მე ანა ვარ,ანა ჯაჭვლიანი,17 წლის,ვცხოვრობ თბილისში,დედასთან,მამასთან და დასთან ერთად,ბევრი მეგობარი არ მყავს მაგრამ მყავს ბევრი ნაცნობი ,მყავს მხოლოდ ერტი მეგობარი რომელიც ჩემი არაბიოლოგიური და საულიერი ძმაა,ასევე ჩემი საუკეტესო მეგობარი და ადამიანო რომელსაც ჩემი უსიტყვოდ ესმის და მეც უსიტყვოდ მესმის მისი,ჩემთვის დიდი საჩუქარია ლუკა მან ჩემი ცხოვრება გაალამაზა მის გარეშე ცხოვრება ვერ წარმომიდგენია და ვერც წარმოვიდგენ,უბრალოდ ის ჩემი სულის ნაწილია,ლუკა ჩემი ნაწილია,ჩემი მონატესავე სულია სხვა გაგებით,მაგრამ მან ჩემს ცხოვრებაში როგორც შემოიტანა უდიდესი სიხარული ასევე შემოიტანა ერთი პატარა უბედურება რომელსაც ყურადღებას არ ვაქცევ მასტან ლაპარაკი უბრალო მისალმებაც კი დიდი ჩხუბის ფონზე მთავრდება,რაც ერამნეტი გავიცანით მას შემდეგ სულ ვჩხუბობთ ერთმანეტის ატანა არ გვაქვს,ჩემს გასამწარებლად და გასაღიზიანებლად ყველაფერს აკეთებს მაგრამ ჩემი ლუკაჩოს ხათრით ვუდძლებ,იმავეს ვიტყვი ნიკაზეც ისიც ჩემს დგესია,მოკლედ ჩვენ ლუკას გამო ვხვდებით ერთმანეტს,მაგრამ იმის მიუხედავად რომ ყველანაირად ვცდილობთ ორივე ლუკასთან ყოფნის დროს სიწყნარე ჩევინარჩუნოთ და მას გული არ ვატკინოთ მაინც არ გამოგვდის და ვჩხუბობტ,ვიცით რომ ლუკას გული სტკივა მოსი ორი უსაყვარლესი ადამიანი ასე რომ ჩხუბობს ლუკასთვის მე და ვარ ნიკა კი მისი ძმაა რომელიც არასდროს ყოლია და მთელს მის სიყვარულს ჩვენ გვანმარს.ჩემი ლუკაჩო ძალიან წარმატებული ახალგაზრდაა იმის მიუხედავად რომ ჯერ მხოლოდ 20 წლისაა უკვე ბევრს მიახწია და მტელს თბილისში და არა მარტო თბილიაშ მტელ საქართველოში სასურველი სასიძოა მაგრამ ჯერ ის ერტთადერთი არ გამოჩენილა ნიკა 18 წილსაა და უმაღლესში სწავლობს იურიდიულზე სისხლის სამართალზე მეც ზუსტად იგივე მინდა და ერთი სული მაქვს როდის დავიწყებ ჩემთვის სასურველი პროფესიის შესწავლას,მოკლედ რომ ვთქვა მეც და ნიკასაც ლუკაზე მზე და მტვარე ამოგვდის ის ჩვენი სულის საზრდოთ მიგვაჩნია,ორივესტვის ის ერთადერთი ადამიანია რომელასაც ცვენი ბოლომდე ესმის,იცით როგორი მეგობარია?ჩვენიდან რომელიმე დამნაშავე რომ იყოს ყველანაირად დაგვიცავს მბრალდებლისგან და რომ ყველაფერი დამთავრდება გვერძზე გაგვიყვანს და გვეტყვის რომ დამნაშავეები ვართ არ გეგონოთ ამას უმიზეზოდ ვამბობ ამის დამამტკიცებელი უამრავი მაგალითი მაქვს მე მეამაყება რომ ლუკაჩოს ჩემს ლუკაჩოს ვიცნობ,
