***
ბავშვობიდან მინდოდა ამერიკა, ბავშბიდან მქონდა მიზანი დასახული , რომ წავიდოდი და ვნახავდი ენდის...რომელიც, ძალიან მიყვარდაა...ერთ-ერთი ბენდის სოლისტი , რომელმაც დიდი გარდატეხა მოახდინა ჩემში, თუმცა ვიზრდებოდი და თანდათან მინელდებოდა მისდამი ინტერესი, თუმცა მის მაგივრად გამოჩნა სხვა ადამიანი, რომელიც კიდევ ახალი გრძნობები დაბაადაა ჩემში...მეგობრებს , როდესაც ვეუბნებოდი რომ აუცილებლად ვნახავდი ორივეს და ჩავეხუტებოდი, დავუმეგობრდებოდი და მერე დავბრუნდებოდი..ყოველთვის დამცინოდნენ და იროონით სავსე მზერებით მგმირავდნენნ...თუმცა , არა მარტო ისინი მშობლებსაც არ სჯეროდათ ჩემი და ისინიც ირონიით უდგებოდნენ ამ საკითხს , ამიტომ მინდოდა მათთვის დამმემტკიცებინა , რომ მე ეს შემიძლია და სხვებისავით ოცნებას ოცნებად არ დავიტოვებდი!
***
-მართლა ფიქრობთ, რომ ვერ შევძლებ??_მწარედ ჩამეცინა და უაზროდ გავუშტერე თვალი , შავ ხვრელს , რომელიც უნებურად აღმართულიყო, ჩემი მეგობრის (ძმის) წინ...
-ადრეც გითხარი და ახლაც გიმეორებ, წინ დაჯექი და მალე ჩახვალ!_ირონიით სავსე სიტყვები, გულს მტკენს თითქოს , ის ძაფიც ჩამწყდა, რომელიც ძალას მაძლევდაა და ახლაა რაა?საშინელებაა, როდესაც შენი შესაძლებლობებს ვერ აფასებენ, თუმცა დადგება დრო და უკან წაიღებენ , ამ იროონით გაჟღენთილ სიტყვებს...დადგება დრო და ხალხი მიხვდება , რომ ოცნებები ხდება...თუმცა, თუ ასე გააგრძელებენ , მგონი ვერაფერსაც მოახერხებენ..ამიტომ, სჯერათ რომ სხვებიც ვერ აიხდენენ ოცნებას და ის რაღაც, რაღაცად დარჩებაა...ამიტომ უწამლიან სხვასაც გონებას და ცდილობენ , დააჯერონ რომ ეს უბრალოდ ოცნებაა და სხვა არაფერი!ძირიანად სურთ ამოგგლიჯონ , ეს დაჟანგული ფრთებიი..თუმცა, რა მნიშნელობა აქვს ჟანგიანია, თუ არა მთავარია რომ ფრთებია! ამიტომ , მაინც არ ვარ ვაძლევ მათ, იმის უფლებას , რომ მეც მომიშხამონ გონება და მათთნაირი გამმხადოონ და მეც მათთსავით, ოცნება ოცნებად დავტოვო...და მერე მეც მათთსავით გულის სიღრმეში მტკიოდეს...
არა, არა, და არა !
არ მივცემ ამის უფლებას არავის!
არც , ზურას მივცემ იმის უფლებას , ასე იროონით უყუროს ჩემს ოცნებებს!
დადგება დრო და უკან წავაღებინებ სიტყვებს..!
-გვანც, ვთქვათ ჩახვედი ლოს-ანჯელესში, მერე ?? ესე ადვილი გგონია , იმ შენი ეშის ნახვა?_ისევ ის ირროონიით სავსე ღიმილი და პასუხის მოლოდინში მომაშტერდააა...
-არა , არა , ზურაა.. არვამბობ მაგას, მაგრამ რაც არუნდა ძნელი იყოს , მაინც შევძლებ გესმისს?
