გამარჯვება არ ნიშნავს, რომ ვინმეზე რამით მეტიხარ, არ ნიშნავს იმას, რომ ყველაფრის უფლება გაქ, უბრალოდ ყოველთვის ერთი საფეხურით მაღლა დგები, უფრო და უფრო უახლოვდები მიზანს. ასე დაუსრულებელი გამარჯვებით კი აღმოჩნდება, რომ უკვე იქ ხარ, სადაც უნდა იყო... ჩემთვის რომ გეკითხათ იმ მომენტში რას გრძნობო, სიმართლე გითხრათ ვერ გიპასუხებდით, ერთდროულად მწყინდა და ამავედროს მიხაროდა... ადამიანი განვითარებული ცხოველიაო, მაგრამ იმ პერიოდში მე ყველაზე გაუვითარებულ არსებად მიმაჩნდა თავი... " წამები წამებს მისდევდა, წუთი კი- ყოველ წამს"... სცენაზე მდგომმა ჩაჩამ კი ეს წუთები და წამები საუკუნედ აქცია... ცოტაც და მოთმინების ძაფი გადამიწყდებოდა რომ უცებ განაგრძო...
- დღევანდელი პროექტის გამარჯვებული გახდაა.......- სიტყვა გაწელა, რამაც უარესად გამაღიზიანა, რად უნდა ამდენი ამ დაწყევლილი სახელის და გვარის გამოცხადებას?... ღმერთო ასე თუ გაგრძელდა ალბათ გავიგუდები და უკან დარჩენიათ მერე გინდ პირველი და მეორე ადგილი... ამ დროს რაღაცნაირად გამახსენდა ერთი ქართული გამოთქმა " ცოცხალს ეკლებს თუ მესვრით, მკვდარს ვარდები რად მინდაო".. გამახსენდა და მალევე ავფხუკუნდი... ეს ქართველები რამდენად ბრძენი ხალხი არიან, რომ მათმა გამოთქმამ აქ, ჩემთან, გერმანიაშიდაც კი მოაღწია... მოკლედ საიდან სად გადავფრინდიო ჩემზეა ნათქვამი.. სულელი არვარ ახლა მეე?? აქ!.. დიდ სცენაზე გერმანიაში ვდგავარ, წამი წამზე ვარსკვლავს გამოაცხადებენ და მე ასე დებილივით ქართველებზე და მათ ბრძნულ გამონათქვამებზე ვფიქრობ... ეხხ ელენე მაინც არაფერი გეშველება..
- ამ მაიერმა მეროე მაიერს სულ რაღაც 0.5 ქულით აჯობა. მაშ ასე, 10 ქულით. დღევანდელი პროექტის გამარჯვებულიაააა...ეეეეე.....ეეეე..ეეეე...ევააა მაიერიიიიიიიიი.....- ვერც კი გავაცნობიერე, რა მოხდა, უცებ მივვარდი გახარებული ევას და მთელი ძალით გულში ჩავიკარი. მუხედავად იმისა, რომ ის ჩემი "კონკურენტი" იყო, ამ მოკლე დროში ძალიან დავვახლოვდით.
