"მოხვედი და ცხოვრებას ისევ მიეცა აზრი “
16 წლის არც კი ვიყავი როდესაც ახალ სახლში გადავედით. იქ ძალიან კარგად მოვეწყეთ მამამ ყველაფერზე იზრუნა რათა კარგად გვეცხოვრა. ხომ მართლა მე სალომე მქვია, ვარ 15 წლის, ვსწავლობ სკოლაში ვარ მე10 კლაში, ვარ ძალიან მხიარული ადამიანი, მიყვარს თოვლში და წვიმაში მარტო სეირნობა ღამით, ვარ ასევე ძალიან რომანტიკოსი ადამინი მაგრამ არ მყვას შეყვარებული თუმცა ვერც იმას ვიტყვი რომ არავინ არ მიყვარს, მიყვარს მაგრამ ჩვენ ერთად აღარ ვართ რაღაც მიზეზების გამო, ბევრ ჩანახატებს ვწერ და ძალიან მოსწონთ ეს ჩემ მეგობრებს. მყვას ასევე 1 ძმა, დაჩი ქვია და არის 5 წლის, სულ მალე 4 თვეში 6-ის ხდება, მიუხედავად იმისა რომ სულ ვჩხუბობთ მაინც ყველაზე მეტად მიყვარს!
მოახლოვდა ზაფხული, ცხელა დაიწყო სკოლაში წუნწაობა და მთელი ამბები, ეს სეზონი ძალიან მიყვარს, თან მალე დაგვითხოვენ სკოლიდანაც და მეგობრები ჩამოვლენ რაც უფრო მახარებს! მაისის თვე იყო დედას 15 მაისს აქვს დაბადების დღე, ძალიან კარგად გავერთეთ, მთელი მისი მეგობრები და ნათესავები იყვნენ, ერთი სიტყვით კარგი დრო გავატარეთ რა. დედა 34 წლის გახდა <3 ჩემი ტკბილი დედიკო ძალიან მიყვარს <3 რამოდენიმე დღეში ჩვენი ახლობლის ქორწილი იყო, წავედი ქალაქში კაბები ვიყიდეთ მე და დედამ, ორივემ ძაან მაგარი კაბები ვიყიდეთ (სახლი ავსებული გვაკ კაბებით :დდ ყოველი ქორწილისთვის და დაბადებისდღეებისთვის ვყიდულობთ ისე კი საერთოდ არ ვხმარობთ :დდ) თუმცა მე სიმართლე გითხრათ სულ არ მეხატება გულზე ეს კაბები და ორ სართულიანი ფეხსაცმელები :დდ მასწავლებელთან ვიყავი და დედა მოვიდა წამიყვანა სახლში გამოვიცვალე გამზადებული არ ვიყავი ჯერ რომ ისინი უკვე მანქანასთან მელოდებოდნენ :დდ არა გამზადებული კი ვიყავი მარა ძლივს მივდიოდი იმ ორ სართულიანი ფეხსაცმელებით (ორსართულიანს მაღალ ქუსლიანს ვეძახი :დდ კედები ერთ სართულიანია და ესენი ორიანები :დდ ) არ მიყვარს დაშპაკვლა (ჩახატვა) ადამიანი უნდა იყო სულიერად ლამაზი და ვერანაირი მაკიაჟი ვერ გიშველის ისე. მივდიოდით და მამამ გააჩერა მაღაზიასთან გადადი სელპაკი იყიდეო მეც გადავედი ვიყიდე და უკან რომ ვბრუნდებოდი დამხვდა საშინელი სცენა, ტრაილერი დაჯახებოდა მანქანას რომელშიც დედა მამა და დაჩი იჯდნენ, უბრალოდ ვერ გეტყვით რა დამემართა იმ წუთას, ჩავიკეცე ძლივს მოვახერხე იქამდე მისვლა, ადგილზევე დაიღუპნენ მაგრამ მამა ცოტა მძიმეთ იყო და სასწრაფომ წაიყვანა, მათთან ერთად კიდევ 1 ბავშვი და მოხუცი ქალი დაიღუპნენ ხოლო 2 ადამიანი მძიმეთ იყო, უბრალოდ ვერ გეტყვით როგორ ვიყავი, ჯერ კიდევ ვერ ვიჯერებდი, ცუყურებდი და ვერ ვიჯერებდი, ამ დროს ჩემ ტელეფონზე ზარი შემოვიდა მამიკოს ძმაკაცი იყო როცა მამას ვერ დაუკავშირდა მე დამირეკა:
ძმაკაცი: სალო რა ხდება რატო არ იღებს ყურმილს გიო? აღარ მოდიხართ?
მე: ზაზა ის კვდება, ძლივს ამოვიღე ხმა
ძმაკაცი: რა ? რა მოხდა? სად ხართ?
მე: ცენტრში, დედა და დაჩი დაიღუპნენ ადგილზევე, სამივე წაიყვანეს სასწრაფოთი სავანდმყოფოში გთხოვ მოდი და ამიყვანე რა. იმ წუთშივე იქ გაჩნდა ზაზა, ( ზაზა მამიკოს ბავშვობის მეგობაი იყო, მეც კარგად ვიცნობდი, თითქმის სულ ჩვენთან იყო ხოლმე, მისი გოგოები ჩემი მეგობრები იყვნენ, მესამე ბიჭი კი მამიკოს უნდა მოენათლა) ამიყვანა სავანდმყოფოში, მამასთან შემიშვეს გონზე იყო ჯერ შევედი ვეფერებოდი ვკოცნიდი არ მინდოდა რომ ისიც დამეკარგა ძმასთან და დედასთან ერთად, (ამ დროს ზაზა დედას და ძმის ამბებზე დადიოდა, ექსპერტიზას თუ რაღაცას უკეთებდნენ) მამამ თვალები გაახილა და მითხრა:
მამა: სალო შვილო, უნდა გამაგრდე, ჩვენ ყოველთვის შენს გვერდით ვიქნებით და დაგიცავთ, ის კი ვინც დაგვეჯახა გთხოვ რომ არ უჩივლო, ჩემი ბრალი იყო მე მეყენა მანქანა ცუდად სისწრაფის გამო წესივრად ვერ დავაყენე და თანაც ასეც რომ არ იყოს ის ჩემი ნათლული იყო, ჩვენს ხსოვნას ეცი პატივი და არ დააჭერინო გთხოვ (როგორც აღმოჩნდა ის ბიჭი მამიკოს დაღუპული ძმაკაცის შვილი და ასევე მისი ნათლული ყოფილა, იმ ბიჭს მეც კარგად ვიცნობდი ჩემი დიდი ძმა იყო ასე რომ ვთქვათ) ბოლოს კი ძლივს მითხრა „მიყვარხარ, ჭკუით, თავს გაუფრთხილდი, გამაგრდი, მიყვ “ სიტყვის დამთავრება არ დასცალდა და გული გაუჩერდა.
ვერ გეტყვით უბრალოდ როგორ ვიყავი, თვალის დახამხამებაში დამეღუპა 3 უსაყვარლესი ადამიანი, რომლებიც ამ წლებში და საერთოდ მთელი ცხოვრების განმავლობაში მჭირდებოდნენ, 3 ადამიანი რომლებიც მთელ მსოფლიოს მირჩევნოდნენ, არ ვიცი სიტყვებით როგორ გადმოვცე ეს ყველაფერი.
ეს ამბავი მალე ყველამ გაიგო და იმ დღისითვე ხალხით სავსე იყო ჩემი სახლი, ნათესავები მეგობრები ახლობლები ყველა აქ იყვნენ, ჩემი მეგობრებიც ჩამოვიდნენ ქალაქიდან. მე რომდენიმეჯერ გულიც წამივიდა ძალიან სუსტად ვიყავი. ღამე როცა დაიცალა ხალხით სახლი მარტო ჩემი მეგობრები დარჩნენ და ბებო (მამიკოს დედა, მამა დაღუპული ყავდა, დედასი კი ორივე დაღუპული იყო). მინდოდა ღამე გამეთენებინა იმ ოთახში სადაც ისინი ესვენნენ მაგრამ ბებომ ძალით შემიყვანა ოთახში და დამაწვინა, არ მეძინებოდა ვერაფრით ვერ ვიძინებდი, ვტიროდი და ვტიროდი. უცბად აწკრიალდა ჩემი ტელეფონი, არ ვიყავი არავის ხასიათზე მაგრამ არც დამიხედია ისე ვუპასუხე:
მე: გისმენთ
ის: სალო ვიზიარებ შენს მწუხარებას, აქამდე ბევრჯერ დაგირეკე მაგრამ არ გიპასუხია ვიცი არ გაკვს ჩემი თავი მაგრამ..
მე: მადლობა მაგრამ რომელი ხართ? ვერ გიცანით (ხმა მეცნომაგრამ საიდან არ ვიცოდი)
ის: ირაკლი ვარ, იმედია მიხვდები რომელიც
მე: აა ირაკლი მადლობა გაიხარე ( ეს ჩემი ყოფილი იყო, წინათაც ვთქვი რომ უკვე ერთად აღარ ვართ)
ირაკლი: კაი დაიძინე ეხლა, დამშვდდი, თუ რამეში დაგჭირდი ჩემი ნომერი იცი და დამირეკე ნუ მოგერიდება, გამაგრდი ყველა შენს გვერდით ვართ.
მე: კარგი ირაკლი მადლობა ნახვამდის.
სიმართლე გითხრათ და წესიერად არაფერი მესმოდა რას მეუბნებოდა, თუმცა მესიამოვნა რომ გავახსენდი და დამირეკა. ვიცი ამაზე ეხლა არ უნდა ვფიქრობდე და აღარც ვიფიქრებ. ადრე რომ დაერეკა ალბად ხტუნაობით სახლს დავანგრევდი. მაგრამ ეხლა... ძლივს დამეძინა, ყოველი ჩაძინებისას კი სულ ის სურათი მედგა თვალწინ როცა ავარია მოხდა ჩემ ყვირლზე კი შემოცვივდებოდნენ ხოლმე მაშინვე, ბებო კი უკვე აღარც გადიოდა ოთახიდან და მეც უკვე ვეღარ ვიძინებდი.
მეორე დღეს ისევ იგივე განმეორდა ისევ ბევრი ხალხი იყო მოსული, ირაკლიც მოვიდა და მომისამძიმრა, დედიკოს ბიძაშვილმა დამირეკა:
თამო:სალო შეგიძლია ჩამოხვიდე ტაკსებთან? ტაკსი ვერ ვნახე რომ წამოვსულიყავი, ეხლა ჩამოვედი რუსთავიდან და ვერ მოვდივარ ფეხით, თან ჩემი მანქანაც ხელოსანს ყავს დატოვებული.
მე: კაი თამო ვნახავ ვინმეს და ჩამოვალ დამელოდე.
დაბლა რომ ჩავედი ირაკლიც იქ იყო, უდა მეთქვა ბიჭებისთვის ვინმემ გამიყვანეთ-თქო და ირაკლიმ მე წაგიყვანო. არ მქონდა შეწინააღმდეგების თავი ლიჟბი ვინმეს წავეყვანე. გზაში თურმე ირაკლის შეყვარებულს დავუნახივართ ერთად რომ მივდიოდით მანქანით (ის გოგო ჩემ კლასელთან ერთად სამძიმარზე მოდიოდა), გზაში ხმა საერთოდ არ ამომიღია არც მქონდა ლაპარაკის თავი ირაკლიმ მითხრა რაღაც მაგრამ ვერ გავიგე რა მითხრა, უბრალოდ ვიჯექი და ვტიროდი. მივედით გაჩერებაზე:
თამო: როგორ ხარ ჩემო გოგო? ვიზიარებთ (მისი და და მშობლები)
მე: მადლობა .. და წამოვედით სახლში.
სახლში რომ შევედი პირ დაღებული ვიყავი როცა ირაკლის შეყვარებული დავინახე ვიცოდი ვინც იყო ეგ გოგო მაგრამ არ ვიცნობდი და არც მქონდა სურვილი რომ გამეცნო.. მომისამძიმრეს ყველამ ვინც იქ იყო ახალი მისული.