შენნაირად ოცნებას ოცნებად არ დავტოვებ ! ჩავალ და გავიცნობ! უბრალოდ გავიცნობ და ჩავეხუტები , მერე დავბრუნდები... _ ენა გადმოვუყავი და დავეჯღანე
-კარგი , კარგი _გაიცინა და ბარს ინტერესით მოავლოა თვალი, ბოლოს ვიღაც გოგოზე შეაჩერა მზერა და გაეღიმაა..
-რა იყო ონიანო ? შეყვარებული ხარ? _გადავიკისკისე და უნებურად გამიქრა , მთელი ბრაზი , რაც რამდენიმე წამის წინ , კინაღამ ჩემი აფეთქების მიზეზი გახდაა...
-ოოოო, არა გვანც_ისიც ამყვა სიცილში და ოდნავ აკიაფებული თვალებით , ისევ გახედა იმ გოგოსს..._არა, არა, რას გამომაპარებს ეს ბიჭი მეე!
-არა ?შენ მე რას გამომაპარებ ონიანოო!! _ წაბი ავუწიე და სერიოზული სახე მივიღეე..
-კარგი , ხოო ..._დანებების ნიშნად ხელები აწია და საყვრლად ჩამიცინაა..
-ონიანო, მიგაკლავვ! კიდევ მე დამცინოდი ხომ? არადა თვითონ ყოფილხარ შეყვარებული!არა რააა, გამადრევ მე შეენნ..
-გვანც, ხომ იცი შენს შემთხევაში სულ სსხვანაირადააა...გაუსწორე რეალობას თვალი..რა იცი იქნებ ცოლიც ყავს? ან რო ჩახვალ რა გგონია ეგრე მალე გახდება შენი ბიჭი?_ამჯერად სერიოზული სახით მიყურებდა და ვხვდებოდი ნაწილბრივ მართალი იყო , მაგრამ დანებებას არ ვაპირებდი...
-ბატონო ზურაა, არ მითქვამს ჩემი ბიჭი გახდება მეთქი , მაგრამ თუ გინდა ასე იყოს ... _ენა გამოვუყავი და კალვადოსით სავსე ჭიქა , წამში დავცალეე...
-არა რაა ! მაგარი გამოუსწორებელი მეოცნებე ხარ, ჩემო გვანცოო.._და ლოყაზე მომჩქმიტა, მანაც სავსე ჭიქა , წუთში დაცალა და თვალი რაღაც წერტილი გაუშტერაა
-ბატონო ონიანო , გინდა სანაძლეო დავდოთ რომ ზუსტად 1 წელში ეშს გაგიჟებით ვეყვარები და მაგ შენ იროონით ნასროლ სიტყვებს , უკან წაგაღებინებ და ბოდიშსაც მომიხდი_ ხმამაღლა გადავიკისკისე და ამას მისიც აროხროხებაც მოყვაა...
-ვააა, გვანცო აღარ ხუმრობ .. მაშ ასე, ნება შენიაა... ოღონდ , თუ ვერ შეასრულებ ამ სიტყვებს , 3სურვილს შემისრულებ , სადაც არ უნდა იყო და როგორც არ უნდა იყო , გაწყობს? _ თვალი ჩამიკრა და მომაჩერდაა.._რა ბავშვურია ეს სამი სურვილი, მაგრამ თან ბოლომდე მაინც არ ვიყავი ჩემს თავში დარწმუნებული და შემეშინდა, რა იცი ამ გადარეულს თავში რა დაარტყავს და რისი შესრულება მომიწევს.._გავუცინეე და თანხმობის ნიშნად, თავი დავუკარი..._ნელი მოძრაობით ადგა დამემშვიდობა და წავიდა , სანამ გავიდა არ გამომპარვია მისი ინტერესით გაჟღენთილი თვალებიი, რომლებიც რაღაცას ან ვიღაცას ეძებდა...
არა რა ძლიერი გრძნობაა ეს სიყვარული ,მაგრამ ამასთანავე რა სუსტი..
