- უიმე გაგიხმეთ თავი კინაღამ გული გამისკდა (მე)
- არაუშავს (ლუკა)
- რა არის გოგო ასე უნდა დაიკარგო? (გიო)
- მე დავიკარგო? მე სულ აქეთ ვარ ტქვენგან განსხვავებით (მე)
- ოჰოჰოჰ ჩვენც სულ აქ ვართ (ლუკა)
- ოჰ მე ვერ გხედავთ ხოლმე და (მე)
- არაუშვს ცვენ გხედავთ ხოლმე (ლუკა)
- რა იყო მითვალთვალებთ?? (მე)
- კი დაგვიქირავეს (ლუკა)
- მმმმმ ვინ დაგიქირავატ? (მე)
- ბებიაშენმა (ლუკა)
- ოჰო ნანიკო შენ უკვე აღარ ხუმრობ (მე)
- ნანიკო ვინაა? კაი ნაშაა? (ლუკა)
- სულ ნაშებზე როგორ უნდა გედგათ თვალი ამ ძმაკაცებს?? რავიცი ბებიაჩემია და გამოდგება? (მე)
- უი ბოდიში (ლუკა)
- ოხ ლუკა ძმა შენი გამოსწორება არ იქნება რა, ლიჟბი გოგოს სახელი უხსენე ამას მეტი არ უნდა არაფერი (გიო)
- რა ყველა მასე არ ხართ? ნუ უმრავლესობა (მე)
- ხო ნუ ეგ მასეა (გიო)
- ხოდა ჩუ (მე)
- იი უყურე ამას როგორ მაჩუმებსს (გიო)
- აჰაჰა (მე)
- სხვა რას შვრები აბა? (გიო)
- ვიზაგრები (მე)
- ის შენი პრინცი აღარ გამოჩენილა? (ლუკა)
- ვინ პრინცი? (მე)
- გიგი (ლუკა)
- აა ჰო წეხან ვნახე, ჩემი პრინცი (მე)
- სად? (ლუკა)
- აქეთ გაიარა და მომესალმა, რატო მეკითხები ? (მე)
- აა ჰოო, პროსტა ისე (ლუკა)
- აუ ისე რა კარგად იყო ჩასინიაკებული (მე)
- ჰოო ოდნავ ჩუმად ჩაიბურტყუნა რაღაცა და
- რა თქვი? (მე)
- არა არაფერი ხმამაღლა გავიფიქრე რაღაც (ლუკა)
- და შენს ფიქრებში თოკას რა უნდოდა? (მე)
- რა? რა თოკა? თოკა ვახსენე მე? (ლუკა)
- არა მე (მე)
- ისე პროსტა ვახსენე (ლუკა)
- ისე სადაა? (მე)
- ვინ? (ლუკა)
- თორნიკე (მე)
- არ ვიცი, რა იყო მოგენატრა? (ლუკა)
- არა, კაი წავედი მე ისედაც დიდი ხანია რაც აქ ვარ (მე)
- სალომე (გიო)
- რა იყო? (მე)
- არა არაფერი (გიო)
- კაი (მე)
წამოვედი სახლში და ჩემთვის ვფიქრობდი ნეტავ სად უნდა იყოს წასული? მისი ძმაკაცები ხომ ესენი არიან? ან იქნება არა არა, მაგრამ ხომ შეიძლება ნიცასთან იყოს? არა არა იქ არ იქნება, შეიძლება თბილიში იყოს წასული. ოოო სად ჯანდაბაში ხარ რა თორნიკე ეს ცოტა ხმამაღლა მომივიდა და თან ამ დროს შევედი ეზოში და ოპს
- ვაიმე (მე)
- აქ ვარ აქ (თოკა)
ვაიმე რომ დავინახე უბრალოდ ვერ გეტყვით რა დამემართა, თვალები სიხარულით ამევსო მინდოდა მივვარდნოდი და ჩავხუტებოდი მაგამ არა!
