ხელიდან გამოჰგლიჯა ანასტასიამ წერილი და წაიკითხა:
"შენ ამ ვარდზე უფრო მშვენიერი ხარ ლამაზო" ბოლოში კი ასო "დ".
-გაიგე ეხლა რომელმა დ-მ მოიტანა ვარდი-თქვა ანასტასიამ და გადაიკისკისა, ამაზე მეც გამეცინა ქეთი კი გაკვირვებული გვიყურებდა
-რახდება არ ამიხსნით?
-რა ვიცი დე რახდება? ვიღაცამ ვარდი დატოვა კარებთან
-ეგ მეც ვიცი ანასტასია-უპასუხა დედამისმა და გავიდა
-აუ ნახე რა წითელი და რა ლამაზია
-გოგო ეკლები არ აქ ეე -ვუთხარი და სიცილი დავიწყეთ
-ადექი ეხლა და გააარკვიე ვისი მოტანილია და ვისთვის არის განკუთვნილი-მითხრა ანასტასიამ
-დემე მოგიტანდა მაგას რა გარკვევა უნდა-ვუთხარი და თვალი ჩავუკარი-თან ინიციალი "დ" ანუ დემეტრე
-არა გეხუტუნე დათო მოგიტანდა შენ, "დ" ანუ დათოო რაა
-არა დაგავიწყდა დათო ბათუმში წავიდა
-ააა... უიი ჰოო რა მაგარია, რა რომანტიკულია ჩემი დემეტრეე
-ხოო ძაან საყვარელია პირდაპირ დაგადნო-თვალები დავუბრიალე და გადავტრიალდი, უცბად სიმძიმე ვიგრძენი ჩემ სხეულზე და მაშინვე თვალები ვჭყიტე
-აღიარე, აღიარე როომ გიიყვაარს ააღიიიიარეე-მიკიოდა ანასტასია და ხელებს მიფათურებდა
-შეწყვიტე გოგოო... გაჩერდიიი.... აააა... ვაიმეეე... ქეთიი დეიდა მიშველეეეთ...
-აღიარეეე მიიდიი -სიცილით კვდებოდა ანასტასია, აღარ შემეძლო უკვე ვიგუდებოდი თან ჩემ მეგობართან დასამალი არ მქონდა ხოდა ვუყვირე-მიიყვაარს!
ანასტასია გაჩერდა მაგრამ იმიტომ კი არა რომ მე ვუთხარი ეს სიტყვა იმიტომ რომ გაკვირვებული დედამისი დაინახა, ქალი გაფითრებული იდგა და გვიყურებდა
-ვინ გიყვარს ნია?!-მკითხა ქეთიმ ისე რომ ადგილიდან არ განძრეულაა
-მეე... ის... ანასტასია!-შევხედე ანასტასიას და თვალები დავუჭყიტე
-ვინ კი არა რა ჩემო დედიკო რა გიყვარსთქო ესე უნდა გეკითხა-უთხრა ანასტასიამ
-აჰჰა რა გიყვარს ნია?-შეასწორა კითხვა ქეთიმ
-რაა დაა.... რაა დაა შურმა ! ხო?-უპასუხა ანასტასიამ.
"ოოო არაა ყველაზე მეტად ეგ არ მიყვარს, ღმერთო ეს რა გააკეთაა, იდიიტიი!"
-ხოო-ვთქვი და სიმწრით გავიღიმე
-კარგით ვიყიდი ახლავე-გაგვიღიმა ქალმა და ისე გავიდა არაფრის თქმა არ გვაცადა.
-ვაიმე ანაასტასია მოგკლავ გოგოო ხო იცი არ მიყვარს შაუურმაა!
-ხოდა მაგიტომაც ვუთხარი ჭკუა მინდა ისწავლო
-აუუ ეხლა რავქნა
-უნდა ჭამო
-არ მინდა მიშველეე გთხოოვ!
-აუ ადექი რამეს მოვიფიქრებთ-სიცილით მითხრა ანასტასიამ და საცვლებით წამოხტა. ჯინსი და ღია ზედა მოირგო მე კი სარაფანა მესროლა
-ეს რაა არიი გოგგოო -ვუყვირე მე
-კაბა
-ანასტასია ნორმალური რამე მომაწოდე თორე ხვალ შენ პანაშვიდზე მომიწევს დგომა
-კარგიი კარგი-მითხრა და დახეული ჯინსი გადმომიგდო
-ზემოდან?
