ნიკამ მეტყველების უნარი დაკარგა. სხეულმა კანკალი დაუწყო. იგივე სიტუაციაში იყო მიმტანიც. ფერი სახეზე არ ედო, სადაცაა თვალებზე ცრემლები გადმოსვლოდა.
-ნიკა.. ხმა უწყდებოდა, ვერ ბედავდა ხმის ამოღებას, თვალს ვერ უსწორებდა.
-შენ აქ რაგინდა?
ძმაკაცებმა ერთმანეთს გადახედეს და მიმტანს როცა შეხედეს, ერთ-ერთ მათგანს რომელიც ლუდს სვამდა, გადასცდა და ხველება აუტყდა. ყველა იქ მყოფი შოკში იყო. ვერაფერს აცნობიერებდნენ. გიორგიმ, ნიკას ძმაკაცი, ვეღარ რჩებოდა, ასეთი რა მოვწიეთ ბიჭებო იმას ხედავთ რასაც თქვენო კითხა მათ. არცერთი მათგანი ხმას არ იღებდა. შეშინებულები ნიკას მისჩერებოდნენ, რომელიც თვალებიდან ნაპერკლებს ყრიდა, მის თვალებში სიძულვილის და ბრაზის მეტს ვერაფერს ამოიკითხავდით. ნიკა ფეხზე ადგა, მიმტანს ხელში წვდა და გარეთ გაათრია პირდაპირი მნიშვნელობით და კედელზე ააკრა.
-აქ რა გინდა? შენ ციხეში არ უნდა იჯდეეეე? ბოლო ხმაზე ღრიალებდა, მის კისერზე ძარღვები უფრო მეტად იბერებოდა
-ნიკა ძალიან გთხოვ მომისმინე მეე..
-გაჩუმდი!! როგორ ბედავ ხმის ამოღებას მითხარი?მკველელი ხარ! შენ მოკალი მამაჩემი, შენ წამართვი ჩემი ერთადერთი და. შენ მოკალი ისინი
- ნიკა გთხოვ მომისმინე, მომეცი უფლება აგიხსნა ამ ერთხელ.
-გაჩუმდი არ მინდა შენიხმის გაგონება. არ დაგინახო აქ. არ დამენახო სადაც მე ვიქნები გაქრი საერთოდ.
-შვილო.. გთხოვ.. ქალი წონასწორობას ძლივს ინარჩუნებდა, სასოწარკვეთილი ძირს დაეცა ნიკას ფეხებთან და ემუდარებოდა რომ მისთვის მოესმინა
-გაწიე შენი ბინძური ხელები! მომშორდი! და კიდევ შვილო არ დამიძახო გასაგებია? ვინ ხარ საერთოდ არ ვიცი. ნიკას ძალიან უჭირდა ამ ყველაფრის თქმა, გულში ტკვილს გრძნობდა, აუტანელ ტკვილს, უნდოდა გული ამოეგლიჯა და გამქრალიყო. არავინ და არაფერი უნდოდა. კლუბში დაბრუნდა ისევ თავის ძმაკაცებთან, მაგიდიდან ტელეფონი და მანქანის გასაღები აიღო, ანერვიულებულ ბიჭებს უთხრა რომ მშვიდად ყოფილიყვნენ და თავს არაფერს დაუშავებდა, დაპირდა რომ არ ეცდებოდა ს ისევ..