***
სულ რაღაც სამი თვე იყო გასული, ჩემი და ზურას შეხვედრიდან , როდესაც გავიგე რომ ფლექსის ტურიდან ამერიკაში მგაზვნიდნენ..ბედიც ამას ქვიაა..მე-11 კლასში ვიყავი და ბოლო შანსები მქონდა , რომ ოცნება ამეხდინა.თანაც ზურასთან დადებულმა სანაძლეომაც თავისი ქნა და უფრო შემმატა გამბედაობაა...არვიცოდი, როგორი ოჯახი შემხვდებოდა , მაგრამ ის ნამდვილად ვიცოდი , რომ ლოს-აჯელესში გამგზავნიდნენ, რადგან ესეში სულ, ისეთები ვწერე, რომ დებილი ფსიქოლოგიც მიხვდებოდა, სად მინდოდა და რა მინდოდაა..
***
უკვე მეექვსე თვე სრულდებოდა, რომ უკვე კარგად ვიყავი ოჯახთან შეწყობილიი, ისე ვყავდი Lauren-ს და RYAN-სროგორც მათი მეორე შვილი...ძალიან მიხაროდა, ძალიან , რადგან ოცნების ნახევარი ახდენილი მქონდა, უბრალოდ ძნელია აღწერო ის გრძნობები , როდესაც ხვდები , როგორ ახლოს ხარ ოცნებასთანნ...იმ ოცნებასთან , რომელიც ძილის წინ ყოველთვის თავს გახსენებდაა...იმ ოცნებასთან , რომელიც ამდენი ხანია მივილტვი.. იმ ოცნებასთან , რომელმაც სრულიად გამრდაქმნაა...

***
ინგლისურსაც შედარებით კარგად დავეუფლე და სკოლაშიც წინ მივიწევდი...
ჩემი მშობლები გაკვირვებულები იყვნენ და ამავდროულად სიამაყით გაჟღენთილები, რომ მათი შვილი ლოს-ანჯელესის ყველაზე მაგარ სკოლაში სწავლობდა , მაგრამ ისინი ხომ ერთ დროს ვერ აფასებენდნენ გვანცას!
მიხარია , რომ მათ დავუმტკიცე , რომ ოცნებები ხდება და თუ მოგინდება ამერიკაში , კი არა სადაც გინდა იქ წახვალ...როცა, რაღაც გულით გინდა , მაშინ ხომ მთელი სამყარო გეხმარება ამ სურვილის ასრულებაში, მთავარია მინიშნებებს მივყვეთ და გვწამდეს მთელი არსებით!...
ესეც ასე, მშობლებს დავუმტკიცე , ახლა კი ზურასაც უნდა დავუმტკიცო და უკან წავაღებინო ის სიტყვები...არა, თუმცა მარტო ზურას არაა...ყველა იმ ადამიანს, რომელიც მთელი ბავშვობა ფრთების დაჭრას ცდილობდნენ და მაღლიდან მიყურებდნენ...


ახალი წელი დგებოდა, მე კი ჩემს , ესე ვთქვათ ახალ ოჯახთან ერთად ვხვდებოდი...
Lauren-ის და RYAN-ის შვილს , ანდრია ერქვა და მე და ის ძალიან დავუახლოვვდიით...
ისიც მეტალს უსმენდა და მეცც... მოკლედ ყველაფერი კარგად იყოო...
ბედნიერად ვგრძნობდი თავს...
ჩემებსაც მივულოცე დამდეგი და ახლა ზურა მრჩებოდაა...
ვერ წარმოიდგგენთ, როგორი სახე მიიღო , როცა გაიგო რომ აქ მოვდიოდიი...
რათქმაუნდა გაუხარდა და სიმაყით მიყურებდა, მაგრამ , მაინც თავის_თავს არ გადააბიჯა და მაინც მომიშხამა ნერვები...
ეგ დამპალიი , მიუხედავად , ასეთი ენისა , მაინც ძალიან მიყვარდა და ნაწილობრივ მისი დამსახურებაც იყო , მე რომ ახლა აქ ვარრ...ასე ახლოსს ოცნებასთაან...
