ნოემბრის ცივი თვეც იწურებოდა .. ბევრი რო არ ვისაუბროთ ალბათ იცით როგორია შემოდგომის დღეები ზამთრის დღეების ლოდინში, მაგრამ ეს შემოდგომა მეტად მხიარული და ამავდროულად სევდიანი იყო , ხალხნი აქეთ იქით დარბოდნენ , ზოგი მხიარული შეძახილებით ზოგი ხმამაღალი ტირილით ზოგნი კი გაურკვევლობას მოეცვა .. ალბათ გაგიკვირდებათ და იკითხავთ რატომ )
- ომი დასრულდა !!!!
- გაუმარჯოოს საქართველოს გაუმარჯოოს!
- შვილო გთხოვ გახილე თვალები , შვილო ნუ დამტოვებ გევედრები ღმერტო მე წამიყვანე
- ჰო მიხვდებით ალბათ რომ ეს ყველაფერი ერტ წლიან ომს ქონდა გამოწვეული თბილისის ქუჩებში იღვრებოდა სევდა სიხარული .. ამ ყველაფერს ერთი მააღალი შენობის ფანჯრიდან აკვირდებოდა 39 წლამდე მამაკაცი , ცალ ხელში ჩიბუხი ეჭირა ცალხელში ჩაის ჭიქა რომელშიც ვისკი ესხა .. თვალები ასწყლიანებოდა , ეტყობოდა მაღალჩინოსანი კაცი იყო .. იგი გაეტაცათ ფიქრებს .. ღრმა ფიქრებს რომელნიც ჩაძირვას უპირებდნენ
- ამ დროს კარებზე კაკუნის ხმა გაისმა..
- - პოლკოვნიკო ზურაბ !
- -შემოდი კოტე !
- - თქვენთვის წერილი მაქვს !
- - სუგადამრევს ეს წერილები , ვინ მოგცა?
- - პატარა ბიჭმა გამომატანა , ერთი ქალისგან არისო ,
- ზურაბი დადუმდა - მომეცი ... კონვერტი ნაკლებად სუფთა იყო ეტყობოდა დიდი მანძილი გამოევლო სათაურად ეწერა : "ზურაბ ქავთარაძეს ელიანორა ჩერნიკავასგან "
- ზურბმა სწრაფად და ნერვიულად გახსნა კონვერტი ფურცელი ამოიღო და კითხვას შეუდგა ... მასში თანდათან იპარებოდა სევდა ტკივილი და მწუხარება ....
- - რატო ღმერთო რატოო !!!
- ყვიროდა კაცი თან სკამებს აქეთ იქით ისროდა
- - პოლკოვნიკო ზურაბ დაწყნარდით
- -ვერ დავწყნარდები როგორია როცა საყვარელი ქალი და მისგან შვილი გეღუპება ? მითხარი!!!
- კოტემ ხმა ვერ ამოიღო , ორი წუთის შემდეგ კარზე ისევ კაკუნი გაისმა
- -შემოდი დაჩი !
- - წერილია ბატონო ზურაბ ბავშვთა სახლი გაცნობებთ რომ თქვენი შვილი ცოცხალია და ამჟამად თავშესაფარში იმყოფება
- კაცის სახეზე სიხარული აღიბეჭდა და ყვრილი დაიწყო
- -ჩქარა კოტე ჩქარა მანქანა!
- 20 წუთში პატარა შენობასთან იდგნენ ,კაცმა ღრმად ამოისუნთქა და განაცხადა
- - შევიდეთ !
- გამარჯობათ რით შემიძლია დაგეხმაროთ ? შეეგება ლამაზი კეკლუცი ქალი
- -მე პოლკოვნიკი ქავთარაძე ვარ თქვენგან წერილი მივიღე რომ ჩემი 1 წლის ქალიშვილი აქ იმყოფება
- - ოჰ ! თქვენ? როგორ ვერ მივხვდი ღმერტო ჩემო !! წამობრძანდით ჩემო კარგო ბოლო ვაგონში იმყოფება პატარა ...
- ზურაბი , კოტე და ქალი მშციდათ და ნელა გადიოდნენ ვაგონებს სადაც ასამდე პატარა ბავშვი იყო , ზოგი ტიროდა ზოგი , იცინოდა , ზოგს ეძინა პატარებს ძონძები ეცვათ და ორითვის დაუბანლებს გავდნენ , ამ ყველაფრის შემყურე პოლკოვნიკს თვალები აეწვა ..