- ვა მოხვედი? (მე)
- არა ისევ იქ ვარ, როგორ ხარ? (თოკა)
- მადლობა კარგად შენ? (მე)
- ნიჩევო (თოკა)
- სად იყავი რო არ ჩანდი? (მე)
- რაში გაინტერესებს? (თოკა)
- პროსტა ისე (მე)
- საქმეები მქონდა (თოკა)
- არ მეტყვი რა საქმეევი გქონდა? (მე)
- არა (თოკა)
- კაი, სად არიან დანარჩენები? (მე)
- არ ვიცი რომ ოვედი აღარ დამხვდნენ (თოკა)
- კაი (მე)
- სად მიდიხარ? (თოკა)
- მაღლა რა არის? (მე)
- არაფერი, არ გშია? (თოკა)
- კი, არის რამე? (მე)
- მიდი ადი და ჩამო და მერე გააკეთე რამე თუ არ არის საჭმელი მეც მშივა (თოკა)
- მე მელოდებოდი? (მე)
- ხო (თოკა)
ხმა აღარ ამომიღია ისე ავედი მაღლა, უცებ გადავივლე წყალი ჩავიცვი და ჩამოვედი დაბლა, საჭმელი გაკეთებული იყო და გავძახე ვაჟბატონს რომ მოსულიყო საჭმელად და ისიც უსიტყვოდ მოვიდა, არცერთი არ ვიღებდით ხმას, ბოლოს დუმილი ჩემმა ტელეფონმა დაარღვია
- გისმენთ (მე)
- ......
- ჩემი ცხოვება, კარგად შენ? (მე)
-.....
-რავი სახლში ვარ და ვჭამ, შენ რას შვრები საით ხარ? (მე)
- ........
- აუ რავიცი რა, ერთ 4 დღეში ალბად, ძაან დავიღალე აქ ყოფნით ერთი სული მაქვს როდის დავბრუნდები, მაგარი მოწყენილობაა რა (მე)
- ....
- ოო ეს ზღვა კიდე მომბეზრდა რა, ეხლაც იქიდან მოვდივარ (მე)
- ააუ ხო მგონი (მე)
-.....
- არ ვიცი რავი, კაი წავედი და მერე შეგეხმიანები ჩემი ბიჭი (მე)
-....
- მეც ძალიან (მე)
-....
- კაი შენც (მე)
5 წუთის შემდეგ მკითხა
- ვინ იყო? (თოკა)
- რაში გაინტერსებს? (მე)
- ვინ იყოთქო (თოკა)
- ... (მე)
- გიგი იყო? (თოკა)
- არა (მე)
- აბა ვინ იყო (თოკა)
- სანდრო (მე)
- ვერ გავიგე ვინ არის ეგ სანდრო, შეყვარებულია თუ ვინაა მასე რო ელაპრაკები (თოკა)
- რა შენი საქმეა როგორ ველაპრაკები? ძმაკაცია რომელიც ყველას მირჩევნია, ჩემი ძმაა რომელიც არასდროს მყოლია და ძმაკაცი რომელიც ყველაზე მეტად მიყვარს და ჩვენი სიყვარული სხვა სიყვარულთან შედარებით ყველაზე ძლიერია (მე)
- ვაა ამას უყურე (თოკა)
- დადექი და მიყურე და ავდექი უნდა გავსულიყავი (მე)
- რანაირად იქცევი (თოკა)
- ნორმალურად (მე)
გავედი სასტუმრო ოთახში და ჩავრთე ტელევიზორი თან დივანზე გავითხლარშე და მომადგა
- მიიწიე რა (თოკა)
- კრესლო არის და იქ ჩაჯექი (მე)
- მე აქ მინდა (თოკა)
- მე ვწევარ აქ (მე)
- კაი მაშინ არ დგები ნუ დგები და გადამწვა ზედ
- აეთრიე იდიოტო (მე)
- თქვენს შემდგე (თოკა)
მეც ავდექი და ეგრევე ცემს ოთახში ავედი ვიცოდი იქაც რომ ამომყვებოდა და კარები ჩავკეტე მე თვითონ კი მუსიკები ჩავრთე და წამოვწექი საწოლზე, უეცრად მომივიდა ტელეფონზე შეტყობინება “გამიღე კარები საქმე მაქვს“ სხვა ვინ იქნებოდა თუ არა თორნიკე მეც ავდექი და გავუღე თან კარებთან ავიტუზე
- რა გინდა? (მე)
- არ შემომიშვებ? (თოკა)
- არა (მე)
მარა სიტყვაც აქ მქონდა დამთავრებული რომ უკვე ჩემს საწოლზე იჯდა
- გისმენ რა გინდა? (მე)
- დაჯექი მოდი (თოკა)
მეც უსიტყვოდ დავჯექი
- აბა გისმენ (მე)
- მომენატრე (თოკა)
-.......
