რამდენიმე დღეში სვანეთის გზას ვადექით,ძალიან უცებ გადაწყვიტეს ბავშვებმა და მეც არ შევწინააღმდეგებირვარ,რადგან მათთან ერთად დასვენება მინდოდა.იქაურობა ძალიან ლამაზი იყო,პირველად ვიყავი და აღფრთოვანებას ვერ ვმალავდი.ბავშვები რაღაც უცნაურად იქცეოდნენ რაც მაეჭვებდა.სანდროსთან უკვე კარგად ვიყავით,მაგრამ სვანეთში ერთმანეთს როგორღა შევხვდებოდით ცალკე.ერთ დღეს როცა შეყვარებული წყვილები სახლში არ იყვნენ და ყველა თავის საქმეზე წასულიყო,მე და სანდრომ ნორმარულად საუბარი მოვახერხეთ,მე გადავწყვიტე სანდროსთვის მეთქვა,რომ მასთან ურთიერთობის გაგრძელებას აზრი არ ჰქონდა,ისიც ვუთხარი,რომ მაშინ ცივ გონებაზე გადავწყვიტე ყველაფერი.ვუთხარი რომ მის მიმართ მხოლოდ მეგობრულად ვიყავი განწყობილი,ისიც ვუთხარი,რომ მსიამოვნებდა მასთან ყოფნა მაგრამ ისე არა როგორც შეყვარებუი არამედ როგორც მეგობარი.მისთვისაც ძალიან მოულოდნელი იყო ჩემი ეს უცნაური გარდასახვა მაგრამ ჩემი ნათქვამი სწორად გაიგო და შემომთავაზა,რომ მეგობრებ ვყოფილიყავით,ისიც მითხრა რომ მისთვის მოულოდნელი იყო ეს საუბარი და ს ვერ შეძლებდა ჩემთვის მეგობრულად შეხედვა ს მაგრამ ჩემი დაკარგვა არ უნდოდა და ამიტომ შეეჩვეოდა.სანდროსთან საუბრის შემდეგ ოთახში შევედი და ფიქრი დავიწყეე,სანდროს ეს ყველაფერი იმიტომ ვუთხარი რადგან მე მის მიმართ ვერანაირ გრძნობას ვერ ვგრძნობდი,თავიდან მომწონდა და გადავწყვიტე მეცადა,ამიტომ ვიყავით ერთად მაგრრამ შემდეგ ჩემთვის ის უინტერესო გახდაა.(გაგიკვირდათ ალბად ასეთი უცნაური გარდასახვა მაგრამ მე ესეთი ხასიათი მაქვს ვინც არ მიზიდავს და მაინტრიგებს იმასთან ურთიერთობას ვარ ვაგრძელებ,განა ვინმე სხვა მომეწონა და მაგიტო დავასრულე სანდროსთან სასიყვარულო ურთიერთობაა? არა უბრალოდ მან ვერ შეძლო ჩემი დაინტერესებააა
ცოტა ხანში სახლში ბავშვები შემოცვივდნენ
-რას შვებით,როგორ გაერთეთ???
-არც ისე დიდი ხანი ყოფილხართ წასულები და რა მოასწარით-სანდრო
-ხო ამათ შეცივდათ და წამოგვაბუნძულეს-დანიმ მოღუშულმა ჩაილაპარაკა
-კაი ერთი შეგვცივდა და რა გვექნა-სალი
-კარგი კარგი-გიო
-რა სულელები ხართ,არ იცით რო სიგრილე იქნებოდა?? ჩაგეცვათ რამეე
-შენ ნუ გვასწავლი რააა-ნინი
-კაი ბატონოო,აუ ახლა მე მივდივარ სასეირნოდ და გვიან მოვალლლლ-ხმამაღლა ვთქვი,თბილი ჟაკეი მოვიცვი,ტელეფონი და ნაუშნიკები ავიღე და გარეთ გავედი.
დიდი ხანი ვსეირნობდი,ისეთი სილამაზე იყო სახლში მისვლა არ მინდოდა,ვფიქრობდი ყველაფერზე ერთად,მერე ერთი ადგილი ვიპოვე და იქ ჩამოვჯექი,ჩემი საყვარელი სიმღერა ჩაირთო და მეც ავყევი.