ხშირად რეპეტიციია გვიანობამდე გრძელდებოდა და რადგანაც ევა ქალაქის გარეუბანში ცხოვრობდა და გვიან ქუჩებში სიარული სახიფათო იყო, ჩემთან რჩებოდა... ძალიან ლამაზი გოგოა, ჩემზე სულ რაღაც 3წლით უფროსია, მწვანე თვალებით, პატარა წითელი, მაგრამ გაბუშტული ტუჩები, ყავისფერი თმა და პატარა კურნოსა ცხვირი, რომელიც როგორც თვითონ ამბობს უკრაინელი ბებიისგან ერგო "ანდერძად"... ტანზე ხომ აღარაფერს ვამბობ, ნამდვილი ჩამოსხმაა, ბიჭი რომ ვიყო მისი სიმრგვალეების და გამხდარი წვრილი ფეხების შემხედვარე ნერწყვების ყლაპვით გავიგუდებოდი...ხმაა? ხმა კი რაღაც გასაოცარიი აქვს, ნაზი, ერთდროულად ხავერდოვანიც კი, მაგრამ რაც მთავარია სასიამოვნოდ მოსასმენი. ოხ ელენე რაზე ფიქრობბ... ახლა მაგის დროა??... ტრადიციულმა მილოცვებმა და პრიზების გადაცემის ცერემონიალმა წარმატებით ჩაიარა. ფეხზე დგომა უკვე აღარ შემეძლო, მაშინვე სახლში აორთქლება გადავწყვიტე როცა მატიასმა(ერთ-ერთმა მონაწილემ) მითხრა, რომ პროექტის დამფუძნებელი კლუბში აღნიშნავდა ამ დღეს და ჩვენც დაპატიჟებული ვიყავით.. ამ ამბით დიდად მოვხიბლულვარ, რადგან ფეხებს ვეღარ ვგრძნობდი, მაგრამ სხვა რა გზა მქონდა, თან გაბრიელი შემეცოდა, ისეთი კნუტის თვალებით მიყურებდა, აშკარად უარს ვერ ვეტყოდი... კლუბამდე უხმოდ მივედი... რიგორც კი კარის ზღურბლს ფეხი გადავადგი, მაშინვე მომხვდა ალკოჰოლის და სიგარეტის არასასიამოვნო სუნი, როგორ ვერ ვიტან ასეთ ადგილებს, მითუმეტეს ნასვამ ხალხს. როგორც კი ჩემი ჩაცმულიბის ფრაგმენტები აღვიდგინე გონებაში და გავაცნობიერე, რომ იმდენად მოკლე კაბა მეცვა, რომ საჯდომს ძლივს მიფაფავდა და იმასაც თუ დავამატებდი რომ ზურგი ამოღებულუ ჰქონდა, მივხვდი რომ შარი ნამდვილად არ ამცდებოდა. გონებაში ჩემ ბედს უკვე კარგი გემრიელად შევუკურთხე და დევიდს(პროექტის დამფუძნებელს) ერატი გემრიელად მოვუკითხე გენეალოგიური ხის ყველა წევრი... დალევით არ დამილევია, მხოლოდ წვენს ვსვავდი, მაგრამ ევამ როგორც კი დამინახა გადაირია
- გოგო რაიყო რამდენი წლის ხარ... ალუბლის წვენს რაგასმევს ამ დროს, შეხედე რამდენი კარგი ბიჭია, ერთი მაინც შეამჩნიე...
- კარგი რა ევა, აქ რონ შემომიშვეს მადლობელი უნდა ვიყო, რომელ სასმელზეა ლაპარაკიი?-მობეზრებულად ავიქნიე ხელი..
- აა უიი გამა... გამას. გამასხ....-უცებ აერია ენა. მე მის ამ საქციელზე გამეცინა, რადგან ევა ქართულად კარგად ვერ ლაპარაკობს და სიტყვების შინაარს ან ვერ გებულობს ან საერტოდ ვერ ამბობს..
- გამახსენდა ევა გა-მახ-სენ-და..
- ოოო ხოო რავი, როგორცაა რაა... ვერგავუქე მე ამ ქართულს ვერაფერი... მოკლდ რას ვამბობდი? გამას... გამიხსენა თუ როგორცაა რომ ჯერ არასრულიწლოვანი ხარ და შენთვის ასეთი ადგილები აკრძალულია, სულაც ახლა სახლში უნდა იყო და იანიას გიმღეროდნენ...
- იანიას კიარა იავნანას- სიცილით შეუსწორა გაბრიელმა, რიმელიც ევას ზურგსუკან იდგა და მის საცოდაობით "ტკბებოდა"...
- მადლობა გაბრიელ, მაგრამ არიყო საჭირო, როგორმე მივხვდებოდი.
- კიი როგორ არა ორი დღის მერე..
- მნიშვნელი აქვს, მთავარია მივხვდებოდი.
- მნიშვნელობა და არა მნიშვნელი, მოდი კურსებზე ჩაეწერე და ისწავლე ქართული ოკ?
- წადი შენი...- უცებ უთხრა ევამ და გაცლას აპირებდა, როცა გაბრიელმა მკლავში ხელი მოუჭირა და თავი სახესთან მიუტანა
- მეორედ ეგეთი სიტყვა არ გავიგონო თორემ ენას ამოგწიწკნი
- შენ დამიგეგმე რა ვთქვა და რა არა...
