ვიცოდი რომ ალექსანდრეც აქვე იქნებოდა, დღეს მას აუცილებლად ვნახავდი.ბექამ როგორც ჩანს ვერ მიცნო,ამ ოჯახში ჩემს სახელს ვერ გაიგებდა,ჩემი მშობლები არ მახსენებდნენ,თამუნა ეტყოდა მაგრამ ამ საკითხს არ ჩაღრმავებია როგორც ჩანს და არ იცის რომ მე ის ვარ ერთ დროს ფერიას რომ მეძახდა,მე კი მოფერებითდევს ვეძახდი,ბავშვობაში მსუქანი იყო.ჩემი ვინაობის დამალვა არც მიცდია,ცოტა ხანს ვადროვე რომ ვერ მიცნო მე თვითონ ვუთხარი
-როგორ ხარ დევო?- ეს რომ გაიგონა სახეზე გაკვირვება დაეტყო, შემდეგ კი ჩამეხუტა,ისე მეხუტებო ძვლები მეტკინა, ოდნავ ამწია და სიცილით დმატრიალშემდეგ დამსვა და ღიმილით მომაჩერდა
-ჩემო ფერია,როგორ მომენატრე -ჩემი და გაკვირვებული გვიყურებდა და არამარტო ის,ამ ოთახში შეკრებილ ყველა ადამიანს ვიცნობდი,აქ იყვნენ ჩემი მშობლები (ლილი და ნუგზარი) ალექსანდრეს მშობლები (ნინელი და ნუგზარი) ბექას დედა ანა,რაც მთავარი ალექსანდე მისი ოჯახით არავინ შემიმჩნევია,მარიამისენ მივბრუნდი
-ჩემო ლამაზო მოდი,დევო ნახე ვინ გაგაცნო -მარიამი მოვიდა და ჩემს გვერდით დადგა- გაიცანი ჩემი შვილი მარიამი -გაუკვირდა და დაიბნა,ვერ მიხვდა,არ იცოდა რა ექნა როგორც ჩანს გონია რომ გავთხოვდი,მარიამმა ხელი გაუწოდა
-მარიამ ჯაჭვლიანისასიამოვნოა- საკმაოდ ხმამაღლა და გარკვევით თქვა და ახლა ნამდვილად ყველას ყურადღბა მიიქცია,ბექა ისევ ისე გაოცებული იდგა,ოთხს მოვავლე თვალი,სადაც სიჩუმე გამეფეულიყო,ალექსანდრე გაოცებული იყო,ნათია ბრაზს ანთხევდა როგორც ჩანს მარიამის შესახებ ყველაფერი იცოდა,მის გვერდით მდგარი ბიჭი კი როგროც მივხვდი საბა ვერაფერს ვერ მიხვდა,მან არც ჩემზე და არც მამამისის ურთიერთიერთობაზე არაფერი იცის,ნინელი სიბრაზისგან ცოტაც და გასკდებოდა,ჩემი მშობლები კი სევდა ჩამდგარი თვალებით მიყურებდნენ,ნუგრარი კი კმაყოფილი სახით იმზირებოდა,სწორედ მისი დამსახურებაა რომ ახლა ჩემს შვილს მამამისის გვარი აქვს,რომ მე განათლება მივიღე,საზღვარგარეთ წავედი სამუშაოდ ჩემი პროფესიით,დღეს კი საკმაოდ ცნობილი დიზაინერი ვარ,ყველაფერი მისი დამსახურებაა,თუმცა ალქსანდრეს მარიამზე არაფერი უთხრა თვიდან მანაც არ იცოდა,შემდეგ კი ნათიას და ნინელის მანიპულაციების გამო ვერ მოახერხა ალექსანდრესთვის სიმართლისთქმა,შემდეგ კი მითხრა როცა შენ საჭიროდ იგრძნობ მაშინ ვუთხრათო,ახლა კი ამის დრო იყო,ამიტომ ვნერვიულობდი ასე.
-ბექა ნაკაშიძე,ჩემთვისაც სასიამოვნოა-უთხრა ბექამ და მე მომხედა,თვალებით მეკითხებოდა მართლა ალექსანდრეს შვილიაო,როცა თავი დავუქნიე მარიამს ჩაეხუტა.მარიამმა სიმართლე კი რათქმაუნდა იცოდა.
-მაინც არ იშლი ხოომ შენსას?მაინც ჩემს შვილს ტენი ხომ შენს ნაიჭვარს!
ბოდიშით რომ ამდენი ხანი ვერ ავტვირთე,ახლაც დიდი ფიქრის შემდეგ ვდებ ამ თავს,რაც მთავარი დასრულეა ჯერ ადრეა