ფინიშამდე ცოტაღა იყო დარჩენილი ვიღაც მისწრებს და სიჩქარე მაქსიმუმამდე გავზარდე და აი ისიც პირველი ადგილი,მესმოდა ხალხის ხმა რომლებიც ჩემს სახელს გაიძახოდნენ (რათქმაუნდა ყალბს)-აი ჩვენი გამარჯვებულიც სახლშიმისულს მეგობრები გადამეხვივნე გამარჯვება მომილოცეს
-ჩემი გოგა რა ვნახე რა მაგარია კიდევ ერთი გამარჯვება(ლუკა)
-კარგით რა ნუ აზვიადებთ(მე)
-დედას სიამაყეხარ დეე ჩემი პაატარა-თბილად გადამეხვია დედა ის ყოველთვის პატივს ცემდა ჩემს გადაწყვეტილებას...იმდღეს ბევრი დავლით და ვიმხიარულეთ,მეორე დღეს თავისტკივილმა გამაღვიძა
-როგორცჩანს პირველმა გავიღვიძე-ჩემთვის ჩავილაპარაკე,სამზარეულოში შესვლას ვაპირებდი როცა ფეხი ვიღაცას უფროსწორადს ნიკას წამოვკარი სახლს თვალი მოვავლე და მათშემხედვარე გამეღიმა ნიკას პოლზე ეძინა ლუკა კრესლოში იყო მოკუნტული ლიკას და ლექსოს ერთმანეთზე მიხუტულრბი ეძინათ ნათიას მაგიდაზე ეძინა ხოლო ბაჩოს და ლევანს მაგიდისქვეშ რომლის ფეხი სადიყო ვერგაიგებდი,თავში ეშმაკურმა აზრმა გამიელვა,სამზარეულოში შევედიდა ქვაბი და კოვზი ავიღე ერთმანეთს შემივარტყი ხმაურზე ყველა დაფეთებული წამოხტა მეკიდე მათ სახეებზე ვიცინოდი მალე თავისტკივილმა შემახსენა თავიდა დავიჭყანე,
-ვაიმე მოგკლავ ოღონდ ეხლა გადავრჩე(ვაჩე)
-ვაიმე შენ ვინხარ
-ააა-ლევანმა თავი მიარტყა მაგიდას-აქ რამინდა?
-აუჩ ეხლა ლუკამ მიარტყა თავი მაგიდას-ფუუ ამის დედას შე...-მათი შემხედვარე მეცინებოდა
-ნუ გაატ... რაგაყვირებთ ვაი თავი(ლექსო)
-ვაიმე თავი რამდენი დავლიეთ რაარი-აწუწუნდნენ გოგოები
-აუ გაწი ფეხი(ლუკა)
-მეკიარა შენგაწი(ლევანი)-მეკიდევ ვიცინოდი თავი ესე ძაან როარ მტკიოდეს მთელიხმით ვიხარხარებდი
-აუუ ბელს მიდი ბორჯომი ამოიტა რა(ლიკა)
-აუუ ხო რა პივაც გამოაყოლე აღარაა რა (ნატა)
-ხოდა შოკოლადები(ანა)
-კაი ხო მივდივარ-ბუზღუნით შევედი მაღაზიაში
-რა გნებავთ?