- - ესეც ასე ეგეც თქვენი პატარა
- თქვა ქალმა და ხელში ზღვისფერთვალება ქერა გოგონა აიყვანა , ზურაბს თვალები აუწყლიანდა ბავშვი ხელში ჩაიკრა
- - ღმერტო ჩემი შვილი , ჩემი გოგონა , ჩემი პატარა ... რალამაზია
- -მამიკოს გავს ! ჩაიხითხითა ქალმა
- - აბა რას შვებით თქვენც აქ ხოარ დარჩებით ?
- - არა არა წავედით კოტე !
- - მანამდე გთხოვთ ანკეტა შეავსოთ თან სახელიც დარქვით
- - როგორ სახელი არაქვს?
- - არა არგვაქ 3 წლამდე უფლება და თუ მშობელი არ გამოჩნდა მოგვიწევს


აბა რას არქმევთ?
კაცი ჩაფიქრდა და თვალებგაბრწყინებული უპასუხა : - ლილიამს - ლილი
- ლამაზი სახელია, ესეც ასე ხელი მოაწერეთ თუშეიძლება და ლილიამ ქავთარაძეც ოფიციალურად ჩაეწერება
უკვე მანქანაში ისხდნენ , ზურაბს გოგონა კალთაში ჩაეჯინა , ლილიამს ჩასძინებოდა , ხანდახან ამოამთქნარებდა
-რალამაზი ხარ . გამოცხადებული დედაშენი ხარ ❤️
- ბატონო ზურაბ მოვედით ..
- -შეგიძლიათ დამეხმარო? ლილის ცოტახნით დაგიტოვებ მე ჩემ ცოლს და ბიჭს ვნახავ და მერე გამოგართმევ.-
- -რაპრობლემაა ბატონო ზურაბ !
- ზურაბმა ნელნელა აიარა კიბეები , გულის ცემა აუჩქარდა როდესაც ნაცნობ კარს მიადგა
- წკრრრრრრ წკრრრრ
- -რომელი ხარ? მოისმა ქალის ნაზი და სასიამოვნო ხმა
- - მაია მე ვარ ზურა
- კარები უცებ გაიღო , და ქერა ლამაზი ქალი გამოვიდა , ცოლქმარმა ორი წუთი შეათვალიერეს ერთმანეთი და მჭიდროდ მოეხვივნენ
- -ზურააბ ღმერთო ზურააბ ...
- - როგორ გალამაზებულხარ მაია სულარ შეცვლილხარ , იგივე სურნელი იგივე ნაზი კანი
- დეე .. დეედი .. გაისმა პატარა ბიჭის ხმა
- - ჰო დე ნახე ვინ მოვიდა ?
- - დემე დემეტრე ჩემო ბიჭო .. აიტაცა ხელში ბავშვი ცოლქმარნი ერთმანეთის სიყვარულში იყვნენ როდესაც კოტე ამოვიდა ლილით რომელიც ტიროდა
- - ბატონო ზუარაბ მაპატიეთ ვერ გაჩუმდა
- -რალამაზი გოგონა , ვინა რაქვია ... გაიღიმა ნაზად ქალმა
- -ეს ლილიამია ! ჩემი შვილი ! წამოსთქვა ზურაბმა და ბავშვი ხელში აიყვანა
- -რაა ბოლო სიტყვა ვერ გავიგე
- -ჩემი შვილია რა ვერ გაიგე
- ქალმა ტირილი დაიწყო
- - უნამუსო ხარ ნაძირალა , მთელი ომის განმავლობაში როდესაც ვწვალობდი , მარტომ ვზრდიდი ჩვენ - ჩემ შვილს შენ ერტობოდი ვიღაც ქალთან , უმაქნისი ხარ
- - მაია დაწყნარდი ვეღარაფერს შევცვლით
- -ხმა არ გამცე .. თქვა ქალმა და ოთხაში ჩაიკეტა
- იმ ამბის შემდეგ ორი თვე გავიდა ქალს მოუწია ამ ყველაფერთან შეგუება ერთად ზრდიდა დემეს და ლილიამს , გოგონას ცოტა უხეშად კი ექცეოდა მაგრამ მზრუნველობას მაინც არ აკლებდა ... გადიოდა დღეები თვეები პოლკოვნიკს ახალი სამსართულიანი მდიდრულად მოწყობილი სახლი მისცეს ამან მთლიანად შეცვალა ქავთარაძების ცხოვრება ...