-მაგასაც ვნახავთ პატარა...-ცხვირზე აკოცა და იქაურობას გაეცალა...
მე მთელი ადროის განმავლობაში სიცილით ვიგუდებოდი, ვხვდებოდი, რომ გაბრიელს მოსწონდა ევა.. აი ევაზე კი ვიცცოდი, რომ ერთი თვეა აბოდებს გაბრიელზე... ევას სახის შემხედვარე წამსვე გავეცალე ჩემს ადგილს და ბარმენს კიდევ ერთი ჭიქა ალუბლის წვენი შევუკვეთე.. შეკვეთა ავიღე და ბარის კუთხეში შემჩნეული ადგილისკენ წავედი... მართალია მყუდტო ადგილი არ იყო, მაგრამ მუსიკის ხმა ოდნავ ნაკლებად მაინც აღწევდა.,ვიჯექი და ვფიქრობდი ყველაზე და ყველაფერზე, გაბრიელზე და ევაზე, დედაზე, მამაზე, ამ პროექტზე, საქართველოზე, გაგიკვირდებათ და ჩაჩაზეც, ვინ იყო, აქ საიდან აღმოჩნდა, ანდა საერთოდ ჩემგან რა უნდოდა... უამრავი კითხვა მაწუხებდა, პასუხი კი არ მქონდა. ფიქრებში გართულს, ვერც ვიგრძენი რიგორ "მომისკუპტა" ჩაჩა.. ცალი თვალით გავხედე, იღიმოდა, მაგრან არვიცი რაზე..
ბოლოს ღიმილი სიცილ-ხარხარში რომ გადაიზარდა მოთმინებადაკარგულმა ხმამღლა შევუღრინე
- სასაცილოს რას ხედავ
-რას არა, ვის
- ხო ვის ხედავ..
- შენ-მოკლედ მომიჭრა და თვალი ჩამიკრა...
- კარგი...
- კარგი- უდარდელად მიპასუხა.. ადგომა დავაპირე, როცა ხელზე დამქაჩა და კითხვისნიშნით სავსე თვალები მომანათა.
- საპირფარეშოში, თუ ეგეც სასაცილოა...-აგდებულად მივუგდე პასუხი... აღარ დავლოდებივარ მის შემდეგ რეპლიკას და სასწრაფოდ გაცლა ვამჯობინე. ტუალეტის კარი კიარ შევაღე შევანგრიე... არა, მაინც რა შემამჩნია იმ ხისთავიანმა სვანმა სასაცილო ვერ ვხვდები, თავი მავარი გონია?? მაგასაც ნახავთ ვინაა მაგარი, მამიკოს გათამამებულო ვაჟკაცო... მამიკოზე გამახსენდა, ნეტავ აქამდე რატომ არ დამირეკა... ამის თქმა და ჩემი Yელეფონის ზუზუნი ერთი იყო... ეკრანს რომ შევხედე თვალები სიხარულისგან გაამიბრწყინდა და გულში სითბო ჩამეღვარა..
-მააააა
-გილოცავ ჩემო პრინცესა, მეორე ადგილიც კარგია. შენ მაინც საუკეთესო ხარ ჩემთვის. ჩემი ფერია, ჩემი ერთადერთი
- მეც მიყვარხარ სონიიი..
ბოლომდე იყავი მაა??
-არა, სასწრაფო შეხვედრაზე წავედი, შენ და გაბრიელს გიყურეთ, ევას ვეღარ, და ბოდიში მოუხადე..
-აუცილებლად მა..
- შეუდარებელი იყავი ეელენ. არაჩვეულებრივიი...
-მადლობა...შეხვედრა დამთავრდა?
- პირველი სეანსი მხოლოდ, დღეს სახლში არ მოვალ, რაღაც პრობლემებია აქ და დღეს კომპანიში დავრჩები, ჯონის(მძღოლს) დაურეკ და მიგიყვანს სახლში... თინაც სახლშია, დღეს ჩამოვიდა..
-დეიდა ჩამოვიდა და მეარაფერი ვიცოდი??
- სურპრიზი უნდოდა გამოსვლოდა, მაგრამ როგორც ჩანს ჩავშალე.-დანაებით ჩაილაპარაკა.
-არაუშავს მაა... ისე შენ როდის უნდა დაისვენო, მომენატრა შენთანლ საუბარი...
