მე სამზარეულოში შევედი და დალაგება დავიწყე. მალევე შემომიერთდა ანი, რომელსაც სპორტულები ჩაუცვამს. მივუბრუნდი და ჩავიხუტე, მერე სახიდან თმა გადავუწიე და სახე ავაწევინე, მის თვალებში ისეთი სევდა იყო რომ თავი შემზიზღდა.
- შენ ვერასოდეს წარმოიდგენ როგორ უსაზღვროთ მიყვარხარ, ასე მგონია მთელი ცხოვრებაა გიცნობ მაგრამ ვერ გიბედავდი თითის დაკარებას, ჩემი ყოველი დილა შენით იწყება, გრძელდება და მთავრდება. უშენოდ ვერ წარმომიდგენია ერთი წამიც კი, მაგრამ უშენოდ დაღამებულ დღეს უფრო ავიტან, ვიდრე ასეთი ნაღვლიანი თვალების დანახვას, შინაგანად მანადგურებს შენს ასეთ სახეს რომ ვხედავ, შენ იმისთვის შეგქმნა ღმერთმა რომ სულ იღიმოდე და შენი სახე ბედნიერებისგან ბრწყინავდეს.
- კაი გეყოფა თორემ თავში ამივარდება. (მორიდებულად გამიღიმა და ხელები მომხვია, ამ დროს უფრო გამიორმაგდა მის მიმართ სიყვარული, ის ისეთი თავმდაბალი და მორიდებულია რომ სახე აუწითლდა ჩემი მოსმენისას.)
- იმიტომ გეუბნევი რომ აგივარდეს და მიხვდე, შენზე უკეთესი კიარა,შენი მსგავსი ადამიანიც კი არ დაიარება დედამიწის ზურგზე. (ვეღარ მოვითმინე და მის ტუჩებს მივეკარი, რომელიც ისეთი გრძნობითა და სინაზით მპასუხობდა კოცნაზე, რომ სიტყვები ზედმეტი იყო. მერე თავზე ვაკოცე და ჩავიხუტე.)
- მაო მივალაგებ აქაურობას კაი? ისეთი ტორტი არ გამოვა როგორიც გვინდოდა მე და ტასუნას მაგრამ ასე ხო ვერ დავტოვებ?
- მოდი მოგეხმარები და იმაზე უკეთესი გამოვა რაც ჩაფიქრებული გქონდა. (საკმაოდ გემრიელი და ლამაზი ტორტი გამოგვივიდა. მერე სამზარეულო მივალაგეთ ორივემ ერთად. ვერასოდეს წარმოვიდგენდი ჩემს თავს სამზარეულოში, მაგრამ ახლა ისეთი სიხარულით ვაკეთებდი ყველაფერს ენით გადმოცემა რთულია.
- მიდი ტასუნას აუტანე ტორტი როგორი გულით ელოდებიდა, თან უკვე გვიანია დავიღალე და დავიძინებ.
- ავუტან მაგრამ ისევ ჩამოვალ რა გთხოვ?
- რაღა გინდა რო ჩამოხვიდე სიცოცხლე? 2 საათი დაიწყო.
- როცა ეგეთ სიტყვებს მეუბნევი მინდა რომ კოცნაში გაგგუდო, მაგრამ მერე მე რა მეშველება უშენოდ? (ისევ მოვხვიე ხელები და გულში ჩავიხუტე,მერე ვაკოცე და ისევ ვთხოვე რომ ჩავსულიყავი, ძალიან მინდოდა მასთან ჩახუტებულს დამეძინა)
- არა მაო, გვიანია უკვე. ხვალ შაბათია და მთელი დღე ერთად გავატაროთ. (ვეღარ გავუბედე ღამით დარჩენა მეთხოვა)
- კაი ჩემო ანგელოზო, ვაფასებ და პატივს ვცემ შენს აზრს, ასე რომ გავქრები ეხლა და შენზე ფიქრში დავიძინებ.
ვაკოცე, ტორტი ავიღე და სახლში წავედი, ფეხები უკან მრჩებოდა, მაგრამ სხვა გზა არ მქონდა. ტასუნას უკვე ეძინა, ამიტომ ტორტი ვერ შეჭამა, დავწექი თუ არა ანიზე დავიწყე ფიქრი. მერე ვერ მოვისვენე და მესიჯი მივწერე.