-კარგად მღერი-უკნიდან ნაცნობი ხმა გავიგე
-მადლობაა,როგორ მომაგენი მეგობაროო?
-რავიცი სიმღერის ხმა გავიგე და-სანდრო
-აააჰჰ ამხელა ხმაზე ვმღეროდიიი?
-ხო სხვათა შორის-საუბარი ტელეფონის ხმამ შემაწყვეტინა,დედა იყო ამიტომ სიხარულით დავსტაცე ხელიიიი
-დეე როგორ ხარრრრრრრრ?
-კარგად ლიზ შენ დეეეე-დეააა
-დე როდის ჩამოდიხართ???
-აუ მაგაზე გირეკავ დე ჯერ ვერ ვახერხებთ,რო ჩამოვალთ მერე შენ და დანი მოდიხართ ჩვენთან ერთად,ხო კიდე მარტო ჩვენ არ ვიქნებით ჩვენი ახლად შეძენილი მეგობრებიც იქნებიან შვილებით-დეა
-ააა ცუდია რომ ვერ ჩამოდიხარ დე,მაგრამ მერე კარგად გავერთობითიმედია,მე და დანი მეგობრებთან ერთად ვართ სვანეთში და თქვენი ჩამოსვლისთვის ჩამოვალთ ჩვენცცც
-კაი დე გკოცნიი,მიყვარხარ-დეა
-მეც მიყვარხართ ორივეეე
-გკოცნი-მითხრა დედამ ტელეფონი გავუთიშე და სანდროსთან დავბრუნდი
-ვინ იყოოო-სანდრო
-დედა ასე მითხრა ჯერ ვერ ჩამოვლ და მერე როცა ჩამოვალ შენ და დანი უნდა წაგიყვანოთ სამოზაუროდ თან ჩვენი მეგობრებიც მოდიან მათი შვილებითო.
-აააა ძალიან კარგია-სანდრო
-აუ მოდი დავბრუნდეთ თორე ცივა
-ხო წავიდეთ-სანდრო
უკვე რამდენიმე კვირააა ბავშვებთან ერთად ვარ სვანეთში,კარგად ვერთობით.დედას რო ველაპარაკე ასე მითხრა 3 დღეში მანდ ვართო.ბებო და ბაბუ უკვე ჩამოვიდნენ თლიში და ჩვენ გველოდებიან.ჩვენც მივდივართ ხვალ საღამოს,დღეს ბავშვებმა გართობა და ჩვენი სვანეთში ყოფნის ბოლო დღეს ავღნიშნავდი.ცოტა დავლიეთ კიდეც.იმ ღამეს ძააან გვიან დავიძიეთ,მეორე დღეს ბარგის ჩალაგებას მოვყევით დილიდან,საღამოს უკვე მანქანაში ვისხედით და თბილისისაკენ მივდიოდით.მთელი გზა ვმღეროდით ვიდეოებს ვიღებდით,თბილისში შემოსულები სახლებში დავრიგდით და მონატრებულ ოჯახისწევრებს მოვესიყვარულეთ.სახლში ნინო და დავითი იყვნენ მარტო,ჩაის და ნამცხვარს შეექცეოდნენ.გამოგვკითხეს სვანეთის ამბები ჩვენ ჰამბურგის,გვიანობამდე ვლაპარაკობდით,ბებომ შემახსენა რომ ხვალ შუადღისას დეა და ერეკლე ჩამოდიოდნენ,მეც ძალიან გავიხარე და დასაძინებლად ავედი ოთახში,მალევეგადავეში საძილეთში.დილას დანიმ გამაღვიძა,ჩემს საწოლში მოთავსებულიყო და ხვრინვა ამოეშვა.
-დანიიიიი აქ რატომ გძინავს იმხელა ხმაზე დავუყვირე დენდარტყმულივით წამოვარდააა
-რა გაყვირებს გოგო დამაძინე რაააა-დანიმ მძინარე ხმით მითხრა
-ჩემს ლოგინში რატო გძინავსსს?