გავიდა 2 ტანჯული დღე, ამ დღეების მანძილზე ყველა ჩემი მეგობაი ნათესავი ახლობელი უკლებლივ ყველა ჩემს გვერდით იყვნენ, მაგრამ ყველაზე ახლო ადამიანები ვინც მინდოდა ყოფილიყვნენ ისინი არ იყვნენ ჩემს გვერდით. მე4 დღეს გასვენება იყო. მე ცუდად გავხდი მაგრამ მალევე მოვედი გონს. გონს რომ მოვედი მეგონა მელანდებოდა ჩემი ნათლია დავინახე რომელიც იტალიაში იყო და ჩამოუსწრო დასაფლავებამდე. ავტირდი გული დამეწვა:
მე: მაი, მაი, ნახე ისინი აღარ არიან.. არადა როგორ ელოდბოდნენ შენს ჩამოსვლას.. როგორ უნდოდათ შენი ისევ ნახვა..
მაიკო: ჩემო ტკბილო, მეც ძალიან მინდოდა ისინი მენახა ოღონდ ამ მდგომარეობაში არა.. რას წარმოვიდგენდი რომ ჩამოვიდოდი და ესენი კი ასეთ მდგომარეობაში დამხვდებოდნენ.. ორივე მწარედ ვტიროდით.. მაიკო მარტო ჩემი ნათლია კი არა არამედ მისი გაზრდილიც ვიყავი მისი და მისი ოჯახის..
სასაფლაომდე ძლივს მივედი.. ძლივს შეველიე მათ.. ძლივსმივეცი დასაფლავების ნება.. ძალიან ცუდად ვიყავი.. არ მინდოდა სასაფლაოდან წასვლა მინდოდა იქ მათთან დავრჩენილიყავი.. მაგრამ გული წამივიდა.. (როცა ვნერვიულობდი სულ გული მიმდიოდა ხოლმე) როცა გონს მოვედი უკვე სახლში ვიყავი.. ოთახიდან რომ გავედი ლაპარაკობდნენ თუ ვისთან წავსულიყავი საცხოვრებლად.. :
მე: არავინ! არავინ არ გაბედოს იმის თქმა ჩემთვის რომ წამოდი ჩემთანო! გაიგეთ? ეს ჩემი სახლია და მე აქ ვიცხოვრებ მარტომ! მარტომ! გაიგეთ? ეს იყო ჩემი მშობლების სახლი და კვლავ მათი იქნება და მეც მათთან ერთად ვიქნები აქ! ისინი სულ ჩემს გვერდით იქნებიან!
ბებო: კი მაგრამ სალომე
მე: არავითარი მაგრამ ბებო!
ბებო: შენ სულ პატარა ხარ ჯერ მარტო ცხოვრებისთვის..
მე: არა მე არც ისეთი პატარა არ ვარ რომ მარტო ვერ ვიცხოვრო.. შეგიძლიათ მომინახულოთ ხოლმე მოხვიდეთ.. მაგრამ ნურავინ, ნურავინ ნუ მთხოვს რომ მათთან წავიდე! და მორჩით ეხლა ამაზე ლაპარაკს.. მთელ ხმაზე ვყვიროდი და თან ცუდად ვიყავი.. იმ ღამით ჩემი დაქალები დარჩნენ ჩემთან.. არც მათი დარჩენა არ მინდოდა ყველა გავუშვი მაგრამ დაქალები რისი დაქალები არიან:
ჩემი დაქალები:სალომე, გინდა გაგვაგდე, კარებთან დავრჩებით! ფეხს არ მოვიცვლით აქედან!
მე: კარგი ხომ დარჩით.. ოღონდ ნუ შემაწუხებთ..
ისინი: კარგი...
არავის თავი არ მქონდა.. არადა როცა ადრე დაქალებთნ დარჩენას არაფერი მერჩია.. ეხლა მარტოობა მინდოდა.. არც დაქალი არც ნათესავი..საერთოდ არავინ .. ღამე სასაფლაოზე მომინდა წასვლა .. გამოვედი ოთახიდან დაა:
ანი: ეი ქალბატონო საით მიდიხარ?
მე: (შემეშინდა არ ველოდი) მე, მე უბრალოდ გავლას ვაპირებდი, ჰაერი არ მყოფნის.. ასე იმიტომ ვუთხარი რომ ვიცი რომ მეთქვა სასაფლაოზე მივდივართქო არ მომცემდნენ ნებას წავსულიყავი..
ანი: აჰა ესეიგი სუფთა ჰაერი არაა? ფანჯარა გახსენი და შემოვა სუფთა ჰაერი.. შენ სუფთა ჰაერზე გასეირნება კი არა სასაფლაოზე წასვლა გინდა.. რატომ მატყუებ? ჩვენს შორის ასეთები არ ხდებოდა რა ხდება სალომე?
ანანო: ჰო ანი მართალია რა ხდება სალო?
მე: ადრე ჩემებიც ცოცხლები იყვნენ.. ნუთუ არ შეგიძლიათ ჩემ მდგომარეობაში შეხვიდეთ?
ანანო: შენი კარგად გვესმის ჩემო ცხოვრებავ მაგრამ არ გვინდა რომ ეხლა იქ წახვიდე.. ამ დღეებში არაფერს არ ჭამ სულ ტრიხარ დასუსტდდები და გულიც მაგიტომ მიგდის წარა მარა.. არც დედაშენს არ მოეწონებოდა ეს და არც მამაშენს ხო იცი არა?? ისინი მაღლიდან გხედავენ და ისე არ უნდა მოიქე რომ მათ ეს არ ესიამვნოთ.. ჩემო ცხოვრებავ მიდი ეხლა და დაიძინე
მე: ვაიმე ჩემო გოგოებო.. აი თქვენ რომ არ მყავდეთ.. ამ ქვეყნად სულ მარტო ვიქნებოდი.. მართალი ხართ ეს არ მოეწონებოდათ მათ მაგრამ რა ვქნა არ შემიძლია სხვანაირად..
ანი: მომისმინე სალი.. მომენატრა ის გოგო რომესაც რა დროსაც არ უნდა დაგერეკა სულ კუხნაში იყო და ჭამდა.. და მაინც არ სუქდებოდა რის გამოც სულ ყველას გვშურდა :დდ ეს რა თქმა უნდა ხუმრობით.. და ამ დღეების განმავლობაში კი საერთოდ არ გიჭამია საჭმელი.. ნუთუ არ მოგშივდა??
მე: ეჰ მასეთი სალი აღარ იქნება.. მომშივდა? არა.. ვჭამე უკვე.. მაგრამ კიდევ მშივა წამოდით ვჭამოთ.. ჩავედით დაბლა და იმდენი ვჭამე რომ რავიი .. არადა ოთახშიც მქონდა საჭმელი ნაჭამი არ მომიტყუებია გოგოები..
ანანო: აბა ერთი ამას უყურე.. და კიდევ ჭამა გოგომ წეხან.. ვის ატყუებ სალო? ჩვენ??
მე: არ გჯერათ ხომ? მიდი ადი ოთახში და ნახავ.. ავიდა ანანო და დარწმუნდა რომ ვჭამე..
ანი: ამის მერე შემიძლია დარწმუნებით გითხრა რომ ხარ გოჭი, შეყვარებული რომ გყვდეს ან რაღაცა ვიფირებდი რომ ორსულად ხარ მარა ..
მე: კაი რა გოგო.. მე მაშინ დაბადებიდან ორსულად ვარ.. (ამაზე გაიიცინეს ყველამ) არ იცი ჩემი მადის ამბავი ??
ანანო: ხო ხო ვიცით..
ცოტახანს კიდევ ვილაპარაკეთ და ავედით ოთახებში დასაძინებლად.. მაგრამ ვერაფრით ვერ დავიძინე..
გადიოდა დღეები, კვირეები.. თვეები .. ყოველ დღე კი ერთი და იგივე ხდებოდა.. ყოველ დილით მივდიოდი სასაფლაოზე შუა დღემდე ვიყავი ხოლმე და მერე ვბრუნდებოდი შინ.. შავი არ გამიხდია აი უკვე 2 წელი გავიდა ამ ამბების შემდეგ.. ამ ყველაფრის გამო მოძღვარი მეჩხუბებოდა “ჯერ პატარა ხარ შენ ამ ყველაფრის გამოვო, არ შეიძლება ასე ძაან მიჯაჭვებაცო" .. ერთი პერიოდი მონასტერშიც მინდოდა წასვლა მაგრამ გადამაფიქრებინეს.. თვითმკვლელობის მცდელობაც ბევრჯერ მქონდა მაგრამ უშედეგოდ ..
ამ 4 წლის გნამავლობაში ვსწავლობდი,იშვიათად დავდიოდი სკოლაში მაგრამ სახლში ვმეცადინეობდი და თან გულს ვაყოლებდი, ინტერნეტ სამყაროს ხომ საერთოდ მოწყვეტილი ვიყავი, არცერთხელ არ მისარგებლია არც Fb-თი და არც Odno-თი, Skype-ს იშვიათად ვსარგებლობდი ხანდახან თუ დავურეკავდი ახლობლებს.
ზაფხულის ერთ დღეს ჩვეულად სასაფლაოზე ვიყავი.. იმ დღისით ახალგაზრდა ბიჭის გასვენება იყო.. რომელიც თბილისში ცხოვრობდა მაგრამ აქ იყო დაბადებული და მშობლებმა გადაწყვიტეს აქ დაესაფლავებინათ და თვითნაც აქ გადმოვიდნენ საცხოვრებლად.. ჩემი მშობლების საფლავთან ვიჯექი როდესაც უკნიდან ვიღაც მომიახლოვდა .. მე ჩემი დაქალი მეგონა..
ის: გამარჯობა..
მე: (მივიხედე და ვიღაც მაღალი ბიჭი დამხვდა.. გამიკვირდა და ძლივს ამოვილუღლუღე) გამარჯობა..
ის: თქვენ ალბათ მათი შვილი ბრძანდებით..
მე: კი .. და ცრემლები მოსწყდა თვალს..
ის: მათზე ძალიან ბევრი რამ მსმენია.. ძაან ბევრს ლაპარაკობდნენ და ლაპარაკობენ კიდეც.. ხომ მართლა მე ალექსანდრე მქვია.. შეგიძლიათ სანდრო დამიძახოთ და გამიღიმა..
მე: მე სალომე სასიამოვნოა (ხელი გამომიწოდა ამ დროს და მეც ჩამოვართვი) .. კი ნამდვილად ძალიან შემზარავი იყო მათი სიკვდილი პირველ რიგში ჩემთვის.. დამტოვეს მარტო.. აღარც დედა აღარც მამა აღარც ძმა ..
სანდრო: ვიზიარებ .. როცა გავიგე ძალიან დამწყდა გული.. ეხლა ვინც დავკრძალეთ ის კარგად იცნობდა მამათქვენს და თქვენზეც მიამბო..
მე: კი .. გუგაზე ძაან დამწყდა გული.. მეც კარგად ვიცნობდი მას.. ძალიან შემეცოდა ასეთი ახალგაზრდა სიცოცხლით სავსე ბიჭი..
სანდრო: კი ნამდვილად.. კარგით ნახვამდის ჩემი წასვლის დროა.. ისედაც მოგაცდინეთ მგონი.. სასიამოვნო იყო თქვენი გაცნობა იმედი მაქვს კიდევ შევხვდებით..
მე: ჩემთვისაც.. ნახვამდის..
მეც წამოვედი სასაფლაოდან.. ვცდიოლობდი სანდროზე არ მეფიქრა მაგრამ არ გამომდიოდა.. მთელი გზა მასზე ვფიქრობდი.. ასეთი შემთხვევა პირველად მქონდა.. პირველად იყო რომ ვირაცას გამოველაპრაკე უცხოს.. თანაც მესიმპატიურა ცოტა სანდრო მაგრამ ჩემ თავს ვეჩხუბებოდი "მშობლებს და ძმას გლოვობ რა დროს შენი მოწონებაათქო" ამ ფიქრებში ვიყავი გართული როცა სახლს მივადექი.. შევედი სახლში ჩამოვჯექი კუხნაში ჭამა უნდა დამეწყო როცა კარძე ზარი იყო.. გამიკვირდა მეთქი ვინ უნდა იყოსთქო :
მარი: როგორ ხარ სალი? და შემოვიდა..
მე: რავიცი შენ როგორ ხარ?
მარი: რავიცი ძაან დავიღალე.. ძაან მცხელა.. გამძვრა სული მანამ აქ ამოვედი.. წყალი დამალევინე რა..
