შემოდგომის ცივი სიო მიწეწავდა ჩემ ისედაც აბურდულ თმას , ხეებს ფოთლები ნელ-ნელა ცვიოდა და მეც მაშინვე ფეხქვეშ ვიყოლებდი და ვთელავდი მათ . მომწონდა ეს ხმა . უკვე ერთი საათია პარკში ვსეირნობ და 5 წრე დავარტყი უკვე , მალე ალბათ შეყვარებული წყვილები კაი „ჯიგრულად" მომიკითხავენ .მეექვსე წრეზე ვაპირებდი წასვლას როდესაც უკნიდან ნაზი ხმა შემომესმა
-სალომეე!
ეს თათია იყო ჩემი ერთადერთი მეგობარი. ჩემსკენ მორბოდა როდესაც მოვიდა გახშირებულად დაიწყო სუნთქვა , ხელები მუხლებზე დაიწყო და ონდავ წაიკუზა , როდესაც ამოისუნთქა მე მომიბრუნდა ღიმილით და ერთი კარგად მომიკითხა . იქვე ხის კენწეროში დავჯექით და დავიწყეთ ლაპარაკი უცებ გაჩერდა და ჩუმი ხმით წარმოსთქვა
-ახვლედიანი ვნახე .
- ჰაჰ მერე ? ისევ ახალი მანქანიით და ახალ ნაშასთან ერთად იქნებოდა არა ? ვთქვი ირონიით .
თათიამ სხვა თემაზე წამოიწყო საუბარი , მიხვდა რომ ეს თემა გულს მტკენდა .
ბოლოს ერთმანეთს დიდი სიყვარულით დავემშვიდობეთ და გავუდექით გზას სახლისაკენ . გზაში ერთ-ერთ ხეს ერთდროულად ორი ფოთოლი მოწყდა ისინი უკანასკნელები იყვნენ . ჩემდა გასაკვირად არ მომდომებია მათი ფეხქვეშ მოქცევა , პირიქიდ დიდი სინაზი ავიღე და სახლში მივიტანე . ჩემს ოთახის ერთ-ერთ კედელზე ხე ეხატა და მის ყველაზე დიდ კენწეროზე მივამაგრე ორივე ფოთოლი , შემდეგ თაროზე დაწყობილი წიგნებიდან ერთ-ერთი ამოვარჩიე და კითხვა დავიწყე .
აუჰ კითხვაში ჩამეძინა და მეორე დღეს სუ ვაივაგლახით მივედი სკოლაში . ჩემი მშობლები სწავლის ფულსაც ძვლივს იხდიდნენ და ტრანპორტი ცალკე ფასიანი იყო ამას უკვე ვეღარ გაწვდებოდნენ და ყოველ დღე რამოდენიმე კილომეტრის გავლა ფეხით მიხდებოდა .
დაქანცულმა შევდგი სკოლაში ფეხი და ნიკუშა ახვლედიანი რათქმაუნდა ახალი მანქანით და ახალი ნაშით . გული მეტკინა , სულში გაიარა და მთელი სხეული მოიცვა .
სკოლაში შესვლისთანავე ამოვიღე რვეული და საშინაო დავალების შემწმება დავიწყე როდესაც რაღაც უზარმაზარი დამეჯახა და წამაქცია ეს ნიკუშა იყო . მთელი ნივთები ზედ დამეყარა და ამ დროს თქვა ის რამაც ყველაზე მეტად მატკინა გული
- ჰაჰა ნახეთ ვინ ყოფილა ჩემზე უიმედოდ შეყვარებული შკოლნიკი სალომე .. სალომეე . რა გვარი ხარ ?
- გვარი კიარ სახელიც რო იცი ეგეც მიკვირს . მივუგე ირონიით ნივთები ავკრიფე და დერეფანს გავუყევი . დერეფნის ბოლოს საპირფარეშოში შევვარდი და ბოლოხმაზე ტირილი დავიწყე . რამოდენიმე წუთის შემდეგ კარები გაიღო ვიღაც შემოვიდა მე მაშინვე მოვიწმინდე ცრემლები და ჩუმად დავჯექი , ეტყობა რომ ყველა აკრი შემოწმა ხოლო როდესაც ჩემი დაკეტილი დახვდა დაეყრდნო და თქვა
-სალო არ ღირს მის გამო ცრემლები
ეს თათია იყო ჩემი და რომელიც სულ გვერდში მედგა ახლა ყველაზე ძალიან ხომ ის მჭირდებოდა
გამოვგლიჯე საპირფარეშოს კარები და მთელი ძალით ჩავეხუტე მას , და იმდენი ვიტირე თათიას რომ არ გავეჩერებინე ალბათ სისხლი წამომივიდოდა თვალებიდან . და აი ზარიც დაირეკა თავი მოვიწესრიგე გაკვეთილზე შევედი და სულ უკანა მერხზე დავჯექი .
ცხოვრებაში პირველად არ მომისმენია გაკვეთილისათვის , ცაში ვიყურებოდი და ვფიქრობდი რა მოხდება იქ რომ წავიდე ?

