-ანასტასია ღმერთო ჩემო არ მჯერა - ანასტასიაც წამოდგა და ლიზასკენ წავიდა
-ლიიზ რა შეცვლილი ხარ - უთხრა ანასტასიამ და დიდი ხნის მონატრებულ მეგობარს ხელები მჭიდროდ მოხვია
-არ მჯერაა - დაიწყეს კივილი და ერთმანეთს ისე ეხუტებოდნენ გეგონება უკანასკნელი ჩახუტება იყოსო. დიდი ხანი ეხუტებოდნენ ერთმანეთს და მერე ორივე ცრემლიანი თვალებით ძლივს მოგლიჯეს ერთმანეთს ისინი დები იყვნენ ერთ დროს დიახ დები. სწორედ ი დროს როდესაც დადუ ცოცხალი იყო ისინი ისე იყვნენ როგორც სამი მუშკეტერი მაგრამ სინამდვილეში სამი მუშკეტერი კი არა ორი ბატი და ერთი მცველი იყო
-მოიცა და ერთმანეთს იცნობთ?...
-ჩვენ თუ არ ვიცნობთ აბა ვინ იცნობს ისე ერთმანეთს - თქვა ლიზამ და ცრემლი მოიწმინდა
-კაი დაწყნარდით და ამოღერღეთ ეხლა რახდება - მე და ლიზა ერთდროულად ვიხსენებდით ძველ ამბებს უბრალოდ როდესაც მივედით იმ დრომდე როცა ლიზას მოუწია წასულიყო საზღვარგარეთ უფრო ხმაჩამწყდარებმა დავიწყეთ ლაპარაკი მისმა მშობლებმა წაიყვანეს საზღვარგარეთ და იქ აცხოვრებდნენ მერე კავშირები გაგვიწყდა რეკვა და მესიჯობა აღარ ხდებოდა ისე ხშირად როგორც მაშინ თავიდან რომწ ავიდა ლიზა და ასე დაკარგეს ერთმენთი ორ ქვეყანაში და არც ერთმა იცოდა ერთმანეთის შესახებ არაფერი სწორედ აქედან დაიწყო ყველაფერი ანასტასიასთვის და ლიზასთვისაც ცალ-ცალკე ტიროდნენ ცალ-ცალკე განიცდიდნენ აბა როგორ ესეთი ადვილი არაა ასეთი მეგობრის დაკარგვა
-ხო და ეხლა ჩამოვედი და აქ ვარ ჩემს დასთან ვაიმეე როგორ მომენატრეეე - მითხრა ლიზამ და ისე მომეხუტა ლამის გამჭყლიტა
-როგორ მიხარიაა ღმერთოო - ვთქვი და მეც მივეხუტე
-ესეთი გახარებული ანასტასია თუ მენახოს ოდესმე არ ვიცი - თავი გააქნია სუყველამ და ისევ მომღიმარ გოგონებს შეხედა. საღამოს ყველა რომ დავიშალეთ დანიელმა სახლში წამოგვიყვანა ვისღა ახსოვდა გიგა მოკლედ ლიზაც ჩვენთან დარჩა და მთელი ღამე არ მეყო ყველაფერი რომ მომეყოლა მისი წასვლიდან დღემდე.
-ვაიმეე რამდენი რამე მოხდა მე კიდევ არაფერი ვიცოდი მოკლედ დღეიდან დროა ჩვენი გიჟობების დაბრუნება დავიწყოთ - თქვა ეშმაკურად და მეც გამეღიმა ის დრო გამახსენდა უამრავ სიგიჟეებს რომ ვაკეთებდით და ხან პოლიციას მივყავდით და ხან ვისგან გავრბოდით ვერ აგიღწერთ იმდენი სიგიჟე გვაქვს გაკეთებული ერთად მაგრამ ბოლო ხუთი წელია ყველაფერი დავიწყებული მქონდა
-მართალი ხარ პირველი ვისთანაც მივდივართ ეს არიის
-ალექსანდრე
-ალექსანდრე - ვთქვით ორივემ ერთდროულად და მერე გადავიხარხარეთ ალექსანდრეს მანქანები ჩამოყავდა ხომ იცით ერთხელ ვახსენე მაგრამ ეხლა სულ სხვა რამეზე უნდა შეგვეწუხებინა მას ბაიკებს გამოვართმევდით და რბოლაში მონაწილეობას მივიღებდით ისე როგორც ადრე ღამე გავიპარეთ და მობილურები სახლში დავტოვეთ არაფერი წაგვიღია მხოლოდ შავი ტანსაცმელები მოვირგეთ და ალექსანდრეს გავუარეთ ბაიკები რომ წამოვიყვანეთ წავედით იქ სადაც დიდი ხანია არავის ვუნახივართ თუმცა არც არავის დავვიწყებივართ ან კი ჩვენი დავიწყება როგორ შეიძლებოდა რბოლას რბოლაზე ვიგებდით და მოწინააღმდეგეს ჩვენ მხარეს ვიბირებდით ყველა იძახდა რომ გიჟები ვიყავით
-შეიძლება გიჟები ვართ მაგრამ მოხერხებულები - ვუთხარი ლიზას და ჩაფხუტი მოვირგე
