^^^
ძალიან გთხოვთ კითხვას , რომ მორჩებით ქვემოთ ჩემი წარწერა წაიკითხოთ .
იმედია მოგეწონებათ , ისიამოვნეთ !

ცხოვრებაში ერთხელ მოდიანო ამბობენ .
მეორე ვერსიით თურმე მეორედაც მოდიან (რეინკარნაცია)
მაგრამ მე აშკარად არც პირველ შემთხვევაში გამმართლებია და არც მეორეში გამიმართლებს დარწმუნებული ვარ , რომ რამე იყოს
ბედი მაქვს , რომ იტყვიან ძაღლის .
არა განა ცუდად ვცხოვრობ ან უბედური ვარ , არა არა რა სისულელეა ( ირონია , რომ არ არსებობდეს) ... უბრალოდ ...
უბრალოდ არ მიმართლებს იმ საქმეში , რომლის გამოც თავი გავიგიჟე თინეიჯერობის პერიოდში , ქვას ვურტყი კინაღამ თავი მინდა , მიყვარს და მორჩათქო , რას გახდებოდნენ ჩემი მშობლები ? ვერც ვერაფერს ... ბევრი ჩხუბის და დავიდარაბის შემდეგ მაინც გავთხოვდი .
გავთოხოვდი ადამიანზე , რომელიც მთელ სამყაროს მერჩივნა , გავთხვდი ადამიანზე , რომლის ერთი გაღიმებაც კი ყველაფერს ნიშნავდა ჩემთვის .
ქორწილამდე გამოკვლევები ჩავიტარეთ , ეს ისე უბრალოდ რატიმ აიტეხა თუ რამე ერთად გადავლახავთ ყველაფერსო.
ვერ გადავლახეთ ...
დღემდე არ ვიცი რა ხდება , რატომ მაგრამ 3წელია გათხოვილი ვარ და დღემდე არ მეკარება ჩემი ქმარი ზედმეტად.
დღემდე არ ვიცი იმის მიზეზი რატომ იქცება ასე ... როგორ შეუძლია იყოს ასეთი სუფთა და ამავროულად ბინძური , ასეთი თბილი და ხშირ შემთხვევაში ცივი .
დღემდე ვეჭვობ , რომ ამ ყველაფრის მიზეზი ისევდაისევ გამოკვლევების პასუხია .
ერთ ღამეს , როცა ...
მიჭირს გადმოცემა იმ ყველაფრის რასაც იმ დღის მერე ვგრძნობ ... ზუსტად 4 წლის შემდეგ ...
ერთ ღამეს როცა სახლში მოვიდა მეგონა ისევ აგრესიული ტონით შემოვარდებოდა სახლში ნასვამი , უკაცრავად შესწორებას შევიტან მისი ძმაკაცები შემოიტანდნენ ...
და ბოდიშს მის მაგივრად მომიხდიდნენ ...
ასე არ მომხდარა , ზომიერად ნასვამი შემოვიდა დინჯი ნაბიჯებითა და ჩემი საყვარელი ღიმილით სახლში და ჩემს გერდით დაჯდა .
ჩემი ხელი თავისაში მოიქცია და თავი მკერდზე მომადო .
- ჩემი ცხოვრების აზრი ხარ - ჩუმად მიჩურჩულა და სახეზე თითებით მომეფერა - შენს გარეშე სიცოცხლე არ შემიძლია გესმის ? ვგრძნობ , რომ თანდათან გკარგავ და ... - საყვარლად და ბავშვურად ამოისუნთქა და თმაში ხელი შეიცურა ნერვიულად .