- უფრო სწორედ ჩვენი ჩხუბი მომენატრა სულ რომ მიბრაზდებოდი ხოლმე (თოკა)
- უკვე ვიჩხუბეთ ეხლა შეგიძლია წახვიდე (მე)
- კაი რა ბავშვი (თოკა)
- კარი იქით არის (მე)
- როდის მიდიხარ? (თოკა)
- არ ვიცი ზუსტად როცა წავალ დაინახავ რაღათქმა უნდა აქ თუ იყავი (მე)
- ხოდა სახლში რო არ უნდა ვიყო ზუსტად მაგიტომ გეუბნები (თოკა)
- 4 დღეში ალბათ, მაგრამ ჩემი ნება რომ ყოფილიყო არც ჩამოვიდოდი (მე)
- რატომ არ მოწონს აქაურობა? (თოკა)
- რა ვნახე რომ მომწონებოდა? (მე)
- კაი მაშინ დღეს არადა ხვალ წაგიყვან და დაგათვალიერებინებ (თოკა)
- არ მინდა მადლობა (მე)
- რატომ/? (თოკა)
- ნაძალადევი არაფერი მიყვარს (მე)
- დაძალებული არ არის სიამოვნებიტ დაგათვალიერებინებ, ხვალ დილიდან შევუდგეთ მაშინ ამ საქმეს (თოკა)
- ჩემი ნომერი საიდან გაქ? (მე)
- ეგ უკვე შენ არ გეხება (თოკა)
- ჩემი ნომერი გაქ და როგორ თუ არ მეხება? (მე)
- კაი დაისვენე დაღლილი იქნები (თოკა)
- თორნიკე (მე)
- ხო ბავშვი გავდივარ (თოკა)
- იდიოტი (მე)
მესმის, მომაძახა უკვე გასულმა, ეს დღეც ჩვეულებრივად დაღამდა დილიტ დაახლოებით თორნიკემ გამაღვიძა
- ეე ძილისგუდა ადექი (თოკა)
- აუ რა გინდა აქ? (მე)
- გაიღვიზე მიდი (თოკა)
- ოო მეძინება და გადავტრიალდი (მე)
- ოო ადე რა და გადმოიწია ჩემსკენ (თოკა)
- ოო გადი ვა მეძინება (მე)
- ადე ადე, 10 წუთში დაბლა იყავი გელოდები (თოკა)
- ოო კაი
ავდექი და ჩავიცვი, ჩავედი დაბლა და ვისაუზმეთ
- მორჩი? (თოკა)
- ვრჩები (მე)
- დროზე მიდი (თოკა)
- ოო ატრაკებ და გიხარია რა (მე)
- წესივრად და დამიბღვირა (თოკა)
10 წუთში ძლივს მორჩი ჭამას და კი არ გავედი გამათრია გარეთ ;დდ
- სად მივდივართ? (მე)
- უნდა დაგათვალიერებინო ბათუმი (თოკა)
- ოო მეზარება (მე)
- გეზარება კი არა ის, ფეხიტ არ მივდივართ (თოკა)
- აბა? (მე)
- ბაიკი თუ მანქანა? მარა ცოტა მოღწუბლულია შეიძლება იწვიმოს და ასე რომ მანქანით ჯობია (თოკა)
- კაი და უკვე ბაიკზე დამჯდარი, გადმოვედი და ჩავხტი მანქანაში (მე)
- ვის მოპარე? (მე)
- ჩემია (თოკა)
- ორივე? (მე)
- ხო (თოკა)
- მოგყვები ცოლად (მე)
- რაა? (თოკა)
- არ არ არაფერი (მე)
- კაი, ბაიკები გევასება? (თოკა)
- კი და იმიტომაც ვარ დალეწილი (მე)
- მართლა? (თოკა)
- ჰოო, და აღარ მყიდულობენ (მე)
- არაუშავს ბავშვი მე გაკატავებ ხოლმე (თოკა)
- შენრ ა ცხოვრება ხარ და გადავიწიე ვაკოცე ლოყაზე (მე)
- ბავშვი (თოკა)
- უკაცრავად ემოციებს ავყევი და ვერ მივხვდი როგორ (მე)
- არაუშვას კარგი კოცნა იყო (თოკა)
- სილის გარტყმაც კარგი ვიცი, შევხედე და გავუღიმე (მე)
- ეგეთეი არ გვინდოდეს (თოკა)
- მაშინ ჭკვიანად
მთელი დღე დავხეტიალობდით ხან სად ხან სად, 11 იყო სახლში რომ მივედით
- ხო ნუ ზღვა ისედაც იცი და აღარ მიგიყვან (თოკა)
- აუ ისე დღეს არ ვყოფილვარ (მე)