-რავიცი ვიფიქრე ჩემ დისშვილს ჩავეხუტებითქო და შენ ქაქანებ ბოლო ხმაზე
-ვაიმე ჩემი უსაყვარლესი ბიძიაააა-დავიყვირე და შევახტი მთელი ძალით
-ეეე გოგო ნუ დამახჩობ ეხლააა
-ადექი დღეს დეა და ერეკლე ჩამოდიან ხო იცი,უნდა მოვემზადოთ
-ხო ვიცი მაგრამ ამ დილაუთენიაააა
-რა დილაუთენია ბიჭო უკვე თორმეტი ხდებააა
-მართლააააა,ვაიმე სალიც უნდა მენახაააააააა,დღესმიდის ეგვიპტეში ოჯახთან ერთად -თქვა და საწოლიდან წამოხტაა
-მიდი მიდი არ დაგაგვიანდეს-მეც ავდექი თავი მოვიწესრიგე და ქვემოთ ჩავედი
-ლიზ ჩამოხვედი უკვეეეეე?-ნინო
-კი ნნინ და აეროპორტში როდის მივდივართთთთ?
-ერთ საათში გავალთ-ნინო
-ნინ რამე მაჭამე რააა?
-მოდი მოდი ბუტერბროტები გავამზადე,მაგრამ დანიმ არ შეჭამა და გავარდა სადღაც-ნინო
-ააა სალის უნდა დამშვიდობებოდააა,დანიც აეროპორტში იქნება ახლა
-მართლააააა-ნინო
-ნინ დავითი სადააა?
-დავითი პირდაპირ აეროპორტში მოვა-ნინო
-ააჰაა გასაგებიაა.
ჭამა დავასრულე და ოთახში ავედი ძლივს ავარჩიე რა ჩამეცვა მერე დედას ნაჩუქარ სამოსზე შევაჩერერე არჩევანი,
წასვლის დრო რომ მოვიდა ბებომ ამომძახა,მეც ქვემოთ ჩავედი.ცოტა ხანში უკვე მანქანაში ვისხედით მე და ნინო.რამდენიმე წუთში აეროპორში ვიყავით და მშობლებს ველოდებოდი სულმოუთქმელად.სადღაც ერთ საათში დეას და ერეკლეს სახეები შევნიშნე და მათკენ გავვარდი,ისე მაგრად ვეხუტებოდი თან იმდენი ხანი რომ ამოსუნთქვის საშუალებაც არ მივეცი მათ.
-დეე მაა როგორ მომენატრეთთთთ
-ჩვენც მააა,რას შვები როგორ ხარრრ მააა-ერეკლე
-დეე იმდენი კარგი რაღაცეები ჩამოგტანე-დეა
-მართლა დეეე
-დე აქ რამდენი ხანი იქნებითთთ?
-ალბად 3-4 დღე და მერე შენ და დანიც მოდიხართ ხო იცით-დეა
-ხო ხვალ ჩვენი მეგობრები ჩამოვლენ და ისინიც მოდიან-ერეკლე
-ხო ეგ ვიცი დეამ მითხრა მააა
-ისე მაგათი შვილი მგონი თქვენ სკოლაში სწავლობსს,დანის ტოლია მგონი ზუსტადდ-დეა
-ხოო მგონი-ერეკლე
-არ ვიცი მოკლედ ხო გავიცნობ
სახლში მისულები დედას და მამას არ ვშორდებოდი დედამ იმდენი საჩუქრები ჩამომიტანა რომ პთახი სავსე იყო.ბევრი ვილაპარაკეთ შემოვიდა და მასთანაც ბევრი ვისაუბრე ყველაფერზე რაც ჩემს თავს მოხდა მათტან არ ყოფნის პერიოდშ.საერთოდ ჩემმა მშობლებმა ჩემზე ყოველთვის ყველაფერი იცოდნენ.ცოტა ხანში მამას ტელეფონმა დარეკა და გვაცნობა რომ ხვალ საღამოს სტუმრები გვეყოლებოდნენ,ისინი ვისთან ერთადაც ვიმოგზაურებდით ერთი თვის მანძილზე.
მეორე დღეს დილიდან დედს და მამას შვუვუარდი ოთახში და ძლიერად ჩავეხუტე მათ.მერე ოთახსი დავბრუნდი მოვწესრიგდი და სამზარეულოში შევირბინე,ბებოს საუზმე გაემზადებინა და დანიც გემრიელად მიირთმევდა თან სალის ელაპარაკებოდაა.