მე: აი მიდი მაცივარშია და დალიე..
ცოტახანს არ უთქვამს არაფერი არადა ისე უყვარდა ლაპრაკი.. მე გამეღიმა ამ ხნის განმავლობაში ალბად პირველად.. ამაზე მარიეგრევე წამოენთო..
მარი: სალომეეეეეეეეეეეეეეეე !!!
მე: უცბად გამოვფხიზლდი ფიქრებიდან.. რა არის რას ყვირი, სახლში ხარ გოგო ქუჩაში კი არ ხარ..
მარი: შენ, შენ გაიღიმე?
მე: ხო რა მოხდა? არ შეიძლება?
მარი: არა არა პირიქით.. ძალიან გაუხარდა და პირ დაღებული მომჩერებოდა რა მოხდაო..
მე: იცი ? დღეს ერთი ბიჭი გავიცანი სასაფლაოზე.. გუგა გახსოვს? ჩემთან ხშირაად მოდიოდა ხოლმე მამაჩემის ძმაკაცის შვილი იყო.. იმის დასაფლავებაზე იყო მოსული, გუგას თურმე ჩემზე ჰქონდა ნათქვამი, ჩემზე რა ჩემები რომ დაიღუპნენ და დღეს მოვიდა და გამიცნო..
მარი:მერეეე???დროზე ჩქარა მოყევი..რა ქვია?
მე:არაფერი არაა მოსაყოლი.. სანდრო ქვია..
მარი: ოოო მოყევი ეხლა ვა..
მე: არაფერი არ მომხდარა ვახ მე..
მარი: აუ შენ ხო ჯიუტი თხა ხარ რა :დდ თუ არ გინდა კაცი ვერაფერს ვერ გათქმევინებს ..
მე: არაფერი არ მომხდარა ადამიანო და რა მოგიყვე ვახ მეე ..
მარი: ნომერი არ გამოურთმევია ან რამე???
მე: არაა და შემეშვი ეხლა ვახ მეე ..
მარი: კაი ხო უიმეე .. ცოტხანს იყო მარი და წავიდა მერე..
ამ ხნის განმავლობაში პირველად დავაპირე შესვლა ფბ-ში.. რამდენჯერაც დავაპირე მაილის ჩაწერა ხელი ამიკანკალდა ვთვლიდი რომ ეს ჩემი მხრიდან უპატივცემულობა იყო ჩემი ოჯახის წევრების მიმართ.. მაგრამ ბოლოს მაინც გავბედე და შევედი.. ბევრი შეტყობინებები დამხვდა სიახლებიც ნუ ერთი სიტყვით გაოგნებული ვიყავი მესიჯებს რომ ვკითხულობდი, ვფიქრობდი თურმე რამდენ ადამიანს ვახსოვარ კიდევთქო.. ყველაფერს თვალი რომ გადავავლე მეგობრობა გამომიიგზავნეს ვნახე და სახელზე “სანდრო“ ეწერა,გამეღიმა მეთქი ის არისთქო და გავხსენი პროფილი..(გვარს არც დავკვირვებივარ იმიტომ რომ არ ვიცოდდი მისი გვარი) გავხსენი და მართლაც ის იყო,თვალები გამიბრწყინდა ოღონდ არ ვიცოდი რის გამო, დავეთანხმე მეგობრობას და იმ წუთშივე მომივიდა მისი მესიჯი..
სანდრო: პრივეტ სალი, რას შვრები? იმეედია მიცანი ;))
მე: გამარჯობა, კი გაცანი სანდრო.. არაფერს შენ რას შვრები???(ძლივს დავწერე მესიჯი, წერა დამავიწყდა მგონი კომპიუტერზე:დდ )
სანდრო:რავი არაფერს, საით ხარ?
მე: სახლში სად ვიქნები?
სანდრო: რავი ..
მე: :))) კაი სანდრო წავედი მე კარგად იყავი :))))
სანდრო: 1 წუთი მოიცადე რა..
მე: რა არის??
სანდრო : შენს ნომერს ვერ მეტყვი ??
მე: (გამეღიმა) რად გინდა??? არაა მგონი საჭირო ..
სანდრო: ისე უბრალოდ მინდა შენი ნომერი .. არ შეიძლება?
მე: კაი ჰოო )))) 555274*** (კინაღამ მთლიანად დავწერე ჩემი ნომერი :დდ )
სანდრო: კაი კარგად :* შეგეხმიანები მერე ..
მე: ნახვამდის ..
სანდრო : :* :*
რაღაცნაირი გრძნობა დამეუფლა, ასეეთი რამ დიდიხანია არ დამმართნია, მაგრამ თავს მაინც არ ვაძლევდი უფლებას რომ მასზე მეფიქრა, არ მინდოდა არავისთან ურთიერთობა, ამ ფიქრებში ვიყავი გართული რომ ჩამეძინა.. დამესიზმრა დედა და მეუბნებოდა: “სალო შვილო თავს რატომ არ აძლევ უფლებას რომ ბედნიერი იყო? რატომ იტანჯავ თავს? ჩვენზე ნუ ფიქრობ დე.. პირიქით ბედნიერი უნდა იყო შენ და უნდა შეძლო ის რაც ჩვენ ვერ შევძელით, ბედნიერებაზე ნუ იტყვი უარს.. ნუ იკიტები სახლში.. რამდენი ხანია არ გასულხარ მეგობრებთან? ასე არ შეიძლება დედა.. ჩვენ ის გაგვიხარდება შენ რომ ბედნიერი იქნები“ სიზმრიდან ტელეფონის ზარმა გამომაღვიძა.. დავხედე უცხო ნომრი იყო არ მინდოდა პასუხი მაგრამ რომ აღარ გაჩერდა ვუპასუხე..
მე: გისმენთ..
ის:სალო.
მე: გისმენთ .. რომელი ხართ?
ის: სანდრო ვარ მე
მე: აა სანდრო რა არის?
სანდრო: არაფერი, შენთან ლაპარაკი მინდოდა უბრალოდ..
მე: ამ შუა ღამისას? კაი რა სანდრო მშვენივრად მეძინა..
სანდრო: ბოდიშისალო, მაგრამ ხომ გაიღვიძე.
მე: ხო მარა დავიძინებ მაინც, კარგად იყავი და ასე შუა ღამისას აღარ დამირეკო..
სანდრო: მოიცა რა არ დაიძინო, გთხოვ..
მე: ნახვამდის სანდრო.. და გავუთიშე.. არ მინდოდა გათიშვა მაგრამ ასე პირველ დღესვე თავზე ვერ დავისმევდი .. ვფიქრობდი ჩემს სიზმარზე და დედას სიტყვებზე.. ნუთუ დროა რო მეც ვიყო ბედნიერი? ნუთუ მოვიდა ის დრო? არა არა.. მეე ჩემების გარეშე არ ვიქნები ბედნიერი.. არ ვიცი რატომ მაგრამ ავიღე ტელეფონი, ადრე როცა არასდროს არ ჩამირთავს მუსიკები(ამ ამბების დროს) ეხლა ჩავრთე და გადავწყვიტე მუსიკების ფონზე დაძინება.. მეორე დღეს როცა გავიღვიძე კვლავ ჩავიცვი და სასაფლაოს გზას გავუდექი, გზაში ბევრი ნაცნობი შემხვდა ადრე როცა ისე უბრალოდ მივდიოდი ქუჩაში ეხლა ბევრ რამეს ვაკვირდებოდი და ვფიქრობდი როგორ შეიცვალა ჩემი ქალაქითქო.. ცოტახანს გავჩერდი სასაფლაოზე, უკან წამოსვლას რომ ვაპირებდი გზაზე ირაკლი შემხვდა გამომელაპრაკა და მეც დაველაპრაკე მაგრამ ჩემი ქცევით ვუთხარი რომ “თავი დამანებე შენს ხასიათზე არ ვართქო“. დედიკოს ქონდა ბრენდის მაღაზიები როგორც ტანსაცმლის ისევე აქსესუარების.. გადავწყვიტე რომ შემევლო.. ტანსაცმელი ავარჩიე ძაან ფერადიც არაა.. უფრო მუქი ფერებს ვარჩევდი.. აქამდე შავის მეტი არაფერი ჩამიცვამს და ესეც საოცრება იყო.. მაგრამ გამყიდველმა მირჩია რომ ცოტა ღია ფერისები მეყიდა რათა ცხელი ზაფხული იქნებოდა წინ.. ღია ფერისებიც ავარჩიე რაღაცეები.. და წამოვედი სახლისკენ... საკონდიტროშიც შევიარე და ტკბილეული ვიყიდე ჩვეულად, ძალიან მიყვარდა ტკბილი.. მანქანით ვიყავი და არ გამჭირვებია ამდენი რამის წაღება.. სახლში რომ მივედი სანდრომ დამირეკა.. ცოტახანს ვესაუბრე და თავიდან მოვიშორესავით მაგრამ მითხრა რომ საღამოს გამომივლიდა და სადმე გაგვევლო.. მე საღამომდე ისე გავიყვანე დრო რომ სულ დამავიწყდა სანდრო რომ უნდა მოსულიყო.. ეზოში ვიჯექი როცა კარზე ზარი იყო და დავუყვირე “შემოდი მარი“-თქო სულ დამავიწყდა სანდრო რომ უნდა მოსულიყო..
სანდრო:სალი, მარი არ ვარ სანდრო ვარ და კარები გამიღე რა..
მე: წამოვხტი ეგრევე და გავექანე კარებისკენ.. შემოდი სანდრო..
სანდრო: მზად ხარ?
მე: რისთვის?
სანდრო: ხომ უნდა გაგვესეირნა?
მე: აა უიი.. სულ დამივიწყდა.. შემოდი მანნდ ხომ არ აპირებ დგომას?
სანდრო: ველოდებოდი როდის შემომიპატიჟებდი.. და გაიცინა..
მე: შემოდი შემოდი და გავუღიმე.. მალევე გავემზადე .. ყავის მოსადუღებლად ვიყავი გასული რომ მარი შემოიჭრა:
მარი: სალი ..საით ხარ??უი უკაცრავად..(სანდროს დანახვაზე)
სანდრო: სალომე შიგნით არის შესული გამოვა ეხლავე..
მარი: ა კაით შიგნით აპირებდა შემოსვლას და უცებ მოტრიალდა. უკაცრავად თქვენ ვინ ხართ???
სანდრო: მე სანდრო ვარ სალის მეგობარი და თვალი ჩაუკრა..
მარი: ააა გასაგებია.. მე მარი ვარ, სალის დაქალი და მანაც ჩაუკრა თვალი ..
ამ საღამოს არ გავსულვართ სახლიდან ჩემთან ვიჯექით მალე ნიკაც გამოვიდა ჩემთან(ჩემი ბავშვობის მეგობარი) გამართეს მეცკი.. სასიამოვნო საღამო იყო.. მარი რომ გავაცილე მალე ნიკაცწავიდა და მარტო მე და სანდრო დავრჩით..
სანდრო: სალი
მე: რა არისსანდრო?
სანდრო: არაფერი, სიჩუმე დავარღვიე უბრალოდ :დდ
მე: გამეცინა და არაფერი არ მითქვამს..
სანდრო: აუ ეხლა შევნიშნე რა ლამაზი თვალები გაქ..
მე: მადლობა.. და გავუღიმე..
სანდრო: არფაერს.. იცი?
მე: რა უნდა ვიცოდე?
სანდრო: არა არაფერი გაატარე.. და თავი ჩაღუნა..
მე; დარწმუნებული ხარ?
სანდრო: არა უბრალოდ ეხლა ამის დრო არ არიის..
მე: რისი?
სანდრო: დრო მოვა და გაიგებ და თვალი ჩამიკრაა..
სანდრო გავაცილე და ბედნიერი ავუყევი მეორე სართულს ..
ამ დროს სანდროსთან:
აუ იქნებ მეთქვა? არა არ ღირს ჯერ.. მაგრამ იქნებ რომ ვუთხრა უფრო დავაინტერესო? არაა. მას ეხლა ჩემთვის კი არა არავისთვის არ ცალია.. მაგრამ იქნებ ბედია? არა.. მგონი შეყვარებული ვარ..
მე: აუ ნეტავ რა უნდა ეთქვა? როგორ მაინტერესებს..