- გინდოდა? (თოკა)
- ჰოო, მარა ეს უფრო კარგი იყო (მე)
- კაი მაშინ, ხელი მომკიდა და გამაქანა ზღვისკენ წამებში უკვე ორივე ზღვაში ვიყავით
- აუ რა იდიოტი ხარ რა (მე)
- სამაგიეროდ აგისრულე სურვილი (თოკა)
- აუ შემცივდა დებილო ბავშვო წავიდეთ (მე)
- კაი
ამოვედით და მიმიხუტა
- კიდე გცივა? (თოკა)
- არა და გამოვიწიე (მე)
- იცი პირველად ვიბანავე ღამით აქ (თოკა)
- მართლა? (მე)
- ჰოო, აუზში ღამით ბევრჯერ მიბანავია მაგრამ ზღვაში არა (თოკა)
- ვაა
სახლში შევედით და ოპსს
- ვაიმე სალომე (რუსა)
- ვაიმე დედიკო (მეც მისი ტონით ვუპასუხე ) მოგნატრე? (მე)
- გადი ეხლა არ ჩამეხუტო თორე გავგიჟდები (რუსა)
- კაი ხო, მაშინ ვასკას გავგრილებ მოდი ჩემთან ჩემი მამიკო (მე)
- ოო გადი ეხლა (ვასო)
- არავის არ გიყვარვართ რა და ავედი ბუზღუნით კიბეებზე და ვიგრძენი როგორ მომყვებოდა უკნიან ვიღაცა და მერე უცებ ჩახუტებაც ვიგრძენი
- ჩვენ გვიყვარხარ (ორივემ ერთ ხმად თქვეს რუსომაც და ვასომაც)
- ჩემი ტკბილები (მე)
- კაი მიდი ეხლა გამშრალდი არ გაცივდე (რუსა)
- დამაცა ჯერ წყალი გადავივლო (მე)
- კაი მიდი, გშია? (რუსა)
- არა (მე)
- კაი (რუსა)
წყალი გადავივლე და შევედი ჩემს ოთახში, ჩავიცვი საღამურები და დაწოლა და დაძნება ერთი იყო აამ დღეებმაც ჩვეულებრივად გაიარეს, დადგა ის დღე როცა თბილისში ვბრუნდებოდი,სახლში საღამოს უნდა წავსულიყავით და დილით თორნიკემ გამაღვიძა და წამიყვანა უმშვენიერეს ადგილას, სადაც მარტო ჩვენ ვიყავით და სხვა არავინ, ისეთი სიმშვიდე იყო იქ რომ რავიცი რა თითქოს დრო ჩერდებოდა სამყაროც ყველაფერი, ვუყურებდი მის ნაღვლიან თვალებს და ვბედნიერდებოდი, ნუთუ მართლა მიყარს? ამ დღეს პირველად გამოვუტყდი ჩემს თავს რომ მიყვარდა თორნიკე არაბული, დიახ მე ის მიყვარდა, მიყვარდა მთელი არსებით მთელი გრძნობით, სიტყვეით ვერ ავღწერ უბალოდ მის მიმართ რას ვგრძნობდი. ვუყურებდი და ვხვდებოდი რისთვის ღირდა ცხოვრება, ნეტავ შემეძლოს ამ ყველაფრის თქმა ( ბოლოს დუმილი თორნიკემ დაარღვია
- მოგწონს აქაურობა? (თოკა)
- კი, ძალიან მშვიდი და ლამაზი ადგილია (მე)
- ხო ძაან, როცა ცუდ განწყობაზე ვარ ან მარტო მინდა დარჩენა სულ აქ მოვდივარ ხოლმე (თოკა)
- კარგი ადგილი კი გიპოვნია და რატო არ უნდა მოხვიდე (მე)
- იცი? პირველი ადამიანი ხარ ვინც აქ მოვიყვანე, აქ სულ მარტო ვარ ხოლმე, გარშემოც იშვიათად თუ დავინახავ ხოლმე ხალხს, თითქმის არავინ არ დადის აქ (თოკა)
- ვა მართლა, მიხარია. ხო ძაან წყნარი ადგილია და თანაც გამორჩეული (მე)
- ჰოო (თოკა)
როვე ისევ დავდუმდით ვისხედით და გადვყურებდით გარემოს, ათორნიკე ჩემთან ახლოს იჯდა და ხელი ქონდა გადახვეული მე კი თავი მის მკერდზე მქონდა მიდებული, მისი სურნელი მათრობდა. არ მინდოდა ეს წამი დასრულებულიყო, არ მინდოდა სადმე წავსულიყავით, მინდოდა სულ აქ ვყოფილიყავით. იმდენ ხანს ვიყავით ასე კინაღამ ჩამეძინა, მერე ისევ თორნიკემ გამომაფხიზლა