_ანი ჩემო გოგო ცუდი ამბავი მაქვს!_მეუბნება მოწყენილი სახით ლუკა და თმაზე მეფერება
_რა ხდება ლუკაჩო ნუ მაშინებ გთხოვ!_შევხედე საწყალი თვალეით და ლოყაზე ვაკოცე
_უნდა წავიდე_და თვალებში დიდი სევდა ჩაუდგა მე კი მგონი მელე ნერვული შეტევა დამეწყება
_რა?!სად?!რატომ უნდა წახვიდე?!რას ქვია უნდა წახვიდე?!რამდენი ხნით უნდა წახვიდე?!_და ჩემს თვალებს რამოდენიმე მოღალატე ცრემლი მოწყდა
_ანი გთხოვ!ისედაც მიმძიმს შენი და ნიკას დატოვება გთხოვ ნუღარ მიმატბ!გერმანიაში მივდივარ საქმეზე ერთი წლით მაინც,მაპატიე გთხოვ საშინლად არ მინდა წასვლა მაგრამ სხვა გზა არ მაქვს ასე რამ არ მოვიქცე ჩვენი მომავალი დაინგრევა,იცი როგორ მტკივა?არ გეგონოს რომ შენ და ნიკაზე ნაკლებად მტკივა,ეს ერთი წელი უთქვენოდ!არ ვიცი როგორ მაგრამ უნდა გავძლო ასე აჯობებს სამივესთვის ჩვენი მომავლისთვის!_შემომხედა შაშინლად ნაღვლიანი თვალებით და დავინახე როგორ ჩაუდგა მის ულამაზეს ლურჯ თვალებს ცრემლი,გული მომილბა ,დიდი ტკივილი ვიგრძენი როცა წარმოვიდგინე რომ ლუკას ამდენი ხანი ვერ ვნახავდი და მთელი ძალით მივეხუთე
_ლუკაჩო ჩემო უსაყვარლესო ძამიკო ჩემო სულის ნაწილო როგორ გაგოშვა ამიხსენი_და ავტირდი მისი მაისური სულ დავასველე,თავი ამაწევინა და დიდი სიყვარულით ჩამხედა თვალებში
_უნდა გაუზლო ჩემო პატარავ და მუდამ უნდა გახსოვდეს რომ მიყვარხარ და არასოდეს არასოდეს მიგატოვებ სულ შენს გვერდით ვიქნები რაც არ უნდა შორს ვიყო შენგან_მასზე მიხუტებულს ჩამეძინა,გაღვიძებისას ის აღარ დამხვდა,გულში დიდი ტკივილი ვიგრძენი თითქოს გულსა და სულში დიდი ნახვრეტი გამიკეტეს რომლის ამოვსებასაც მხოლოდ ერთი წლის გასვლის სემდეგ შემძლებ როდესაც ჩემს ლუკაჩოს მტელი ძალით ჩავიხუტებ,მას შემდეგ ნიკაც აღარ მინახავ ს ,არადა ლუკაჩო ყოველთვის მეუბნებოდა სკაიპით ნიკას იმედი გქონდეს შენი თავი მას ჩავაბარე შენს თავს არავის დააჩაგვრინებსო ,მაგრამ ამ თითქმის ერთი წლის მანძილზე მისი მზრუნველობა არასდროს მიგვრძნია ის ხომ თვალითაც არ მოინახავს,ერთ წელს ორი ტვე აკლია ორ თვეში ჩემს ლუკაჩოს ჩემს ძამიკოს ვნახავ წამებს ვითვლი როცა მას კვლავ ვნახავ,ახლა კი ჩემს სოფელში "ბირჟაზე" ვზივარ და უაზროდ ვიყურები შავ უსასრულობაში,ტელეფონის ზარის ხმა მაფხიზლებს ,ნომერს დავხედე უცნობი ნომერია,გილაკს ხელი დავაჭირე და ყურმილი ყურტან მივიდე