-რას შვებთ გვრიტებოო
-შენ რას შვები ლიზზ-ხელი დამიქნია სალიმ
-რავი დღეს სტუმრები გვეყოლება და ჩემები მზადეაში არიან
-ააა კარგია მე კიდე დავიღალე ტან დანი მომენატრააა-სალი
-მეც ჩემო პრინცესააააა-დანი
-კაი მე აღარ შეგიშლით ხელსსსს,სამზარეულოდან ბლინებით სავსე თებშით გავვარდი და ტელევიზორის წინ დავიკავე ადგილი.
საღამოსთვის უკვე ყველაფერი მზად იყო,მხოლოდ სტუმრებს ველოდებოდით,ტელეფონით ხელში დავდიოდი ფბზე ვიყავი და გოგოებს ვწერდი,რომლებიც უკვე დარიგებულიყვნენ დასასვენებლად სხვადასხვა ქვეყანაში.უკვე საღამოს რვა საათი იყო და კარზე ზარი გაისმა,დედა უცებ წამოვარდა კართან მიირბინა და ოთახში მისი მეგობრები შემოვიდნენ.მეც მივესალმე მათ და როცა სანდრო შევნიშნე გაკვირვება ვერ დავმალე,დანი სანდროსთან მივიდა და გადაეხვია,მეც გადავკოცნე,ჩვენეი გაკვირვებით გვიყურებდნენ.
-თქვენ საიდან იცნობთ ერთმანეთსს-დეა
-ააა მე და სანდრო დიდიხანია ვმეგობრობთ და ლიზაც აქედან იცნობს,თან ახლა ერთად ვიყავით სვანეთში-დანი
-კარგია ანუ მოგზაურობის დროს გაუგებთ ერთმანეთსსს-ერეკლე
-ხო ეგრე გამოდისს
-ააა გაიცანით ეს არის ირაკლი სვანიძე ჩემი მეგობარი,ეს მისი მეუღლე ეკატერინე სვანიძე,ესენი მათი შვილები ალექსანდრა(19წლის) და სანდრო არიანნ-ერეკლე
-სასიამოვნოა ყველას მივესალმეთ მე და დანი
-გიორგი და მისი ოჯახი ჯერ არ მოსულანნნნ?-იკითხა ირაკლიმ
-არა ალბად აწი მოვლენ-ერეკლე
სუფრას მივუსხედით და ლაპარაკს მოვყევით,ალბად ნახევარ საათში კარზე კვლავ ზარი გაისმა და ერეკლე მივიდა გასაღებად.კარში საკმაოდ კარგი შესახედაობის მამაკაცი,ასევე საკმაოდ ლამაზი ქალი, ორი ბიჭი შემოვიდა,ერთმანეთზე უფრო სიმპატიურები იყვნენ და ერთი ძალიან საყვარელი შესახედაობის გოგო.
