შარიდან შარში 10
-ნატა წამომყვები მაღაზიებში? საჩუქრები და ჩვენთვის კაბები ვიყიდოთ -ცოტა შეუძლოდ ვარ და ხომიცი შენ გემოვნებას ვენდობი... -კი ვიცი... მაშინ დაისვენე მე წავალ.... -ნინა ისეთი კაბა იყიდე რომ იმ ბიჭს სულ ნერწყვები აყლაპვინო თან მეც იქვიქნები ვერაფერს ვერ გეტყვის... -კარგი (ნატასეს იდეა მომეწონა სხვათაშორის) სახლიდან გამოვედი, რომელი მაღაზია აღარ შემოვიარე რატის საჩუქრისთვის ბოლოს საათი და სუმანო ავურჩიე. ახლა ჩემი და ნატას კაბებისთვის უნდა მეოდიალა საბედნიეროდ ნატასთვის მელე ავარჩიე კრემისფერი თხელი კაბა წელზე წვრილი ქამრით და მკერდზე შავი მაქმანებით, ჩემთვის კი მუქი ლურჯი ამოღებული კაბა რომლის ჩაცმისასაც ჩემი მკერდი მადისაღმძვრელად გამოიყურებოდა, ზურგი საერთოდ არ ჰქონდა, მუხლს იყო ოდნავ აცდენილი წელამდე შემოჭერილი, შემდეგ კი გაშლილი და შავი ფეხსაცმელი... წამოსვლისას სალონში შევიარე თმები ავიკოსე და წინ ცოტა ჩამოშვებულები დავიტოვე საათს რომ დავხედე 5 იყო, ახლა სასწრაფოდ სახლში უნდა მივსულიყავი... სახლში რომ მივედი ნატა ლოგინზე იწვა -ნატ კარგად ხარ? -არა ნინა თავბრუ მეხვევა, ფეხზე ვერ ვდგები, ხომიცი ორსულად რომ ვარ ხშირია აშეთი შემთხვევები ... -საჭმელი ჭამე? -კი როგორ არა ბოდიში, მაგრამ არ მგონი ამ საღამოს წამოსვლა შევძლო -კარგი რა რაბოდიში მთავარია შენდა ბავშვი იყოთ კარგად , მეც არ წავალ და ეგაა (შევაპარა იმისიმედით რომ დამთანხმდებოდა) -არა! არა! არავითარ შმთხვევაში! ჩემსგამო არ გაბედო, რომ არ წახვიდე! -კი მაგრამ... -არავითარი მაგრამ უნდა წახვიდე და მორჩა! (ღმერთო ჩემი თავი კიარა ლუკაზე ვნერვიულობდი) -კარგი (ფარხმალი დავყარე ბოლოს) ოთახში ავედი კაბა ჩავიცვი და რატისკენ სახლშ გავუყევი იქ რომ მივედი ჯერ არც ისე ბევრი ვინმე იყო მოსული ლუკას ვათვალიერებდი თუმცა არიყო იქ (ალბათ ჯერ არ მოსულა ვაჟბატონი ან არც მოვა) ამ დროს რატის მოვკარი თავალი -რაატიი (დავუძახე დამისკენ წავედი) -ვა ნინა როგორ ხარ -კარგად მადლობ შენ ? გილოცავ მრავალს დაესწარი და საჩუქრები გადავეცი -მადლობა რატომ შწუხდი -როგორ გეკადრება ეს შენი დაბადების დღეა და უსაჩუქროდ ხომარმოვიდოდი ამაზე რატმ ჩაიღიმა -სულესენი უნდა ვიყოთ თუ მოვლენ კიდევ? -არა კი მოვა ხალხი, ,,ჩვენი გუნდელები,, (თან თვალი ჩამიკრა მე კი მობეზრებულმა გადავარიალე თვალები) -არ გამახსენო... -ჰაჰ კაი კაი მოშნაურდი თავი ისე იგრძენი როგორც საკუთარი სახლში. ამაზე ჩემი გულწრფელი ღიმილით დავაჯილდოვე სამზარეულოში გავედი წყალი მწყუროდა, რომ გამოედი ისეთი ხალხმრავლობა იყო მეტი არ შიძლებოდა ასე უცებ საიდან მოგროვდნენ საინათლე ჩამქვრალი იყო მუსიკა ბოლო ხმაზე ალკოჰოლის სუნი იდგა ხალხი ერთმანეთში ირეოდა და ცეკვავდა, დაჯდომა მომინდა, იქვე თავისუფალი სკამი დავინახე, ერთ ჭიქა შამპანიურს ხელი დავავლე და ჩამოვჯექი. შამპანიური მოვსვი თუარა ვიგრძენი, როგორ გადამხვია ვიღაცამ მხარზე ხელი და თავისკენ მიმიზიდა ვერ გავარჩიე მისი სახე, ცხვირი ჩემს კისერში ჩარგო და მისი ცხელი სუნთქვა მომეფრქვია, გავიბრძოლე თუმცა უშდეგოდ... -ნუ ფართხალებ! გაისმა მისი მკაცრი თმცა ამავე დროს ვნებამორეული ხმა... -კი მაგრამ რას კადრულობთ? ან საერთოდ ვინ ხართ ასე უტიფრად რომ მეხებით და ისევ უშედეგოდ შევეცადე მისგან განთავისუფლებას -გითხარი ნუ ფართხალებთქო! ძალიან სექსუალური ხარ ამ კაბაში, როიცოდე როგორ მიჭირს თავი შეკავება რომ აქვე არ გაგაშიშვლო და