_გისმენთ!_ჩემი ხმა ძალიან მისუსტებული მეჩვენა
_თქვენ ანა ჯაჭვლიანი ბრძანდებით!_კაცის ხმა იყო ასე 40_45_წლამდე,მისი ხმით ტუ ვიმსჯელებდი კარგის თქმას არ აპირებდა და უნებურად ხმ ამიკანკალდა
_დი...დიან და..და თქვენ ვინ ბ..ბრძანდებით?!_გული საგულიდან ამომვარდნას მქონდა
_მე პოლიციის უფროსი გახლავართ ანტონი აბრამიშვილი ,ლუკა ასათიანს იცნობთ?_მისი სახელის და გვარის გაგონებისას უნებურად გამეგიმა მაგრამ გული ფართხალს არ წყვეტდა
_დიახ რათქმაუნდა ვიცნობ!_ყველა მე მიყურებდა,ბირჟაზე ოცდაათი კაცი მაინც იქნებოდა მაგრამ მატი მზერა ახლა ნაკლებად მანაგვლებს გული დიდ საშინელებას მიგრძნობს
_თქვენტვის სამწუხარო ამბავი მაქვს..........სამწუხაროდ ლუკა აბრამიშვილი ავარიაში მოყვა და გარდაიცვალა..............ძალიან ვწუხვარ !_დავდუმდიიი,გულში დიდი ტკივილი ვიგრძენი,მაგრამ ჩემმა მეორე მემ გამამხნევა "ანი არა გამორიცხულია ლუკა იყოს ის ხომ საქარტველოში არ არის" მაგრამ ამანაც ვერაფერი მიშველა და პანიკური სიცილი ამივარდა
_სისულელეა არ მჯერა_და ავხარხარდიიი
_გოგონა რა დაგემარტად ძალიან გთხოვთ დაწყნარდით და სამწუხაროდ ეს სიმართლეა_მითხრა დიდი სევდით და გულის წყვატით
_არა არ არის სიმართლე არ მჯერა თქვენი ძალიან გთხოვთ ამას მეორეთ ნუღარ გამიმეორებტ ეს შეუძლებელია _გუღრიალე და ტელეფონი გავთიშე,ყველა ჩემზე იყო მოშტერებული მაგრამ ეს ნაკლებად მადარდებდა უფროსწორად საერთოდ არ მადარდება,წამით დავშტერდი შემდეგ კი ტირილი ამივარდა ვეარ ვჩერდებოდი და ვერც ვსუნთქავდი მტელი სევდა ყელში მომაწვა და ამას უკევ ვეღარ ვუძლებდი,ყველა მე მომვარდა იმას კი ვერ ხვდებოდნენ რომ ჰაერი მჭირდებოდა,ტელეფონმა კვლავ დარეეკა ნომერს დავხედე ნიკა იყო სასწრაფოდ ვუპასუხე და ვიღრიალე
_რ გინდა ნიკა!ჩემს გასამწარებლად სხვა რომ ვეღარაფერი მოიფიქრე გადაწყვიტე ასე დაგესაჯე?მაგრამ ეს უკვე მეტისმეტია!მინდა გითხრა რომ შეძელი გამანადგურე იმის მიუხედავად რომ დარწმუნებული ვარ ჩემი ლუკაჩო ჩემი ძამიკო ცოცხალია მაინც განადგურებული ვარ წარმოდგენითაც კი,ბრავო ნიკა შენ ეს შეძელი,მაგრამ ვერ ვხვდები ამის მოტყუება როგორ შეძელი ლუკა ხომ შენთვისაც ისეთივე ძვირფასია როგორც ჩემთვის?!

