--„ჰეი შენ“--
--ფშ--
-დასაწყისისთვის არაუშავს რა--
--ძილი მომერია--
--თავში რაღაც მომხვდა--
--გამოვფხიზლდი--
-კარი შეღრიჭინდა--
--თავი ვიღაცამ შემოყო--
--დამიძახა--
--ისევ ფშ--.-ისეთი არაფერი ხდება,გამოვედი მოვათვალიერე,არავინ იყო და ისევ უკან დავბრუნდი--
--მაგიდაზე წერილი დამხვდა--,-ავიღე და ზერელედ დავხედე,წაკითხვა დამეზარა--
--თავი ისევ შემოყეს,მაგრამ ამჯერად კაჭკაჭა იყო--თავის კონწიალით შემოვიდა და დამხედა.
-ისევ აქ ხარ?
-კი,როგორც მხედავ აქ ვარ,შენ რატომ ხარ აქ?-შევუბრუნე კითხვა,იგი ჩამოჯდა სავარძელში და ხელები მაგიდაზე დააწყო
-რავიცი შემოვრჩი,ავდგები და წავალ საქმე მაინც არაფერია
-კარგს იზამ,საქმე არც მე მაქვს,მაგრამ ვიქნები ცოტახნით
-აჰ’კაი გვანცა,როგორც გინდა,მე წავედი,იმედია არაფერი შეგაშინებს-თავისი მომხიბვლელი ღიმილი მაჩუქა და გავიდა.
--ფშ--,-ისევ მომესმა შტვენის ხმა,წამოვდექი და კარს მივაყურადე,მერე გამოვაღე და ძირს თაიგული დამხვდა,ერთი ამოვიოხრე და თაიგული ავიღე,შიგ ისევ წერილი იდო,იგივე შინაარსის.
--მე ძლიერ---რაღაცნაირად სიცილი ამიტყდა და წერილი დავხიე,ყვავილები გვერძე მივყარე,ჩანთა და შემოსასხამი ავიღე და გავედი.
--
სანამ მანქანაში ჩავჯდებოდი მიმოვიხედე,ისეთმა შეგრძნებებმა შემიპყრეს,თითქოს ვინმე მითვალთვალებს,სწრაფად ჩავჯექი მანქანაში და ძრავი ჩავრთე,რამდენიმე წამში უკვე მთავარ ტრასაზე ვიყავი.
--წვიმა წამოვიდა--
--ეს მეჭირდებოდა ახლა--
--საბურავმაც დაუშვა--
-დღეს მარცხენა ფეხზე ავდექი--,-მანქანიდან,რომ გადმოვედი საშინლად შემცივდა,ტანში გამცრა,ხელები დავიორთქლე და ჩავიცუცქე,ხელით გავსინჯე საბურავი და მართლაც დაშვებული ყოფილა,წამოვდექი და მანქანაში ჩავჯექი,ველოდიებოდი,როდის გამოივლიდა მანქანა,რომ გამეჩერებინა.
--წვიმამ უმატა--
ტელეფონი ამოვიღე და კაჭკაჭას დავურეკე,მაგრამ არ იღებდა,გული კი დამწყდა,მაგრამ რას ვიზამდი,ისევ მანქანის გამოვლას დაველოდე.
--კაჭკაჭას ცოლი--,-გამახსენდა,როდესაც ტელეფონმა გაანათა,აღარ ავიღე,მომერიდა სახე ამეწვა,რას იფიქრებდა,მერე მისი ცოლი,გავუთიშე და მანქანიდან გადავედი,სწრაფად რადგან ვხედავდი მანქანის შუქებს,როგორ მიახლოვდებოდა,წინ გადავუდექი და მანაც დაამუხრუჭა
--აბა ხოარ შემასკდებოდა--
მძღოლი არცისე კმაყოფილი გადმომიხტა და მომმვარდა
-თქვენ რა გაგიჟდით?-დამიყვირა მან
-დახმარება მჭირდება-საწყალი ხმით მივმართე და მანქანისკენ წავედი-საბურავი დამეშვა-მას სიბრაზე გადაუვიდა და ირიბად გამიღიმა
-მეორე გაქვთ,რომ გამოვცვალო?-თანხმობის ნიშნად თავი დავუქნიე და უკანა მხარე გავაღე,საბარგულიდან საბურავი ამოიღო,მერე თავისი მანქანიდან ხელსაწყოებიც მოაყოლა და საქმეს შეუდგა
--აღარ წვიმდა--
როცა მორჩა შეკეთებას,წვალებით წამოდგა,დასვრილი ხელი გამომიწოდა
-დამიკავე-ხელსაწყოების ჩანთა მომცა და ხელები გაიწმინდა,მერ ეისევ უკან გამომართვა და მანქანაში ჩადო
-გმადლობთ,გადამარჩინეთ-მას გაეღიმა და მანქანაში სანამ ჩაჯდებოდა მითხრა:
-ფრთხილად იარეთ-ისევ გაიღიმა და წავიდა.
დამსვიდებულმა გავაგრძელე გზა და როგორც იქნა სახლშიც მივედი,კარი შევაღე თუარა სახლის სითბო სახეზე მომეხუტა,საკუთარ სახლზე დიდი ბედნიერება არ არსებობს,წინათ ნაქირავებში ვიყავი სანამ საკუთარს ვიყიდიდი და გული მქონდა შეჭმული,პატრონი სახლის ინტერიერში ცვლილებების შეტანას მიშლიდა და სულ კამათი და დავიდარობა გვქქონდა.
--დივანზე გავწექი--
-ჭერს მივაშტერდი--
--დაღლილობისგან ძლივსღა ვსუნთქავდი--
--ყურები მქონდა დახშული--
--თვალები მიმეღვენთა--.

--
სველი ტანსაცმელი,მანქანაში შევყარე და ჩავრთე,უკვე ღამის სამი საათი იყო,მანქანამ,რომ ნგრევა და ხტუნვა დაიწყო,მეზობელი ამოვიდა,კარგად გამომთათხა და ჩავიდა.მანქანა მაინც არ გამოვრთე,სანამ რეცხვა არ დაამთავრა,მერე დავფინე კიდეც.
--წვიმამ გადაიღო--
წამოვწექი და წიგნის კითხვა დავიწყე,როცა ისევ გაისმა ჩემი ტელეფონის ხმა,რომ დავხედე ისევ კაჭკაჭა იყო,ჩავიფრუტუნე და ტელეფონი გავთიშე
--ბზ,ბზ--,-არ წყვეტდა ხმას ტელეფონი
-გისმენ კაჭკაჭ
-რატომ მირეკავდი,მოხდა რამე?-მკითხა ნამძინარევი და შეწუხებული ხმით
-ისეთი არაფერი,ზარი გამომეშვა უბრალოდ,ბოდიში,რომ გაგაღვიძე
--გაიცინა--
-არაუშავს,შემეშინდა,რომ არ მიპასუხე-შეწუხებული ხმით მომიგო მან
-კაი,ხომ გითხარი არაფერი ხდება,შეგიძლია დაიძინო
-ჰო კაი,შენ რა ხარ-მაყოლა მაინც და გათიშა.