თეთრი ოთახი,ოდნავ მბჟუტავი ნათურა და საწოლთან შეკრებილი ხალხი.სწორედ ამას ვხედავ ახლა ვერ ვიხსენებ სად ვარ,რატო ვარ,ვერ ვხვდები რა მოხდა გუშინ
-ლოლიტაა - სიხარულით ყვირის დედაჩემი მართალი მას ვერ ვხედავ მაგრამ ლოლიტას მხოლოდ ის მეძახის
-რა მოხდა გუშინ?-ვკითხულობ მობეზრებულად რადგან საავადმყოფო და ტრამვები ჩემთვის უკვე ნაცნობია
-უბრალოდ ბაიკი მოსრიალდა და..-მეუბნება თვალებჩაწითლებული ანიტა
-აჰაჰ მეთქი რამე განსაკუთრებული თქო-ვამბობ ისევ ისე
-ლოლიტა! რას ნიშნავს არაფერი განსაკუთრებული! - ისევ კივის დედაჩემი.მოდით სანამ ამ დიალოგს გავაგრძელებდე გაგეცნობით მე ვარ ლოლა ნაკაშიძე გრძელი ლურჯი თმით რომელიც საჯდომს მიფარავს, ვარ მაღალი და მაქვს ლამაზი თვალები (ქამელეონი ვარ) რაც შეეხება ჩემს საქმიანობას ალბათ თქვენც მიხვდით რომ ვარ ბაიკერი!მართალია დედაჩემს ეს არ მოსწონს მაგრამ ხვდება რ ომ ჩემთან შეწინააღმდეგებას აზრი არ აქვს .ანიტა ესეც ჩემი მეგობარია ისიც ბაიკერია ფაქტიურად ერთად გავიზარდეთ მასაც არ ჰყავს მამა.
-დედა თავს დამანებებ?-ვეუბნებ და ისევ თვალებს ვხუჭავ.2 დღე ვატარებ დროს საავადმყოფოში შემდეგ კი მონატრებულ სახლში მოვდივარ სახლში არც ისე დიდი ხანი ვჩერდები.როგორც ყოველთვის ვიცვამ ტყავის ქურთუკს,ვიკეთებ ტყავის გადაჭრილ ხელთათმანებს და მონატრებულ ბაიკზე ვჯდები,რაც შემიძლია დიდი სიჩქარით მივქრივარ ანიტასთან რადგან ვიცი იქ მთელი საძმაკაცო დამხვდება
-ზდაროვა სასტავ-როგორც კი შევდივარ მეგობრებს ხელს ვუწევ და მაიკლს,ნიკოლს და ნიკს ვკოცნი ! (ისინიც ჩემი მეგობრები არიან)
-პრივეტ ლოლ-მეხუტება ანიტა
-რა მოხდა იმ დღეს?რატო მოვხვდი საავადმყოფოში?მომიყევით ერთი-'ვკითხულობ დაინტერესებული და ბავშვებს ვუყურებ
-მოკლედ იმდღეს რო ვიყავით შეჯიბრებაზე გეგამ რაღაც იჩალიჩა შენი ბაიკი მოსრიალდა და პირდაპირ ლეონიძის ბაიკს შეუსრიალდი ბორბლებში გეგამ გაიმარჯვა პირველად ცხოვრებაში და გაიბლატავა,ირონიული მზზერით გიყურებდდათ ლეონიძე ადგილზევე გარდაიცვალა შენ კიდე მაიკლმაგადაგარჩინა!-ასრულებს თხრობას ნიკოლი
-აუ ეგ შენი გეგა რა სი*ია ეე-ამბობს მაიკლი მის სახელს ირონიულად კვეთს
-ნაბო*რის შვილია შე*ემა და აბა რა იქნება-კბილების ღრჭიალით ამბობს ნიკი
-ოე ოე თქვენ ში* ხო არ გაქვთ?ლანას ძინავს ზევით(ლანა ანიტას უმცროსი დაა)-ამბობს გაბრაზებული ანიტა
-აუ რამე დასალევი არ გაქ ანიტ?-ვკითხულობ გაწამებული სახით
-იასნა მაგრამ მხოლოდ შენთვის ლოლა-სიცილით მეუბნება ანიტა და თეძოების რხევით გადის მეორე ოთახში(ანიტას უკვე 4 წელია ნიკი უყვარს და ყოველთვის ცდილობს ნიკშიც სიყვარულის ან მოწონების ნაპერწკალი დაინახოს,აი ჩვენი ნიკოლი ლეს*ოსელია)
-ნიკოლ შენთან და ემილისთან რა ხდება? (ემილი ჩემი დაა ისიც ლეს*ოსელია რა თქმა უნდა
განსხვავებული ორიენტაციის გამო არ ვკიცხავთ)
-არაფერი ლოლ ისეთი ძალიან ეშინოდა შენზე ,,ვაიმე რას მეტყვისო" ძალიან გაუხარდა ასე რომ გაგვიგე-საყვარელი მზერით მიყურებს ნიკოლი,ამ დროს ისევ თეძოების რხევით შემოდის ანიტა
-აბა გოგოებს ჯეკ დენიელსი ბიჭებს ვაშლის წვენი -ირონიული მზერით ამბობს ამას,მე და ნიკოლი ამაზე ჩუმად ვფხუკუნებთ მაგრამ ამ დროს ჩვენს გასაოცრად ისმის ძრავის ხმა გარეთ ვიყურებით და....


---------------------------------------
ოლა ^^ ეს არის ჩემი პირველი მოთხრობა შემიფასეთ ბაღნებო ;დდდ ღირს გაგრძელება??