-რათქმაუნდა - იგივე გაიმეორა და ჰაერის დიდი მასა გავჭერით რამოდენიმემ. არ ველოდი ამდენი ხნის მერე თუ გავიმარჯვებდით მართლა არ ველოდი ეს ძალიან მაგარი გრძნობა იყო არც იმას ველოდ ამდენი ადამიანი მხარს თუ დაგვიჭერდა მართლა არ ველოდი ისე გამიხარდა თუმცა უკვე საკმაოდ გვიანი იყო და სახლში უნდა წავსულიყავით ბაიკები დავტოვეთ ალექსანდრესთან და მიუხედავად იმისა რომ შეგვეძლო სახლში ისე შევსულიყავით რომ კარები გაგვეღო ქურდებივით მაინც ზემოდან გადავძვერით და ჩუმათ სახლის სახურავზე ავძვერით დაცვას ქურდები ვეგონეთ და დანიელი გააღვიძა ჩვენ კი იმდენი ვიცინეთ მერე კი დავიმალეთ და ისინი რომ წავიდნენ სახლში ჩუმად შევედით ოთახში შევედით და სიცილით უკვე იატაკზე ვეყარეთ
-ვაიმეე რა ლენჩია ეს ხალხი
-აუ ძაან
-ეს დაცვა გამოსაცვლელია ვერაა ხო
-აშკარად არა რა ამხელა ორ სენიორიტას რო ვერ შეგვამჩნევს ან კიდე შეგვამჩნევს და ქურდები ვეგონებით
-ვაიმე ხოო - სიცილს რომ მოვრჩით უკვე თენდებოდა ვინმეს რომ შემოეხედა უეჭველი ეგონებოდა მოსაწევი მოწიეს და ესე იმიტომ არიანო ორივემ ვიბანავეთ და დავიძინეთ დილით ადრეა ვდექით ვირბინეთ და მერე წავედი მე სამსახურში ლიზამ მითხრა უეჭველი უნდა წამიყვანოო და წამომყვა მთელი დღე იქ იყო და მეხმარებოდა კიდეც რაღაცეებში დღის ბოლოს ბავშვებმა თქვეს ლიპარტელიანი მართავს რაღაც კარგ წვეულებას და ყველანი დაპატიჟებულები ვართო
-კაგი წავიდეთ მაშინ - თქვა ლიზამ და დანიელს კალთაში ჩაუხტა
-კაბას ავარჩევ მე წავედი
-ხო კაბაც ასარჩევი გვაქვს - წამოხტა ლიზა და ჩემი ოთახისკენ გამოიქცა დიდი კარადის სარკიანი კარი გვერძე გავწიე და ერთ-ერთ კაბას ძებნა დავუწყე ვიპოვე კიდეც შავი იყო უკან ზურგი ლამაზად ქონდა ამოღებული და გიპიური ქონდა ორ ზოლად წინ ჩვეულებრივ მრგავალ ამოღებული მუხლს ოდნავ მაღლა იყო ლამაზი მაღალქუსლიანები მოვირგე ლიზამ მაკიაჟი გამიკეთა თანაც საკმაოდ ლამაზად იქ უსწავლია ბევრი რამე თმაც ლამაზად გამიკეთა და თვითონაც რომ მოემზადა დანიელთან გავედით წვეულებაზე წავედით ბავშვები უკვე იქ იყვნენ თურმე მისი პატარა ძმის დაბადებისდღე ყოფილა რომელიც რამოდენიმე საათია ჩამოვიდა მისმა ძმაკაცმა ჩამოიყვანა ლიპარტელიანს მისნაირი სიმპატური ძმაკაცი ყავდა მათე ერქვა გავიცანი კიდევაც სანამ ისინი ერთობოდნენ საკმაოდ მეგობრულია და გახსნილი გიგაზეც მითხრა რაღაცეები ის რომ შევიდა გიგა გამოვიდა აივანზე ოდნავ ნასვამი იყო თუმცა არ ემჩნეოდა არც ეგ თავ მაინც ისე ეჭირა როგორც ყოველთვის
-ცეკვა იცი?
-რატომ მეკითხები?
-აი ამიტომ - დარბაზისკენ წამიყვანა და ამ დროს გაისმა ტანგოს მუსიკის ხმა ლამის ცუდად გავხდი დადუს სიკვდილის მერე არ მიცეკვია არც ეხლა ვაპირებდი
-არ შემიძლია
-უკან იხევ?
-არა უბრალოდ არ შემიძლია
-რა მხდალი ხარ ანასტასია გამომძიებლის თაობაზე სამწუხაროა არადა არ მეგონე ასეთი - მე ღრმად ჩავისუნთქე ამოვისუნთქე და ხელის მარტივი მოძრაობით ვანიშნე მუსიკა თავიდან დაწყებულიყო თანაც ტანგო კარგით რა ეხლა დანებებას აღარ ვაპირებდი უკვე გვიანია მთელი დარბაზ ჩვენ გვიყურებდა კიარ გვიყურებდნენ მხოლოდ ყველა ჩვენ გვიღებდა აი ამიტომ არ მინდოდა თუმცა შევეცადე მათთვის ყურადღება არ მიმექცია და მხოლოდ ცეკვაზე ვკონცერტრირდი ეს ვერ აგიღწერთ რა გრძნობა იყო ცეკვაც მაგრამ არა მხოლოდ ცეკვა ცეკვის ბოლოს მუსიკის დასრულებისას სანამ შუქები წამით ჩაქვრა და აინთო კოცნა.. კოცნა რომელიც ლიპარტელიანმა მომპარა...


ველი ჩემი საყვარლების შეფასებაას. ამის მერე ამდროს ავდებ ხოლმე ვინაიდან სკოლა დაიწყო და მასწავლებლებიც დამეწყო გრაფიკი მაქვს არეულ დარეული იმედია არ მიწყენთ ძვირფასებო.