კვირეები ერთმანეთს მისდევდნენ. ნინი დიდხანს უმტკიცებდა მარიამს, როგორი საშინელებაა აბორტი. ბავშვს არაფერი დაუშავებიაო , ეგ მკვლელობააო , მაგრამ მარიამი მაინც არ ეთანხმებოდა არაფერში. ნინის კიდევ ბევრი დრო ჰქონდა იქამდე სანამ მარიამის აბორტის დრო მოვიდოდა , თუმცა არცერთ დღეს არ ტოვებდა და ელაპარაკებოდა მარიამს ბავშვებზე , დედობაზე , იმაზე რომ თვითონაც უნდოდა შვილი და ხანდახან შეაპარებდა ხოლმე რომ ლუკასთვის ეს ამბავი არ უნდა დაემალა. მარიამი სახცოვრებლად ნინისთან გადავიდა... დედამისისთვისაც არაფერი უთქვამს ... არც პოლიციისთვის ... არც გაუფიქრებია პოლიციაში საჩივრის შეტანა.. ნინიმ და რატიმ ყველაფერი უთხრეს მარიამს ... როგორ რეჟიმში ყავს რატის ლუკა და რაც გაარკვიეს ბარში ისიც ... ეკითხებოდნენ თორნიეს ტატუზე მაგრამ მარიამი ამტკიცებდა რომ მას ტატუ არ ქონია .. თუმცა რომც ჰქონოდა არამგონია მარიამს რამე ეთქვა ... არც დაიჯერებდა რომ თორნიკეს გაკეთებული იყო ...

- მარიამ, არ გშია?
- არა.
- ჯერ ნახე რა მაქვს ..
- არ მინდა რა..
- შენ არ გინდა , სხვას უნდა ...
- რა გაქვს?
- ყველაფერი რაც გიყვარს .. და თუ რამე მოგინდება იმასაც ამოგიტანს რატი , ქვემოთ არის ჩასული..
- დაურეკე , შოკოლადი ამომიტანოს ..
- კარგი .. სხვა არაფერი ?
- არა..


რატი ლუკასთან იყო სახლში , უყვებოდა თუ რა უთხრა მარიამმა თორნიკეზე , მაგრამ ორსულობაზე არცერთი სიტყვა არ უთქვამს .. უკვე დრო იყო რომ ლუკა მარიამს შეხვედროდა და გეგმებსაც აწყობდნენ ...

- მოკლედ , მარიამმა იცის ყველაფერი .. რომ უბრალოდ მთვრალი არ იყავი შენ .. ყველაფერი ავუხსენით და რავიცი არაფერს იძახდა ... შეხვედრაზე არ გვითქვამს არაფერი მაგრამ არამგონია გადაირიოს .. შევაპარებთ როგორმე..
- სად უნდა ვნახო ..
- არვიცი მოგიფიქრებთ .. ალბათ ნინისთან .. თუ შენი ცემა მოუნდება ხოიცი მივეხმარები ..
- მეც მინდა მცემოს ..
- ხო არა ?
- ხო.
- თორნიკესთან მივალ , ცოტა დრო გავიდეს და მივალ .. იქნებ ვათქმევინო .. მაგრამ არვიცი ჯერ ეტყვის თუ არა მარიამი რაც მოხდა ..
- კარგი.
- წეღან , ნინის ველაპარაკებოდი.. უნდა ავიდე ..
- რამე მოხდა ?
- არა , არვიცი ... ავალ და გავიგებ ..
- კარგი წადი ..
- იმედი მაქვს უჩემოდ არსად დაძვრები ..
- არა.
- რამდენი თვეა მშიერი ხარ ?
- არვიცი ..
- გადი , თუ მოგშივდება და იყიდე რამე ..
- წადი შენ .. გაიგე რამე ხო არ მოხდა ..

რატი წამოვიდა და გზაში სულ იმაზე ფიქობდა როდის გადაწყვიტავდნენ გოგოები , ლუაკსთვის რამის თქმას... მაღაზიაში შეიარა და რაც კი შოკოლადებ იყო ყველა მარიამს უყიდა ... თან იხსენებდა , რომ მარიამი არასდროს ჭამდა შოკოლადს .. მერე ოდნავ ჩაიცინა და გაიფიქრა "ლუკას გავს" - ო.