-ესე იყავი
-აუ შენ იუმორში ძაან ხო იცი რა ესე ვიყო გოგო!-ანასტასიამ ჟაკეტი მესროლა და მობილური აიღო ხელში. მე ავდექი და აბაზანაში შეევვარდი, წყალი გადავივლე და გამოვედი
-სველი რა სექსუალური ხარ-მითხრა ანასტასიამ, თვალი ჩამიკრა და ტუჩები გაილოკა
-ღმერთო ეს რა გახდა ! დემე ხო არ გასწავლის მასეთ რაღაცეებს?
-კაი გოგო რა აგრესიული ხარ ?
-აუ არ ვიცი ყველაფერზე ნერვები მეშლება-ვთქვი და შარვალი ამოვიცვი
-მიზეზი მე ვიცი
-აბა ეხლა რას დაახეთქებთ პატარა ქალბატონო გისმენთ
-დათო რო წავიდა ბათუმში და ერთი კვირა რო ვერ ნახავ მაგიიტო რაა
-პასუხის ღირსიც არ ხარ!
-ვიცი რო მასეა-მითხრა და ოთახი დატოვა. ანასტასია მართალია, ის ყოველთვის მართალია, ხუთი თითივით მიცნობს, უკვე მენატრება წერეთელი! მისი ხმა და მისი პატარა მენატრება. ჯერ ერთი დღეც არ გასულა მაგრამ იმიტომ მენატრება რომ ვიცი კიდე ერთი კვირა ვერ ვნახავ...
-ნია შვილო ჩამოდი საუზმე მზადაა
-ახლავე ქეთი-დავუძახე და საწოლი გავასწორე.
შუადღით ქეთი გავიდა და მალე დაბრუნდა
-სიურპრიზიი მააქვს -თქვა და მე შემომხედა
-დათო მოიყვანე?-ჩაიჩურჩულა ანასტასიამ და ფხუკუნი დაიწყო
-რა გაცინებს ანასტასია?-ჰკითხა დედამ
-არაფერი დეე ისე
-აიი შაურმაა გიყიიდე ნია-ანასტასიამ როგორც კი ეს გაიგო ხმამაღლა დაიწყო სიცილი ძლივს ამოისუნთქა იმდენი იცინა, მაგრამ როცა ჩემი საცოდავი თვალები დაინახა დედამისს უთხრა
-დეე გვაპატიე მარა გასვლას ვაპირებდით სხვა დროს იყოს კაი ჩემო ცხოვრება-უთხრა და დედას ჩაეხუტა
-კი მაგრამ...
-არავითარი მაგრამ ! გვეჩქარება დეე
-სად?
-სკოლაში
-კი მაგრამ დღეს შაბათია
-ბავშვები მიდიან უნდა გავერთოთ იქიდან სადმე წავალთ რა
-კაი დე არ დაიგვიანო
-ნახვამდის ქეთი დეიდა-ვუთხარი და ჩავეხუტე
-კარგად ნია სხვა დროს აუცილებლად ვჭამოთ ერთად შაურმა
-აუცილებლად-ვუთხარი და დავიჭყანე.
სკოლაში უკვე თითქმის ყველა ჩვენი კლასელი იყო მისული
-აბა სად მივდიივართ-იკითხა ნუციკომ და მაგრად ჩაგვეხუტა-მე სულ დამივიწყეთ იდიოტებო-ჩაგვჩურჩულა და გაგვეცალა
-კინოში წავიიდეთ რაა დღეს ჩაკის წყევლა გადის მაგარი კინოოა
-კაი წაავიდეთ-ყველა დათანხმდა ანასტასიას.