-ბატონი ონიანი, ჩემი ონიანიი...გილოცავვ..ჩემო მწარევ_გადავიკისკისე და პასუხის მოლოდინში, გავირინდე
-ჩემიი გვანციი, მეც გილოცაავვ...ვერ წარმოიდგენ , როგორ გამიხარდა რომ დამირეკეე..აბა როგორ მიდის საქმეები?_ოდნავ დაბოხებული და თბილი ხმით ლაპარაკობდაა..._და მაინც როგორ მიყვარდა , ეს დებილიი
-ზურაა, აი ვერ წარმოიდგენ , როგორიი ბედნიერიი ვარრრ...სულ ახალი განცდები , ახალი სახეები...მეტს და მეტს ვსწავლოობბბ.. იცი ნაწილობრივ, შენი და შენი ენის მადლიერიც ვარ , რადგან გარკვეულწილად დამეხმარეეე..._ჩამეცინა და გავაგრძელეე_შენს ჟინზე გავაკეთე, მინდოდა რომ დამემტკიცებინა რომ შემიძლია ამის გაკეთებაა, ხოდა ნუ ბოლომდე კი არ შემისრულებია , მაგრამ იმასაც მალევე მოევლებაა_მივაყარე და დაველოდე , როგორ მეტყოდა რამე მწარეს
-ოფფფ, ჩემი გოგო...მართალია, მანდ წახვედი მაგრამ არამგონია , ეშს თავი შეაყვაროო..შენც ძალიან კარგად იცი რამდენი გოგო ეარშიყება და არც ეგ უკლებს _ ჩაიხითხითაა..არა რაა, მაინც ცდილობს , რომ არ დანებდესს
-მაგასაც ვნახავ , მწარეე_ და დავიჯღანე ისე , თითქოს მხედავდეესს..
-კარგი, ჩემი გოგო აბა წარმატებები და მიყვარხარრ...
-მეც ბატონო ონიანო _ ჩამეღიმა და ყურმილი დავუკიდეე..
Lauren-ის თბილმა ხმამ გამომაფხიზლაა, მოდიის ყველაფერი მზადაა...
ვახშამი მივირვით, ცოტა შამპანიური და ტკბილი საუბარიი...
იმდენად კარგად ვიყავი, რომ ყვეალფერი სიზმარი მეგონაა...
***
დილით , მალევე გამეღვიძაა...
ჩემი ოთახიდან პირდაპირ ჰოლში გავედი და ნაძვის ხესთან მიწყობილმა უამრავმა საჩუქარმა მომჭრა თვალიი...
მმმ... ისეთი საყვრლად გამოიყურებოდნენ, ინტერესი მკლავდა შიგნით რა იდოო...
ყველამ , როდესაც ერთად მოვიყარეთ თავი, დადგა საძჩქრების დროცც..
Lauren-ს ალბომი ვაჩუქე , სადაც ჩემი და მათი ფოტოები იყოოო
ერთად გადაღებულები და სხვა უამრავი რაამ, ძალიან მოეწონაა...
RYAN-ს სუნამო , ხოლო ანდრიას კი Kiss-ის მაიკააა...
ყველას ძალიან მოეწონათ , ჩემი საჩუქრებიი იმდენი ხანი მეხუტებოდნენ და იმდენი სითბო ჩამიღვარეს გულშიიი...
ახლა ჩემი ჯერი დადგაა, ანდრიამ , Black veil brides-ის კონცერტის ბილეთი მაჩუქაა, აიი ბედნიერებას საზღვარი არ ჰქონდაა...
ესეც , ასე მეორე ოცნებაც ახდა, ახლა უკვე Andy-საც ვნახავდი...
ცრემლებს ვეღარ ვიკავებდიიი...
იმდენი ვკოცნე და ვეხუტე , რომ საწყალი...
-ვიცოდი , რომ გაგიხარდებოდა გვანცც.._თვალი ჩამიკრა და უარესად მომეხუტაა
Lauren-მა დღიური მაჩუქა, რამაც ძალიან გამამხიარულაა
RYAN-მა კი სუნამო...ჩვენი საჩუქრები ერთმანეთს, რომ დაემთხვა მაგაზეც ბევრი ვიცინეთ მოკლეედ ბედნიერებას საზღვარი აარ ქონდა, მაგრამ თან მეშინოდა ყველაფერი , ისე კარგად იყო არ მინდოდა , მერე რამე ცუდი მომხდარიყოო...