- მევედიი .. და რაც შოკოლადი იყო მარიამს წამოვუღე ..
- ჰაჰ , კარგია .
- სად არი ?
- აბაზანაში ..
- რაღაცის თქმა მინდოდა და მომენტს ველოდებოდი...
- რაიყო?
- შენ არ ხარ ორსუალდ ?
- არა .
- რატო მერე ?
- აუჰ რატი, რატო და რავიცი მე ..
- მეწყინა ძალიან ...
- ნუ ხარ დებილი.. რაო ლუკამ?
- აუ არ მკითხო ...
- რა მოხდა?
- არარის კარგად.. ერთი თვის მშიერი კი იქნება , მაგრამ მე გაბრაზებული ვარ და მერე შენ ადი და აუტანე რამე ..
- ვაიმე საწყალი .. მეც გაბრაზებული რო ვარ..
- არა შენი იმედი აქ მარტო ..
- კარგი ავალ მერე როგორმე. რუსეთში როდის მიდის ?
- არვიცი , ნერვებს მიშლის .. რამდნეი მაგისი წასვლის დრო მოვიდა , იმდენი ვერ ვიპოვე , არუნდა რო წავიდეს.. რისი იმედი აქვს არვიცი.
- იმის რომ ნახავს მარიამს.. ისე არ წავა.
- ხოდა ამას დაველაპარაკოთ როგორმე..
- ხო გამოვა და რო შეჭამს მერე ..

მარიამი როგორც კი გამოვიდა ეგრევე რატისთნ მივარდა და უყურებდა.. რატიმ პარკები გახსნა და მარიამს შოკოლადები გადმოელაგა..

- ეს რა ამბავია ..
- დამიჯერე .. მერე კიდე გამიშვებ ..
- კარგი .. მადლობა!
- არაფრის .. შენ რო არ ჭამდი შოკოლადს? გამიკვირდა ნინიმ რო დამირეკა და მითხრა მარიამს შოკოლადი უნდაო.
- რავიცი ..
- მევიცი..
- რა იცი ?
- რატო გინდა შოკოლადი..
- რატო ? ორსულებს უნდებათ ხოლმე ალბათ არა?
- არა. ნუ შეიძლება ეგ მე არვიცი მაგრამ ის ვიცი რომ ეგ მარტო შენი შვილი არარის.. და შოკოლადს იმიტო ითხოვს.
- გასაგებია .. რისი თქმა გინდა ?
- არაფრის.. ისე გითხარი ..
- ისე არ გითქვამს ..
- ისე ვთქვი ..

ნინი ჩაერია მათ საუბარში და სხვა თემაზე გადაატანინა მარიამს ყურადღება. თან საჭმელს უკეთებდა.. მაგრამ ყველა სიტყვაზე რატი ცდილობდა ლუკა ეხსენებინა ..

- მარიამ .. ბავშვს რა უნდა დაარქვა?
- არ მეყოლება ბავშვი ..
- ჰა ? *რატის პირველად ესმოდა ეს სიტტყვები.*
- ხო არიცოდი ?
- ვაიმე , ნინი ! იმედი ამქვს გააპროტესტე ..

ნინი ხმას არ იღებდა და ხშირად ცვლიდა საუბრის თემას.. შემდეგ რატიმაც დაიწყო ლქციების ჩატარება .. მაგრამ მიხვდა , რომ მარიამი არ უსმენდა და გაბრაზებულმა სკამი წააქცია და გარეთ გასვლად დააპირა მაგრამ მარიამმა გააჩერა.