კინოში მე ანასტასიას და ნუციკოს შუაში ვიჯექი როგორც ყოველთვის ანასტასია კი დემეს გვერძე. ყველა გაფითრებული უყურებდა კინოს, ანასტასია კი შეშინებული დემეს ჩეხუტებოდა ხოლმე, რაზეც ბიჭს აჟრიალებდა
-აუ უფრო მეტი საშიში მომენტები გაუშვით რაა-იყვირა დემემ რაზეც ყველამ მას შეხედა მაგრამ მხოლოდ მე და ნუციკო მივხვდით რასაც გულისხმობდა, ნუ ანასტასია რათქმა უნდა და ესიამოვნა კიდეც
-მიყვარხარ- ჩასჩურჩულა გოგოს ყურში და მის ბაგეს ნაზად შეეხო. ანასტასია დადნა, ჩაიწვა, ჩაიბუგა, ჩაიხარშა, გაწითლდა მოკლედ კინაღავ სკამიდან გადავარდა. დემე ნამდვილად სიმპატიური ბიჭი იყო, სიმპატიურზე სიმპატიური. მაღალი ძალიან მაღალი და კაცური ძალზედ კაცური აღნაგობით. ანასტასიამ ბიჭს თავი დაადო და თვალები მინაბა
-მორჩა ისე დაკერა მაგას რაღა ააძრობს-ჩამჩურჩულა ნუციკომ და სიციილით სკამიდან გადავარდა
-აუ ხოო რა მოუვიდა დაინახე?
-გოგო ადგილზე მოკლა-ნუციკო ისევ აგრძელებდა ფხუკუნს. კინო დამთავრდა, ყველა წამოიშალა გარდა ანაასტასიასი და დემესი
-ანასტასია დამთავრდა წავედით
-რაა?... ხოო... ააა... კარგად დემე -უთხრა დაბნეულმა
-ერთი წუთით -უთხრა დემემ და თვალი ჩამიკრა, მე და ნუციკო მოვშორდით წყვილს
-შენც გიყვარვარ ხო ასეა?-ჰკითხა დემემისეთი თბილი ხმით ანასტასია გაღიმებული უყურებდა და პასუხს არ სცემდა
-არაფერი მითხრა თუ გიყვარვარ ჩამეხუტე და წადი-უთხრა დემემ. ანასტასიას არც უყოყმანია მივიდა და ჩაეხუტა
-ყველაზე ბედნიერი ვარ დედამიწაზე-უთხრა დემემ და გოგო ხელში აიტაცა. მის აწითლებულ ტუჩებს მიუახლოვდა ანასტასიამ თვალები მინაბა და მის კოცნას დაელოდა, გრძნობდა მის სუნთქვას სახეზე მაგრამ ბიჭმა შუბლზე აკოცა, ანასტასიას გაუკვირდა, შერცხვა რომ ასე ელოდა მის კოცნას მაგრამ ამავდროს ესიამოვნა დემემ რაც გააკეთა
-მეეც უზომოდ!-თქვა ანასტასიამ
-რა?
-რა?
-რათქვი ეხლა გაიმეორე
-რავთქვი?-თავს ისულელებდა ანასტასიია
-ანასტასია!
-მიყვარხარ დემეტრე წერეთელო! მიყვარხართქოოო!
-ჩემი გოოგოოო
-წავედი ეხლა
-მიდი ჭკვიანად
-კარგად-ლოყაზე აკოცა გოგომ და გამოკუსკუსდა

-ანასტასია ძლიივს-თქვა ნუციკომ როცა აწითლებული გოგო დაინახა
-ამდენ ხანს რას აკეთებდით გოგოო
-არაფერს -გვითხრა და გზა ისე განაგრძო არ დაგველოდა
-ოჰოო გოგოს შეყვარებული ჰყავსო და დაქალუშკები აღარ უნდაო?-გაიცინა ნუციკომ
-ეგ რა შუაშია თქვენ ჩემი დაიკოები ხართ
-მერე?-ერთად ვუკივლეთ მე და ნუციკომ
-რა მერე?
-ანასტასია თავს ნუ ისულელებ თორე დილას რაც დაგპირდი აგიხდება და არ მინდა დემე და შენი ოჯახი გავაუბედურო!-ვუთხარი და თვალი ავარიდე
-კარგიით ხოო დასხედით მოგიყვებით-გვითხრა ანასტასიამ და გადაიკისკისა. მოყოლა დაიწყო ნუციკო კი არაფერს არ აცდიდა სულ რაღცეებს ეკითხებოდა
-გაკოცაა?