- მალე ელენ ძალია მალე.. ეს წელიც და მერე სამთვიან შვებულებას ავიღებ და შემოდგომისთვის საქართველოში წავიდეთ. ხომ გინდა მამიი...ყველ ვინახულოთ, მთე საქართველოში ვიმოგზაუროთ...
- კიი მაგრამ მე ახლაც მივდივარ... ერთ კვირაში, ერთი კვირით დაშეიძლება ეს ზაფხული იქ გავატაროო, ხომ შეიძლებ??
- ელენ რამდენჯერ გითხარი შვილო, როცა რაიმე სერიოზულს გადაწყვეთ აუცილებლად შემატყობინეთქო, კარგი რაა..ასე შორს როგორ გადაწყვიტე წასა ჩემსგარეშე?? თან ერთ კვირაში ხომ შენი დაბადების დღეა??
- ვიცი მაა დაარაუშავს.... რაც შეეხება გამგზავრებას, მე არაფერ შუაში ვარ, პროექტი გვიშვებს... სვანეთში...
- მართლა? და ვინ აფინანსებს??
- შენი მეგობარი ხომ იცი დავით დევდარიანი, საქართველო ელჩი გერმანიაში..
- ხოო
-ხოდა მისი ვაჟი ჩაჩა დევდარიანი...
თან დამატა, ჯგუფს მე გვუძღვებიო..
- ჩაჩა თუ იქნება აღა მეშინია, მაშინ დამშვიდეულად გაგიშვბ...
-კარგი მა ახლაუნდა წავიდე, თორე დაიწყებენ ცნობილი გერმანელი ბიზნსენის ქალიშვილი ელენე მაიერი წვეულებიდან "მოტყდაო"
-ჩემი გიჟი გოგო.. ჭკუით შვილ თავსგაუფრთხილდ..
-შენც მა წამლები ხომ დალი?
- კიი ელენ კიი...
-მიყვარხარ
-მეც ჩემო ფერია... საუბარი დაასრულა თუარა, კაბა შეისწორა, ღრმად ჩაისუნთქა დაკარები გამოაღო....

----------------
-რაიყო რასაგიფეთქებია ტელეფონი??
- ოფ ერთი არმოიკითხო საძმო.. რაიყო ტო
- სანდრო რაგინდა?...
-რაიყო რა იღრინები შალვა ნათელაშვილივით..
-აუ გაა*ვი.. მეტად სერიოზულ საქმეზევა...
- იმაზე??
-ჰოო
-კი ტო შეეშვირა მაგ გოგოს..
-შანსი არაა ტოო. აი შანსი
--შენი საქმი შენიცი ძმა, მაგრამ მისი რაბრალია?
-არც ჩემი...
-დაიწყე უკვე?
-კი
-როდის??
-სცენიდან...
მაევე შეაჩნია ელენე და ტელეფონი სასწრაფდ გათიშა

---------------
სანამ მთააროთხში შევიდოდე, შეტყობინებ მომივიდა, გავხსენი. გარიელი იყო. "ენენე მე წავედი. სახლში ჩაჩა მიგიყვანს, მეე აგუხსნი რატო და როგორ.. პ.ს აქ რა ქალები ჩითაე ტო".. ბოლ სიტვებე გმეცნა.. დარბაზისკენ თავჩახრილი მივდიოდი, როცავიღაცას მთელი ძალით შევასკდი.. შუბლი მოვისრისე დამაღლა ავიხედე.. უცნობი სარკასტულადიცინოდა, თან ეტყობოდა, რომმ მთვრაი იყო.
-არვიცეკვოთ?
- არა, გმადლობთ.-ზრდილობიანად ვუპასუხე და გაცლა დავაპრე, როცა მთრლი ძაით მკლავშ მწდა.
-რომ ვმბბ ვიცეკვოთ, ესეიგი ვიცეკვებთ..
-გამიშვი შეცხოველო, გამიშვი..
- მეცეკვ.
-შენნაირ ნაიჭვრებთნ არ ვცეკვავ.- ჩემს ნათქვამზე აშკარად გამწარდა და ხელები თმაში ჩამავლო, მისმა ასეთმა უხეშობამ ბოლო ძაფიც გაწყვიტა და სახეში შევფურთხე...