მთლიანად არ დაგკოცნო -ფეხზე ადგომა დავაპირე -იჯექი!!! (ისევ მისი ეს მკაცრი ხმა) რაღაც მართლა მაკავებდა... უკვე მესამე ჭიქა შამპანიუურს ვცლიდი.... -ნუსვამ მაგდენს თორემ მეშნია მე, რომ ვერ შევძლო თავის შკავება შენ მაინც უნდა შეძლო საოცრად ნაცნობი ხმა ჰქონდა და სურნელი დიახ ეს ლუკა იყო ამის გააზრება იყო და დენდარტყმულივით წამოვფრინდი... -ლუკა... -10-იანში მოარტყი შარიანო!! მითხრა ირონიული ღიმილით და ისიც ფეხზე წამოდგა წამის წინ თუ მასზე მაღალი ვიყავი ახლა ჩემზე ერთითავით მაღალი ზემოდან დამცქეროდა.. -ვიცოდი რომ მოხვიდოდი მითხრა ლუკამ და ჩემსკენ წამოვიდა -არა არ მომიახლოვდე მე აქ შენთან კიარა რატისთან მოვედი -აღიარე რომ ჩემსგამო უფრო გინდოდა მოსვლა -ა..ა...არა -მაშინ რატომ ყოყმანობ?? -იმიტომ რომ მოშტერებული ხარ და ვიბნევი -აჰა ესეიგი გაბნევ კიდეც ? ტანზე ხელი შემიცურა და ვინაიდან ჩემი კაბა უზურგო იყო პირდაპირ ჩემს მოშიშვლებულ ზურგზე ედო ხელი... დამბურძგლა... ეს მანაც იგრძნო... -სხვა ვისი შეხების დროს გბურძგლავს ასე ძალინ მითხარი. სახე ახლოს მომიტანა -ლუკა გაჩრდი (მეც მეკიდებოდა ალკოჰოლი) მაჯაში ხელი ჩამავლო და საპირფარეშოსკენ წამოყვანა მისით და ალკოჰოლით გაბრუებული ვერც კი ვიაზრებდი იმას რომ წინააღმდეგონა გამეწია მისთვის. საპირფარეშოში შვედით თუ არა კარებს მიხურვა ღარ დააცადა მაშინვე ზედ ამაკრა და გაშმაგებით დაიწყო ჩემი კოცნა... -რატომ... გამექეცი ... მაშინ.. (ტუჩებს არ მოშორებდა ისე ლუღლუღებდა) -აჰ... (ვერაფერს ვამბობდი მხოლოდ კვნესა შემეძლო რომელიც მას უფრო ახლებდა) -მინდიხარ ნინა ისე როგორც არავინ... ყელში სველი კოცნის კვალს მიტოვებდა ხელს ხან სახდომზე მომიჭერდა, ხან კი ჩემს ბეჭებზე ასრიალებდა საპასუხოდ კი მხოლოდ ჩემს კვნესას და მის თმებში ჩაფრენილ ჩემს ხელებს იღბდა. არ შმეძლო... ამ ერთი დღის მანძილზე მივხვდი, ახლა მივხვდი, რომ მეც მომნატრებია ვერ ვეწინააღმდეგებოდი და როგორც ჩანს არც მას ქონდა ამის სურვილი, მეც მინდოდა ის და მასაც ვუნდოდი მე ვიცი, რომ თუ რამე მოხდებოდა ვინანებდი თუმცა ამაზე არც კი ვფიქრობდი მხოლოდ ლუკა... ლუკა მინდოდა... -ვერ ვძღები შენით იმდენად მადისაღმძვრელი ხარ, მითუმეტეს ეს კაბა ეს...ეს... სპეციალურად ჩაიცვი ხომ ჩემთვის -არა ლუკა აქ არა შეწვიტე -მაშინ წავიდეთ ისე მეუბნებოდა ტჩემს არ მოშორებდა ამ დროს კარზე დააკაკუნეს -დაკავებულია!! (გამოსცრა კბილებში ისე რომ არ მომცილებია) -ლუკა სირცხვილია რატისთან ვართ -რატისთან მოსულა ესეთები ამის თქმა იყო და ლუკას ხელი ვკარი -ესიგი მეც რიგითი ვარ?... _არა შენ არასწორედ გაიგე (და ვნებამორეული თველებით ისევ ჩემსკენ წამოვიდა) -ყველეფერი კარგად გავიგე ვუთხარი და ისევ გავწიე ჩემგან -არა ნინა.. მომისმინე... -არმინდა არაფერის ახსნა ყველაფერს მივხვდი ვცდილობდი დიდი ძალისხმევით რომ ჩემში ჩამექრო ის ვნება რასაც ჯერ კიდევ წამის წინ ვგრძნობდი -ეს არ მიგულისხმია... მის ნათქვასმ ყურიც არ ვათხოვე ისე დავტოვე იქაურობა და ისევ წვეულებს შვუერთდი.... პ.ს გაგრძელება იქნება (ოღონდ ოთხ დღეში) ვიცი რომ საზიზღარი ვარ ამდენი გალოდინეთ არც ღირს ალბათ რომ წაიკითხოთ მაგრამ რა გიყოთ მაინც მიყვარხართ თქვენი სტილინსკი |
 |
 |
ტესტები
სხვა გვერდები
აქტიური მწერლები
აქტიური მწერლები
.:დღის აქტიური მკითხველი:.
თქვენი აზრით, ქალებისთვის, რა ასაკშია მიზანშეწონილი დაოჯახება?
ყველა გამოკ
.:შემოგვიერთდით FACEBOOK-ზე:.
