გოგოებს ერთ-ერთ კაფეში შევხვდი,საკმაოდ მყუდრო გარემო იყო,ერთი კაპუჩინო შევუკვეთე და გოგონებთან ლაპარაკი დავიწყე.ცოტა ხანში ტელეფონმა დამირეკა
-გისმენთ
-ლიზ დე როგორ ხარ მომენატრე-დედა
-კარგად დე შენ როგორ ხარ?
-ეხლა პარიზში ვართ ჩვენ კაფეშ ვზივართ მე და ჩემი გოგოები და შენ გამახსენდი-დედა
-აუ როგორ მიყვარს მაგ კაფეე,მამა როგრ არის?
-მამაშენი ახლა მლანშია რაღაც საქმეები აქვს და ორ დღეში მეც ჩავალ-დედა
-შენ რამე საქმის გამო ხარ მანდ?
-არა გოგოები საშოპინგოდ წამოვედით ახალი კოლექციებია და-დედა
-აჰ გასაგებია გასაგებია
-შენც იმდენი რაღაც გიყიდე,რო ჩამოვალთ ჩამოგიტან-დედა
-ოკეი
-შენ სად ხარ ლიზ?-დედა
-ჩემს ახალ მეგობრებთან ერთად კაფეში
-აჰ კარგია ძაან-დედა
-კაი დე წავედი მე გკოცნიი
-კაი ლიზ პაკა-დედა
-დედაჩემი იყო პარიზში შენ საყვარელ კაფეში ვსხედვართ გოგოებიო და გამახსენდიო
-აუ ახლა რა კარგი იქნებოდა პარიზშიი-ნინი
-აუ ხო-სალი
-თან ახალი კოლექციებია-მარი
-და თან ძაან ლამაზი ქალაქია-ანა
-ეეჰ ნეტა ახლა ჩემს საყვარელ კაფეში ვიჯდე
ასე გადავეშვით ოცნებებში,გოგონები დანის ხმამ გამოგვაფხიზლა
-ეიიი თქვენც აქ ხართ?-დანი დაგვიძახა და ყველა გადაგვკოცნა
-შენ აქ საიდან?-სალი
-სადაც შენ იქაც მე პრინცესა-დანი
-ბიჭები სად არიან-ნინი
-ბიჭები თუ იკაა?-დანი
-იკა და ზუკა რაღაც სქმეზე არიან წასულები-დანი
-და გიო-მარი
-გიო სანდროდან პირდაპირ სახლში წავიდა და საღამოს გამოვალო ასე დაიბარა-დანი
-აჰა კაი-მარი
-თავად სანდრო სად ბრძანდება?-ანა
-უკან მომყვებოდა და ახლა სად არის არ ვიცი-დანი
კაფის კარები გაიღო და შიგნით დიდი თაიგულით ხელში კურიერი შემოვიდა,პირდაპირ ჩვენს მაგიდასთან მოვიდა და იკითხა
-ლიზა რომელია?-უცნობი
-მე ვარ
-შენს სახელზე ყვავილებია,თუ შეიძლება ხელი მოაწერეთ და ყვავილები მომაწოდა-უცნობი
-ვისგანაა
-არ ვიცი
-გოგო ბარათი არ აქვს?-ანა
-არ ვიცი ვნახავ
აი კი რაღაც ბარათი აქვს ,,ელიზაბეთს უცნობისაგან“
-ნეტა ვინ არის შენი პრინცი?-სიცილით თქვა დანიმ
-არ ვიცი საერთოდ
-საქართველოში ცოტა ხანია რაც გადმოვედი და თქვენს მეტს არავის ვიცნობ
კაფის კარი კიდევ გაიღო მაგრამ ამჯერად დანის მეგობარი სანდრო მოვიდა ყველა გადაკოცნა და მე შემომხედა გაღიმებულმა
-სანდრიკ გაიცანი ეს არის ლიზა ჩემი დისშვილი-გააცნო ჩემი თავი დანიმ
-სასიამოვნოა ლიზა-სანდრო
-ჩემთვისაც
-ისე სანდრიკ ბიჭო ლიზა შენთვის გვიდოდა მაგრამ როგორც ხედავ დაგასწრეს-დანი
-ხო ვიღაცამ თაიგული აჩუქა-ანა
-თან შეხედე რა ლამაზია-სალი
-არაუშავს-ჩაიღიმა სანდრომ
-დღეს სკოლაში რატო არ ბრძანდებოდით?-მარი
-იმიტო რო გუშინ კარგად გავერთეთ-თქვა სანდრომ და თვალი ჩამიკრა მე შემრცხვა და თავი დავხარე ამაზე ჩაეღიმა
ცოტა ხანში ბიჭები შემოგვიერთდნენ
-აუ სადმე კლუბში ან გასარტობ ადგილას წავიდეთ რა?-იკა
-აუ მოდი ბოულინგ ცენტრში წავიდეთ,ვგიჟდები ბოულინგზე და თან კარგად ვთამაშობ-ვთქვი მე
-კარგი იდეაა მეც მიყვარს ბოულინგი და სხვათა შორის მეც კარგად ვთამაშობ-თქვა კმაყოფილმა სანდრომ
-აუ ამათმა ააწყვეს ცხოვრება რა ჩვენ რო არ ვიცით კარაგდ თამაში-დაიწუწუნა ზუკამ
