ლონდონი 1925წლის 25დეკემბერი,წვიმდა როგორც ყოველთვის მაგრამ საოცრად თბილოდა წვიმა ნელენელა ფიფქებად იქცეოდა,ეს იყო დღე როცა ქალაქში ყველაზე მდიდარი და ამვდროულად ჭკვიანი ხალხი იკრიბება და მიდიან თეატრში,თეატრის შემდეგ კი ვახშმობენ, ანა ყოველთვის ოცნებობდა მანდ მოხვედრაზე წარმოიდგენდა როგორ შედიოდნენ თეტრში ქალბატონები ლამაზი კაბებით ლამაზი ვარცხნილობით,წარმოიდგენდა როგორ საუბრობს ამდენი დახვეწილი ხალხი როგორ ლაპარაკობს სხვადასხვა თემებზე ფიქრობდა რამდენ რამეს გაიგებდა მათგან.ანა ღარიბი ოჯახის შვილი იყო დედა მაღაზიის გამყიდველი იყო და ორიოდე გროში მიქონდა სახლში რომ შვილი გამოეკვება, ანას მამა ჯერ კიდევ მაშინ გარდაიცვლა როცა ანა 2წლის იყო ანას მამას არ ახსოვს მაგრამ როგორც დედა იძახდა ის ძალიან კარგი ადამიანი მოსიყვარულე ქმარი და ოჯახის კაცი იყო..ანა უბნის სკოლაში დადიოდა ყოველთვის გამორჩეოდა სწავლით და ყველას აოცებდა გონიერებით,ანა ჩაცმულობით არ გამორჩეოდა 3წლის წინანდელი ბათინკები რომელიც ხმარებისგან გაცვეთილი იყო და წყალი შესდიოდა და ძველი ქურთუკით რომელიც დედას მეოგობარმა აჩუქა.ამის გამო ბევრჯერ მოხვდა ანა დაცინვის ეპიცენტრში ბევრჯერ მისულა სახლში ტირილით დედა ხედავდა და ძალიან განიცდიდა მიდიოდა ანასთან თავზე ხელს გადასუმევდა და ეუბნეოდა ანა ყველაფერი კარგად შენ მათზე მაღლა დგახარ,ანა ვერ ხვდებოდა რატომ ეუბნეოდა დედა ამას ის ხომ ტიროდა არაფერი იყო კარგად.დროთა განმავლობაში ანნა მიხვდა რომ რომ დედა მართალი იყო.ცხოვრება მხოლოდ ცისარტყელა და მზის სხივები არ არის როგორც ანნას ეგონა ბავშვობაში. ანნა იზრდებოდა და მისი წარმატებაც სკოლაში.ერთ დღესაც მასწავლებელმა კლასს მისცა თემა დასაწერი "შერლოკ ჰოლმსი". ანნას საყვარელი მწერალი იყო "Sir Arthur Conan Doyle"მისი საყვარელი პერსონაჟი კი შერლოკი.რათქმაუნდა ანნამ თავი ამ დავალებას წარმატებით გაართვა,და მასწავლებლის შექებაც დაიმსახურა და არამარტო,ამის მიუხედავად ანნა მოწყენილი იყო მასწავლებელს ეს არ გამოპარვია და გაკვეთილების შემდეგ მასთან მივიდა და უთხრა:ვიცი რატომაც ხარ მოწყენილი დღეს ხომ თეატრია და 5საათზე თეატრთან გელოდები. ანნა სიხარულისგან სიტყვებს ვერ პოულობდა და თანხმობის ნიშნად თავი დაუკრა. სახლში მისულმა გარდერობი გამოაღო და ის კაბა გამოიღო რომელსაც მხოლოდ განსაკუთრებული დღეებისთვის ინახავდა.5საათი ხდებოდა ანა თეატრთან მივიდა და მასწავლებელს ელოდებოდა, და ისიც მასწავლებელი რომელსაც მოსამსახურის ფორმა ეცვა გაგიკვირდა ანა?დღისით მასწავლებელი და საღამოს მოახლე.ლამაზი ხარ ანა ძაალიან ლამაზი, ანას შერცხვა ვერაფერი ვერ თქვა,და თეატრის უკანა კარიდან შევიდნენ ანა უყურებდა როგორ მუშაობდნენ ალაგებდნენ ვახშამს აკეთებდნენ.ცოტახანში სტუმრებმა მოსვლა დაიწყეს ნელნელა თეატრში ადგილები შეიმსო,ანა შევიდა და უკანა რიგში დაჯდა რომ არავის შეემჩნია,თეატრი დაიწყო ანნა აღფრთოვანებული იყო ყველაფრით,შემდეგ ერთი გაბღენძილი კაცი იძახის სისულელეა უკვე მეათედ ვარ აქ და ყოველ წელს უფრო და უფრო მოსაწყენი ხდება,გვერდით ახალგაზრდა მანდილოსანი ეჯდა რისთვისაც ცდილობდა რომ შთაბეჭდილება მოეხდინა.ანნამ მიმოიხედა და დაინახა ახალგაზრდა ყმაწვილი რომელსაც თვალს ვერ აშორებდა ბიჭმა შეხედა ანა გაწითლდა შერცხვა და დარბაზიდან გამოვარდა.თატრი დასასრულს მიუახლოვდა, და აი მოვიდა ვახშმის დროც სამზარეულოში მომუშავე პერსონალი აფუსფუსდა ერთმანეთს კარში ეჩეხებოდნენ,მასწავლებელი საქმეს ვეღარ აუდიოდა ანნამ დახმარება გადაწყვიტა და ხელიდან ლანგარი გამოართვა მასწავლებელმა სიამაყით შეხედა და უთხრა რომელ მაგიდასთან უნდა მისულიყო,და ის მაგიდა აღმოჩნდა სადაც ის ყმაწვილი იჯდა რომელიც ანნა თვალს ვერ აშორებდა ამ დროს ანნას გულმა სწრფად ფეთქვა დაიწყო მაგრამ ის მაინც ამაყად მიაბიჯებდა.....თუ მოგეწონათ და დაგაინტერესად გავაგრძელებ მადლობა წინასწარრ <3