- დღეს მიდიხარ ხო? (თოკა)
- ამოვიხვნეშე და ვუთხარი ხო, საღამოს (მე)
- ცუდია, აბა ისევ ისეთი მოსაწყენია აქაურობა როგორც ამბობდი? გაქცევაზე რო იყავი აქედან (თოკა)
- არა, ამ ბოლო დღეებში გავხალისდი, ნეტა აქამდე წაგეყვანე ხოლმე სადმე. (მე)
- გინდა დარჩენა? (თოკა)
- თან კი თან არა, მარა ცემი ბავშვებიც მომენატრნენ, ძაან არ მიყვარს ერთმანეთს ასე რომ ვშორდებით ხოლმე (მე)
- მე მოგენატრები? (თოკა)
- კი, შენც და აქაურობაც (მე)
- ჩემი ბავშვი და შუბლზე მაკოცა
- შენ? (მე)
- არ ვიცი ალბათ არა (თოკა)
- ოკ (მე)
- ეეე არ გაიბუსხო რა (თოკა)
- ვინ იბუსხება მერე? და იმხელა ხმაზე გავიცინე (მე)
- რავიცი მაინც (თოკა)
- ხოდა რო არ იცი ჩუმად (მე)
- წამო გინდა ხეზე ჩვენი ინიციალები გავაკეთოთ (თოკა)
- კაი
მოვძებნეთ ხე სადაც უნდა გაგვეკეთებინა ინიციალები როცა ორივესი გააკეთე მერე ვუტხარი
- ნიცასას არ გააკეთებ? (მე)
- ნიცასი რატო უნდა გავაკეთო? (თოკა)
- რავიცი მაინც (მე)
- ეე შენ რა იყო ხო არ ეჭვიანობ? (თოკა)
- როგორ მაცინებ თორნიკე, მე ვეჭვიანობ? აჰაჰა და ტან ვიზე ნიცაზე? ან საერთოდ რატომ უნდა ვიეჭვიანო? მასე აღარ იღადავო ხოლმე რა (მე)
- რავიცი იქნებ იმიტომ რომ გიყვარვარ? (თოკა)
- გითხარი მასე ნუღარ ღადაობთქო, მე არავინ არ მიყვარს (არადა როგორ მინდოდა რომ მეთქვა მიყვარხართქო) ეს ისე ვუთხარი კინაღამ თვალებიდან ნაპერწკლები გადმომცვივდა (მე)
- ხო კაი აი მე კი (თოკა)
-..... (მე)
- მიყვარხარ(თოკა) (ეს ისე ჩუმად თქვა ძლივს გავიგე მაგრამ არაფერი არ მითქვია)
- არ წავიდეთ? (მე)
- გინდა წასვლა? (თოკა)
- არა მაგრამ ჩასალაგებელი მაქ რაღაცეები (მე)
- კაი წამო მაშინ (თოკა)
მივდიოდიტ და ხელი გადამხვია მე ვცადე რომ მისი ხელი მომეშორებინა მაგრამ ამაოდ, როგორც იქნა მივაღწიეთ სახლს
- მოხვედით? (რუსა)
- არა ისევ იქ ვართ დედა (მე)
- ჩალაგებული გაქ ბარგი? (რუსა)
- ცოტაღა დამრჩა (მე)
- კაი მაშნ მიდი მორჩი და მერე ჩამო ვჭამოთ (რუსა)
- კაი დე (მე)
ავედი ჩემს ოთახში ბარგს ვალაგებდი მერე თორნიკეს კარის ხმა გავიგე მაგრამ არ გამიხედია ვიცოდი რომ ის იყო. ჩავალაგე ტანსაცმელი ისინიც გავამზადე რაც უნდა ჩამეცვა და დაბლა ჩასვლას ვაპირებდი მაგრამ მის კარებზე დავაკაკუნე
- შემოდით (თოკა)
- არ ჩამოხვალ? (მე)
- სად? (თოკა)
- არ გშია? (მე)
- არ მშია შენ ჩადი (თოკა)
- არაფერი არ გიჭამია დღეს და როგორ არ გშია? (მე)
- ვჭამე (თოკა)
- კაი (მე)
კიბეებს მივუყვებოდი და ტან ვფიქრობდი, რა სჭირს ამ ბიჭს? ხან კინულივიდ ცივია ხან კი ნაყინივით დნება ხოლმე. ეჰ ნეტა მის თავში ჩამახედა ნეტავ რას ფიქრობს? ეჰ როგორ მიჭირს ამ სახლის დატოვება. ეჰ ღმერთო ნეტავ კიდევ ვრჩებოდე აქ.