-მოიცა ნუცა ვთქვა
-ვაიმეე მეც მინდა -თქვა ნუცამ და ჩემი გაბრაზებული თვალები რომ დაინახა გაჩუმდა. როგორც იქნა დაამთავრა ანასტასიამ და ღრმად ამოისუნთქა
-ნია მგონი შენი მობილური რეკავს
-უი ხო -ეკრანს დავხედე და სახე შემეცვალა
-ვინ არი?
-აარავინ- ვთქვი და გავთიშე
-მაჩვენე-მითხრა ანასტასიამ და ხელიდან გამომგლიჯა, რომელიც ისევ აწკრიალდა
-დაათოოაა -იყვირა ანასტასიამ
-არ უპასუხო თორე გადაგასახლებ-ანასტასიამ არც მომისმინა ისე უპასუხა მობილურს
-გისმენთ
-...
-ხო მე ვაარ
-...
-აქ არი-
მე ანასტასიას ვუბრიალებდი თვალებს
-...
-კინოში ვიყავით
-...
-არ უნდა ლაპარაკი ხოიცი რა ჯიუტია
-...
-ხო მივიყვან აბა რა
-...
-მეეცო -თქვა ანასტასიამ გადაიკისკისა და გათიშა, ტელეფონი მომაგდო და გაიქცა
-მოდიი აქქ უნდა მოგკლააა!-გავკიოდი და მივდევდი, ანასტასია გარბოდა და ყვიროდა
-უყვარხააარ!!!
მობილური აწკრიალდა ამჯერად დედაჩემიი იყო დავხედე რათა მეპასუხა მაგრამ ვერ მოვახერხე რადგან ვიღაცას დავეჯახე და დაბლა აღმოვჩნდი
-გოგონი კარგად ხართ-მკითხა სიმპატიურმა ბიჭმა რომელიც ჩემ ზემოდან იყო მოქცეული
-კი თუ შეიძლება ადექით
-ააა... უი... ბოდიში
-აქ რა ხდება ? -თავზე ანასტასია დაგვადგა და ბიჭს გაცეცხლებული უყურებდა
-არაფერი-უპასუხა უცნობმა
-არაფერი კი არა დაახვიე ეხლა აქედან ამ გოგოს პატრონი ჰყავს გაიგე? დათო წერეთელი!
-ანასტასია!!
ბიჭი ადგა და ხმის ამოუღებლად გაგვეცალა, ანასტასია იმ დღით გადამირჩა. მომდევნო ერთი კვირის განმავლობაში ისეთი აგრესიული ვიყავი ყველა გაკვირვებული დავტოვე მიზეზი მხოლოდ ანასტასიამ და ნუციკომ იცოდნენ, დემეც ხვდებოდა.
-ხვალ ჩამოვა რაღაც საქმეები ჰქონდა და -მითხრა დემეტრემ ისე რომ ჩემთვის არც შემოუხედავს
-ვინმემ რამე გკითხა?-უხეშად მივმართე ჩემ დემეს
-კიი
-ვინ?
-შენმა გულმა ნია დროა აღიარო რომ დათო გიყვარს! აღარ შეიძლება ესე გაგრძელება
-დემეე
-შენც იტანჯები და ისიც ხო ხედავ უბრალოდ აღიარე რომ გიყვარს და დანარჩენს თითონ მოევლება-უკვე ხმამაღლა მელაპარაკებოდა დემეტრე
-დემე!
-ბიჭი ისეთი ბაბნიკი იყო გოგოოებს ყოველ წუთში იცვლიდა ეხლა კიდე... ეხლა მარტო შენზე ლაპარაკობს, შენზე ფიქრობს, ვაფშე სხვა გოგოების ხსენება აღარ უნდა . ნაშებსაც კი აღარ იკარებს გესმის? უყვარხარ გოგო! შენ კიდე ესე ტანჯავ!
-მეც მიყვარს მეც-ვიყვირე და ტირილი დავიწყე-მაგრამ როგორ? რავქნა დედაჩემს არასოდეს არაფერს არ ვუმალავდი! ეს რომ ვუთხრა გაგიჟდება! ვერ აიტანს რომ მე შეყყვარებული მყავდეს გაიიგე?-გავკიოდი და დემეს ვებღაუჭებოდი
-ჩშ ჩშ ჩემო ლამაზო დაწყნარდი სიცოცხლე ყველაფერი კარგად იქნება-მეუბნებოდა და გულში მიხუტებდა...