_რას ამბობ ანი გამაგებინე რას ამბობ,შენი აზრით ისეთი არამზადა ვარ რომ შემიძლია ძმის სიკვდილი მოვიგონო,მიტუმეტეს გგონია ისე მძულხარ და ისე მინდა შენი გამწარება რომ ამას მოვიფიქრებდიი ამის წარმოდგენაც კი ცუდათ გამხდიდა მაგრამ სამწუხაროდ ყველაფერი სიმართლეა მან ჩვენ მიგვატოვა გესმის მიგვატოვააა.ძმა აღარ გვყავს,სად ხარ მითხარიი ცხედარი უკვე სახლში გადმოასვენეს_ვგრძნობდი როგორ ტკიოდა როგორ უჭირდა თვითვეული სიტყვის წარმოთქმა,სულის ტკივილამდე ტკიოდა როგორც მე,მის ხმაში იგრძნობოდა ის ტკივილი და მონატრება რასაც ლუკას მიმართ გრძნობდა,მისი ხმა გაბზარული იყო,ყელში კი დიდი ტკივილის ბურთი ჩადგომოდა,გვტკიოდა ორივეს უსასრულოდ გვტკიოდა,ნიკას სიტყვების შემდეგ ყველანაირი იმედი დავკარგე,ჩემს გულსა და სულში ერთდროულად ჩაკვდა სიცოცხლის სურვილიიი ,როგორ მტკიოდააა ვგრძნობდი რომ ამ ტკივილს ვერ გავუძლებდი ეს ტკივილი ჩემზე ძლიერი იყო
_ჩემს სოფელში_საწყლად ამოვიკრუსუნე ლაპარაკის ძალია აღარ შემწევდა ,სული და გული მტკიოდა,როგორ გამეძლო ლუკას გარეშე როგორ მეცოცხლა მის გარეშე,არა არა მე ამას ვერ შემძლებდიიი
_კარგიი_ნიკამაც ისევე მიპასუხა მისი ხმა ტკივილისგან კანკალებდა ისევე როგორც ჩემი,ორივე განადგურებულები ვიყავით,ჩვენ ხომ ძმა დავკარგეთ,არა მარტო ძმა არამედ სულის ნაწილი სულის ნაწილის გარეშე კი სიცოცხლე ვინმეს წარმოუდგენია,მე არა,ლუკას გარეშე როგორ ვიცხოვრო წარმოდგენა არ მაქვს რა გავაკეტო როგორ გავუმკლავდე ამ უდიდეს ტკივილს რომელიც მანადგურებს.
_ანი რა მოხდა_ჩემი და თეა მოვიდა და ჩემი განადგურებული და წაშლილი სახე რომ დაინახა სკამზე მძიმედ დაჯდა და სუნთქვა გაუხშირდა
_მოკვდა!!!_ვიყვირე და ამ დროის განმავლობაში დაგროვილი ცრემლი სულ დავღვარე ,როცა ჩემი პირით ვთქვი რომ ჩემიი ცხოვრება მოკვდა ,დამტოვა .
_ვინ?ვინ მოკვდა ანი?_ჩემმა დამ გაფართოვებული და ამავე დროს შიშნარევი თვალები შემომანათა
_ლუკა,თეა ლუკა მოკვდა!_ვიყვირე და უკვე იმ დონემდე მივედი სურვილი გამიჩნდა ტკივილის დასაოკებლად მაგიდისთვის თავი მერტყა,თეამ ერთი ღრმად ამოისუნთქა მას ალბათ ეგონა ჩვენს მშობლებს დაემართათ რამე მაგრამ როგორც კი ლუკას სახელი გაიგონა დაწყნარდა,მისმა საქციელმა ჭკუიდან სულ შემშალა.თეა ლუკას იცნობდა მაგრამ არც ისე კარგად მას უბრალოდ ეწყინა ახალგაზრდა ბიჭის სიკვდილი რომელსად ძალიან დიდი მომავალი ქონდა და ერთმა საბედისწერო დღემ ყველაფერი დაუნგრია და მე და ნიკა გაგვანადგურა.
_დაწყნარდი ჩემო ლამაზო_ჩემს გვერდით დაჯდა და თმაზე ხელს მისმევდა მაგრამ მე ეს მიშველიდა?რათქმაუნდა არა ამ მომენტში ჩემი ტკივილი უსაშველო იყო,გაისმა მანქანის საბურავების გამაყრუებელი ხმა რომელმაც მთელი სოფელი შეაზანზარა,მანქანამ ჩვენს წინ მკვეთრად დაამუხრუჭა და ხენჭებს ლაწა_ლუწი აუყენა ეს ნიკა იყო მისი მანქანა ვიცანი,ჩემი სოფელი თბილისტან ახლოს იყო ამიტომ მოვიდა ადრე 15 წუთიც არ სჭირდებოდა ნორმალურად მოსიარულე მანქანას აქამდე მოსასვლელად და ნიკას სიჩქარეს თუ გავითვალისწინებთ ექვსი წუთი დასჭირდა ,ნიკა მანქანიდან გადმოვიდა მისი სახის დანახვისას ლამის გული შემიწუხდა განადგურებული სახე სრულიად წაშლილი დასიებული თვქლები,დამძიმებული უპეები რომელშიც მძიმე ცრემლი ჩადგომოდა მეც ზუსტად ასევე გამოვიყურებოდი ორივე განადგურებულები ვიყავით,ორივე ვფიქრობდით ახლა როგორ გვეცხოვრა და როგორ გავუძლებდით ამხელა უსაშველო ტკივილსს .
