-დადუ კარგი რა აქაც მარტო უნდა დამტოვო?
-ანასტასია პატარა საქმეზე გავალ და მალე მოვალ დამელოდე და თუ ერთ საათში არ მოვედი მაშინ შენი ხოდით წადი სახლში ფული ხომ გაქვს ტაქსში ჩასკუპდები და წახვალ - ღიმილით უთხრა 19 წლის დაიკოს და მის პასუხს დაელოდა ანასტასია კი დიდ წყლიან თვალებს აკვასკვასებდა და ძას რომ არ სწყენოდა მაინც დაუქნია თავი და გაუღიმა. დადუ კი ოდნავ აღელვებული იყო ანასტასია კი რის ანასტასია იყო ეს რომ არ შეემჩნია
როგორი იყო ანასტასია? უცნაური, დიახ უცნაური იყო არ მოგესმათ და ეს სიტყვა ყველაზე კარგად აღწერდა მის ხასიათებს.ის ისეთი ამაყი იყო რომ არასოდეს არ მისცემდა სხვას უფლებას მისი ღირსება შეელახათ. არასოდეს არ ტიროდა ხალხში და თავსაც არასოდეს იმცირებდა ის ისეთი მიზანდასახული იყო, რომ ყოველთვის რასაც ჩაიფიქრებდა იმას ასრულებდა ვინმეს სიტყვას თუ მისცემდა იმ სიტყვას არასოდეს გატეხდა, მაგრამ ბავშვობიდან ასეთი არ ყოფილა ის ასეთი მაშინ გახდა როდესაც ძმა მოუკლეს დიახ მოუკლეს მისი ძმა 21 წლის იყო წვეულებაზე ერთად წავიდნენ იქიდან კი მხოლოდ ანასტასია დაბრუნდა სახლში...

-დადუ კარგი რა აქაც მარტო უნდა დამტოვო?
-ანასტასია პატარა საქმეზე გავალ და მალე მოვალ დამელოდე და თუ ერთ საათში არ მოვედი მაშინ შენი ხოდით წადი სახლში ფული ხომ გაქვს ტაქსში ჩასკუპდები და წახვალ - ღიმილით უთხრა 19 წლის დაიკოს და მის პასუხს დაელოდა ანასტასია კი დიდ წყლიან თვალებს აკვასკვასებდა და ძას რომ არ სწყენოდა მაინც დაუქნია თავი და გაუღიმა. დადუ კი ოდნავ აღელვებული იყო ანასტასია კი რის ანასტასია იყო ეს რომ არ შეემჩნია
-დადუ რამე ისე არ არის როგორც უნდა იყოს?
-არა ჩემო პატარა ყველაფერი რიგზეა წავალ და გპირდები დავბრუნდები.. მიყვარხარ პრინცესა ხომ იცი ამაყი უნდა იყო ამაყი და ჯიუტი - დადუმ ღრმად ამოისუნთქა და დაიკო გულში ჩაიკრა ამ სიტყვებმა ანასტასიაც აანერვიულა მაგრამ ძმას ეს არ დაანახა გაუღიმა და უთხრა რომ ისე მოიქცევა როგორც მან დაარიგა დადუმ ბიჭებს ხელით ანიშნა რაღაც ყველა წამოდგა და მას გაყვა. ზუსტად ნახევარ საათში დადუს წასვლიდან გაიგო რომ ის აღარ იყო ეს როგორ? აი ესე უბრალოდ აღარ იყო და სწორედ იქ დამთავრდა მისი ღიმილიანი ცხოვრება...