მალევე ჩამეძინა.. დილით რომ გავიღვიძე სანდროს 6 შეტყობინება დამხვდა.. 5 გუშინ მოუწერია და ერთიც დილით მომწერა “დილამშვიდობისა ანგელოზო“-ვო.. მის მესიჯებს რომ ვკითხულობდი საოცარი გრძნობა მეუფლებოდა..
მე: დილა მშვიდობისა..
სანდრო: როგორ ხარ ?
მე: არამიშავს კარგად, შენ?
სანდრო: მეც კარგად.. რას შვრები?
მე: არაფერს ეხლა გამეღვიძა..
სანდრო: უხ შე ძილისგუდავ:* საღამოსთვის რამე ხომ არ გაქ დაგეგმილი?
მე: არა რა არის?
სანდრო: შენთან ერთად გასეირნება მინდა და იმედი დღესაც არ შეგვიშლიან ხელს :))))
მე: შევეცდები ;))) კაი სანდრო ცოტახანში მოგწერ
სანდრო: კარგი:*
ამასობაში სახლი დავალაგე საჭმელიც გავაკეთე.. გოგოებს დავურეკე და ცემტან გამოვიდნენ.. სანდროზეც მოვუყევი..
ანი: გოგო შენ ისე ლაპარაკობ რომ მგონი შეყვარებული ხარ..
მე: არა გოგო გაგიჟდი? უბრალოდ კარგი ბიჭია და ვსო.. ხო იცი მე მაგეებისთვის არ მცხელა..
მარი: აუ ხო ისე მართლა კარგი ბიჭია..
ანი: აუ გაცნობა მინდა ძალიან..
ნინო: აუმეცც..
მე: საღამოს გამოსვლას აპირებს გავისეირნოთო..
გოგოები: გაგვაცანი..
მე: კარგით ოღონდ როგორც მარი ჩამოგვიჯდა გუშინ თქვენც არ დაჯდეთ თორე გარეკავს :დდ ამაზე ყველამ გავიცინეთ..
გოგოები: კაი ხო..
მალე სანდროც მოვიდა გოგებს გავაცანი და მალევე წავიდნენ... რო გავიდნენ ეგრევე მომწერეს ძაან მაგარი ბიჭია <3 :დდ
სანდრო: რა მალე წავიდნენ შენი დაქალები??
მე: საქმე ქონდათ..
სანდრო: შენზე მნიშვნელოვანი???
მე: ცემზე მნიშვნელოვანი არა მარაა შეყვარებულები უნდა ენახათ..
სანდრო: იმდენი იცინა ამაზე მეც გამაცინა ბოლოს მისმა სიცილმა :დ აუ რა ლამაზი სიცილი გაქ და თვალი ჩამიკრა
მე: გავუღიმე უთქმელად..
სანდრო: ჰა აღარ მივდივართ თუ უნდა გაემზადო?
მე: გამზადება არ მჭირდება.. არავის არ ვეპრანჭები..
სანდრო: არ გინდა გამზადება? შენ რაღაც გამორჩეული გოგო ხარ :დდ ძმაკაცებისგან ვიცი რომ მათი გოგოები 1 საათი ემზადებიან :დდ
მე: მართალი ხარ სხვანაირი ვარ .. არ მიყვარს დაშპაკვლა და გამოპრანჭვა.. გავედით სასეირნოდ მანქანა ჩემ სახლტან დატოვა და ფეხით ჩავუყევით ქუჩას..
სანდრო: აქ სიყვარულის ხიდია ხომ?
მე: კი. რა არის?
სანდრო: არაფერი, არ წამიყვან?
მე: კაი წამო..
სანდრო: გახსოვს გუშინ რომ უნდა მეთქვა რაღაც??
მე: კი..
სანდრო: გაინტერესებს?
მე: კიი..
სანდრო: კაი მაშინ მოგიყვები ... ესეიგი ფბ-ში ერთ-ერთ გვერძე იდო შენი სურათი შესაფასებლად .. და ძალიან მომეწონე .. ეს ამბავი ალბათ 4-3 წელია რაც მოხდა.. მერე გუგასთან ერთად ვიყავი და მაშინაც დაიდო შენი სურათი.. მან რომ გაადიდა ფოტო “ვასალი“ თქვა.. ეგრევე დავეტაკე და ვუთხარი საიდან იცნობთქო, და მანაც მომიყვა შენზე.. ვერ გავბედე მაშინ შენი დამატება თუმცა შენ პროფილზე ყოველდღე შემოვდიოდი.. უბრალოდ რანაირად ამეხსნა არ ვიცოდი.. მერე გუგამ მითხრა შენი მშობლების და ძმის დაღუპვის შესახებ წამოსვლას ვაპირებდი მაგრამ ამერიკაში მომიწია წასვლა.. ერთი სიტყვით ვერ ჩამოვედი.. აქ რომ ჩამოვდიოდი გაკვირდებოდი ხოლმე მართალია შორიდან მაგრამ მაინც, შენი ნომერიც ვიცოდი მაგრამ მაინც შენ გამოგართვი.. ეს ხიდიც ვიცოდი მაგრამ მინდოდა შენ წამოგეყვანე.. აქ საცხოვრებლადაც გადმოვედი შენს გამო.. მინდა უფრო ახლოს გაგიცნო.. ალბად მიხვდები მე შენ ..
მე: ამ დროს გავაწყვეტინა, მივუახლოვდი და პირზე ხელი ავაფარე.. გთხოვ გაჩუმდი.. აღარ გააგრძელო გთხოვ..
სანდრო: ხელზე ხელი მომკიდა და მისი პირიდან ხელი მომაშორებინა.. კარგი მაგრამ მინდოდა რომ გცოდნოდა ეს ყველაფერი..
მე: საკმარისია სანდრო..
სანდრო: სალი მე შენს მდგომარეობაში შევდივარ არ მინდოდა თქმა მაგრამ 4 წელი ამ დღეს ველოდები..
მე: სანდრო წავიდეთ რა აქედან..
სანდრო: კარგი წამოდი..
სახლამდე ისე ავედით ხმაც არ გამიღია.. სახლში არც შემიპატიჟია.. დავემშვიდობე და ვუთხარი რომ მეძინებოდა და არ დაერეკა .. სახლში რომ შევედი ძლივს დავიძინე, მთელი ღამე მასზე და მის ნათქვამზე ვფიქრობდი.. ტელეფონიც გამოვრთე ვიცოდი რომ მაინც დამირეკავდა ჩემი ნათქვამის მიუხედავად.. მთელი ღამე არ მეძინა, ძალიანაც კი მინდოდა მაგრამ ვერ ვიძინებდი. თვალს რომ ვხუჭავდი სულ სანდრო მედგა თვალწინ, ის ის ისეთი კარგია არ იმსახურებს ჩემნაირ გოგოს, რომელიც სულ ტირის, რომელიც ყველაერს გაურბის და სასაფლაოზე გარბის თავისი ტკივილის გასანდობათ მშობლებთან. არა არა სანდრო ჩემი ღირსი არ არის! ის უფრო მეტს იმსახურებს, უფრო მეტს! ამ ფიქრებში ვიყავი როდესაც ჩამეძინა.
დილით გოგოებმა გამაღვიძეს (ჩემ დაქალებს ჰქონდათ ჩემი სახლის გასაღები) დამახტნენ თავზე:
მე: კაი გოგო დამაცადეთ ძილი რა უფ :@@@
ანი: აეთრიე ფეხზე გოგო პირველი დაიწყო :DD
მე: რაა ??? აუუუუ
ანანო: ხო რა არის ეხლა ადექი დროზე რა, რა მასპინძელი ხარ შენ, მოვედით და ლოგინში გდიხარ ღორივით, არც კი შემოგვთავაზე დაწექით თქვენცო :დდ
მე: ოჰო. როდის აქეთ იღებთ ჩემს ლოგინში ჩაწოლის ნებართვას? ამაზე ყველამ ერთად გავიცინეთ..
ცოტახანში ავდექით ყავა მოადუღა ანიმ და ტკბილიელიც გამოაყოლა ვჭორაობდით:
ნინი: ჰა აბა რა მოხდა გუშინ?
მე: არაფერი და თავი ჩავღუნე..
ნინი: არაფერი? ამოღერღე შე გოჭუნა რა მოხდა :დდ
მე: ოო არაფერი ვახ მე.. და ამდროს სანდრო რეკავს.
მე: გისმენთ..
სანდრო: სალი როგორ ხარ?
მე: კარგად შენ სანდრო?
სანდრო: მეც არამიშავს, შენი ნახვა მინდა..
მე: რატომ?
სანდრო: გუშნდელზე მინდა დაგელაპრაკო..
მე: არ მცალია, ეხლა მითხარი..
სანდრო: კაი, ბოდიშს გიხდი არ უნდა მეთქვა ეგ ყველაფერი, ვიცი ჩემი თავი არ გაქვს, მაგრამ თუ ოდესმ გვერით ვინმე დაგჭირდა დამირეკე არ შეგეხათროს, იცოდე რომ სიცოცხლეს მირჩევნიხარ, (ამ დროს ტირილის ხმა შემომესმა) 6-სკენ მივდივარ და მინდა დაგემშვიდობო თუ რათქმა უნდა ეს შენ გინდა..
მე: კაი სანდრომერე შეგეხმიანები, და გავუთიშე.
ანი: გოგო ანაირად ელაპრაკები? ბიჭს თვალებზე ეტყობა რო შენზე შეყვარებულია.
მე: ვიცი ანი და მორჩუთ ამაზე ლაპარაკს!
ანანო: რააააა??? გითხრა უკვე რამე?
მე: მორჩით-თქო.
გოგოები: კარგი ხო და უკმაყოფილოთ დალიეს ყავა.
ცოტახანში ესენიც წავიდნენ და სანდრომ ისევ დარეკა:
მე: გისმენთ.
სანდრო: სალი რას შვრები? არ მნახავ?
მე: უი უკვე დროა? კაი სანდრო ჩავიცმევ და გნახავ, სად ხარ?
სანდრო: შენი სახლის წინ..
მე: (ამაზე ბედნიერებით აღარ ვიცოდი რა მეთქვა) კაი სანდრო თუ გინდა შემოდი კარები ღიაა ან გარეთ დამელოდე და გამოვალ.
სანდრო:დაგელოდები.
მე: 5 წუთში დაბლა ვიყავი გავაღე კარები და სანდრო დავინახე მანქანაზე მიყუდებული და თავი ჩაჭუნული ქონდა.
სანდრო: მოვიდა და გადამკოცნა. აბა რას შვრები?
მე: არაფერს შენ?
სანდრო: რავი რას უნდა ვშვრებოდე მივდივარ და უკმაყოფილოთ ისევ თავი ჩაქინდრა..
მე: შორს მიდიხარ?
სანდრო: ამერიკაში..
მე: დიდი ხნით?
სანდრო: როგორც კი ვიგრძნობ რომ მომენატრე მაშინვე აქ გავჩნდები, მაგრამ მეშინია რომ გზიდან არ მოვბრუნდე.
მე: არაფერი არ მითქვია, სანდრო შეტრიალდა და მანქანიდან 1 ცალი ვარდი გადმოიღო და დიდი დათუნია.
სანდრო: ეს ჩემგან სამახსოვროდ, არ მაქვს იმედი რომ როდესმე კიდევ მოგინდება ჩემი ნახვა მითუმეტეს გუშინდელის მერე, ასე რომ მინდა სამახსოვროდ დაგრჩეს ეს ჩემგან, უბრალოდ გამომართვი გთხოვ.
მე: ისე ძაან გამიხარდა სიტყვებით ვერ გადმოვცემ მაგრამ, გამოვართვი და მხოლოდ “მადლობა“ გადავუხადე.
სანდრო: არაფერს რა მადლობა.. ეს კიდევ მცირეა რაც შეიძლება რომ შენ გაჩუქო.
მე: გავუღიმე.
სანდრო: კაი ჩემი წასვლის დროა.
მე: კაი კარგად კეთილი მგზავრობა.
სანდრო: შეიძლება ეს ჩემი მხრიდან უტაკტო თხოვნაა მაგრამ შეგიძლია ამისრულო?
მე: გისმენ
სანდრო: ჩამეხუტები? პასუხს აღარ დაელოდა თავი გაიქნია და გატრიალდა..