***
როგორც იქნა დადგა ის დღე.
-დათო დაბრუნდა-ჩაიბუტყუნა ანასტასიამ და დავალების წერა განაგრძო
-შენ რაიცი -ჩემმა გულმა უფრო სწრაფად დაიწყო მუშაობა
-დემემ მითხრა
-მე ალბათ აღარც ვახსოვარ, არც მომიკითხა
-კაირა
-შენც ვერაფერს ამბობ იმიტო რო მასეა-ამოვისუნთქე და ფანჯრიდან გადავიხედე. გავშეშდი, გავქვავდი არვიცი რა დამემართა როცა დათო ლიზისთან დავინახე , გული გამიჩერდა... დათომაც ამოიხედა და დამინახა
-როგორ ხარ პატარა-მობილურზე მომივიდა sms
პასუხი მაშინვე დავწერე
-შენი პატარა არ ვარ! და არ მგონია ძალიან გაინტერესებდეს როგორ ვარ!
-ესე რატო ლაპარაკობ?
-არც კი მნახე ერთი კვირაა არ გინახივარ და არც დაგაინტერესა როგორ ვარ. სამაგიეროდ ლიზისთან მიირბინე მაშინვე
-ისე ძაან გალამაზი უფრო თუ ამდენი ხანი რო არ მინახიხარ მაგიიტო-დააიგნორა ჩემი სიტყვები
-ლიზიც ხო ლამაზია
-ოო ეგ ჩემი სილამაზეა
პასუხი აღარ მიმიწერია იმდენად გავცეცხლდი კალამი ვისროლე და სკამზე დავეხეთქე
-მძუულლს!
-ვიინ?
-წერეთელი!
-რატო?-თვალები გაუფარდოვდა ანასტასიას
-ფანჯრიდან გადაიხედე და მერე ჩვენი sms-ებიი ნახე -ანასტასია კითხულობდა sms-ებს და თვალებს აჭყეტავდა
-ამას სულ გაუბერია
-აუ არ მაინტერესებსრა
-ხო გეტყობა განსაკუთრებით სახის გამომეტყველებით-მითხრა და დათოს გახედა რომელიც ის ისაა კლასში შემოვიდა
-როგორ ხართ გოგოებო?-ისე გვკითხა თითქოს არც არაფერი მომხდარიყო
-კარგად შენ-უპასუხა ანასტასიამ, ის კი საკოცნელად გამოიწია. მე ხმა არ ამომიღია გამოვერიდე და გამოვედი.
-რა სჭირს ამას ტო?
-დეგენერატი ხარ და ის სჭირს
-ვერ მივხვდი?
-ის რეები მიგიწერია თანნ ლიზისთან რო მიირბინე!!
-აუ მაგაზე ეჭვიანოობს? ვაიმე ჩემი გოგოო <3 ვეხუმრებოდი დაეჯერა ტო, ეგ გოგო კიდე დამდევს რაა დავშორდი რამდეენი ხანია და თავს არ მანებებს გოგოა და შეურაცხყოფას ვერ ვაყენებ თორე მართლა მოტ....-ანასტასიას შეხედა და გაბრაზებული როდაინახა გამოასწორა შეცდომა-ბოდიში, წაიღო ტვინი!
-უნდა გამოასწორო შეცდომა
-ხოო ვეცდები...
გაკვეთილები დასრულდა დათო ადრე წავიდა რაც არ მესიამოვნა დემემ უთხრა ანასტასიას რომ უნდა დაელიათ და მე გამომხედა, მე თვალი ავარიდე რათქმა უნდა.
საღამოს დედას ვეხმარრებოდი ვახშამს ვამზადებდით როცა მობილურმა რეკვა დაიწყო.
-ვინ არი დე?-მკითხა დედაჩემმა
-ანასტასია იქნება მითხრა საღამოს დაგირეკავო წავალ ვუპასუხებ-ხელები გადავიბანე მობილური ავიღე და ოთახში ავირბინე, არ დამიხედია ისე ვუპასუხე
-ხო აანასტასია
-ანასტასია არ ვარ სიცოცხლე
-აბა?-მობილურს დავხედე და დათოს ნომერი ამოვიცანი-რაგინდა?-გაბრაზებულმა ვუპასუხე
-შენ მინდიხარ!