- რატი . მოიცადე!
- მარიამ არ გელაპარაკები. თუ არ გინდა ეგ ბავშვი გაზარდო , უბრალოდ გააჩინე და ლუკა გაზრდის..
- ვინ გაზრდის ?
- ლუკა.
- გამაცინე. ლუკა თავის თავს ევრ უვლის და ბავშვს გაზრდის ხო ? ლოთი ეგ და რავიცი კიდე რა არ არის ..
- შენ რატო ნერვიულობ ბავშვზე? თუ გეზიზღება..
- ... არა რა რატი .. ვერ გავაჩენ ..
- წავალ და ლუკას მოვუყვები ყველაფერს .. მერე როგორ არ გააჩენ ვანხოთ...
- აუ .. არა გთხოვ!
- კარგი რატი მოიცადე , მოდი აქ არსად არ წახვალ და არავის არაფერს არ ეტყვი მარიამი დამშვიდდება და მოიფიქრებს რაც უნდა გააკეთოს... გაეზრდება მუცელი და იქნებ მიხვდეს რომ არუნდა ბავშვის მოშორება.. ბევრი დროა მაქამდე .. * ნინი მაინც იმშვიდებდა თავს.*
- კარგი. არ გინდა შეხვდე ლუკას?
- და რას ვუსმინო ? რამეს ახალს მეტყვის ?
- არვიცი .. მაინც უნდა ნახო ..
- ვნახავ ..
- მართლა? *ნინიმაც და რატიმაც ერთდროულად წამოიყვირეს
- ხო მართლა .. მაგრამ არამგონია რომელიმე გადავრჩეთ.. მე გული გამისკდება ან იმას მოვკლავ ..
- არავინ არავის არ მოკლავს .. მთვარია ნახო.. მიდის რუსეთში მალე და შენს უნახავად რო არ წავა ხო იცი?!
- ოჰ.. ორსულობაზე მაინც არაფერს ვეტყვი..
- კარგი ..

რატი და ნინი ერთმანეთს ღიმილით უყურებდნენ. რატი ისევ ლუკასთან წავიდა და გადასცა რომ მარიამი თანახმა იყო შეხვედრაზე...

- არ იჩხუბა?
- არა , ჩვეულებრივად თქვა ვნახავო..
- იმიტომ რომ ძალიან ცუდად არის .. ვიცნობ.
- ხო აბა როგორ უნდა იყოს? .. მე შენ მოგამზადებ რა უნდა თქვა და რა არა.. ჩვენ , მე და ნინი ზემოთ ვიქნებით და არ შგეშინდეს თუ რამეა ჩამოვალთ..
- კარგი.

საღამოს ნინიმ მარიამი მოამზადა.. რატიმ ლუკა და ნინისთან წამოვიდნენ. გზაში ლუკა ძალიან ნერვიულობდა .. ზუსტად იცოდა მარიამი რასაც იტყოდა .. როგორც შეხვდებოდა ..

- მარიამ , არ მინდა რომ იტირო.. ძლიერად დახვდი რა .. მერე წავა და მოგშორდება .. ამ დღეს გაუძელი ..
- შევეცდები ..

კარებზე ზარის ხმა გაისმა და მარიამი შიშისგან შეკრთა.. ნინი მიუბრუნდა ცოტა ისევ დაამშვიდა და კარი ისე გააღო .. მარიამი ძლიერად იდგა .. თითქოს არაფრის არ ეშინოდა და ვერავინ ვერაფერს დააკლებდა, მაგრამ როცა ლუკას წყლისფერი თვალები ისევ დაინახა , ისევ უფრო ბოროტად მეოჩვენა და იმ დღის ყველა კადრმა თვალჭინ ჩურბინა.. რატიმ ნინის ხელი მოკიდა და ზემოთ ავიდნენ.. მარიამმა არც დააყოვნა ლუკას მიახლოვდა და სახეში გაარტყა! ლუკას არც დაუწუწუნებია , როგორც იცოდა ხოლმე მარიამი , რომ ურტყამდა .. დიდხანც უყურეს ერთმანეთს ხმის ამოუღებლად .. მარიამიც უძრავად იდგა , როცა მიხვდა რომ ტირილს იწყებდა ხლები პირზე აიფარა , მაგრამ მაინც გადმოსცვივდა მწვანე თვალებიდან ცრემლები .. ლუკა ვერ იტანდა ამრიამის ტირილს და მუშტებს კრავდა , ძალიან უჭერდა და ისე იმშვიდებდა თავს.. ხანდახან კბილებსაც აჭერდა ერთმანეთზე.. მარიამმა ტირილი რომ დაიწყო ლუკას მარიამტან მისვლა უნდოდა მაგრამ მარიამი ერთი ნაბიჯით უკან დაიხია.. დუმილი ისევ ლუკამ დაარღვია , მაგრამ მარიამი ლაპარაკში ჩაეჩრა და თითონ განაგრძო საუაბრი .. უფრო ყვირილი ერქვა ვიდრე საუაბრი ..