- სალომე რა გჭირს? (რუსა)
- რა უნდა მჭირდეს დედა? (მე)
- რავი ცანგლით პესოკის ჩაყრა მე არ ვიცი ყავაში (რუსა)
- უი (მე)
- კარგად ხარ? (რუსა)
- ხო რა იყო? (მე)
- ძაან დაბნეული ხარ დღეს (რუსა)
- ბედნიერი ვარ (მე)
- ვა რამე ხდება და არ ვიცი? (რუსა)
- საერთოდ არც მამას და არც დედას არაფერს არ ვუმალავ მაგრამ ამჯერად გადავწყვიტე რომ არ მეთქვა არაფერი და ასე ვუპასუხე: ბედნიერი ვარ რადგან დღეს თბილისში ვბრუნდები და ვნახავ ჩემ ბავშვებს, და კიდევ იმიტომ ვარ ბედნიერი რომ ის დღე მოახლოვდა
- რა დღეზე ლაპარაკობ? (რუსა)
- ბორჯომში წასასვლელ დღეზე (მე)
- უი ეგ სულ დამავიწყდა (რუსა)
- რამ დაგავიწყა ქალო ეგ? 4 დღეში გულავე იწყება (მე)
- არა რა შენი გამოსწორება არ იქნება (რუსა)
- არც ვაპირებ გამოსწორებას დეე (მე)
- ოჰო (რუსა)
- იცი? (მე)
- რა? (რუსა)
- ნორმალურები მოსაწყენები ხართ (მე)
- და მე შენ ხელში ნორმალური ვარ? შემომხედე აბა (მე)
- არა არა ეგ შენ როგორ გკადრე ყველაზე სვეცკი დედა მყავს მე ყველაზე გიჟი, ეგ ისე ზოგადა ვტქვი მოსაწყენები ხართთქო (მე)
- ოჰო შენ ძაან გიხარია აქედან წასვლა (რუსა)
- ჰო, და ამ ჰოში სევდაც შევურიე სიცილით (მე)
- უთხარი ბავშვებს რომ მიდიხარ? (რუსა)
- არა ვუტხარი 3 დღეში მოვდივართქო და სანდრომ გაჭედა ჩამოვალ და წამოგიყვან ფეხითო, ხვალ ხო იუბილარია და შენს გარეშე არაფერს არ გადავიხდიო (მე)
- რა დამპალი ხარ (რუსა)
- დამპალი კი არა სურპრიზე უნდა გავუკეთო თორმეტზე კართან რო ავეტუზები მერე ნახოს მაგან (მე)
- თუ უკვე გზაში არაა და აქ არ მოდის (რუსა)
- ისე ჭკუა არ დაუშლის მაგას (მე)
- ეჰ ერთნაირი გიჟები ხართ სულყველა რა (რუსა)
- ასეთი სიმართლე არასდროს არ გითქვამს დედაჩემო (მე)
- ისე რო ვუფიქრდები თქვენ მთელ სასტავში ნორმალურ ადამიანს ვერ იპოვნი ყველა ერთმანეთზე უარესები ხართ (რუსა)
- აჰაჰააჰ და მერე მშობლებიც რო ჩვენნაირი გიჟები ხართ კი არადა უარესები (მე)
- კაი ეხლა ნუ მარცხვენ (რუსა)
- აუ ეხლა ბორჯომში რო წავალთ წარმოიდგინე ჩასულები არ ვიქნებით მეზობლები გვიჩივლებენ 4 გადარეული ერთმანეთზე უარესი და მერე თქვენ (მე)
- აქედანვე გაფრთხილებ ჭკვიანად მოიქცევით (მე)
- სულ მაფრთხილებ და მეც სულ გპიდები და სულ არ ვასრულებ და არც შენ (მე)
- შეეცადე ეხლა, თან ეხლა მარტო ჩვენ სამნი კი არა რამდენები ვიქნებით (რუსა)