_წავიდეთ_მის ხმაში დიდი სევდა და ტკივილი გამოიხატებოდა,მე ნელა ავდექი და მისი მანქანისკენ გავეშურე,გრშემო მყოფებისთვის ყურადღება არ მიმიქცევია ისინი საერთოდ არ მაინტერესებდნენ ახლ მხოლოდ მე ნიკა და ჩვენი საერთო დიდი ტკივილი იყო(viyavit)
_მანქანა ნელა ატარე_უთხრა შეშინებულმა ნიკას თეომ,იცოდა რომ წასვლას ვერ ამიკრძალავდა,ნიკასთან ერთად რომ უნდა წავსულიყავი ეს კი აწუხებდა რადგან განადგურებულს ისედაც ჩქარად დაყავდა მანქანა,ნიკას ყურადღება არ მიუქცევია მანქანაში ჩაჯდა და ადგილს მოვწყდით,ორივე განადგურებულები ვიყურებოდით ფანჯარაში,ერთმანეთისთვის არ შეგვიხედავს,ორივეს მოგვდიოდა მწარე ცრემლი თვალიდან ამხელა ტკივილს ვეღარ ვმალავდით,უბრალოდ არ შეგვეძლო ასეთი დიდი თკივილი ჩვენს უსუსურ სხეულებში სეგვენახა,ნიკამ მთელი ძალიათ დაკრა საჭეს ხელი,მე შეშინებულმა შევხედე არ გეგონოთ ავარიაში მოყოლის ან სიკვდილის მეშინოდა პირიქით ამისთვის მზად ვიყავი უბრალოდ შემეშინდა ნიკას დაკარგვის რადგან ლუკასტან მხოლოდ ისღა მაკავშირებდა,მის ლოყებზე ცრემლები დაგორავდნენ ,სახეზე კი უდიდესი ტკივილი ეხატა,მანქანა ლუკას სახლთან გააჩერა და ისე გადავიდა და შევიდა სახლში ჩემთვის არც შემოუხედავს ,მე ამაზე რეაქცია არ მქონია ამაზე დიდი და უსაშველო სადარდებელი მქონ და ,მანქანიდან ძვლივს ძვლიობით გადმოვედი და სახლში შევედი მისაღები ოთახიდან გამაყრუებელი ტირილის ხმა მესმოდა რომელიც მე მანადგურებდა ისედაც განადგურებულს რადგან ისინი ჩემს ძმას გლოვობდნენ მე კი ის პატარა იმედი მქონდა რომ მას კიდევ ვნახავდი ცოცხალს როდესმე,რავქნა იმედს ვერ ვკარგავდი.მისაღებში ნელა შევაბიჯე ცრემლებისგან დაბუნდოვანებული თვალები უფრო დამიბუნდოვანდა როცა შავი კუბო დავინახე და ხელი რომელიც მუხლებზე დაცემულ ნიკას ეჭირა და მთელი ძალიან ღრიალებდა
_ეს რა გააკეთე ტო,როგორ მომექეცი გამანადგურე ახლა რა ვგავაკეტო უშენოდ............_მას აღარ ვუსსმენდი დარცენილი ძალით მის კუბომდე მივირბიდნე და როცა კუბოში ის დავინახე ჩემი ძამიკო,სახეზე ფერი არ ედო სულ გალურჯებოდა,მკერდი აღარ უმოძრავებდა,თვალები დაეხუჭა და გახელას აღარ აპირებდა ,ძალია გამომეცალა მუხლებზე დავეცი მისი უსულო სხეული მთელი ძალით ჩავიკარი გულში,ისეთი ცივი იყო გამაჟრჟოლა მის სიცივეზე იმ ადამიანის სიცივეზე რომელიც მუდამ მუდამ მათბოდა იმ მომენტში როცა ვიყინებოდი,ნელნელა ტკივილისგან ვგიჟდებოდი