,,ჩემი ახდენილი ოცნება ხარ, რომელზეც არც კი მიოცნებია, რადგან მეგონა რომ არ ამისრულდებოდა, სიგიჟემდე მიყვარხარ და იცოდე რომ არასოდეს არ დაგთმობ. გკოცნი მაგ გემრიელ ტუჩებში."
მანაც მალევე მიპასუხა.
,,შეიძლება არ დაიჯერო მაგრამ ეხლა ზუსტად მაგას ვფიქრობდი, წეღან უბრალოდ შემეშინდა რომ ისევ მეტკინებოდა გული, მაგრამ გენდობი და მჯერა რომ გულს არ მატკენ. მეც მიყვარხარ და კოცნაზე კოცნოთ გპასუხობ. ეხლა წადი დაიძინე... მიყვარხარ უზომოდ. ძილინებისა."
,,ჩემი პირადი ანგელოზი ხარ ანი, ძილინებისა."
გავუგზავნე მერე მისი მესიჯი კიდევ გადავიკითხე და გაღიბემულმა დავიძინე.
*****************
მაოს სიტყვების მოსმენისას უძლური ვიყავი, ისეთი გრძნობით მელაპარაკებოდა რომ ის გადაწყვეტილება რომ უნდა დავშორებოდი, ჯანდაბაში მოვისროლე. მიყვარდა და მაბედნიერებდა მაო, მისი ყურადღება, მისი სიყვარული ისე მაძლიერებდა რომ, ვერ ვუთხარი საკუთარ თავს უარი ამ ბედნიერებისთვის. უკან გადავდე ის თავმოყვარეობა რომელმაც ნიკასთან არ მომასვენა. ნიკას სიყვარული მაოსთან მოსატანიც არ არის, რადგან მაო სხვანაირად მიყვარს, მაოს სიყვარულს შინაგანად ვგრძნობ მას რომ ვხედავ ან მისი სუნთქვა მესმის, თავი სხვა განზომილებაში მგონია სადაც ბედნიერება მთლიანად მიბყრობს.... დილით ისევ მაოს მესიჯმა გამაღვიძა.
,,ჩემო ცხოვრება, აქამდე გელოდებოდი რომ შენით მომწრდი, მაგრამ ვეღარ მოვითმინე. ხო კარგად ხარ?"
საათს შევხედე რომელიც დღის 1 საათს აჩვენებდა. გაგუდულს მეძინა, ამ დრომდე არასოდეს მძინებია. მოღრუბლული ამინდი იყო და წვიმდა. ალბათ ამიტომ ვერ გავიღვიძე აქამდე.
,,მეძინა სიცოცხლე, ეხლა გამეღვიძა მესიჯის ხმაზე. რა ცუდი ამინდია არადა ვფიქრობდი მთელ დღეს ერთად გავატარებთთქო."
პასუხი აღარ მომსვლია. ისე მომეწონა საწოლში წოლა და წვიმის წკაპუნის მოსმენა, რომელის ფანჯრებზე ეცემოდა რომ ძილმა ისევ შემომიტია. სადღაც 5 წუთში კარზე ზარი იყო. საღამურებით, თმა აბურძგნული და ფეხშიშველი გავედი გასაღებად. მაო რომ დავინახე სულ დამავიწყდა ამ ფორმაში რომ ვიყავი და სწრაფად გაავაღე კარი, შემოსვლა არ ვაცადე ისე ჩავეხუტე, ჯერ თვითონაც ჩამეხუტა და ყელში მაკოცა, მაგრამ რომ დამინახა კარში საღამურებით ხელი გამიშვა.
- გაგიჟდი? შედი მალე სახლში და ჩაწექი, თან ფეხშიშველა ხარ. მიდი მალე.
- ვაიმე რა კარგი მყევხარ რომ ჩამოხვედი იცი? გამიხარდიი. (თან საწოლისკენ მივდიოდი და ხელს არ ვუშვებდი, რომ შევწექი დამაფარა და სპორტულებით წამოწვა ზემოდან. ჩამეხუტა, თავი გულზე დავადე, თმაზე მეფერებოდა და შიგადაშიგ თავზე მკოცნიდა, გარეთ წვიმის ხმა ისმოდა, გარშემო სიწყნარეიყო, მხოლოდ მაოს სუნთქვის ხმა მესმოდა. ისე მომეწონა ასეთი სიტუაცია, რომ ისევ ჩამეძინა.
