აი ბედნიერება ხომ გესმით რაც არის?იმ წუთას ვიგრძენი,ჩემს გაბერილ მუცელზე მისი ტუჩები და ბედნიერებისგან გაურკვეველი ნიკუშას ბგერები,რომ მესმოდა,იმ წუთას მივხვდი,რომ არ მქონდა მე უფლება ჩემი შვილი,მამამის დამეშორებინა,არმქონდა უფლება ჩემთან ერთად ყოველ საღამოს,ვარჯიშიდან დაღლილს არ დავლოდებოდით სახლში.
ყვლაფერი დიდი ხნის წინ ვაპატიე მას მე,მაგრამ თავის თავს არ პატიობდა ჩემს მიტოვებას..
გაშეშებული ვიდექი და ცრემლები მომდიოდა..
ფეხზე წამოდგა ნიკუშა,თვალებში ჩამხედა
-შენ მე ოცნება ამიხდინე!შენ ყველაზე დიდი საჩუქარი გამიკეთე მე,ჩემი საოცრება ხარ ელენე გესმის?!დღემდე ვერ ვხვდები ასეთი კარგი როგორ ხარ?ოდნავ გაეღიმა და ოდნავ დაიხარა ისევ ისე ყურის ქვემოთ მომაკრო ტუჩები.
მთელს ტანში ჟრუანტელმა დამიარა,თვალები მიმელულა მისი მონატრებული ტუჩები რომ ვიგრძენი ჩემს ყელზე,მაგრამ ახლა რომ გავმტყდარიყავი დს გრძნობებს ავყოლოდი საკუთარ თავს არასდროს ვაპატიებდი.
ნიკუშა ხვდებოდა ამას და ისევ მანდ დაიწყო საუბარი
-დროა რომ ვილაპაროკოთ ელენიკო.
უხმოდ დავუქნიე თავი და გასასვლელისკენ გავყევი.
მაღალქუსლიანებს ძალიან ეტკინათ ფეხები.
-ძალიან დავიღალე,ფეხები მეტკინა,ჩემთან ავიდეთ კოჯორში კარგი?
უხმოდ დამიქნია თავი
მაგიდიდიან ჩანდა და ფეხსაცმელი ავიღე და სალომესკენ წავედი.
-საალ უნდა წავიდე 2საათია უკვე,ძალიან დავიღალე თან ნიკუშა მელოდება.ტუჩებზე ღიმილი მაინც შემეპარა.
-ელენე..დაბნეული მზერა ჰქონდა სალომეს
-რომ ჩამოხვალ მერე ვილაპარკებთ.თვალი ჩაუკრა დაქალს.მანამდე იცოდდ რომ ბედნიერი ვარ! დაქალს ოდნავ მოშრდა,გიორგის გადაეხვია და ყუდში უჩურჩულა
-ბევრს ნუ იცელქებთ
სიცილი აუტყდა ელენეს
-ვერ შეგპირდები
გიორგიმაც სიცილით უპასუხა..
მანქანაში ხმა არცერთს ამოუღიათ,მაგრამ დუმილი ორივეს ანადგურებდა.
2წლიანი დუმილის შემდეგ კიდევ დუმილი საშინელება იყო.
სახლში უსიტყვოდ შევიდნენ
-ჩაი ყავა რას დალევ? ელენენ ჰკითხა გიორგის და მისაღებში შეუძღვა
-ჩაიი.არვიცოდი ეს სახლი.
-ლალიკომ მაჩუქა,ხომ იცნობ?
-კი როგორ არა,მიხარია ძალიან ახლოს ხარ ჩემი სახლიდან.
ელენემ აღარაფერი უპასუხა,ჩაი გააკეთა ელენენ და წინ დაუჯდა.
საუბარი ელენემ დაიწყო..
-1წელისგანმავლობაში ძალიან ბედნიერები ვიყავით,მაგრამ მერე მე შემეშალა შენთან არ ვაპირებ ახსნას,შემდეგ მარიამი გყავდა,ძალიან ბევრჯერ მომატყუე,გადამიარე შენ მე,გამანადგურე,ჩემში მოკალი ის მხიარული ძალიან მაგარ ხასიათი ხასიათიანი გოგო,მერე კოჯორში ამოხვედი და სექსი გვქონდა..
არვყოფილვარ ისეთი მთვრალი,რომ ვერ გამეაზრებინა მომხდარი მაგრამ ხომ ხედავ არ ვნანობ,მაშინ საბოლოოდ მომკალი...