- მარიამ ..
- გაჩუმდი! ვიცი რისი თქმაც გინდა.. შენი ბრალი რომ არარის და რაღაცეები.. ვიცი ყველაფერი .. რამე ახალი თუ გინდა მითხრა , თქვი და წადი!
- არვიცი რა გითხრა .. *ძლივს გადააბა სიტყვები ლუკამ, სინამდვილეში კი ბევრი რამის თქმა უნდოდა , ის რომ სიცოცხლეზე მეტად უყვარს და ძალიან ტკივა გული ყვეკაფერზე , მაგრამ ჩუმად ყოფნა გადაწყვიტა და მხოლოდ ბოდიშებს უხდიდა მარიამს.*
- რატომ მოხვედი თუ არ იცი?
- ბოდიშის მოხდა მინდა ..
- ხოო ? ძალიან ?
- მარიამ , დამაცადე .. - ლუკამ კიდევე რთხელ დაალაგა გონებაში რაც უნდა ეთქვა, მაგრამ მაინც ყველაფერი დაავიწყდა როცა მარიამს თვალებში ჩახედა ..-
- გისმენ!
- ძალიან დიდი ბოდიში .. მარიამ მეთვითონ არვიცი რა მოხდა .. ხო იცი რომ ჩემი ბრალი არარის .. გავარკვევთ ყველაფერს და ვიცი რომ შენი კეთილი გული , აუცილებლად მაპატიებს ყველაფერს..
- არ გაპატიებს!
- დამნაშავე ვარ! არც ვარ ღირსი , რომ მაპატიო, მაგრამ მაინც მინდა სიმართლე იცოდე .. აუცილებლად გავარკვევ..
- წადი! აღარ მინდა შენი ხმა მესმოდეს ! წადი! *მარიამი მუშტებს ურტყავდა ლუკას მკერდზე, ლუკამ ხელები დაუჭირა და გულში ჩაიკრა , მარიამი ცდილობდა დაეძვრინა თავი , მაგრამ მაინც ვერ ინთავისუფლებდა თავს. ტირილს უფრო მოუმატა და რამდენიმე წუთში დაიხსნა თავი, ისევ ყვირილი დიაწყო , ხმაურზე ნინიც და რატიც ჩამოვიდნენ , რატიმ ლუკა გაიყვანა და სახლში წიაყვანა. მარიამს ნინი ამშვიდებდა სახლში.. *

სანამ სახლში მივიდოდნენ , კინაღამ ავარია მოუვიდათ იმდენს ყვიროდა და ჩხუბობდა ლუკა მანქანაში. რატიც არაფერს ეუბნებოდა.. როცა სახლში მიიყვანა , გაუჭირდა რატის , ლუკას მარტო დატოვება, მაგრამ სხვა გზა არ იყო მაინც წამოვიდა .. გამოსული არიყო რომ ლეწვის ხმა გაიგონა და უკან მიბრუნება სცადა, მაგრამ მაინც არ მიბრუნდა... ლუკამ ყველაფერი დაამტვრია .. ხელები სულ სისხლიანი ჰქონდა და ცხოვრებაში პირველად გაადმოსცვივდა ცრემლები თვალებიდან.

ერთი კვირის მერე , ნინი და მარიამი ემზადებოდნენ საავადმყოფოში წასასვლელად , ნინი წუწუნებდა , ეხვეწებოდა ამრიამს რომ დარჩენილიყო , მაგრამ მაინც წაიყავანა მარიამმა ნინი საავდმყოფოში ... თავის რიგს რომ ელოდებოდნენ , მარიამს გაახსენდა ლუკასთან შეხვედრა .. რატის სიტყვებიც ... ნინის ლექციებიც .. და ნინის ყურში ჩასჩურჩულა - "ლიზას ან ალექსანდრეს დავარქმევ" - ო. ნინის სიხარულისგან ცრემლი მაოდგა თვალზე და მარიამს ჩაეხუტა ... მთელს საავადმყოფოში ნინის ხმა ისმოდა ... მაგარდ მოკიდა ხელი მარიამს და საავადმყოფოდან გაიყვანა..

იმედი მაქვს ძალიან არ შეგძულდათ ეს ისტორია