-მერე წამოდით და კლასს უყურეთ-ვთქვი სიცილით და ფეხზე წამოვდექი
-ხო კაი წავედით,აეყარეთ დროზე-დანი
-აუ მომწონ ეს გოგო-სანდრომ ხმამაღალა თქვა სიამაყით
-მე გამეცინა და გზა გავაგრძელე
ძალიან სასაცილოა ამათი ყურება თამაში,რომ არ იციან და ხან რომელი და ხან რომელი მიმართულებით ისვრიან ბურთა,სანდროს და მე სიცილისგან მუცელი გვტკივა
-აუ წავიდეთ რა ხო ხედავთ რო არაფერი გამოგვდის-დაიწუწუნა იკამ
-აუ ხო რა- დაეანხმა ზუკა და გიო
-მართალია სანამ რამეს დავამტვრევთ წავიდეთ-დანი
-მართალი ხარ დან-დაეთანხმნენ ანა და სალიც
-ჩვენც ვეთანხმებით-თავი გამოყვეს მარიამ და ნინიმ
-კაი ხო მაინც ვერაფერი გასწავლეთ და თქვენზე დაცინვით კიდე მუცელი მტკივა აღარ შემილია
-მართალი ხარ ლიზ ეს უნიჭოები-დამეთანხმა სანდროც
-ამათ უყურეე ერთი-დანი
-რა იყო რამე პრობლემა გაქ-შეუღრინა სანდრომ
-არა არაფერი-დანიმ ჩაიცინა და გავიდა
გარეთ გამოვედით და უკვე ბნელოდა.იკამ და ზუკამ ტაქსი გააჩერეს და ანა და ნინაც მათ გაყვათ.გიომ თქვა მე მარის გავაცილებო და ერთად გაუყვნენ გზას ფეხით,დანიმაც თქვა
-აუ ლიზ მეც სალი უნდა გავაცილო და მარტო ხო არ გეშინია??-დანი
-არა რისი უნდა მეშინოდეს
-დან თუ გინდა მე გავაცილებ-სანდრო
-აუ კი რაა-დანი
-არ მინდა მარტოც შევძლებ
-არა ლიზ მეც უფრო დამშვიდებული ვიქნები-დანი
-ხო კარგი კარგი
სალის დავემშვიდობე და სანდროსთან ერთად გავუყევი გზას
-ტაქსი ხო არ გავაჩეროო?-სანდრო
-არა ფეხით მირჩევნია თან ქალქსაც დავათვალიერებ ცოტას
-კარგი შენი ნებააა-სანდრო
-სანამ საქართველოში გადმოხვიდოდი სად ცხოვრობდი-სანდრო
-სად აღარ,ჩემი მშობლების სამსახურის გამო იმდენ ადგილად მომიწია ცხოვრება და იმდენი სკოლის გამოცვლა მომიწია,რომ არ ვიცი
-ისე ერთი მხრვ კარგია,ბევრი ქვეყანა ნახე-სანდრო
-კი მეც ძალიან მიყვარს მოგზაურობა მაგრამ ისე დავიღალე,რომ გადავწყვიტე ბებოსთან გადმოვსულიყავი
-ისე არგია რომ გადმოხვედი-სანდრო
-ჰო შეიძლება
-ისე რა სასაცილო მეგობრები გვყავს არაა,რა სასაცილოები იყვნენ ბოულინგის თამაშისას-სანდრო
-ხო ძალიან
სანდრო ძალიან კარგი ბიჭი გამოდგა,ხალისიანი,კარგი იუმორი ჰქონდა.მთელი გზა მაცინებდა.სიცილით მივდიოდით,როცა ვიღაც მოხუცი კაცი მოგვიახლოვდა და რაღაცის ლაპარაკი დაგვიწყო
-ელზა სად გაიქეცი ქალო ამდენი ხანია გეძებ.ეს ბიჭი ვინ არის?ამასთან მღალატობ ამხელა ქალი და ჩემსკენ დასარტყმელად გამოიწია.
-უკაცრავად გეშლებით ალბად რა ელზა-შეშინებულამ ჩავილაქარაკე
-უკაცრავად ბატონო გეშლებათ ალბად-თქვა სანდრომ
-როგორ გგონია ასეთ მოხუცი ვარ რომ რამე შემეშალოსს
-არა ბატონო მაგრამ
-რა მაგრამმ
-ხო იცი როგორ მიყვარხარ არ დამტოვო არ გაიქცეე
-ვაიმე სანდრო რა უნდააა
-არ ვიცი-სანდრო
-ელზა გთხოვ,ელზააააა
უცებ ხელი ჩამავლო და სადღაც მივყავდი სანდრომ ერთი მუშტი უთავაზა და მოხუციც ძირს დავარდა.ცოტა ხანში იქაურობა პოლიციის მანქანებით გაივსო,როგორც გაირკვა ეს კაცი იყო ბატონი ზაალი,საგიჟიდან გაქცეულა.
ძალიან მეშინოდა,რომ არა პოლიცია ალბად გავგიჟდებოდი.
ყველაფერი,რომ მორჩა მე და სანდრო ამაზე ვიცინოდით და სანდრომ ტელეფონში ჩემი ნომერი ელზას სახელით ჩაიწერა