გავარდა გარეთ, მანქანაში ჩაჯდა და ისეთი სისწრაფით დაძრა, ყველა იქ გამვლელს შეეშინდა. წყნეთის გზისკენ მიდიდოდა. საჭეს მაგრად უჭერდა ხელს, როცა დანიშნულების ადგილას მივიდა, გადმოვიდა, ორსართულიანი სახლის კარებს გასაღები მოარგო და შიგნით შევარდა. ყველაფერი დაამტვრია რაც კი რამე მოხვდა ხელში, ბოლო ხმაზე ღრიალებდა, ცდილობდა ყველაფერი ამოეშვა რაც ამდენიხნის განმავლობაში დაგროვილი ჰქონდა. თავი უსუსურ კაცად მიაჩნდა, დაღლილმა დივანს მიესვენა, თვალები მიენაბა და ჩაეძინა. მარიამს ნიკას ძმაკაცებმა დაურეკეს, ყველაფერი მოუყვეს და ჩვენ მაინც ვნერვიულობთ ხო ხვდებიო ხო არ იცი სად შეიძლება იყოსო. მარიამი მიხვდა რასაც გულისხმობდნენ ისინი და სავარაუდოდ ალბათ წყნეთში შეიხლება იყოსო მოახსენა. როცა ტელეფონი გათიშა, ანასტასიას დაურეკა, სთხოვა მასთან მისულიყო და ანასტასიამაც დიდიხანი არ დააყოვნა და ნახევარ საათში მარიამის ოთახში იყო.
- რამოხდა ჩემო სიცოცხლე?
ანასტასია ნერვიულობდა, მარიამს ასეთ მდგომარეობაში როცა ხედავდა და როცა ნიკას სახელს ახსენებდა ვერ ხვდებოდა რა ხდებოდა, გული ეკუმშებოდა იმის წარმოდგენაზე რომ ნიკას შეიძლებოდა რამე დამმართნოდა
-მარიამ ნიკას მოუვიდა რამე?
-არა კარგადაა უბრალოდ..
ვეღარ ჩერდებოდა და ხმამაღლა ქვითინებდა ტასოს მკლავებში.
-მითხარი გთხოვ რა ხდებაა მარ, მეც ცუდად ვარ უკვეეე
-ჰო მოკლედ. მარიამმა ღრმად ჩაისუნთქა და მოყოლა დაიწყო:
ნიკა, პატარა იყო როცა დედამისი დააკავეს, არ ვიცი რამოხდა მაგრამ სახლში დედამისის და მამამისის ჩხუბი ისმოდა მთელ სახლში. თამარი ყვიროდა, ეს როგორ იკადრეო, რა ადამიანი ხარო, ჩემი ხელით მოგკლავო, ცოტახანში გასროლის ხმაც გაისმა. მეზობლები გაგიჟებულები იყვნენ, დარეკეს ყველგან, პოლიციელებმა დანაშაულის ადგილას მამიდაჩემი დააკავეს და სასამართლომ ბრალდებულად დაასახელა. ნიკას არ სჯეროდა რომ დედამისმა მამამისი მოკლა. სასამართლოზე ერთი ქალი იყო მისული და გამოაცხადა რომ ნიკას გარდა თამარს სხვა შვილიც ჰყავდა. ნიკას ტყუპი იყო, რაღაც პრობლემები აღმოაჩნდა და განაცხადა რომ ამ ქალმა ბავშვი გადამალა გაყიდაო, მაშინ როცა თამარმა იმშობიარა ექთანი ვიყავიო და მისი თანხმობით ბავშვი გააშვილეს. ეს ამბავი რა თქმა უნდა მისმა ქმარმა ნიკოლოზმა არ იცოდა და მისმა მეუღლემ განუცხადა რომ ბავშვი გარდაიცვალა. მე და ნიკოლოზი ახლო მეგობრები ვიყავით და მან მომიყვა ეს ამბავი რომ თამარმა მოატყუა და უნდოდა შვილი ეპოვა როდესაც ბატონმა ნიკოლოზმა გადაწყვიტა სიმართლე ეთქვა საკუთარი შვილისთვის სწორედ მაგ დროს მოხდა ის რომ ეს ფაქტი და მე დარწმუნებული ვარ რომ ამ ქალმა მოკლა საკუთარი მეუღლე. ამ ექთანმა სასამართლოს გადასცა, ბავშვის ფოტო, საბუთები სადაც გაშვილების საკითხზე თამარი აწერდა ხელს და ამის შედეგადაც სასამართლომ ბრალდებულად სცნო მამიდაჩემი. ნიკა ამ სასამართლო პროცეს ესწრებოდა და იმ დღის მერე შეიძულა საკუთარი დედა. არავის ენდობოდა, საკუთარ თავში ჩაკეტილიხადა. რამდენჯერმე ც კი სცდა და ბოლოს კი ჩემი და მისი მეგობრების ხათრით ფეხზე დადგა და გამოვიყვანეთ მდგომარეობიდან. მარიამს ყველა წინადადების თქმა უჭირდა, ტასოს შემდომ ნიკას და თამარის შეხვედრის ამბავი მოუყვა. ანასტასიას წამით გული უჩერდებოდა. ვერასოდეს წარმოიდგენდა რომ ეს ამბავი ნიკას დამართნოდა. აუტანელ ტკვილს გრძნობდა, თითქოს მას გადახდენოდა თავს. ბავშვობიდან მარიამთან დაქალობდა და არც იცოდა ამ ამბის შესახებ, არც მარიამს უხსენებია რამე როცა მის ოჯახში ასეთი ამბავი დატრიალდა.