-გამარჯობა მოგვესალმა ოჯახის უფროსი
-ესენი ასევე ჩვენი მეგობრები არიან,გაიცანით ეს არის გიოეგი მეტრეველი,მისი მეუღლე ლიკა მეტრეველი,მათი შვილები ლუკა,საბა და ელენე მეტრეველებიი-როგორც აღმოჩნდა ლუკა უკვე 21წლის იყო ხოლო საბა 19ის და ელენე სულ რარაც 16ის.საბამ რასაც ქვია მომხიბლა ისეთი სიმპატიური იყო რომ თვალს ვერ ვაცილებდი,საბა შიგადაშიგ მზერას ჩემსკენ აპარაბდა და მიღიმოდა,სანდრომ შენიშნა ჩვენი ეს საქციელი და ცოტა გაბრაზებაც დაეტყოო,მაგრამ მალევე დაწყნარდა რადგან ჩემთვის მხოლოდ მეგობარი იყო და ეჭვიანობას აზრი არ ჰქონდა,მე მისთვის ყურადღებაც არ მიმიქცევიაა.ჩვენი მშობლები მოსალოდნენ მოგზაურობაზე საუბრობდნენ.ცოტა ხანში ელენეს შევნიშნე სანდროს მიმართ სიმპატიები თვალი არ მოუშორებიაა.სანდროც აარ ჩანდა გულგრილი,(ძალიან სასაცილო ხალხი ვართ რააა,ძალიან გამიხარდა და ყველანაირად შევეცდები რომ დაახლოვდნენ)ლუკამ და ალექსანდრამ როგორც ჩანს საერთო ენა გამონახეს და მთელი საღამო საუბრობდნენ.დანი კი იჯდა და არაფრსმთქმელი თვალებით გვიყურებდა.შემდეგ ახალგაზრდებმა ბაღში გადავინაცვლეთ და ლაპარაკს და ერთმანეთის უკეთ გაცნობას მოვყევით.საბა ჩემს წინ იჯდა და როცა შეამჩნევდა ჩემს მზერას მის მიმართ ეღიმებოდა.აიი მისით ისე მოვიხიბლე და დავინტერესდიიი.არ გავდა ყველას თავისი მეთოდები ჰქონდა როგრც ჩანს.სანდრო და ელენე ერთად ისხდნენ და როგროც ჩანს გაუგეს ერთმანეთს და საუბრობდენ თან იციოდნენ.საკმაოდ გვიანი იყო უკვე და სტუმრებიც წავიდნენ,როცა გავაცილეთ ოტახში ავვარდი და საბაზე ფიქრი დავიწყე ხვალიდან ერთი თვის განმავლობაში ერთად უნდა გვემოგზაურაა. მერე ბარგი მოვაწესრიგე და საწოლზე ჩამოვჯექი კომპიუტერი ავირე და ფბზე შევედი საძიებო ველში საბა სვანიძე ჩავწერე და მის პროფილს ვეწვიეე.რამდენიმე წუთში მესიჯი მომივიდა ფბზეე,საბასგან იყოო
-რა იყო დრეს სარამოს რაც მიყურე არ გეყო და ფბზეც მათვალიერებბბ-საბა
-საიდან მოიტანე-გავბრაზდი
-ვიზიტორები მიყენია ლამაზოო-საბა
-შემთხვევით შემოვედი-ვიცრუეე
-აუფფფ ტყუილების თქმა ისწავლეეე-საბა
-ეგ შენი საქმე არააა
-რა ჯიუტი ხარ რაა-საბა
-ეგეც არაა შენი საქმეე
-არაუშავს მოგარჯულებბ!!-საბა ისე გავბრაზდი მის ამ სიტყვებზეეე,მაგრამ თან მესიამოვნაა.ისიც ჩემსავით ჯიუტი და ამაყიააა.მთელი ღამე საბაზე ვფიქრობდი დილას ტელეფონის ხმამ გამაღვიძაა
-არ დაგაგვიანდეს თორე არ დაგელოდებით ლამაზოო!!!-საბა
-ეგ შენი საქმე არაააა
-მალე გახდებააააა-საბა
-დავაი რააა!!! აუ შენ როგორ უნდა გაგიძლო მთელი ერთი თვეეე
-მოგიწევს საყვარელოოო!!!-საბა
პასუხი აღარ მიმიწერია,იმაზე ვფიქრობდი საიდან გაიგო ჩემი ნომერი.ამაზე ფიქრს მალევე მოვრჩი,ააზანას მივაშურე ტავი მოვიწესრიგე და ჩემი ჩანთებიანად ჩავედი ქვემოთ.სადღაც ერთ საათში უკვე აროპორტში ვიყავით,საბას ოჯახიც იქ იყოო და სანდროსიცც.მშობლებმა ბილეთები გავინაწილესს.ალექსანდრა და ლუკა ერთად სხდებოდნენ,დანი,სანდრო და ელე ერთად,ხოლო მე და საბას ერთად გვიწევდა,ეს გავაპროტესტე მაგრამ ვინ მომისმინა,დედამ შემომიბღვირა და მეც გავჩუმდი.მთელი ი ხნის განმავლობაში რაც ფრენას სჭირდებოდა ხმა არ ამომიღია,ყურსასმენები მეკეთა და სიმღარას ვუსმენდი,საბა შიგადაშიგ რაღაცას მეუბნებოდა,მაგრამ არაფერი მესმოდ