სახლში მისული საწოლზე წამოვწექი და მამიკოს დავურეკე
-ბატონო ერეკლე როგორ ბრძანდებით-და ტელეფონში სიცილი ავტეხე
-ლიზ როგორ მომენატრე რას შვები ჩემო პრინცესა,როგორ შეეგუე ქალქს,სკოლას,ბავშვებს
-კარგად მა,კარგი სკოლა,მეგობრებიც გავიჩინე დანის მეშვეობით,გუშინ ჩემთან დარჩნენ გოგონები,დღეს ბოულინგ ცენტრში ვიყავით
-ძალიან კარგი მა მიხარია.რომ შეეჩვიე
-დღეს დეას ველაპარაკე და პარიზში ვარ საშოპინგოდო
-ხო ახალი კოლექციებია მეც მინდოდა წასვლა მაგრამ საქმე მქონდდა.მაგრამ აქაც მოვასწარი
-კარგიაა
-როდის ჩამოხვალთ აქეთ?
-ალბად 2-3 კვირაში
-ძააან კაიიი
-კაი გკოცნი ჩემო პრინცესა
-მეც გკოცნიი მა
ტელეფონი გავუთიშე და ვერც გავაანალიზე როგორ ჩამეძინა,დილთ ადრე გამეღვიძა და გადავწყვიტე შური მეძია.წყლის ჭურჭელი მოვიმარჯვე დანის ოთახში შევედი და თავზე გადავასხი მძინარეს
-აუ გოგო სულ გაგიჟდი-ყვირილი დაიწყო დანიმ
-1:1 ბიძიკო
-უხხხხხხ რას გიზამ ქალბატონი-გაბრაზებული ლაპარაკობდა დანი
-ადექი სკოლაში გვაგვიანდება ვაჟბატონო
-ხო ხო ვდგები-დანი
-კაი მე ქვემოთ ვიქნები
-ოხ ლიზა ლიზა-ჩაილაპარაკა გაწუწულმა დანიმ
-დილამშვიდობისა ნინ,ვა ბაბუუუ გაოცება ერ დავმლე როცა მაგიდასთან მჯდომი დაითი დავინახე
-როგორ ხარ ჩემო პრინცესა-დავითი
-კარგად შენ ბა?
-მეც კარგად-დავითი
-ამ დროს როგორ მოხდა სახლში რომ ხარრ?
-დღეს იმდენი საქმე აღარ მქონდა თან დღეს ჰამბურგში მივფრინავ და დილიდან ვემზადებოდი
-ამასობაში დანიც ჩამოვიდა და სკოლის ავტობუსიც მოვიდა სახლთან
ბაბუს მოვეხვიე დავემშვიდობე და გარეთ გავვარდი დანის ნასროლი ვაშლი რომ არ მომხვედროდა
სკოლაში შესულს წინ ანა და სალი შემომეგებნენ
-რას შვებით ბავშვებო?
-რავი არაფერს გელოდებოდით,შენ,ნინის და მარის
-ააჰჰ ახლა ერთად დავეოდოთ მარის და ნინის
ცოტა ხანში ბიჭებიც გამოჩნდნენ
-რას შვებით გოგონებოო?-იკითხა გიომ
-არაფერს განსაკუთრებულს შენ შეყვარებულს ველოდებით ისე-ანა
-როგორხარ?-ჩემთან მოვიდა სანდრო და გადამკოცნა
-კარგად შენ?
-გუშინდელის მერე?-სიცილი დაიწყო სანდრომ
-ხო-მეც ავყევი სიცილში
-მოიცა მოიცა რას გულისხმობთ?-ზუკა
-არაფერს-თქვა სიცილით სანდრომ
-ლიზ რას მიმალავ?-დანი
-არაფერი-სიცილით ვთქვი
-ამათ უყურეთ რა-იკა
-გვიყურეთ და დატკბით-თქვა სანდრომ