-ანასტასია მას შემდეგ 5 წელი გავიდა ზუსტად ხუთი შენ კი არაფრის დავიწყებას არ ცდილობ
-ნინი ამ საკითხს მეორედ თუ შეეხები ჩათვალე რომ ხმის გამცემი არვარ
-ხოკარგი მისმინე დღეს ლაზარეს მეგობრები მოდიან და მინდა ჩემს გვერდით იყო
-ვერა ახალი საქმე მაქვს გასახსნელი - ნინიმ ზუსტად იცოდა რომ არავითარი ახალი საქმე არ არსებობდა უბრალოდ არ მიყვარდა ესეთი შეკრებები და თავს ვარიდებდი ყველანაირად - ვიცი რომ ახალი საქმე არ გაქვს ასე რომ მოგიწევს ერთი საღამო მაინც გაატარო ჩემთან ერთად
-არა ნინი უკვე მივდივარ - წამოვდექი და მუხლამდე მუქი ლურჯი ნაქსოვი ჟაკეტი მოვიცვი მობილურს ხელი დავტაცე და ნინი გადავკოცნე. უკვე გვიანი იყო კიბეებზე დავეშვი სადარბაზოდან რომ გავდიოდი ბიჭების ხმა მომესმა სამნი იყვნენ ორი შავგრემანი ერთი კი მუქი წაბლისფერი თმით ალბათ 1.76 იქნებოდნენ ერთ-ერთს მარჯვენა ხელზე ვენებთან ტატუ ქონდა რაღაც რიცხვი ეწერა სვლა შევანელე და რიცხვი 24 რომ ამოვიკითხე თავიდან ფეხის ტერფამდე ტანში ჟრუანტელმა დამიარა თავბრუს ხვევა ვიგრძენი მეგონა დავვარდებოდი ერთადერთი რამ რასაც შეეძლო ნებისმიერ ადგილას ავეტირებინე ეს 24 ოქტომბერი იყო ის რიცხვი და ის თვე როდესაც ჩემი ძმა დაიღუპა იქვე ახლოს მდგარ მანქანას დავეყრდენი თავი დავხარე და თვალებიდან დაუკითხავად წამოსული სითხის შეჩერება ვცადე ნახევარი წუთი ვიქნებოდი ალბათ ესე მერე მანქანის ხმა გავიგე უცებ გავსწორდი წელში ცრემლები მოვიწმინდე და გზის გაგრძელებას ვაპირებდი მანქანა რომ გაჩერდა ჩემს გვერდით ლაზარე იყო
-ვაახ ანასტასია შენ ხო გვიან სიარულს ვერ გადაგაჩვიე
-დაწყნარდი არაფერი მომივა - ვუპასუხე და მარჯვენა ხელით თმა გადავიწიე
-არგინდა სახლში გაგიყვანო?
-არა არმინდა - იცოდა ერთს რომ ვიტყოდი იმას აღარ გადავთქვამდი ამიტომ აღარაფერი უთქვამს ბიჭები ისხდნენ მასთან მანქანაში ალბათ ამათზე თქვა ნინიმ
-კაი წავედი კარგად ლაზარე
-კაი სტას კარგად - ლაზარეს დავემშვიდობე და ფეხით განვაგრძე გზა სახლში არც თუ ისე მალე მაგრამ მაინც მივედი ეგრევე დავწექი და ბევრ რამეზე რომ არ მეფიქრა დავიძინე თუმცა კიარ დავიძინე დაძინება ვცადე არაფერი რომ არ გამომივიდა ჩემი ძმის ოთახში შევედი თუმცა მალევე გამოვედი და დაძინება კვლავ ვცადე გამთენიისას ჩამეძინა რამოდენიმე საათში ავდექი სპორტულები ჩავიცვი და სარბენად წავედი ყოველ დილით დავრბოდი მერე ვიბანავე და სამსახურში წავედი ახალი საქმე მომცეს გვიანობამდე სამსახურში ვიყავი გვიანობამდე კი არა 3 დღე იქიდან არ გამოვსულვარ მერე სახლში წავედი გადაღლილი და გამოუძინებელი ვიბანავე და საწოლში შევწექი ნინიმ რომ დამირეკა საღამოს 5 საათი იყო
-აუ სტას გეხვეწები ანანიკო ბაღიდან გამომიყვანე რა ვერ მივდივარ
-კაი კაი - გავუთიშე მობილური ჩავიცვი და ბაღში წავედი ანანიკოსთან იქაც ის ტიპი იყო პატარა გოგო გამოყავდა ბაღიდან მაშინ ღამე რომ დავინახე წაბლისფერთმიანი ტატუთი...


ეს ძალიან პატარაა უბრალოდ თქვენი აზრი ამინტერესებთ მოგწონთ თუ არა და თუ მოგეწონათ გავაგრძელებ გთხოვთ თქვენი აზრი დააფიქსიროთ <3