_როგორ გაყინულხარ ლუკაჩო,მაგრამ ნუ შეშინია მე გაგათბობ ახლა ჩემი ჯერია ნუ გეშინია მარტო თვალები გაახილე გთხოვ თვალები გაახილე მხოლოდ ნუ მიმატოვებ_მთელი ძალითმოვეხვიე შემდეგ თავი გულზე დავადე არ უცემდა გავგიჟდი და ყვირილი დავიწყე_ლუკა არა გთხოვ არა ლუკა რატომ არ გიცემს გული,ლუკაჩო რას მიკეთებ...._მგრძნობელობა დავკარგე გამოკვეთილად საუბარი აღარ მესმოდა მხოლოდ ადამიანების ბზუილი რომელიც ამ მომენტში ჩემითვის ერთი იყო,ვიგრძენი როგორ მომხვიეს გრძელი ხელები და ხმაც ცხადატ გავიგონე რომელიც მე მეძახდა
_სავადმყოფოში წავიყვან_ნიკა იყო მისი განადგურებული და სევდით აღსავსე ხმა_ანი გთხოვ იბრძოლე ნურაფერი მოგივა გთხოვ ლუკამ შენი თავი მე ჩამაბარა გთხოვ ,ანი გთხოვ ერთადერთი ხარ ვინც მისგან დამრჩი გთხოვ_და ვიგრძენი თბილი სითხე ჩემს სახეზე,ეს ნიკას ცრემლები იყო რომელიც ძალას მაძლევდა,სხვა აღარაფერი მახსოვს გონს სავადმყფოში მოვეგე,მე და ნიკას აღარ გვილაპარაკია,ლუკა დავკრძალეთ და ჩვენც ტან წავყევით ტკივილი გვაგიჟებდა,მაგრამ მე ნიკას სიახლოვე მაძლებინებდა რადგან ლუკასგან მხოლოდ ის დამრჩა ,თუმცა ის იგივეს არ გრძნობდა:_ანი უნდა დაგელაპარაკო_მეუბნება ნიკა ლუკას დაკრძალვიდან რამოდენიმე საათის შემდეგ,ხმა ცივი და განადგურებული ტკივილით სავსე აქვს
_გისმენ__მეც ვპასუხობ იგივე ხმით და კედელს ვეყრდნობი რადგან ფეხზე დგომის თავი აღარ მაქვს
_ანი შენთან შეხვედრა აღარ მინდა|აღარ მინდა გნახო!მორჩა ჩვენი ურთიერთობა ამასაც თუ ურთიერთობა ერქვა მორჩა ლუკას გაყვა_მისმა სიტყვებმა ყველანაირად გამანადგურა,ის ერატადერთი ძაფიც წყდებოდა რომელიც ლუკასტან მაკავშირებდა მაგრამ მე ვერაფერს ვაიძულებდი უბრალოდ შემოვტრიალდი და წამოვედი ისე რომ მისთვის აღარ შემიხედავს მას შემდეგ უკვე 7 წელი გავიდა ახლა 24 წლის ვარ წარმატბული ადვოკატი გადაყოლილი ვარ ცემს პროფესიას ჩემი პროფესიიტ ვცხოვრობ რადგან ცხოვრებისთვის სხვა აზრი არ მაქვს,მას შმდეგ ნიკა აღარ ნიკახავს ტუმცა მისი სახელი ხშირად მესმის ,ის ძალიან წარმატებული ადვოკატია მტელს ქვეყანაში საუკეტეაოსო,მეც არ ვარ ცუდი ადვოკატი ყველა საქმე რაც მქონდა მოპგებული მაქვს თუმცა ისეტი სასახელო რომელიც სახელს მომიპოვებს ჯერ არ მქონია თუმცა მოიცათ! ახლა მაქვს ზუსტად ახლა მოვაწერე ხელსეკრულებას ხელი,მკვლელობაა მე მკვლელის უდანაშაულობა უნდა დავამტკიცო არ გეგონოთ ხელი ბრმად მოვაწერე არა მე მაქვს უკვე მტკიცებულება რომ ის უდანაშაულოა ჩემი მოწინააღმდეგე კი ნიკაა.