- კაი შევეცდები მაგრამ (მე)
- არავითარი მააგრამ (რუსა)
- აუ გახსოვს კინაღამ სახლი რო დავწვით? (მე)
- რა დამავიწყებს, აუ ვასკას თვალები კიდე წინ მიდგას (რუსა)
- აუ ხო რაანაირი იყურებოდა (მე)
- გადარეულები ვართ რა (რუსა)
- კიდევ კარგი აღიარებ კაი წავედი ჩემ ოთახში მე (მე)
- არ გახვალ ზღვაზე? (რუსა)
- ცოტახანში, შენ? (მე)
- ეხლა გავდივარ (რუსა)
- კაი წადი და მეც მოვალ (მე)
- კაი მიდი (რუსა)
ავედი ჩემს ოთახში კი არ ავედი გავიქეცი ჩემი ტელეფონი რეკავდა ოთახში რომ შევედი თორნიკეს ეჭირა და გამოქონდა ჩემთან
- აჰა გასკდა შენი ტელეფონი (თოკა)
- უი არ მესმოდა (მე)
- იმხელას იცინოდი რას გაიგებდი, მარა მე ამხადა თავი (თოკა)
- ბოდიში და გამოვართვი
- ხო სანდრიკ (მე)
- როგორ ხარ პრინცესა? (სანდრო)
- რავიცი ვარ რა შენ? (მე)
- მეც მასე, სად გქონდა ტელეფონი? (სანდრო)
- მაღლა და არ მესმოდა (მე)
- ხოო (სანდრო)
- 3 დღეში მანდ ვარ (მე) ამ დროს თორნიკემ პირი დააღო რაღაცის თქმა უნდოდა და პირზე ხელი ავაფარე
- აუ ატრაკებ ტო, ფეხით ჩამოვალ იცოდე მანდ (სანდრო)
- მე კი არა შენ, სად ჩამოხვალ ბიჭო ეს ერთი იუბილე აღნიშნე ჩემ გარეშე და რო ჩამოვალ მერე ცალკე ჩავჯდეთ კიდე (მე)
- ეე ეგეც მოსული პონტია მარა ხვალ მაგრად დამკლდები ტო (სანდრო)
- ეგ არაფერი სკაიპი ჩართე და მანდ ვარ (მე)
- აუ რა დარტყმული ხარ რა (სანდრო)
- სხვა რამე თქვი ახალი ეგ უკვე მოძველდა (მე)
- სხვა ის რო (სანდრო)
- რო? (მე)
- რო ჩამოხვალ გეტყვი (სანდრო)
- კრეტინო თქვი ეხლა (მე)
- ჩამოდი და გეტყვი (სანდრო)
- ატრაკებ ეხლა (მე)
- აუ აქ იყო ეხლა მაგის გამო ხოიცი რას გიზავდი (სანდრო)
- ვიცი (მე)
- ეგეც კაია (სანდრო)
- აუ თქვი რა ეხლა (მე)
- მომენატრე (სანდრო)
- ეგ იყო? (მე)
- ხო (სანდრო)
- კაი (მე)
- შენ? (სანდრო)
- არა (მე)
- ოკ და გათიშა (სანდრო)
- მართლა 3 დღეში მიდიხარ? (თოკა)
- არა (მე)
- აბა სანდროს რო უთხარი (თოკა)
- მოვატყუე (მე)
- რატომ? (თოკა)
- ვხალ იუბილარია და სურპრიზ ვუკეთებ (მე)
- აა გასაგებია (თოკა)
- კაი (მე)
- ზღვაზე არ გადიხარ? (თოკა)
- ცოტახანში (მე)
- მანამდე გინდა რამე ვითამაშოთ კარტი ან რამე (თოკა)
- კაი (მე)
დაბლა ჩავედით თოკამ კარტიც აიღო და წამოვიდა
- რა ვითამაშოთ? (თოკა)
- დურაკა იცი?