მე: სანდრო მოიცა. შემოატრიალდა თუ არა უკვე მის წინ ვიდექი და ისე მაგრად ჩავეხუტე როგორც არავის არასდროს. ნახვამდის
სანდრო: მიყვარხარ ეს იცოდე! კარგად
სახლში არ ვიცი როგორ შევედი, ბედნიერებით ავსებულივიყავი ამავდროულად ცუდათაც ვგრძნობდი თავს, მივხდი რომ უკვე სანდრო შემიყვარდა, ხო ხო შემიყვარდა მაგრამ ცხოვრება ასეთი ადვილიც არაა, ჩვენ ერთად მაინც არ ვიქნებით. გულის სიღრმეში მჯეროდა რომ არ წავიდოდა და დაბრუნდებოდა მაგრამ, მაგრამ ავიდა, მისთვის არ არის ეს ადვილი 4 წელი ელოდ ამ ყველაფერს მე კი მე რა გავაკეთე. ის ვარდი ოთხში ავიტანე და ვთქვი რომ “ცხოვრების ბოლომდე შევინახავდი“ და მართლაც ასე იქნება. ყოველთვის ექნება სანდროსაც და მის ნაჩუქარ ვარდს და დათუნია ჩემს ცხოვრებაში ადგილი. დათუჩას ხან ჩემს სპალნში დავდებდი ხან ზალაში :დდ სადაც ვიყავი სულ იქ დამქონდა :დდმაგრამ რამაცინებს ბედნიერება ისევ გავუშვი ხელიდან.. ამ ფიქრებში ვიყავი გართული რომ კარზე ზარი იყო.. სიხარულით ავივსე და ვიყვირე “მოვიდა“ და გავექანე კარებისკენ..
მე: უი ბებო და გავუცინე
ბებო: ჩემი ლამაზი გოგო როგორ ხარ? დღეს რაღაც ძალიან გახარებული ხარ ბე რა ხდება?
მე: არაფერი ბე, ერთ კინოს ვუყურე და ჩემზე დადებითად იმოქმედა
ბებო: აა გასაგებია ჩემო ლამაზო. რას აკეთებ აბა?
მე: ვფიქრობ რა ვჭამო :დდ რას შეჭამ?
ბებო: რავი რა გაქვს აბა, მარა შენ მუცელაობის ამბავი რო ვიცი ცარიელი ქვაბები გექნება მარტო :დდ
მე: უფფფ. არაფერიც :დდ წეხან გავაკეტე სალათები :დდ
ბებო: ჩემი ყოჩაღი გოგო.. და მაკოცა
მე: ეჰ დედა რო იყოს აქ ეხლა უფრო კარგი იქნებოდა მის გაკეთებულ საჭმელებს ვერც მოვწყდებოდი
ბებო: ეჰ ჩემო გოგოვ.. ძალიან ძნელია მაგრამ რას ვიზავთ
მე: ეჰ ვერც ვერაფერს.
ბებო: ხო რა უნდა მეთქვა, ჩემთან არ წამოხვალ ცოტახანს? პატარაც რამდენი ხანია არ გინახია..
მე: თქვენ რო ამოხვიდეთ?
ბებო: სულ ჩვენ მოვივართ ერთხელ შენც წამოდი.. თუ სახლის გზა დაგავიწყდა?? :დდ ამაზე ორივემ გავიცინეთ
მე: ოჰ ოჰ ოჰ, არაფერიც რა დამავიწყებს შენი სახლის გზას :დდ პატარა როგორაა? არ დაგვცალდა ლაპრაკი სკოლიდან დაურეკეს (სკოლის დირექტორია)
ბებო: ეს შვილო უნდა წავიდე, სამინისტოდან უნდა მოვიდნენ ხვალე და მოსაწესრიგებელია იქ საქმეები.
მე: ჩემი საქმიანი ბებო :დდ კაი ბე და მოომიკითხე ყველა :* ამოგივლით ამ დღეებში.
ბებოც წავიდა და მარტო დავრჩი, დღეს გოგოებიც აღარ გამოსულან და წავედი დეიდასთან, გაოგნებული იყო რადგან არ იცოდა რომ არ მიყვარდა ასე სიარული.. ცოტახანს ვიყავი და წამოვედი.. მერე ძაან დავიგრუზე რადგან სანდროს აგარც მოუწერია და აგარც დაურეკავს.. და რას ვაკეთებ ამ დროს? რათქმა უნდა როცა ცუდად ვარ მივდივარ ჩემს მეორე სახლში.. ანუ სასაფლაოზე.. ცოტახანს გავჩერდი იქაც და წამოვედი.. გულმა ვეღარ მომითმინა და დავურეკე სანდროს.. ტელეფონი გამორთული ქონდა, ავღელდი სასწაულად ავღელდი..ეგრვე ცუდზე დავიწყე ფიქრი მაგრამ გამახსენდა რომ უნდა გაფრენილიყო და თვითმფრინავში ტელეფონი გამორთული ექნებოდა.. დავმშვიდდი ოღონდ ცოტახნით.. წვიმა დაიწყო და გარეთ გავედი სასეირნოდა, არ ვიცი რატომ მაგრამ მინდოდა რომ სანდრო ეხლა აქ, აქ ჩემს გვერდით ყოფილიყო.. თვალებიდან ცრემლები მზდიოდა მაგრამ არ ვიცი რატომ რა მჭირდა. Nუთუ მართლა შეყვარებული ვარ? არაა რათქმა უნდა არ ვარ, ეს უბრალოდ ახირებაა, სანდრო უკვე წავიდა და უკან აღარც დაბრუნდება.. გავა დრო და გადამავიწყდება.. აქეთ იქით დავბოდიალობდი როცა ჩემი მატრაკვეცა დაქალი და მისი შეყვარებული დავინახე, ანანო გამოექანა ჩემსკენ :დდ
ანანო: ჰა რახდება აბა? ჩვენს პრინცა სანდრუკას ველოდებით? რა მოხდა დღეს?
მე: წავიდა და თავი ჩავხარე..
ანანო: რააა??? სად წავიდა..
მე: ამერიკაში..
ანანო: უნამუსოო, მიხვდა რომ შენთან არაფერი გამოუვიდოდა და წავიდა ფუვ ვერ ვიტან მასეტ ბი..
მე: გაჩუმდი ანანო..
ანანო: რა ხდება? სალომე რაღაც საეჭვოდ შეიცვალე შენ.. შეყვარებული ხომ არ ხარ? და გაიცინა..
მე: მგონიი..
ანანო: იცინოდა და უცებ გაჩუმდა.. რა თქვი?? ამ დროს ერეკლეც მოვიდა ანანოს შეყვარებული..
ერეკლე: ვა სალი რა ხარ ტო? რა დაგვივიწკე ძმები?
სალი: რავი შენ ერო? გამოვასწორებთ ყველაფერს,, მალე!
ანანო; აუ ერო აგვაცილე რა სალისთან იქ დავრჩები მე..
ერეკლე: კაი რა პრობლემაა ტოო. წამოდით..
ავედით ჩემთან და შემოვიდა ერეკლეც ცხელი ყავა დავლიეთ..
ანანო: ჰა აბა ეხლა აღარ წაბრძანდებით ვაჟბატონო? საქმე გვაქვს და დაეჭყანა :დდ
ერეკლე: ნწნწ რა საკმე? :დდ ესეიგი დაქალს რო დაინახვს სულ ავიწყდება საქმრო რაა :დდდ
ანანო: ჰა რაგას ელოდები აგარ მიდიხარ?? :დდ
მე: კაი გოგო იყოს უიმეე :დდ ისე ვისი სახლიდან აგდებ ჰაა? :დდდ
ერკლე: ხო :დდ ეს ჩემი ძმის სახლია ვაბშე რა და შენ წადი :დდდ და დაეჭყანა :დდ
მე: კაი ნუ დახოცავთ ეხლა ერთმანეთს :დდ
ერკლე: შენ უნდა ნახო მარტო რო ვართ ხოლმე როგორ მცემს ხოლმე :დდ იმენა ბოქსიორი დაქალი გყავს რა :დდ ისე რა საქქმე გაკვვთ?
მე: ყოჩაღ ანოო :დდ მაგრამ ახლობლები არ უნდა ცემო ეგ ვერ გასწავლლე :დ შენ რა გიჭირს ამის ყოფილი ნიკა ერთხელ ისე ცემა 1 თვე თვალი ქონდა ჩალურჯებული :დდ
ერკლე: ოჰ გენავალე ანუშკი :დდ ისე ეგ მეც მყავს საცემი ..
ანანო: აუ ჰოო :დდ რა სასაცილო იყო :დდ უხდებოდა თან :დდ შენ ვინ უნდა ცემო შე ქათამო?? :დდ ვისთანაც პრობლმა გაკვს მე მივდივარ ხოლმე და მე ვაგვარებ ხოლმე :დდ
ერეკლე: ჰო ჰო :დდ ეესეიგი მე ქათამი ვარ არაა ?? :დ დივანთან ვიდექით და დაეტაკა ერეკლე ანანოს და გადააყირავა დივანზე :დდ მე ვარ ქათამი ხო??? თან უღაჭუნებდაა :დდ
ანანო: ჰო კაი კაი გეყო, არ ხარ ქათამი :დ
ერეკლე: ჰო კაი :დდ თორე ნაადრევად დავქვრივდები :დდ ააყენა და აკოცა..
ანანო: მაინც ქათამი ხარ :დდ
ერეკლე: სიტყვას ბანზე ნუ მიგდებთ რა საქმე გაქვთ-თქო,(ხმას აუწია) ვინმე ხო არ ატრაკბს სალი?
მე: არა არა ისე უბრალოდ საჭ..
ანანო: რაფერი სიხარულო ბიჭები უნდა მოვიდნენ და აქ რო დავდები ძმათ ხო არ გაგასაღებ ?? :დდ წადი ეხლლა :დდ
ერეკლე: ოხ ანანო ასეთი მწარე რატო ხარ?? :დდ ერთხელაც იქნება ამ ენის გამო ცუდი რამე დაგემართება ჩაუკკრა თვალი და გატრიალდა კარისკენ..
ანანო: ეე ბიჭიი, არ მაკოცებ ისე წახვალ??
ერეკლე: ნახვამდი სალი..
ანანო: ერეკლე!!!!
ერეკლე: რა ჯანდაბა გინდა?
ანანო: მიყვარხარ იკივლა და გაექანა ცაეხუტა :დდ 1 საათი ეხუტებოდნენ ერთმანეთს :დდ
ძაან უცნაური წყვილიია :დდდ სულ ჩხუბობენ მაგრამ ისე უყვართ ერთმანეთი :დდ უკვე 4 წელია ერთად არიან, ისე საღოლ ერეკლე ამას რო უძლებს 4 წელი :დდ
მე: კაი გოგო რა ზედმეტები მოგდის ხოლმე უკვე, მასე ნუ ელაპარაკები თორე მართლა ცუდი რამ დაგემართება შენნ :დდ
ანანო: მაგის ცოლობაზე ცუდი რა უნდა დამემართოს??? :დდ რო ვაბრაზებ ხოლმე მოტაცებით მემუქრება :დდ ეგ რო არ დამშორდება შენც ხო იცი არა? სიცოცხლეს რო ვურჩევნივარ და მეც რო მირჩევნია ხო იცი არა??? და ისიც ხო იცი რო მისი ცოლობა, მისი ფეღუბურთის გუნდის დედობა და ლიას რძლობა რო არ ამცდება ეგეც ხო იცი ?? :დდ
მე: ვიცი ვიცი, და ძაან მიარია..
ვიცინოდით და უცბად..
ანანო: აბა მოყევი სად წავიდა?
მე; ამერიკაში, გუშინ გამომიტყდა რო ვუყვარვარ უკვე 4 წელია მაგრამ ჩემი ქცევიდან გამომდინარე წავიდა.
ანანო: იდიოტი ხარ რაა.. ეე ეს დათუნია დღეს იყიდე? რა საყვარელია?
მე: არა იმან მაჩუქაა
ანანო: აუ საყვარელიი ..
მე: ეჰჰ ანოო..