************
როცა გავიგე რომ ისევ ეძინა, ვერ მოვითმინე ისე მომინდა მისი სახის დანახვა, მინდოდა მისი ახალგაღვიძებული სახის დანახვა. სახლის ფორმით ჩავედი, რადგან გადაწყვეტილი მქონდა ამინდით მესარგებლა, არსად წავსულიყავი და მთელი დღით მისით დავმტკბარიყავი. ასეც მოვიქეცი გულზე მივიხუტე და ისე ვეფერებოდი თმებზე. ცოტახანში სუნთქვა შეეცვალა. მივხვდი რომ ჩაეძინა, მეც დავხუჭე თვალები და თავს უფლება მივეცი, სულ ცოტა ხნით მაინც ამესრულებინა ის სურვილი რაც წინა ღამით მქონდა და მასთან ერთად დამეძინა. 3 საათს იყო გადაცილებული რომ გამეღვიძა. ანის ისევ ტკბილად ეძინა, არ მინდოდა გამეღვიძებინა მაგრამ მშიერი იყო და შემეცოდა. ამიტომ ძალიან ფრთხილად ავდექი თავზე ვაკოცე და სამზარეულოში გავედი. მაცივარი გამოვაღე სასისკი და კვერცხი გამოვიღე. ჯერ სასისკი მოცხარშე შემდეგ ორი კვერცხი ცხელ ტაფაზე დავასხი, რომ დავხედე ერთი იდეა მომივიდა თავში. კვერცხო ისე გადანაწილდა რომ თვალები გეგონებოდათ, ამიტომ თეფშზე გადმოღების შემდეგ ყველით დავუკეთე ცხვირი სასისკი პირის ადგილზე დავდე და მზად იყო, საბოლოო შედეგი ისე მომეწონა სახეზე ღიმილი მომგვარა. ჩემთვისაც იგივე გავაკეთე, მერე ლანგარზე დავალაგე ყველაფერი რაც საჭიროდ ჩავთვალე და და საძინებელში შევედი. ანის ისევ ეძინა, თავთან დავუჯექი და კოცნით გავაღვიძე.
- მძინარა გამეგუდები ასე უჭმელი. (ჯერ თვალი გაახილა, მერე გაიღიმა და ისევ დახუჭა თვალები. გაიზმორა და წამოჯდა. მისი ახალ გაღვიძებული სახე და ხმა ისეთი საყვარელი იყო მინდოდა კოცნით გამეძღო მხოლოდ.)
- ვაიმე რა დრო გასულაა, იცი რა ტკბილად მეძინა? (გულზე მომეხუტა, მეც მოვხვიე ხელები და ჩავეხუტე)
- ზუსტად ვიცი, მაგრამ მშიერი ცოდო ხარ, ეს ჭამე და ისევ დაიძინე. (რომ დავანახე ჩემი შედევრი, პირზე აიფარა ხელი და გადაიკისკისა.)
- ვაიმე რა საყვარელია ცხოვრებაა, ამას როგორ შევჭამ?
- გინდა განახო?
- არა ხელი არ ახლო სურათი უნდა გადავუღო. (წამოხტა, მობილურს სურათი გადაუღო და მერე მოულოდნელად მაკოცა.)
- აბაზანაში შევალ და ახლავე მოვალ. (აღარაფრის თქმა მაცალა ისე ჩქარა გაიქცა. მალევე დაბრუნდა და ისევ ლოგინში შეძვრა რაზეც გამეცინა.)
- პატარა ბავშვივით როცა იქცევი უფრო მიყვარდები. (ვაკოვე და ლანგარი დავუდგი წინ)
- ვიცი და სპეციალურად გიკეთებ რომ ისე შეგიყვარდე, ჩემს მეტი ვერასოდეს შეამჩნიო სხვა.
- ეგ უკვე მოახერხე, გილოცავ.
- მოიცა შენ?
- სამზარეულოშია მოვიტან და ვჭამოთ.
- კაი მიდი ძვირფასო. (ბევრი ვიხალისეთ ჭამის დროს, მერე ანი წამოხტა და მითხრა: )
- დესერტზე მე ვიზრუნებ აქ დამელოდე. (უბრალოდ გავუღიმე და საწოლზე მივწექი, ცოტახნით გამომივიდა ლოდინი, მაგრამ რომ ვეღარ გავძელი მეც სამზარეულოში გავედი, ისეთი საყვარელი იყო საღამურებში, თმა აბურძგნული და დიასახლისის როლ მორგებული ანი, ერთი წამითაც ვეღარ მოვითმინე და უკნიდან ჩავეხუტე, მუცელზე მოვხვიე ხელები და კისერში ვაკოცე. ვიგრძენი როგორ დაუარა ისევ ჟრუანტელმა და მხრები ზევით აზიდა, მერე შემომიბრუნდა და კისერზე მომეხვია.