-ესეიგი10 ბოთლი ბორჯომი 10 შუშისბოთლით ლუდი და ალპენგოლდი 5 შეკვრა-გოგონა გაოცებული მიყურებდა მერე გამახსენდა ბიჭებს არექნებოდათ სიგარეტი-ხო კიდე 5 პაჭკა ვინსტონი
-ახლავე-თანხა გადავუხადე და სახლისკენ გავემართე სახლში შესვლადა პარკების გამორთმევა ერთი იყო ყველამ დაიტაცა ნაბეღლავი და ლუდები დაინაწილეს
-კარგი წავედით ჩვენ და საღამოს გნახავ რბოლაზე(ბაჩო)გასვლას აპირებდა კარებში რო ავესვეტე
-ნურას უკაცრავად აქ დარჩებით და დალაგებაში მოგვეხმარებით
-აუ კაი რა ტო ჩვენ?-გაიკვირვეს ბიჭებმა
-ხო თქვენ აქედან ფეხსვერსად გაადგავთ სანამარ დაგვალაგებინებთ
-შარშივართ რაა-ერთმანეთს გადახედეს ბიჭებმა ყველა გადავნაწილდით და შეუდექით სახლის დალაგებას,ლექსოს ცოცხი დავაჭერინეთ ხელში ნეტა განახათ რა სასაცილო იყოო ბაჩო პოლს წმენდა დავაცალეთ ნიკა ჭურჭლის გამშრალებაში გვეხმარებოდა ლევანის ბოთლების და მსგავსი რაღაცეების აკრეფა ევალებოდა ლუკა ლექსოს ეხმარებოდა დაგვაში ნეტა განახათ რასასაცილოები იყვნენ,მალე დავასრულეთ და დაღლილები მივეაცებეთ
-აი ეხლ თავისუფლებიხართ-ვუთხარი და გავეკრიჭე
-ვაიმე წავედით თორე კიდე რაღაცას მოიფიქრებს (ლევანი)
-ვაიმე ყველა სახლებში ჩქარა თორე მოგვკლავს ეს(აყვა ლექსოც)
-აუუ ხოო ვაი წელი-აწუწუნდა ვაჩე-მე მივდივარ როარ დავისვენო მოვკვდები
-ჩვენც-ერთხმაშითქვეს ბიჭებმა და კარისკენ დაიძრნენ,გოგოებიც წავიდნენ და მეც წავუძინე თან საღამოს რბოლა იყო ძალები მჭირებოდა,საღამოს ყცელა უკლებლივიყო ჩემს საყურებლად იყო მოსული ისევ პირველი ადგილი ისევ მილოცვები ოღონდ დალევის გარეში,ის ვიღაც დემეტრე არჩანდა მერე გავიგე რო ფინალში იასპარეზებდა სიმართლე გითხრათ ძალიან მაინტერესებს ვინაა...დღეები გადიოდა თავისუფალ დროს ვვარჯიშობდი ეს ჩემი ცხოვრების განუყოფელი ნაწილია,რამდენიმე რბოლაში მივიღე მონაწილეობა და ისევ არ გამოჩენილა ბატონი დემეტრე,დილით თავი წამოვყე რაღა დილით პირველი იყო დღეს რბოლაა ფინალია ლაპარაკი ერთ მოლიონზეა,ბავშვებს ველაპარაკე უთხარი რო რბოლისწინ. ვნახავდი მანამდე დარბაზში მივდიოდი,დაბლა ჩავედი ცოტა ვჭამე და დარბაზში წავედი,სათს დავხედე უკვე გვიანი იყო ტელეფონი აწკრიალდა
-ხო ანა რახდება
-ბელსს..-სლუკუნებდა შემეშინდა
-რახდება კარგდახრ ხმა ამოიღე
-ბელს ბაჩოო..
-რა ბაჩო რაგჭირს-გაგიჟების პიკზე ვიყავი
-ავარიაში მოყვა მძიმედაა შეილება...შეილება დაგვტოვოს
-რომელ საავადმყოფოშიხარ
-ახალი საავადმყოფოროა იქ არმახსოვს სახელი მალე მოდი-ანას გაუთიშე შოკში ვიყავი რამდენიმე წუთი უძრავად ვიდექი როგავიაზრე რამითხრა ტკივილისგან კედელს დაუშინე მუშტები არაადამიანურად ვყვიროდი არ ვტიროდი მის სახელს ვიმეორებდი, ვიღაცამ გამაჩერა მაშინვე ჩანთას დავავლე ხელი და გარეთ გავედი,ჩემს მანქანაზე ვიღაცეები იყვნენ მიყუდებულები ეხა მაგათ ნერვებიც არ მქონდა
-გაიწიეთ-დაუყვირე სუყველამ მე შემომხედა
-უკაცრავად??-ნერვების პიკზე ვიყავი
-გაიწიეთქო ვერგაიგე-ხელით გავწიე ჩანთა გიჟივით შევაგდე და საჭეს მიუჯექი არვიცი მანქანა იმხელა სისწრაფით მიმყავდა ნახევარი საათის გზა 10 წუთში დავფარე,სავადმყოფოში გიჟივით შევარდი ყველა უკვე იქ იყო დამინახეს თუ რა ანა ჩემკენ წამოვიდა