ანანო: ეჰჰ ანო კი არა დაურეკე
მე: დავურეკე მაგრამ გამორთული აქვს.. თან იცი რა არის? არ მინდა რომ ვუყვარდე არა არ მინდა, არ იმსახურებს ჩემნაირ გოგოს.. ის უფრო კაია და უფრო კარგს იმსახურებს.. ვერ ვპოულობ სიტყვებს რომ აგიხწერო ისეთი კარგია.. აი ხო ცოტახანია რაც ვიცნო მაგრამ.. მიყვარს მაგრამ მინდა რო არ ვუყვარდე.. არ იცი არც მე არ მიყვს.. მე სიყვარული უკვე აღარ ვიცი რა არის, თან მეშინია ისიც არ დავკარგო მერე. ყოველთვის როცა ბედნიერი ვარ მაშინვე რაღაც ცუდი ხდება, ვინც მიყვარს ყველას რაღაც მოსდის.. არა არა მე და სანდრო არასდროს არ ვიქნებით ერთად... ის წავიდა წავიდა და აღარ ჩამოვა.. ვტიროდი ცხარე ცრემლით ვტიროდი..
ანანო: ვაიმე ჩემი გოგო შეყვარებულია. აი ეხლა შემიძლია გითხრა რომ 100% დარწმუნებული ვარ რომ შეყვარებული ხარ, აი ზუსტად ეს არის სიყვარული, როცა მის გარეშე ვეღარ ძლებ, როცა მასთან ერთად გინდა ცხოვრეა და ვაბშე ყველაფერი, მე რო ასე დამეწყო ეხლა ერეკლესთან ას ბედნიერი კი არ ვიქნებოდი, ბედნიერებას ხელიდან ნუ გაუშვებ, დამიჯერე რა
მე: კაი რ ანოო.. მოვრჩეთ ამაზე ლაპრაკს ეხლა.. წამო ვჭამოთ რა მშია..
ანანო: გოგო რა არის ამ რამოდენიმე დღეში სანდრომ ხო არ იყოჩაღა?? :დდდ
მე: აუ რა საქონელი ხარ :დდდ
ვჭამეთ და დავწქით. თვალი ვერ მოვხუჭე სანდროზე ვფიქრობდი.. ნუთუ მართლა წავიდა? ჰო ჰო წავიდა და უკან არასდროს, არასდროს აღარ დაბრუნდება. ამ ფიქრებში ჩამეძინა კიდეც..
გადიოდა დღეეები, კვირეები, თვეები.. 5 თვის შემდეგ:
ანანო: სალი როგორ ხარ? დღეს ფართია და წავიდეთ რაა...
მე: ხო კაიი :დდ რომელზეა?
ანანო: რავი 8სკენ წავიდეთ დაა..
მე: ოკ ოჰ ბრო :დდ
ანანო: კაი ცხოვრებ გაემზადე და გამოგივლით
მე: კაი.. გავუთიშე და დავჯექი გარდიობის წინ :დდ ვარჩევდი კაბას რა ჩამეცვა :დდდ არ ვიცი რატომ მაგრამ მინდოდა დღეს კარგ ფორმაში ვყოფილიყავი.. მინდოდა სპორტულად ჩამეცვა მაგრამ გზიდან მობრუნება რო არ ამცდებოდა ეგ ვიცოდი :დდ საღამომდე კაბაც ავარჩიე და ის ორსართულიანებიც :დდ კრთალად გავიკეთე მაკიაჟი და დაველოდე ბავშვებს..
მარი: გამოეხირე ეხლა თუ წითელ ხალიჩას ელოდები ? :დდ
მე: კიი :დდ და გავედი..
კარები გავხსენი და ყბა ჩამოვაგდებინე ყველას :დდ
ცოტნე: ვა რა ლამაზი ხარ სალი .. შენი დაქალი (მარი) რო არ იყოს ჩემი შეყვარებული კიდე ვიფიქრებდი რამეს :დდ
მარი: ერთი ამას უყუეთ რაა :დდ ესეიგი ვინც ჩემი დაქალი არაა ყველას ეჩალიჩები ხო ?? :დდ
ერეკლე: აუ სად გამოგიჭირა :დდ ამაზე ყველამ გავიცინეთ..
ანანო: აუ ხო მართლა ლამაზი ხარ. დღის დედოფალი ხარ შენ ეგ უკვე ვიცით..
მე: კაი ნუ გამაწითლეთ.. თავში ამივარდება :დდ
ცოტნე: უნდა აგივარდეს კიდეც :დ
მე: ოოჰ ოჰჰ :დ კაი წავედით :დდ
ანანო: ისე წითელი ხალიცა მართლა უნდა დაგვეგო :დდ
ცავსხედით მანკანაში და მალევე მივედით..
მე: ვაიმე ცოცხლები ვართ?? ერეკლე უფრო სწრაფად ეტარებინა :დ
ერეკლე: აქედან ვივლი ნუ გეშინია :დდ
ანანო: შენ ამის სწაფი სიარული არ იცი :დდ ეს კიდე ნელა იყო :დდ თან ძაან ნელა :დდ
მე: იმდენს ნუ იაზვთ ეხლა რო ფეხით წავიდე :დდ
მარი: კაი წავედით ეხლლა შიგნით :დდ
შევედიტ და ყველა ჩვენ გვიყურებდა.. იქვე ახლოს ცამოვჯექით .. ამათმა დაიწყეს ერთმანეთთნ საუბარი :დდ 4 წყვილი შეიკრიბა :დდ ანანო, მარი, ანი და ნინი თავიანთ ბიჭებთან ერთად..მე თავი ზედმეტად ვიგრძენი იქ და ვერანდაზე გავედი და ჩამოვჯექი.. ვუყურებდი განათებულ ქუჩებს.. ცოტახანს იე ვიყავი მერე კი წამოვდექი და მოჯირს დავეყრდენი.. წვიმაც დაიწყო.. უკნიდან ვიღაც მომიახლოვდა, მაგრამ არ მიიხედავს ‘’თუ ახლობელია და საქმე აქვს დამიძახებს’’-თქო ჩემთვის გულში ვთქვი და ისევ გადავხედე ქუჩებს..
ის: გამარჯობა და ჩაახველა..
მე: გამარჯობა. და მოვტრიალდი..
ის: ლევანი და ხელი გამომიწოდა
მე: სალომე,
ლევანი: სასიამოვნოა, და უხერხულად გაწია ხელი..
მე: გავუღიმე უთქმელად..
ცოტახანს სიჩუმე იდგა..
ლევანი: სალი არ გცივა და კოსტუმს იხდიდა..
მე: ცოტა.. მაგრამ ჩემს პასუხს აღარ დალოდა და მისი კოსტუმი შემომაფარა.. მადლობა..
ლევანი: ააფერს ანგელოზო და თვალი ჩამიკრა..
მე: გავუღიმე ისევ უთქმელად..
ლვანი: რამეს დალევ?
მე: წყალს..
ლევანი: ეხლავე, ოფიციანტს დაუძახა და ჩემთვის წყალი თავისთვის კი ვისკი მოატანინა..
ცოტახანს ვსაურობდით მაგრამ უკვე წვიმა ძაან გვასველებდა და შიგნით შევედით :დდ შესასვლელთან:
მე: სასიამოვნო იყო ლევან შენი გაცნობა..
ლევანი: ასევე,, წასვლას აპირებ??? თუ გინდა წაგიყვან..
მე: არა ჩემს მეგობრებთან მივდივარ..
ლევანი: კაი, მე ბართან ვიქნები და თუ რამეა შეგიძლია მოხვიდე.
მე: კაი
ლევანი: ერთ წუთს
მე; გისმენთ
ლევანი: ნომერი შეიძლება???
მე: მივეცი სხვა რა გზა მქონდა.. და წამოვედი გაღიმებული დავბრუნდი მეგობრებთან
ანი: სად აიკარგე გოგო :დდ გეძებდით :დდ
მე: გარეთ ვიყავი :დდ
ნინი: ვა თვალები უბრწყინავს ჩვენს გოგოს :დდ
მე: ოჰ კიი :დდ
ცოტახანს სიჩუმე იყო.. მერე ბართან გავიხედე და რას ვხედავ.. ლევანი ვიღაც გოგოსთან ერთადაა. ძაან არ მესიამოვნა ეს სიტუაცია.. თუ ყავს მეგობარი გოგონა მე რაღას მეჩალიცება-თო ჩემთვის ვფიქრობდი... მარი გამომაფხიზლა :დდ
მარი: რა იყო გოგო ვის მიჩერებიხარ მასე თვალს რო არ აშორებ ?? :დდ
ცოტნე: ხო ჩვენც ვართ აქ და მოგვაქციე ყურადღება :დდ
მე: ოო გაჩუმდით :დდ უბრალოდ სასიამოვნოა ბარი და ვფიქრობ რა შევუკვეთო..
ანანო: რა თუ ვინ?? :
მე: ოჰ ანანო ეს მწარე ენა რო არ გქონდეს რა :დდ
ერეკლე: ხო მართლა მართალს ამბობს :დდ ვინ მოგეწონა?? :დ ვინ მოვიტაცოთ აბა ? :დდ
მე: ოო ჩაიკმინტეთ ხმა :დ არავინაც არ მომწონებია :დდ და არც ვინმეს მოტაცებს არ ვაპირებ :დდ და დავეჯღანე :დდ
ნიკუშა: ჰო კაი დაანებეთ თავი.. ჯერ არ გვიმხელს :დდ (ნინის შეყვარებული)
მე: ნიკო შენც აყევი ?? :დდ
ნიკუშა: რა ვქნა აბაა :დდ
მე: კაით კაით :დ დაა გავედი ისევ ვერანდაზე :დდ
წვიმა ჩაწყნარებულიყო.. ისევ დავჯექიი..და დავინახე როგორ უახლოვდებოდა ლევანი გამოსასვლელს თაის მეგობარ გოგოსთან ერთად..
ლევანი: ვაა სალი შენც აქ ხარ? და გამიღიმა..
მე: კი ლევან მეც აქ ვარ (გავუღიმე) მაგრამ ჯობია გავიდე ხელს არ შეგიშლით და გოგოს მივაპყრე მზერა ..
ლევანი: აჰჰ ანუშკის გულისხმობ ?? :დდ ჩემი დეიდაშვილია ეს :დდ
მე: უხერხულად შევიშმუშნე. უი ბოდიში.. სალი და ხელი გავუწოდე..
ანუშკი: ჩემი სახელი უკვე იცი :დ და მანაც ჩამომართვა ხელი :დდ
მე: კაი მაინც გავალ სალაპრაკო გექნებათ
ანუკი: არა არა დარჩი.. ლევანი წეხან ისე გიყურებდა შენი გაცნობა მომინდა :დდ
მე: ჩამეცინა
ლევანი: კაი გოგო რა :დდ ამას ხო არაფერი გამოეპარება :დდ მეც დღეს გავიცანი ცნობისთვის ა თვალი ჩაუკრა..
ანუშკი: ხო ვიცი :დდ ძველი ნაცნობი ო იყოს მეც გაცნობილი მეყოლებოდაა :დდ მაგრამ ნაცნობი არ იქნებოდა ეს ნაცნობზე მეტი იქნებოდა, მაგრამ არაუშვს იქნება და გაიღიმა..
ლევანი: კაი მორჩი ეხლა :დდ თორე დაგტოვებ ამაღამ აქ :დდ
ანუშკი: ოჰ შემაშინებ :დდ ნახე რამდენი ბიჭია :დდ ერთი ცეკვა და მთელი კლუბი გამომეკიდება :დდ
ლევანი: ოხ ოხ ანუშკი რა, შენი დაჭკვიანება არ იქნება :დდ
ანუშკი: შენ რატო არ ამბობ არაფერს სალი?
მე: სათქმელი არაფერი მაქვს ))))
ცოტახანს ვიყავი მათთან და ისე წავედი ბავშვებთან..დავემშვიდებო
მე: კაი წავალ მე თავი ამტიკვდა.
ერეკლე: მოიცა გაგიყვან.
მე: არა იყოს ტაქს გამოვიძახებ ან საერთოდ ფეხით გავუყვები ქუჩას..
მარი: კაი კაი შეეშვი ერო ეს რო იტყვის :დდ
მე: კაი დროებით კარგად გაერთეთ ..
ნიკუშა: კაი ჭკუით
ანანო: რო მიხვალ დარეკე
მე: კაით ხალხნო რა გჭირთ :დდ და წამოვედი.. უკვე კლუბიდან გავდიოდი რო ლევანი დამეწია..
ლევანი: მიდიხარ?
მე: ვერ ხედავ?
