოდ დაკარგე .. ჯობია დიავიწყო ყველა და ყველაფერი ვიდრე ბოდიშები იხადო .. არფერი არ გამართლებს ...
- კარგი , დამშვიდდი ნინი! მისმინე ლუკა , მე წავალ იმ ბარში და შენც წამოხვალ ოფიციანტს ფულს შესთავაზებ , ბევრ ფულს , რომ გვითხრას რაღაცა ხომ არ ჩაგიყარეს სასმელში გაიგე ?
- გავიგე ...
- მარიამთან მისვლა კი არა დამესიჯებაც არ გაბედო ... სანამ არ გეტყვით რა უნდა გააკეთ ოესეც ხო გაიგე ?
- გავიგე ...
- წამოდი ..

ბარში მივიდნენ და ლუკამაც ჯიბეებიდან დოლარები ამოიღო ... ბარმენი ჯერ არაფერს ამბობდა .. მერე როცა უკვე ლუკამ ფულს მოუმატა .. ბარმენმაც დაწვრლებით მოყვა ყვეალფერი ..

- ვიღაც ქერა , მაღალი , სუსტი ბიჭი იყო მოსული .. ფული გადაუხადა ოფიციანტს და ჩემს აგრეშე ააკეთეს ეს ..
- მერე ?
- გავუბრაზდი ... გავუშვვი სამსახურიდანაც ... არ მინდა ეს ამბავი გასკდეს ..
- მე ვიცი ეხლა შენი თავი გასკდება მალე .. ! *ლუკა სიევ აენთიდ ა მარზე რაც ჭიქები იყ ოყველა გადმოყარა*
- კარგი მოიცადე !! გააგრძელე !
- მეტი არვიცი არაფერი .. რა ჩაყარა ისიც არ ვიცი ...
- კარგი და უფრო დაწვრილებით ვერ აღწერ როგორი იყო ? სახელი არუთქვამს ხო ?
- არვიცი მე ოფიციანტმა როგორც მითხრა .. არ უთქვამს ...
- მერე ?
- შავი თვალები ქონდა ... ჩვეულებრივად ეცვა .. ხელზე ქონდა ტატუ .. წარწერა რაღაც ... არვიცი რა წარწერა !
- ტატუ ?
- დიახ ..
- კარგი წავედით ..
- ფუ თქვენი ... !
- წმაოდი მეთქი , ლუკა !!!

ლუკამ ის ფული ისევ მოკრიფა და ჯიბეში ჩაიდო .. ლარიანი ამოიღო ჯიბიდან და დაუგდო ბარზე ... თან უთხრა " თქვენს ფასს რომ გაიგებთ , ხურდა უკან დამიბრუნეთო".
გამოვიდნენ თუ არა ფიქრობდნენ ქონდა თუ არა თორნიკეს ტატუ ხელზე ..

- თორნიკეს ხელზე ტატუ აქვს ?
- რავიცი მე !
- იმდენჯერ გყავს ნაცემი და არიცი ტატუ აქვს თუ არა ხო ?
- არა.. დაიქირავებდა ვინმეს ... თვითონ სადაქვს მაგის ..
- ხო ალბათ..
- როგორ მაინტერესებს რა ჩაყარა.. რამე იაფასიანი ნარკოტიკი იყო ალბათ..
- ხო იაფასიანი ეძახე და რაც მოგივიდა ყველამ ვიცით...
- შემეშვი რა !
- წესიერად მელაპრაკე შენ ! მადლობას უნდ ამხიდიდე რო შენზე ვდარდობ კიდე... უზრდელი ეს ! გააკეთებ იმას რასაც გეტყვი ხო გაიგე ?
- გავიგე ..
- ეხლა აეროპორტში მიგიყვან.. ბილეთებს იყიდი ..
- ვერ წავალ !
- წახვალ ...
- უნდა გავიგო ყველაფერი , გთხოვ რა
- გავიგებთ და მერე წახვალ ...
- კარგი ..

ლუკა მანქანას მუშტებს ურტყავდა .. მერე დაეყრდნო და ყვიროდა ... რატის უნდოდა დაემშვიდებინა ისე როგორც აკეთებს ხოლმე , მაგრამ თავი შეიკავა და პირიქით , აქეზებდა ლუკას ..

- ღირსი ხარ ! ჩაჯექი და ჩემს ამნქანას თავი დაანებე ..
- აუუუ !!!! აი თორნიკესი კი არა ჩემი დედა ვატირე ...
- ჩაჯექი ! არვიცით ჯერ ვინ იყო !

აეროპორტში ბილეთი იყიდეს და უკან გამობრუნდნენ .. გზაში არცერთი ხმას არ იღებდა .. ლუკა თავისთვს ოხრავდა ... " ეს რა დამემართა " "როგორ მომივიდა" .. "რა მინდოდა" ...
რატიც უსმენდა მაგრამ არაფერს ეუბნებოდა...
ლუკა სახლში მიიყვანა და უთხრა რომ საღამომდე არსად წასულიყო .. მერე დაურეკავდა და სადღაც წავიდოდნენ..
ნინიმ რატის დაურეკა და უთხრა რომ მარიამთან მიდიოდა ...

- ვინ იყო?
- ნინი.
- რაო ?
- მარიამთან მიდის !
- აუ დამირეკე და მითხარი როგორ იქნება კარგი ?
- შედი სახლში ..

ძალიან ეცოდებოდა რატის ლუკა, მაგრამ მაინც არ ამშვიდებდა ... არც ეხუტებოდა და საერთოდ არაფერს ეუბნებოდა...
ნინიმ აფთიაქში გაიარა და მარიამს ტესტი უყიდა .. ყოველი შემთხვევისთვის ..
სახლში რომ მივიდა მარიამი დივანზე იწვა და ტიროდა..

- მარიამ.. მოგიტანე რაღაც ..
- რააა?
- ტესტი ..
- აუუუ ... * მარიმმა ტირილი განაგრძო*
- დამშვიდდი .. ისე მოგიტანე .. ყოველიშემთხვევისთვის ... მიდი შეამოწმე ..
- კარგი .

მარიამი დიდხანს იდგა აბაზანაში და ტესტს არ იკეთებდა ... ნინი იქიდან უყვიროდა " დროზე მარიამ" .. მაგრამ მაინც დიდი ხანი იყო მარიამი აბაზანაში ... ახლა იმის გარდა რომ ტესტზე მინუსი დაწერილიყო არაფერი არ უნდოდა ..
მაგრამ ხშირად არ ხდება ისე როგორც ჩვენ გვინდა ... მალე მარი დედა გახდებოდა ... ლუკას შვილის დედა .. მარიამმა კივილი მორთო და ნინიც მალე გაიქცა მარიამთან...

- რა მოხდა ?
- ნინი დავიღუპე ..
- გამიღე კარი ... გამიღე კარი მარიამ ...

ნინი მიხვდა ყველაფერს ... მარიმის ძირს ეგდო და ყვიროდა ... ნელ ნელა გამოიყვანა ნინიმ მარიამი და დივანზე დასვა .. ამშვიდებდა .. ცოტახანი გამოიძინა ნინის კალთაში ამრიამმა და როგორც კი გაიღვიძა თქვა რომ აბორტის გაკეთება გადაწყვიტა ...