#ავტორი
სალომე გაბრიჩიძე ასეც მოიქცა , ერთი კვირის შემდეგ მეთექვსმეტე სართულიდან გადმოხტა .. მის ოთახში მდებარე ხეს ერთი ფოთოლი მოსწყდა და დაბლა ნარნარით დაეცა .

**************
ორი თვის შემდეგ არაჩვეულებრივი გარეგნობი ბიჭი 101 გვირილით ხელში იდგა სალომეს საფლავთან მაგრამ სიცოცხლეშივე დაეფასებინა ის ...
უცებ სალომეს ნაზი სხეული გამოჩნდა ბიჭს ეგონა მელანდებო , მაგრა მროდესაც მის გვერდით დაჯდა და დაიწყო ლაპარაკი მაშინ უკვე მიხვდა რომ მისი სული , ისევ მასთან იყო მკვდარიც კი მასთან იყო ..
-რატომ დამტოვე ?
- რატომ გათელე ჩემი გული , ჩააღწიე სულამდე და საბოლოოდ მოკალი იგი ?
- მაპატიე
- არ მშველის
- იცი რაა ? შენ ხომ გელაპრაკები მე ღმერთან ლაპარაკი მინდა !! მინდა რომ დაგაბრუნოს ძალიან სისულელეა ხო ვიცი მაგრამ მაგიჟებ მინდა რომ ჩემთან იყო უყვე ბოლო ხმაზე ყვიროდა ახვლედიანი .
- ეგ მაშინ უნდა გეფიქრა როდესაც მამცირებდი , ღმერთს კი რაც შეეხება , მან მოქცა გული რადგან გულიტ გყვარებოდა ის , ის კი იმალება სულში , გულის გავლით სულამდე უნდა ჩააღწიო იქ ...
სალომე გაქრა.
ნიკუშა მარტო დარჩა მის ფიქრებთან ერთად , დიდხან ფიქრობდა და ღმერთმა უწყის რას ფიქრობდა . ბოლოს ჯიბიდან რაღაც ამოიღო და ერთი ხელის მოსმით შეიღება მიწა წითლად , განუტევა მან სული . სანამ მიწაზე დავარდებოდა ის სალომემ დაიჭირა და მისმ უხლებზე დაადებინა თავი თან ჩურჩულებდა
- ღმერთან მისაწევად მის გამოცდებსაც უნდა გაუძლო , და აი შენ ისევ დამარცხდი . სალომემ სიმღერა ამოუშვა მისი ბაგებდან და ღირსეულად გაატარა ახვლედიანი ჯოჯოხეთისკენ მიმავალ გზაზე .უკანასკნელი ფოთოლიც ჩამოვარდა...

ორმოცი წლის შემდეგ მოხუცი ქალო იდგა მათ საფლავებთან , ეს თათია იყო , მასაც უყვარდა ახვლედიანი !! სიცოცხლეზე მტად მაგრამ დას ხომ ვერ უღალატებდა ?! უმანკო ორიცალი ვარდი დადო საფლავებზე და მანაც იქ დალია სული ....

და ღმერთო რატომ ? რატომ მოუვლინე ამ სამს ასეთი განსაცდელი რატომ ამოგლიჯე გულები და გაახვიე სიყვარულის ქარცეცხლში ? რატომ მიაყენე მათ ასეთი ტკივლი ? განა დაგიშავეს რაიმე უპატიებელი ....
დასასრული.