- რატი - თბილად გავუღიმე და სიტყვის გაგრძელების უფლება აღარ მივეცი - სულ , რომ მოვკვდე !შენ მე ვერასდროს დამკარგავ გესმის ?! ვერასდროს ! რადგან შენი ღიმილის გარეშე არც ერთი დღის გატარება არ მინდა , არ ვიცი რა გჭირს , გიცნობ და ვიცი ჩაცივება არ გიყვარს , ვიცი უარესად გატკენ , რომ გკითხო რა ხდება შენს თავს ... ამიტომ ვარ ამდენი წელი ჩუმად ... იცი ? სულ სულ არაფერი მინდა , უბრალოდ შენთან ყოფნის გარდა ხო ? გამიღიმე ისე როგორც მე მიყვარს ! - ვუბრძანე და ჯერ მისი ღიმილი დავინახე , ხოლო შემდეგ მისი ტუჩები ვიგრძენი ჩემს ტუჩებზე , ამდენი ხნის შემდეგ .
- არ შემიძლია პატარა ... არ შემიძლია გატკინო გესმის ? ვიცი მერე უფრო გეტკინება ასე , რომ მოვიქცე .
- რატი ვის არ ტკენია ქალიშვილობის დაკარგვა ? - თავი გავისულელე , ვითომ ვერ მივხვდი , რომ სხვა რაღაცაზე თქვა და ჩემსავე უხამს რეპლიკაზე ავწითლდი .
რატის სახეზე მწვანე ფერი დაედო და სულ რამდენიმე წამში ისე ახარხარდა როგორც ქორწილამდე ხარხარებდა , მთელი გრძნობით და გულით .
თვალებში ცრემლები ჩამიდგა ... ვგრძნობდი , რომ გული მტკიოდა , ცუდი წინათგრძნობა მქონდა და თავბრუ მეხვეოდა .
რატი ღიმილით დამიჯდა გვერდით და თავი ჩემს მუხლებში ჩადო , მე კი ჩემი თითები მის თმაში ავხლართე და თვალებდახუჭულმა გადავდე საზურგეზე თავი.
შუა ღამეს გამეღვიძა შუქი ანთებული დამრჩენოდა , ფეხზე ადგომა მინდოდა და საწოლში გადაწოლა მაგრამ რატი არც ირხეოდა .
- საყვარელო გაიღვიძე ... საწოლში დავწვეთ - ხელით შევანჯღრიე მაგრამ ძვრა არ ჰქონდა - რატი ნუ მეთამაშები - ნერვიულად გავიცინე და თავი მის გილმკერდზე მოვათავსე ჩაკეცილმა - გაიღვიძე ჩემო სიცოცხლე გთხოვ - ცრემლები წამომივიდა და უნებურად ამომიტივტოვდა თავში საღამოს ნაგრძნობი ცუდი წინათგრძნობა.
უნებურად დავუგდე ყური გულის რითმას და ვერაფერიც ვერ გავიგე.
პანიკაში ჩავარდნილმა მხოლოდ რეზისთან დარეკვა მოვახერხე , რომელიც ჩემი ქმრის ძმაკაცია.
მერე უბრალოდ პანაშვიდი , დაკრძალვა და შავი ფერი მახსოვს , მეტი არაფერი ...
ნეტავ სიზმარი იყოსთქო ,ყოველ ღამით ვიღვიძებდი
ამის მოლოდინში მაგრამ ... მაგრამ მე ვინ მომცა მაგის ბედი.
ხომ გითხარით ცუდი ბედი მაქვსთქო ? არ მომიტყუებიხართ .
კიდევ კარგი უნივერსიტეტი დამთავრებული მქონდა თორემ მერე მშობლების დარიგების თავიც კი აღარ მქონდა.
ვფქრობდი და ვრწმუნდებოდი როგორი სწორი გადაწყვეტილება მიმიღია თავის დროზე რატის , რომ გავყევი ცოლად .
ადამიანი, რომელმაც იცოდა , რომ უნაყოფოსთა ერთად სიმსივნით ...

დაავადებულიც იყო , თითს არ მაკარებდა ...
მხოლოდ ჩემთან ყოფნით ტკბებოდა და ჩუმად ებრძვოდა ყველაფერს , ნერვიულობას სასმელში ახრჩობდა და ამან მოუღკ საბოლოოს ბოლო.
გარესამყაროსთან სრულიად შეწყვწტილი მქონდა კავშირი.
არავის დანაზვა არ ნინდოდა , მთელ ბრაზს ცხოვრებაზე და მინატრებას ჩემი საყვარელ კაცის ვარჯისში ვახრჩობდი.