-დათო სჯობია გავთიშო მთვრალი ხარ
-მინდა სულ ჩემთან იყო! მინდა ჩემი გერქვას ! მინდა როცა მომესურვება მაშინ შეგეხო! შენ სურნელს ვგრძნობდე დღე და ღამ! მინდიხარ გესმის! მიყვარხარ გესმის! ჩემი უნდა გახდე! გაიიგეე?-ტონს აუწია წერეთელმა
-უკვე მაშინებ მეტი აღარ დალიო რა-ვუთხარი და გავთიშე. კიდევ რეკავდა 10წუთი გაუჩერებლად ბოლოს ვუპასუხე
-მომისმინე...-ვუთხარი და ჩხუბი უნდა დამეწყო
-არა! შენ მომისმინე! ეხლავე გარეთ გამოხვალ!-გული გადამიტრიალდა როდესაც ფანჯრიდან გადავიხედე და დათო დავინახე
-რაა?.. შენ სულ გაგიჟდი ხოო? არსადაც არ ჩამოვალ!!
-ეხლავე ჩამოხვალ! თუ გინდა არა მარტო დედაშენმა არამედ მთელმა შენმა ცნობისმოყვარე სამეზობლომ გაიგოს ჩვენზე?-ეხლა რავქნა ღმერთო დამეხმარე სხვა გზა არ მქონდა ჩავსულიყავი, დათო მთვრალი იყო და რაც არ უნდა მეთხოვა არ გამიგებდა
-კარგი ჩამოვალ
-მალე პატარა
ქურთუკი ავიღე და ოთახიდან გამოვედი ,დედაჩემი ისევ სამზარეულოში იყო. ფეხის წვერებით გავიარე მისაღები და გარეთ გავედი. ლიფტი გამოვიძახე და შევეცადე სუნთქვა დამერეგულარებინა. დათო ისევ იმ ადგილას იდგა, როცა დამინახა ჩემკენ წამოვიდა თან ცდილობდა არ ებარბაცა მაგრამ ბოლომდე არ გამოსდიოდა
-პატარა-მითხრაადა თავის ძლიერ მკლავებში მომიქცია, თავი ჩემ თმებში ჩარგო და ჩემი სურნელი ღრმად ჩაისუნთქა. ასე იყო დაახლოებით 5წუთი და ადგილიდან არ იძვროდა
-დაგეძინა?-ვუთხარი და მოშორება ვცადე.
-მითხარი!
-რა გითხრა?
-რომ გიყვარვარ!
-ძალიან გინდა მოგატყუო?
-არა! ამიტო მითხარი სიმართლე, მითხარი რომ გიყვარვარ ეს ერთი სიტყვაც საკმარისი იქნება-მითხრა და ჩემი სახე ხელებში მოიქცია, ახლოს მოვიდა მისი ცხელი სუნთქვა მთელ სახეზე მეფრქვეოდა. გულში რაღაც ვიგრძენი და მთელ სხეულში დამიარა, ჩემდაუნაებურად თვალები დავხუჭე და მოვლენების განნვითარებას დაველოდე
-მითხარი-ისეთი ახლოს იყო ეს რომ მითხრა ჩემს ტუჩებს შეეხო, მე ავკანკალდი რაზეც გაეღიმა
-მართლა პატარა ხარ!
-მთვრალი ხარ -ვუთხარი და ხელიდან დავუსხლტი
-მითხარი ! ვიცი რომ გიყვარვარ !
-თუ იცი ჩემგან რაღა გინდა?
-მინდა შენიდან გავიგო! მიდი მითხარი!
-ვერ მოგატყუებ
-მითხარი ნია თორე... თორე...
-თორე რა?
-წავალ შენი ცხოვრებიდან გინდა?-მითხრა და ჩემი სურნელი კვლავ შეიგრძნო-გინდა?-დავიბენი, ტანში ჟრუანტელმა დამიარა და ჩუმად ვუთხარი-არა!
--რატო??
-იმიტომ რომ....
-ნია მითხარი რატო?
...

აბა რასიტყვით ღიირს გავაგრძელო?