ახლა სამსახურში ვარ და ვმუშაობ სასამართლო პროცესი ერთ თვეშია,ეს დრო სრულიად საკმარისია ყველაფერი მოვაგვარო,ყველაფერი დავალაგო,და ყველაფერს უფრო მეტი დამაჯერობლობა შევმტო,ცოტა მასალა მოვიძიე რაც ჩემი კლიენტის უდანაშაულობას დაამტკიცებს და დარწმუნებული ვარ ამ ერთ თვეში ამ მტკიცებულებებს კიდევ დავუმატებ სხვებსაც და ამათაც განვამტკიცებ,ნიკა მაშინებს თუ არა?რათქმაუნდა არა მე მისი არასდროს მეშინოდა და არც შემეშინდება უბრალოდ ის მაშინებრ რომ მას შევხვდები არ დავიბნე მე ხომ ძალიან ემოციური ვარ,შვიდი წლის შემდეგ კვლავ ვნახავ იმ ადამიანს რომელიც ლუკასგან დამრჩა დარომელსაც ჩემი ნახვა არ უნდა,ყველაფერი უნდა გავაკეტო რომ მას მოვუგო,ტელეფონი რეკავს ჩემი დაა:
_ან გავთხოვდი_მეუბნება აღფრთოვანებული და დარწმუნებული ვარ ამ მომენტში ხტუნაობს კიდეც ჩემი უფროსი სულელი დაიკო
_რა ?რა თქვი?_ვამბობ ახშფოთებული,არ გეგონოთ არ გამიხარდა უბრალოდ ის მანრვიულებს ვის გაყვა და ახლა როგორ იქნება
_გავთხოვდი თქო ანი_მითხრა ისეთიკე სიხარულით ჩემმა ტონმა მასზე გავლენა საერთოდ არ იქონია
_ვის გაყევი თე_ამჯერად უფრო მშვიდათ ვეუბნები
_ვის გავყვებოდი გოგო?_მითხრა მოჩვენებითი წყრომით და ჩაიცინა_ალექსანდრეს _უფ გულზე მომეეშვა ალექსანდრეს ვიცნობდი კარგი ბიჭი იყო ჩემზე თავიდანვე კარგი თაბეჭდილება მოახდინა
_გილოცავ_ახლა გავგიჟდები სიხარულისგან რატქმაუნდა_სახ ხართ მოვდივარ _ვუთხარი გახარებულმა
_ჩვენთან სოფელში _მითხრა კვლავ აღფრთოვანებული ხმით
_კარგი თე მოვდივარ_ტელეფონი გავუთიშე უფროს ერთი დღით განვენთავისუფლე,ჩემი დანაზოგი ავიღე:ჩემს დას ოქროს სამეული ვუყიდე,სიძეს კი ოქროს საათი.მართალიან ამ ყველაფრისთვის მტელი ჩემი ერთი წლის დანზოგი დამჭირდა მაგრამ ერთი წამითაც არ მინანია მე ხომ ჩემს ოჯახს დავახარჯე,ჩემს მანქანაში ჩავჯექი წითელი ვოლვა მყავდა და სოფლისკენ გავწიე,მანქანა სახლთან გავაცერე და სასწრაფოთ სახლისკენ გავიქეცი ეზოში ხალხმრავლობა იყო მაგრამ მათთვის ყურადღება არ მიმიქცევია ისე ვიყავი გახარებული მეორე სართულზე ავვარდი და ჩემს დას სევახტი რასაცქვია
_გილოცავვვვვვვვვვვვვ_ვიყვირე და მთელი ძალით მოვეხვიე,თეა ვეღარ ინძრეოდა
_კარგი ცოლის დავ ნუ მომიკალი ცოლი_სიცილით მოვიდა ალექსანდრო,მისი ხმის გაგონების თანავე თეას თავი გავანებე და ახლა ალექსანდრეს მივვარდიი