- ტას, ვიცი ეს არ მომიყოლია და მაპატიე რომ მაშინ არ გითხარი, თან შენ წასული რომ იყავი ხო გახსოვს, მაგ დროს მოხდა დაა მერე რომ ჩამოხვედი გადავწყვიტე არავის გაეგო და ეს ამბავი საიდუმლოდ დარჩებოდა. უბრალოდ ეხლა რო არ მომეყოლაა ვერ გავძლებდი.
-არა მარ არაუშავს, პირიქით, ვიცი როგორი რთული იყო შენთვის და ნიკასთვის.. ტასოც უკვე ვეღარ ჩერდებოდა და მარიამთან ერთად ატირდა.
ბიჭები წყნეთის გზას დაადგნენ. გიორგი, ლუკა და საბა მანქანიდან გადმოვიდნენ და ნიკას სახლში შევიდნენ. ირგლივ მიმოიხედეს სადაც ყველაფერი დალეწილი და არეული იყო. ნიკას ოთახში შევიდნენ და როცა ვისკით ხელში მაგიდასთან დაძინებული დაინახეს დამშვიდნენ, მივარდნენ და გამოფხიზლება დაიწყეს.
-ოე ბიჭო გამოფხიზლდი( გიორგი)
-რაგინდაათ? ნიკა ბურტყუნებდა და ძილს განარგძობდა
-ეჰეეეეე პრინცესაა აეგდე, საწოლზე მაინც დაიძინე
ეხლა საბამ დაუწყო გამოფხიზლება
-აუუ გაა**ვით რა
- კაი შეეშვით , წამო ჩვენ დავალაგოთ და მოვიტანოთ რაღაცეები, მშია მე და დღეს დავრჩეთ ამასთან განაცხადა ლუკამ.
ბიჭები გავიდნენ, მოიტანეს რაღაცეები, სახლიც მოაწესრიგეს, ამასობაში იკარდა ბატონმა ნიკამ გამოღვიძება და დაბლა ჩავიდა.
-ვაა თქვენ აქ რა გინდათ ეეე?
- რა რა გვინდა, შენი ძმაკაცები ვართ და შენთან უნდა ვიყოთ. წინ წამოიწია საბამ
- იიი თე გენათალეთ ტო და ძმაკაცებს მოეხვია.
-აუ ვსო გვეყოთ ტო ეს გოგოშკური რაღაცეები. ( ნიკა)
- აუ სიყვ ხოიცი როგორ მიყვარხარ( საბა)
- მე უფრო მიყვარხარ სიხ ( გიორგი)
-აუ გაჩეეე მე უფრო ცხოოო( ლუკა)
- ფუუუ თქვენი პიდარასტი მო*****
ოთხივემ გადაიხარხარეს მაგიდას მიუსხდნენ და როგორც ბავშვობაში იცოდნენ ისე დასხდნენ თავიანთ ადგილას და დაიწყეს სმა-ჭამა და მაიმუნობა.
ბავშვობიდან ერთად მოდიოდნენ და ყოველთვის ერთად იდგნენ როცა საჭირო იყო, მნიშვნელობა არ ჰქონდა სად იყვნენ და როგორ, ყოველთვის საქციელით ამტკიცებდნენ თავიანთ ძმაკაცობას და ერთმანეთის პატივისცემას.