დილით ადრე ვდგებოდი , უკვე მეოთხე წელი იყო რაც ეს ტრადიციათ მექცა.
ცრემლები ოთხი წელი იყო რაც არ წამომსვლოდა.
სულ , რო. გავგიჟე ულიყავი ტკივკლისგან მაინც არ მომდიოდა.
ფიქრები მჭამდა , მეკითხა ... ვნანობდი ... გამერკვია !
სტკენოდა ... უფრო რაღა ეტკინებოდა...
შევძლებდით ერთად ყ ელაფერს შევძლებდით ...
მაგრამ მაინც ასე მოხდა , ასე დასრულდა და ესეც ჩემი უბადრუკი ბედის ბრალია !
რეზი და გეგა არასდროს მარტო არ მტოვებდნენ .
ყოველთვის ჩემთან იყვნენ .
ერთხელ ისიც კი მითხრეს ...
° რატიმ დაიბარა , თუ შეუყვარდება მხარში დაუდექითო °
არ იყო ეგოისტი , ყოველთვის სხვაზე ფიქრობდა ჩემი რატი .
მაგრამ ცხობრება მაინც დაუნდობლად მოექცა ...
° ღმერთს კარგი თავისთვისაც უნდაო °
ამბობენ ... არც ცდებიან .
რატი ყველაზე თბილი , სუფთა და კეთილი იყო ვინც კი ოდესმე გაუჩენია ღმერთს ქვეყანაზე
... და ის დღეს ანგელოზია , ფრთები აქვს და ყოველ ღამით ჩემთან მოფრინავს სიზმარში და მიმეორებს .
° იყავი ბედნიდნიერი ... მე შენთან ვარ ! °
არაფერი ყოფილა ტკიბილზე უფრო ძნელად დასამარცხებელი სენი...
სულიერ , შინაგან ტყუილზე !



°°°
ღამით სიზმარი ვნახე , როგორც ყოველთვის რატი მესაუბრებოდა და ისე იღიმოდა , როგორც მაშინ ჩემთვის თავის შეყვარებას , რომ ცდილობდა.
მეუბნებოდა :
° თათა გულს მტკენ ! ასე ნუ იქცევი ... მიეცი თავს ბედნიერების შანსი , შენ ამას იმსახურებ-ო °
მოწყენმა წამოვყავი თავი და აზუზუნებული მობილური ავიღე.
- რძალო კაფეში იჯექი 15 წუთში კარგი ? - მომესმა რეზის ხმა და გამეღიმა მის ნათქვამ °რძალოზე°
- აუ რეზი ...
- აუ რეზი და უი რეზი არ მიიღება , ვთქვი და მორჩა ! - მ
მკაცრ ხმაზე მივხვდი , რომ შეწინააღმდეგებას აზრი არ ჰქონდა ამიტომ აწრაფად შევედი სააბაზანოში , წყალი გადავივლე და გარდერობში შევძვერი.
შავი უბრეტელო მთლიანი გრძელი კოჭამდე კაბა გამოვიღე , რომელიც რატის ნაჩუქარი იყო.
მენჯის ძვლიდან კოჭამდე პრარეზით ( ჩახსნილით ) ...
ფეხზე შავი , თხელი სანდლები ამოვიცვი და გრძელი თმა გავიშალე , რომ ამოღებულ ზურგზე ვიგრძენი თმით მომეღუტუნა.
გამეღიმა ... ეს კაბა ძალიან უყვარდა რატის ...
მაკიაჟი არ გამიკეთებია , მომწონდა ჩემი თეთრი ფერის სახე და როგორც რატი იტყოდა პატარა ცხვირის წითელი წვერი , გოჭს მეძახდა ...
ღია ფერია ტუჩსაცხი გადავისვი და მზის შავი სათვალე დავიკოსე.
სახლიდან გავედი და ერთი აღმართის ჩაის შემდეგ მარცხნივ შევუხვიე.