- - დედიკო დედიკო გაიღვიძე ჩემი დაბადების დღეა
- - ჩემო პრინცესავ მოდი , მოიწვინა მაიამ ლილი გვერდით და ჩაეხუტა
- - გილოცავ დე სუ ბედნიერი მენახე
- - მადლობა დედიკო
- - მიდი კარადაში იპოვე რამე
- ლილიამმა მიირბინა კარადასთან კარადააში დიდი პრჭყვიალა ყუთი იდო , სწრაფად გახსნა და ლამაზი თოჯინა ამოიღო
- - დედიკო დედიკო მადლობა მიირბინა მაიასთან და კოცნა დაიწყო
- - კაი სიხარული არაფერს
- ამდროს ზარის ხმა გაისმა
- - დედიიი მამიკო მოვიდა .. დაიწყო წივილი ლილიამმა და კარებისკენ გაიქცა
- - მამა
- -ლილი გილოცავ დაბადების დღეს ნახე რამოგიტანე ? უთხრა ზურაბბმა და ლამაზი ყვავილების ნერგებისკენ მიუთითა
- -რალამაზია :0
- - ამ ყვავილებს ლილიამი ქვიათ შენი სახელი და შენსავით ლამაზებია
- - მადლობა მამიკო თქვა გოგონამ და კისერზე ჩამოეკიდა
- - ჰომართლა ნახე ვინ გვყავს ? მიუთუთა 6 წლამდე ბავშვს
- - ეს ჯუბოა , მებაღის ბიჭი ჩვენთან იცხოვრებს
- -გამარჯობა ჯუბო
- - გამარჯობა ლილიამ
- - წადით ბავშვებო ყვავილები დათესეთ ..
-
ბავშვებმა ეზოში ჩაირბინეს
-მოდი აქ დავრგოთ უფრო კარგად გამოჩნდება თან ჩემი ოთახის ფანჯრის წინაა
-კარგი ლილ .. თქვა ჯუბომ და ყვავილების დარგვას შეუდგნენ
-ჯუბო მამიკომ იცი რამითქლა?
-რა აბა?
- 6 წლის რო გახდები ბალეტზე შეგიყვანო
- - ძაან მაგარია ყველაზე ლამაზი ბალერინა იქნები
- - მადლობა . გაწითლდა ლილი
- - ლილ ლილ .. დამიჭირე აბა გაიქცა ჯუბო
- - ვითომ ვერ დაგიჭერ ჰო? შენზე სწრაფი ვარ
- - ჰოდა დამეწიე
- ლილი და ჯუბო დამეგობრდნენ ედთმანეთის გარეშე ვეღარ სძლებდნენ ერთად თამაშობდნენ ჭამდნენ , ეძინათ სოფელში დადიოდნენ მოკლედ ერთმანეთი მაგრათ შეუყვარდათ
- - აუუ ჯუბოო გაიღვიძეე
- - ლილიამ რაგინდაა
- - რამინდა კიარა ბალეტზე მაგვიანდება დებილო
- - მერე წადი
- - აუ ჯუბო კაი რა ხოიცი მარტო ვერ წავალ
- - ვიცი ჩემი შტერი გადი ეხა ოთახიდან ჩავიცვა
- - კაი რა ჩემი გრცხვენია? გაეცინა გოგონას
- - გადი მეთქი თორე თუდაგიჭირე გცემ
- - არა არ გავალ
- - აუ ლილ
- - მმმ გამოუყო ენა და ამდროს ჯუბო წამოხტა შორტების ამარა გოგონა ასწია და აბაზანისკენ გასწია
- - აუ ჯუბო გთხოოვ გთხოოვ დემეს ვფიცავარ აღარ ვიზავ
- - კაი ფისო
- - აუუ ჯუბოო გთხოოვ რა ბალეტზე დამაგვიანდება
- - მაშინ გეფიქრა როცა ოთახში შემომივარდი პატარავ
- -აღარ ვიზავ დამსვი დაამსვიი
- კაი ჰო დასვა ჯუბომ ლილიამი .. ლილიმ ერტი წამით მოავლო ჯუბოს სრულ დაკუნთულ სხეულს ცოტაც გული წაუვიდოდა
- - ჩავიცმევ და წავიდეთ
- - მალე რა
- 10 წუთიც არიყო გასული ლილიამი დ. ჯუბო გზას მიუყვებოდნენ ჯუბოს ლილის პატარა ჩანთა მოქონდა ლილიამი კი აქეთ იქით დახტოდა
- - ვაა ჯუბოს გაუმარჯოს
- - ვა გიგი ანანო როგორ ხართ ?