-დაიკო ის..ის შეილება დაგვტოვოს -და აქვითინდა მაგრად მოვეხვიე
-შემომხედე ის ძლიერია არ დაგვტოვებს დაწყნარდი ყველაფერი კარგად იქნება-ანას ბაჩო უყვარს ბაჩოსა. მარა არეუბნება
-მასრო რამე დაემართოს ვერ ვიცოცხლებ
- სუ კარგადიქნება- ყველა განერვიულებულები დავდიოდით აქეთ იქით ანა ისევ ტიროდა ოპერაცია დიდხანს გაგრძელდა
-რითი ვერ მორჩნენ-ექიმი რამდენიმე წუთში გამოვიდა პირველი ანა მივარდა
-როგორაა ხო ცოცხალია
-დაწყნარდით ოპერაციამ კარგად ჩაიარა მარა მომდევნო 24 სათი კრიტიკულია თირკმელიაქ დაზიანებული თუ 24 საათში დონორი ვერ ვიპოვეთ მოკვდება-ამის გაგონებაზე ანა უფრი ატირდა ნიკას თვალებით ვანიშნე გაიყვანეთქო მეკი ექიმს მიუბრუნდი
-ეხლა კარგდ მომისმინეთ მისთვის შეუძლებელი უნდა შეძლოთ თანხას არაქ მნიშვნელობა ის უნდა გადარჩეს
-მე ყველანაირად შევეცდები გადავარჩინო ხო კი კიდევ ერთი ანი რომელია მისსახელს იმეორებდა -ჩემიდაა
-კარგით უთხარით დამშვიდდეს და მასთან შევიდეს მხოლოდ იმიტომ რო მასუნდა
-კარგით-ანა პალატაში შეუშვით რბოლა ვისღას ახსოვდა ანა მალე გამოვიდა აცრემლებული მის დამშვიდებას ვცდიოლობდით ექიმი გახარებული რომ მოვიდა
-დონორი ვიშოვეთ მაგრამ თანხას სანამ არ მოიტანთ ვერშევძლებ ოპერაცია გავაკეთო
-რამდენია საჭირო-წამოიჭრა ნიკას დედა
-10000
-ამხელათანხა საიდან მოვიტანო-ხელი თავზე შემოირტყა უცბად გონება გამინათდა
-რომელი საათია?
-რაა???
-რომელი საათიათქო
-თორმეტს ოცი აკლია რახდება-მის კითხვას პასუხი არ გავეცი ექიმს შევუბრუნდი
-1 საათში თანხა აქ იქნება ნაღდი ფულით
-კიმაგრამ როგორ-მკითხა ნიკას დედამ
-წავედი თურამე დამირეკეთ ყველ მიხვდა რასაც ვაპირებდი,სახლში სასწრაფოდ მივედი სახის დაფარვა არც მიცდია მანქანა გარაჟიდან გამოვიყვანე და რბოლაზე წავედი
-მზად ხართ
-ბევრს ლაქლაქებ ჩქარა-ძალიან მეჩქარებოდა
-3..2..1-და სივრცეში გავიჭერი პირველადგილზე ვიყავი ვიღაცრო დამეწია ეს ალბათ დემეტრეა ირონიულად ჩავიცინე,ვაღიარებ საკმაოდ დიდი წინააღმდეგობა გამიწია მაგრამ ბოლოს მე გავიმარჯვე,,სულ დამავიწყდა რო არმიცნობდა ხალხი და ყოველგვარი შენიღბვის გარეშე გადმოვედი წამით სუყველა გაჩუმდა მაგრამ ვიღაცამ დაარღვია ეს სიჩუმე
-აი მესმის ბუბუ ქალია
-რაა ქალმა მომიგოო-ცოფებსვყრიდა ბატონი დემეტრეზე ყურადღება არ მიმიქცევია ჩემი კუთვნილი ფული ავიღე და მთელი სისწრაფით მოვწყდი იქაურობას,საავადმყოფოსთან გიჟივით გავაჩერე მანქანა და კიბები ავირბინე ექიმი დერეფანში იდგა
-ექიმო ოპერაცია დაიწყეთ თანხა ადგილზეა ნიკას მშობლები გაოცებულები მიყურაბდნენ,მაშინვე საოპერაციოდ შეიყვანეს,ოპერაციამ დიდხანს გასტანა მაგრამ წარმატებით დასრულდა და ახლა მის გამოღვიძებას უნდა დავლოდევოდით ვაჩეს დედა მოვიდა ჩემთან და გულში ჩამიკრა
-შენ გადამირჩინე შვილი მადლობა
-ეგ მეორედ არ გავიგო ის ჩემი ძმაა და მისთვის და ყველა მათგანისთვის გავწირავ თავს ვინც აქაა თან ისეთი არაფერი გამიკეთებია-ბევრი თხოვნის შემდეგ სახლში წამოვედი უკვე ღამის 5 საათი იყო ისისიყო სხლში უნდა შეცსულიყავი რო ვიღაცამ დამიძახა
-გაჩერდი-მისკენ შევბრუნდი..

---------
ყველას მადლიბა ვინც კითხულობს...იმედია მოგეწონათ ველოდები შეფასებას