გეგასკენ და რეზისმენ წავედი , რომლებმაც ხელი დამიქნიეს , გაბუღიმე და მათ წინ დავსკუპდი , სათვალე მოვიხსენი და ფრჩხილები მაგისაზე ავაკაკუნე.
- რა სხვანაირი ხარ - გამეკრიჭა გეგა - ხდება რამე ?
- არ ვიცი ... ამ ბოლო დროს ხშირად მეჩხუბება სიზმარში რატი ... მიეცი თავს ბედნიერების უფლებაო ...
დღეს სხვანაირ ხასიათზე გავიღვიძე ...
- აი ხომ ხედავ ?! ჩვენც მაგას არ გეუბნებით ? აბა მთელი ცხოვრება მარტოობას აპირებ სახლში გამოკეტილი ?! - ისევ რეზიმ ითავა რატის სიტყვების გამოერება - ასე დაიბარა არ მიაცეთ მარტოობის უფლებაო!
- არ ვიცი ... - თავი ოდნავ გავატრიალე მოწყენილმა და უნებურად შევეჩეხე ორ მუქ შავ თვალს , რომლებმაც ისე გამიტაცეს ვერც კი მოვზომე , რომ მამაკაცა ვიყურებდი ასე მიშტერებული - გაუსაძლისად მენატრება გესმით ? გაუსაძლისად ! - თავი მაგიდაზე დავდე და მოწყურებულმა ავწიე სახე - მთაწმინდაზე ავიდეთ რა ამ დღეებში გთხოვთ ...
- იქ უფრო დაიგრუზები თათ - გეგამ თავზე აკოცა და მის ხელს დახედა - იცი შენ ამით - არა თითზე წამოცმულ ნიშნობის ბეჭედზე და კალიცოზე მიანიშნა - მამრებს, რომ აფრთხობ ? - წარბები შეუკრა და ახარხარებულ გეგას გაუცინა მუხლების თამაშით .
- გავედით კუსკუს და გაერთე შენ - რეზიმ იქით მაგიდასთან მეგობრებთან მჯდომი შავი თვალების პატრონისკენ მინანიშნა .
- დავაი რა - წარბები შეკრა და მობუზული მიეყრდნო კედელს ... რას მომიყვანეს თუ უნდა წასულიყვნენ ...
ოფიციანტ ხელი დავუქნიე და ვანიშნე მოსულიყო .
- ერთი ალუბლის შოკოლადიანი ტორტის ნაჭერი და ფირთოხლის წვენი - მობილური იქვე დავდე და მოწყენილმა თავი მაგიდაზე ° დავაგდე °
- კარგად ხარ ? - მომესმა პატარა ბავშვის ხმა და თავი ავწიე .
ჩემს წინ პატარა ვაჟკაცი იდგა , რომელიც წარბებს ხან კრავდა ,ხანაც ხსნიდა.
გულში სითბკ ჩამეღვარა.
რა იქნებოდა ასეთი

მეც დამრჩენოდა რატისგან ...
ბავშვს ტკივილიანი ღიმილით გავუღიმე და კალთაში ჩავისვი.
- კარგად ვარ ... მადლობა - ლოყაზე ვაკოცე და თმაზე წავეთამაშე .
- რა გქვია ?
- თათა შენ ?
- რატი - მოსმენილმა სახეზე ღიმილი შემახმო .
უაზროდ დავბრიცე ტუჩები სატირლად მაგრამ ვერ ვიტირე ...
- რატი - ჩვენსკენ ახალგაზრდა გოგო წამოვიდა , რომელიც თეორიულად მისი დედა უნდა ყოფილიყო მაგრამ ... პრაქტიკულად საერთოდ არაფერჯ ეტყობოდა დიდი ასაკის , იმდენად ლამაზი იყო.
- დე მოდი შენც - ხელი სკამზე დაატყაპუნა , გოგონას უკან მისნაირად თუ უფრო ლამაზი ორი გოგო მოჰყვა და სამივე ჩენთან ჩამოჯდა . რატიმ გაიცინა და ამდენ გოგოში რა მინდაო , ადგა და მამიკოსთან მიირბინა იმ მაგიდასთან იჯდა ის შავ თვალებიანი.