ლევანი: წამო გაგიყვან
მე: არა იყოს მადლობა..
ლევანი: წამო წამო და მანქანის კარები გახსნა. სხვა რა გზა მქონდა ცავჯექი..
სახლში მიმიყვანა დავემშვიდობე დაა
ლევანი: შემოპატიჟებას არ გთხოვ მშობლები განაწყენდებიან :დდ
მე: მშობლები არ მყავს და მივხურე კარები..
ლევანი: გადმოვიდა და ხელზე ხელი მომკიდა და შემაჩერა.. ბოდიში არ ვიცოდი..
მე: არაუშავს, არ ცოდნა არ ცოდნაა..
ლევანი: კაი, შემომიპატიჟებ??? :დ და გაიცინა :დდ თან თვალიდან ცრემლი მომწმინდა
მე: თავი დაიპატიჯე უკვე და უარის ტქმას აზრი აქვს?? :დ
ლევანი: არაა :დდ და ხელი გადამხვია ერთად შევედიტ სახლში..
მე: რას დალევ?
ლევანი: ყავას და სასტუმრო ოთახში დაჯდა..
მე: ორი ყავა და ნამცხვარი მივიტანე და მივედი
ლევანი: მარტო ცხოვრობ??
მე: კიი
ლევანი: რამდენი წელია რაც
მე: თითქმის სამი
ლევანიი: ვწუხვარ..
მე: გავუღიმე.. ისე კაი ბაბნიკი ჩანხარ :დდ
ლევანი: უჰჰ კი :დდ მაგრამ მჭირდება გოგო რომელიც მოვა ა სულ იქნება, და მგონია რომ ვიპოვნე ეს გოგო უკვე და თვალი ცამიკრა..
მე: ვა კაია..
ლევანი: აჰამ .. კაი წავედი ცემი წასვლის დროა..
გავაცილე და დავჯექი ტელევიზორთან.. ლეპტოპი ავიღე და ფბ-ში შევედი ლევანიმ მეგობრობა შემომტავაზა “ოჰ მოუსწრია უკვე :დდ“ ცოტახანს ვიყავი და გამოვედი.. არ ვიცი რატომ მაგრამ სანდრო გამახსენდა.. გამახსენდა ის დღე როცა ის გავიცანი.. მერე ავიღე ჩემი დღიური წერას ვაპირებდი და მისი ნაჩუქარი ვარდი ვნახე, თვალზე ცრემლი მომადგა, ბეტა როგორ არის? ნეტა სადაა?? ხომ შემპირდა მოგწერ ხოლმეო? რატო არ მწერს? ხომ მითხრა სულ შენთან ვიქნებიო? რატომ არაა???? ხომ მითხრა მიყვარხარ.. თუ ვუყვარდი სადაა??? არა სწორი ვქენი რომ არ ვთხოვე დარჩენა თუმცა კი ძალიან მინდოდა რომ დარჩენილიყო... მისი ნაჩუქარი ვარდის გადაგდებას ვაპირებდი მაგრამ არ გადავაგდე.. მართალი ვყოფილვარ სანდრო მე კი არ მიყვარდა უბრალოდ ახირება იყოს ის ჩემი.. აი ლევანი რა კარგი ბიჭია.. ჰო ჰო კაი ბიჭია.. ამ ფიქრებში ვიყავი რომ ჩამეძინა..დილით ლევანიმ დამირეკა და ერთად ვისაზუმეთ რესსტორანში, ასე გადიოდა დღეები.. სულ ერთად დავდიოდით, სულ ერთად ვიყავით.. ყველგან დავყვებოდი და ყველგან დამყვებოდა, მის მიმართ რაღაც განსხვავებული გრძნობა მაკავშირებდა.. მაგრამ ჩვენ ურთიერთობას ვერავინ ვერ არ ქმევდა სახელს.. ასე გავიდა თითქმის 1 წელი. ერთ დღეს შევედი ფბ-ში და რას ვხედავ, სანდროს ახალი ფოტოები დაუდია, ვიღაც გოგოსთან ერთად კომენტარებიც არაჩვეულებრივი ქონდა, ისე გავბრზადი, შევხედე და საიტზე იყო, მინდოდა მიმეწერა და უცებ:
სანდრო: როგორ ხარ ? 
მე: ძალიან კარგად სანდრო შენ როგორ ხარ? :*
სანდრო: რავი მეც. რას შვები რა არის შენსკენ ახალი და კარგი?
მე: მმმ, ძალიან ბევრი რამ არის ახალი რომ დავიწყო ვეღაცრ მოვრჩები ალბათ, რავიცი ამ წუთში ისე შემოვირბინე და გავდივარ უნდა გავისეირნო, შენსკენ რა ხდება?
სანდრო: რავიცი რავიცი სალი ძალიან ბევრი რამ, მე ისევ ამერიკაში ვარ მამაჩემთან, ამ წინეებზე ვიყავი ჩამოსული 1 თვით და ისევ უკან დავბრუნდი, შეიძლებაა ცოტახანში ისევ ჩამოვიდე 
მე: (ისე გავბრაზდი ისე გავბრაზდი აქ რომ ყოფილიყო ალბად მივახრჩობდი, ესეიგი ჩამოსული იყო, კაი სანდრო) ვა კარგია კარგი, კარგი სანი გავედი ეხლა..
სანდრო: კაი სალი, ისე რა დამავიწყე შემეხმიანე ხოლმე
მე: ნწნწ მე დაგივიწყე?? შენ აქ არ შემოდიხარ რატო უნდა მოგწერო? ტელეფონზე დავრეკე რამოდენიმეჯერ არ აგიღია ხანაც გამორთული იყო, ხო ისე კარგი შეყვარებული გყავს ;))) უხდებით ერთმანეთს 
სანდრო: ხო თავიდან ეგ ნომერი მქონდა მერე გამოვცვალე, ხო ძაან საყვარელი გოგოა, რო გაიცნობ ამაში თავად დარწმუნდები, მის აქ ჩამოყვანასაც ვაპირებ, რო ჩამოვალ თუ დრო მქონდა შეგეხმიანები და გაგაცნობ მერე ჩემს პრინცესას 
მე: (ვაიმე ეხლა ამას გავწიწკნი შუაზე, თურმე მართლა შეყვარებული ყოფილა, აფერისტი ვითომ ვუყვარდი :@@@ ) კკარგი სანდრო კარგად თორე ჩემი მეგობარი უკვე დიდიხანია მელოდება 
სანდრო: კაი ნახვამდის...
გამოვედი ეგრევე საიტიდან, ისეთი გამწარებული ვიყავი სიტყვებით ვერ ავღწერ, თურმე არც ვყვარებივარ, ან როგორ მჯეროდა მისი? ნეტა იმ ყველაფრის თქმას რამდენი ჭუტი ფიქრობდა? როდის შეთხზა ის ყველაფერი ვითომ 4 წელი ჩემს განობას ელოდა, ვაიმე ვაიმე ღმერთო რა სულელი ვარ, როგორ მჯეროდა, ან როგორ ვფიქრობდი რომ მიყვარდა ან მას ვუყვარდი, ვაიმე შევიშლები ეხლა, კიდევ კარგი რომ დარჩენა არ ვთხოვე და არ დარჩა.. მოვკარი თვალი მის ნაჩუქარ დათუნიას და ვარდს, ხელი მოვკიდე უნდა გადამეყარა მაგრამ შიგნიდან რაღაცამ გამაჩერა, გამაჩერა არ გადავყარე მაგრამ საკუჭნაოში შევინახე გადავწყვიტე რომ როცა ვნახავდი სანდროს მაშინ მიმეცა ესენი მისთვის. ამ ყველაფრის შემდეგ გავიდა 5 თვე, მე და ლევანი ძალიან ახლოს ვიყავით ერთმანეთთან, ვერც მეგობრებს იტყოდნენ ჩვენზე და ვერც შეყვარებულებს, რაღაც სხვა გვაკავშირებდა ჩვენ, ლევანი მე თავიდანვე გამომიტყდა რომ ვუყვარდი როგორც გოგო,, მე ვიყავი ის გოგო რომელმაც გადააჩვია ევრ მავნე ჩვევებს, დიახ მე ვიყავი, ის ისეთი თბილი და ყურადღებიანი იყო, ყოველ დღე ყვავილებს მჩუქნიდა ზრუნვას და ყურადღებას არ მაკლებდა. ერთი სიტყვით ძალიან მაგარი ბიჭი იყო რა, მაგრამ ყველაფრის მიუხედავად სანდროზე მაინც ვფიქრობდი ხოლმე, აქ შიგნით რაღაც ნებას არ მაძლევდა რომ დამევიწყებინა ის. როცა ცუდად ვიყავი თავს ან სასაფლაოს ვაფარებდი ან იმ ხიდს სადაც გამომიტყდა ის რომ…. ერთ დილით ჩვეულებრივად მივალაგე სახლი და მაღაზიაში ვაპირებდი ჩასვლას, გავაღე კარები და დავინახე ძირს 1 ცალი ვარდი, ოჰ ლევან სტილი შეიცვალე?? :დდ დიდი თაიგულებიდან 1 ცალ ვარდზე გადმოხვედი?? ჩემი ყურადღებიანი ბიჭი. ვარდი ავიღე და წერილიც მოყვა.. კონვერტიდან ამოვიღე წერილი და დავიწყე კითხვა იქვე კარებთან: “ გამარჯოობა სალი, მინდა ყველაფრისთვის ბოდიში მოგიხადო, ყველაფრისთვის თუნდაც იმისთვის რომ გაგიცანი ან ჩემდა უნებურად რომ შემიყვარდი, ჰო ჰო შემიყვარდი თავდავიწყებით, შენს იქით არაფერი არ არსებობს, ყოველ ღამით როცა ვწვები სულ შენზე ვფიქრობ და სულ მინდა რომ ჩემს ფიქრებში და სიზმრებში იყო, შენ ვერც კი წარმოიდგენ რა ბედნიერი ადამიანი ვარ როცა შენ მესიზმრები თვალს ბედნიერი ვახელ, სულ მგონია რომ როცა თვალს გავახელ მხოლოდ ჩემს სიზმარში კი არა ცხადშიც ჩემს გვერდით იქნები. იცი რა არის თავდავიწყებით შეყვარება? ვერ აგიხსნი ვერა, ის რასაც შენს მიმართ განვიცდი ვერ ავწერ ვერანაირად, მხოლო ის შემიძლია გითხრა რომ მსსოფლიოში პირველი და უკანასკნელი გოგო ხარ რომელიც მყვარებია და სულ მეყვარება. რა დამავიწყებს იმ დღეს როცა პირველად გაგიცანი, როცა პირველი ღიმილი მაჩუქე, რათქმა უნდა ვერაფერი ვერ დამავიწყებს. იცი მე შენ არ დამითმიხარ, დიახ არ დამითმიხარ, მართალია წავედი მაგრამ ამ წასვლასაც თავის მიზეზი ჰქონდა. იცი როგორ მიჭირდა შენგან შორს ყოფნა? ვერ წარმოიდგენ.. ყოველ წამს ვკვდებოდი უშენოდ. შენ რომ გაგიცანი გახსოვს? ზაფხული იყო მაგრამ მახველებდა, ამისთვის არც მე და არც შენ დიდი ყურადღება არ მიგვიქცევია მაგრამ ანალიზები გავიკეთე გავიკეთე და საზარელი პასუხები მივიღე, სწორედ ამის გამო წამოვედი, სწორედ ამის გამო დაგტოვე,მე სიმსიმნი აღმომაჩნდა. ეს რომ არა ვინ იცის ეხლა შეიძლება ჩემი შვილების დედაც გქრმოდა. თორემ როგორ იფიქრე რომ მე შენ დაგტოვებდი, 4 წლის სიყვარულს როგორ დავტოვებდი? ამერიკაში სწორედ იმის გამო წავედი რომ მემკურნალა, მაგრამ ეს მკურნალობა ძალიან გაიწელა. მკურნალობა რომ დავიწყე მაშინ გავიცანი ზუსტად სარა, მხოლოდ ის მედგა გვერდში ამ ხნის განმავლობაში და მიდგას. რომელიც მე ჩემს შეყვარებულად გაგაცანი. იცი ის ჩემი შეყვარებული არა! მასაც ჩემსავით სიმსიმნი აქვს მაგრამ მისი გადარჩენა შეუძლებელია და მხოლოდ რამოდენიმე თვის სიცოცხლეღა დარჩა. მას შევუყვარდი და ერთ ღამით როცა მას ეგონა რომ მე მეძინა გამომიტყდა თავის გრძნობებში, მე რადგან ვიცოდი მისი ავანდმყოფობის ამბავი გადავწყვიტე რომ სიცოცხლის ბოლო წუთები ბედნიერად გაეტარებინა თუნდაც ტყუილში. როგორც ხედავ ჩვენ ერთად ვართ მაგრამ მე ის არ მიყვარ, ხო ხო არ მიყვარს, მე ისევ შენ მიყვარხარ, ისევ იმ გრძნობით და უფრო ძლიერადაც. რაც შეეხება ჩემს გამოხმაურებას, მე ზეგ ვიკეთებ რთულ ოპერაციას, რომლის შედეგადაც ან გადავრჩები და ამ სენისგან გავთავისუფლდები ან არადა.... თუ გაქვს ცემი ნახვის სურვილი და ჩემთან ლაპრაკი თუ გინდა skype-ში მომძებნე “სანდრექსა.ს“ იმედს მაინც ვიტოვებ რომ ჩემტან ლაპარაკის სურვილი გაგიჩნდება. მშვიდობით სალი ყოველთვის მეყვარები კუბოს ფიცრამდე და მის იქითაც, სულ სულ სულ მეყვარები! სანდრო“
კარებთან ცავიკეცი ვტიროდი, ცუდად ვიყავი არ ვიცოდი რა მექნა, ვყვიროდი და ვტიროდი, განადგურებული ვიყავი, თურმე მას ვყვარებივარ და არ მივუტოვებივარ. ღმერთო მიშველე ღმერთო. ვტიროდი სულ ამოგდებული და უცებ დავინახე კიბეებზე ამომავალი ლევანი.