_ვაააა სიძეეე გილოცავ_და მასაც ჩავეხუტე მტელი ძალით
_რა ძალა გქონია ცოლის დავ ყოჩაღ_და ისიც მომეხვია
_ხო მართლა_ჩემი საჩუქარი გამახსენდა ალექსანდრეს მოვშორდი და ჩემი მანქანისკენ გავიქეცი ყველა გაკვირვებული მიყურებდა მაგრამ მათ ყურადღებას ვინ აქცევდა საჩუქარი ავიღე და კარგი გამოვაღე და ვირაცას შევეჯახე
_უი უკაცრავად_მოდიში მოვუხარე და გზა დავუტმე ჯერ მას გამოვატერებდი დანაშაულის გამოსყიდვის მიზნით
_არაუშავს_გაისმა ბიჭის მხიარული ხმა_მე გიორგი ყორიაული ვარ_ხელი გამომიწოდა ღიმილიტ მე შევხედე არ იყო ცუდი ბიჭი ცემი ასაკის ან ჩემზე ერთი ორი წლით უფროსი იქნებოდა
_ანა ჯაჭვლიანი__ღიმილით ჩამოვარტვი ხელი_და თქვენ ვინ ბრძანდებით?
_სასიამოვნოა_გამიღიმა_მე სიძიის ძმაკაცი ვარ და თქვენ?
_მე პატარძლის და ვარ ,ახლა კი წავალ_გავუიმე და კარეში შევედი
_კარგი მაგრამ მოდი ჩვენს საუბარს თ_ები მოვაშოოთ
_კარგი_მისკენ არარ გამიხედავს და სიძისკენ და დისკენ გავემარტე,მათტან სწრაფად მივირბინე და საჩუქარი ვაჩვენე ძალიან მოეწონატ და ამიტ გული გამიხარეს,სუფრასტან დავჯექით ჩემს გვერდიტ გიორგი დაჯდა მისი მზერა ნერვებს მიშლიდა მაგრამ არაფერს ვეუბნებოდი ჩემმა ტელეფონმა დარეკა:
_დიახ გისმენთ_ჩემი უფროსი იყო
_ანი სასმართლო პროცესი დღეს გადმოიტანეს,ორ საათში იწყება_რაო?რა თქვა?გავგიჟდები ეხლა
_რა?!_ცოტა ხმამაღლა გამომივიდა ყველა მე მომაჩერდა ეს სიტუაცია ცუდატ მახსენდებოდა და გული უფრო ცუდათ მიხდებოდა_რატომ?ერტ ტვეში არ იყო?_ხელი გულზე მივიდე
_მოწინააღმდეგის ადვოკატის გამო მან მოითხოვა,ერთი თვის შემდეგ სხვა საქმეზე უშვებს მთავრობა და ცაწყობით_ჩემს უფროსსაც სევდიანი ხმა ქონდა იცონა რამდენს ნიშნავდა ეს საქმე ცემთვის და ცემი კარიერისთვის
_ვერ მოვასწრებ ჯერ არ მაქვს მზად_გუთხარი ჩუმად და რამის ტირილი დავიწყე მაგრამ მე ძლიერი ვარ ტავი შევიკავე_მაგრამ ახლავე მოვდივარ ყველაფერს გავაკეტებ მაინც
_კარგი შვილო აბა შენ იცი საბუტელი ოფისში გაქვს არა?
_დიახ 30 წუთში მანდ ვარ,ნიკა ავალიანია არა ადვოკატი?
_კი შვილო
_კარგით,გამოვდივარ_ტელეფონი გავთიშე
_მაშ ეეგრე ხომ ნიკა ვნახოთ ბოლოს რომელი მოვიგებთ _ვთქვი ხმამაღლა_მე მივდივარ_და წამოვდექი
_რა მოხდა ანი_ჩემს წასვლაზე გული დაწყდა თეას


შეცდომებისთვის ბოდიში...ვერ გადავხედე...როგორია?