- კარგად ხარ ?

- დიახ - მორცხვად ჩავხარე თავი და თვალები ისევ მისკენ გამექცა , შავი თვალები ისევ მე მიმზერდნენ.
- სიმპატიურია არა ? - გამიღიმა ერთ-ერთმა გოგონამ და ვიგრძენი , როგორ დავიბენი და წამოვწითლდი სახეზე.
- ვინ ? - თავი გავისულელე და ფრჩხილები ნერვიულად ავაკაკუნე მაგიდაზე.
- ნიკა - გამიღიმა და ეშმაკურად აათამაშა წარბები.
- იცი ... - ენა დამება და მობილურს მივაკდი , ეკრანზე გეგას გაკრეჭილი ფოტო მეყენა და უნებურად გამეღიმა , გადამრჩინა !
- ხო გეგა - ვუპასუხე და გოგონებს გავუღიმე .
- ხდება რამე ახალი ? - გადაიხარხარა და როგორც ჩანს რეზის გადაუჩურჩულა რაღაც.
- დავაი რა - გამეცინა და გავთამამდი.
- ჩემი დაიკო ... მიყვარხარ !
- მეც რეზიკუნა - გავიკრიჭე და მობილური მივაგდე მაგიდაზე გათიშული.
- შენი შეყვარებულია ? - დაბნეულმა მკითხა ერთ-ერთმა.
- არა ქმრის ძმაკაცი - თავი ჩავხარე და ვიგრძენი ტირილი მინდოდა.
არ შემეძლო ...
- ქმარი გყავს ? - გაიოცა მეორემ.
- მყავდა - ჩაწითლებული თვალებით ავწიე თავი და ტუჩები ერთმანეთს მაგრად დავაჭირე.
- თუ გინდა ნუ იტყვი - გამიღიმა და ხელზე მომეფერა.
- გარდამეცვალა ... 4 წლის წინ - ტკივილიანი ღიმილით გავუღიმე და საზურგეზე გადავწექი.
ჩემს გვედით მჯდომმა მაგრად ჩამიხუტა და ზლუქუნი ატეხა.
მის სითბოზე და სისაყვარლეზე გამეღიმა და მეც მაგრად მოვხვიე ხელები.
ის სითბო ვიგრძენი , რომელიც აქამდე მაკლდა , რომელიც აქამდე მჭირდებოდა , რომელიც სიცოცხლეს გამიფერადებდა და რომელიც სტიმულს მომცემდა ცხოვრება გამეგრძელებინა.
- ვწუხვარ - ოდნავ მომშორდა და ლოყაზე მაკოცა.
- ახლა ისე გამიხარდა შენი ჩახუტება . თავი ლამის სხვა ორიენტაციის მეგონოს - გადავიკისკისე პირველად ამ 4 წლის მანძილზე რწფელად და მთელი გრძნობით.
- იცი რა ? წამოდი ჩვენს მაგიდასთან ! ჩვენებს გაგაცნობ დარწმუნებული ვარ მოგეწონება - გამიღიმა - უი მე ასია - გამეკრიჭა და გოგონებს გახედა - ესენი ჩემი დაქალები , ანა და მარიამი არიან , რატი მარიამის შვილია - მითხრა და მათთან ერთად მათი მაგიდისკენ წამიყვანა
- სასიამოვნოა თათა.
ნივთები ავიღე და მიმტანს ვანიშნე შეკვეთა იქ მოეტანა , ცოტათი უხეხულად ვგრძნობდი თავს , მოსალოდნელი შეხვედრა მანერვიულებდა , როგორც გავიგე ნიკასთან .
