-აუ გიგა დამღალე რა მითხარი რა წინადადებაა და გითარგმნი
-უნდა განახო მაგას ვერ ვიმახსოვრებ.- თან თვალებში რაღაც ეშმაკები აუთამაშდნენ, გამეღინა მის საქციელზე, პატარა ბავშვია, ბოლოს როგორც იქნა მიმიყვანა, და ხელები თვალებზე ამაფარა
-რას აკეთებ წავიქცევი
-ნუ გეშინია არ წაიქცები.- ბოლოს როგორც იქნა გამაჩერა და მითხრა თვალები გაახილეო, გავახილე თუ არა თვალები გევრდით დადგა და შენობის კედელზე დავინახე დიდი შავი წარწერა ბოლოს რო გავარჩიე რა ეწერა თვალები გამიფართოვდა რა ეწერა გაინტერესებთ ხომ ჰოდა გეთყვით "our hands until the end
i love you" ცოტაღა და ცრემლები წამომივდოდა, თან ისე ლამაზად იყო ეს ყველაფერი გაკეთებული, ჩემი გულის ჩემა მესმოდა, ერთხელ კიდევ შევათვარიელე და მისკენ გავიქეცი კისერზე ჩამოვეკონწიალე და თავი მის კისეში ჩავრგე
-მეც მიყვარხარ
-ვიცი
-საიდან
-თვალებზე გეტყობა
-სულელი ხარ.- ლოყაზე ვაკოცე და ისევ კისერში ჩავმალე თავი, მან ისევ ხელი მომკიდა ხელზე და ნაზად შემახო ტუჩები
-ძალიან მიყვარხარ.- მთელი საღამო ვიბოდიალეთ, ცოტა კი გრილოდა მაგრამ ყურადღება არ მიმიქცევია, ბოლოს დავემშვიდობე და სახლში წამოვედი, იმის იმედით რომ მოეორე დღეს ვნახავდი, სახლში რომ შევედი დედაჩემი გაფითრებული სახით იყო გადაწოლილი სავარძელში დამინახა თუ არა წამოფრინდა და ხელები დამიჭირა
-სად იყავი როგორ ვინერვიულე
-მასწავლებლებთან.- ვიცრუე და თავის დაძვრენა ვცადე
-ორივემ დამირეკა და მითხრეს რომ დღეს არ ყოფილხარ, სად იყავი?- მარიამ აი სად "მოგიკვდა" პატრონი მეთქი გავიფიქრე და ვეცადე რამე დამაჯერებელი მომეფიქრებინა
-აუ დე ბავშვები შეიკრიბნენ შენ ხო მითხარი სადაც წავლენ გაყევიო და წავედი, ანგარიშზე არ მქონდა რო დამერეკა
-მარიამ სიმართლე მითხარი
-სიმართლეს გეუბნევი კაფეში ვიყავით
-მასწავლებელს ვკითხავ
-ის არ ყოფილა
-იცოდე ამის მერე გაუფრთხილებლად არაფერი გააკეთო, საშინლად ვინერვიულე, არ გშია?- მალევე მოლბა და სამზარეულოსკენ გამიძღვა...
გაკვეთილების სწავლა მოვრჩი თუ არა კომპიუტერს მივუცუცქდი, გიგა არ იყო მაგრამ მისი გარეკანის ახალი ფოტო ვნახე, "our hands until the end
i love you" დაედო და დიდი ასოებით დაეწერა მიყვარხარო, მოვიწონე, მერე მისი სხვა ფოტოები ვნახე, თუმცა საინტერესო არაფერი, იყო, მალე ისიც შემოვიდა და მომწერა
-რას შვები?
-რავი, დედაჩემი გაგიჟებული დამხვდა შენ?
-რატო?
-მასწები რო გავაცდინე მარა არაფერია, ამის მერე ვეღარ გავიმეორებ მაგას
-მერე რა უთხარი~?
-კლასელებთან ერთად კაფეში ვიყავი მეთქი
-ჩემზე არ უთხარი?
-ჯერ არა, მერე ვეტყვი
-დედაჩემმა იცის უკვე
-გადარევული ხარ, მიყვარხარ
-მეც მიყვარხარ
-წავედი ახლა უნდა დავიძინო
-ტკბილი ძილი...-ტელეფონი დავბლოკე და ლოგინი "გავთხარე" მთელი დღე თვალწინ წარმომიდგა და ღიმილინი სახით დამეძინა...


***

მეორე დღეს წამოვფრინდა და მივწერე
-ძილისგუდა ადეე სკოლაში არ დააგვიანო
-დილამშვიდობისა მაინც გეთქვა, ისე მე უკვე მღვიძავს
-კარგიი, 30 წუთში მოვალ და დამხვდი.- უცბად ჩავიცვი და სახლიდან თავპირის მტვრევით გავედი, ისე რო დედაჩემიც არ მინახავს, გაჩერებასთან გიგა იდგა და მელოდებოდა, ჩამოვედი თუ არა მოვეხვიე და ლოყაზე ვაკოცე
-როგორ ხარ?
-რავი შენ?
-რავი.- ხელი ხელზე მოვკიდე და სკოლისკენ წავედით
-აი ახლა კი აქვთ გასაგიჟებელი ამბავი
-ჰო, თუ მიხვდებიან აბა.- შესასვლელში ხელი გადამხვია და ისე ამიყვანა კლასამდე, შევედით თუ არა ნუკა და ანუკი გაკვირვებული სახით გვიყურებდნენ, მომაშორა თუ არა ხელლი გიგამ და ბიჭებთან მივიდა ჩემთან მოცვივდნენ, ისეთი სასაცილოები იყვნენ
-არც ეხლა ხო?
-რაღაც უნდა გითხრათ
-ვნახეთ ფოტო უკვე და მივხვდით კიდეც, აუ მაგარია
-ჰო არაა? მეც მიხარია.- აღტაცებულმა ტაში შემოკარი და წიგნი ამოვიღე...


-ტრამ ტრამ ტრააამ :დდ ახალი თავიი, მადლობა ყველას .. ძალიან მიყვარხართ და ვცდილობ კლარგი დავწერო ,, ბოდიში დაგვიანებისთვის და ველოდები შეფასებას