ლევანი: რა გჭირს პრინცესა? რა მოხდა? რა გატირებს?
მე: ლევან იცი მე, მე მას ვუყვარვარ, ხო ხო ვუყვარვარ და არ დავუტოვებივარ არა, გესმის ვუყვარვარ, ძლივს ვამბობდი..
ლევანი: სალო სალო რა მოხდა ვიზე ამბობ?
მე: გახსოვს სანდროზე რომ გიყვებოდი ის ის. მას ვუყვარვარ გესმის?
ლევანი: კაი ხო და რა გატირებს? რით შემიძლია დაგეხმარო?
მე: შენ? შენ მხოლოდ ის შეგიძლია გააკეთო რომ ეხლა პირველივე რეისის ბილეთი მიშოვო ამერიკაში წასასვლელი, გთხოვ.
ლევანი: კაი ეხლავე
მე: მოიცა ჩანთას და საბუთებს ავიღებ და მოვდივარ
ლევანი: კი მაგრამ შენ საიდან იცი ან რა გატირებს?
მე: კარებტან ყვავილი და წერილი დამხვდა, მეგონა რომ შენ იყავი
ლევანი: ვინ დადო ეს წერილი? ძმა ხო არ დაგინახავს ვინ დადო აქ ს წერილი? (სადარბაზოს კიბესთან მჯდარ ბიჭს უთხრა)
ბიჭი ადგა მოტრიალდა და მხოლოდ თქვა:
„adolescent medicine clinics, 304 ნომერი“ და გაიქცა.
მე: ეს ეს ამან ხომ არ დადო? შეიძლება სანდროს ამხანაგი იყოს
ლევანი: ხო ალბად, მიდი გამო დაბლა დაგელოდები
ჩვენ ჩავჯექით მანქანაში და წავედით აეროპორტში საბედნიეროდ ბილეთი იყო
მე: კაი ყველაფრისთვის მადლობა ლევან, ნახვამდის
ლევანი: ეი საით? მე აქ მტოვებ?
მე: მალე ჩამოვალ
ლევანი: მალე კი არა დროზე ავედით?
მე: ავედით?
ლევანი: ხო ხო ავედით მეც მოვდივარ.
მე: შენ? არაა საჭირო მარტო წავალ
ლევანი: ხო ნუ მეხვვერწები ისედაც მოვდივარ! გამიცინა და ავედით თვითმფრინავში შეწინააღმდეგების თავი ნაღდად აღარ მქონდა.. თვითმფრინავში:
მე: უი ისე ლევან რა სიმპატიური ხარ დღეს? ვინმეს უნდა შეხვედროდი?
ლევანი: კი უნდა შევხვედროდი კი არა ცოლობა უნდა მეთხოვა..
მე: ცოლობა უნდა გეთხოვა და მე არაფერი ვიცოდი? ვინ არის ის გოგო?
ლევანი: ის გოგო? ის გოგო არის ადამიანი რომელმაც რადიკალურად შემცვალა, და იმის მაგივრად რომ ეხლა მას ცოლობას ვთხოვდები თვითმფრინავში ვზივარ მასტთან ერთად და ვუხსნი ამ ყველაფერს, გაიღიმა და თავი ცაღუნა
მე: გაკვირვებული ვუყურებდი არ ვიცოდი რა მეთქვა. ლევან..
ლევანი: გაჩუმდი არაფერი თქვა გთხოვ. და მეც გავჩუმდი.
ცავფრინდით და მივედით იმ კლინიკაში, ლევანი გარეთ მელოდებოდა პალატის კარები შევაღე და:
სარა: სანდრო ნახე ვინ მოვიდა
სანდრო: სალო, შენ შენ აქ რა გინდა?
მე: მე ვერ გავძელი სანდრო
სარა: გამარჯობა სალი (გამიღიმა) მე დაგტოვებთ, ცოტახანში მოვალ სანდრ
სანდრო: კაი მიდი
მე: როგორ ხარ? ვტიროდი
სანდრო: შენი ნახვის შემდეგ ძალიან კარგად, ეხლა გულიც რომ გამიცერდეს მაინც ვერაფერს დამაკლებს!
მე ვეღარ მოვითმინე მივედი და ცავეხუტე, ორივე ვტიროდი.
მე: თავიდანვე რატომ არ მითხარი ყველაფერი?
სანდრო: არ მინდოდა, იმედი არ მქონდა რომ გამოჩნდებოდა დონორი და არ მინდოდა ჩემთან სიბრალურის გამო ყოფილიყავი, მაგრამ როგორც ვხედავ მოგიხდა ეს განშორება
მე: იდიოტო..
სანდრო: სალი გთხოვ უკან გაიწიე
მე: რატომ?
სანდრო: ეს ცემთვისაც ძნელია მაგრამ, სარა ჩემი საცოლეა და არ მინდა ერთად დაგვინახოს როცა შემოვა..
მე: აა გასაგებია უკან დავიწიე კი არა ავდექი მისი საწოლიდან და დივანზე დავჯექი
სანდრო: იცი როგორ გამიხარდა რომ გნახე? მართლა ოღონდ, არ მინდოდა ოპერაცია ისე გამეკეთებინა რომ არ მენახე თუნდაც შორიდა
მე: ვერ მოვითმინე და ჩამოვედი, ძაან ცუდად გავხდი
სანდრო: ვიცი
მე: საიდან
სანდრო: ვინც ეს მისამართი მოგცა ის ჩემი ძმაკაცი არის
მე: აა გასაგებია მასაც ვიეჭვე..
სანდრო: გაზრდილხარ, და უფრო გალამაზებულხარ მაგრამ თვალები და ღიმილი ისევ იგივე გაქვს
მე: მინდოდა მივსულიყავი და ისევ ჩავხუტებოდი მაგრამ, ხო და როგორ თვალები მაკვს?
სანდრო: ისევ ისეთი სევდიანი როცა მაშინ პირველად გაგიცანი
მე: ამ ამბის მერე როგორ ვიქნები..
სანდრო: რავი
მე: იცი?
სანდრო: რაა?
ამ დროს შემოვიდა სარა
სარა: რას შვრებით აბა? სალი შენზე ბევრი რამ მსმენია სანდროსგან
მე: ხოო? მეც მომიყვა ერთხელ სანდრო შენზე
სარა: ხო, საყვარელი, უი გარეთ ბიჭი რომ დგას ის შენთან ერთადაა?
მე: კიი, სულ დამავიწყდა ავდექი და ლევანის დავუძახე ისიც შემოვიდა. ლევან გაიცანი ეს სანდროა, სანდრო გაიცანი ეს ჩემი საქმროა
ლევანი: გაოგნებული მიყურებდა. სასიამოვნოა სანდრო
სანდრო: ისიც ლევანივით მიყურებდა. ჩემთვისაც.
ასე ცოტახანს ვსაუბრობდით, მერე ექმიმმა გაიყვანა სანდრო მოსამზადებლად ოპერაციისთვის, მანამ სარა შევიდოდა მის სანახავდ მე შევედი და დავემშვიდობე
სანდრო: მართლა შენი საქმროა? არ ვიცოდი, თორემ არ მოგწერდი
მე: კიდევ კარგი არ იცოდი და ჩამოვედი და გავუცინე
სანდრო: მადლობა
მე: ვაკოცე და დავემშვიდობე..
მისი ოპერაციის დამტავრებას დაველოდეთ და უკან საქართველოში დავბრუნდით მე და ლევანი, ოპერაციამ კარგად ჩაიარა
ლევანი: რატომ უთხარი რომ შენი საქმრო ვარ?
მე: იმიტომ რომ ცემი საქმრო ხარ
ლევანი: კი მაგრამ
მე: აღარ გინდა ჩემი ცოლად მოყვანა?
ლევანი: კი კი რათქმა უნდა მინდა, ამას უკვე დიდი ხანია ველოდები და გაიცინა..
გავიდა 3 თვე.. ჩემი და ლევანის ქორწილის დღეც დადგა.. ძალიან ბევრი ხალხი იყო, ყველაფერი ისეთი არაჩვეულებრივი იყო, მაგრამ მე რაღაც მაწუხებდა, და ეს რაღაც სანდრო იყო.. მაგრამ ჩვენ ერთად მაინც ვერ ვიქნებოდით მას უკვე სარა ყავდა ცოლად მოყვანილი მართალია სარას დღეები უკვე დათვლილი იყო მაგრამ როცა მე ამაზე სანდროს ველაპრაკე მან მითხრა რომ მე ცოლად არ მომიყვანდა.. ეკლესიაში შევედით და:
მღვდელი: ლევან თანახმა ხარ ცოლად მოიყვანო სალომე? ჭირშიც და ლხინშიც იყო მის გვერდით?
ლევანი ყოყმანობდა და ბოლოს ჩამჩურჩულა
ლევანი: მე ძალიან მიყვარხარ სალომე მაგრამ შენ სანდროს ეკუთვნი, აქ ჩემს მაგიივრად ის უნდა იყოს, მე ასე მირჩევნია და უცებ: ქალბატონებო და ბატონებო ქორწილი ცაიშალა, მე უარს ვამბობ ქორწილზე, და ხელი მკრა მიდი გაიქეციო..
მე არ ვიცოდი სად წავსულიყავი მივრბოდი და უცებ ავღმჩნდი ხიდთან, არ ვიცი როგორ რანაირად მაგრამ ხიდთან ვიყავი.. უკნიდან მომესმა ფეხის ხმა..
მე: ლევან შენ ხარ?
ის: სანდრო ვარ!
მე: მოვტრიალდი და ცავეხუტე, ისე მაგრად ცავეხუტეთ ერთმანეთს რომ კინაღამ გავიგუდეთ :დდ
სანდრო: მიყვარხარ!
მე: მეც მსოფლიოში ყველაზე მეტად, იცი? სავანდმყოფიში რა უნდა მეთქვა და ვერ გითხარი?
სანდრო: არა, და მის მერე ველი ამ კითხვაზე პასუხს მადლობელი ვიქნები თუ მეტყვი
მე: მოხვედი და ცოხვრებას ისევ მიეცა აზრი! მიყვარხარ



_____

ეს უბრალოდ დამესიზმრა და იმის მიხედვით ავაგე ისტორია, იმდენად ცუდად ვიყავი ვერც ვერავის ვუყვებოდი და ფურცელზე გადატანა ვამჯობინე, მადლობა ყველას ვინც წაიკითხავთ
პ.ს ძაანაც ნუ გამაკრიტიკებთ 13 წლის ვიყავი რომ დავწერე