- სად იყავი აქამდე ასე უბედური ცხოვრებით რომ ვცხოვრობდი უშენოდ?
- უფალმა იცის, ვინ, ვისთან, როდის მოავლინოს გარშემო ჩემო მაო. (მისი კოცნით ვერ ვძღებოდი, მაგრამ დადგენილ საზღვარს არცერთი წამით არ ვშორდებოდი. ვერ ვაკადრებდი ფიქრშიც კი რომ სხვანაირად შევხებოდი,იმიტომ რომ ვიცოდი მას ეს არ მოეწონებოდა. ტორტი და ყავა დაალაგა ლანგარზე და ისევ საძინებელში შევედით. გემრიელად რომ დავნაყრდით ლაპარაკი დავიწყეთ.)
- მაო, სამსახურის საქმეზე რა ხდება?
- ალბათ ერთ კვირაში დამთავრდება ყველაფერი და გახსნა გვექნება, მაგარი რაღაც გამოდის. შეხვალ რესტორანია, მაგრამ როცა დაბლა ჩახვალ ბარია,
- ბარსაც გაუკეთე ხო ცალკე შესასვლელი?
- კი კიბეებითაა ჩასასვლელი ბარში სადაც კლუბის დონეზე მოვაწყობ.
- კარგად მოიფიქრე საერთო ჯამში გამოვა რომ სამივე გაქვს. რესტორანიც, ბარიც და კლუბიც. რა უნდა ვთქვა ხოლმე რა მაქვსო? (სიცილით მკითხა)
- რაც გინდა ის დაარქვი სიცოცხლე, მთავარია რომ შემოსავლის ისეთი წყარო მექნება საიდანაც არასოდეს მოგაკლებ არაფერს, არც შენ, არც ტასუნას და არც იმ პატარებს რომლებსაც შენ გამიჩენ.
- ჯერ რო უნდა გადახტე და ჰოპ მერე თქვა იცი შენ ეგ?
- რაზე ამბობ სამსახურზე?
- არაა, ჩვენს ბავშვებზე.
- ნუ მიწვევ თორე ამ წამშიც განახებ რა იოლია გადახტომა (სიცილი დაიწყო და ჩემი სერიოზული გამომეტყველება სადღაც გააქრო)
- კაი ხო ვჩუმდები. (ისევ იცინოდა, როცა საკუთარ თავში დავიჭირე ის ემოციები და ფიქრები რომლებსაც მასთან უნდოდა ყოფნა)
- როგორ დაველოდები იმ დღეს, როცა ჩვენ შვილს ავიყვან ხელში იცი?
- მაგაზე ლაპარაკი გვეყოს მაო, თორე შენი გამოხედვა მთლად მოსაწონი არაა
- მაშინ მითხარი ხვალ მე, შენ და ტასუნა რომ წავიდეთ სადმე რა აზრის ხარ? (თემა გადავიტანე, რადგან არ მინდოდა თავი უხერხულად ეგრძნო)
- თუ კიდე ასეთი ამინდი არ იქნება სიამოვნებით ჩემო ცხივრება, ხო იცი მასთან ერთად დროის გატარება როგორ მიყვარს? ისე ეხლა სადაა?
- დღეს ნინი გაართობს, დღევანდელი დღე მარტო ჩვენია.
- მერე არ ეწყინება?
- ნუ ღელავ მაგაზე, ტორტი აქვს ასე რომ არ ეწყინება. (ანის მობილური რომ ამღერდა და ანის სახე დაემანჭა, მივხვდი მთლად მთელი დღე ერთად ვერ ვიქნებოდით.)
- გისმენთ.
- ...
- კარგით ბატონო სანდრო. (საწყალი სახით გადმომხედა)
- რაო ბატონმა სანდრომ სასწრაფოდ საოპერაციოშიო?
- კი სიცოცხლე, ხომ იცი რომ შენთან ყოფნა ყველაფერს მირჩევნია მაგრამ
- კაი ნუ ღელავ მაგაზე, მაგრამ დღეს ხო შაბათია?
- კი უბრალოდ იმდენი პაციენტი გვყავს ვეღარ ავუდივართო. არ გეწყინოს რაა?
- როცა ექიმი ან თუნდაც ექთანი გიყვარდება ყოველთვის უნდა იყო მზად რომ უდროო დროს გაგექცევა. მიდი მოემზადე მე გაგიყვან.