- - ვართ რა სად მიდიხარ ?
- - ლილი უნდა ავიყვანო ბალეტზე .. ესიყო და ლილიმაც მოირბინა
- - განარჯობათ მე ლილი ვარ
- - მე გიგი , ეს ნინი ნოდო და ანანო არიან
- - სასიამოვნოა
- -ჩვენთვისაც
- - ამოგვიარე საღამოს ჯუბ ჩაილაპარაკა ანანომ და ჯუბოს ლოყაზე ნაზად აკოცა , ამის შემხედვარე ლილიამი მაგრათ გაწითლდა და გაბრაზდა , მთელი გზა ხმა არ გაუცია
- - ლილ რაგჭირს?
- - არაფერი
- - აბა ასეთი მოღუშული არასდროს მინახიხარ
- -დაიკიდე
- - ხვალ დაბადებისდღეზე რა გიყიდო?
- - არაფერი სხვა რამეს ველი მე ჩაიფხუკუნა ლილიამმა
- - რათქვი?
- - არაფერი არმინდათქო
- - მალე ჩემი ლილკა 14 გახდება
- - ნეტა შენ ხელა ვიყო
- - უფ მერე უფრო რო გამაბრაზო ჰო
- - არა
- - აბა?
- - არაფერი რა
- აი მოვედით
- - კაი აქ დამელოდე ....
- ლილიამი ცეკვავდა ჯუბო კიუყურებდა და ფიქრობდა : რალამაზია ეს ოხერი ნეტა როდის გაიზრდება , უეჭველი ცოლად მოვიყვან
-
- - აბა ჯუბ მორჩა წავედით
- -წამო გინდა მდინარეზე ჩვენს ადგილას წავიდეთ ?
- - ხოხო რამაგაიააა წავიდეთ წავიდეთ კაი ჩემი გოჭი
- მთელი გზა ლაპარაკს შელიეს მდინარეს რო მიაწყდნენ ნაპირზე ლილიამმა გახდა დაიწყო მაღალი შხვართი ტანი ჯუბოს თავბეოს ხვევდა
- - ჯუბ შემო
- ნათქვამი არ ქონდა ანანო და გიგი მოვიდნენ
- - ვაა ისევ თქვენ აქ რასშვებით
- - უნდა გვებანავა მედა ლილიამს თქვენ?
- - რავი ისე ვსეირნობთ
- - ჯუუბო ჯუუბო აღაფ შემოხვალ ?
- - ცოტახანში ლიილ
- - მეშევალ ჯუბო უნდა ვიბანავო
- - კაი მიდი
- გიგიმ ლილისთან მიცურა
- - რაშვები პატარავ
- - ვცურავ
- - სად ისწავლე?
- - ჯუბომ მასწავლა
- - კაი ბიჭია ხო?
- - ყველაზე მაგარია თქვა ლილიამმა და ჯუბოს გახედა ჯუბო ანანოთი იყო გატაცებული ისხდნენ და საუბრობდნენ , ლილის ცრწმლებმა მოაწვა მაგრამ მოიწმინდა
- - გიგიიი ამაყირავე რაა სალტო გამაკეთებინე წამოიყვირა ლილიამმა და გიგისაც მეტი რაუნდოდა წივილ სიცილ კივილზე ჯუბომ გახედა და ლილისა და გიგის დანახვაზე ძარღვები დაეჭიმა კოპები შეკრა , ლილის კი არ გამოჰპარვია ეს ქცევა და ჩაიჩურჩულა
- : - ეგრე მოგიხდება ნაგავო