- ფიფლ - ანა დასკუპდა , სავარაუდოდ ქმრის გვერდით და მაგრად აკოცა ლოყაზე . - ეს თათაა , ჩვენი ახალი მეგობარი - წარბები აათამაშა გოგონამ - ეს კი მიშოა , ჩემი ქმარი , ეს კაკია ... მარიამის ქმარი და რატის მამიკო ... ეს აკოა , ჩემი ძმა და ჩემი დაქალის ქმარი - გამეკრიჭა ბედნიერი - ეს კი , მუდამ მარტო მოსიარულე , ქალების მუსუსი , მზერით მკვლელი ნიკაა , სტაჟიანი მასხარა და ყველასთვის სასურველი სასიძო - შავთვალებას მზერა გავუსწორე და თვალებით გავუღიმე.
გაცნობის ცერემონიალი , რომ დაასრულა ანამ მაგიდასთან დავჯექი და ფორთოხლის წვენს დავავლე ხელი , ნელნელა ვსვამდი და მათ საუბარს ვუსმენდი.
ერთი შეხედვითაც კი ეტყობოდათ , რომ ერთმანეთი გასაგიჟებლად უყვარდათ.
- თათა , შენ არ გყავს ვინმე ? - სრულიად მოულოდნელად დასვა კითხვა მიშომ და ნიკას ღიმილით გახედა.
სასულეში გადასასვლელი წვენი , ისე გადამცდა კინაღამ დავიხრჩვი.
გაუბედურებულმა და თვალებჩაწითლებულმა შევხედე მიშოს და შემდეგ ანას , რომელიც ხელზე უხერხული ღიმილით დაექაჩა.
ყველა მე მიყურებდა , ისე თითქოს სამუზეუმო ექსპონატი ვყოფილიყავი.
ვიგრძენი უხერხულობისგან როგორ დამცხა და წვენი ძლივს გადავუშვი სასულეში.
აწითლებულმა დავდგი ჭიქა ადგილზე და მაგიდაზე ისევ ნერვიულად ავაკაკუნე ფრჩხილები , ჩემი ნერვიულობის ნიშნებია.
- აღარ - ძლივს ამოვღერღე ერთი სიტყვა.
- შენ თუ ასე ნერვიულობ ყველაფერზე , კიდევ დიდხანს გაუძლიათ შენთვის - ირონიული ტონით გამომაჯავრა ნიკამ და მის სიტყვებზე ვიგრძენი როგორ ამიჩქარდა გული.
მისმა ბოხმა ხმამ გამიტაცა , თან მომინდა პირდაპირ შუბლში მესროლა ჭიქა , რომელსაც სიბრაზისგან მთელი ძალით ვუჭერდი ხელს.
- მე გავალ , სასიამოვნო იყო თქვენი გაცნობა - ფეხზე წამოვდექი ჩანთას და მობილურს დავავლე ხელი და სასწრაფოდ გამოვვარდი იქიდან.
დავინახე როგორ გამომეკიდა ანა და მარიამი.
- გარდაცვლილი ყავს ქმარი - თვალები უბრიალა ნიკას ასიმ.
- რა ? - მასაც გადასცდა წვენი და ფეხზე წამოიჭრა - ვერ მითხარი გოგო აქამდე მერე ? - საყვარლად ააპაჭუნა თვალები და კაფიდან გავარდა ...



გ ა ე კ ი დ ა ...



^^^

მოკლედ ... გამარჯობა ხალხო !
ახლა რა მინდა გითხრათ , პირველად მოვირგე ასეთი ისტორია შინააროსიბრივად , რამე ახალი მინდოდა მეცადა.
ძალიან მეშინია განვითარებული მოვლენები ცოტა სხვანაირად არ მიიღოთ და ამიტომ ყველა სიტყვას წინასწარ ათასჯერ ვზომავ.
დასრულებულიც კი მაქვს ისტორია ...
რა თქმა უნდა ჰეფი ენდი აქვს !
ამაში ეჭვი არც არის შესატანი , მაგრამ მაინც მინდა გამიზიაროთ თქვენი აზრი ...
არა ორი სიტყვით "კარგია გააგრძელე" ...
უბრალოდ გთხოვთ , რომ ცოტა ვრცლად.
მოკლედ ხვალ ისევ დაიდება შემდეგი თავი.
მიყვარხართ ... ხო მოცულობას რა თქმა უნდა გავზრდი .