- ჩემი სიამაყე ხარ შენ. მადლობა ასე რომ მიგებ.
- სხვა არჩევანი მაქვს როო?
- ნწუ.( ღიმილით მითხრა და ისევ მაკოცა)
- ავალ მეც გამოვიცვლი და მალე ჩამოვალ.
- კაი ჩემო ერთადერთო. (როგორ მინდოდა მთელი დღე მასთან გამეტარებინა მაგრამ ვინ დაგაცდის? მალევე ჩავიცვი და ისევ ჩავედი, ანის მზად დამხვდა, რამაც გამაკვირვა)
- უკვე მზად ხარ?
- ხო რა არი?
- აბა მე რატო მალოდინებ ხოლმე იმდენს? (ხელები მომხვია კისერზე და ახლოს მოიწია)
- იმიტო რო შენთან პაემანზე მოვდივარ ხოლმე და გეპრანჭევი, თან ცოტას გაბრაზებ, მაგრამ იქ მომაკვდავ პაციენტებს ვეპრანჭები თუ ბატონ სანდროს რომელიც 55 წლისაა?
- გაეპრანჭები და ნახავ მერე. (ვუთხარი გაბუსხულმა, მან კი კოცნით მიპასუხა და მერე დაამატა)
- წავედით ჩემო ბუზღუნა თორემ ცოდონი არიან.
გზაშიც ვილაპარაკეთ რაღაცეებზე, საავადმყოფოში მივიყვანე და კოცნით დავემშვიდობე. სახლში წამოსვლას რესტორანში წავედი, მაინტერესებდა როგორ მიდიოდა საქმეები. მერე ნინიმ დამირეკა და სასწრაფოდ სახლში მისვლა მთხოვა, მეც მაშინვე წავედი, ნინიმ წერილი გადმომცა რომელშიც ეწერა, რომ ტასუნას მეურვეობაზე შეეტანა საბუთები სასამართლოში სალომეს. შინაგანად ისეთი ტკივილი ვიგრძენი რომელიც მჭამდა, მივხვდი რომ სასამართლო დედას გაამართლებდა და მე საზღვრებს დამიდგენდნენ, ანიც საღამოს 8 საათამდე არ შემეხმიანა, ისეთი დღე მქონდა ანისთან ჩახუტება თუ მიშველიდა, ამიტომ მე გადავურეკე. რამოდენიმე ზარი არ მპასუხობდა, როგორც უნდა გამეთიშა მაშინ მიპასუხა.
- ხო მაო,
- სად ხარ? როგორ ხარ გოგო? რო გირეკავ რატო არ მპასუხობ?
- ბოდიში სიცოცხლე ვერ შეგეხმიანე, რაც მოვედი ჯერ არ დავმჯდარვარ, მძიმე პაციენტები გვყავს.
- და რომელზე მოვიდე წამოსაყვანად.
- ჯერ არ ვიცი მაო, მგონი გვიანობამდე ვერ წამოვალ აქ დარჩენა თუ არ გახდა საჭირო.
- ეგ გამორიცხე, რა დროც არ უნდა იყოს დამირეკე და წამოგიყვან მანდ არ დარჩე.
- და რატო?
- იმიტო რო ეგრე მინდა და თან შენ ღამით მანდ დარჩენა არ გევალება.
- ტასუნას გამო რო დავჩი?
- ეგ სხვა დრო და სიტუაცია იყო, მორჩი მაგაზე ლაპარაკს და საერთოდ არ გამაბრაზოს მაგ შენმა ბატონმა სანდრომ, თორე საერთოდ ვეღარ გნახავს.
- რა გჭირს შენ რა ხასიათზე ხარ?
- არაფერი მიდი და გელოდები იცოდე.
- მოხდა რამე?
- არაფერი. მალე დამირეკე. (რომ გავუთიშე მერე მივხვდი რომ თავი ვერ გავაკონტროლე და მესიჯი მივწერე.)
,,შენთან ჩახუტება მჭირდება და გთხოვ რა დროც არ უნდა იყოს წამოდი. მაპატიე უხეშობა. მიყვარხარ."


****************
დარწმუნებული ვარ შეცდომები მაქვს მაგრამ გადახედვის დრო არ მაქვს ამიტომ მაპატიეთ და იცოდეთ რომ ძალიან ვცდილობ შეცდომები არ დავუშვა. ვწერ ისე როგორც მგონია რომ აჯობებს. მიყვარხართ ყველა