***
სავსე მთვარე იყო…
მე და ანდრია ერთად მივდიოდით კონცერტზეეე...
ოდნავ მთვრალები ვიყავით და იმდენს ვიიცნოდით, რომ აღარ შეგვეძლო, მაგარ ხასიათზე ვიყავით..
რომ მივედით კონცერტი დაწყებული იყო და რასაც ქვია ჭედვა იყო ,მაგრამ მაინც მივაღწიეთ წინა რიგებამდე ...
ისს..
ისსს, რომ დავინახეე...
ღმერთო, უბრალოდ ვერ ავხსნი რა მაგარი გრძნობა იყოოო..ცრემლები წამომივიდა და თან მეცინებოდა... ვეღარ გამეგო ვტიროდი , თუ ვიცინოდიიი...
ბოლოს ანდრიას მივეხუტე...
მთელი კონცერტის განმავლობაში ენდისთვის თვალი არ მომიშორებიაა...
უბრალოდ , ძალიან მაგარია , როცა ბავშვობის ოცნებას იხდეენნნ...
მგონი, ბოლო სიმღერა იყო..
ალბათ, თვალში მოვხვდი და მიხვდა სულ მაგას , რომ ვუყურებდი და
‘’Rebel Yell’’-ის დროს..
I walked the world with you, babe
ეს სიტყვები , რომ თქვა თითი ჩემსკენ გამოიშვირა და აი ვერ წარმოიდგენთ, როგორ გამიკვირდააა...
რამდენჯერმე შემომხედა და თან შეიძლებოდა მეჩვენებოდა, მაგრამ ვიცოდი რო რაღაც ისე არ იყო ...
მეცხრე ცაზე ვიყავიიი...
***
კონცერტი, როდესაც დასრულდა ანდრიას საქმე გამოუჩნდა და მარტო მომიწევდა ქუჩაში ხეტიალი , თუმცა ცოტა არ იყოს მეშინოდა , მაგრამ თან მიხაროდა ცოტახანი მარტო რომ ვიქნებოდიი..
სიგარეტი ამოვიღე და როგორც ყოველთვის ფიქრებში გავერთე, როდესაც ნაბიჯების ხმა გავიგე
უკან მივიხედე, მაგრამ არავინ იყოოო..
მეორედან იგივე განმეორდა
მესამედაც , გულმა ჩქარა დაიწყო ფეთქვა და ნაბიჯებს ავუჩქარე .. სიგარეტის კოლოფი , სიჩქარეში დაბლა დამივარდა.. უკან მივიხედე და რას ვხედავ...
ენდი დგას ჩემს წინნ, თავიდან შემეშინდა და რო გავაცნობიერე ვინ იყო ჩემს წინ გულმა უარესად დამიწყო ფეთქვაა...
-შეენ?_გაითრებული სახით მივაჩერდიი_ლამპიონის შუქი პირდაპირ მე მანათებდა და თვალს მჭრიდაა..
-არ მინდოდა შენი შეშინებაა_გამიცინა საყვარლად და წინ წამოიწინა.._მოულოდნელად უკან გავხტიი..
-კაიი რაა, ნუ გეშინია ჩემიი.. დღეს დაგინახე ,რომ მთელი კონცერტის მანძილზე მე მიყურებდი, ნუთუ ასე მოგწონვარ?_წარბი აწია და მომაჩერდაა...
-იცი? არ მომწონხარ, მაგრამ ბავშვობაში ყოველთვის მინდოდა შენი ნახვა...სულ მინდოდა ჩახუტება და დამეგობრება , მაგრამ მანძილიი..ხო ხვდეები?მერე გავიზარდე და შემეცვალა წარმოდგენები შენზე , მაგრამ მაინც გამიხარდა შენი ნახვააა.._ვცდილობდი გამეღიმა ,თუმცა არვიცი რამდენად გამომივიდაა..._არაფერი უთქვამს , უბრალოდ მოვიდა ჩამეხუტა და წავიდაა..._გამიხარდა რომ , ასე მოიქცაა... როგორც ვფიქრობდი კარგი ადამიანი აღმოჩნდააა...კოლოფს ხელი დავავლე და სახლისკენ , ამჯერად ნელი ნაბიჯებით წავედიი...