- კი (თოკა)
- კაი მაშინ ეგ ვითამაშოთ და დავიწყეთ თამაში
- ისე კარგ სიურპრიზს უკეთებ (თოკა)
- ჰო რავი, რაც მაგას ვიცნობ სულ ჩემთან ერთად ხვდება დაბადების დღეს და პირველი სულ მე ვულოცავ (მე)
- ვაა კაია, რამდენი ხანია რაც იცნობ? (თოკა)
- ბავშვობიდან (მე)
- ბავშვობიდანო ისე ამბობ გეგენება ეხლა დიდი იყო (თოკა)
- ოო (მე)
- კაი ხო (თოკა)
- დურაკო (მე)
- ეეე აღარ მინდა დურაკა, ბურა იცი? (თოკა)
- ხო, აუ სამკარტა იცი? (მე)
- ყველანაირი ვიცი (თოკა)
- კაი მაშინ სამ კარტა ვითამაშოთ (მე)
- კაი ოღონდ მეორე კარტს მოვიტან (თოკა)
- კაი
წავიდა და ალბათ 5 წუთში დაბრუნდა. მოვიდა თუ არა ჩემი ტელეფონი აწკრიალდა
- ისევ სანდროა? (თოკა)
- არა (მე)
- ხო ნიკ (მე)
- როგორ ხარ პრინცეს? (ნიკა)
- რავიცი ვარ რა შენ? (მე)
- აუ რავიცი რა სანდრიკას ხელში მაგარი ცუდად (ნიკა)
- რატო? (მე
- აუ ატეხილია არ გადავიხდი ხვალეო სალო არ იქნება აქოო და რა მედაბადებისდღებაო (ნიკა)
- აუ ნუ მაცოდებთ თავს რა გადაიხდის ნუ ღელავ. და ვაჟბატონო მანდ ჩუმად რომ გდიხარ გითხარი მე შენ რო ჩართე სკაიპი და მანდ ვართქო (მე)
- აუ სალომე (სანდრო)
- რა იყო სანდრიკ? (მე)
- დაბრიდავ (სანდრო)
- ვერაფერსაც ვერ მიზავ (მე)
- ნახავ თუ არაა (სანდრო)
- ვაბშე ეხლა დაბზრიალდი ადი მაღლა და თაკოს უთხარი გაამზადოს ხვალისთვის საჭმელები თორე ამდენი ბიჭების საყვედურებს რა გაუძლებს შენს გამო დავრჩით ისეო (მე)
- შენს გარეშე არაფერი არ იქნება (სანდრო)
- იქნება და რაც გითხარი ადი (მე)
- დავაი რა ხმა აღარ გამცე (სანდრო)
- კარგად (მე)
- აუ სალო რას ატრაკებ ო წამოდი შენც კიდე რა უფ (ნიკა)
- არა არ წამოვალ ვა, ვთხოვდები აქ მე და ვაბშე ეხლა მალე უნდა მოვიდეს ჩემი ბიჭი რა და უნდა გავთიშო არ იეჭვიანოს (მე)
- აუ სალომე მანდ არ ჩამომიყანო რა შენი ბიჭი? (სანდრო)
- სანდრო შენ ხმას აღარ მცემდი (მე)
- ვინ შენი ბიჭითქო? (სანდრო)
- ქორწილში გაიგებ (მე)
- ეეე სალო 2 კვირაა არ გვინახიხარ და უკვე ვმალავთ რაღაცეებს (ნიკა)
- კეე (მე)
- აუ ვერ ხარ რა, მომენატრე კრეტინ (ნიკა)
- მეც დზებილო (მე)
- ხოდა ჩამოეთრიე (ნიკა)
- არა არა წავედი ეხლა ჩემი ბიჭი მოვიდა (მე)
- აუ გეფიცები მოვდივარ (სანდრო)
- ხოხო სანდრიკ მიდიხარ ოღონდ ბათუმში კი არა 8 სართულზე თაკოსთან და ეუბნები ხვალისთვის გაემზადოს, ეხლა კიდე გაკოცეთ ორივეს წავედი (მე)
- ვინაა შენი ბიჭი? (თოკა)
- არ ვიცი (მე)
- რატო მოატყუე? (თოკა)
- ღირსია და იმიტომ (მე)
- დამპალი ხარ რა (თოკა)
- ის ჩემზე უარესია (მე)
- ნიკას რატო არ უთხარი რო მიდიხარ? (თოკა)
- იმიტომ რო ვიცოდი სანდროსთან ერთად იქნებოდა. ეგენი სულ ერთად არიან არ ამოუღია ხმა მარა ვიცოდი იქ იქნებოდა სანდრო და იმიტომ ვუთხარი ის (მე)
- იგრძენი? (თოკა)
- ხო (მე)
- კაი მოდი დავარიგებ და ავიდეტ მერე ზღვაზე (თოკა)
- კაი (მე)
დაარიგა ავიღე ხელში კარტი და პირი დამრჩა ღია არ ვიცოდი რა გამეკეთებინა


_______
ბოდიშით დაგვიანებისთვის <3 კომენტარებში დამიწერეთ აზრი <3