თვალები ძლივს დავაშორე ერთმანეთს. გვერდზე გავწიე ხელი და საათს შევხედე. რააააააა? ჯანდააბააა მაგვიანდება ლექცია ლექციააა. წამოვხტი. რაც შემეძლო მთელი ძალით ინერციით გავქანდი სააბაზანოში, ხელში რაც მომყვა გადავიცვი მაიკა და ჯინსი,ფეხზე კეტები. სამზარეულოში გავედი კრუასანები ვჭამე და მაცივარზე მიკრულ ფურცელს შევხედე:
"ანასტასია დღეს სახლში არ ვიქნები, საჭმელი გამზადებულია, თუ რამე დაგჭირდა ფული მაგიდაზე ზევს. გკოცნი, მიყვარხარ"
ჩემიი საყვარელი დედიკოოო ვთქვი და ჩანთას მოვკიდე ხელი და გავედი გარეთ. ხელი დავიქნიე ტაქსი გავაჩერე და ჩავჯექი, მძღოლს მისამართი ვუთხარი და ყურსასმენები გავიკეთე. ჩემს ტელეფონს დავხედე, ნომერს შევხედე და ვუპასუხე:
- გოგო სად ხარ?
-ტაქსში ვზივარ და მოვდივარრ
-ისევ ჩაგეძინა გოგო?
- აუუუხოოოო
-ჰომოდი ისეთი ცხელ-ცხელ ამბებიი მაქვს როო თან ვიღაც უნდა გაგაცნო.
-ოჰოო ეს მომწონს, კაი სადაცაა მოვედი უკვე გკოცნი.
გავთიშე ტელეფონი და დანიშნულების ადგილას მოვედი, მძღოლს ფული გადავუხადე და გადმოვედი. გავემართე ჩემი უნივერსტიტეტის ეზოში სადაც ჩემი საუკეთესო მეგობარი მარიამ კაპანაძე მელოდებოდა. შორიდან ნაცნობი სილუეტი მომხვდა თვალში, ძალიან მეცნობოდა მაგრამ ვერ ვიხსენებდი საიდან. მარიამი ხელს მიქნევდა მე კი გათიშულ მდგომარეობაში ნელნელა მივუახლოვდი ნაცნობს სილუეტს და მარიამს.
ტააას რას შვეები? (მარიამმა გადამკოცნა, როგორც ვიცით ხოლმე ჩავეხუტე და მოვშორდი)
მარიამმა ჩემს თვალებს გააყოლა და მზერა როდესაც დაინახა ვისკენ მქონდა ხმამაღლა სიცილი დაიწყო და ჩემზე ორი თავით დიდს, ცისფერთვალება, ქერათმიანს ბიჭს მიუბრუნდა.
-აბაა რა გოგო მყაავს ჰა? ბიჭი უგონო მდომარეობაში იყო და ანასტასიას აკვირდებოდა, ვერ იჯერებდა რომ მის წინ იდგა. ანასტასია კი ვერ იხსენებდა საიდან ეცნობოდა და ერთი სული ქონდა გაეგო მალე ვინ იყო ეს ბიჭი და მარიამს მიუბრუნდა.
-მარ ბოლოსდაბოლოს აბა მეტყვი ვინ არის?
- ჰო ჩემო გოგო მოკლედ ეს ნიკა ბოკუჩავა, ჩემი მამიდაშვილია. ჩვენთან გადმოვიდა. ერთ კურსზე ვისწავლით, ესეც იურიდიულზე სწავლობს. ისე ხო ერთხელ მახსოვს სოფელში იყო ჩამოსული ჩვენთან მაშინ გაგაცანი არ გახსოვთ? მაშინ 9წლის ვიყავით მგონი. ვააა რა სკლეროზიანები ხართ რა. რა ვერ იცანით ერთმანეათი, ნუ პრინციპში ეს დიდიხნის წინ იყო.
-ნიიკუშ ეს კი ჩემი სუპერ დაქალი ანასტასია გიორგაძე.
-სასიამოავნოა.
ნიკამ მსუბუქად გაიღიმა და ანასტასიას ხელი გაუწოდა ტასოც არ დაიბნა და ხელი ჩამოართვა. ჩემთვისაც.
-აბა ხალხო წავედით? მარიამმა ორივეს ხელმკლავი გაუყარა და შენობაში შევიდნენ.
მოიცა მოიცა ხალხო ლექციააა დაიყვირა ანასტასიამ და მარიამმა ერთროულად დაგვერხააა. ნიკამ ამათ ყვირილზე შეხტა რა ამბავიაო. ანასტასიამ და მარიამმა როცა შეხედეს სიცილი დაიწყეს. რ
-ვაააა რა გაცინებთ ტო? გამისკდა გულიიი რა იყვირეთ, მეთქი ომი დაიწყოთქი.
-წამო ბიჭო ამდენს ლაპარაკს შევიდეთ.
თავდახრილი სამი სტუნდენტი დარბაზზში შევიდა. ლექტორმა მათ შეხედა და მკაცრი მზერა სტყორცნა.
-დაგვიანება რომ არ შეიძლება არ იცით კაპანაძე, გიორგაძე დაა?
- ბოკუჩავა პატივცემულო
-ხო ვინც ხართ დაჯექით დროზე და ხმა არ გავიგო თქვენი. კაპანაძე და გიორგაძე თქვენ გაფრთხილებთ.
სამივე გვერდიგვერდ დასხდნენ.
