მე ელენე ჭავჭავაძე ვარ 18წლის,სკოლის დამამთავრებელ კლასში ვსწავლობ.დავიბადე და გავიზარდე ამერიკაში რადგან დედა(ლიზა) ამერიკელია,მამა(ლევანი) ქართველი.მშობლების გადაწყვეტილებით საქართველოში გადმოვედით საცხოვრებლად როცა 10 წლის ვიყავი.მას შემდეგ აქ ვცხოვრობთ. მყავს უფროსი ძმები ტყუპები არიან ალექსანდრე და კონსტანტინედა პატარა და ეკატერინე მოფერებით კატო.ასევე მყავს ოთხი საუკეთესო მეგობარი ნინა,ქეთა,სალი და ტასო.მედა ტასო ბავშვობიდან ვმეგობრობთ რადგან ტასო მამას ნათლულია და როცა საქართველოში ჩამოვდიოდით ყოველთვის ერთად ვიყავით ხოლმე და ასევე კლასელებიც საქართველოში ჩამოსვლის შემდეგ.სკოლაში დავუმეგობრდი სალის და ქეთას ჩემი კლასელები იყვნენ,ხოლო ნინა ქეთას დეიდაშვილია,რომელსაც დედა გარდაეცვალა და ქეთას დედის გაზრდილია,ერთად ცხოვრობენ.სალი ჩემი ძმის სანდროს შეყვარებულია უკვე მეორე წელია.ქეთა და ჩვენი ერთ ერთ მეგობარი დათა როგორც იტყვიან ახლად გამომცხვარი შეყვარებულები არიან და ამიტო ქეთა თითქმის სულ მასთან ერთადაა რაზეც სულ დავცინით.ტასოს და ჩემ ძმა კოტეს უკვე დიდი ხანია უყვართ ერთმანეთი მაგრამ რატომღაც ორივე მორცხვობს.ნინა სიყვარულს თავს არიდებს.აი მე კი,როგორც იტყვიან განებივრებული გოგო ვარ,ყოველთვის ყველაფერი მქონდა რაც მინდოდა ჩემი მშობლების სტატუსის გამო ყოველთვის ვამაყობდი და ვსარგებლობდი კიდეც,ბევრი ,,შეყვარებული“მყავდა,სერიოზული ურთიერთობა არავისთან მქონია ალბად იმიტომ,რომ ძალიან ჭირვეული ვარ,ყოველთვის ჩემი გამაქვს,ძალიან ჯიუტი ვარ.
დილით კარზე კაკუნის ხმამ გამაღვიძა,დედა იყო მთხოვდა სასაუზმოთ ჩავსულიყავი რადგან მამას საქმე ქონდა.
-კარგი რა დედა დღეს ხო შაბათია!!! ამ დილა ადრიან რა საქმე გაქვთ?
-კარგი რა ელე!!! გეყოს წუწუნი და ჩამოდი დროულად
-ხო კარგი კარგი მოვდივარრრრ
-კარგი გელოდებით
აუ როგორ მეზარებოდა ასე ადრე ადგომა.მაგრამ ჩემ მშობლებს ხო არ შეუძლიათ რო არ გაგაღვიძონ.ნახვრად მძინარე ამვდექი ფეხზე,შევედი აბაზანაში მოვწესრიგდი ჯინსის შარვალი და ტოპიჩავიცვი,ფეხზე კეტები,ტელეფონი ავიღე და ქვემოთ ჩავედი.
-მა დე საით ხართ?
-აქეთ ვართ ელე-გამომძახა მამამ
-დე რა საქმე გქონდათ ამდილაუთენია?
-შვილო უკვე 11 საათია-დედა
-მერე რა დღეს შაბათია და ძილს ვაპირებდი,მხოლოდ ახლაღა შევამჩნიე სასტუმრო ოთახში ვიღაც ბიჭი იდგა,საკმაოდ სიმპპატიური,მაღალი ყავისფერი ხვეული თმით და ასევე ყავისფერი თვალებით.ძალიან საყვარელი იყო
-სტუმარი გვყოლია,გამარჯობა!
-ხო შვილო გაიცანი საბა სვანიძე ჩემი ერთ ერთი მეგობრის შვილი,ჩვენთან იცხოვრებს ამიერიდან.
-ჩვენთან?და რატო?თავისი სახლი არ აქვს?
-კითხვები შეარჩიე ელენე-დედა
-ბატონო ლევან მე ავალ ოთახში თუ შეიძლება-საბა
-კარგი შვილო ადი ბოდიშს გიხდი ელენეს თავხედობის გამო-მამა
-არაუსავს!მოვარჯულებ ოდნავ ხმადაბლა ჩაილაპარაკა და თვალი ჩამიკრა
-თავხედი
-რა თქვი შვილო-მამა
-არაფერი მა
-კოტემ და სანდრომ გაიცნეს უკვეეე?
-კი დილით-დედა
-და ჩვენთან რატო უნდა იცხოვროს?
-იმიტომ რომ მისი მშობლები დაიღუპნენ და მას ჩვენ გარდა არავინ ყავს-მამა
-ამხელა კაცია და მარტო ცხოვრებას ვერ შეძლებდა?