***
5 თვე ჩვეულბრივ გავიდა, სწავლა , მეგობრები , რომლებიც სკოლაში შევიძინე , ანდრიას დახმარებიით, ოჯახიიი... ჩემებს ყოველ კვირას ვურეკავდიი, მოკლედ არაფერი ახალიი..თუმცა, დღიურს მაინც ვავსებდა და ყველაფერს ვინიშნავდი , არ მინდოდა რაიმე დეტალი დავიწყებას მისცემოდაა...
ამ , 5თვის მანძილზე კიდევ იმდენი ვისწავლეე...
ბავშვები, სხვადასხვა როკ ჯფუფების კონცერტებზე დავდიოდით, ბოლო დონეზე ვერთობოდით, მაგრამ მაინც ვახერხებდი სწავლასაცც და ბიბლიოთეკაში სიარუულლსსს...
Lauren-მა , რომ გაიგო ვხატავდი უამრავი , რამ მიყიდა და ყოველ ღამით ვხატავდიი... ჩემი საკუჭნაო მქონდა და იქ ვინახავდიი...
გადასარევი არ იყო ,მაგრამ მომწონდაა...
***
1 თვეღა და სკოლასაც მოვრჩები, 1 თვე და ყვეალფერი დასრულდებაა..
1თქვეღა დამრჩა , მე კი ის ჯერ არ მინახავსსს...
შაბათი დღე იყოო, მშვიდი და მზიანი , როოგორიც ლოს-ანჯელესს ახასიათებსს...
ანდრიამ მითხრა , ბავშვები ვაპირებთ სანაპიროზე წასვლასო..ღამე იქ ვრჩებით კოცონი და მოკლედ კარგი სიტუაციეებიი იქნებაო და შენც წამოდიო..
მეც უპრობლემოდ დავთანხმდიი და რა ვიცოდიი, რომ ასეთ სიუპრიზს მიწყობდააა...
***
ღამით სანაპიროზე , იმდენად დავწყნარდი რომ სულ ყველაფერი გადამავიწყდა , მტკიუვნელი ბავშობიდან დაწყებული ...
ბევრი ჰიპსტერები, ზოგიც პოეტი, ზოგიც ხელოვანი
მოკლედ ყველანაირი, გატაცების მქონე თინეიჯერებს მოეყარათ თავიიი
კოცონი დაანთესს, გიტარაც დაუკრესსს...
ისეთი კარგი იყო, რომ არ მინდოდა რომელიმე წუთი გამომრჩენოდა , მაგრამ თავი ვერ შევიკავე და მოშორებბიით გავედიიი...
თუმცა კოცონზე , ხეების ტკაცუნიის ხმა მაინც აღწევდა , ზღვა ოდნავ ღელავდა სავსე მთვარე კი მედურად დამყურებდააა..
ქარი წაბლისფერ თმებს მიჩეჩავდა..
უნებურად წამომივიდა ცრემლების ნიაღვარი
და ფიქრებით დატვირთული , გადავეშვი მოგონებების ზღვაში ...
თუმცა მალევე გამოვერკვიე ფიქრებიდან , როდესაც გვერდით ‘ის’ მომიჯდა , ვის გამოც ზურამ სანაძლეო წააგო.

____________
ბავშვებო, რაც დავიწყე არც ერთი ისტორია არ დამიმთავრებია და ამიტომ ძალიან მომინდა ერთი ისტორია , მაინც დამერეწერა სრულადდ...ძალიან გთხოვთ , ყველამ მითხარით მოგწონთ , თუ არა ან გავაგრძელო , თუ არა საეროდ წერაა..ნუ მოკლედ კრიტიკა არ დაიიშუროოთ :* მიყვარხართ და წინასწარ მადლობთ, რომ დრო დამითმეთ...