- შე პაარაე ძუკნა, რამდენს ბედავ... მე შენ გაჩვენებ როგორ უნდა თავის დაფასებაა.. სადღა მივყავი, მაგრამ უცებ ვიგრძენი ვიღაცა როგო მომაშორა, არაფერი მახსოდა... ვგრძენი ცივი ჰაერი და და სახეზე ხელბი
- ელე... ეელე.. ელენა.. გამოფხიზლდი პატარა.. კარგა ხარ??
- კკიიიი..ხმა მიკნკაება..
-გინდა სალში წავიდეთ??
-კკიი...-ძლივს აოვილუღლუღე. ჩაჩამ ხელი წელზე შემიცურ, მეორე მუხებს ქვეშ ამომიდო და ხელში ამაფრილა... მანქანაში ჩამსვა და ღვედუ თვითონ შემიკრა.. მე რობოტივით ვმოქმედებდი... ვერაფერზე ვიქრობდი... შუბლზე მაკოცადა მანქანის კარები მიხურა..სახლამდე ხმაარც ერთსამოგვიღია... დამშვიდბებისა შევმჩნიე ტუჩი გახეთქილი ჰქონდა, შემეშინდა სხვა დზიანებეიც არ ჰქონოდა და სალში შევიყვანე... მაშინე მისაღებში დავსვი, მეკი საააბაზანოში გავარდი, პირველდი დახმრების ნივთებბი ავიღედაისე უკა დავბრუნდი. როგორც ჩანს თინასახლში არ იყო... ამიტომ უფო თაამამად შევუდექი საქმეს.. პირველდ ხელებიდავუმუშავე...
- გარიელს იცნობ??
- გიორგობიანს??
-ჰოო
-კი..ჩემი დის კურსელია, სამედიცინოზე ერთდ სწავლობენ..
-შენ და გყავ??
-კიი ტყუპისცალი.. 22წლიაა, ისეე როორც მე...
- არვიცოდი..
-არაუშავს...-მემხლო მხრები აიჩეჩე.. ბაბა სამეიცინო სპირტიტ გაჟღინთე დაა თუჩთან მივუტან..
-აააააა.... -ტკივიილისგა გახტა..
-არ უნდა იჩხუბო პატარა ბაშვვით და აღარ გეტკინება.
- შენც უნდა ეცად რაც შეიძლებაკიდ მოკლე ჩაიცვა ნუ თუღა არეობს რაე უფრომკლე კიდე და მერე პირდაპირ ეღერშ გაყურბიებ როგორ უნდაყველა ძვლის დამტვრევა..
-მე სულაც არ მაწუხებს ჩემ კაბის სიგრძე..-მხრები აიჩეჩე..
- ჰოო აბა რა, შენს ტუჩებს კიარ "ეფერებანნ"... ისე მა თითბი ადგლას შენი ტუჩები უფრო გამხარდეოდა...
-ჰაჰჰაჰ ეგ ძირი სიამოვნება დაიჯდება საყვარელო..
-ნწ სულაცარა- თავი ჩესკენ დახარა
-არ გაბდო...
-როგო არა
-კი
-არა
-როგორ არა
-არ გაბ..........

---------
პრივეტ ბაშვებო..ეს თავი გუშინ ატვირთე და არვზების გამო არ დაიდო თუ რაღაცც... მადლბა იმ თბილი კომენტარებითვის.. იმედი იატიურებთ დ კომნტარებსდადებთ რა ფიქრობთ ისტორიაზე, თორე აღარდვდებ... ხოორა მინოდა მთქვა, აქპირვლივარ და ვცდილბ განვვითარე, რთქმუნდამეთქვენი კრიტკა არ მწყნს, მთაავარიავიცოე რა მოგწნთ და რა არა. ხოდამთავარი იმის გმოო რომდღეს დაგვინეით ვდებ ამ თავსდათქვენც თუ იაქტიურებთ ხვალ დიიდ დაძაიან ინტრიგულ თავს დვდებბ.. გამოჩნდებიან ახლიპერსონაჯები დანუ რვირაა... მადლობა ყვეას.. უყვრხართ თქვენს იასანისფერ გოგოს...
პ.ს ყველას გილოცავთ დამდეგ შობას... ყველას გულებში შეოსულიყოს იესო ქრიტე.. <3