გოგოები თვალს არ აშორებდნენ ახალგადმოსულ ჯგუფელს. ნიკა კი იღიმოდა და მათ თვალს უკრავდა. ანასტასია და მარიამი სიცილით იგუდებოდნენ.
- აუუ შენცც ისეთი ხარ როგორც სხვეები?(ანასტასია)
- ვერ გაავიგე?
ნიკამ ისეთი ხმით კითხა გოგოებს ეს აკლდათ კიდე და ხმამაღლა სიცილი დაიწყეს. ლექტორმა მათ სახეებზე გაბრაზებულმა გარეთ გააბუნძულა სამივე.
- აუ სულ თქვენი ბრალია ტო
- აუუუ მარიამ მიშველეეე ცუდადვააარ რა იყო
- მეც შენს თავს ვფიცავაარ
- და ვერ მივხვდი რა მკითხე შენ? ნიკა ანასტასიას შეხედა და პასუხს ელოდებოდა
- აუ დაიკიდეე რაა და სიცილი განაგრძო
- უიმმეეე რას გავხართ რო იცინით ნეტა იცოდეთ
მარიამმა და ანასტასიამ ერთმანეთს გადახედეს და როგორრ?? ასეთს ლამაზ ბოვშვს რას მიწუნებ ძამია? შეხედე რავარი გოგო ვარ სიმონ. მარიამმა ვეღარ შეძლო გაგრძელება და სამივეს სიცილისგან ცრემლები მოსდიოდა.
-აუ იდემაქ ტო
-აბა ჩენო გენოისოოო გისმენ ჩემო ოქროს ბიძაშვილო
-მორჩი შენ ირონიებს. წავიდეთ მაკდონალდში გავსკდეთ ჰა?
- ვააააა ნიკუშ საღოლ იცი უკვე ჩვენი სუსტი წერტილი, ასეთი იდეა 18წლის მანძილზე არ მოგიფიქრებია
-კაი ნუ ღადაობ ტო, მშიაააა. ჩემი მუცელი ბუყბუყებს, უცნაურ ხმებს გამოსცემს უნამუსო ვიყო
- რას შვებააა? მარიამი სიცილისგან ძირს გაწვა ანასტასიაც მას მიყვა.
-აუ მეც შემოგიერთდებით ტო
-არაააა გაეთრიეე. ორივე ფეხზე წამოდგა.- აურამდენიხანია ასე არ მიცინიააა.
- ვაიმე მეც, მარიამ მაგარი ბიძაშვილი გყოლია. ისე ნიკა სხვანაირი მეგონე ეხლა ძალიან მომეწონე
- აუ მართლა ტო? მოგწონვააარ? აუუ მოდი ცუნცულ ჩემთან. თვალები აახამხამა და ქვედა ტუჩზე იკბინა.
-გაეთრიე იდიოტოო (ანასტასია)
- ვაიმე ეხლა გავსკდეეეებიი მიშველეთ(მარიამი)
-კაი ტო ჰე წავედით.
წავედითთ ბალღეეებო.
ნიკამ მანქანის კარები გააღო, მძღოლის გვერდით მარიამი დაჯდა წინ მინდა დაჯდომაო, ანასტასია კი უკან.
- აუ რა ჯენტლმენი ხარ ნიკუუშ?
-ხო ვცდილობ ბიძაშვილო
ნიკა საჭესთან დაჯდა და დაძრა მანქანა. მაკლდონალდში შევიდნენ და შეკვეთა მისცეს. მეორე სართულზე ავიდნენ ადგილი შეარჩიეს და ჭამა დაიწყეს. ბევრ რამეზე ისაუბრეს. ანასტასიაც მართლაც მოეწონა მარიამის მამიდაშვილი და კმაყოფილი დარჩა. ნიკამაც აღნიშნა რომ ძალიან უხარია რომ მარიამს გვერდზე ასეთი დაქალი ყავს. ნიკამ ორივე თავიანთ სახლებში მიიყვანა და ბარში წავიდა.
ანასტასია სადარბაზოში შედიოდა, ჩანთაში გასაღებს ეძებდა. გვიანი იყო ვერაფერს ხედავდა ტელეფონი კი დამჯდარიქონდა, ამდროს კი სრულიად მოულოდნელად ვიღას შეასკდა. ანასტასია წონასწორობას ძლივს ინარჩუნებდა, უცნობმა წელზე ხელი შემოხვია, თავის მკლავებში მოაქცია და წაქცევისგან გადაარჩინა. ანასტასიამ ვერც კი იაზრებდა ვერაფერს, გრძნობდა რომ წელზე ეწვოდა და როცა უცნობის თვალებს შეხედა სხვა სამყაროში გადაეშვა. გონს მალევე მოეგონო და თავი გაინთავისუფლა.
- კარგად ხართ?
ანასტასიას გულში რაღაც დაკრა, როცა მისი ხმა გაიგო,ამოუცნობი გრძნობა დაეუფლა.
-კი.. კიი. მეტყველების უნარს კარგავდა და ვერ ხვდებოდა რა ჭირდა. ბოლოს კი ძალა მოიკრიბა , მადლობა გადაუხადა და გაუღიმა.
სწრაფად აიარა კიბეები, გასაღები კარებს მოარგო და შიგნით შევიდა. საძინებლისკენ გაეშურა, პენუარი გადაიცვა და საბნის ქვეშ შეძვრა. ფიქრობდა ვინ იყო ის უცნობი მაგრამ მიხვდა რო უაზროდ ფიქრობდა და დაღლილმა ბალიში ააფუმფულა, თავი დადი და მორფეოსის სამყაროში გადაეშვა