ჩვენი საუბარი ზარის ხმამ გაწყვიტა და ყველა კლასებში დავრიგდით
-გოგო დღეს რაზე ლაპარაკობდით შენ და სანდრო-უკანა მერხიდან გადმომჩურჩულა მარიმ
-არაფერზზეეე
-აუ მოგვიყევი რა-ანა
-არაფერი არარა მოსაყოლი
-აუ კარგი რა-მარი
-თქვენ სამი რას ჩურჩულებთ მანდ-მასწავლებელმა მოგვმართა
-არაფერს
-ხმა აღარ გავიგო თქვენი
-კარგით მას
გაკვეთილების შემდეგ სრული შემადგენლობით გარეთ ვიდექით
-დღეს რას ვაპირებთ-დანი
-გოგოები ანასთან ვიკრიბებით-მე
-ააა ესე იგი თქვენ გარეშე მოგვიწევს დღევანდელი დღის დაგეგმვა-დანი
-ხო ეგრე გამოვიდა-სალი
-კაი ჩვენ წავედით-თქვა მარიმ და ყველას დავემშვიდობეთ
ნახევარ საათში ანას სახლში ვიყავით
-დღეს რითი გავერთოთ?-სალი
-დღესე ჩემები არ იქნებიან სახლში და ასე რომ სრული თავისუფლება გვაქვს.
ცოტა ხანში კარზე ზარი გაისმა,კარი ანამ გააღო და გაკვირვებული შემოვიდა ლიზ ყვავილები მოგიტანეს ისევ
-მეეეე,აქქქქ
-ხო ძაან გასაკვირია-ანა
-ისე ვინც არ უნდა იყოს იცის სად და როდის ხარრ-სალი
-მანიაკი ხო არააა-მარი
-კაი რა მანიაკი-ნინი
-მოიცა ბარათი აქვს-თქვა ანიმ
-რა აწერიაააა?-მარი
-,, ელზასს ზაალისგან დიდი სიყვარულით“
-რააააა?-ნინი
-რა ელზაა?-სალი
ეს გავიგონე თუ არა მაშინვე სიცილი ამიტყდაა
-გოგო რა გაცინებს?-ანა
-რა ზაალი?-სალი
-ლიზააა-მარი
-გოგო მოითქვი სული-ნინი
მაშინვე მივხვდი რო სანდროსგან იყო,მაგრამ გოგონებისათვის არ მითქვამს
-არ ვიცი ვისგანააა უბრაოს ესლ ელზაა რაღაააა,ან ზაალი არ ვიცი
-აუფფფ-ანა
-ისე ნეტა მართლა ვისგანააა-სალი
-როგორ მაინტერესებს ვინ არის ბატონი ზაალი-ნინა
-მეცც
სული რომ მოვითქვით დივანზე ვიჯექით და რაღაც ფილმს ვუყურებდით,როცა ტელეფონზე მესიჯი მომივიდა,სანდროსგან.მისი ნომერი ტელეფონში ჩაწერილი მქონდა როგრც უცნობი მოხუცი
-ელზა მიიღე ზაალის საჩუქარიი?-სანდრო
-კი ზაალ მივიღე მივიღეე-სიცილიტ ვწერდი
-ვის წერ ესე რო იცინიი?-ანა
-არავის ვის უნდა ვწერდე უბრალოდ დედამ რაღაც გამომიგზავნა და გამეციან-ვიცრუეე
-აჰ კაი-ანა
ფილმის შემდეგ კარაოკე ჩავრთეთ და მთელ სახლში გაისმოდა ჩვენი ყროყინი,მერე ვიცეკვეთ და ბოლოს დაქანცულები დავეყარეთ დივანზე და იქვე ჩაგვეძინა


ანა


სალი


ნინი


მარი


დანი


იკა


ზუკა


გიო


სანდრო


მამა


დედა და მე