-ეგ შენი საქმე არ არის-მამა
-კარგი,უბრაოდ ვერ მომთხოვთ მას პატივი ვცე და ზრდილობიანად ველაპარაკო
-ელე-დედა
-რა დედა? მე ჩემს ოთახში ვიქნები,მერე გოგოები უნდა ვნახო და საშოპინგოდ წავალთ ვთქი და პასუხს არც დავლოდებივარ ისე ავვარდი ზემოთ.ჩემს ოთახში შევედი და კმაყოფილი ვიყავი,რომ ასეთი საყვარელი ბიჭი იცხოვრებდა ჩემს სახლში.ასე ჯერ არავინ მომწონებია,მგონი შეყვარებული ვარ!!! არა ელენე რა შეყვარებული მან არ უნდა შეგამჩნიოს!!! თორემ შერცხვები,შენ ხომ ლენე ჭავჭავაძე ხარ.ფიქრებიდან ტელეფონის ხმამ გამომიყვანა
-ხო ტას!
-რას შვები ელე?-ტასო
-რავი არაფერს
-დღეს ხო გამოხვალ ჩვენს კაფეში?-ტასო
-კი აბა თან მაგრა უნდა გაცინოთ
-ვავა რა ხდება?-ტასო
-რო მოხვალთ გეტყვით,იმედია დღეს მაინც წამოვა ქეთა,თორე ივე რამდენი ხანია არ მინახავს
-აუ ხო.იმედია-ტასო
-კაი წავედი კარზე ვიღაც არის და გავუღებ
-ოქეი,კარგადდ შეხვედრამდე-ტასო
-შეხვედრამდე
ტელეფონი გავთიშე და საწოლზე მივაგდე,ოთახში საბამ შემოიხედა,სახეზე ღიმილი ჰქონდა აკრული
-რა გინდა?
-არაფერი ელ-საბა
-თუ არაფერი გინდა მაშინ გაეთრიე ჩემი ოთახიდან
-რა იყო ხო არ შეგჭამ-საბა
-არაა გამორიცხული
-კაი კაი წავედი საყვარელო-საბა
-ზედმეტი ხო არ მოგდის?
-არა რატო?-საბა
-გადი რა
გავიდა და კარები გაიხურა,საიდანგაც მეცნობა ეს ბიჭი მაგრამ ვერ ვიხსენებ.

საბა
დარწმუნებული ვარ არ ვახსოვარ.მაშინ ძალიან პატარა იყო.აი მე კი ძალიან კარგად მახსოვს ჩემი ბავშვობის სიყვარული.ეხლაც ძალიან მიყვარს მაგრამ ის ისეთი ამაყია,რომ ვუთხრა ალბად დამცინებს,საერთოდ არ გავს ძველ ელეს,მაშინ ისეთი გულუბრყვილო იყო,ნაზი და კეთილი.მაგრამ არაუშავს აუცილებლად მოვარჯულებ,იმედია ტასოს მაინც ვახსოვარ და დამეხმარება.
-საბა შვილო ჩამოდი ქვემოთ ისადილე ჩვენთან ერთად-ფიქრებიდან ლიზას ხმამ გამომიყვანა
-მოვდივარ ლიზა დეიდა
ოთახიდან გამოვედი თუ არა შეჯახება ვიგრძენი
-ოე წინ იყურე თვალები არ გაქვს,თუ ყველაფერ სიკეთესთან ერთად ბრმაც ხარ?-ელე
-ოუ ოუ რა გაწიკვინებს ვერ დაგინახე ისეთი პატარა ხარ რო
-აუფ-ელე
-რა იყო ხო არ გაბრაზდი?
-შენნაირი იდიოტები ვერასდროს გამაბრაზებენ-ელე ამ სიტყვების თქმისას ისეთი ამაყი იყო
-კარგი კარგი დაწყნარდი
-გაიარე რა-ელე
აღარაფერი მითქვამს და კიბეებს ჩავუყევი თან ელეზე მეცინებოდა როგორი საყვარელია როცა ბრაზდება.

ელე
-დე მე მივდივარ გოგოები უნდა ვნახო
-კაი დე-დედა
-მეც გამიყოლე რა მანქანას სანამ მომიყვანენ-საბა
-ტაქსიც არსებობს
-ელე-თვალები დამიბრიალა დედამ
-ხო კარგი წამოდი
-ძალიან კარგი-კმაყოფილად ჩაილაპარაკა საბამ
მანქანაში ხმა არცერთს არ ამოგვიღია,სიჩუმე ჩემი ტელეფოის ხმამ დაარღვია
-სად ხარ გოგო ამდენ ხანს ქეთაც კი მოვიდა უკვე-გაბრაზებული ხმა ქონდა ტასოს
-ცოტა შევყოვნდი
-კაი რა დროზეეე-ტასო
-ხო კაი მოვალ ერტ 10 წუტში
-კაი მიდი-ტასო
-შენ სად მიბრძანდები?
-რუსთაველზე აი აქ გამიჩერე ამ კაფესთან-საბა
მანქანა შევანელე და ერთ ერთი კაფის წინ გავაჩერე
-მადლობა რომ არ დამამტვრიე-საბა
-მცდარი წარმოდგენა გქონია ჩემზე
-კარგად-საბა
-პასუხი აღარ დამიბრუნებია,ისე დავძარი მანქანა.
(საცდელი თავი იყო და აწი უკეთესი და უკეთესი იქნება)