6თვემდე ვფიქრობდი რომ მოხვიდოდი და ბავშვის სქესს არ ვგებულობდი,შემდეგ გავიგრ რომ თურმე ტყუბების დედიკო ვხვდებოდი და ძალიან ბედნიერი ვიყავი.ღიმილი მოედო სახეზე ელენეს და მუცელზე ხელი მოისვა.
ჩემს მშობლებს რომ ვუთხარი ჩემი ორსულობის ამბავი,ლამის მომკლეს,მათთვის მკვდარი ვიყავი და სახლიდანაც წამოვედი..
საერთოდ არავინ იცის მე როგორი ურთიერთობა მაქვს მათთან,მაგრამ შენ გეტყვი,საშინელი,არასდროს შემტყობია ეს,ნუ მიყურებ გაოგნებული სახით...
ყოველთვის ვოცნებობდი 5შვილზე,ეს იცი.
მაგრამ ღმერთმა ტყუპები გვაჩუქა.ამ სიტყვას განსაკუთრებულად გაუსვა ხაზი..
რაღაც მინდა რომ გთხოვო..ღრმად ამოვისუნთქე და თვალებში შევხედე.
მინდა რომ ბავშვი რომ დაიბადა ყურადღება არასდროს მოაკლო არც ერთი წამითაც კი,მინდა რომ იდეალური მამა იყო!
ნიკუშა ფეხზე წამოდგა, ელენესთან მივიდა ხელში აიყვანა და კალთაში ჩაისვა.
-ორივე შევცდით,მაგრამ მე ძალიან შემეშალა შენთან,არ დაგიწყებ ახსნა განმარტრბას არაფერზე,უბრალოდ ერთდ გთხოვ...8თვეში ხარ უკვე და ორსულობის ბოლო თვეს თქვენთან გავატერებ....ცოტახანი დუმილი ჩამოწვა
ნიკუშან მუცრლზე მიადო ხელი
-აუუუ ელენემ ხმამაღლა წამოიკივლა
დაფეთებულმა აიტაცა ელენე ხელში
-რამოხდაა?
ელენეს ხმამაღლა გაეცინა
-დამშვიდი დამსვი უბრალოდ ორივემ ერთად მომარტყეს ხელი რომ მომადე..
ნიკუშას ბედნიერების ღიმილმა გადაურბინა სახეზე.
ისევ მიადო ხელები მუცელზე და ახლა უკვე კარგად იგრძნო,ბავშვების მირტყმული ხელები და ფეხები.
-რა მაგარია ელენეე..აღფრთივანებულს და ამავდროულად ბედნიერს აღმოხდა..
ნიკუშა ელენესთან იყო "დროებით".
ნაკრების შეკრება იყო18 თებერვალს.
ელენეს მუცელი რონ ასტკივდა,სალომე იყო მასთან
-აააააააა ბოლო ხმაზე იყვირა სალომეე მიშველე დამეწყოო
-ვაიმე ელენე სასწრაფოდ საავადმყოფოში წამოდი დაპროგრამებული მოძრაობდა სალომე,ჯერ ოთახში შევარდა სწრაფად და გამზადებულ ჩანთას ხელი დაავლო შემდეგ ტელეფონი აიღო ნიკუშასთვის რომ დაერეკა.
-რას აკეთეებ?კივილისგან ჩახლეჩილუ ხმით ჰკითხა ელენემ
-ნიკუშას ვურეკავ მარტო ვერაფერს ვიზავ..
-არ დაურეკო შეკრებაზეა ხომ იციი
-მაშინ წამოდი საავადმყოფოში ელეე გთხოოვ,სალომე ტიროდა უკვე.
-ნიკუშას გარეშე ფეხს არ გავადგავ აქედან!მკაცრი და სასოწარკვეთილი ხმა ჰქონდა ელენეს.
ნიკუშასთან ვერ გავიდნენ ხაზზე ამიტომ მათ მწვრთნელს დაურეკეს.
-ბატონო თენგიზ სალომე ვარ გიორგის ცოლი,ძალიან გთხოვთ კანდელაკს გადაეცით,ელენეს მშობიარობა დაეწყო და ფეხს არ ადგავს უშენოდო.
15წუთში უკვე სახლში იყვნენ ბიჭები დიდი წივილკივილით წაიყვანეს ელენე.
სამშობიაროში ნიკუშაც შეყვა
-ნიკუშააა ბოლო ხმაზე კიოდა ელენე,არ დამტოვი არ წახვიდე რაა გთხოვ..
რამოდენიმე საათის შემდეგ სამშობიარო ბლოკში პატარა ტაისია და გაბრიელი ეჭირათ ხელში..
-ნიკუშა ძალიან მიყვარხართ სამივე!